Τα ημαρτημένα ( άστοχα )
( μέρος 5ο , εκπομπή της 22ας Φεβρουαρίου 2011 )
« Δεν έχει Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
Ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι
Κούφιοι και όκνοι καταφρονούν τη θεία τραχειά σου γλώσσα
των ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι .
Ω λιγοστοί και ώ διαλεχτοί κι’ αρίφνητοι αύριο ίσως !
Είναι μια Αλήθεια κάτου εδώ που τη χτυπάει το μίσος ..»
Κ. Παλαμάς
Έστω κι’ αν το ζητούμενο της εκπομπής ήταν/ είναι, η αφύπνιση «υπνωμένων» συνειδήσεων αναφορικά με τη διαχρονική υπόστασή μας ως έθνος, ή η αντικειμενική παράθεση/ σχολιασμός/ αναστοχασμός της ιστορίας της περιόδου αυτής σε σχέση «προοπτικής» για το μέλλον μας, ή η «υποκρυπτόμενη αναμόρφωσή μας » στα «νεοεποχίτικα πρότυπα» , πιστεύω πως σε κάθε περίπτωση κατάφερε ( μέχρι σήμερα 23.02.2011 και παρά τα σοβαρά ημαρτημένα της ) να ενεργοποιήσει γόνιμους και χρήσιμους διαλόγους και κατά κάποιον τρόπο να μας «κοινωνήσει», εν μέσω μιάς διάρρηξης του κοινωνικού ιστού της σύγχρονης Ελλάδας.
Στο συγκεκριμένο 5ο επεισόδιο επιτέλους συνομολογήθηκε δια στόματος κ. Αρ. Πορτοσάλτε, το τι θέλει ν’ αποδείξει η εκπομπή ( σημ: σαφής ομολογία προειλημμένης απόφασης με εργαλείο την τηλεόραση ) , ήτοι το « κούρεμα/ hair cut» των πυλώνων που στηρίζουν την έννοια παραδοσιακή πατρίδα ( ήθη, έθιμα, θυμικό, εκκλησία, λαϊκούς ηγέτες κ.λ.π ) στο όνομα του Κράτους δικαίου ( ποιού άραγε ; και ο Μουμπάρακ και ο Καντάφι , συνομιλητές μας μέχρι πρόσφατα ως «εναλλακτική του 3ου δρόμου» , θεωρούσαν πως στις χώρες τους υπήρχε κράτος δικαίου, ή οι «μπανανίες» για δημοκρατία μιλούσαν, είχαν όμως ; ) Προφανώς η εκπομπή εννοούσε το ιδεατό κράτος δικαίου που όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου !! Αυτό βέβαια είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο να επιτευχθεί ( βλ. Πλάτωνα για την μεγάλη μύγα που τρυπά τον ιστό της αράχνης/ κράτους, ενώ η μικρή πιάνεται και κατασπαράσσεται) ειδικά υπό τις σημερινές νεοελληνικές συνθήκες ( και αυτό το λέω ως νομικός ) .
Στο σχολιαστικό πάνελ της εκπομπής με καλεσμένους τον κ. Θ. Βερέμη και τον κ. Στ. Ράμφο ( άραγε άλλοι λόγιοι, καθηγητές, τουρκολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες κ.λ.π δεν υπάρχουν στην Ελλάδα για να κληθούν να σχολιάσουν, ή θα τους χαλάσουν την «σούπα» ), έγιναν «εργαλειακώς» πολύ χρήσιμες παρατηρήσεις, αναφορικά με τη διαχρονική παθογένεια του ελληνισμού, αλλά έλειπε ο αντίλογος, όλες δε οι παρατηρήσεις, και με όλο τον σεβασμό στους δύο καλεσμένους/ σχολιαστές ( ειδικά στον κ. Στ. Ράμφο ), ήταν στοχευμένες κατά των παραδοσιακών αξιών ( ως χθόνιες δυνάμεις ) που σε συνδυασμό με την «μεσιτεία» των πολιτικών και τον κατακερματισμό ( αρματολίκια/ καπετανάτα ) της νεοελληνικής κοινωνίας ήδη από το 1821, μας κατατρέχουν έως σήμερα, παρότι ενίοτε χρειάζονται να συνυπάρχουν ως στοιχεία ζωτικότητας ( αλλά μετά πρέπει να «αποκοιμιόμαστε» πάλι !!! ).
