του Βασιλείου Μακρυπούλια*
Πολλές φορές τα γεγονότα ,σκληρά και αμείλικτα έρχονται να επιβεβαιώσουν όσα ήδη γνωρίζουμε από την απλή ανάγνωση βιβλίων και πηγών.Tα γεγονότα που συνέβησαν στη Γαλλία ,στην αρχή μόλις του νέου έτους, εκεί όπου πάνοπλοι μουσουλμάνοι σκότωσαν Γάλλους δημοσιογράφους, μόνο και μόνο επειδή δημοσιεύθηκαν χιουμοριστικά σκίτσα για το Μωάμεθ σε εφημερίδα όπου οι δολοφονημένοι εργάζονταν, έρχονται απλά να αποδείξουν για μία ακόμη φορά τη φανατική, αιμοδιψή και βίαιη φύση του ισλάμ και του ιερού του βιβλίου, του κορανίου. Εάν η Δύση, ειδικά μετά το πνευματικό κίνημα του Διαφωτισμού, έχει πλέον υιοθετήσει τις ανθρωπιστικές φιλοσοφικές και αξιακές θέσεις της νεωτέρας ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, οι οποίες σε κάθε περίπτωση στηρίζονται στον Ελληνικό ανθρωποκεντρισμό, αναρωτιόμαστε γιατί δεν υπάρχει μία παγκόσμια απόρριψη του ισλάμ ,το οποίο φαντάζει ασύμβατο με το πολιτισμικό αύριο ενός ενωμένου κόσμου ο οποίος θα χαρακτηρίζεται από την πίστη του στον φωτισμένο άνθρωπο, στον άνθρωπο που μπορεί να δώσει σάρκα και οστά σε ένα κόσμο ελευθερίας και ανωτέρου πνεύματος, όπως ο Παρμενίδης το καθόρισε ως ταύτιση της ανθρώπινης σκέψης και του Είναι.
Υπάρχουν και κάποιες άλλες απορίες σχετικά με το θέμα που εδώ εξετάζουμε. Ο Κάρολος Μάρξ, στη διδακτορική του διατριβή διακηρύσσει ότι «με μία λέξη μισώ όλους τους θεούς». Επίσης χαρακτηρίζει συλλήβδην την έννοια της θρησκείας ως «όπιον του λαού». Σήμερα όμως οι επίγονοι του Μάρξ με τη σειρά τους παρουσιάζουν ανησυχητικά οφθαλμολογικά συμπτώματα διότι αλληθωρίζουν επικίνδυνα. Ενώ μάχονται για την αποχριστιανικοποίηση της δύσης, του κράτους, θεωρούν τη χριστιανική θρησκεία ασύμβατη με την έννοια του συγχρόνου κράτους, αγκαλιάζουν στοργικά το ισλάμ και κόπτονται μήπως τα γεγονότα της Γαλλίας προκαλέσουν γενικευμένη ισλαμοφοβία(!). Ας τους ρωτήσουμε. Εάν οι δολοφόνοι ήταν φανατικοί Εθνικιστές θα συνέδεαν την ιδεολογία των θυτών με την πράξη τους. Τώρα στην περίπτωση των ισλαμοδολοφόνων δεν το κάνουν. Καμμία φανατική πορεία αριστερών ενάντια στο ισλάμ δεν είδαμε. Γιατί άραγε;
Η απάντηση φαίνεται και είναι απλή. Η διεθνιστική αριστερά, αυτή που θέλει να διαρραγεί κάθε σχέση με την εθνική και θρησκευτική παράδοση των Ευρωπαϊκών Εθνών και Κρατών θεωρεί ως πολύτιμο σύμμαχο το άλογο και σκοταδιστικό ισλάμ. Η αριστερά βλέποντας τον προλετάριο ως τον μόνον άνθρωπο επί της γής, πιστεύοντας ότι το απολωλός πρόβατο είναι ο εργάτης και κανείς άλλος επί της γής δεν έχει ανάγκη βοηθείας ,οριοθετεί ανάλογα και το ιστορικό προτσές. Ο άνθρωπος του Έθνους και της παραδοσιακής χριστιανικής θρησκείας δεν υποκύπτει στους υλικούς περιορισμούς της μαζοποιμένης αριστεράς. Ών ελεύθερο πνεύμα διατηρεί την ανώτερη θέαση της ζωής και της εσωτερικής πορείας αυτής προς έναν ανώτερο πνευματικό κόσμο. Οι εξαθλιωμένοι και μεγαλωμένοι στο σκοτάδι του ισλάμ μωαμεθανοί, τα εκατομμύρια των παρανόμων μεταναστών που καταφθάνουν και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη βοηθούν το έργο της αριστεράς. Συμβάλλουν στην αλλοίωση της εθνικής και παραδοσιακής ταυτότητας των λαών, εξαλλοιώνουν το όνειρο για μία ευρώπη στηριζομένη επάνω στο λόγο του υπερηφάνου νοός που οδηγεί το ανθρώπινο πνεύμα στη γνώση της μεγάλης αποστολής του που δεν είναι άλλη από την πνευματική πορεία προς μία έλλογη και ευδαίμονα ζωή, όπου θα κυβερνά η γνώση, η ελευθερία,η βούληση και η πίστη, ο ανώτερος αυτεγνωσμένος άνθρωπος. Γι αυτό φοβούνται οι αριστεροί την υποβώσκουσα ισλαμοφοβία, διότι εάν αφυπνισθεί το χριστιανικό (Καρλομάγνος) και εθνικό (Φίχτε) παρελθόν των ευρωπαϊκών εθνών,η περίοδος του Γκαίτε και του Ρίλκε,του Σοπενχάουερ και του Σίλλερ, του Βολταίρου και των Διαφωτιστών, του Χάϊντεγγερ και του Χαίντερλιν, οι προερχόμενοι από την ανατολή ισλαμιστές θα έλθουν αντιμέτωποι με αφυπνισμένους εθνικά και κοινωνικά ανθρώπους, όχι με μαραζωμένους από τα πολλαπλά κοινωνικά προβλήματα ευρωπαίους-όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή που ομιλούμε. Ας φαντασθούμε ποια πραγματικά θα ήταν σήμερα η τύχη του δηκτικού Βολταίρου από τις σφαίρες των ισλαμοδολοφόνων. Εδώ ας κάνουμε μία μικρή μόνο υπενθύμιση στο ιδεολογικό υπόβαθρο των ανθελλήνων αριστερών, οι οποίοι κινούνται βάσει συγκεκριμένου αντεθνικού και μαζοποιητικού σχεδίου. Οι Αλθουσέρ και κυρίως ο Γκράμσι θεώρησαν ως πιστοί μαρξιστές ότι στο παραδοσιακό ευρωπαϊκό κράτος κάθε κυρίαρχη εθνικά και θρησκευτικά τάξη είναι κακή ηγεμονία(hegemony)και μέσα από την πάλη των τάξεων όλα θα πρέπει να ανατραπούν υπέρ των αναξιοπαθούντων αυτού του κόσμου προκειμένου να ιδρυθεί ένα κράτος μαζικό, οικουμενικά απρόσωπο ,ελεγχόμενο από την ύλη και την πλήρη αποπνευματικοποίηση,από την απουσία υπερβατικής και εσωτερικής πορείας προς ένα ανώτερο κόσμο. Οι προλετάριοι και οι ισλαμιστές, κάθε άλλος εξαθλιωμένος επί της γής ,προσκαλείται στο πολιτικό γεύμα του μαρξισμού. Ούτως ή άλλως ποτέ οι μαρξιστές δεν έμειναν πιστοί στο περιεχόμενο του όρου προλετάριος. Συμπεριέλαβαν εργάτες, αγρότες (Μάο),η σύγχρονη αριστερά ευχαρίστως-παρά τα αντίθετα από το Μάρξ ειρημμένα-συμπεριλαμβάνει και τους ισλαμιστές. Διότι ένα είναι το κριτήριο ανθρωπιάς της αριστεράς, αυτό που εξετάζει το βαθμό της ανθρώπινης έλλειψης και όχι της ανθρώπινης ανωτερότητας και αριστείας.
Μήπως είμαστε υπερβολικοί με τους ισλαμιστές; Μήπως υπάρχει και το καλό ισλάμ όπως λένε πολλοί; Ας ομιλήσει (audiatur altera pars)το ιερό τους βιβλίο ,το κοράνι. Σίγουρα καλύπτει το μυαλό και την πράξη συλλήβδην όλων των μουσουλμάνων, παντού της γής. Αναφέρεται λοιπόν στο κοράνι όσον αφορά την ανεξιθρησκεία –έννοια δομική στη φιλοσοφία του Βολταίρου και του διαφωτιστικού πνεύματος(επάνω σε αυτά τα θεμέλια νομίζουμε ότι δομήθηκε η ευρωπαϊκή ένωση): (σούρα, ο μωάμεθ,47:4-10) «οπόταν συναντάτε τους απίστους φονεύετε και κατασφάζετε, συγκρατούντες στερρώς τα δεσμά του αιχμαλώτου», επίσης (σούρα, η μετάνοια, 9:5) «όταν παρελθώσιν οι ιεροί μήνες τότε φονεύετε τους πολυθεϊστάς όπου αν τους συναντήσετε, ζωγρείτε πολιορκούντες και ενεδρεύοντες αυτούς». Άρα σε καθαρά αξιακή βάση, σε βάση σχέσεων και αναφοράς, το ισλάμ –γνήσιο τέκνο του μονοθεϊστικού θρησκευτισμού- απορρίπτει κάθε άλλη θρησκεία, σέβεται βέβαια τις θρησκείες της βίβλου, αλλά μόνο μέσα από μία ψιλή θεώρηση. Δηλαδή οι χριστιανοί και οι ιουδαίοι θεωρούνται ότι θα μπορούσαν να συνυπάρξουν με τους ισλαμιστές διότι κατέχουν σπέρματα της ισλαμικής αληθείας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει-και εμείς ως Έλληνες το ξέρουμε καλά-ότι σε περίπτωση απειλής δεν εξοντώνονται και οι λαοί της βίβλου από τους αιμοσταγείς μουσουλμάνους.
Σε θέματα που αφορούν τις σχέσεις των δύο φύλων και ειδικά τη θέση της γυναίκας στην ανθρώπινη κοινωνία το Κοράνιο είναι επίσης σαφές: (H Bούς:2,228) “οι γυναίκες οφείλουσιν να εκπληρώσιν τα εαυτών καθήκοντα ως αρμόζει, οι δε άνδρες να προσφέρονται πρός αυτάς μετά δικαιοσύνης αλλά έχουσιν την εαυτών εξουσία”. Άραγε πόσες από τις προοδευτικές αριστερές θολοκουλτουριάρες που είναι πολύ της μόδας τελευταία δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα η κόρη τους να παντρευόταν μουσουλμάνο ο οποίος θα ήταν κανονικότατα ο αφέντης της; Η απάντηση είναι πολύ απλή, καμμία, ούτε μία. Ο μουσουλμανικός παραλογισμός που κράτησε δισεκατομμύρια ανθρώπων στον έλεγχο, είναι απαραίτητος για την εξουσία λίγο πρίν αυτή ηλεκτρονικά ελέγξει τους πάντες και τα πάντα. Πρέπει τα έθνη και ο Ελληνικός λόγος που θεμελίωσε την Ευρώπη και τον ανθρωπιστικό πολιτισμό της δύσης να διαρραγεί. Τα μουσουλμανικά πλήθη από την μία πλευρά και η προτεσταντική υλιστική και ατομοκεντρική ηθική από την άλλη επιτυγχάνουν κατά τον καλλίτερο τρόπο τα σχέδια της προσκαίρας εξουσίας του πλανήτου γή. Γι αυτό και κανείς δε συνδέει τα γεγονότα του Παρισιού και γενικά τα αίσχη των ισλαμοϋπανθρώπων με την ιδεολογία του ισλάμ. Διότι το χρειάζονται, το χρειάζονται αγωνιωδώς. Θα πρέπει όμως οπωσδήποτε να σημειώσουμε και το εξής. Η εξουσία χρειάζεται ενεργά τους μουσουλμάνους, διότι το καθεστώς φόβου που διασπείρουν την βοηθεί να προχωρεί ήσυχα τα σχέδιά της. Ας σκεφθούμε και μόνο τι πραγματικά συμβαίνει στην Ανατολή όσο όλοι ασχολούμαστε με τους τζιχαντιστές και τις φτιαχτές φρικαλεότητές τους(ίσως πολλές από αυτές είναι προϊόντα τεχνολογίας).Ας σκεφθούμε τι πραγματικά περνάει χωρίς καμμία σκέψη στην Ευρώπη όσο ασχολούμαστε με τα φοβερά γεγονότα της σφαγής στη Γαλλία. Είπαμε οι ισλαμιστές γι αυτό το σκοπό δημιουργήθηκαν. Να καλύψουν τις φωτισμένες θρησκείες της ερήμου και της Ανατολής (Ζωροαστρισμός κ.λ.π) να ελέγξουν τους ανθρώπους αυτού του γηΐνου σημείου και τελικά να αφομοιωθούν σε ένα κόσμο πλήρως ελεγχόμενο από τη σημερινή τεχνολογία υπό τις διαταγές αυτών που αιώνες τώρα κυβερνούν τη γή έχοντας κρατήσει δισεκατομμύρια ανθρώπων στο σκοτάδι και στην πνευματική ανοησία. Εάν στοχασθούμε τη γεωπολιτική σημασία της περιοχής που επεκράτησε το ισλάμ, εκεί όπου συγκεκριμένος λαός προσπαθεί να επανέλθει ιστορικά θα κατανοήσουμε την προσφορά του ισλάμ στους περιουσίους εξουσιαστές αυτού του κόσμου.
Ας δούμε κάποιες επίσης θέσεις του ισλάμ για την ηθική και το όλο αξιακό του σύστημα. Ενάντια στο προηγμένο ορθολογικό ηθικό σύστημα του Αριστοτέλη και του Πλάτωνος, το οποίο εν μέρει επέστρεψε μέσα από την κατηγορική Καντιανή ηθική προσταγή (τοιούτως πράξε ώστε το ηθικό κίνητρο της πράξης να αποτελούσε την ίδια στιγμή καθολικό νόμο της ανθρωπότητας”(πράξη επικουρική πρός το νού και μόνο, ας θυμηθούμε τη Σωκρατική άφοβη ηθική συμπεριφορά στην ειρκτή)το ισλάμ παρουσιάζει την χειροτέρα ωφελιμιστική και καθόλου έστω λογικά αλτρουϊστική ηθική αφ’ ής στιγμής από το φόβο και μόνο της κολάσεως, της τιμωρίας και της απωλείας του δήθεν παραδείσου πράττει ό,τι αυτός θεωρεί καλό. Τη στιγμή που η πολιτισμένη δύση φέρει τη λογική και ενδελεχή ηθική του Σωκράτη και του Νίτσε ως πορεία πρός τη χώρα των νοερών μακάρων είναι περιττό να ισχυριζόμαστε ότι ο σημερινός πολιτισμένος κόσμος έχει ανάγκη το ισλάμ. Άλλοι έχουν ανάγκη αυτούς τους ανθρώπους και είπαμε ποιοί.
