Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς.
Αναδημοσίευση από το Liberal.gr
Ο Σάμιουελ Χάντιγκτον πριν εικοσιπέντε χρόνια μιλούσε ήδη για έναν «πόλεμο των πολιτισμών», που τείνει να διαιρέσει ακόμα και με ποταμούς αίματος τον σύγχρονο κόσμο, υποκαθιστώντας εν μέρει ή εν όλω τις ιδεολογικές ή τις πολιτικο-κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Το βιβλίο του Χάντιγκτον κυκλοφόρησε αμέσως μετά την ειρηνιστική αυταπάτη του Φουκουγιάμα για το «Τέλος της Ιστορίας» ως ο αντίποδάς του. Ο Φουκουγιάμα υμνούσε τον ενιαίο μονοπολικό κόσμο που αναδυόταν μετά την κατάρρευση του Σοβιετικού στρατοπέδου, και την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ενώ ο αντι-πολυπολιτισμικός Χάντιγκτον διέβλεπε την τεράστια σημασία των πολιτισμικών συγκρούσεων, που απειλούν με ρηγματώσεις την παγκοσμιοποίηση.
Τότε λοιπόν σηκώθηκε μια τεράστια κατακραυγή εναντίον του, τόσο στις χώρες της Δύσης όσο και στην Ελλάδα.
Ο Χάντιγκτον, ο οποίος ήταν ένας συντηρητικός συστημικός Αμερικανός συγγραφέας, επικρίθηκε έντονα τόσο από τους γνωστούς διανοουμένους της πολυπολιτισμικής παγκοσμιοποίησης, κατ’ εξοχήν της μπλερικής και της γαλλικής «χαβιαροαριστεράς», όσο και από την ελληνική διανόηση. Και αυτό, διότι, για να δικαιολογήσει και την επίθεση της Δύσης εναντίον της Σερβίας, που βρισκόταν τότε σε πλήρη εξέλιξη, έβαζε στο ίδιο τσουβάλι τον ισλαμικό πολιτισμικό χώρο με τον… ορθόδοξο. Η Ελλάδα η Σερβία και η Ρωσία, για τον Χάντιγκτον δεν ανήκουν στην Ευρώπη, και συνιστούν έναν διαφορετικό πολιτισμό, τον ορθόδοξο, όπως και ο ισλαμικός. Κατά συνέπεια η Δύση πρέπει να οργανωθεί αποκλείοντας τον ορθόδοξο χριστιανικό χώρο, όσο και τον μουσουλμανικό.
Μάλιστα επειδή εκείνη την περίοδο η επίθεση κατά της ορθόδοξης Σερβίας γινόταν σε συμμαχία με τους μουσουλμάνους ενώ και στο Αφγανιστάν ήταν πρόσφατη η συμμαχία μεταξύ ισλαμιστών και Αμερικανών εναντίον των Ρώσων, γι’ αυτό και το κέντρο βάρος έμπαινε στην ορθοδοξία και όχι στο Ισλάμ!
Η μοιραία υποτίμηση της αντίθεσης με το Ισλάμ φάνηκε την ίδια περίοδο με την ευκολία με την οποία ο Μπους ο πρεσβύτερος επιτέθηκε στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεϊν, διαλύοντας ένα ισχυρό κοσμικό αραβικό κράτος, εμπόδιο στον φονταμενταλισμό. Οι Ισραηλινοί έκαναν το ίδιο στην Παλαιστίνη ενισχύοντας τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τη Χαμάς εναντίον του Αραφάτ και της Φατάχ.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, στη Νέα Υόρκη και στο Πεντάγωνο, καταδείχτηκε περίτρανα ποιο ήταν το βασικό διακύβευμα. Η σύγκρουση του σουνιτικού Ισλάμ, κατ’ εξοχήν με τη Δύση, αλλά όχι μόνο με αυτή, αλλά με το σύνολο του χριστιανικού κόσμου (τους Σέρβους, τους Ρώσους, κ.λπ.) ακόμα και με τους ετερόδοξους μουσουλμάνους (τους σιϊτες) ήταν το αντικείμενο αυτού του πολέμου. Και η Δύση απάντησε και αυτή με τα όπλα ενός πολέμου των πολιτισμών. Εξόντωση του Σαντάμ, εισβολή στο Αφγανιστάν, διάλυση της Συρίας και της Λιβύης, και κατά συνεπεία πλήρης απελευθέρωση του βαθύτερου ισλαμικού υποβάθρου των μουσουλμανικών λαών, ως έσχατο ταυτοτικό καταφύγιο τους.
