του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*
Η τελετή έναρξης της εξάμηνης Ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αξιοποιήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση γιά να θέσει τον Ελληνικό λαό ενώπιον του εξής βαρύτατου (ψευδο)διλήμματος: ή είστε με την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας άρα με την κυβέρνηση-ή είστε υπέρ ενός ζοφερού τριτοκοσμικού μέλλοντος της χώρας μας, οπότε καταψηφίστε την κυβέρνηση.
Εδώ, αντιθέτως, θα υποστηρίξουμε ότι συμβαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ: το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης, που κυβερνά ακόμη σήμερα, έχει οδηγήσει την χώρα σε μία εντελώς αντίθετη προς τα ευρωπαϊκά ήθη και δεδομένα τριτοκοσμική κατάσταση.
Τι το ευρωπαϊκό έχουν, κύριοι της κυβέρνησης, οι λίστες Λαγκάρντ, τα «δώρα» της Ζήμενς, τα ασύλληπτα διακομματικά σκάνδαλα των εξοπλισμών, οι «τουριστικές» επιδοτήσεις σε πολιτικούς,τα δομημένα ομόλογα, οι χρηματιστηριακές φούσκες και όλη η αηδιαστική διαφθορά που τώρα αποκαλύπτεται μπροστά στην έκπληκτη κοινή γνώμη;
Αποπνέουν Ευρώπη τα ρουσφέτια, οι κομματικοί διορισμοί των διαφόρων Τομπούλογλου σε νοσοκομεία, οι εκατοντάδες χιλιάδες διορισμοί εκτός ΑΣΕΠ, οι «αναθέσεις» έργου σε διαφημιστικές εταιρείες ημετέρων;
Υπάρχει κάν στην Ευρώπη ένας, μα ΕΝΑΣ πρωθυπουργός ή υπουργός, που να είναι έστω και κατά σύμπτωση γυιός ή κόρη πρωθυπουργού ή υπουργού;
Το επίπεδο (μορφωτικό, ηθικό, ακόμη και αισθητικό) των μελών του ελληνικού κοινοβουλίου, των κομμ΄σατων και των κυβερνήσεων, που αναδείχθηκαν μέσα στα κομματικά φυτώρια, σε τι θυμίζει το αντίστοιχο των Ευρωπαίων «εταίρων» μας;
Το σοβιετικών διαστάσεων κομματικό και πελατειακό, διεφθαρμένο και γραφειοκρατικό κράτος, που εσείς οι πολιτικοί της Μεταπολίτευσης δημιουργήσατε, είναι μήπως χαρακτηριστικό στοιχείο της Ευρώπης την οποία επικαλείσθε;
Τα πανεπιστήμια του κυρίου Πελεγρίνη και του κυρίου Αρβανιτόπουλου τι κοινό έχουν με τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, της Σορβόννης, της Βόννης, του Μιλάνου;
Ανήκουν στον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με τις οποίες κυβερνάται η χώρα το τελευταίο εξάμηνο;
Ανήκουν στο ευρωπαϊκό κεκτημένο η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και η εξαθλίωση της κοινωνίας;
Μήπως προέρχεται από την ευρωπαϊκή εμπειρία (που παρήγαγε την έννοια του ανεξάρτητου εθνικού κράτους) η ιδέα της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας σε μία κλίκα διορισμένων διεθνών υπαλλήλων;
Η κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος προσομοιάζει με αυτήν οιουδήποτε ευρωπαϊκού κράτους;
Η όψη της Αθήνας σε τι ακριβώς θυμίζει την όψη της Ρώμης, της Κοπεγχάγης, των Βρυξελλών; Ή μήπως θυμίζει περισσότερο κάποια πρωτεύουσα της Μέσης (ούτε κάν της Εγγύς) Ανατολής;
Όταν από τις στήλες αυτές υποστηρίζουμε την ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων, την απαλλαγή μας από την τρόϊκα και φυσικά, ως προϋπόθεση των παραπάνω, ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, το κάνουμε γιατί ακριβώς αποστρεφόμαστε την τριτοκοσμική μοίρα στην οποία καταδίκασε αυτό την χώρα μας.