Ποιές όμως είναι οι θέσεις των διαφωτιστών οι οποίοι θεωρητικά και φιλοσοφικά διαμόρφωσαν τη σημερινή Ευρώπη. Τι έλεγε ο Βολταίρος για το θέμα της ανεξιθρησκείας;Aς θυμηθούμε βέβαια και τον καντιανό ορισμό του διαφωτισμού σύμφωνα με τον οποίο “διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητα για την οποία ο ίδιος ευθύνεται”. Ο μεγάλος Γερμανός Βόρειος φιλόσοφος όχι τυχαία διαβλέπει προσωπική ευθύνη του ανθρώπου στην πνευματική ανωριμότητα. Ουσιαστικά ο εξ Καίνιγκμπεργκ φιλόσοφος αναφέρει ότι είναι αποκλειστική ευθύνη του ελλόγου ανθρώπου να γνωρίζει την ανώτερη πορεία του Υπερβατικού Λόγου και της Συνείδησης πρός τη χώρα του Είναι μέσα από υπαρξιακές και βουλητικές κατηγορίες και αντί αυτών των φιλοσοφικών επιλογών να επιλέγει σκοταδιστικές και παρωχημένες και άλογες ιδεολογίες όπως το ά-χρηστο ισλάμ.
Ο Βολταίρος λοιπόν υπήρχε πρόμαχος της ανεξιθρησκείας λέγοντας και διατυπώνοντας την περίφημη φράση: “Δεν συμφωνώ με τίποτε από όσα λές αλλά θα υποστηρίξω το δικαίωμά σου να το λές”.Επίσης στον Αγαθούλη του αναφέρει -ενάντια στη φιλοσοφία του Ρουσσώ αλλά και στο μουσουλμανικό κισμέτ -ότι δεν υπάρχει καμμία μορφή θείας πρόνοιας. Ο ντεϊστής Βολταίρος αποδιώχνει κάθε έννοια θεού από την ανθρώπινη κοινωνία και βλέπει την ανθρώπινη εξέλιξη στην απόκτηση της λογικής αρετής και προσωπικής σοφίας εκ μέρους των ανθρώπων. Επάνω σε αυτά τα λογικά επιχειρήματα, τα οποία sui generis καταργούν τον ισλαμικό παραλογισμό χτίσθηκε η Ευρώπη του λόγου και του υπαρξιακού βουλητικού ανθρώπου, η οποία όψιμα προδομένη από τους ηγέτες της, κλείνει το έλλογο μονοπάτι πρός τη χώρα του Είναι ,παραδομένη στις δυνάμεις της παγκόσμιας σαλατοποίησης, μίξης και μαζοποίησης των λαών. Οι μουσουλμάνοι σε σχέση με το υλιστικό υποκείμενο της Δύσης, στο βαθμό που αυτό προσγείωσε επικίνδυνα τον Ηρακλείτειο Λόγο, διαλύουν την έννοια του φωτισμένου ανθρώπου, αυτού που μπορεί να φέρει το σοφό κόσμο του Παρμενίδη και του Ηρακλείτου, εκεί όπου ταυτίζεται το νοείν και το είναι, και οδηγούν την ανθρωπότητα στο πιο βαθύ σκοτάδι, από όπου μόνο η Ελληνική ανθρωπιστική παιδεία μπορεί να τον απελευθερώσει.
Ας δούμε λοιπόν τι μας αναφέρει ο Ρουσσώ στο Κοινωνικό του Συμβόλαιο: “η κοινωνική τάξη είναι δίκαιο ιερό που αποτελεί τη βάση για όλα τα άλλα δικαιώματα. Ωστόσο το δίκαιο αυτό δεν προέρχεται από τη φύση. Στηρίζεται σε συμφωνίες. Θα εξετάσουμε λοιπόν ποιές είναι αυτές οι συμφωνίες”. Ποιά σχέση έχει αυτή η κοινωνική φιλοσοφία που είναι πρόδρομος της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης ,η οποία στηρίζεται στην ευρύτερη λαϊκή ευρωπαϊκή συναίνεση ,με τα ευήθη ισλαμικά δόγματα περί της παντοδυναμίας του Αλλάχ, περί του κανονισμού των πάντων υπό του Αλλάχ, ο οποίος είναι ένας φαντασιακός θεός, που δεν θα υπήρχε ούτως ή άλλως εάν ο Μωάμεθ είχε γεννηθεί σε άλλη γεωγραφική περιοχή. Ποιά σχέση έχει η εποχή του ευρωπαϊκού λόγου όπως αυτός καθορίσθηκε από τη βουλησιοκρατία του Σοπενχάουερ και τον μυστικιστικό υπαρξισμό του Χάϊντεγγερ, εκεί όπου στους δρόμους του Μέλανος Δρυμού για πρώτη φορά ο άνθρωπος κατάλαβε ότι πέρα από εξουσιαστές ,πέρα από Αλλάχ και συναφείς, ως Τελεία ανθρώπινη οντότητα μπορεί να προχωρήσει πρός τα ρείθρα του Είναι; Γιατί η Ευρώπη δεν ασχολείται με τον οντολογικό Χαϊντεγγεριανό λόγο και προσπαθεί να αυτοαναιρεθεί μέσα από τη μουσουλμανική βλακώδη πολυπολιτισμικότητα; Διότι λίγο πρίν τον κόσμο του Είναι κάποιοι θέλουν έστω και πρόσκαιρα να εξουσιάσουν αυτόν τον κόσμο.
Πραγματικά το παρακάτω απόσπασμα από το “φιλοσοφικό λεξικό” του Βολταίρου φαντάζει προφητικό και για την Ευρώπη του σήμερα, που απιστεί στις φιλοσοφικές της καταβολές, στους πνευματικούς δανειστές της, για την ευρώπη που αντί να ακολουθήσει το ανώτερο πνεύμα του χαϊντεγγεριανού Είναι ακολουθεί τα στίφη των μουσουλμάνων, τα βάρβαρα στίφη των μουσουλμάνων. Αναφέρει λοιπόν ο Γάλλος σοφός: “Άμυαλοι που δεν μπορέσατε να λατρέψετε αγνά το θεό που σας έπλασε, ούτε ποτέ σας άμοιροι ωφεληθήκατε από το παράδειγμα που έδωσαν οι απόγονοι του Νώε ,οι Κινέζοι λόγιοι, οι Πέρσες ζωροαστρικοί και τόσοι άλλοι”.
Στο διά ταύτα λοιπόν ,και με μικρή αναφορά στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν τα θλιβερά και απαράδεκτα για την υγιά ανθρώπινη φύση γεγονότα του Παρισιού. Τα ΜΜΕ συμμετέχοντας στο πανέξυπνο κόλπο της εξουσίας, χαρακτήρισαν τα γεγονότα της δολοφονίας των δημοσιογράφων του σατιρικού περιοδικού ως επίδειξη τρομοκρατίας. Ξαφνικά αυτή η ισλαμική τρομοκρατία, διότι βάσει του κορανίου αυτό είναι διαχρονικά το ισλάμ, έχασε τον επιθετικό της προσδιορισμό ,και κατάντησε απλή τρομοκρατία. Έκπληκτοι είδαμε τον κόσμο,τους “ηγέτες” τους δημοσιογράφους, να φωνάζουν ότι όλοι(!)είμαστε ενωμένοι ενάντια στη βία. Όχι στην ισλαμική βία αλλά στη βία. Αν είναι δυνατόν. Η ισλαμική βία αιματοκύλησε το Παρίσι, ήταν μία ευκαιρία η Ευρώπη να ξαναβρεί το δρόμο της πρός το Είναι όπως αυτό καθορίσθηκε μέσα από τη νοησιοκρατική βούληση του Νίτσε. Μάταια όμως. Το μεγάλο κόλπο της εξουσίας ένωσε δήθεν όλους (χριστιανούς, εβραίους, μουσουλμάνους(!))πάνω στα πτώματα των άτυχων συνανθρώπων μας, αθώωσε το ισλάμ ,το απέκοψε από τα διαχρονικά εγκλήματά του-για όλα φταίνε μόνο οι τζιχαντιστές. Θεωρώ ότι πλέον έσπασαν όλα τα σύνορα ,όλοι οι άνθρωποι πλέον ζούν μέσα στη λησμονιά του ρόλου τους ελεγχόμενοι πλήρως από την επίγεια εξουσία. Η νίκη του Μαρτέλου και του Λέοντος ενάντια στους Άραβες έσωσε τότε την Ευρώπη του λόγου, μετά το μεγάλο κόλπο των διαδηλώσεων του Παρισιού, όπου ο ανώνυμος τρόμος-ενώ είναι επώνυμος και ισλαμικός-ένωσε δήθεν τους ανθρώπους, οι ισλαμιστές πλέον εισέβαλαν στην Ευρώπη ως ένα με τους χριστιανούς και τα άλλα δόγματα που ζούν στη γηραιά ήπειρο. Το μεγάλο κόλπο του αλόγου ανακατέματος των πολιτισμών ολοκληρώνεται. Ο δυτικός άνθρωπος χάνεται μέσα στη σαλατοποίηση και στη μαζοποίηση όλων με όλους, άκριτα και ανιστόρητα. Ενώ όλοι οι άνθρωποι μπορούν όμορφα να ενωθούν με πολιτισμικά κριτήρια, η εξουσία προχωρεί σε κάλπικες ενώσεις ανθρώπων μόνο μέσα από μαζικούς ανθρώπους που χρησιμοποιούνται κατάλληλα. Τεχνηέντως για κάθε άλλη συμπεριφορά -όπως αυτή των ευρωπαίων τζιχαντιστών- φταίει η φτώχεια, προσεκτικά αποκρύπτεται η αφύπνιση της φυλής και του αίματος που επιστρέφει τους μετανάστες στις πατροπαράδοτες εστίες τους, ίσως κάποιοι πρέπει να διαβάσουν το ταξίδι στην Κίνα και στην Αγγλία του Καζαντζάκη. Παρεμπιπτόντως οι τελευταίοι δολοφόνοι του Σαρλί καθόλου φτωχοί δεν μου φάνηκαν, μέχρι την Κρήτη έκαναν διακοπές.
Η εξουσία-πιστή αναγνώστης της παλαιάς διαθήκης -έκοψε και έραψε το όλο γεγονός στα μέτρα της ,προκειμένου και να προχωρήσει τα πολυπολιτισμικά σχέδιά της και να αποσοβήσει κάθε κίνδυνο προερχόμενο από την “κακή” εθνικιστική εκμετάλλευση του γεγονότος. Το όλο κόλπο με τις μεγάλες διαδηλώσεις του Παρισιού και με το ανόητο και άλογο σύνθημα-ένα κακό νομιναλιστικό σύνθημα-είμαστε όλοι σαρλί-προχώρησε ως εξής. Ο κόσμος μας είναι δυαλιστικός και στηρίζεται επάνω στην διάκριση του καλού και του κακού. Η εξουσία έχει τη δύναμη του νικητή να δημιουργεί το κλάσμα που έχει ως αριθμητή το καλό και παρονομαστή το κακό. Καλή είναι η ζωή, όχι η ζωή ως είναι απλά ως λέξη και βλακώδης καθημερινότητα. Ποιός θέλει να χάσει το facebook, το Μέσι και το μπάσκετ; Ποιός δεν θέλει το σούπερ μάρκετ και τον πρωϊνό καφέ. Αυτή η αφαιρετικά ελάχιστη ζωή είναι το καλό, είναι ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών που μαζεύθηκαν στο Παρίσι. Τ ο κακό είναι όποιος απειλεί αυτή την ελαχιστότητα της μαζοποιημένης και ζωώδους ζωής προκειμένου να επιβάλει το δικό του βλακώδες καθεστώς. Η εξουσία έβγαλε ζεστό από τον υπαρξιακό φούρνο της και το καλό και το κακό. Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι είναι καλοί, ενωμένοι μπροστά στις υλικές τους απολαύσεις και μικροανάγκες, στον αγώνα τους για κανένα ευρώ παραπάνω. Οι τζιχαντιστές είναι οι μόνοι κακοί. Οι μουσουλμάνοι παίρνουν συγχωροχάρτι, και μέσα από αυτή τη μεγαλειώδη εγχείρηση το Παρίσι γίνεται η απαρχή του ενός κόσμου. Ο τρόμος των τζιχαντιστών φεύ -οι οποίοι είναι το δημιουργηθέν από την εξουσία κακό- ελέγχει και ενώνει όλους. Τώρα επιτέλους ο κόσμος είναι ένας, μπροστά στο κομπιούτερ, στις ψευτοανάγκες, στο χάμπουργκερ. Κανείς δεν θα μας απειλήσει. Όνειρα δεν έχουμε, οι τζιχαντιστές δεν θα μας νικήσουν, η βλακώδης καθημερινότητα αποκτά διαστάσεις αιωνιότητος,ο χρόνος της είναι νευτωνικά και καντιανά άπειρος. Το είπε και ο Κλούνεϊ: “μαζεύθηκαν όλοι, εβραίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι”. Ο μουσουλμανικός κόσμος-η φιλοσοφία του είναι η βία και ο θάνατος των απίστων τύπου Σαρλί- παίρνει το πολυπόθητο συγχωροχάρτι, θυσιάζει το απόβαρο των τζιχαντιστών και επίσημα εισέρχεται στην ευρώπη, σε όλον τον ενωμένο μαζοποιητικά κόσμο. Καληνύχτα κ.Σοπενχάουερ. Φαντασθείτε την ένωση γεγονότων με την ιδεολογία του Εθνικισμού εάν οι δολοφόνοι του Σαρλί ήταν Εθνικιστές.
Τη στιγμή λοιπόν που η νιτσεϊκή Ευρώπη εσωτερικοποίησε την έννοια του θεού, μέσα από τον άνθρωπο της βούλησης και της πίστης πρός το Είναι και τον ανώτερο ανθρώπινο εαυτό όπου το Είναι ταυτίζεται με το Νοείν, τη στιγμή όπου ο μέγας διανοητής του Μέλανος Δρυμού μέσα από το ώδε-Είναι και τη μέριμνα χάραξε το δρόμο πρός το Είναι, τίκτοντας το Υποκείμενο που για πρώτη φορά δεν σκύβει το κεφάλι σε καμμία ανώτερη δύναμη αλλά προχωρεί άφοβα πρός το χάος του Όντως Είναι, η Ευρώπη βυθίζεται μέσα από το θρησκευτικό συγκρητισμό των μονοθειστικών θρησκειών σε σκοτάδι και παραλογισμό. Λές και οι θρησκείες του μονοθεϊσμού είχαν κοινό υπόβαθρο περιούσιο υπόβαθρο, ήλεγξαν τον κόσμο και τώρα ενώνονται εσωκλείοντας στο μαντρί τα πρόβατα που αυτές δημιούργησαν. Ο θεός για πρώτη φορά ελέγχει όλους τους ανθρώπους, όμως δεν θα πρέπει να χαίρεται διότι είναι πλέον άνθρωποι που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να φάνε το μήλο ώστε το όλο παιχνίδι να έχει έστω λίγη αγωνία. Ο σημερινός άνθρωπος είναι τελείως πνευματικά ευνουχισμένος μέσα από την οντολογική απομόνωσή του και την κλειστότητά στον κόσμο του ευρώ και των Μ.Μ.Ε. Ευτυχώς που το Όν είναι αυτοκινούμενο και θα αυτοδώσει τις δημιουργικές λύσεις του ανωτέρου Είναι που αντιπροσωπεύει. Εμείς, όσοι ζωντανοί ,διά της παιδείας, μπορούμε να προετοιμάσουμε το δρόμο πρός το Είναι.
*Ο Βασίλειος Μακρυπούλιας είναι δρ. Φιλοσοφίας και Φιλόλογος στο 6ο Γυμνάσιο Μυτιλήνης.