Έκτοτε, χρόνο τον χρόνο, αυτός ο πόλεμος διεξάγεται σε όλο και περισσότερα πεδία. Από την Αλ Κάϊντα, στον Ισλαμικό Στρατό, και από την σύγκρουση μηχανισμών στη ανοικτή σύγκρουση πολιτισμών. ΟΙ τρομοκράτες που ανατίναξαν τους δίδυμους πύργους ανήκαν σε μια συνωμοτική οργάνωση και είχαν εκπαιδευτεί για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Ακόμα και στο Μπατακλάν ή τις Βρυξέλλες επρόκειτο για οργανωμένους πυρήνες, σε άμεση διασύνδεση με το Ισλαμικό Κράτος. Όμως στη Γερμανία ή ακόμα περισσότερο στη Γαλλία, τόσο στη Νίκαια όσο και στη Ρουέν, πλέον η άμεση σχέση με το Ισλαμικό Κράτος είναι όλο και πιο μακρινή και οι τρομοκράτες δρουν χωρίς εξοπλισμό και εκπαίδευση και χτυπούν πλέον και τα θρησκευτικά σύμβολα του «αντιπάλου», εκκλησίες και ιερείς.
Δηλαδή η ισλαμική τρομοκρατία τείνει να αποκτήσει ως δυνητική βάση στρατολογίας, τους μουσουλμάνους που ζουν στις δυτικές κοινωνίες και αντλεί από αυτούς στοιχεία περιθωριακά, προβληματικά ή παρανοϊκά, τα οποία στρατεύονται στις πιο αποτρόπαιες τρομοκρατικές ενέργειες. Και στον βαθμό που μόνο στη δυτική Ευρώπη ζουν δεκαπέντε ή είκοσι εκατομμύρια μουσουλμάνων, και στη Ρωσία άλλα τόσα, γίνεται κατανοητό πως το αδιέξοδο θα τείνει να επεκταθεί. Διότι προφανώς στην Ευρώπη θα ενισχυθεί ο γενικευμένος φόβος και ή δυσπιστία έναντι των μουσουλμάνων γενικά, θα γενικευθούν οι ξενοφοβικές συμπεριφορές, και θα εκτιναχτούν τα ακροδεξιά κόμματα. Οι μουσουλμάνοι θα κλειστούν περισσότερο στο θρησκευτικό καβούκι τους και κατά συνέπεια η σύγκρουση θα διαιωνιστεί. Η πρόβλεψη του Χάντιγκτον θα γνωρίσει μια εφιαλτική επαλήθευση.
Μπορεί να υπάρξει απάντηση σε αυτό τον πόλεμο;
Είναι προφανές πως οι λύσεις αποτελούν ένα σύνολο και θα πρέπει να εκτυλιχθούν σε βάθος χρόνου. Η καταστολή και η αστυνόμευση της λεγόμενης «ριζοσπαστικοποίησης» των νεαρών μουσουλμάνων, και των ανεξέλεγκτων τζαμιών είναι μεν αναγκαία αλλά όχι αρκετή. Πριν από όλα οι δυτικές δυνάμεις θα πρέπει να πάψουν να επεμβαίνουν στις μουσουλμανικές χώρες, αφού πρώτα βέβαια απολυμάνουν όλο το πύον που άφησαν σε αυτές, δηλαδή το Ισλαμικό Κράτος. Αντί να συνεχίζουν να μεταφέρουν πληθυσμούς προς εκμετάλλευση στα εργοστάσια και τις πόλεις τους, όπως έκανε η «πονόψυχη» κυρία Μέρκελ, να ενισχύσουν τις παραγωγικές δομές στις χώρες από όπου έρχονται οι μετανάστες.
Όσο για τους μουσουλμάνους, θα πρέπει με τη σειρά τους να «απαγορεύσουν» τη μεταβολή της θρησκευτικής πίστης σε πρωταρχικό στοιχείο της πολιτικής ταυτότητάς τους, δηλαδή σε ισλαμισμό. Θα πρέπει να βαδίσουν στον αντίποδα του δρόμου που ακολουθεί… η Τουρκία με τον Ερντογάν. Μετά το κύμα της μεγάλης ισλαμοποίησης, μπροστά στα αδιέξοδά της, που οδηγεί σε αλληλοσφαγή μεταξύ των ίδιων (π.χ. μεταξύ σουνιτών και σιϊτών) θα πρέπει να θέσουν τέλος σε αυτή την αδιέξοδη επιλογή.
