Η χρεοκοπία της πολιτικής των ηγετών μας στο Κυπριακό, είναι αποδεδειγμένη. Αυτό που την πιστοποίησε, με τον πιο επίσημο τρόπο, ήταν το τελικό προϊόν των διαπραγματεύσεων για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, που δεν ήταν άλλο από το απεχθές σχέδιο Ανάν. Παρά την απόρριψη της συγκεκριμένης λύσης, επιμένουν να έχουν ως παντιέρα του “αγώνα” τους, την Δ.Δ.Ο., η οποία είναι γνωστό ότι ήταν ο στόχος των Άγγλων και Τούρκων δυναστών μας, από το 1950. Είναι θλιβερό, και συνάμα εθνικά επικίνδυνο, να έχεις ηγέτες που επιδιώκουν λύση, η οποία θα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα των εχθρών σου. Μετά το κοινό ανακοινωθέν Χριστόφια – Ταλάτ, βρισκόμαστε ακόμα πιο κοντά σε αυτά που επιδιώκουν. (ήδη, ο Τούρκος υπ.Εξ. κ. Μπαμπατζάν διατυμπανίζει, ότι αυτό συνάδει με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας).
Οι θιασώτες της Διζωνικής, δεν άλλαξαν. Συνεχίζουν να έχουν την ψευδαίσθηση, ότι μπορεί να λειτουργήσει μια τέτοιου είδους ρατσιστική λύση στην Κύπρο. Επισύρουν συχνά τον μπαμπούλα της διχοτόμησης («ή αρπάζουμε την ευκαιρία, ή επέρχεται η διχοτόμηση). Με μια πρωτόγνωρη πνευματική τρομοκρατία, προσπαθούν να επιβάλουν την απόψεις τους, στον Κυπριακό Ελληνισμό, και να πείσουν ότι όποιος αντιτίθενται στη Διζωνική, είναι ολίγον τι τρελός.
Εκτιμούν σωστά την κατάσταση οι ηγέτες μας; Ευνοεί η Τουρκία μια διχοτομική λύση στην Κύπρο (π.χ. διπλή ένωση); Όχι! Αυτό που επιδιώκει είναι μια κακή λύση, όπως άλλωστε αυτήν που έχει δεχθεί (Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία του σχεδίου Ανάν), που θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την πλήρη κατάληψη της Κύπρου. Κάποιες μαξιμαλιστικές θέσεις, θα της είναι χρήσιμες, στην διαπραγμάτευση. Κάνοντας λίγο πίσω από αυτές, θα πείσει διεθνώς για τις καλές προθέσεις της, και θα έχει στο χέρι την Δ.Δ.Ο. Αν λοιπόν οι ηγέτες μας πέσουν στην παγίδα, από την οποία γλιτώσαμε το 2004, η Τουρκία θέτει τις βάσεις για την εκπλήρωση των στόχων της στην Κύπρο. Ένα αποστρατικοποιημένο νησί, με κατοίκους απονευρωμένους εθνικά, καταχωρημένο πια διεθνώς, ως προτεκτοράτο της Αγγλίας και της Τουρκίας (και όχι της Ελλάδας – της πάντοτε “νομοταγούς”, και τυπικής μέχρι… προδοσίας, στην τήρηση των υπογραφών της), θα είναι μεζές, έτοιμος στο πιάτο, για τη γείτονα χώρα.
Όμως, ακόμα και τότε, η Τουρκία δε θα θελήσει να βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Μέσω μιας άδικης και δυσλειτουργικής λύσης, έχοντας το επάνω χέρι στην Κύπρο, θα φροντίσει στη συνέχεια, να ενισχυθεί το κλίμα ανασφάλειας των Ελλήνων της Κύπρου, οι οποίοι, μη μπορώντας να αντέξουν την αδικία εις βάρος τους, θα έχουν τάσεις φυγής (όπως έκανε με τους Άραβες της Αλεξανδρέττας – σε αυτό το κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας να εγκύψουν οι εραστές του “ισότιμου συνεταιρισμού” της Διζωνικής). Έχοντας την αποστρατικοποιημένη Κύπρο, ως όμηρο (αυτή η θέση των ηγετών μας, στέκει από μόνη ως ατράνταχτη απόδειξη της ανεπάρκειας που τους διακρίνει), υπό την συνεχή απειλή της στρατιωτικής ισχύος, δε θα πάρει στην Τουρκία, περισσότερο από λίγα χρόνια για να πετύχει τον τελικό της στόχο: Την “βελούδινη κατάκτηση” της Κύπρου, και την απαλλαγή επιτέλους των Ελλήνων, από το μαλακό υπογάστριό της.
Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά ρεαλιστές, ας δούμε κατάματα τις πραγματικότητες: Η Τουρκία περιμένει την κατάλληλη στιγμή, για να πάρει όλη την Κύπρο, και να εξαλείψει τους Έλληνες από το νησί. Όπως έκανε και σε άλλες περιοχές, στις οποίες ανθούσε ο Ελληνισμός (Κωνσταντινούπολη, Ίμβρος, Τένεδος, κ.α.). Έχει έτοιμη την συνταγή, ξέρει και την μέθοδο, και δεν βιάζεται. Δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας αυτά. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν κάποιοι (και ιδιαίτερα οι ηγέτες μας), τόσο το καλύτερο. Εάν συνεχίσει αυτή η ολέθρια πορεία, σε λίγα χρόνια μπορεί να ξαναζήσουμε τον όλεθρο της προσφυγιάς. Θα βρεθούμε εκτός Κύπρου, αναζητώντας νέες πατρίδες. Καλούμε τους πολίτες να ξυπνήσουν από τον λήθαργο στον οποίο τους έριξαν οι κομματάρχες, και να ριχθούν στον αγώνα της επιβίωσης στην γη των πατέρων μας. Τώρα, πριν να είναι πολύ αργά!
Παρακαλώ όπως συμπεριλάβετε το πιο πάνω άρθρο στην εφημερίδα σας. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος
.