20 comments
Το μακροσκελές και εμπεριστατωμένο άρθρο του κ. Μακρυπούλια σχολιάζει, ως νομίζω επιτυχώς, διάφορες πτυχές του μεγάλου προβλήματος που έχει δημιουργηθεί με την εισβολή μουσουλμάνων στην Ελλάδα και γενικώτερα με την εγκατάστασή τους στην Ευρώπη στην οπίοα δεν αφομειώνονται.
Προ πολλών ετών, συζητώντας με τον αείμνηστο φίλο μου Δημήτρη Κοττάκη, Κωνσταντινουπολίτη, απόφοιτο της Ροβερτείου Σχολής, Πολιτογραφημένο Αμερικανό, Διπλωματούχο Πολιτικό Μηχανικό με MSc Πανεπιστημίου των ΗΠΑ, επεχείρησα να αναφέρω τον όρο “μετριοπαθής Μουσουλμάνος” που είχα διαβάσει στο TIME magazine.
Ο αείμνηστος φίλος μου με διόρθωσε με αυστηρό τρόπο, λέγοντάς μου ότι δεν υπάρχει “μετριοπαθής Μουσουλμάνος”. Πως ένας μουσουλμάνος ή είναι Μουσουλμάνος ή δεν είναι! Μέσος όρος ή κάποιος άλλος όρος χαρακτηρισμού επί τη βάση της θρησκείας του Ισλάμ δεν υπάρχει!!
Ο φίλος μου γνώριζε καλά τι έλεγε, καθ΄ όσον είχε γεννηθεί σε ισλαμική χώρα, και επί πλέον μιλούσε τέλεια Τουρκικά και Αραβικά.
Είχε εργαστεί στην Σαουδική Αραβία επί δεκαπέντε (αριθ. 15) συναπτά έτη, αρχικά ως συνεργάτης σε Αμερικανική Εταιρεία, μετά ως υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών και αργότερα ως επίσημος Τεχνικός Σύμβουλος της Σαουδοαραβικής Κυβέρνησης.
Γνώριζε την χώρα αυτήν σαν κάλπικη δεκάρα, καθώς και τους ανθρώπους της και είχε συνεχή επαφή με τον υφυπουργό Δημοσίων Έργων της Σαουδικής Αραβίας.
Φιλικά
Ευμένης Καρδιανός
Μία ελαφρώς διαφορετική προσέγγιση του θέματος:
Δεν είναι όλοι οι Μουσουλμάνοι Τρομοκράτες. Όμως, όλοι οι Τρομοκράτες είναι Μουσουλμάνοι
Βεβαίως, η τρομοκρατία δεν ήταν πάντα μουσουλμανική, αλλά σήμερα είναι συνυφασμένη με το Ισλάμ.
Γιατί ο Ισλαμισμός είναι αθεϊσμός.Όλα τα χαρακτηριστικά και οι εκφάνσεις του Ισλαμισμού στα οποία αποδεικνύεται κυριολεκτικά η αθεΐα του.
Βασικές πίστεις του Ισλάμ είναι ότι το Κοράνιο είναι άκτιστο. Έχει χαρακτηριστεί το Ισλάμ ως η δήθεν θρησκεία ενός ιερού βιβλίου. Το Κοράνιο σύμφωνα με τους Μουσουλμάνους είναι άκτιστο.Οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το Κοράνιο έπεσε από τον ουρανό και ότι είναι άκτιστο.
Μπορεί να βρει κανείς επίσης στοιχεία που δικαιολογούν τον ισχυρισμό ότι στον Σουφισμό έχουμε κατά κάποιον τρόπο προδρόμους της λεγομένης Νέας Εποχής και ιδιαίτερα των απόψεων της Νέας Εποχής για την αυτοθέωση. Χαρακτηριστικά διαβάζω ότι ο σούφι Χουσεΐν Ιμπν Μανσούρ Αλ Χαλλάτζ, ο οποίος έζησε από το 857 έως το 922 διεκήρυσσε «εγώ ειμί η αλήθεια» (το έλεγε για τον εαυτό του), δηλαδή «εγώ ειμί θεός»· και άλλος, ο Αλ Μπισταμί που πέθανε το 874, έλεγε: «Δόξα στον εαυτό μου! Τι μεγάλη που είναι η μεγαλειότητά μου». Σαν να διαβάζει κανείς νεοεποχίτικα εγχειρίδια που εκστασιάζονται και ναρκισσευόμενοι αυτοθαυμάζονται μπροστά στη μεγαλειότητα του Εαυτού με έψιλον κεφαλαίο.Αυτές οι δηλώσεις αυτοθέωσης μπορούν να θεωρηθούν προδρομικά στοιχεία της λεγομένης Νέας Εποχής του Υδροχόου.
Επίσης, στον Ιμπν Αλ Αραμπί έχουμε την άποψη ότι ο Θεός είναι ο μόνος που υπάρχει πραγματικά μέσα από την ανέκφραστη υπερβατικότητά του, αλλά ο Θεός – ακούστε, λέει ο Ιμπν Αλ Αραμπί ο οποίος κατά τα άλλα θεωρείται σπουδαίος θεολόγος του Ισλάμ – λέει ότι ο Θεός, ο Αλλάχ, έχει ανάγκη της δημιουργίας για να τον εξυπηρετήσει σαν καθρέφτης όπου θα αντικρύσει και θα γνωρίσει τον εαυτό του. Αυτά μας θυμίζουν τις απόψεις του Ινδουισμού για την μη εκδηλωμένη θεότητα σε αντίθεση με την εκδηλωμένη, και βέβαια εδώ έχουμε την άποψη του ευρύτερου αποκρυφιστικού χώρου ότι η δημιουργία είναι ένα αποτέλεσμα ανάγκης.
Σύμφωνα με τους ακόλουθούς του ο Σούφι είναι αιώνιος.Χαρακτηριστικά εξετάζοντας τον Σούφι και τον Νεωπλατωνισμό βρίσκουμε στενές ομοιότητες αναφορικά με την φύση του Θεού, την ψυχή, το σώμα και τις αφηρημένες έννοιες όπως η καλοσύνη, το κακό, ο θάνατος, η δημιουργία. Στο Σούφι ο κόσμος είναι ακριβώς μια εμφάνιση του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός και ο κόσμος είναι “Ένα”. Δεν είναι δυνατό να υπάρξουν ο Θεός και ο κόσμος ως χωριστές οντότητες.
Οι Σηίτες πιστεύουν οτι ο Ιμάμης είναι αλάθητος.Και οτι υπάρχουν μάλιστα και δώδεκα Ιμάμηδες οι οποίοι προφανώς είναι κα εκείνοι αλάθητοι.Ότι είναι και ο Πάπας στην Καθολική Εκκλησία.
Επομενως για το θέμα της ακτίστου φύσεως του Κορανίου βγαζουμε το εξης συμπερασμα.Η αναφορά των μουσουλμάνων για την άκτιστη φύση του Κοράνιου είναι λάθος,γιατί για να είναι κατι ακτιστο πρεπει να μην έχει σχημα και ορια στο μεγεθος Του.Εδω βλεπουμε ενα Κοράνιο το οποιο έχει πεπερασμένο μεγεθος.Και οτι είναι πεπερασμένο έχει αρχή.Επομενος είναι αδύνατο ένα πεπερασμενο αντικειμενο είτε το Κοράνιο είτε οτιδήποτε άλλο να είναι άκτιστο και άναρχο.
Παρα το ότι εχουμε σουφιστές που δηλωνουν οι ίδιοι οτι είναι ”Θεοί” με την έννοια του απείρου Θεού βλέπουμε και αναφορες ακολούθων του Σουφι οι οποιοι και αυτοί ισχυρίζονται οτι ο Σουφι είναι αιωνιος.
Οτι ο Σουφι είναι άναρχος.Συνεπως βλέπουμε οτι όχι μονο το Κοράνι είναι άκτιστο αλλα και ο Σούφι είναι αιώνιος και άκτιστος.Επομενως εδω έχουμε αθεϊσμό,γιατί αποδιδουμε χαρακτηριστικά Ακτιστου και Απείρου σε πεπερασμένα απρόσωπα αντικείμενα.
Εχουμε και άλλες ποικιλες εκφάνσεις του Σουφισμου οι οποίες εκφραζουν εξισου αθεϊστικο χαρακτήρα.Συμφωνα με αυτές τις ποικίλες εκφάνσεις του Σουφισμού ο Θεός και ο κόσμος είναι ένα και οχι χωριστές οντοτητες.Αν ο Θεός όμως είναι ένα με τον κοσμο,τοτε εφοσον ο κόσμος είναι ατελής είναι και ο Θεός ατελής.Αλλη εκφανση του Σουφισμου λεει οτι ο Θεός δημιουργησε τον κόσμο απο ανάγκη.Και εφόσον το σύμπαν είναι κτίσμα,Ο Θεός συνεπως εχει αναγκη απο τα κτίσματα.Η αναγκη ωστοσο είναι πάθος και χαρακτηρίζεται απο έλλειψη και ατέλεια.Ενας Θεός που είναι ενα με τον κόσμο και άρα ατελής ή εχει αναγκη τα κτίσματα τοτε δεν μπορεί να είναι Θεός.
Συμφωνα με αυτο το παραδοξο βλεπουμε οτι η ατέλεια και η ελλειψη είναι χαρακτηριστικο της πεπερασμένης φύσης.Εδω πάλι εχουμε αθεϊσμό γιατί πρωτον ενω μιλαμε για Θεο ατελή και με αναγκες,στην ουσία αναφερομαστε σε πεπερασμενα οντα στα οποία τελικα αποδίδουμε πάλι χαρακτηριστικά του Ακτιστού και Απειρου.
Πέρα απο τον Σουφισμο και τον Σηϊτισμο υπάρχει και μια άλλη πλευρα του Κορανιου η οποια μιλαει για ένα Θεό απρόσιτο και απερίγραπτο ο οποιος όμως δεν επεμβαίνει.Εδω εχουμε και πάλι αθεϊσμο.
Εχουμε εναν Θεό ο οποίος είναι απομακρος και ακοινωνητος με τα πλάσματα Του.Αυτο δείχνει οτι πρωτον οτι ένας τέτοιος Θεός είναι εγωιστής,γιατί δεν επεμβαίνει και δεν φανερώνεται στο πλασμα του.
Δευτερον ένας Θεός που είναι απροσιτος εχει την αδυναμία να θεώνει.Ενω στην Ορθοδοξία ο Θεός δια των ακτιστων ενεργειών Του ενωνεται με τον ανθρωπο και ο άνθρωπος γίνεται κατα χαριν θέος στον Ισλαμισμό δεν ισχυει κατι τέτοιο.Δεν έχει την δυνατότητα ο Αλλαχ να θεώσει το πλάσμα του και να το κάνει κατα χαριν Θεό.Ετσι διαπιστώνουμε αδυναμία στον Αλλαχ να θεώσει το πλάσμα Του και να το απαλλαξει απο τα πάθη.Και εφοσον ο απρόσιτος και ακοινώνητος Αλλαχ δεν εχει την δυνατότητα να θεωσει τον ανθρωπο και να τον απαλλαξει απο τα παθη,τοτε μιλαμε για έναν Άπειρο Θεο ο οποιος εξαρχής δημιουργεί τον άνθρωπο με πάθη.
Συνεπως ένας Απειρος θεός οπως ο Αλλαχ ο οποιος είναι εγωιστής,αδυναμος και δημιουργει εξαρχής ανθρωπους με παθη δεν είναι Θεός,αλλά πεπερασμενη οντοτητα στον οποιο αποδίδονται χαρακτηριστικα Ακτίστου και Απείρου.Ετσι και σε αυτην την περίπτωση έχουμε αθεϊσμό.
Ενδιαφέρον καί ωφέλιμο τό κείμενο .
Πρός Άσκοπο :Ο σουφισμός ήταν καί είναι αίρεσις τού ισλαμισμού. Όπως γράφετε ,βρίσκουμε στοιχεία νεοπλατωνισμού , καί προδρομικά τής ”νέας εποχής”,καθώς καί νύξεις αποκρυφισμού . Διαβάζοντας Τζελαλουντίν Ρουμί,Ομάρ Καγιάμ, τήν Ραμπία ,καί αρκετούς άλλους ακόμη , είναι εύκολο νά καταλάβουμε γιατί τό επίσημο ισλάμ τούς εξεδίωκε .
Μακάρι νά υπήρχε ένα 20-30 % τών μουσουλμάνων μέ τέτοιο επίπεδο…
( παρομοίως,μακάρι νά υπήρχε τό ίδιο ποσοστό χριστιανών σέ τέτοιο επίπεδο…)
Ο Άμπου Χουράιρα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε: «Κάποιος που κάνει τζιχάντ στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ, μοιάζει με κάποιον που προσεύχεται και νηστεύει συνέχεια και που δεν υποχωρεί στη νηστεία και στην προσευχή του μέχρι να επιστρέψει.» (Imam Malik, Muwatta, Jihad 21.1.1;)
Ο Προφήτης επίσης είπε: «Υπάρχουν δύο κατηγορίες ματιών που δεν θα δουν ποτέ τη φωτιά της Κόλασης’ εκείνα των φρουρών που στέκονται φρουροί στα πεδία των μαχών και εκείνα που κλαίνε από τον φόβο του ΑΛΛΑΧ.» (Tirmidhi, Fadail al-Jihad, 12;)
Ο Μουάδ ιμπν Τζάμπαλ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) του είπε: «Η αρχή της ουσίας είναι το Ισλάμ, το θεμέλιο της είναι η προσευχή και η κορυφή της είναι το τζιχάντ στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ.» (Hadith no. 2, Tirmidhi; Ahmad, Musnad; & Sunan Ibn Majah;)
Τί είναι το τζιχάντ; Η λέξη “τζιχάντ” προέρχεται απ’ τη λέξη “τζαχτ” ή “τζουχτ” που σημαίνει: “ικανότητα για ειρήνη”, “δύναμη” κ.τ.λ. Το ρήμα είναι: “τζαχάντα” που σημαίνει: “αγωνίζομαι”, “μοχθώ” κ.τ.λ. Άρα λοιπόν η σωστή μετάφραση που μπορούμε να δώσουμε στη λέξη “τζιχάντ” είναι “αγώνας”, “πάλη” κ.τ.λ. Υπάρχουν πολλές λέξεις που σημαίνουν πόλεμος όπως: “κιτάλ” (πόλεμος), “μουτζάντιλα” (μάχη), “χαρμπ” (πόλεμος) κ.τ.λ. Άρα λοιπόν είναι λάθος αλλά και άδικο το να δίνουμε στη λέξη τζιχάντ το νόημα του πολέμου γιατί αν και είναι και πόλεμος, εντούτις δεν είναι μόνο αυτό.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι τζιχάντ όπως:
~“τζιχάντ μπιν ναφς” (πάλη με τον εγωισμό) ή “τζιχάντ μπιν καλμπ” (πάλη με την καρδιά) και είναι αυτή η μάχη που πρέπει όλοι μας να κάνουμε με το κακό, με τις κακές μας σκέψεις, με τα πάθη και τον εγωισμό μας,
~“τζιχάντ μπιλ λισάν” (πάλη με τη γλώσσα) που όλοι μας πρέπει να μιλάμε ενάντια στο κακό και την αδικία, ενάντια στην υποκρισία και την κακία,
~“τζιχάντ μπιλ ιλμ” (αγώνας με τη γνώση) όπου όλοι μας (και ειδικά οι μουτζταχιντίν/νομοθέτες του Ισλάμ) πρέπει να διαδίδουμε το σωστό, το καλό, το ηθικό κ.τ.λ,
~“τζιχάντ μπιλ γιαντ” (αγώνας με το χέρι) που είναι ο αγώνας εκείνος που όλοι πρέπει καθημερινά να κάνουμε και περιλαμβάνει τις καλές μας πράξεις, την αγάπη και τη βοήθεια προς τους αδύνατους, προς του φτωχούς, προς τους συγγενείς, προς τις χήρες, προς τα ορφανά κ.τ.λ,
~“τζιχάντ μπις σάϊφ” (αγώνας του σπαθιού) το οποίο λέγεται και “κιτάλ φι σαμπίλιλλαχ” (πόλεμος για χάρη του Θεού) που είναι κανονικός πόλεμος με στρατό
~“τζιχάντ μπις σαλάμ” (αγώνας για την ειρήνη) και είναι η προσπάθεια μας να κάνουμε οποιασδήποτε μορφής καλό με οποιονδήποτε τρόπο.
