Αντίσταση στο ΔΗΣΑΚΕΛ για αποτραπεί το ξεπούλημα της Κύπρου

Γράφει ο Πανίκος Ελευθερίου

Εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που άρχισαν οι αυτοαποκαλούμενοι ρεαλιστές να συμφιλιώνονται με αυτά που εμείς αποκαλούμε “παράγωγα της κατοχής”, δηλώνουμε κατ’ επανάληψη ότι στην Κύπρο ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Να πούμε για το σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» που εγκαταλείφθηκε χάριν του στόχου της “επανένωσης”, να πούμε για την λεγόμενη επαναπροσέγγιση που μας έφερε στα πρόθυρα της αναγνώρισης των “θεσμών” του ψευδοκράτους, να πούμε για το “άνοιγμα” των οδοφραγμάτων και τα λογίς-λογίς αλισβερίσια με το ψευδοκράτος; Να πούμε για τις επισκέψεις πολιτικών αρχηγών για ψάρι στην Κερύνεια ή να πούμε για τις πρόσφατες “ιδιωτικές επισκέψεις” του Νίκου Αναστασιάδη, του πρώτου προέδρου στην Παγκόσμια Ιστορία που επισκέφτηκε την κατεχόμενη του πατρίδα ως τουρίστας;

Δεν υπάρχει τέλος στον κατάλογο των ατοπημάτων που διέπραξαν κάποιοι (οι ηγέτες φυσικά έδειξαν τον δρόμο), που σταδιακά, με τη μέθοδο της “σαλαμοποίησης” θα λέγαμε, μας έφεραν στον σημερινό καθημερινό μας ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΦΙΑΛΤΗ. Δεν περνά πλέον μέρα, που να μην ακούσουμε για ακόμα έναν εξευτελισμό που θα πρέπει να υποστούμε ως Έλληνες. Φτάσαμε στο σημείο να διοχετεύουμε δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια για να εξυπηρετείται ο Τουρκικός στρατός κατοχής. Ίσως ακούγεται ακραίο, αλλά κάποιοι από εμάς δεν τολμούμε πια να περπατούμε με το κεφάλι ψηλά. Έτσι μας κατάντησαν… Και να ξεχαστούμε, σε μια αναλαμπή ανεμελιάς που θα έχουμε, υπάρχει η τεράστια φωταγωγημένη Τουρκική σημαία που μολύνει την νότια πλαγιά του Πενταδακτύλου, για να υπενθυμίζει τον εξευτελισμό μας, αλλά και τον θανάσιμο κίνδυνο για πλήρη τουρκοποίηση που διατρέχουμε, που συνεχίζει να επικρέμεται.

Την αφορμή για τις γραμμές αυτές (απόγνωσης και οργής), μας την έδωσαν οι νέες απαράδεκτες δηλώσεις του Γ.Γ. του Α.Κ.Ε.Λ., μέσω των οποίων αναζητά ευθύνες στον Τάσσο Παπαδόπουλο για την μη επίτευξη λύσης στο Κυπριακό. Κατά τον Άντρο Κυπριανού, χάσαμε την ευκαιρία για λύση, λόγω των “μαξιμαλιστικών θέσεων” που είχε ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε σε βάθος τις θέσεις του Τάσσου, με τον οποίο διαφωνούσαμε κάθετα, λόγω της λανθασμένης (κατά την άποψη μας) εμμονής του στην “λύση” Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Αυτό που θα επισημάνουμε είναι το ότι, τουλάχιστον ο Τάσσος είχε αντιστάσεις. Όταν διαπίστωσε πού θα οδηγούσε μια αποδοχή του σχεδίου Ανάν, όρθωσε ανάστημα και μέσω του διαγγέλματος του, επηρέασε θετικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Δώδεκα σχεδόν χρόνια μετά, κατηγορείται από τον Γ.Γ. του Α.Κ.Ε.Λ. (ένα κόμμα που αναγκάστηκε από τη βάση του… «να πει ΟΧΙ για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ»), για μαξιμαλισμό, για το σωτήριο ΟΧΙ που είπε. Κατά τον Άντρο Κυπριανού, έπρεπε ο Τάσσος να αποδεχθεί το σχέδιο Ανάν γιατί έπρεπε (όπως διατείνονται και οι άσπονδοι “φίλοι” μας) να αρπάξουμε από τότε την ευκαιρία που υποτίθεται παρουσιαζόταν για λύση.