Ο κ. Πορτοσάλτε ρώτησε αν ήταν κατάλληλη η στιγμή ( εν μέσω κρίσης ) να προβληθεί μία τέτοια εκπομπή που θα μας «ταρακουνήσει» και φυσικά η απάντηση των σχολιαστών ήταν καταφατικά ναι, και συμπληρώνω εγώ: «διότι ακριβώς την στιγμή που μια κοινωνία παραπαίει χωρίς αξίες και πρότυπα, – που φρόντισε να της αφαιρέσει με νόμους και πρότυπα το κράτος -, είναι η στιγμή να της παρουσιάσεις τα νέα στοιχεία αναμορφώσεώς της και αυτό το ανέλαβε η εν λόγω εκπομπή, εν ονόματι του ιδεατού και προσδοκώμενου κράτους δικαίου – ω, οποία παραδοξότητα !!!»
Φυσικά δεν αναλύθηκε καθόλου το γεγονός εάν ο λαός διαφθείρει / παρασύρει σε «μεσιτεία» τους πολιτικούς και το «αγωνιζόμενο να σταθεί Κράτος δικαίου», ή οι πολιτικοί ( είτε προέρχονται από τον λαό, είτε από «τζάκια» ) διαφθείρουν «μεσιτεύοντας» τον λαό και γίνεται ένας φαύλος κύκλος. Ούτε αναλύθηκε, – εάν συμβαίνει αυτό «φαυλοειδώς» – , ποιες είναι οι γενεσιουργικές του αιτίες. Μήπως το Κράτος ( όχι το ιδεατό ) αλλά αυτό που έχουμε ( η δυτική κοινωνία που κυνηγάμε, κι’ εμείς ως κομματικό κράτος ) τελικά διασπά την κοινωνική συνοχή, «συνέχεια» και παραδοσιακές αξίες ως σημεία αναφοράς αυτοπροσδιορισμού για να έχει την κοινωνία «χειραγωγημένη » και αυτή ( εν προκειμένω η ελληνική ), ενστικτωδώς αντιδρά γιατί δεν βλέπει την ανταποδοτικότητα των θυσιών και της χειραφέτησης που της ζητούν ;
Απ’ ότι φαίνεται, στην σύγχρονη Ελλάδα δεν υφίσταται η «συνοχική κοινωνική εξέγερση/ αντίδραση », γιατί τίποτα πια δεν «κοινωνείται » ( ούτε καν η απόγνωση ), αφού δεν υπάρχει ο ελάχιστος ιστός κοινωνικής συνοχής, ενώ το μόνο που συντονίζει απρόσωπες μονάδες «πολτώδους μάζας» είναι οι συγκλίνουσες «αδηφαγίες». Όπως συχνά αναφέρει ο Χρ. Γιανναράς: «Μοιάζουμε να έχουμε εκπέσει στην έσχατη υποστάθμη βαρβαρικής εξατομίκευσης. Κάθε «εγώ» απαιτεί ανεξέλεγκτη αυθαιρεσία και πανκυριότητα – ολοφάνερη στον τρόπο που οδηγούμε, που παρκάρουμε, που «διαλεγόμαστε», που εκλέγουμε συνδικαλιστικούς ηγέτες, που υπερψηφίζουμε τυράννους αδιάντροπης φαυλότητας ή εξόφθαλμης νοητικής ανεπάρκειας -. Μοναδικό μέτρο αλήθειας των «αρχών» και «πεποιθήσεών» μας είναι το εγωτικό συμφέρον, η απληστία, η αυτοκολακεία με παραισθησιογόνες αυθυποβολές » !!! και αυτό συμβαίνει γιατί χάνουμε την «κοινωνικότητά μας ως παραδοσιακή συνδετική αξία», πηγαίνοντας στο δρόμο που προφανώς υποστηρίζει η εκπομπή του ΣΚΑΙ ( της δυτικής ατομικότητας και όχι της παραδοσιακής αρχαιοελληνικής/ βυζαντινής κοινότητας) και τελικά πελαγοδρομούμε διότι απλά δεν είναι η φύση μας αυτή . Νιώθουμε σαν τον «γάιδαρο με την σέλα». –