Εμείς εδώ θα αναφερθούμε στο τζιχάντ του ξίφους. Υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση σ’ αυτό το θέμα και κανένας για παράδειγμα δεν γνωρίζει ότι στο Ισλάμ απαγορεύεται ο φόνος ενός αθώου ανθρώπου (Κοράνι 6:151, 5:32, 17:33) είτε αυτός είναι πιστός είτε άπιστος, είτε είναι κάποιος ξένος είτε ο ίδιος μας ο εαυτός.
Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε:
«Μη κάνετε κακό στον εαυτό σας και μη κάνετε κακό στους άλλους.» (Sahih al-Bukhari; & Sahih Muslim;)
Λέει ο ΑΛΛΑΧ στο Ιερό Κοράνι:
«(θυμηθείτε) όταν ο Κύριος σου είχε εμπνεύσει τους αγγέλους: {Εγώ είμαι μαζί σας. Δώστε σταθερότητα σ’ όσους πιστεύουν, θα εγκαταστήσω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων και πλήξτε πάνω από τον αυχένα τους και χτυπήστε τις άκρες απ’ τα δάχτυλα τους}.» (Κοράνι, 8:12)
Λοιπόν, το παραπάνω εδάφιο αναφέρεται στη μάχη του Μπαντρ, όπου οι άπιστοι παγανιστές της Μέκκας είχαν διώξει τους μουσουλμάνους από τη Μέκκα (και κάποιοι αναγκάστηκαν να φύγουν από μόνοι τους για να σωθούν). Βεβαίως, οι επικριτές του Ισλάμ – αλλά και οι αιρετικοί τζιχαντιστές τρομοκράτες – αποδίδουν στο εδάφιο το νόημα που αυτοί θέλουν, δεν αναφέρουν το πώς, το γιατί και το πότε αυτό το εδάφιο αποκαλύφθηκε και δεν αναφέρονται στα προηγούμενα και στα μετέπειτα από αυτό εδάφια, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις.
Το εδάφιο δεν αφορά την τρομοκρατία έτσι όπως γνωρίζουμε την έννοια αυτή σήμερα. Η “τρομοκρατία” σαν πράξη είναι έγκλημα που ονομάζεται “ιρχάμπ” (δηλαδή διαφθορά κατά της κοινωνίας) και σύμφωνα με το Ισλάμ τιμωρείται με θάνατο. Διαβάζοντας τη φράση: “θα εγκαταστήσω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων” χωρίς τα συμφραζόμενα και χωρίς τη σωστή ερμηνεία, οι επικριτές του Ισλάμ αφήνουν να εννοηθεί ότι το Ισλάμ προτρέπει προς την τρομοκρατία και τη δολοφονία αθώων πολιτών, αλλοθρήσκων κ.τ.λ. Αυτή όμως η τρομοκρατία είναι χιράμπα’ έγκλημα κατά της κοινωνίας όπως είπαμε.
Στο εδάφιο 8:12 ο ΑΛΛΑΧ αναφέρεται στους αγγέλους και τους λέει ότι θα ενισχύσει τους πιστούς και θα τρομοκρατήσει τους άπιστους, κατά τη διάρκεια της μάχης του Μπαντρ. Στα αμέσως προηγούμενα εδάφια ο Ύψιστος λέει:
«Θυμηθείτε όταν παρακαλέσατε τη βοήθεια του Κυρίου σας και σας απάντησε: ‘Θα σας Υποστηρίξω με χίλιους απ’ τους αγγέλους που ο ένας ακολουθεί τον άλλο’.
Και δεν το έκανε ο ΑΛΛΑΧ παρά μόνο σαν σημείο νίκης, ελπίδας και για να ησυχάσουν οι καρδιές σας.» (Κοράνι, 8:9-10)
Ο Ύψιστος λοιπόν υπόσχεται ότι θα ενισχύσει τους πιστούς στο πεδίο της μάχης, τη στιγμή της πολεμικής αναμέτρησης, και ήταν ένας τρόπος να δώσει στους μουσουλμάνους δύναμη και κουράγιο και φυσικά δεν ζητάει από τους μουσουλμάνους να σκοτώσουν αθώους ανθρώπους. (Tafseer Ibn Kathir;)
Το εδάφιο αυτό λοιπόν δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως προτροπή για τρομοκρατικές πράξεις και για δολοφονίες αμάχων, γυναικών, παιδιών κ.τ.λ.
Ας δούμε ένα ακόμα εδάφιο:
«Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες έχουν περάσει, τότε σκοτώστε τους ειδωλολάτρες όπου και αν τους βρείτε και συλλάβετε τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε στρατήγημα. Αν όμως μετανιώσουν και διατηρήσουν την τακτική προσευχή και αποδώσουν τη ζακάτ (2,5% της περιουσίας), τότε αφήστε τους ελεύθερους. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ είναι Αυτός που συγχωρεί, Πολυεύσπλαχνος.» (Κοράνι, 9:5)
Το εδάφιο αυτό βρίσκεται στη Σούρα (κεφάλαιο) Ατ-Τάουμπα, που σημαίνει: “Η Μετάνοια” ή “Η Απαλλαγή” (Μπεράατ)’ ονομάζεται επίσης “Φαζίχα” κ.α. Το κεφάλαιο αυτό αποκαλύφθηκε 9 χρόνια ύστερα από την Εγίρα και ονομάζεται έτσι, διότι παραχωρήθηκε τεσσάρων μηνών προθεσμία στους άπιστους της Αραβικής χερσονήσου, από τη στιγμή που αυτοί είχαν χαλάσει τη συμφωνία που είχαν συνάψει με τους με τους μουσουλμάνους και έτσι οι μουσουλμάνοι απαλλάχτηκαν από αυτή. Οι τέσσερις αυτοί μήνες είναι οι μήνες: “Σαββάλ”, “Δουλ-Κάντα”, “Δουλ-Χίτζτζα” και “Μουχάρραμ”. Η προθεσμία δεν αφορούσε τις φυλές Μπενί Ντάμρα και Κινάνα, που σεβάστηκαν τα όσα είχαν συμφωνηθεί με τους μουσουλμάνους.
Λέγεται στο Άγιο Κοράνι:
«Μια απαλλαγή απ’ τη συνθήκη που είχε γίνει με τους ειδωλολάτρες (που αυτοί παραβίασαν). Αυτή η απαλλαγή γίνεται απ’ τον ΑΛΛΑΧ και τον απεσταλμένο Του.
Πορευθείτε για τέσσερις μήνες πάνω στη γη και μάθετε ότι δεν μπορείτε να βάλετε τον ΑΛΛΑΧ σε θέση αδυναμίας γιατί ο ΑΛΛΑΧ θα ντροπιάσει τους άπιστους.» (Κοράνι, 9:1-2)
Τα εδάφια αυτά (και ολόκληρο το κεφάλαιο “Ατ-Τάουμπα”) αποκαλύφθηκαν προς το τέλος του Προφητικού κηρύγματος του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ), πριν και κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στο Τάμπουκ και ορισμένα εδάφια μετά την εκστρατεία. (Shawkani, II, 378;)
Η απαλλαγή ήταν απαλλαγή από τη συνθήκη της Χουνταϊμπίγια, που είχε συναφθεί δύο χρόνια πιο πριν ανάμεσα στους μουσουλμάνους και τους ειδωλολάτρες. Μέλη της φυλής “Μπενί Μπάκιρ” (σύμμαχος φυλή με τους Μεκκανούς παγανιστές) σκότωσαν κάποια μέλη της φυλής “Χουζάα” (σύμμαχοι με τους μουσουλμάνους), προκλήθηκε γενικότερη αναστάτωση και η συνθήκη τς Χουνταϊμπίγια έσπασε.
Λέγεται στο Ιερό Κοράνι:
«Και μια γνωστοποίηση απ’ τον ΑΛΛΑΧ και τον απεσταλμένο Του στους ανθρώπους κατά την ημέρα του Μεγάλου Προσκυνήματος (Χατζ) ότι ο ΑΛΛΑΧ (ακυρώνει τη συμφωνία) με τους ειδωλολάτρες, καθώς και ο απεσταλμένος Του. Αν όμως μετανιώσετε, θα είναι το καλύτερο για ‘σας, αν όμως αρνηθείτε την Πίστη, τότε μάθετε ότι δεν μπορείτε να βάλετε τον ΑΛΛΑΧ σε θέση αδυναμίας. Προειδοποίησε τους άπιστους με οδυνηρή τιμωρία.» (Κοράνι, 9:3)
Το σπάσιμο όμως αυτό όπως είπα και πιο πριν, δεν αφορούσε τις φυλές εκείνες που κράτησαν τη συμφωνία στο ακέραιο και γενικά δεν αφορά αυτούς που έχουν συνάψει συνθήκες ειρήνης με τους μουσουλμάνους. Γι’ αυτό λέγεται στο Ιερό Κοράνι:
«Η απαλλαγή αυτή δεν περιλαμβάνει συμφωνία με ειδωλολάτρες που δεν παραβίασαν σε τίποτα ούτε βοήθησαν κανέναν εναντίον σας. Γι’ αυτό συμπληρώστε τις συμφωνίες σας μαζί τους μέχρι (το τέλος) της διάρκειας τους. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ αγαπά τους δίκαιους.» (Κοράνι, 9:4)
Το εδάφιο 9:5 καλεί σε πόλεμο εναντίον των ειδωλολατρών (και γενικά όσων) που ΠΡΩΤΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΑΝ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ που είχαν με τη μουσουλμανική κοινότητα. Λέει όμως από τη μέση και μετά το εδάφιο: «..Αν όμως μετανοιώσουν και διατηρήσουν την τακτική προσευχή και αποδώσουν τη ζακάτ (ελεημοσύνη), τότε αφήστε τους ελεύθερους. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ είναι Αυτός που συγχωρεί, Πολυεύσπλαχνος.» Αυτό γιατί δεν το τονίζουν οι επικριτές του Ισλάμ;
Όπως είδαμε και από το εδάφιο 9:4 «Η απαλλαγή αυτή δεν περιλαμβάνει συμφωνία με ειδωλολάτρες που δεν παραβίασαν σε τίποτα ούτε βοήθησαν κανέναν εναντίον σας. Γι’ αυτό συμπληρώστε τις συμφωνίες σας μαζί τους μέχρι (το τέλος) της διάρκειας τους. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ αγαπά τους δίκαιους.» (Κοράνι, 9:4)
Το εδάφιο λοιπόν 9:5 δεν αφορά τους άπιστους που σεβάστηκαν στο ακέραιο τις συμφωνίες που είχαν με τους μουσουλμάνους αλλά εκείνους που παραβίασαν τις συμφωνίες αυτές. Μάλιστα, τους δίνεται μία προθεσμία τεσσάρων μηνών να μετανοήσουν. (Tafseer Ibn Kathir;)
Όλα αυτά τα αποκρύπτουν οι κατήγοροι του Ισλάμ.
Ας δούμε όμως και το επόμενο εδάφιο 9:6 το οποίο και αυτό τις περισσότερες φορές δεν το αναφέρουν και θα καταλάβετε αμέσως το γιατί:
«Και αν κανείς απ’ τους ειδωλολάτρες σου ζητήσει άσυλο, παραχώρησε του το, ώστε να μπορεί να ακούει τα Λόγια του ΑΛΛΑΧ και έπειτα συνόδεψε τον (σε μέρος) όπου μπορεί να έχει ασφάλεια. Και αυτό επειδή είναι ένας λαός που αγνοεί.» (Κοράνι, 9:6)
Δώστε άσυλο σε αυτόν που θα το ζητήσει. Προστατέψτε όποιον σας το ζητήσει. Συνοδέψτε όποιον σας το ζητήσει, σε μέρος όπου θα μπορεί να είναι ασφαλής. Διδάξτε του το Ισλάμ, επειδή το αγνοεί. Δείξτε την αλήθεια σε όποιον είναι αμαθής. Λοιπόν; Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει ότι απαγορεύεται σε εμπόλεμη περίοδο να σκοτώνεται παιδί, γυναίκα, μοναχός, γέρος, άρρωστος, ανάπηρος, όσο δεν πολεμούν και δεν προκαλούν σε βιαιοπραγίες κατά Μουσουλμάνων (Sahih Bukhari, 2307) και ο αλλάμα Σάλεχ ιμπν Φάουζαν αλ Φάουζαν (ραχίμαχουλλάχ) σχολιάζοντας το Κορανικό εδάφιο 9:6 «Κι αν κανείς απ’ τους ειδωλολάτρες σου ζητήσει άσυλο, παραχώρησε του το…» είπε ότι ο ηγέτης των Μουσουλμάνων, σε εμπόλεμη κατάσταση συνιστάται να προστατέψει τους πολυθεϊστές και τους εχθρούς των Μουσουλμάνων, εφόσον του ζητηθεί, και εφόσον εξυπηρετεί έχοντας ωφέλεια, και κυρίως να ακούσει τα λόγια του ΑΛΛΑΧ. (‘A Summary of Islamic Jurispundence’, vol. 1, p. 478;)
Απαγορεύεται λοιπόν η δολοφονία αθώων ανθρώπων και είναι έγκλημα. Απαγορεύεται η δημιουργία συνθηκών χάους, η κακία, η διαφθορά, οι συκοφαντίες, η ανηθικότητα κ.τλ.
Λέει ο Ύψιστος:
«Και όταν τους είπε κάποιος: {Μη σκορπάτε κακίες στη γη}, απάντησαν: {Είμαστε από αυτούς που επιζητούσαμε μόνο την αρετή}.
Αυτοί είναι χωρίς αμφιβολία εκείνοι που αδικούν, και όμως δεν το αισθάνονται.» (Κοράνι, 2:11-12)
Τα εδάφια αυτά αφορούν τους άπιστους και τους υποκριτές, και το κακό, την προστυχιά και τη διαφθορά που σκορπούν στη γη. Βλέπουμε ωστόσο ότι ο Ύψιστος τους προειδοποιεί και τους λέει: ‘μη σκορπάτε κακίες στη γη’, ‘μη προκαλείτε διαφθορά στη γη’, ‘μη σκορπάτε το χάος στη γη’ κ.α. Βλέπουμε την αρνητική στάση απέναντι σ’ αυτά τα φαινόμενα.