Αποστρεφόμαστε το ενδεχόμενο η χώρα μας να εκδιωχθεί από την ευρωπαϊκή οικογένεια ως ξένο σώμα ή να παραμείνει σ’ αυτήν ως παρίας.
Περιμέναμε μάταια τις μεταρρυθμίσεις, που η συγκυβέρνηση ακόμη και σήμερα αρνείται να κάνει, με αποτέλεσμα η χώρα μας να μην έχει προσεγγίσει σε κανένα πεδίο την Ευρώπη. Τριαντατόσα χρόνια μετά την Συνθήκη Ένταξης στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, πακτωλοί κοινοτικών κονδυλίων, επιδοτήσεων και «πακέτων», χιλιάδες κοινοτικές «οδηγίες», «νόρμες» και «ποσοστώσεις», «κοινές υπουργικές αποφάσεις» και «συμπεράσματα συνόδων κορυφής» έμειναν ανεφάρμοστα, διότι θα χαλούσαν τις φαυλοκρατικές ισορροπίες της Μεταπολίτευσης και τις πελατειακές δομές του κράτους της. Με αποτέλεσμα να παραμένει μία βαθειά υπανάπτυκτη κοινωνία, μία χρεωκοπημένη οικονομία και ένα πολιτικό σύστημα που θυμίζει οθωμανικό ντοβλέτι και όχι κράτος δικαίου.
Αν εννοεί η κυβέρνηση ως «ευρωπαϊκή προοπτική» το Ευρώ, τότε θα πρέπει να της υπενθυμίσουμε ότι το Ευρώ δεν λειτουργεί πλέον ως έκφραση κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, αλλά ως εργαλείο οικονομικής και πολιτικής υποδούλωσης της Ευρώπης στο Βερολίνο. Όταν εδώ μιλάμε γιά Ευρώπη, δεν εννοούμε έναν χώρο άσκησης γερμανικής ηγεμονίας, αλλά μία εκούσια ένωση ανεξάρτητων και ισότιμων εταίρων, γιά την υλοποίηση της οποίας το ευρώ αποτελεί σήμερα εμπόδιο.
Αν έχει μείνει, κύριοι της συγκυβέρνησης, μία και μόνη ελπίδα να παραμείνει η Ελλάδα στον ευρωπαϊκό κόσμο, αυτή είναι μία ριζική πολιτική αλλαγή, που θα φέρει στην διακυβέρνηση πρόσωπα με ευρωπαϊκή αντίληψη της άσκησης της εξουσίας: δηλαδή την ακριβώς αντίθετη από την δική σας.
Δημοσιεύθηκε στην πρωινή εφημερίδα “Kontra News” το Σάββατο, 10.1.2014.
* Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
7 comments
Ἂν μπορεῖ ὁ συγγράψας, ἂς βρεῖ ἄρθρο μὲ τόσες μαζεμένες μεγαλόστομες καὶ κενολόγες μπαροῦφες σὲ μία, ἐκτὸς Ἑλλάδος, Εὐρωπαϊκὴ ἐφημερίδα. Κι ἂς βροῦν οἱ ἐν «Ἀντιβάρῳ» χορηγοί του, ἂν μποροῦν, μία, ἐκτὸς Ἑλλάδος, ρυπαροφυλλάδα, ἐκδιδομένη ἀπὸ γνωστὸ χρεωκόπο, ὅπως αὐτὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀναδημοσιεύουν αὐτὸ τὸ κείμενο. Καὶ δὲν τοὺς προβληματίζει τὸ παρόμοιο προφὶλ τοῦ συγγράψαντος μὲ αὐτὸ τοῦ Ἀθανασίου Γκοβότσου στὸν «Θανασάκη τὸν Πολιτευόμενο» ;
Δηλαδή αν τα’γραφε στο Βημα θα ήσουν ευχαριστημένος;
Αλλά αλήθεια ποιες είναι οι κενολόγες μπαρούφες γιατί εγώ δεν διάβασα καμμία.