Το πιθανολογούμενα επερχόμενο ιστορικό τέλος της ελλαδικής κρατικής υπόστασης ( που στήθηκε δειλά δειλά αλλά αποτυχημένα ως γραφειοκρατική οργάνωση μετά το 1821, στον αντίποδα της διαχρονικής αξιακής έννοιας πατρίδα, για την οποία έχω εκτενώς αναφερθεί σε προηγούμενα σχόλια ) αποτελεί μοιραίο επακόλουθο της οικονομικής καταστροφής που ήδη βιώνουμε και της απώλειας εθνικής κυριαρχίας που ουσιαστικά έχει συνομολογηθεί, το εγγυώνται δε η έλλειψη ουσιαστικού προοδευτικού πολιτικού λόγου και το συχνό έλλειμμα «εκκλησιαστικού» άξονα κοινωνικής συνοχής, που θα μπορούσαν να είναι δύο αντιστυλώματα των σχέσεων «κοινωνίας» στην κατάντια της εγωκεντρικής μας αποθηρίωσης ( στα 400 χρόνια οθωμανοκρατίας, οι δύο αυτοί πυλώνες , δηλ. ο «προοδευτικός λόγος» των πνευματικών διανοητών πατέρων του γένους και η εκκλησιαστική διαχρονική παράδοση λειτούργησαν συγκεραστικά ως αναχώματα και παρότι δεν είχαμε κράτος, είχαμε πατρίδα , γι’ αυτό επιζήσαμε ).
Μήπως όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και στις περισσότερες χώρες του κόσμου ; Συγκλονιστικές αλλαγές ( με άρμα την οικονομία ) συντελούνται παντού, υπερβαίνοντας τους λαούς, αλλά συχνά και τις κυβερνήσεις των κρατών. Οι σύγχρονοι εξουσιαστές δεν σου επιβάλλονται πλέον με το ζόρι, αντιθέτως αφού προηγουμένως σ’ έχουν ταλαιπωρήσει και απαξιώσει, σε κάνουν να επιζητείς μόνος σου την «λυτρωτική» παρέμβασή τους !!!
Επειδή το 1821, συνδέεται άμεσα με τις ελληνοτουρκικές διαχρονικές σχέσεις και επειδή και η σύγχρονη Τουρκία πέρασε από το ΔΝΤ, με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα της Μιλλιέτ του οικονομολόγου και συντάκτη κ. Γκιουνγκιόρ Ουράς θέλω ν’ αναφέρω τα εξής:
Οι τουρκικές εφημερίδες παρακολουθούν πολύ στενά τα τεκταινόμενα στην ελληνική οικονομία και είχαν εκτενή ρεπορτάζ για την διεθνή Έκθεση Ακινήτων (Avrasya Emlak Fuarı), που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από 16 έως 20.2.2011, με την παρουσία ελληνικών εταιριών ακινήτων που παρουσίασαν προς πώληση επαύλεις και βίλες σε νησιά, όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη και η Ρόδος, ενώ ελληνικά τουριστικά γραφεία διαφήμισαν την Ελλάδα, ως φιλοξενούμενα τουρκικών «περιπτέρων», δεδομένου ότι το κράτος μας δεν κάλυψε τα έξοδα αυτόνομων ελληνικών περιπτέρων.
Με αφορμή την έκθεση αυτή, στο φύλλο της Μιλλιέτ ( 17.02.2011 ), ο κ. Ουράς στο υπό τον τίτλο: « Λένε στους Ελληνες πουλήστε» άρθρο του αναφέρει επί λέξει ( η μετάφραση της καλής μου φίλης κ. Φραγκώ Καράογλαν, κρατώντας τα ονόματα όπως τ’ αναφέρει ο αρθρογράφος) : « … μη χρειαστεί κανείς να σταθεί μπρος στην πόρτα του ΔΝΤ. Το ΔΝΤ, κάθισε εμάς απέναντι του στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και μας έβαλε να πουλήσουμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε… στην ίδια κατάσταση βρίσκονται τώρα και οι Έλληνες. Όταν οι χώρες συνηθίσουν να πουλάνε, δεν μπορούν να σταματήσουν ακόμη και όταν κόψουν τη σχέση τους με το ΔΝΤ. Ιδού, η κατάσταση της Τουρκίας. Διακόψαμε τη σχέση μας με το ΔΝΤ. Όμως, η κυβέρνηση και ο ιδιωτικός τομέας εξακολουθούν να πουλάνε.