Ο Ύψιστος λέει:
«…και έσπειραν στη γη το κακό, αυτοί έχουν την κατάρα και την κακή ανταμοιβή.» (Κοράνι, 13:25)
Αυτό το εδάφιο αναφέρεται σε αυτούς που δεν τηρούν τις εντολές του Υψίστου, αυτούς που προδίδουν τη συμφωνία τους με τον Ύψιστο, αυτούς που εγκαταλείπουν το Ισλάμ, αυτούς που διασπείρουν το κακό στη γη, αυτούς που δημιουργούν φίτνα (διχασμό) ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτούς που διασπείρουν την προστυχιά και προκαλούν χάος κ.τλ. Αυτοί λοιπόν που διασπείρουν στη γη το κακό, θα έχουν την κατάρα του Υψίστου.
Ο Ύψιστος προειδοποιεί τους πιστούς να μην ακολουθούν και να μην σχετίζονται με ανθρώπους που είναι γνωστοί για το κακό και τη διαφθορά που προκαλούν, για την πονηριά και τις συκοφαντίες που διαδίδουν, για τις αμαρτίες που (επανειλημμένα) κάνουν, με ανθρώπους που παραβαίνουν τους νόμους και διασπείρουν προβλήματα:
«Και μην υπακούς κάθε τιποτένιο που είναι έτοιμος με όρκους,
έναν που συνέχεια κινείται με συκοφαντίες και δημιουργεί προβλήματα,
να εμποδίσει από κάθε καλό, έναν που ξεπερνάει τα όρια, βουτηγμένος στην αμαρτία,
έναν βίαιο που αφήνει πονηρούς υπαινιγμούς, γεννημένο για διαφθορά.» (Κοράνι, 68:10-13)
Αυτοί οι διάφοροι που σκοτώνουν και δολοφονούν αθώους ανθρώπους στο όνομα του Ισλάμ και του τζιχάντ, βάζοντας βόμβες και οργανώνοντας επιθέσεις και δολοφονίες, αποκαλούνται ‘Χαριζίτες’ (στα αραβικά ‘Χαουάριτζ’) και είναι αιρετικές παραφυάδες του Ισλάμ.
Οι Χαριζίτες παρουσιάστηκαν από τα πρώτα χρόνια του Ισλάμ. Οι λόγοι διαφοροποίησης τους ήταν κυρίως πολιτικοί (και όχι μόνο). Διαφοροποιήθηκαν ύστερα από τη μάχη του Σιφφίν το 657 μ.Χ. Αρχικά υποστηρικτές του Αλή (ραντιγιαλλάχου άνχου) για τη θέση του Χαλίφη, στη συνέχεια όμως έπαψαν την υποστήριξη τους στον Αλή, όταν αυτός συμβιβάστηκε με τον Μουαβίγια. Ήταν ακραία σέκτα και αίρεση του Ισλάμ, οι οποίοι αν και φαινομενικά είχαν κάποια δίκαια αιτήματα (π.χ. έλεγαν ότι στη θέση του Χαλίφη θα έπρεπε να επιλεγεί κάποιος που να έχει Πίστη και ήθος, ανεξαρτήτως του αν ανήκε στη φυλή των Κουράις ή όχι κ.α.), εντούτις οι απόψεις τους ήταν ακραίες. Έλεγαν για παράδειγμα ότι με την παραμικρή αμαρτία ένας μουσουλμάνος βγαίνει από το Ισλάμ και γίνεται άπιστος και έτσι επιτρέπεται η δολοφονία του. Θεωρούσαν ότι όποιος ήταν λίγο αδιάφορος ως προς τα θρησκευτικά του καθήκοντα, θα έπρεπε ή να εξοριστεί ή να σκοτωθεί.
Ένας φανατικός Χαριτζίτης σκότωσε τελικά τον Χαλίφη Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) το 661 μ.Χ. Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) μας έχει διδάξει όμως ούτε καν αστεία να μην κάνουμε με οποιοδήποτε επικίδυνο μέσο – πέτρες, μαχαίρι, σίδερο, αιχμηρά αντικείμενα – προκειμένου να μη βλάψουμε ο ένας τον άλλον άθελα. Είπε ο Προφήτης:
“Όποιος δείξει στον αδελφό του ένα κομμάτι σίδερο, δέχεται κατάρες από τους αγγέλους μέχρι να το απομακρύνει (το σίδερο) και ας ήταν ο άλλος αδελφός του από την μάνα και τον πατέρα του.” (Sahih Muslim;)
Οι απόγονοι λοιπόν εκείνων των τότε Χαριτζιτών έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα στο Ομάν (και κάποιοι στην Αλγερία και στην Τζέρμπα της Τυνησίας) αλλά απορρίπτουν τις ακραίες πρακτικές των τότε Χαριτζιτών. Ο Προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε μιλήσει για τους Χαριτζίτες της εποχής του.
Ο Άμπου Σαίντ αλ-Χούντρι (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε:
“Ήμασταν με τον απεσταλμένο του Θεού ενώ έδινε έναν όρκο. Τότε ήρθε στον προφήτη ο Δουλ Χουβαϊσίρα από τη φυλή Μπενί Ταμίμ και του είπε: {Απεσταλμένε του Θεού, να είσαι δίκαιος}. Ο προφήτης του απάντησε: {Και αν εγώ δεν εφαρμόσω δικαιοσύνη, ποιός άλλος θα εφαρμόσει δικαιοσύνη; Θα είχες απογοητευτεί και θα είχες χαθεί αν εγώ δεν ήμουν δίκαιος}.
Τότε ο Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε στον προφήτη: {Απεσταλμένε του Θεού, δώσε μου την άδεια να του σπάσω τον λαιμό} και ο προφήτης απάντησε: {Αφήστε τον, έχει συντρόφους που η προσευχή τους θα ήταν προσβολή για την προσευχή σας αν προσευχόσασταν μαζί τους, όπως και η νηστεία τους για τη δική σας νηστεία. Απαγγέλουν το Κοράνι και δεν περνάει κάτω από τον λαιμό τους (δεν φτάνει στις καρδιές τους). Βγαίνουν από τη θρησκεία ακριβώς όπως το βελάκι βγαίνει από ένα θύμα (το διαπερνάει). Κοιτάτε στην κεφαλή του βέλους και δεν βλέπετε τίποτα. Και κοιτάτε στα πλευρά του βέλους και δεν βλέπετε τίποτα. Τότε κοιτάτε στη λεπίδα του και δεν βρίσκετε τίποτα σ’ αυτήν. Τότε κοιτάτε στα φτερά του και δεν βρίσκετε τίποτα, (το βέλος) έχει προηγηθεί από το αίμα και τη σάρκα.. Το σημάδι τους είναι ένας μαύρος άντρας, το πάνω μέρος ενός από τα μπράτσα του οποίου είναι σαν το στήθος μιας γυναίκας ή σαν ένα χτυπημένο κομμάτι κρέας και θα έρθουν σε μία στιγμή όπου θα υπάρχουν διαιρέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους}.”
Ο Άμπου Σαΐντ τότε είπε: “Μαρτυρώ ότι άκουσα αυτόν τον λόγο από τον απεσταλμένο του Θεού και μαρτυρώ ότι ο Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ τους πολέμησε και ήμουν μαζί του… Είδα εκείνον τον άντρα και ήταν έτσι όπως είχε περιγράψει ο Απεσταλμένος του Θεού.” (Sahih Bukhari;)
Έτσι λοιπόν περιέγραψε ο Προφήτης τους Χαριτζίτες, οι οποίοι πράγματι εμφανίστηκαν σε μια εποχή διαιρέσεων για τη διαδοχή στο Χαλιφάτο – στο πρώτο Ισλαμικό κράτος – και προκάλεσαν περεταίρω διαίρεση και διάσπαση των μουσουλμάνων, μέχρι που ένας φανατικός Χαριτζίτης σκότωσε τον Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) όπως εξήγησα.Όμως και οι σημερινοί τρομοκράτες, όλοι αυτοί που ερμηνεύουν το Ιερό Κοράνι με βάση τις δικές τους ακραίες απόψεις και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους στο όνομα του Ισλάμ και του τζιχάντ, όλοι αυτοί αποκαλούνται και αυτοί Χαριτζίτες, διότι ομοιάζουν στον φανατισμό και στις ακρότητες με τους χαριτζίτες της παλιάς εποχής. Ο ίδιος μάλιστα ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει όπου τους βρούμε, να τους σκοτώνουμε.
Ο Σαΐντ ιμπν Γάφλα είπε ότι ο Αλή (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε: “Αν σου μιλήσω απ’ τον Απεσταλμένο του Θεού, τότε σίγουρα θα προτιμούσα να πέσω από τον ουρανό, παρά να πω ένα ψέμα γι’ αυτόν και αν σου μιλήσω γι’ αυτό που είναι ανάμεσα σε μένα και σε σένα τότε σίγουρα ο πόλεμος είναι μια εξαπάτηση. Άκουσα τον απεσταλμένω του Θεού να λέει: {Θα έρθουν στους τελευταίους καιρούς νέοι άνθρωποι, των οποίων τα όνειρα είναι ηλίθια, θα μιλήσουν για το καλό για το οποίο μιλάνε οι καλύτεροι των ανθρώπων (δηλαδή για τον μονοθεϊσμό και το τζιχάντ). Βγαίνουν από το Ισλάμ ακριβώς όπως το βέλος διαπερνάει και βγαίνει από το θύμα του, η πίστη τους δεν περνάει τους λαιμούς τους (δεν φτάνει στην καρδιά τους), έτσι όπου τους συναντήσετε σκοτώστε τους, επειδή σίγουρα το να τους σκοτώσεις θα έχει ανταμοιβή γι’ αυτόν που τους σκότωσε στην Ημέρα της Κρίσεως}.” (Sahih Bukhari;)
Ορισμένοι λοιπόν ουλεμά (λόγιοι) του Ισλάμ, βασιζόμενοι στο παραπάνω – αλλά και σε άλλα – χαντίθ, θεωρούν τους Χαριτζήτες ως άπιστους που έχουν βγει απ’ το Ισλάμ, όπως για παράδειγμα οι Ιμάμ Μπουχάρι (Fathu’l-Bari), ο Κάντι ιμπν αλ-Άραμπι αλ-Μάλικι (Aridatu’l-Ahwadhi), ο ιμάμ Κούρτουμπι (Al-Mufhim ala Sharhu Sahih Muslim) κ.α. Οι περισσότεροι ωστόσο ιμάμηδες, ανάμεσα τους και ο Ιμπν Ταϊμίιγια (Minhaj al-Sunnah), τους θεωρούν αιρετικούς και πολύ αμαρτωλούς και λένε ότι η φράση από το χαντίθ του Προφήτη ‘Βγαίνουν από το Ισλάμ‘ σημαίνει ότι έχουν φύγει από τον σωστό δρόμο, επειδή στα αραβικά η λέξη ‘ντιν’ σημαίνει θρησκεία, αλλά επίσης σημαίνει υπακοή. Άλλοι λόγιοι, ανάμεσα τους ο Ιμπν Χαζμ (Kitab al-Fasl fi’l-Milal) και ο Άμπου Μανσούρ αλ-Μπαγντάντι (el-Farku Bayne’l Firak) κάνουν διάκριση και είπαν ότι ορισμένες ομάδες των χαριτζητών είναι κάφιρ (άπιστοι) και κάποιες άλλες απλά αιρετικοί.
Ο Άμπου Σαίντ αλ-Χούντρι (ραχίμαχουλλάχ) είπε ότι ο Προφήτης είπε: “Χαρούμε νέα γι’ αυτούς που σκοτώνουν (τους Χαριτζίτες).” (Sunan Abū Dāwūd, no. 4119; & Shaykh al-Albānī, Ṣaḥiḥ Sunan Abu Dawud, no. 4764;)
Ο Ιμπν Άμπου Άουφα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο Προφήτης είπε για τους Χαριτζίτες: “Οπουδήποτε τους βρείτε, σκοτώστε τους, επειδή υπάρχει ανταμοιβή για όποιον τους σκοτώνει. Είναι τα σκυλιά της Κόλασης.” (Ibn Mājah, no. 169;)
Ο Αν Ναουάουι και ο Ιμπν Ταϊμίιγια (ραχίμαχουμουλλάχ) είπαν ότι επιτρέπεται ο μουσουλμάνος να πολεμήσει τους χαουάριτζ, όταν αυτοί εκδηλωθούν. Ο ίδιος ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είχε πει: “..δεν γνωρίζω άλλους ανθρώπους πιο διαβολικούς από τους Χαριζίτες.” (Ahmad, Musnad; & al-Sunnah by al-Khalāal, vol. 1, 145, no. 110;)
Όταν στην κατάκτηση της Δαμασκού έκοψαν τα κεφάλια των χαριτζιτών της Αζαρίκα, ο Άμπου Ουμάμα ήρθε και είπε: “Τα σκυλιά της Κόλασης, τα σκυλιά της Κόλασης, αυτοί είναι οι πιο βρώμικοι από αυτούς που σκοτώνονται κάτω από αυτόν τον ουρανό, και οι πιο ωφέλιμοι που σκοτώνονται κάτω από αυτόν τον ουρανό, είναι αυτοί που σκοτώνουν αυτοί οι χαριτζίτες.” Ρώτησαν τότε τον Άμπου Ουμάμα: “Το ότι αυτοί είναι τα σκυλιά της Κόλασης είναι δικό σου ή το άκουσες απ’ τον Προφήτη;” και ο Άμπου Ουμάμα απάντησε: “Το αντίθετο, το άκουσα από τον Προφήτη όχι μία, όχι δύο, όχι τρεις, αλλά περισσότερες φορές.” (Imam Ahmad, Musnad;)
Ο Wahb ibn Munabbih (ραχίμαχουλλάχ), είχε πει για τους Χαριτζίτες:
“Ποτέ δεν έχει ενωθεί η Ούμμα (Κοινότητα των Πιστών) κάτω από έναν Χαριτζίτη. Αν ο ΑΛΛΑΧ έδινε κυριαρχία στους Χαουάριτζ, τότε σίγουρα θα είχε καταστραφεί ο κόσμος, οι δρόμοι θα είχαν αποκλειστεί, έτσι το Χατζ (Προσκύνημα) θα είχε παύσει.” (Taareekh ud-Dimashq, Ibn Asakir; & Ibn Mandhoor;)
Ο Ιμπν Καθίρ (ραχίμαχουλλάχ), από τους μεγάλους ερμηνευτές του Κορανίου και λόγιος του Ισλάμ, είχε πει για τους χαριτζήτες:
«Εάν ποτέ έπαιρναν δύναμη, θα είχαν σίγουρα διαφθείρει όλη τη γη, συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ και της Συρίας. Δεν θα είχαν αφήσει ούτε ένα παιδί, αγόρι ή κορίτσι, ούτε έναν άντρα ή μία γυναίκα. Αυτό επειδή κατά τη γνώμη τους οι (άλλοι) άνθρωποι έχουν διαφθαρεί, μία διαφθορά που δεν μπορεί να διορθωθεί, παρά με μαζικούς φόνους!» (Al-Bidāyah wa’l-Nihāyah, 10/584-585;)
Ρώτησαν τον σέιχ Αμπντουλ-Μούχσιν αλ-Αμπάντ: “Μερικοί λένε ότι η αλ-Κάιντα είναι οι Χαριτζίτες των ημερών μας, άλλοι λένε ότι είναι πολεμιστές στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ. Εσείς τί λέτε;” και ο σέιχ απάντησε: “Ναι, είναι πολεμιστές αλλά στον δρόμο του σατανά.”
