Ο κρατικός μηχανισμός.

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου.

                Τη θλιβερή νύχτα της μεγάλης πυρκαγιάς στην Αττική, η οποία προκάλεσε τον θάνατο 88 συνανθρώπων μας, οι αρμόδιοι υπήρξαν απόλυτα διαβεβαιωτικοί για την άψογη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Μάλιστα κάποιοι εκδήλωσαν την υπερηφάνειά τους γι’ αυτό. Με την πάροδο ημερών, καθώς ο απολογισμός ήταν οδυνηρός και η κατακραυγή δυνάμωνε, αυτοί αναδιπλώθηκαν και αναγκάστηκαν να αποδεχθούν λάθη. Αποκορύφωμα υπήρξε η παραίτηση του αρμοδίου υπουργού. Για μία ακόμη φορά φάνηκε η ανεπάρκειά μας και οι φοβερές αδυναμίες της κρατικής μηχανής, αλλά και η υποκρισία άλλων φορέων.

                Ας ξεκινήσουμε από την αρχική διαβεβαίωση ότι όλα λειτούργησαν άψογα. Δεδομένου του μικρού χρονικού διαστήματος, κατά το οποίο ασκεί την εξουσία η παρούσα κυβέρνηση, θα μπορούσε να εξαχθεί λογικά το συμπέρασμα ότι αυτή παρέλαβε από τους προασκήσαντες την εξουσία μια καλά οργανωμένη κρατική μηχανή. Είναι απίθανο να είχε παραλάβει «καμένη γη» και να την έχει μετατρέψει σε οπωρώνα εντός τριετίας, ενώ σοβεί η οικονομική κρίση. Χωρίς να το συνειδητοποιήσουν οι αρμόδιοι έπλεξαν το εγκώμιο των πολιτικών τους αντιπάλων!  Ας θυμηθούμε κάποιες από τις θέσεις κομμάτων που άσκησαν την εξουσία κατά πρόσφατες βουλευτικές περιόδους. Πολιτικός αρχηγός είχε υποσχεθεί (2003) την επανίδρυση του κράτους! Εξηγούσε πως αυτό σημαίνει κράτος ακομμάτιστο, κοντά στον πολίτη με ποιοτικές υπηρεσίες και κοινωνικό περιεχόμενο! Αποδεχόταν ότι η παράταξή του, που κυβερνούσε επί πολλές βουλευτικές περιόδους είχε καταστήσει το κράτος κομματικό και χωρίς κοινωνικό περιεχόμενο! Δεν νομίζουμε ότι υπονοούσε πως το κράτος είχε κατασταθεί κομματικό από τους πολιτικούς του αντιπάλους και μόνο, οι οποίοι οπωσδήποτε, όταν ανήλθαν στην εξουσία επωφελήθηκαν με τη σειρά τους από τον κομματικό χαρακτήρα του κράτους. Επί δεκαετίες υπήρξαμε μάρτυρες ενός άγριου ανταγωνισμού για τη διατήρηση ή τη διαδοχή στην εξουσία, ο οποίος δίχασε σε βάθος τον λαό μας. Αυτός ο ανταγωνισμός ανέδειξε σε σπουδαίους πρόσωπα με μοναδικό προσόν την κομματική ταυτότητα, κατεξευτέλισε κάθε έννοια αξιοκρατίας, επέβαλε στον πολίτη την προϊούσα αδιαφορία για τα κοινά και τον εξανάγκασε να αποδεχθεί ότι υπό τις κρατούσες συνθήκες η διαπλοκή και η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος είναι αναπόφευκτες! Η αρχική ελπίδα ότι θα αποκομίσουμε κάτι από την ένταξή μας στη χορεία των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών, αποδείχθηκε φρούδα. Τίποτε το καλό από την κρατική τους οργάνωσή δεν υιοθετήσαμε, όλες τις αθλιότητες της παραπαίουσας, ως ηθικά ανερμάτιστης, κοινωνίας τους νομοθετήσαμε πανηγυρίζοντας για την πρόοδο και της δικής μας κοινωνίας! Ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης, ιδιαίτερα των τηλεοπτικών, υπήρξε καταλυτικός για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας μας. Ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων επιτεύχθηκε χάρη στα προγράμματά τους. Και ήσαν κυρίως οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στον εκχυδαϊσμό του Νεοέλληνα. Οι σταθμοί των εγχωρίων επιχειρηματικών – πλουτοκρατών, των ευρισκομένων σε σχέσεις διαπλοκής με τους εκάστοτε κυβερνώντες! Αυτοί, οι οποίοι άναψαν πολύ πιο καταστροφικές φωτιές στην ελληνική κοινωνία εμφανίζονται τώρα προκλητικοί τιμητές της παρούσας κυβέρνησης. Και οι πολλοί ίσως να έχουν λησμονήσει το θέατρο που παίχτηκε επί εξάμηνο με τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας, για να φανεί ότι η παρούσα κυβέρνηση δίνει δήθεν μάχη κατά της αδιαφάνειας και της διαπλοκής.

                Όταν οι ισχυροί του τραπεζικού συστήματος έκριναν ότι ήταν καιρός να αρχίσουν την επιδρομή κατά της ανοχύρωτης χώρας μας, καθώς η διεφθαρμένη εξουσία είχε διαφθείρει, επί τέλους, και τον λαό, ακούστηκε η διαβεβαίωση από άλλον πολιτικό ηγέτη: «Λεφτά υπάρχουν». Ο λαός μας πίστεψε ότι απευθυνόταν σ’ αυτόν και αναθάρρυνε ελπίζοντας να παραταθεί η περίοδος του αχαλίνωτου καταναλωτισμού. Αλλά η διαβεβαίωση δινόταν στους οικονομικά