Ορθοδοξία: Σύμβολο ταυτότητας και μαζικής μνήμης (Η «εξομολόγηση» ενός κομμουνιστή)

Η Ορθοδοξία δεν αποκλείει την έννοια της εθνικής ταυτότητας. Απλά μιλάει για ισότητα μεταξύ των ανθρώπων ανεξάρτητα με την φυλή στην οποία ανήκουν. Ο κάθε λαός έχει την δική του ταυτότητα και μπορεί να ακολουθεί τον δικό του δρόμο μέσα στην ιστορία, εάν τον αφήσουν οι χωρίς ταυτότητα ψευτοπροοδευτικοί και ανεπαρκείς δήθεν τύποι που έχουν κάνει μπάχαλο την ανθρωπότητα.

Υ.Γ. Κύριε Imago για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις η απάντησή μου σχετικά με το σχολιό σας φθάνει μέχρι το: “… με την φυλή στην οποία ανήκουν”. Από εκεί και κάτω αναφέρομαι σε άλλους.

Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να μπερδεύουμε αυτό που διδάσκει η θρησκεία, μέσα από τα όποια κείμενα έχουν φθάσει ως εμάς σήμερα είτε τα δέχεται είτε δεν θα δέχεται κάποιος, με την όποια ερμηνεία προσπαθεί να δώσει ο κάθε ένας σε αυτά τα κείμενα. Ας μην μηδενίζουμε τα πάντα. Λέω και κάτι άλλο στην συνέχεια. Και το λέω γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα υπήρχε μία τέτοια απάντηση. “Ισότητα μεταξύ των ανθρώπων ανεξάρτητα από την φυλή στην οποία ανήκουν.” Σε αυτό σημείο έγγειται η οικουμενικότητα. Κοντολογίς, χριστιανός έχει δικαίωμα να είναι οποιοσδήποτε άνθρωπος. Από εκεί και πέρα ο κάθε άνθρωπος έχει κάθε δικαίωμα να βλέπει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο και να εκφράζει την άποψή του. Εάν για παράδειγμα αυτά που γράφουμε σε αυτόν τον διαδικτυακό χώρο τα έπαιρνε ένας ιστορικός του μέλλοντος για να κρίνει κάποια πράγματα για την εποχή μας θα έπρεπε να πιστέψει αυτά που λέω εγώ ή αυτά που λέτε εσείς; Θα έπρεπε να σταθεί σε αυτά που λέω εγώ ή αυτά που λέτε εσείς ή οποιοσδήποτε άλλος από τους συνομιλητές. Μην είμαστε τόσο απόλυτοι.
Ξέρετε, έχω την αίσθηση ότι περισσότερο εμμένουν σε κάποιες καταστάσεις οι μη πιστεύοντες από τους πιστεύοντες. Πιστέψτε με (ρήμα από το οποίο βγαίνει η λέξη “πιστεύοντες”)από κάποια πράγματα που έχω διαβάσει σε αυτόν τον χώρο νομίζω ότι υπάρχει λάθος αντίληψη για τους χριστιανούς. Εκτός από τους κακοπροαίρετους που εξυπηρετούν κάποιους σκοπούς, οι καλοπροαίρετοι και ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι θα πρέπει να δουν τα πράγματα λίγο πιο αντικειμενικά. Γιατί διαφορετικά θα πρέπει να γυρίσουμε και στην προ Χριστού εποχή και αν είμαστε ειλικρινείς και αντικειμενικοί να αρχίσουμε να βρίσκουμε και τα τότε κουσούρια.
Όσον αφορά αυτό που αναφέρεται στο άρθρο, μάλλον ο άνθρωπος θέλει να πει ότι η θρησκεία, σαν κοινό πιστεύω ενός κοινωνικού συνόλου σημιουργεί κοινή μνήμη και κοινά βιώματα. Λογικό δεν είναι; Είναι μία συμμετοχική διαδικασία.

Ἡ ὑπέροχη ὁμολογία τοῦ Χαρ. Φλωράκη στόν ἁγιορείτη π. Ἀθανάσιο Σιμωνοπετρίτη:
http://www.istologio.org/files/audio/florakis_agion_oros.mp3

Δεν εννοώ φυσικά την πολιτική με την σημερινή περιορισμένη σημασία.
Με πολιτική εδώ εννοώ το σύνολο των κοινωνικών διαπροσωπικών διεργασιών οι οποίες δεν έχουνε την αιτία των στην συγγένεια ή την οικονομική δραστηριότητα.

