15/08/2010 | Του Σάββα Ιακωβίδη
Οι Ρωμαίοι έλεγαν ότι, «αν θέλεις την ειρήνη, πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο». Και ο Δημοσθένης επαύξανε, υποστηρίζοντας ότι δεν αποφεύγει τον κίνδυνο εκείνος που φεύγει από αυτόν. Αλλ’ ο Βολταίρος πίστευε πως «ο Θεός είναι πάντα με το μέρος εκείνων που είναι καλύτερα αρματωμένοι». Πιο πρακτικός, ο Κινέζος στρατηγός Σουν Τζου, πριν από 2500 χρόνια έλεγε αυτό που διασάλπισαν με τα κλέη τους οι ηρωικοί μας πρόγονοι: «Γνώρισε τον εχθρό σου και θα αποφύγεις χίλιες μάχες».
Η κλοπή μεγάλης ποσότητας εκρηκτικών από ΝΑΤΟϊκών προδιαγραφών αποθήκη της Εθνικής Φρουράς στην Παλώδια και αργότερα η εξαφάνιση συστήματος αντιαρματικού, από άλλη αποθήκη, έφερε ξανά στην επιφάνεια τον ασθενή, που ονομάζεται Εθνική Φρουρά. Η Δύναμη, ανέκαθεν, θεωρείται ο θεσμός με την υψηλότερη αποδοχή και σεβασμό μεταξύ των πολιτών. Είναι σάρκα από τη σάρκα όλων των Ελλήνων της Κύπρου και αίμα από το αίμα τους. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει δώσει ή να μη συνεχίζει να αιμοδοτεί την Εθνική Φρουρά ή την εφεδρεία με ένα ή περισσότερα άρρενα μέλη της.
Μετά την κλοπή στην Παλώδια, ο Υπουργός Άμυνας, Κ. Παπακώστας, έκανε μια πάρα πολύ σημαντική δήλωση, που πέρασε απαρατήρητη. Είπε ότι, «η αλυσίδα ασφαλείας στην Εθνική Φρουρά έσπασε από χρόνια». Με αυτό εννοούσε, προφανώς, ότι ο έλεγχος για την ασφάλεια των υλικών και των οπλικών συστημάτων δεν ήταν ο αναμενόμενος, ότι υπήρχαν κενά και εξ αυτών κίνδυνοι. Λογικά, ο Υπουργός θα έπρεπε να εξηγήσει στους εμβρόντητους πολίτες ποια συγκεκριμένα μέτρα ο ίδιος πήρε, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του. Δεν εξήγησε. Μέχρι που έκανε νέες δηλώσεις, με αφορμή την εξαφάνιση αντιαρματικού, για ν’ αποκαλύψει ότι κατώτερα στελέχη της Δύναμης συνεργάζονται με υποκείμενα του υποκόσμου.
Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ε.Φ.
Αυτά τα δύο περιστατικά, που κατά τον Υπουργό Άμυνας δεν είναι τα μόνα που συνέβησαν κατά καιρούς στην Ε.Φ., ανέδειξαν τις πληγές και τις αδυναμίες της Δύναμης. Ένας θεσμός που απολαμβάνει της πιο καθολικής αποδοχής και εκτίμησης, πώς έφτασε στο σημερινό κατάντημα;
Πρώτον, ο μεγαλύτερος εχθρός της Εθνικής Φρουράς, πέραν του Τούρκου Αττίλα, είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Ουδεμία πίστεψε ειλικρινά στις αποτρεπτικές δυνατότητες και ικανότητες της Δύναμης.
Δεύτερον, το σταδιακό πετσόκομμα κονδυλίων για την άμυνα, που άρχισε επί μ. Τάσσου και έφτασε μέχρι σήμερα. Με ψίχουλα, που σχεδόν δεν αρκούν για τη συντήρηση οπλικών συστημάτων και μισθοδοσία μόνιμου προσωπικού, δεν γίνεται σοβαρή και αξιόπιστη άμυνα.
Τρίτον, η ανυπαρξία συγκεκριμένης αμυντικής πολιτικής και των μέσων υλοποίησής της, όπως κάνουν τα σοβαρά κράτη και κυβερνήσεις.
Τέταρτον, το έκτρωμα Ανάν λειτούργησε ως διαλυτικός παράγων στη Δύναμη, στο ηθικό του στρατεύματος και του λαού, επειδή στόχος του ήταν ο αφοπλισμός της Κύπρου και, ουσιαστικά, η παράδοση της ασφάλειάς της στην Τουρκία και στη Βρετανία.