Λέγεται, επίσης, πως οι άνθρωποι αντί να κοιτάνε τα χάλια τους, λυπούνται τους άλλους. Είναι μερικές μέρες τώρα που ο λαός μας λιώνει απ’ τη λύπη του για τους Έλληνες αδελφούς μας. Δείτε τι γράφουν οι ειδήσεις μας:
- Το ΔΝΤ έδωσε εντολή στους Έλληνες λέγοντάς τους, αποκρατικοποιείστε ό,τι έχετε και δεν έχετε στο δημόσιο τομέα. Αποκρατικοποιείστε και συγκεντρώστε ως το 2015 τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια ευρώ από τις ΔΕΠ –λιμάνια, δρόμους, εργοστάσια, πλοία κλπ.
- Και ο ελληνικός λαός, καθώς άρχισε να στενάζει κάτω απ’ τα μέτρα του ΔΝΤ (το πικρό χάπι είχε φαίνεται τάχιστη επίδραση) άρχισε να πουλάει τα εξοχικά του σε διάφορα θέρετρα.
Εξοχικά στη Σαντορίνη πρόκειται, λέγεται, να αναζητήσουν αγοραστές στην Έκθεση Ακινήτων που θα γίνει στην Ισταμπούλ.
Προς τι όλα αυτά; Για να μειωθεί το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης.
Ας οικτίρουμε τους εαυτούς μας
Τώρα, ας αφήσουμε λίγο κατά μέρος τη στενοχώρια για τους Έλληνες και ας έρθουμε να δούμε τη δική μας κατάσταση:
- Σύμφωνα με τις εντολές του ΔΝΤ, πουλήσαμε μέχρι σήμερα –λέγοντας ότι τις ιδιωτικοποιήσαμε- 199 κρατικές εταιρίες. Από τις πωλήσεις αυτές το Κράτος-Πατέρας εισέπραξε συνολικά το ποσό των 41,9 δις δολαρίων (σε δολάρια και Λίρες Τουρκίας, από το οποίο 31 δις σε δολάρια).
- Από τις δημόσιες επιχειρήσεις, που πρωτύτερα ήταν δημόσια περιουσία, ένα μόνο μέρος, αξίας 1,2 δις δολαρίων μπόρεσε να μείνει στο χαρτοφυλάκιο του λαού με μετοχοποίηση μέσω του Χρηματιστηρίου της Ισταμπούλ. Ένα κομμάτι αξίας 12,5 δις αντιστοιχεί σε πώληση εγκαταστάσεων και ακίνητης περιουσίας.
- Οι ειδήσεις λένε, το ακούσατε κι εσείς, ότι οι Έλληνες βγάλανε στην πώληση τα εξοχικά τους… Από μας το μάθανε… Εμείς πουλάμε εδώ και πολλά χρόνια.
Πουλήσαμε σπίτια-ακίνητα αξίας 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων
- Η Κεντρική Τράπεζα δημοσιεύει στους πίνακες του Ισοζυγίου Πληρωμών, από το 2003, το καθαρό ποσό των πωλήσεων ακινήτων. Από τους πίνακες αυτούς προκύπτει ότι ως το τέλος του 2010 πουλήσαμε σε ξένους ακίνητα καθαρής αξίας 14.3 δις δολαρίων.
- Λες κι εμείς δεν κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να πουλήσουμε σε ξένους στο Μπόντρουμ, στο Κας, στο Καλκάν, στην Ισταμπούλ, λες και δεν στήνουμε χώρα τη χώρα πάγκους σε εκθέσεις ακινήτων –αλλά, στενοχωριόμαστε για τους Έλληνες.
Ας έρθουμε όμως στο κρίσιμο σημείο: πουλήσαμε και τι έγινε; Πουλήσαμε εργοστάσια, ακίνητη και κινητή περιουσία, λιμάνια, οικόπεδα, κτήρια. Τα λεφτά που ήρθαν σε Λίρες Τουρκίας και δολάρια τα φάγαμε. Μειώσαμε το άνοιγμα του προϋπολογισμού με τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων/αποκρατικοποιήσεων. Εξακολουθούμε να το μειώνουμε.
Αυτό που έπρεπε να κάνουμε όμως ήταν να ξεχρεώσουμε. Ε, το χρέος –ίνσαλλαχ, πρώτα ο Θεός- θα προσπαθήσουμε να το κλείσουμε με τα έσοδα των επόμενων ιδιωτικοποιήσεων! Το κυριότερο είναι να συνεχίσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις/αποκρατικοποιήσεις.