Μὰ καὶ τὸ «Βῆμα» χρεωκοπημένο εἶναι καὶ ἐξ ἴσου ὑπεύθυνο μὲ τὴν «Αὐριανὴ» γιὰ τὰ χάλια τῆς χώρας. Δέν εἶναι ὅμως ὅλες οἱ ἐφημερίδες οὔτε ὅλα τὰ ὑπόλοιπα Μέσα Μαζικῆς Ἐπικοινωνίας χρεωκοπημένα. Καί, φυσικά, λιγότερο ἀπ’ ὅλα τὸ «Ἀντίβαρο». Συνεπῶς, εἶναι λογικὸ νὰ ἀξιώνει κανεὶς πολύ περισσότερα άπὸ τὸ «Ἀντίβαρο» ἀπὸ τὸ νὰ ἀναδημοσιεύει κείμενα ἀπὸ ΜΜΕ χρεωκόπων.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, τὸ κείμενο εἶναι συρραφὴ ἱερεμιάδων καὶ κοινοτοπιῶν. Σκεφθεῖτε ἕνα πλοῖο πού ἀγωνίζεται νὰ μὴν βυθισθεῖ καὶ ἕναν ἀπὸ τὸ πλήρωμα νὰ μὴν κάνει κάτι γιὰ νὰ ἀποτρέψει τὸ ναυάγιο, οὔτε κἂν νὰ προτείνει κάτι πού θὰ κάνουν ἄλλοι, άλλὰ νὰ ἀπαριθμεῖ, καί μάλιστα μὲ ἐμπάθεια καὶ χωρὶς λογικὸ εἰρμό, τὰ ἐλατώμματα πού βρίσκει αὐτός, ὁ ἀναμάρτητος καὶ ἄσπιλος, στὸ πλήρωμα καὶ στὴν ἡγεσία. Ἄ, καὶ νὰ καταρᾶται καὶ τὴν θάλασσα. Καὶ ὅλα αὐτά ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον διότι ξέρει ὅτι, ἂν βάλει κάλπη, δὲν θὰ βρεῖ οὔτε τὴν δική του ψῆφο μέσα. Κάτι τέτοια κείμενα, στὴν πραγματικότητα λόγοι δεκάρικοι, μᾶς κατατρύχουν τοὐλάχιστον ἀπὸ καταβολῆς Ἑλλαδικοῦ κράτους. Ἰδοὺ πῶς θὰ τὰ ἔγραφε κάποιος μὲ τάλαντον :
Δημήτριος Κόκκος – Ὁ ἀντιπολιτευόμενος
Ἐν μέσῳ τῆς ἐκλογικῆς αὐτῆς ἀνεμοζάλης,
ἐνόμισα καθῆκον μου κ’ ἐγὼ νὰ εἰσπηδήσω,
καὶ μετ’ ἀγῶνος φοβεροῦ καὶ πυρετώδους πάλης
νεκρὸς ἢ μόνον νικητής, παιδιά, νὰ ἐπιζήσω!
Τουτέστι «τάν ἢ ἑπὶ τᾶς!», οἱ πάντες μ’ ἐννοεῖτε,
αἱ δ’ ἐξηγήσεις περιτταὶ μοὶ φαίνονται, πολῖται!
Ἀντιπολιτευόμενος! ἱδοὺ τὸ πρόγραμμά μου!
Τὴν τωρινὴν κυβέρνησιν ἀγρίως θὰ πατάξω!
Πατρὶς ἐδῶ, πατρὶς ἐκεῖ, πατρὶς τὸ σύνθημά μου,
πατρίς, μὰ τὸν Θεόν, πατρίς- enfin θὰ πατριάξω!
Ὁράτε ὅτι τὴν πτωχὴν πατρίδα μας προδίδουν,
διότι τρώγουν μοναχοὶ καὶ εἰς ἡμᾶς δὲν δίδουν.
Τὰ οἰκονομολογικά! -ἱδοὺ πρώτη φροντίς μου!
Τὰ στρατοναυτολογικά! -ἰδοὺ καὶ ἡ δευτέρα!