Τέλος, ως προς τα οίκου μας. Είναι προφανές πως η ασύγγνωστη ελαφρότητα με την οποία η ελληνική κυβέρνηση και η ελληνική αριστερά σχεδόν στο σύνολό της, αντιμετωπίζει το προφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα κινδυνεύει να μεταφέρει και στην Ελλάδα, –μια χώρα των συνόρων μεταξύ των πολιτισμών–, μια σύγκρουση πλανητικών διαστάσεων, στην οποία εμείς δεν έχουμε οποιαδήποτε ανάμιξη.
Η αύξηση των προσφυγικών/μεταναστευτικών πληθυσμών σε συνθήκες –υποχρεωτικά– αποξένωσης και ταλαιπωρίας, δημιουργεί αναπόφευκτα –έστω και σε λίγους από αυτούς– αισθήματα μίσους και διαχωρισμού με τους ντόπιους. Αυτό δε συνοδεύεται με την παρουσία μιας μουσουλμανικής μειονότητας, την οποία υποδαυλίζει συστηματικά η Τουρκία, εναντίον της Ελλάδας.
Κατά συνέπεια είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να εμφανιστεί, ακόμα και υποκινούμενος από τον νέο-οθωμανισμό, ή ακόμα και από άλλους μικρότερους άσπονδους γείτονές μας, ένας εγχώριος φονταμενταλισμός. Επιπλέον, η δημιουργία τζαμιού στο κέντρο της Αθήνας, κάτω από σαουδαραβική διαχείριση(!), με τις εντάσεις και τις συγκρούσεις που αναπόφευκτα θα επιφέρει, αποτελεί την καλύτερη συνταγή για τη μεταβολή του σε χώρο θρησκευτικού και πολιτισμικού μίσους.
Προφανώς, λοιπόν, πρέπει να λύσουμε το ταχύτερο δυνατό το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα, με την άμεση επιστροφή των παράτυπων μεταναστών στις χώρες τους, την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων, (οι προσπάθειες να αποτραπεί η είσοδος πολιτικών φυγάδων από την Τουρκία το αποδεικνύει ότι είναι εφικτή) – και την άμεση αποστολή των προσφύγων στις χώρες που έχουν συμφωνήσει να τους δεχτούν. Αν αρχίσει να οξύνεται και στη χώρα μας ο «πόλεμος των πολιτισμών» δεν υπάρχει επιστροφή.
Πηγή 1 (Liberal.gr)
Πηγή 2 (Άρδην/Ρήξη)
7 comments
Κάνετε λάθος να θέτετε το θέμα των ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ αλλοδαπών με βάση την θρησκεία.
Δεν έχει καμμία σχέση το θέμα αυτό με θρησκείες ή εθνική καταγωγή κτλ. Εχει σχέση με το εάν η εκτελεστική εξουσία εφαρμόζει τους νόμους του κράτους ή όχι.
Το θέμα της ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ μετανάστευσης επιλυεται με εννομα μέσα εάν εφαρμοστεί ο υφιστάμενος νόμος (Ν.3386 του 2005) που διέπει τις σχέσεις αλλοδαπών με το Ελληνικο κράτος. Βέβαια για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα ο Ελληνικος λαός να επιλέξει αντιπροσώπους οι οποίοι θα εφαρμόζουν τους υφιστάμενους νομους και κατά συνέπεια το Συνταγμα της Ελλάδος.
Η παραβιάσεις του Συντάγματος (στο σύνολό του) έχουν συγκεντρωθεί στο βιβλίο του τ. Προέδρου του Αρείου Πάγου Β.Νικόπουλου Αγαπημένο μου Σύνταγμα.
