Γράφει ο Κρίτων Σαλπιγκτής. Γραφέας
ΚΡ 35 – 16.03.2007. Στριμμένο κάγκελο. Εφημερίδα Μακεδονία
«Παρακατιανές παραδουλεύτρες» αποκάλεσε σκωπτικά ο Κώστας Ζουράρις τους συγγραφείς του βιβλίου της Ιστορίας στη Μακεδονία της Κυριακής. Ότι ένα «σπίτι» ανέλαβαν να γυαλίσουν κι ως «ανεπρόκοπες υπηρέτριες» έκαναν τη σκόνη λάσπη. Ενδεχομένως η εξ αυτών κ. Ρεπούση, ως «φεμινίστρια από αυτές που δεν κάνουν εκπτώσεις», κατά τον life style Ταχυδρόμο, να ενέκρινε ως πολιτικά ορθότερο τον όρο «οικιακές βοηθοί», αν έτσι αποκαλεί με την κουλτούρα της τις παραδουλεύτρες στο σπίτι. Εκτός εάν λόγω ένδειας το καθαρίζει μόνη, ως προκομμένη “housewife”, όπως έμπλεη επιστημονικής αηδίας αποκαλεί τις «νοικοκυρές» η ομογάλακτή της συγγραφεύς των άλλων θλιβερών βιβλίων της CDRSEE, η κ. Χρ. Κουλούρη: «Καλέ, οι “housewife” θα μας κρίνουνε; Εμείς είμαστε επιστήμονες».
Σωστά. Τι δουλειά έχουν νοικοκυρές να κρίνουνε βιβλία Ιστορίας; Είναι μόνο για να την γράφουνε. Όπως οι γυναίκες της Πίνδου το 1940. Που δεν πήγαν να «απομακρύνουν τα ιταλικά στρατεύματα από τα σύνορα» αυτοπροσώπως –κατά την άκρως «επιστημονική» διατύπωση του βιβλίου- αλλά κάθισαν και είδαν αραχτές από την τηλεόραση live το Ελλάς-Ιταλία. Κι όταν έβαζε διαφημίσεις πλέκανε, σαν όλες τις Ελληνίδες, κάλτσες, όχι για να μην πάθουν οι αντρειωμένοι μας κρυοπαγήματα, αλλά για να περάσει η ώρα. Βουβές για το πώς γράφεται η Ιστορία. Επειδή τους το είχε απαγορεύσει αναδρομικώς η κ. Κουλούρη. Η οποία τώρα που δεν πλέκονται στο σπίτι τιρλίκια, τις προτρέπει να πλέξουν φιλία με τους απέναντι. Με γυμναστική τα τούρκικα σίριαλ. Ώστε να καρπίσουν οι κόποι της και να καταστούν αποβλακωμένες “housewife” οι νοικοκυρές μας, όπως επιθυμούν οι αγνοί χρηματοδότες του συγγραφικού χορού της κοιλίας της. Ο φιλέλλην επενδυτής Σόρος, το σταθεροποιητικό των Βαλκανίων Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, το καζίνο Χάγιατ, που διδάσκει την της αποταμίευσης αξία και η Κόκα Κόλα, η οποία πάει με όλα. Άντε να χωρέσει μετά σΧτην Ιστορία τους η θυσία του γενναίου της ΕΟΚΑ Γρήγορη Αυξεντίου πριν από 50 χρόνια (3/3/1957). Την ανέδειξε τότε η φωτιά της εγγλέζικης βενζίνας κατακαίγοντας τις σάρκες του και την ρίχνει στο χωνευτήρι της λησμονιάς σήμερα το βιβλίο τους. Αντάμα με την θυσία του Αθανάσιου Διάκου. Ιστορία αιώνων, χωρίς θυσίες, εκ των πραγμάτων δεν νοείται. Διότι κάνει τη σκόπιμα στενόκαρδη προσπάθειά τους να μοιάζει με SMS. Το οποίο όμως θα βρει παραλήπτες. Οπότε χαθήκαμε.