Τἁ ἐξωεσωτερικά! -ἐν ὅλῳ πόθοι τρεῖς μου,
ἑκ τῆς κοιλίας θ’ ἀντηχοῦν ὀξεῖς εἰς τὸν αἰθέρα.
Τὸ μεγαλεῖον, ἡ πατρίς, ἡ δόξα, τὸ καθῆκον,
καὶ τὸ ἀνῆκον ἅπασι καὶ πᾶσι τὸ προσῆκον!
Ἄλλως, μενόντων ὦδέ πως τῶν πάντων συμφερόντων
καὶ τῶν ταμείων τρομερῶς συνδιασπαθιζόντων,
κ’ ἐκείνων πάντων, δηλαδή, τρωγόντων καὶ πινόντων,
ἡμῶν δὲ πάντων τῶν λοιπῶν πεινώντων καὶ διψώντων,
ἡμεῖς θὰ καταντήσωμεν, ἀναμφιβόλως, τσίροι,
καὶ νεκρικὸν μετ’ οὖ πολὺ θ’ ἀκούσωμεν ψαλτῆρι.
Λοιπόν! Λοιπὸν ἅπαντ’ αὐτά εὐκόλως ἐννοοῦντες,
καὶ βλέποντες πὼς ἡ πατρὶς ἐπνίγη ἐντός ἕλους,
πρέπει, ἐν γένει τὸν λαὸν ὀρθῶς ποδηγετοῦντες,
νὰ φθάσωμεν εἰς ἀσφαλῆ λιμένα, ἑπὶ τέλους.
Τοιουτοτρόπως ἡ πατρίς, νικῶσα, μετὰ θάρρους
θὰ πέσει ὡς μικρὸς ἰχθὺς εἰς πεινασμένους γλάρους!
Ἐλπίζω, συμπολῖται μου, τὴν ψῆφόν σας νὰ ἔχω!
Ἐλπίζω νὰ μ’ ἐκλέξετε, ὡς αντιπρόσωπόν σας,
διότι, μὰ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν μας, δὲν ἀντέχω,
καὶ φεῦ! θὰ μ’ ἔχετε βαρὺ φορτίον στὸν λαιμόν σας!
Ἐν τούτοις, ἄν μοι πέπρωται ὁ τάλας ν’ ἀποθάνω,
τὰ κατωτέρω γράψατε στὸν τάφον μου ἐπάνω:
«Ἀντιπολιτευόμενος ὁ μακαρίτης ἦτο·
εἶχ’ εὐγενῆ αἰσθήματα, ἀρχάς και πεποιθήσεις,
καὶ ὑπὸ τούτων πάντοτε ἁγνῶς ἐνεφορεῖτο·
ἀλλ’ ὅμως τὸν κατέβαλον στομαχικαὶ παθήσεις.
Ἀπέθανε φιλόπατρις καὶ ὁμιλῶν καὶ γράφων –
μὲ ἄλλους λόγους νηστικὸς κατῆλθεν εἰς τὸν τάφον».
Μήπως μπορείτε να μας ενημερώσετε κύριοι του αντίβαρου, ποια είναι η αμοιβή αυτού που ακυρώνει τους αρθρογράφους σας;
Ὀ συγκεκριμένος δὲν εἶναι ἀρθρογράφος τοῦ «Ἀντιβάρου», ἀλλὰ τῆς «Kontra News». Ἀκυρώνεται δέ, ἀπὸ αὐτὰ πού ὁ ἴδιος γράφει, ἀφοῦ δὲν παρουσιάζουν καμμία λογικὴ συνέπεια. Ἐκτὸς καὶ ἂν ἡ κλάψα εἶναι ἀρθρογραφία. Φυσικά, ἡ πρώτη δημοσίευσις τοῦ κειμένου σὲ φυλλάδα τοῦ πάλαι διαλάμψαντος ρυπαρογραφικοῦ συγκροτήματος τοῦ «Κουραδίου» (Κουρῆς + ράδιο), μᾶλλον δέν αὐξάνει τὴν ἐγκυρότητά του.