Γιώργος Καραμπελιάς! Ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους της Αριστεράς, αν όχι ο μοναδικός, που υπάρχουν για να μου υπενθυμίζουν πως δεν είμαι απλά ένας φανατικός, αλλά ότι μπορώ να θαυμάζω και πρόσωπα ιδεολογικώς αντίθετα από μένα.Διότι εξαιτίας του βαθύτατου μίσους μου για την παρακμή και την οικονομική καταστροφή που επέφερε η σοσιαλιστική πολιτική του Α.Παπανδρέου,του Κώστα Καραμανλή και των (ομοίων του) τρομοκρατών του ΣΥΡΙΖΑ,που αποκλειστικά και μόνον αυτή, επέφερε την τελική χρεοκοπία, με οδήγησε στο σημείο να συμπαθώ την οικογένεια Μητσοτάκη,ή ακόμα και να νοσταλγώ τον…Σημίτη. Όχι φυσικά πως συγκεκριμένα ο Κυριάκος δεν είναι χιλιάδες φορές ανώτερος και ηθικά και μορφωτικά από τον κομμουνιστολάγνο,διεφθαρμένο εξουσιομανή κάτοικο της Ραφήνας και άπειρες φορές από τον αγράμματο φίλο του τελευταίου, που παριστάνει σήμερα τον πρωθυπουργό.Γιατί και μόνο για την πράξη της επιδεικτικής μη ψήφισης του Προέδρου των κουκουλοφόρων και των capital controls στη ψήφιση ΠτΔ και φυσικά το ξεκοίλιασμα (με την βοήθεια του Αδώνιδος Γεωργιάδου) του Καραμανλή και της συμμορίας του στις εσωκομματικές της ΝΔ, του αξίζουν συγχαρητήρια.
Αλλά ο Καραμπελιάς είχε εγκαίρως ασκήσει σκληρή κριτική στην σοσιαλιστική πολιτισμική εξαχρείωση της δεκαετίας του ’80,που συνεχίζεται σήμερα με την κυβέρνηση των…ορφανών του Α.Παπανδρέου,Τσίπρα/Καραμανλή.Επίσης είναι ο μοναδικός που τα τελευταία χρόνια διατύπωνε μια αναλυτική κριτική στον λαϊκισμό του αντιμνημονιακού κινήματος,(κινήματος όπως τον χαρακτηρίζει ο ίδιος, οχετού όπως τον χαρακτηρίζω εγώ) από μέσα, καταγγέλλοντας τον δημαγωγικό λόγο των εύκολων λύσεων που διατυπωνόταν από τους χιλιάδες εκφραστές της διεφθαρμένης παπανδρεϊκής μεταπολίτευσης και τους εκατομμύρια απολίτιστους και διεφθαρμένους οπαδούς τους που συνιστούν αυτό που λέμε νεοέλληνες.Και δεν σας κρύβω πως αν δεν ήμουν Φιλελεύθερος και μπορούσα να πιστέψω στην πρόταση οικονομικής πολιτικής της ομάδας του Άρδην, περί της ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης καταφεύγοντας σε μοντέλα παρμένα από τις ελληνικές
βιοτεχνίες των χρόνων της Τουρκοκρατίας, θα ήμουν ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του Άρδην και του Καραμπελιά.Κατανοώντας όμως πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος και συνεπώς όντας λιγότερο ρομαντικός περιορίζομαι απλά να θαυμάζω την προσωπικότητα του Καραμπελιά ως διανοουμένου.
Ανώτερος ηθικά ο Κυριακός που βαρύνεται με το σκάνδαλο SIEMENS και τη γενικότερη πολιτεία της ‘Αγίας’ Οικογένειας δεν θα το έλεγα. Πιο μορφωμένος και σοβαρός σίγουρα, τουλάχιστον φοράει και μια γραβάτα βρε αδερφέ. Από την άλλη, πλήρως παγκοσμιοποιημένος (λέσχη Μπίλντερμπεργκ κλπ) και με ‘περίεργες΄ απόψεις σε εθνικά και πατριωτικά ζητήματα. Το παίζει ψευτοπροοδευτικός κι αυτός και πολίτικαλ κορεκτ. Δεν θα έκανα το λάθος να τον εμπιστευτώ αν και επί του παρόντος επιθυμώ την απαλλαγή από την άκρως επικίνδυνη συριζοσυμμορία και αυτός δυστυχώς είναι ο μόνος δρόμος. Ας έλθει αλλά όχι με τη δική μου ψήφο.
