Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
H αποτελεσματικότητα της Κύπρου στον τομέα της ενέργειας είναι θεαματική ακόμα και για τους πιο άσχετους του τομέα. Βλέπουμε χειροπιαστά ότι η Κύπρος που έκανε ήδη τρεις γύρους αδειοδότησης, λειτουργεί δυναμικά για να κάνει καταλυτικές κινήσεις.
Κι ενώ στην Ελλάδα ακόμα συζητάμε για τον πρώτο γύρο αδειοδότησης, διότι πάλι δόθηκε παράταση για την αξιολόγηση υποψηφιοτήτων, η Κύπρος έχει περάσει ήδη στην άδεια γεώτρησης.
Έτσι συζητάμε ήδη για την άφιξη του γεωτρύπανου και για τα πρακτικά της διαχείρισης της λάσπης. Η διαφορά κάνει τη διαφορά.
Διότι οι υποψηφιότητες στην Κύπρο δεν είναι ανταγωνιστικές με την έννοια ότι υπήρχαν πολλές υποψηφιότητες για τα ίδια θαλάσσια οικόπεδα λόγω προσέγγισης της γεωπολιτικής της, ενώ στην Ελλάδα λόγω μιας καθυστερημένης ιδεολογίας, υπήρξαν μόνο τρεις υποψηφιότητες και μάλιστα μόνο τρία θαλάσσια οικόπεδα, ενώ ο μεγάλος διαγωνισμός αφορούσε είκοσι θαλάσσια οικόπεδα.
Είναι λοιπόν χαρακτηριστικό των διαφόρων προσεγγίσεων περί του θέματος και όχι του ενδιαφέροντος των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών μάλιστα το γεγονός ότι η Exxon Mobil με την Total ενώθηκαν σε μια κοινοπραξία με τα Ελληνικά Πετρέλαια αποδεικνύει ότι έχουν ένα αντικειμενικό ενδιαφέρον για την περιοχή Νότια της Κρήτης αφού υπέβαλαν επίσημη αίτηση.
Έτσι όσοι παρακολουθούν τα δεδομένα και συγκρίνουν τις δύο χώρες αντιλαμβάνονται ότι η μία είναι δυναμική λόγω στρατηγικής και η άλλη καθυστερεί λόγω έλλειψης στρατηγικής.