Ο πρώην Μεγάλος Μουφτής της Σαουδικής Αραβίας ο σέιχ Αμπντου’λ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ (ραχίμαχουλλάχ) είχε πει: “Η συμβουλή μου στον αλ-Μασαρί, στον Σαντ αλ-Φακίχ και στον Οσάμα μπιν Λάντεν και οποιονδήποτε ακολουθεί τον δρόμο τους, είναι να αφήσουν αυτόν τον καταστρεπτικό δρόμο που έχουν πάρει, να φοβηθούν τον ΑΛΛΑΧ και να προσέξουν την τιμωρία Του και την οργή Του. Πρέπει να επιστρέψουν στον σωστό δρόμο και να μετανοήσουν στον ΑΛΛΑΧ για τις πράξεις τους.”
Λέει το Άγιο Κοράνι: “Και πολεμάτε για χάρη του ΑΛΛΑΧ όσους σας πολεμούν αλλά μη ξεπερνάτε τα όρια επειδή ο ΑΛΛΑΧ δεν αγαπά τους παραβάτες.” (Κοράνι, 2:190)
Ο Ιμπν Αμπ’μπάς (ραντιγιαλλάχου άνχου) εξήγησε ότι το παραπάνω εδάφιο εννοεί ότι δεν πρέπει να σκοτώνονται γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι ή όποιος από την πλευρά του εχθρού σταματάει τον πόλεμο και έρχεται με ειρήνη και ζητάει άσυλο και προστασία… (Tafsir At-Tabari;)
Εξηγώντας το παραπάνω εδάφιο (2:190), ο Χασάν αλ-Μπάσρι (ραχίμαχουλλάχ) είπε: «Ένα παράδειγμα του να ξεπερνάς τα όρια είναι το σκότωμα γυναικών, παιδιών, ηλικιωμένων, μοναχών, το να καις τα δέντρα και το να σκοτώνεις τα ζώα εάν δεν υπάρχει καμία ωφέλεια στο σκότωμα των ζώων.» (Tafsir Ibn Kathir;)
Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι κατά τη διάρκεια μιας μάχης, μία γυναίκα βρέθηκε νεκρή. Τότε ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέίχι ουά σαλάμ) απαγόρεψε τον σκοτωμό γυναικών και παιδιών. (Sahιh Bukhari, Volume 004, Book 052, no. 257; & Sahih Muslim, Book 019, no. 4319;).
Επίσης ο Αμπντουλλάχ ιμπν Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο Προφήτης απαγόρευσε τη δολοφονία γυναικών και παιδιών. (Sahih Bukhari, Volume 004, Book 052, no. 258; & Sahih Muslim, Book 019, no. 4320;)
Ο Ράμπαχ ιμπν Ράμπι είπε ότι κατά τη διάρκεια μίας μάχης είδε ο Προφήτης ανθρώπους να συγκεντρώνονται σε ένα σημείο και να κοιτάνε κάτι και τότε έστειλε κάποιον για να κοιτάξει τι συμβαίνει. Τότε ο άντρας αυτός επέστρεψε και είπε στον Προφήτη ότι είχε σκοτωθεί μία γυναίκα και ο Προφήτης είπε ότι η γυναίκα αυτή δεν θα έπρεπε να είχε χτυπηθεί. (Sunan Abu Dawood, Book 008, no. 2669;)
Ο Προφήτης έστειλε έναν άντρα στον στρατηγό του, Χάλιντ ιμπν αλ-Ουαλίντ (ραντιγιαλλάχου άνχου), και του είπε να μη σκοτώνονται οι γυναίκες και τα παιδιά και οι βοσκοί που έβοσκαν τα κοπάδια τους (και οι δούλοι, οι υπηρέτες, οι ηλικιωμένοι κ.τ.λ) και άλλοι. (Sunan Abu Dawood, Book 008, no. 2663;)
Ο Αμπντου’ρ-Ραχμάν ιμπν Καμπ είπε: «Ο Απεσταλμένος του Θεού, ειρήνη σε αυτόν, απαγόρευσε σε αυτούς που πολέμησαν τον Ιμπν Άμπου Χουκάικ [έναν Εβραίο που χρηματοδότησε τις μάχες των παγανιστών εναντίον των μουσουλμάνων] να σκοτώσουν γυναίκες και παιδιά.» Είπε ότι ένας από τους άντρες που πολεμούσαν, είπε: «Η γυναίκα του Ιμπν Άμπου Χουκάικ άρχισε τα στριγγλίζει και επανειλημμένα σήκωσα το σπαθί μου εναντίον της. Τότε θυμήθηκα την απαγόρευση του Απεσταλμένου του Θεού, ειρήνη σε αυτόν, και έτσι σταμάτησα. Αν δεν ήταν αυτό, θα την είχαμε ξεφορτωθεί (σκοτώσει).» (Imam Malik, Al-Muwatta, Book of Jihad: Hadith 969;)
Ο Άμπου Μπακρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) πριν από μία μάχη είχε πει στον αρχηγό του μουσουλμανικού στρατού, Οσάμα ιμπν Ζέιντ (ραντιγιαλλάχου άνχου): «Μην ακρωτηριάσετε κανέναν. Μη σκοτώσετε κάποιο παιδί, κάποιον ηλικιωμένο ή κάποια γυναίκα. Να μη κόψετε ούτε να κάψετε κάποιον φοίνικα. Μη κάψετε κανέναν οπορωφόρο δέντρο. Μη σφάξετε κανένα πρόβατο, αγελάδα ή καμήλα εκτός αν προορίζεται για την τροφή σας. Θα συναντήσετε ανθρώπους που αφιέρωσαν τον εαυτό τους στον μοναχισμό, αφήστε τους ήσυχους σ’ αυτό που έχουν αφιερωθεί. Θα συναντήσετε ανθρώπους που έχουν ξυρίσει τη μέση του κεφαλιού τους και άφησαν μαλλιά γύρω γύρω σαν μέλη συμμορίας, χτυπήστε τους με τα σπαθιά σας.»
Ο Ιμάμ Μάλικ (795 μ.Χ.) και ο Αλ-Αουζάι (774 μ.Χ.) είπαν: «Δεν επιτρέπεται ο σκοτωμός γυναικών και παιδιών, σε καμία περίπτωση, ακόμα και αν οι αντίπαλοι χρησιμοποιούσαν γυναίκες και παιδιά ως ασπίδα. Και αν κλειστούν σε ένα φρούριο ή καράβι, με γυναίκες και παιδιά, δεν επιτρέπεται να τους χτυπήσετε ή να κάψετε το φρούριο.» (Sunan At-Tirmidhi;)
Λέει ο ΑΛΛΑΧ στο Ιερό Κοράνι σχετικά με τον Καμπίλ/Κάιν ο οποίος σκότωσε τον αδερφό του τον Χαμπίλ/Άβελ: “Εξήγησε τους με ειλικρίνεια το περιστατικό των δύο γιων του Αδάμ, όταν ο καθένας τους πρόσφερε μια θυσία και του ενός έγινε δεκτή ενώ του άλλου απορρίφθηκε, ο δεύτερος είπε: {Ορκίζομαι ότι θα σε σκοτώσω}. Ο δεύτερος είπε: {Ο Θεός ας κάνει δεκτή τη θυσία μόνο εκείνων που είναι ευσεβείς} και πρόσθεσε {Ορκίζομαι ότι ακόμα και αν απλώσεις το χέρι σου να με σκοτώσεις, εγώ δεν θα απλώσω το χέρι μου να σε σκοτώσω. Φοβάμαι τον Θεό, τον Άρχοντα των κόσμων}” (Κοράνι, 5:27-28)
Είπε λοιπόν ο Προφήτης σχετικά: “Κάθε φορά που κάποιος άνθρωπος δολοφονείται άδικα, ένα μέρος της αμαρτίας του φόνου πιστώνεται στον Καμπίλ/Κάιν, επειδή ήταν ο πρώτος που άνοιξε τον δρόμο για τους άδικους φόνους στην ανθρωπότητα.” (Sahih al-Bukhari, Diyat 2, Anbiya 1; & Sahih Muslim, Kasama 27;)
Ο σέιχ Μουχάμμεντ Σάιντ Ταντάουι είπε: “Οι βομβιστές που ανατινάζονται ανάμεσα σε αθώους ανθρώπους, δεν πολεμάνε σωστά και δεν μπορούν να θεωρηθούν μάρτυρες.”
Η μόνη στιγμή που επιτρέπεται να σκοτώνονται άμαχοι, είναι αν κατοικούν σε ένα κατεχόμενο ισλαμικό έδαφος, ή αν αυτό συμβεί κατά λάθος, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο Σαντ ιμπν Τζαθάμα (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε: «Ο Προφήτης πέρασε δίπλα μου, σε ένα μέρος που λεγόταν Αλ-Άμπουα ή Ουάταν, και τον ρώτησαν σχετικά με (το αν έπρεπε να κάνουν) επίθεση εναντίον τον παγανιστών κατά τη διάρκεια της νύχτας, με την πιθανότητα έτσι να εκθέσουν τις γυναίκες και τα παιδιά των παγανιστών σε κίνδυνο. Ο Προφήτης, ειρήνη σε αυτόν, απάντησε: ‘Αυτοί είναι από αυτούς’.» (Sahih al-Bukhari, 3012;)
Ο σέιχ Σάλιχ ιμπν Φάουζαν αλ-Φάουζαν (χάφιδαχουλλάχ) είπε: «Ο Προφήτης, ειρήνη σε αυτόν, ρωτήθηκε για τις νυχτερινές επιδρομές, όπου υπάρχει η πιθανότητα να εκτεθούν γυναίκες και παιδιά σε κίνδυνο και είπε ότι είναι από αυτούς, εννοώντας μην αφήνετε την παρουσία γυναικών και παιδιών να σας αποτρέψει απ’ τις νυχτερινές επιδρομές. Παρόλο που υπάρχει η απαγόρευση του σκοτωμού γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων, αλλά αν δεν μπορείτε να πολεμήσετε τους παγανιστές παρά μόνο με νυχτερινές επιδρομές, τότε δικαιολογείστε επειδή η πρόθεση σας είναι να μην τους βλάψετε. Η πρόθεση είναι να μην βλάψετε γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους.» (Tas-heel al-Ilmaam bi-fiqhil-Ahaadeeth min Bulooghil-Maraam;)
Βλέπουμε λοιπόν και εδώ ότι αυτό αναφέρεται κατά τη διάρκεια στρατιωτικής επιδρομής, κατά τη διάρκεια μίας μάχης, και δεν έχει την έννοια των τρομοκρατικών επιθέσεων που προκαλούν χάος και των δολοφονιών αθώων ανθρώπων κ.τλ.
Είναι τόσο διαβολικοί οι χαριτζίτες, που ο Ιμπν αλ-Τζάουζι (ραχίμαχουλλάχ) είχε πει γι’ αυτούς: “Επέτρεψαν τη δολοφονία παιδιών, ενώ δεν επιτρέπουν το φάγωμα οποιουδήποτε φρούτου από τα δέντρα, χωρίς αυτό να πληρωθεί…Ακόμα και ο Σατανάς ο ίδιος δεν θα μπορούσε να έχει φανταστεί το κακό τους.” (Talbis Iblis, p. 91;) ενώ ο ιμάμ Ατζούρρι (ραχίμαχουλλάχ) είχε πει: “Ούτε οι λόγιοι από τα παλιά ούτε αυτοί αυτών των καιρών έχουν ποτέ διαφέρει σχετικά με τους Χαριτζίτες. Τους θεώρησαν ως διαβολικούς ανθρώπους που ήταν ανυπάκουοι στον ΑΛΛΑΧ και στον Απεσταλμένο Του, παρόλο που προσεύχονταν, νήστευαν και εξαντλούσαν τους εαυτούς τους στη λατρεία. Και όλο αυτό δεν τους έδωσε κανένα όφελος.” (Ash-Shari’ah, 1/135;)
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2001 μ.Χ. ο πρώην αρχιμουφτής της Σαουδικής Αραβίας ο Αμπντουλ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ είπε: “Σύμφωνα με τη Σαρία, οι τρομοκράτες διαπράττουν το έγκλημα της χιράμπα (κακία και χτύπημα προς την κοινωνία).”
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2001 μ.Χ. ορισμένοι μουσουλμάνοι ουλεμά (λόγιοι) και ιμάμηδες όπως ο Γιούσουφ αλ-Καραντάουι (επικεφαλής του συμβουλίου “Σούννα και Σίρα” στο Κατάρ), ο δικαστής Τάρικ αλ Μπίσρι απ’ την Αίγυπτο, ο καθηγητής Μουχάμμεντ αλ-Άουα (καθηγητής της Σαρία και νομικού δικαίου) απ’ την Αίγυπτο, ο καθηγητής Χάιθαμ αλ-Χάιγιατ απ’ τη Συρία και άλλοι, στήριξαν την παραπάνω δήλωση του αρχιμουφτή.
Ο επικεφαλής του ισλαμικού κολλεγίου στο Λονδίνο Ζάκι Μπαντάουι δήλωσε στις 28 Σεπτεμβρίου 2001 μ.Χ. στην εφημερίδα Arab News: “Ούτε ο Ισλαμικός Νόμος ούτε το ηθικό σύστημα του Ισλάμ δικαιολογούν ένα τέτοιο έγκλημα (τον σκοτωμό αθώων ανθρώπων).”
Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2001 ο μουφτής Νιζαμ’ουντ-ντιν Σαμζάι απ’ το Πακιστάν δήλωσε στην εφημερίδα New York Times: “Είναι λάθος να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι και είναι λάθος να θαυμάζονται αυτοί που σκοτώνουν αθώους ανθρώπους.”
Λέει ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα στο Ιερό Κοράνι: “..αν κανείς σκοτώσει κάποιον – εκτός βέβαια αν πρόκειται για δολοφόνο ή κακοποιό στη γη – θα είναι σαν σκοτώνει όλο τον κόσμο. Αν όμως κανείς σώσει κάποιον, θα είναι σαν να σώζει όλον τον κόσμο.” (Κοράνι, 5:32)
Όλοι λοιπόν αυτοί που διαπράττουν εγκλήματα στο όνομα του Ισλάμ, όλοι αυτοί που παγιδεύουν με βόμβες και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, όλοι αυτοί είναι Χαριτζίτες των ημερών μας. Είναι αιρετικοί, ανήκουν σε αιρέσεις. Είναι αποβράσματα που αμαυρώνουν την εικόνα του Ισλάμ, νομίζοντας ότι έτσι κάνουν τζιχάντ και ότι θα γίνουν μάρτυρες. Μάλιστα ο αλλάμα Σάλιχ ιμπν Φάουζαν αλ-Φάουζαν είπε ότι οι σημερινοί χαριτζίτες (τρομοκράτες) είναι χειρότεροι από τους Χαριτζίτες του παρελθόντος.