Το γενικότερο πνευματικό του ανάστημα αμφισβητείται κι αυτό πάντως μετά τα ‘Γιατί γελάτε κύριοι;΄ στη βουλή θυμίζοντας τον βουτυρομπεμπέ του σχολείου που τον πειράζουν οι ΄νταήδες’ της τάξης.
Αέναη, ακατάσχετη πάρλα επί παντός επιστητού χωρίς ποτε κάποιο ουσιαστικό δια ταύτα.
Στο παραπάνω πλαίσιο τοποθετούνται και οι πρόσφατες ουτοπικές πολιτικές του κινήσεις και προσπαθειες (…θα “φάνε” κάποια δεξιά ψηφαλάκια και θα σπάσουν τον ειρμό σκέψης των όποιων εναπομεινάντων σκεπτόμενων δεξιών).
Εν ολίγοις το Άρδιν, Ρήξη και η πλειοψηφία των άρθρων του κ. Καραμπελιά είναι για την δεξιά ό,τι ήταν ο ψεύτικος Ριζοσπάστης (επί Μεταξά) για την αριστερά:
-Αριστοτεχνικά δοσμένη διασπαστική, αποπροσανατολιστική προπαγάνδα που φαίνεται ότι προέρχεται εκ των έσω της δεξιάς.
Η μόνη διαφορά είναι ότι οι περισσότεροι σημερινοί ‘δεξιοί’ (σε αντίθεση με τους αριστερούς του ’30) δεν τον έχουν πάρει καν χαμπάρι…
@Beriev
Καλά τι να πω, άμα λέγονται αυτά για έναν άνθρωπο που πολεμάει χρόνια τώρα τον εθνομηδενισμό, την εθνοαποδόμηση και την αλλοίωση της ιστορίας μας, πρακτικές και αντιλήψεις που κυριαρχούν δυστυχώς στην παρούσα κυβέρνηση τότε τι να πω.
Ο Καραμπελιάς προσφέρει κοινωνικό έργο και είναι υψίστης σημασίας γιατί ο ίδιος είναι γέννημα θρέμμα της αριστεράς άρα αποδεικνύει ότι μπορεί να υπάρξει και μια αριστερά που να μην είναι κατ’ανάγκην διεθνιστική και ανθελληνική.
Τόσο πολύ τρομάξατε εκεί στη ΝΔούλα μήπως χάσετε κανά ψηφαλάκι από τον Καραμπελιά που είναι ζήτημα αν θα πιάσει 0,5;
Δεν είναι ΝΔούλα ο συγκεκριμένος.Είναι μάλλον συριζαϊκή ΝΔούλα.Είναι μια ιδιαίτερη ΝΔούλα αυτή. Γιατί πάνω που ο Καραμπελιάς πάει να με πείσει πως δεν είμαι φανατικός, έρχεται ο Beriev να τον επιβεβαιώσει, και με το παραπάνω, πείθοντάς με πως δεν χρησιμοποιώ καν έξαλλη γλώσσα όταν, αδιακρίτως, τους αποκαλώ όλους αυτούς συμμορίτες.Διότι βλέπεις πως ο πατριώτης (λέμε τώρα) Beriev χρησιμοποιεί εναντίον του Αρδην (και του Καραμπελιά) την ίδια επιχειρηματολογία με τον… Τάσο Κωστόπουλο του Ιού της Ελευθεροτυπίας, και της Εφημερίδας των Συμμοριτών, δηλαδή με τον εκπρόσωπο τύπου των κουκουλοφόρων…par excellence.Έναν από τους μεγαλύτερους προδότες και συνεχιστές της ΕΑΜικής προδοτικής παράδοσης σήμερα.
Βέβαια το ότι υπήρχε συριζαϊκή ΝΔούλα το γνωρίζαμε από τον συμμοριτοπόλεμο του 2008,δεν περιμέναμε το 2016 να το μάθουμε.Ξέρουμε ποιοι είναι οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι τους, συνεπώς γνωρίζουμε από που θα αρχίσει η αποκομμουνιστοποίηση (η οποία στην ΝΔ έχει ήδη αρχίσει).
Μιλάνε για δεξιά και οι “δεξιοί” της ΝΔ του Κυριάκου…
“Συγκεκριμένα κατά την ψηφοφορία που διεξήχθη στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής τάχθηκαν υπέρ της δημιουργίας του ισλαμικού τεμένους στο Βοτανικό ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το Ποτάμι”