Ευτυχώς δηλαδή, που ο Τάσσος δεν άκουσε ούτε τους ξένους “φίλους” της Κύπρου (και τότε έβλεπαν ευθυγράμμιση των αστέρων), ούτε τους ντόπιους πλασιέ της “λύσης”. Άκουσε τον λαό, που διέγνωσε ότι η “λύση” του σχεδίου Ανάν, θα ήταν η ταφόπλακα για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Έφυγε όμως από τα εγκόσμια και δεν θα μάθουμε αν πράγματι αναζητούσε τρόπους για να απεγκλωβιστεί από την επάρατη “λύση” συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Δώδεκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, βιώνουμε και πάλι τις ίδιες αγωνίες. Αποδείχθηκε στην πράξη αυτό που μας είχε υποσχεθεί ο ορκισμένος εχθρός της Κύπρου και εκ των συγγραφέων του σχεδίου Ανάν, Λόρδος Χάνεϊ. Ότι θα μας το ξαναφέρνουν, μέχρι να το αποδεχθούμε. Μέσα στα πλαίσια αυτής της εκδικητικής συμπεριφοράς, εντάσσονταν και οι διάφορες βοήθειες στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Εντός των τειχών, οι αμετανόητοι συνέχιζαν απτόητοι να ροκανίζουν την κρατική μας υπόσταση (και όχι μόνον), βοηθώντας ουσιαστικά τον εχθρό. Το 2005, ο τότε πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ. (και νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας) Νίκος Αναστασιάδης), επισκέφθηκε μετά από πρόσκληση που έλαβε την Κωνσταντινούπολη και είχε συνάντηση με τον Ερτογάν. Ακολούθησαν… ύμνοι για τον “προοδευτικό Ερτογάν” που επιθυμεί λύση στο Κυπριακό από τους γνωστούς… “Ερτογανιστές” της Κύπρου. Δυστυχώς για την Κύπρο, ο κομματικός ηγέτης που τότε αποκαλείτο «οδοιπόρος για τα Σούσα», αναρριχήθηκε στην εξουσία (τέτοια είναι η κρίση του “κυρίαρχου λαού”) και κρατάει σήμερα τις τύχες μας στα χέρια του, διεξάγοντας εντατικές συνομιλίες για λύση στο Κυπριακό με τον “προοδευτικό” Μουσταφά Ακκιντζί.

Ενώ επικρατεί πλήρης συσκότιση για το τι διαμείβεται στις συνομιλίες, σειρά στις προσκλήσεις για επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη πήρε ο Γ.Γ. του Α.Κ.Ε.Λ. Άντρος Κυπριανού. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι τόσο “διεθνής κοινότητα” όσο και οι Τούρκοι “επενδύουν” στα δύο μεγάλα κόμματα της Κύπρου, τα οποία φαίνονται πρόθυμα να συναινέσουν στην υπό συζήτηση νέα έκδοση του σχεδίου Ανάν.   Η λύση μπορεί να εξευρεθεί ακόμα και εντός του 2016, δηλώνουν οι θιασώτες της Δ.Δ.Ο. Ιδιαίτερα οι ξένοι, βλέποντας τους συσχετισμούς δυνάμεων στο εσωτερικό μας μέτωπο, δικαίως συμπεραίνουν ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για “διευθέτηση” στο Κυπριακό. Είναι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο που θα πρέπει να δοθεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα απόρριψης της “λύσης” που κυοφορείται, στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Η αντιπολίτευση και ο λαός θα πρέπει να δράσουν προληπτικά. Πρώτα πρέπει να αποτραπεί η παράκαμψη των βουλευτικών εκλογών, όπως επίσης και η διεξαγωγή ενός νέου δημοψηφίσματος επί μίας απαράδεκτης λύσης, της νέας έκδοσης ουσιαστικά του σχεδίου Ανάν. Ας σημειωθεί ότι στο νέο δημοψήφισμα που μεθοδεύεται, πρόκειται να ψηφίσουν και οι έποικοι και κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται από το γεγονός αυτό, που αναντίλεκτα συνιστά προπομπό της νομιμοποίησης του εγκλήματος του 1974.

Ας μην επαναπαύονται λοιπόν κάποιοι, ακούγοντας τις διάφορες δηλώσεις για το μεγάλο χάσμα που εξακολουθεί τάχατες να υπάρχει σε ορισμένα κεφάλαια. Θεωρείται βέβαιο ότι εντός του 2016 θα επιχειρηθεί η “ρεβάνς” για το στραπάτσο του 76% του ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Αυτή τη φορά θα επιχειρήσουν να περάσουν την λύση μέσω του αιφνιδιασμού. Δεν θα δοθεί χρόνος για αντίδραση, όπως έγινε στο διάστημα που μεσολάβησε από την κατάθεση του σχεδίου Ανάν (Νοέμβριος 2002), μέχρι το δημοψήφισμα (Απρίλης 2004). «Αυτή τη φορά τίποτε δε θα αφεθεί στην τύχη!» Το δηλώνουν κατ’ επανάληψη οι προαγωγοί της “λύσης” και όλα δείχνουν ότι όντως αυτή τη φορά έρχονται πολύ πιο καλά προετοιμασμένοι.