Ο πρώην μεγάλος μουφτής της Σαουδικής Αραβίας και πρώην πρύτανης του Ισλαμικού Πανεπιστημίου της Μεδίνας ο Αμπντου’λ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ (ραχίμαχουλλάχ) είχε πει: “Ο οποιοσδήποτε διέπεται από τη σχετική λογική, καταλαβαίνει ότι το να καταλαμβάνει και να ανατινάζει κάποιος αεροπλάνα και να σκοτώνει παιδιά και άλλα παρόμοια, είναι τεράστια εγκλήματα ενάντια σε όλον τον κόσμο..” (Kayfa Nu’aalij Waaqi’unal-Aleem (p. 113, 114);)
Ο Σέιχου’λ-Ισλάμ Ζέιντ αλ-Μάδχαλι (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “..χωρίς αμφιβολία αυτοί οι άνθρωποι (οι τρομοκράτες) με τον τρόπο που φέρονται, απομακρύνουν τους ανθρώπους απ’ τον σωστό δρόμο και κανένας δεν είναι ασφαλής απ’ τις διαβολικές τους πράξεις εκτός απ’ αυτούς που ανήκουν στην ομάδα τους..” (Shaykh Zayd al-Madkhali, «al-Irhaab», p. 12-13;)
Ο σέιχ Μουχάμμεντ ιμπν Σάλιχ αλ-Ουθάιμιν απευθυνόμενος από ένα ανοιχτό τηλεοπτικό κύκλωμα σε νέους μουσουλμάνους που ζούσαν στη Μεγάλη Βρετανία, τους είπε: “…σας συμβουλεύω να σέβεστε αυτούς που έχουν το δικαίωμα να τους σέβεστε ανάμεσα σε σας και σε αυτούς με τους οποίους έχετε μια συμφωνία και ζείτε στη γη τους γιατί αυτό σημαίνει ότι έχετε μαζί τους μια συμφωνία…και μην είστε ύπουλοι γιατί η υπουλία είναι σημάδι των απίστων…” (shaykh al-’Uthaymeen on Interacting With non-Muslims in Western Countries, Tele-link (28th July 2000, Birmingham UK); Article ID : LSC010001)
Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνδιάσκεψης εξέδωσε μία ανακοίνωση στην οποία λέει: “Τα θεμέλια του Ισλαμικού Νόμου απορρίπτουν όλες τις μορφές βίας και τρομοκρατίας και ιδιαίτερα αυτές τις μορφές που βασίζονται στον εξτρεμισμό και καλεί για προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων…” (OIC Convention to Combat Terrorism 1999CE/1420H)
Λέει το Άγιο Κοράνι:
“Έτσι σας κάναμε έναν λαό ισορροπημένο και δίκαιο, για να γίνετε μάρτυρες σε όλους τους ανθρώπους και ο Απόστολος (Μουχάμμεντ) είναι μάρτυρας σε σας..” (Κοράνι, 2:143)
και
“Ο ΑΛΛΑΧ διατάζει τη δικαιοσύνη, την αγαθοεργία και τη βοήθεια στους συγγενείς (πλησίον) και απαγορεύει κάθε μεγάλη αμαρτία, αδικία και παρανομία. Σας προειδοποιεί ώστε να θυμηθείτε.” (Κοράνι, 16:90)
Ο σέιχ Σάλιχ ας-Σουχάιμι, από τους σεβαστούς διδασκάλους και καθηγητές του Ισλαμικού Πανεπιστημίου της Μεδίνας, είπε σχολιάζοντας τα δύο παραπάνω εδάφια:
“Το Ισλάμ είναι ένας μέτριος και ζυγισμένος δρόμος και δεν ‘κρατάει’ την αμέλεια στο ένα χέρι ούτε την υπερβολή και τον εξτρεμισμό στο άλλο’ βρίσκεται ανάμεσα τους. Αντίθετα, το Ισλάμ προτρέπει προς τη δικαιοσύνη και προς την καλή συμπεριφορά ανάμεσα στους μουσουλμάνους και στους μη μουσουλμάνους…” (shaykh Saalih as-Suhaymee on the WTC attacks, Salafi Publications)
Λέει ο Ύψιστος:
«Και όσοι υπομένουν καρτερικά, αναζητώντας την ικανοποίηση του Κυρίου τους, και διατηρούν τακτικά τις προσευχές, και ξοδεύουν – μυστικά και φανερά – από εκείνα που τους έχουμε χορηγήσει, και αντιμετωπίζουν το κακό με το καλό. Αυτοί θα έχουν μία καλή ανταμοιβή σ’ αυτόν τον κόσμο.» (Κοράνι, 13:22)
Ο μουσουλμάνος λοιπόν είναι γενναίος και πολεμιστής αν χρειαστεί αλλά δεν σκοτώνει αθώο κόσμο, σέβεται τους συνανθρώπους του, αγαπάει τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα, είναι ταπεινός, είναι ειλικρινής, είναι άνθρωπος που εμπνέει εμπιστοσύνη, αγωνίζεται να έχει περισσότερο και δυνατότερο Ιμάν (Πίστη) και τάκουα (ευσέβεια).
Λέει ο Ύψιστος:
«…Να βοηθάτε ο ένας τον άλλον στο καλό έργο και στην ευσέβεια, αλλά να μη βοηθάτε ο ένας τον άλλον στην αμαρτία και στην εχθρότητα…» (Κοράνι, 5:2)
και
«Ω εσείς που πιστεύετε! Να επιμένετε στο όνομα του ΑΛΛΑΧ σαν μάρτυρες για την δικαιοσύνη και ας μην αφήνετε το μίσος των άλλων να σας κάνει να εγκαταλείψετε τη δικαιοσύνη. Να είστε δίκαιοι. Η δικαιοσύνη είναι πιο κοντά στην ευσέβεια, και να φοβάστε τον ΑΛΛΑΧ, γιατί ο ΑΛΛΑΧ γνωρίζει πολύ καλά όσα κάνετε.» (Κοράνι, 5:8)
Και εδώ θα ήθελα να αναφέρω κάτι που είχε πει ο μεγάλος άλιμ (λόγιος) Τάκιου’ντ-ντίν Άχμεντ ιμπν Ταϊμίιγια (ραχίμαχουλλάχ) – κείμενα του οποίου συχνά επικαλούνται οι σημερινοί τρομοκράτες – : “Κάντε το καλό με έναν καλό τρόπο και μην απαγορεύετε το κακό με άσχημο τρόπο” και ο Προφήτης είχε πει: “Μην επιζητείτε τη μάχη με τον εχθρό. Ζητήστε απ’ τον ΑΛΛΑΧ ασφάλεια και ειρήνη αλλά εάν συμβεί και συναντηθείτε με τον εχθρό, τότε δείξτε δύναμη και θυμηθείτε ότι ο Παράδεισος βρίσκεται υπό τη σκιά του ξίφους.” (Sahih Muslim;)
Γιατί το Ισλάμ δεν είναι αθεϊσμός
Ο Θεός είναι Ένας και Μοναδικός. Μοναδικός και Ένας κατά την ουσία Του, μοναδικός και Ένας κατά την Υπόσταση Του, Μοναδικός και Ένας κατά τη γνώση Του, Μοναδικός και Ένας κατά την εξουσία Του, Μοναδικός και Ένας στην ύπαρξη Του κ.τλ. Δεν έχει αρχή και τέλος, δεν γέννησε και δεν γεννήθηκε, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τον καταβάλλει, να Τον κουράσει ή να Τον μειώσει σε οτιδήποτε. Είναι ο ΜΟΝΟΣ που είναι Άξιος να λατρεύεται και να Τον επικαλούμαστε, Αυτός και κανένας άλλος. Δεν υπάρχει κανένας και τίποτα που να Του μοιάζει, κανένας και τίποτα δεν είναι σαν αυτόν. Είναι ο Ένας, ο Μοναδικός, ο Δημιουργός, ο Παντελεήμωνας κ.τλ. Αυτό σημαίνει καθαρός και αγνός Μονοθείσμός.
Οι άνθρωποι γεννήθηκαν και δημιουργήθηκαν με ατέλειες, αλλά και με ελευθερία, έτσι ώστε να αγωνίζονται κάθε μέρα εναντίον της αμαρτίας και να λατρεύουν τον Ένα και Μοναδικό Θεό, πιστεύοντας στον Έναν και Μοναδικό Θεό και κάνοντας καλές πράξεις έχοντας ειλικρίνεια στις καρδιές τους και όχι πρόθεση για επίδειξη, έχοντας αγάπη γι’ Αυτόν, σιγουριά ότι υπάρχει Αυτός κ.τλ.
Ο Θεός είναι «εγωιστής», μόνο Αυτός αξίζει να λατρεύεται (όπως στην Παλαιά Διαθήκη ονομάζεται ‘ζηλότυπος’) αλλά δεν είναι αδύναμος. Είναι ο Μόνος που μπορεί να πει «γίνε» και κάτι αμέσως να γίνει, όπως λέει στο Ιερό Κοράνι.
«Εχουμε εναν Θεό ο οποίος είναι απομακρος»
Αυτό που μπορεί να σώσει τον άνθρωπο είναι το έλεος του Θεού, με ταυτόχρονη υπακοή στις εντολές Του, με την πραγματοποίηση καλών πράξεων (με την πρόθεση πάντα ότι αυτές οι πράξεις δεν γίνονται για επίδειξη), ακολουθόντας τον τρόπο που ακολούθησε και ο Απεσταλμένος του Θεού και όχι να κάνουμε πράξεις λατρείας και αγαθοεργίες με τον τρόπο που θέλουμε εμείς.
Η πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό, η μετάνοια για τα λάθη μας, ο καθημερινός μας αγώνας, η αποφασιστηκότητα μας να εφαρμόσουμε τις εντολές του Θεού και οι σταθερότητα μας πάνω σε αυτά, και βεβαίως το έλεος του Θεού, είναι τα κλειδιά για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η πίστη στον Ένα και Μοναδικό και οι καλές πράξεις που γίνονται μόνο για χάρη Του, είναι το κλειδί για τη σωτηρία του ανθρώπου. Εκφράσεις όπως «ο Θεός δια των ακτιστων ενεργειών Του ενωνεται με τον ανθρωπο και ο άνθρωπος γίνεται κατα χαριν θέος» φανερώνουν τον πανθεϊσμό και την ειδωλολατρεία σας, αλλά και τους φιλοσοφικούς σας στοχασμούς, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως οι αιρετικοί Σούφι που παραθέτετε. Ο Ιμπν αλ-Άραμπι αλλά και ο Μανσούρ αλ-Χαλλάτζ ήταν κουφφάρ (άπιστοι), γι’ αυτό και καταδικάστηκαν σε θάνατο, και δεν είχαν καμία σχέση με το ‘ορθόδοξο’ Ισλάμ.
Ο Θεός είναι Θεός, ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός είναι αλάθητος, αναμάρτητος και τέλειος, ο άνθρωπος είναι αδύναμος, και ατελής. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο Κύριος των πάντων, και ο άνθρωπος λατρεύει τον Θεό. Πολύ απλά. Ο Θεός έστειλε τις οδηγίες Του διαμέσου των προφητών και έδωσε την καρδιά και τη λογική στους ανθρώπους. Ο λογικός είναι όχι αυτός που καταφεύγει στον φιλοσοφικό στοχασμό, όπως κάνετε εσείς, αλλά είναι αυτός που τηρεί με πράξεις τις εντολές του Ύψιστου και την διδασκαλία του Αποστόλου, τόσο στο θεολογικό/δογματικό επίπεδο όσο και στο νομολογικό (Ibn Taymiyyah, al-Majmu al-Fattawah, vol. 16, p 36;).
«Οι άγγελοι έχουν δημιουργηθεί με διανοητικότητα αλλά χωρίς επιθυμίες και τα ζωντανά έχουν δημιουργηθεί με επιθυμίες αλλά χωρίς διανοητικότητα. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε έχοντας και διανοητικότητα και επιθυμίες. Αυτός που κάνει την διανοητικότητα του να ξεπεράσει τις επιθυμίες του έχει γίνει καλύτερος από τους αγγέλους. Οσο γιαυτον που άφησε τις επιθυμίες του να επικρατήσουν εναντίον της διανοητικότητας του τότε τα ζώα είναι καλύτερα από αυτόν.» (Ibn Taymiyyah, al-Majmu al-Fattawah, vol. 15, p. 428-429;)
Κανένας δεν μπορεί να ενωθεί με τον Θεό γιατί ο Θεός είναι Δημιουργός, Τέλειος, Άπειρος και Παντοδύναμος, ενώ οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα με αδυναμίες (και ο Θεός είναι ελεύθερος από κάθε αδυναμία). Κανένας δε μπορεί να ενωθεί λοιπόν με τον Θεό ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ.
Λέει ο ΑΛΛΑΧ στο Ιερό Κοράνι:
“Εμείς είμαστε που πλάσαμε τον άνθρωπο και γνωρίζουμε τι εισηγήσεις του ψιθυρίζει η ψυχή του, γιατί ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ Σ’ΑΥΤΟΝ ΑΠ’ ΟΤΙ Η ΦΛΕΒΑ ΤΟΥ ΛΑΙΜΟΥ ΤΟΥ.” (Κοράνι, 50:16).
Ο Προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε ότι ο ΑΛΛΑΧ του είπε:
«Τα πιο αγαπημένα πράγματα με τα οποία ο υπηρέτης Μου με πλησιάζει είναι αυτά που έχω θέσει ως υποχρεωτικά. Ο υπηρέτης Μου συνεχίζει να έρχεται κοντά Μου μέσω της εκτέλεσης εθελοντικών πράξεων, σε σημείο που φτάνω να τον αγαπώ. Όταν τον αγαπήσω γίνομαι η ακοή του με την οποία ακούει (ακούει το επιτρεπτό), η όραση του που βλέπει (βλέπει το επιτρεπτό και κατεβάζει το βλέμμα στην αμαρτία), το χέρι του που πιάνει (αγγίζει το επιτρεπτό και αποφεύγει το απαγορευμένο), και τα πόδια του με τα οποία περπατάει (κατευθύνεται στο επιτρεπτό και αλλάζει πορεία στο απαγορευμένο). Εάν Μου ζητήσει θα του δώσω και αν μου ζητήσει προστασία θα τον προστατέψω.» (Sahih al-Bukhari, no. 6021;)
Υπακούοντας και κάνοντας το καλό, σώζεσαι. Κάνοντας το κακό και δείχνοντας αναίδεια και υπερηφάνεια απέναντι στον Ένα και Μοναδικό; Τιμωρείσαι. Τόσο απλά. Κάνεις το κακό και μετανοείς; Προσεύχεσαι σε Αυτόν, Τον επικαλείσαι και συγχωρείσαι. Τόσο απλά.
Και επειδή αναφέρθηκες στο Κοράνι, μάθε ότι
το Κοράνι είναι Bashir wa Nadhir, (Αυτό που δίνει καλά νέα και προειδοποιεί):
“…αυτό το Βιβλίο (το Κοράνι) επικυρώνει στην αραβική γλώσσα τις προηγούμενες γραφές για να προειδοποιήσει εκείνους που αδικούν και να δώσει χαρά σ’ όσους κάνουν το καλό” (Κοράνι, 46:12).
Το Κοράνι είναι Basair (Κατανόηση):
“Και αν δεν τους δώσεις ένα εδάφιο, θα πουν: «Γιατί δεν το φέρνεις»; Απάντησε: «Εγώ δεν ακολουθώ παρά μόνο ό,τι μου ενέπνευσε ο Κύριος μου. Αυτό (το Κοράνι) είναι φώτιση και καθοδήγηση και ευλογία απ’ τον Κύριο σας για αυτούς που πιστεύουν»” (Κοράνι, 7:203).
Το Κοράνι είναι Bushra (Χαρούμενη Αγγελία):
“Πράγματι οι φίλοι του ΑΛΛΑΧ, δεν υπάρχει γι’ αυτούς ούτε φόβος και αυτοί ούτε θα λυπηθούν.
Εκείνοι που πίστεψαν και προφυλάγονται απ’ το πονηρό,
γι’ αυτούς υπάρχουν Χαρούμενες Ειδήσεις στη ζωή αυτού του κόσμου και στη μελλοντική…” (Κοράνι, 10:62-64).