Πέμπτον, η εντύπωση που δημιουργήθηκε σε πολίτες ότι η Εθνική Φρουρά δεν μπορεί να τα βάλει με τον Αττίλα και, άρα, η αποστρατιωτικοποίηση, κατ’ επίσημη πολιτική, μας συμφέρει. Βεβαίως, πολίτες και Κυβέρνηση Χριστόφια τείνουν να αγνοούν ότι δεν μπορεί η Κύπρος, όντας μέλος της Ε.Ε., να απέχει από αμυντικούς πυλώνες και δομές της Ένωσης. Ούτε μπορεί να αφοπλιστεί, αφού βρίσκεται σε μια κρίσιμης σημασίας, γεωπολιτικά, στρατηγικά, οικονομικά, ενεργειακά, υδατικά, περιοχή του κόσμου.
Έκτον, πληροφορίες μιλούν για πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις θάλασσές μας. Ποια δύναμη θα τα προστατεύει; Η Τουρκία; Η Βρετανία;
Έβδομον, η φυγοστρατία, η ΑΚΕΛική διάβρωση, ο κομματισμός και ο επάρατος πουρκουαδισμός ροκανίζουν την ικμάδα της Δύναμης.
Τα μικρά φίδια και η ολέθρια αποστρατιωτικοποίηση
Σε μιαν αποστροφή των δηλώσεών του, μετά τις αποκαλύψεις για συνεργασία κατώτερων στελεχών της Ε.Φ. με άτομα του υποκόσμου, ο Κ. Παπακώστας είπε: «Το φίδι πρέπει να σκοτώνεται από μικρό για να μη γίνεται Λερναία Ύδρα». Πέρα από τα μικρά φίδια, και είναι πολλά που δαγκώνουν την Ε.Φ., υπάρχουν και δύο μεγάλα προβλήματα, στα οποία ο Υπουργός καλείται να δώσει εξηγήσεις.
Το πρώτο αφορά την αποστρατιωτικοποίηση. Ο Κ. Παπακώστας δεν χάνει ευκαιρία να διαδηλώνει ότι, όσο ο Αττίλας κατέχει τον τόπο μας, η Ε.Φ. θα εξοπλίζεται και θα προετοιμάζεται για να τον αντιμετωπίσει. Ευθύς αμέσως, όμως, πέφτει σε φοβερή αντίφαση. Ψαλμωδεί την επίσημη πολιτική για αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου, δηλ. τον αφοπλισμό της, σε περίπτωση λύσης. Πώς συνάδουν τα δύο; Κυρίως, αυτή η αντίφαση σπέρνει αμφιβολίες και προκαλεί ερωτηματικά μεταξύ του μόνιμου προσωπικού της Δύναμης όπως και μεταξύ των κληρωτών και της εφεδρείας, που βρίσκονται προ του διλήμματος: Να εξοπλιζόμαστε, να προετοιμαζόμαστε ακόμα και για πόλεμο ή να αφοπλιζόμαστε;
Η αποστρατιωτικοποίηση της ευρωπαϊκής Κύπρου σημαίνει, πρώτον, παράδοσή της στην αδιστακτότητα της Τουρκίας και στην υπουλότητα της Βρετανίας. Δεύτερον, αφοπλισμό της, έστω και αν βρίσκεται στην πιο εύφλεκτη περιοχή του κόσμου, όπου η σύγκρουση συμφερόντων πολλών δυνάμεων και ο ανταγωνισμός τους όπως και οι ασύμμετρες απειλές επιτάσσουν την ύπαρξη ικανής αποτρεπτικής δύναμης υπεράσπισης και προστασίας των συμφερόντων του τόπου. Τρίτον, αφοπλισμός της Κύπρου σημαίνει ότι η ασφάλεια και η υπεράσπιση των συμφερόντων της ανατίθεται στην Τουρκία και στη Βρετανία. Τέταρτον, χωρίς στρατό, η Κύπρος μετατρέπεται σε τουρκοβρετανικό προτεκτοράτο. Πέμπτον, χωρίς την Ε.Φ. η ευρωπαϊκή Κύπρος χάνει την ικανότητα να ασκήσει κυριαρχία στην επικράτειά της, να την υπερασπίσει και να ασκεί το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοάμυνα ή να συμμετέχει στις αμυντικές δομές της Ε.Ε.