Ένα άλλο υπερόπλο που έχουν στα χέρια τους οι θιασώτες της “λύσης”, είναι η πιθανή συμφωνία στο θέμα της κατάργησης των Εγγυητικών δικαιωμάτων της Τουρκίας. Γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, ότι κινδυνεύουμε να καταστεί το θέμα των εγγυήσεων, “Αχίλλειος πτέρνα” για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Ακριβώς γιατί οι θιασώτες της “λύσης” έχουν διαγνώσει ότι οι περισσότεροι Έλληνες της Κύπρου έχουν ως πρώτο λόγο απόρριψης της “λύσης”, τις Τουρκικές εγγυήσεις. Όπως όμως πολύ καλά ξέρουμε, η “λύση” που βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι απαράδεκτη στο σύνολο της και δεν “νοσεί” μόνο στο θέμα της ύπαρξης ξένων εγγυητικών δικαιωμάτων.  Η Τουρκία δεν χρειάζεται τις εγγυήσεις για να πάρει τα πάντα στο Κυπριακό, με καλές προοπτικές γι’ αυτήν για τον πλήρη έλεγχο της νήσου. Η “λύση” συνεταιρικού κράτους Δ.Δ.Ο. δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την Τουρκία για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα, αυτό που εμείς ονομάζουμε την “Ιμβροποίηση” της Κύπρου. Η ορολογία είναι απόλυτα κατατοπιστική για την κατάληξη της Κύπρου, ιδιαίτερα για όσους γνωρίζουν την Ιστορία της Ίμβρου. Αν λοιπόν η Τουρκία “υποχωρήσει” στο θέμα των εγγύήσεων, η διαδικασία “λύσης” αυτόματα αποκτά άλλη δυναμική, με σοβαρό πλέον το ενδεχόμενο να ξεγελαστεί ο Κυπριακός Ελληνισμός, από κάποια επικοινωνιακά κόλπα που θα ωραιοποιούν την “λύση”.

Ας προσεχθούν ιδιαίτερα και οι νέες διεθνείς συγκυρίες, όπως και οι αντιδράσεις των ηγετών των δύο μεγάλων κομμάτων της Κύπρου. Δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν τα πάντα μέσα στα πλαίσια ενός άρθρου, αλλά είναι απίστευτο να ακούς τον ηγέτη του κυβερνώντος κόμματος, ενώ βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα, να εκφωνεί πύρινους λόγους για την Κύπρο που θα γίνει υπόδειγμα αρμονικής συμβίωσης Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Τη στιγμή που η υφήλιος φλέγεται από τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, ενώ η πηγή του κακού είναι οι μουσουλμάνοι γείτονες μας. Πώς, αναρωτιόμαστε, θα πείσουμε το Ισραήλ να καταστεί σύμμαχος και στήριγμα μας (ή τον οποιοδήποτε άλλο πιθανό στρατηγικό εταίρο), όταν δείχνουμε έτοιμοι να αυτοκτονήσουμε δίνοντας το κλειδί της Κύπρου στην Τουρκία; Θα είναι πρόθυμο π.χ, το Ισραήλ να στραφεί προς την Κύπρο, αν τα συμφέροντα του θα επηρεάζονται και θα κρίνονται από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας; Γιατί… ας μην αμφιβάλλει κανείς για το ακόλουθο: Μέσω της “λύσης” Δ.Δ.Ο. αυτή θα είναι η κατάληξη μας: Η κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η μετατροπή της σε προτεκτοράτο της Τουρκίας.

