Το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ στην Εξουσία

του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*

Για τις ευθύνες της εαυτοφοβικής Δεξιάς περί της ανάδειξης ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μιλήσει πλειστάκις. Δεν έχουμε μιλήσει όμως για τις ευθύνες των πάσης φύσεως «εκσυγχρονιστών» που συσπειρώθηκαν γύρω από τον κύκλο Σημίτη. Άθελά του, ο κύκλος των ανθρώπων αυτών, απετέλεσε τον πνευματικό πρόδρομο που νομιμοποίησε την άκρα Αριστερά στην Ελλάδα.

Οι οργανικοί διανοούμενοι οι οποίοι αναδύθηκαν την περίοδο εκείνη (πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες κοκ) επιτέθηκαν με ιδεοληπτικό τρόπο στα ζητήματα Ταυτότητας. Οι «εκσυγχρονιστές» μας, εισήγαγαν την καλούμενη μεταμοντέρνα πολιτική σκέψη, ο ανορθολογισμός της οποίας ρέπει προς έναν φιλοσοφικό αναρχισμό, βάση του οποίου είναι ο νεομαρξισμός και η Σχολή της Φραγκφούρτης. Ο φιλοσοφικός αναρχισμός είναι το ρεύμα εκείνο που αμφισβητεί όλες τις σταθερές μίας κοινωνίας. Γιατί τις αμφισβητεί; Μα γιατί τις θεωρεί ένα κατεστημένο το οποίο αντανακλά τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Η πολιτική σκέψη αυτή αντιμετωπίζει όλους τους πολιτικούς θεσμούς – και τους δημοκρατικούς – με έμφυτη καχυποψία και επομένως με παραλυτικές συνέπειες για την πολιτική.

Περίτρανο παράδειγμα το ζήτημα ιθαγένειας. Το Ταυτοτικό ζήτημα της ιθαγένειας εδράστηκε στην αμφιλεγόμενη υπόθεση των «εκσυγχρονιστών» ότι «όλα τα Έθνη είναι φαντασιακές κοινότητες», και άρα, ο οιοσδήποτε μετανάστης ανεξαρτήτως οικονομικών αναγκών της χώρας υποδοχής και ανεξαρτήτως πολιτισμικής συνάφειας (είναι Ευρωπαίος; – είναι Αυστραλός; κοκ) έχει δικαίωμα λαμβάνειν ελληνικής ιθαγένειας αρκεί να το … θέλει. Όποιος διαφωνούσε με αυτές τις αντιλήψεις αυτομάτως αναγόταν σε «ρατσιστης» και «φιλοκαπιταλιστής» που επιθυμούσε οι μετανάστες να δουλεύουν παράνομα για να κερδίζουν χρήματα οι επιχειρηματίες. Φυσικά όποιοι ελάμβαναν τόσο εύκολα την ελληνική ιθαγένεια την εποχή εκείνη ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ. Η άτυπη συμφωνία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς είχε ως αποτέλεσμα την μετατροπή του συνθήματος από «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο Λαός στην εξουσία» σε «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ στην ιδεολογική εξουσία».

Την πάτησαν έτσι όμως οι φίλοι μας «εκσυγχρονιστές». Διότι κληροδοτώντας και νομιμοποιώντας την σκέψη των Max Horkheimer, Theodore Adorno και Herbert Marcuse, ως mainstream σκέψη στον Πολιτικό Λόγο, κληροδότησαν και ένα από τα πιο προβληματικά χαρακτηριστικά του αριστερισμού: τον πολιτισμικό σχετικισμό. Ήταν τελολογικά βέβαιον, ότι αυτός ο σχετικισμός (δεν υπάρχουν Έθνη, δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους πολιτισμούς, περνούσαμε καλά με τους Οθωμανούς κλπ) σε οιαδήποτε μορφής οικονομική κρίση, θα οδηγούσε τον λαό στον «αυθεντικό» εκφραστή του ρεύματος, τον ΣΥΡΙΖΑ, και όχι σε έναν ντεμί κρυπτόμενο όπως το ΠΑΣΟΚ. Είναι λογικό λοιπόν για κάποιον ο οποίος έχει εμποτιστεί με την αμφισβήτηση οιασδήποτε σταθεράς να προτιμά την Ζωή Κωνσταντοπούλου να εκφέρει την κυνική υπόθεση ότι οι δημοκρατικοί κανόνες είναι ένα προπέτασμα καπνού που συγκαλύπτει εδραιωμένα καπιταλιστικά συμφέροντα παρά τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο. Το ΠΑΣΟΚ πίστεψε ότι η εκλεκτική σχέση αυτή με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να ανατραπεί. Το μέσα από το σύστημα το παίζουμε αντισυστημικοί σε περιόδους οικονομικής κρίσης φτάνει σε ένα τέλμα.

Σε ένα πολύ γνωστό δοκίμιό του, ο Ιζάια Μπερλίν υπεστήριξε ότι ο φασισμός έχει τις ρίζες του στην ιδεολογία του αντι – Διαφωτισμού. Οι πάσης φύσεως ακραίοι άπαξ και βρουν ανοικτή την κερκόπορτα, με την σύμπραξη χρήσιμων ηλίθιων όπως οι «εκσυγχρονιστές», γνωρίζουν πώς να διαβούν τον Ρουβικώνα χωρίς να κοιτάξουν πίσω. Περιμένουν απλώς την κατάλληλη στιγμή. Τέτοια είναι και η οικονομική κρίση. Ο Αλέξης Τσίπρας, στην προσπάθειά του να  υποδυθεί τον δημοκρατικό και τον πολυσυλλεκτικό άνοιξε αντιστοίχως και αυτός την Κερκόπορτα στην αριστερή πλατφόρμα η οποία, εν αντιθέσει με τον μπαρμπα – Φώτη, ξέρει πώς να παίξει το Λενινιστικό παίγνιο. Είναι πλέον βέβαιον ότι δεν μπορεί κανένας να επιστρέψει στην «παραδοσιακή ασφάλεια» του ancient re’gime. Εάν θέλουμε να οικοδομήσουμε μία ισχυρή Ελλάδα χωρίς τους ακραίους χρειαζόμαστε μία Νέα Δεξιά και τα πάντα πρέπει να γίνουν από την αρχή. Δεν μας επιτρέπεται να χάσουμε ούτε ένα λεπτό.

*Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης

Πολιτικός Επιστήμων  

Συντονιστής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών

Charterer in Maritime Industry

Cardiff Business School