Αμυντική πολιτική
Αυτά, η αριστερή κυβέρνηση Χριστόφια, ελαυνόμενη από διεθνιστικά και κομμουνιστικά σύνδρομα, ούτε τα βλέπει ούτε τα κατανοεί. Όπως δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται το δεύτερο πρόβλημα, την επείγουσα αναγκαιότητα χάραξης, σχεδιασμού και υλοποίησης συγκεκριμένης και συγκροτημένης αμυντικής πολιτικής. Ο Φοίβος Κλόκκαρης, αντιστράτηγος ε.α., σε πυκνή αρθρογραφία του έχει κατ’ επανάληψιν εξηγήσει γιατί το κράτος πρέπει να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μια ξεκάθαρη αμυντική πολιτική και το χειρισμό κρίσεων. Όλες οι σοβαρές χώρες, γράφει («Σ», 2.7.2010), διαθέτουν όργανα θεσμοθέτησης αμυντικής στρατηγικής.
Η αμυντική πολιτική, λέγει, «καθορίζει συγκριμένους στόχους, που αποτελούν τον καθοδηγητικό φάρο της αμυντικής σχεδίασης, του δόγματος επιχειρήσεων, της δομής των δυνάμεων και των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η αναδιοργάνωση της Ε.Φ. πρέπει να βασίζεται στους στόχους της αμυντικής πολιτικής και την εκτίμηση του βαθμού κινδύνου (risk assessment). Το μεγάλο κενό στην άμυνά μας εντοπίζεται στην απουσία αμυντικής πολιτικής και των μέσων υλοποίησής της, που προϋποθέτουν επαρκείς προϋπολογισμούς για την άμυνα (…). Για να κτίσουμε αξιόπιστη άμυνα, χρειαζόμαστε αρχιτεκτονικό σχέδιο (αμυντική πολιτική) και τα μέσα για την υλοποίησή του, που εξασφαλίζονται με τους προϋπολογισμούς άμυνας. Στην περίπτωσή μας αντιμετωπίζονται σοβαρά προβλήματα και στα δύο».
Το όραμα Τσαλικίδη
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στη «Σ» (27.6.2010), ο αρχηγός της Ε.Φ. Πέτρος Τσαλικίδης εξέθεσε το όραμά του για την Ε.Φ. Εστιάζεται σε τρεις πόλους:
Πρώτον, ο επιχειρησιακός σχεδιασμός και η επιχειρησιακή ετοιμότητα των μονάδων, που θα προκύψουν μέσα από την αναδιοργάνωση ώστε να καταστεί η Ε.Φ μια ισχυρή, ταχυκίνητη, ευέλικτη δύναμη, στην ξηρά, στον αέρα και στη θάλασσα, με μεγάλη αποτελεσματικότητα και ικανότητα, ώστε να αποτελεί μιαν αξιόπιστη δύναμη αποτροπής, με υψηλό βαθμό επιχειρησιακής ετοιμότητας και μαχητικής ικανότητας.
Δεύτερον, ο ανθρώπινος παράγων, με τη λήψη μέτρων για μια ωφέλιμη θητεία, με σεβασμό στην προσωπικότητα του στρατεύσιμου.
Τρίτον, αναβάθμιση της εκπαίδευσης με έμφαση στον επαγγελματισμό και στην ικανότητα ανταπόκρισης στις υψηλές απαιτήσεις της νέας εποχής.
Εκτός αποστολής…
Πέρα από τις διαβεβαιώσεις του αρχηγού της Ε.Φ. φαίνεται πως τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο θέλει να τα εμφανίζει ο αρχηγός της Δύναμης. Καμία αναφορά δεν γίνεται σε συγκεκριμένη αμυντική πολιτική. Παλαιός στρατιωτικός, σε δηλώσεις του στη «Σ» (12.8.2010), υποστήριξε, π.χ., ότι «όλες οι μονάδες των αρμάτων “Κάσκαβελ” είναι εκτός αποστολής, καθώς τις έχουμε σε αποστολή αντεπιθέσεων κατά των τουρκικών αρμάτων και όχι για παράδειγμα σε αποστολές αναγνωρίσεως. Είναι δηλαδή σαν να καλούμε ένα ποδήλατο να αντιμετωπίσει ένα αυτοκίνητο». Μακάρι να μην έχουμε ένα νέο 1974.
Το αδιέξοδο στις συνομιλίες για το Κυπριακό, η ασφάλεια του τόπου και, παράλληλα, οι πληροφορίες για σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις θάλασσές μας θα έπρεπε, λογικά, να υποκινήσουν την κυβέρνηση στην περαιτέρω ενίσχυση της άμυνας. Δεν φαίνεται να κατανοεί αυτές τις πραγματικότητες όπως δεν αντιλαμβάνεται τους τουρκικούς επιθετικούς σχεδιασμούς εναντίον μας, ώστε να μεριμνήσει και για πολυδιάστατες συνεργασίες με γειτονικές, φιλικές χώρες – Ισραήλ και Αίγυπτο.
.