Γράφει ο Δημήτριος Βερδελής*
Κατά τον ΠτΒ «δεν μπορούμε στη μεταμνημονιακή εποχή να είμαστε ταλιμπάν της ορθοδοξίας» ξεχνά όμως πως όπως γράφει κάπου ο πατέρας του ελληνικού εθνικισμού Ίων Δραγούμης «Τα έθνη δεν αξίζουν μόνο με το να μένουν έθνη αν δεν είναι συνάμα και ζύμη για τη δημιουργία πολιτισμών και ξεχωριστών ανθρώπων» και αυτό που αποτελεί ιδρυτικό στοιχείο κάθε πολιτισμού είναι η θρησκευτική πίστη. Αυτά που κατά κύριο λόγο συνέχουν τα έθνη είναι η πίστη, η γλώσσα, η κοινή ιστορία και το κοινό πεπρωμένο. Δεκαπενταύγουστος ξημερώνει όταν γράφονται αυτές οι γραμμές και είναι γνωστός παρ’ ημίν ο δεσμός των Ελλήνων με τη Παναγία. Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας δύο περιστατικά τα οποία είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους και έχουν να κάνουν με την κοινή μας ιστορία και με το κοινό μας πεπρωμένο. Διηγείται ο εθνάρχης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα…την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του.
– Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι.
-Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλικάρια…
Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρει πίσω την υπογραφή του».
Το άλλο περιστατικό συνέβη το 1940 στο μέτωπο της Πίνδου:
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά περιστατικά που να αποδεικνύουν τους δεσμούς του ελληνικού έθνους με τη χριστιανική πίστη θα περιοριστώ σε ένα ακόμα που αποδεικνύει πολιτισμικό δεσμό ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός κατά την πρώτη πολιορκία-επίθεση του Μεσολογγίου στις 24 προς 25 Δεκεμβρίου του 1822 βρισκόταν απέναντι στη Ζάκυνθο όπου και έγραψε λοιπόν στον «Ύμνο εις την Ελευθερία» του:
…Πήγες εις το Μεσολόγγι
Την ημέρα του Χριστού
Μέρα που άνθισαν οι λόγγοι
Για το τέκνο του Θεού …
Αυτή είναι λοιπόν η σύνδεση Ελληνισμού και Χριστιανικής ορθοδοξίας.
Χρόνια πολλά και καλή Παναγιά!!!
*Τελειόφοιτος Νομικής Αθηνών