Το Κοράνι είναι Dhikr (Ενθύμιο):
“Αυτό (το Κοράνι) δεν είναι παρά μια Ενθύμηση για όλον τον κόσμο” (Κοράνι, 38:87).
Το Κοράνι είναι Huda (Καθοδήγηση ή Ορθή Οδηγία):
“Αυτή είναι η Καθοδήγηση του ΑΛΛΑΧ που μ’ αυτή οδηγεί όποιν θέλει από όσους Τον λατρεύουν. Και αν συνεταιρίζουν άλλους με τον ΑΛΛΑΧ, τότε μάταια θα ήταν ό,τι και αν έκαναν” (Κοράνι, 6:88).
Το Κοράνι είναι Mubin (Ξεκάθαρο):
“…αυτά είναι τα σημεία του Βιβλίου (του Κορανίου) και ένα Ανάγνωσμα που ξεκαθαρίζει τα πάντα” (Κοράνι, 15:1).
Το Κοράνι είναι Furkan (Κριτήριο ανάμεσα στο καλό και στο κακό):
“Ευλογημένος είναι Εκείνος (ο ΑΛΛΑΧ) που έστειλε το Κριτήριο (το Κοράνι) στον δούλο Του (τον Μουχάμμεντ) για να προειδοποιήσει όλο τον κόσμο” (Κοράνι, 25:1).
Το Κοράνι είναι Mubarak (Ευλογημένο):
“Ένα Ευλογημένο Βιβλίο (το Κοράνι) που το έχουμε στείλει σε σένα για να μελετήσουν τα εδάφια Του και να εννοούν όσοι σκέπτονται..” (Κοράνι, 38:29).
.
Το Ιερό Κοράνι είναι ένα Ευλογημένο, Ορθό και Άγιο Βιβλίο.
Aγαπητό Αντίβαρο.
Αυτό το οποίο θεωρώ και ως Έλλην και ως πολίτης ότι χρειάζεται αυτός ο κόσμος προκειμένου πραγματικά να εξελιχθεί είναι ο καθαρός οντολογικός λόγος των Ελλήνων. Το κοράνιο δεν έχει καμμία σχέση με αυτόν τον λόγο. Σε πολύ λίγο καιρό το Παρμενίδειο “ταυτόν εστίν νοείν τε και είναι” θα αποτελέσει τη γένεση του επομένου κόσμου.Ούτως ή άλλως οι Έλληνες ποτέ δεν έθεσαν κανένα βιβλίο υπεράνω της εσωτερικής πορείας τους πρός το Είναι.Οι Έλληνες ορθοί ομίλησαν με το Θείο, και διά μέσου της γνώσης και της ηθικής εδίδαξαν τον τρόπο όλοι οι άνθρωποι εκ της εσωτερικότητός των -πέρα από βιβλία και καθοδηγητές λατρείας-να προσεγγίσουν ως αφ΄εαυτοί τέλειοι τον κόσμο του Είναι.Αυτός είναι ο ευλογημένος κόσμος των Ελλήνων.
Βασίλειος Μακρυπούλιας.
Ούτως ή άλλως οι Έλληνες ποτέ δεν έθεσαν κανένα βιβλίο υπεράνω της εσωτερικής πορείας τους πρός το Είναι.
XΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΑΛΑΝΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΟ ΒΙΒΛΙΟ ΩΣ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ.
ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝΕ ΤΟΣΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ.
ΑΡΑ ΤΟ ΒΑΛΑΝΕ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.
ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ [ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ]
ΣΥΝΕΠΩΣ ΟΙ ΑΠΟΛΥΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ”ΚΑΝΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΥΠΕΡΑΝΩΚΛΠ ΚΛΠ ”” ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΕΚΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Αγαπητέ άλλα, άλλα τελείως διαφορετικά και χωρίς καμμία σχέση με την παρατηρησή σας εννοούσα. Ούτως ή άλλως είμαι θιασώτης της Πλατωνικής Πίστης ότι ο γραπτός λόγος εξαφανίζει και δολοφονεί την εσωτερική ωρίμανση του ανθρώπου.Άραγε οι χριστιανοί της κατακόμβης, της αγάπης και του μαρτυρίου ποιο βιβλίο είχαν διαβάσει;
Βασίλειος Μακρυπούλιας.
«Ταυτόν έστι νοείν τε και είναι»
Τη φράση αυτή του Παρμενίδη επικαλείται κατ’επανάληψη ως μότο ο αρθρογράφος μέσα στο κείμενό του.
Τί σημαίνει όμως η φράση αυτή του περίφημου Ελεάτη; Όποιος μπορεί να την εξηγήσει ας διαφωτίσει κι εμάς τους αδαείς μπας και καταλάβουμε.
Αλλ’ αφού ο δρ φιλοσοφίας κος Μακρυπούλιας δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει, ας αποπειραθούμε εμείς μία εξήγηση.
Κίνηση, χρώματα, ήχοι, αλλαγή συνθηκών, ο αισθητός κόσμος στο σύνολο, είναι για τον Παρμενίδη και τον Μακρυπούλια φαινόμενα μονάχα, ξεγέλασμα των αισθήσεων. Το πραγματικό όν είναι νοητό, ό,τι μένει άμα του αφαιρέσεις τις αισθητές του ιδιότητες. Το δέντρο που το βλέπω και χαίρομαι, η θάλασσα που μ’εξουσιάζει, ο ουρανός με τ’ άστρα του, ο ήλιος με τη λάμψη του, είναι φαινομενικά. Τ’ αληθινά είναι ό,τι μένει άμα κλείσω τα μάτια, συλλογιστώ και ιδώ στη σκέψη μου, δηλαδή οι έννοιες δέντρο, θάλασσα, ουρανός, ήλιος. Έννοια και όν είναι το ίδιο, νόηση και αντικείμενο το ίδιο. Με μια λέξη πραγματικό όν είναι η έννοια,
το αναιμικό καθρέφτισμα της πραγματικότητας στη νόησή μας. Σωστή γνώση μπορεί να έχεις μόνο του σταθερού κι ακλόνητου κι άφθαρτου. Αυτή είναι η αλήθεια. Ενώ για τον κόσμο των φαινομένων σχηματίζεις απατηλή γνώμη. Οι κακόμοιρες λοιπόν γνώσεις μας για τον φυσικό κόσμο είναι απλώς μια δοξασία, μια πλάνη!
Και μ’ αυτά επιχειρεί ο κ. Μακρυπούλιας ν’αντιπαρατεθεί στην θεολογία του ισλάμ και στο κοράνι! Παραγνωρίζοντας ότι τέτοιες φράσεις παχιές, που να σου γεμίζουν το στόμα και να σου κοιμίζουν το μυαλό, έχουν κοινή διάθεση – αν εξαιρέσει κανείς τις βίαιες αντιδράσεις των φονταμενταλιστών – και πίνουν νερό από την ίδια βρύση με αυτό που υποτίθεται πως πολεμούν.
Η εσωτερικότητα του οντολογικού λόγου των προσωκρατικών(Παρμενίδης) ευρίσκεται πρίν και μετά από όσα εμείς γνωρίζουμε και βιώνουμε. Η ταύτισις νόησης και οντολογικής κατάστασης όπως αναλύεται στην οντολογία του Παρμενίδου -δεν σημαίνει τίποτε βέβαια από όσα παραπάνω αναφέρει ο αμέσως προηγούμενος σχολιάσας-είναι η ιδανική κατάσταση ταύτισης της σκέψης και της βούλησης. Επανήλθαν αυτά τα προβλήματα και στην υπαρξιακή φιλοσοφία, από τον Κίρκεγγωρ έως τον Χάϊντεγγερ.Η φράσις του Παρμενίδου ταυτόν εστίν νοείν και είναι αναφέρεται στη δυνατότητα του Υποκειμένου να ξεφύγει από τη σισσύφεια κατάσταση που τώρα ζεί, του ετεροκαθορισμού,και να απελευθερωθεί στον κόσμο που εκτείνεται πέρα από την κίνηση και τη μη κίνηση(όπως αναλύεται η κίνηση στα Φυσικά του Αριστοτέλους).Είναι η οντολογική κατάληξη του Ηρακλειτείου κοινού λόγου που εκτείνεται πέρα από συστήματα θεολογίας( τύπου κορανίου) και απελευθερώνει πραγματικά οντολογικά τον άνθρωπο διότι όταν η νόηση ταυτισθεί με το Είναι τότε συζητούμε για την πραγματική οντολογική ελευθερία.
Βασίλειος Μακρυπούλιας.
«…όταν η νόηση ταυτισθεί με το Είναι τότε συζητούμε για την πραγματική οντολογική ελευθερία»
Αμ αυτό πάλι; Όποιος καταφέρει και μου το εξηγήσει κερδίζει το κουτί με τα σπίρτα.
Κατά τον Παρμενίδη λοιπόν και τον Μακρυπούλια, το παν είναι ένα, ασάλευτο κι ανάλαγο «μουνογενές», «ατρεμές» κι «αγένητον», κίνηση και αλλαγή φαινόμενα μονάχα, απάτες των αισθήσεων, ενώ οι κοινές μας εντυπώσεις, οι δόξες, είναι κάτι αμελητέο. Ώστε δεν υπάρχει ούτε φωτιά να μας κάψει, ούτε νερό να μας πνίξει, ούτε γκρεμός που θα γκρεμοτσακιστούμε αν δεν τον παρακάμψουμε, ούτε οι πολυάνθρωπες πόλεις σε Ευρώπη και Ασία. Τα ζώα που μας περιτριγυρίζουν δεν είναι ζώα και εμείς δεν είμαστε πραγματικοί άνθρωποι. Ό,τι ξέρουμε για τα αισθητά είναι απλές γνώμες, δοξασίες, το σωστό και σταθερό, την πραγματική αλήθεια, μας τη δίνουν οι έννοιες. Δε μένει όπως έκανε ο Πλάτων, που παραδέρνει στα ίδια νερά με τον Παρμενίδη, στις γενικές αυτές έννοιες (πρόβατο, δέντρο, πέτρα) να δώσουμε υπόσταση, τις ανεβάζουμε σε ιδιαίτερο κόσμο, τον νοητικό, τις αποκαλούμε ιδέες και τις θεοποιούμε. Αυτές είναι άφθαρτες κι αιώνιες πραγματικότητες (οι έννοιες δηλαδή του προβάτου, του δέντρου, της πέτρας), ενώ τα αισθητά, το κάθε πρόβατο, το κάθε δέντρο, ο κάθε άνθρωπος, φθαρτά και πρόσκαιρα, χλωμές απομιμήσεις που χρωστούν την ύπαρξή τους σε κείνες τις πρωταρχικές ιδέες.
Xάριν αυτών των ιδεών οι Παρμενίδης, Πλάτων και χορός ιδεαλιστών και ξωπίσω τους τελευταίος στον χορό ο Μακρυπούλιας, αναποδογυρίζουν τη ζωή κι αν πάνε να εφαρμόσουν στην πράξη αυτές τους τις “ιδέες” δεν θα ξέρουν αν είναι ζωντανοί ή πεθαμένοι, όχι κιόλας να αντιμετωπίσουν τα επερχόμενα στίφη των ισλαμιστών, τρομάρα τους!
Αγαπητέ Ελευθέριε!
Είσαι έτοιμος για τον συγκεκριμένο κόσμο του survivor!
Σου εύχομαι καλή επιτυχία!
Εκεί όπου η κίνηση της συγκεκριμενικότητας συγκεκριμενοποιεί την ακινησία του πνεύματος!!!
Βασίλειος Μακρυπούλιας.
Χα, χα! Κι αφού λοιπόν ο καλός μας δόκτωρ, σ’ένα μακροσκελές, πομπώδες και απερινόητο άρθρο, ανακάτεψε τους πάντες και τα πάντα της Δυτικής διανόησης, αραδιάζοντας μια σειρά στοχαστές που ιδεολογικά βρίσκονται στον αντίποδα ο ένας με τον άλλο, κατέληξε στο “survivor” το οποίο ως φαίνεται μετ’ αφοσιώσεως παρακολουθεί και σε δυο τρείς προτάσεις, όπου ακόμη και στην προσφώνηση βάζει θαυμαστικό! Αλλά ακόμη κι εδώ είναι απερινόητος.
Θαυμάστε επιλογή λέξεων, σύνταξη και νόημα: «Εκεί όπου η κίνηση της συγκεκριμενικότητας συγκεκριμενοποιεί την ακινησία του πνεύματος!»
Τώρα εμείς, μετά από μια τέτοια αποστομωτική απάντηση, τι να πούμε;
Αν ψάχναμε τη γωνία στο δεκάρικο ή το δεκάρικο στη γωνία, θα ήταν λιγότερο άσκοπο από το να ασχοληθούμε περαιτέρω.
Δεν μας αφήνετε πια με τις φαντασιοπληξίες, πχ κοράνια, νιτσεανές θεωρήσεις, ευρωπαϊκή παρακαταθήκη, χριστιανική ηθική, επίγονοι του μαρξ, και τα ρέστα;
Laïcité εδώ και τώρα, and problems solved!
“Φοβούνται οι αριστεροί την υποβώσκουσα ισλαμοφοβία”, όχι μόνον οι “αριστεροί”, αλλά όλοι οι νοήμονες, γιατί φέρνει πίσω τους ημεδαπούς εθνικισμούς και τον διεθνεθνικισμό των νοσταλγών της ΝΤΠ του Δευτέρου και του Τρίτου Ράιχ. Και όχι “διότι εάν αφυπνισθεί το χριστιανικό (Καρλομάγνος) και εθνικό (Φίχτε) παρελθόν των ευρωπαϊκών εθνών,η περίοδος του Γκαίτε και του Ρίλκε,του Σοπενχάουερ και του Σίλλερ, του Βολταίρου και των Διαφωτιστών, του Χάϊντεγγερ και του Χαίντερλιν, οι προερχόμενοι από την ανατολή ισλαμιστές θα έλθουν αντιμέτωποι με αφυπνισμένους εθνικά και κοινωνικά ανθρώπους, όχι με μαραζωμένους από τα πολλαπλά κοινωνικά προβλήματα ευρωπαίους-όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή που ομιλούμε”: ΣΑΝ ΝΑ ΒΛΈΠΩ ΚΑΙ ΥΜΑΣ ΝΟΣΗΣΑΝΤΕΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΝΟΣΗΡΟΝ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΛΑΓΝΟΝ ΔΙΕΘΝΕΘΝΙΚΙΣΜΌΝ. https://kamateros.wordpress.com/2015/12/28/842/
Αγαπητέ Μιχάλη.
Είναι σίγουρο ότι άλλα διάβασες, άλλα κατάλαβες,άλλα σχολίασες.Άσχετα ασχέτων και πάλι άσχετα.Λυπούμαι όταν κείμενα σχολιάζονται τόσο ανεύθυνα και ελαφρώς. Λυπούμαι. Σε καμμία περίπτωση δεν είσαι σε θέση να δείς τον άλλο νοσούντα.Διότι δεν κατάλαβες τίποτε από όσα έγραψα.Αυτό είναι φανερό σε εμένα διότι το κείμενο είναι δικό μου μαζί με τα νοήματά του. Είμαι σίγουρος ότι όποιος κατανοήσει το παραπάνω κείμενό μου θα σχολιάσει άλλα πράγματα και όχι όσα άσχετα σχολίασες εσύ.Τίποτε από όσα έγραψες δεν με αγγίζει.
Καληνύχτα!