Τὸ κατ’ ἐμέ, ὀμολογῶ ὅτι ἀπολαμβάνω νὰ ὑπογραμμίζω τὶς κραυγαλέες ἀστοχίες τῶν ἑκάστοτε κατ’ ἀποκοπὴν πατριδοκαπήλων καὶ σπουδαρχιδῶν σέ τέτοιο σημεῖο ὥστε θὰ ἤμουν διατεθειμένος νὰ διαθέσω καὶ ἕνα μικρὸ χρηματικὸ ποσὸν ἐξ ἰδίων γιὰ νὰ ἔχω τὴν μικρὰν αὐτὴν άπόλαυσιν. Δυστυχῶς, δὲν ἔχω τὸ τάλαντον τοῦ Δημητρίου Κόκκου.
Αγαπητέ κ. Σχοινά,
όπως ενδεχομένως θα έχετε διαπιστώσει, το Αντίβαρο λειτουργεί από το 2001 χωρίς έσοδα, χωρίς διαφημίσεις, χωρίς χορηγούς, χωρίς υποστηρικτές, χωρίς συγγένειες, χωρίς συναλλαγές, χωρίς επισημότητες, χωρίς τύπους. Τα έξοδά του καλύπτονται προσωπικά από εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι δα και τόσο πολλά, ώστε να απαιτείται υπονόμευση της ανεξαρτησίας του από οιεσδήποτε οικονομικές σχέσεις. Υπάρχει μία ομάδα φίλων και συνεργατών με πρόσβαση στην ανάρτηση άρθρων και στη διαχείριση του ιστοτόπου. Η λειτουργία του Αντίβαρου γίνεται στον ελεύθερο χρόνο του καθενός και δεν υπάρχει κανενός τύπου επαγγελματική σχέση με κανέναν. Η αρθρογραφία καλύπτει ένα εύρος απόψεων. Όποιος ψάχνει μονοχρωματικές σελίδες, ας ψάξει αλλού.
Ανδρέας Στ.
Εἶναι, ἐν τούτοις, παγκοίνως γνωστὸν ὅτι, ἀντίθετα ἀπὸ τὸ «Ἀντίβαρο», ἡ Kontra News εἶναι ὄργανο ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἔχει πολλὰ νὰ κερδίσει άπὸ ἐνδεχομένη ἄτακτη χρεωκοπία καὶ ἀποβολὴ τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη, δεδομένου ὅτι ἔχει μεταβιβάσει στὸ ἐξωτερικὸ τὰ κολοσσιαῖα ποσὰ πού δανείσθηκε χωρὶς ἐγγυήσεις καὶ μὲ βάση τὴν πολιτικὴ του ἐπιρροὴ καὶ τὴν δυνατότητα νὰ ἐκβιάζει ὑπουργοὺς καὶ τραπεζίτες. Δὲν νομίζω, βεβαίως, ὅτι ἐπιφυλάσσει μερίδιο, ἂν τοῦ βγεῖ τὸ παιγνίδι, σὲ ὅσους χρησίμους εὐήθεις τὸν συντρέχουν τώρα. Καλό, πάντως, θὰ ἦταν νὰ γνωρίζαμε, ἂν ὁ συγκεκριμένος συνεργάτης τῆς Kontra News, τὰ πονήματα τοῦ ὁποίου ἀναδημοσιεύει τόσο τακτικὰ τὸ «Ἀντίβαρο», άμείβεται ἀπὸ τὴν Kontra News. Λογικῶς ναί, ἀλλὰ μὲ τὸν συγκεκριμένο ἐκδότη δὲν ξέρει ποτὲ κανείς. Τὸν ἔχω ἄξιο νὰ μὴν δίδει τὶς ἀμοιβές, ἀλλὰ μόνον τὸν φόρο καὶ τὶς ἀσφαλιστικὲς εἰσφορές, σὲ πολλοὺς ψωνισμένους πού, προκειμένου νὰ ‘δοῦν τὸ ὄνομά τους σὲ ἐφημερίδα, μπορεῖ καὶ νὰ δίνουν ὑπογραφὴ γιὰ ἀμοιβὲς πού δὲν ἔλαβαν.