Πολυ σωστη η ολη αναλυση αλλα να μην ξεχναμε οτι μεσα απο την Ορθοδοξια ουσιαστικα βγαινουν αχτιδες του πανισχυρου Ελληνικου πνευματος. Η εκκλησια και η ορθοδοξια απλα δανειστηκανε την σοφια, γνωση, πολιτισμο, φως στο κατω της γραφης του αρχαιολληνικου και μεταγενεστερου Ελληνικου πολιτισμου. Τις ιδιες αχτιδες φωτος μπορει να δει κανεις μεσα απο τις παραδοσεις μας, την γλωσσα μας, τον τροπο ζωης ορισμενων Ελληνων ξεχασμενων σε νησακια και βουνα. Εαν οι νεο-Ελληνες θελουν να μορφωθουν δεν εχουν παρα να αρχισουν να διαβαζουν τους ξεχασμενους παππουδες τους οπως ο Αριστοτελης και ο Πλατωνας. Καλη η εκκλησια αλλα μια αναγεννηση μας λειπει, αυτη που χασαμε μεσα απο τα 400 χρονια σκλαβιας.

Δημητρης

ΕΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ
Νομίζω ότι θα πρέπει, επιτέλους, να γίνει ένα ξεκαθάρισμα. Η πολιτική δεν εφαρμόζεται μονάχα από τα… “κόμματα”. Αυτά, εδώ και πολλά χρόνια και όχι μόνο στην Ελλάδα έχουν αξαμβλύνει και παραμορφώσει την έννοια τής πολιτικής κόβοντας και ράβοντάς την στα δικά τους μέτρα, δηλαδή, στον καιροσκοπισμό και την σκοπιμότητα κάθε είδους. Θεωρώ ότι “πολιτική” σημαίνει… συμπεριφορά. Δίνοντας, λοιπόν, αυτή τη σημασία (τη δική της άλλωστε) στη λέξη “πολιτική” διευρύνονται τα όριά της, αγγίζοντας το άπειρο. Βλέπω, από χρόνια τώρα, ότι ο Χριστιανισμός, η διδασκαλία τής σωστής συμπεριφοράς, προσφέρει κατευθύνσεις που μόνο μέσω τής αγάπης, τής δικαιοσύνης και γενικά μέσω κάθε ανώτερης ηθικής αξίας οδηγούν στο τέρμα.
Όμως, με την πάροδο τού χρόνου, η… “χριστιανική συμπεριφορά” συρρικνώθηκε και κλείστηκε μέσα σε τέσσερις τοίχους. Το μήνυμα τής διδασκαλίας… ξέπεσε (λόγω τών λύκων που ντύθηκαν με προβειά προβάτου), ο καλός ποιμένας (όπου και όταν βρεθεί) διώκεται κι’ αυτή η πραγματικότητα είχε σαν αποτέλεσμα να διώξει τα πρόβατα, δηλ. τους συνεπείς ανθρώπους, από την στάνη Του οι οποίοι ζήτησαν στέγη κάτω από άλλες ανασφαλείς στάνες που είναι σίγουρο ότι μπάζουν… νερά.
Προσεγγίζοντας, λοιπόν, την έννοια τής πολιτικής (με το παραπάνω σκεπτικό) αυτόματα κάθε συνειδητοποιημένος άνθρωπος είναι χριστιανός επειδή ο χριστιανισμός δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μια συμπεριφορά καθημερινή η οποία οδηγεί και στη σωστή πνευματική πνευματική συμπεριφορά η οποία και απαιτεί διαρκή συνέπεια φτάνοντας μέχρι και την αυτοθυσία.
Είμαι βέβαιος ότι αν οι άνθρωποι είχαν ακολουθήσει τις κατευθύνσεις που Εκείνος καθόρισε με τη διδασκαλία Του και το παράδειγμά Του τα πράγματα σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετικά, προς το καλύτερο. Αν αντί για τον θεολογικό όρο “αμαρτία” εχρησιμοποιείτο η λέξη… “βλακεία” οι άνθρωποι θα συμπεριφερόντουσαν καλύτερα επειδή κανείς δεν θέλει να χαρακτηρίζεται… βλάκας. Χρησιμοποιώντας τη λέξη… αμαρτία εκείνος που διαπράττει την παρανομία αυτόματα ξεφεύγει από τις… τύψεις παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως… άπιστο. Όμως κάθε αμαρτία δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια βλακεία επειδή τα… “ώνια τής βλακείας, θάνατος εστί”. Και πράγματι αν σκεφτούμε καλύτερα και βαθύτερα το θέμα θα δούμε ότι κάθε βλακεία, αργά ή γρήγορα πληρώνεται αργά ή γρήγορα με τον α’ ή β’ τρόπο. Τέλος, είναι πολύ πιο εύκολο κάθε άνθρωπος που δεν θέλει να χαρακτηρίζεται… βλάκας να πλησιάζει και να γεύεται τους πνευματικούς καρπούς τής σωστής κοινωνικής και πνευματικής συμπεριφοράς (πολιτικής).
Il Paliatsos