Υπάρχει εναλλακτική οδός! Πέραν της επιβαλλόμενης άρνησης σε “λύση” που ούτως ή άλλως οδηγεί τον Κυπριακό Ελληνισμό στον μαρασμό και στον τελικό αφανισμό (τελευταία γραμμή αμύνης), υπάρχουν κι άλλες επιλογές. Δεν αυτοκτονεί κάποιος σήμερα, επειδή θα πεθάνει κάποια μέρα στο μέλλον. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό τον κατήφορο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τουρκοποίηση της πατρίδας μας. Επιγραμματικά, (αφού αποκτήσουμε ικανή ηγεσία), θα πρέπει:

1. Να διακοπούν “διακοινοτικές συνομιλίες” που οδηγούν στην “επανένωση” συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, τύπου σχεδίου Ανάν.
2. Να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό, ως θέμα εισβολής και κατοχής.
3. Να καταγγελθεί η Τουρκική Κατοχή και η συνεχιζόμενη προκλητικότητα.
4. Να εκμεταλλευτούμε σωστά την ιδιότητα μας ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να διεθνοποιήσουμε το Κυπριακό και να καθίσουμε την Τουρκία στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Μόνο αν η Τουρκία διαπιστώσει αυξανόμενο κόστος για την κατοχή της Κύπρου, θα εξετάσει το ενδεχόμενο αναθεώρησης των στόχων της.
5. Να συγκληθεί Πανεθνική Διάσκεψη για συζήτηση του Κυπριακού και των Εθνικών Θεμάτων. Να ενεργοποιηθεί το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Κύπρου-Ελλάδας και να υλοποιηθούν, στην πράξη όμως, κι άλλες αμυντικές συνεργασίες με χώρες στην περιοχή.
6. Να προωθηθεί η Κυπριακή “υποψηφιότητα” ως ο πλέον λειτουργικός και προσοδοφόρος ενεργειακός κόμβος της Ανατολικής Μεσογείου. Μόνον αν εκμεταλλευτούμε τα πλούσια κοιτάσματα που υπάρχουν στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ. και την στρατηγική μας θέση στον νέο ενεργειακό χάρτη, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Τα εμπλεκόμενα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, να λειτουργήσουν επιτέλους προς όφελος των δικών μας συμφερόντων.

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν. Μόνον αν διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού την Κυπριακή Δημοκρατία (το τελευταίο “οχυρό” που μας απέμεινε), θα νιώθουμε κάποια ασφάλεια και θα μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Αν από την άλλη, καταφέρουν να πάρουν το αναγνωρισμένο κράτος από τα χέρια μας (αυτός είναι ο στόχος των εχθρών του Ελληνισμού), η Τουρκοποίηση θα είναι πλέον αναπότρεπτη. Αναμένουμε πραγματική στήριξη από την Μητέρα Πατρίδα. Για να σωθεί η Κύπρος αλλά και για το συνολικό καλό του Έθνους. Αν χαθεί η Κύπρος, πολύ σύντομα σειρά θα έχει άλλο κομμάτι του Ελληνισμού. Η “Κύπροποίηση” της Θράκης, ήδη βρίσκεται επί θύραις.

Δεν μπορούμε να μακρηγορήσουμε άλλο! Οι Έλληνες της Κύπρου που δεν φορούν “κομματικές παρωπίδες”, που επιμένουν να σκέπτονται και που αγωνιούν για το μέλλον του τόπου τους, θα πρέπει να “εξεγερθούν” και πάλι. Έχοντας ως πρότυπο την “εξέγερση” του 2004. Όχι μόνο να κλείσουν τα αυτιά στις… σειρήνες της υποταγής και στα γνωστά κελεύσματα της ενδοτικής σχολής σκέψης (να τελειώνουμε με το Κυπριακό, κουραστήκαμε, κουράστηκαν οι ξένοι μαζί μας, θέλουμε λύση, η λύση θα φέρει ειρήνη, ανάπτυξη και πλούτο κ.ο.κ.), αλλά να επιστρατευτούν στον αγώνα της αποτροπής του ξεπουλήματος της Κύπρου. Δεν μπορούμε να μην απευθύνουμε κάλεσμα και στους όσους εγκληματικά (κατά την άποψη μας) συστηματικά απέχουν από τις εκλογικές διαδικασίες, νομίζοντας ότι έτσι τιμωρούν το κομματικό κατεστημένο. Η αποχή τους σημαίνει ανοχή και συνενοχή κι αυτό που ουσιαστικά κάνει, είναι να ενισχύει τον δικομματισμό (ΔΗ.ΣΥ. και Α.Κ.Ε.Λ.), “συνεισφέροντας” στην ενδυνάμωση της εξουσιοδότησης που παίρνουν από το εκλογικό σώμα, για να προχωρήσουν στην “λύση” που μεθοδεύουν στο Κυπριακό. Αντίσταση στο “ΔΗΣΑΚΕΛ” λοιπόν, γιατί αυτό σημαίνει αντίσταση στα σχέδια των όσων υλοποιούν το ξεπούλημα της Κύπρου.

Πανίκος Ελευθερίου

Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος (14.01.2015)

Μέλος Συμμαχίας Πολιτών