Σε τι κατάσταση βρίσκεται το καθαρό δημόσιο χρέος; Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνει το Υπουργείο Οικονομικών, το 2002 το χρέος ήταν 215 δις ΛΤ. Το 2004 έγινε 274 δις. Για ένα σύντομο διάστημα έδειξε να μειώνεται. Ο πιο πρόσφατος αριθμός που έχουμε είναι: 309 δις ΛΤ ή περίπου 154 δις ευρώ .»
Ελλάδα – Τουρκία, πορείες «ενηλικίωσης» και « αναμόρφωσης » των λαών τους ( αφήνοντας καθ’ υπαγόρευσιν οριστικά πίσω το ένθεν και ένθεν ιστορικό καταγεγραμμένο παρελθόν τους ) εν μέσω οικονομικής κρίσης. Οι πληθυσμοί των χωρών ενηλικιώνονται συνήθως με κρότο, βίαια, ορμητικά, και συγκρουσιακά ( Ελληνες και Τούρκοι το έκαναν μεταξύ τους , αλλά και στα εσωτερικά τους, ήδη από το 1071 μέχρι σήμερα ) .
Σίγουρα οι σχέσεις μας με τη γείτονα χώρα πρέπει να φτιάξουν και ει δυνατόν να τελειοποιηθούν, αυτό όμως δε θα γίνει με την αλλοίωση των ιστορικών γεγονότων και προειλημμένων αναμορφωτικών και αποφατικών επιστημονικών «τηλεοπτικού τύπου» συμπερασμάτων. Δεν είναι τίμιο και για τις δύο πλευρές γιατί θα έχουν στηριχθεί στο ψέμα . Οι τίμιες σχέσεις στηρίζονται στην αλήθεια, έστω και στην αποδοχή της αλήθειας του άλλου. Οι τίμιες σχέσεις γνωρίζουν, δεν διαγράφουν ( καταγράφουν ) και δεν δηλητηριάζονται από το παρελθόν, κοιτούν καλόπιστα και θετικά το παρόν και ατενίζουν ισότιμα, αξιοπρεπώς και αισιόδοξα το μέλλον, διαφορετικά χάνεται η «αρχή της μεσότητας», του Αριστοτέλη και γεννάται ύβρις, για εμάς και τους προγόνους μας ( έλληνες και τούρκους αντιστοίχως ) !!!
Από «αναμόρφωση» περνάμε εμείς, από «αναμόρφωση» πέρασαν ή και περνάνε οι τούρκοι, με τη διαφορά ότι στην γείτονα οι έννοιες πατρίδα και κράτος ακόμα συνάδουν, γι΄ αυτό στέκονται στα πόδια τους και μάλιστα ανασηκώνονται δυναμικά, σε αντίθεση μ’ εμάς που οι έννοιες πατρίδα και κράτος ήταν εξ αρχής διακριτά χωριστές ή αντιπαλευόμενες και δεν συνάδουν ( δυστυχώς ), εξ ού και οι παθογένειές μας.
Απ’ ότι φαίνεται , μέσα από διαφορετικές διαδρομές, τα τελευταία χρόνια, πολλές χώρες του πλανήτη βρίσκονται ενώπιον ιστορικών αλλαγών, πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και οι κρίσεις τις οδηγούν στην ενηλικίωση με τη διαδικασία του επώδυνα επείγοντος. Όπως αναφέρει ο Χρ. Γιανναράς: « Το πέρασμα στην ενήλικη ζωή δεν είναι ούτε ευχάριστο ούτε ευφορικό. Συνοδεύεται, συχνά, από ανατροπές δυσβάστακτες και κοπιώδεις. Απαιτεί διαφορετική οργάνωση ζωής και καθημερινότητας. Προκαλεί αντιδράσεις και σχίσματα. Η ενηλικίωση της κοινωνίας δεν μπορεί να ολοκληρωθεί με κυβερνήσεις απούσες, αποκομμένες, αδιάφορες ή διεφθαρμένες. Με ηγεσίες καιροσκόπων. Η ενηλικίωση είναι κίνηση διαδραστική. Οι αλλαγές έχουν πολλά φορτία αδικίας και διαψεύσεων. Διαλύουν στερεότυπα, ξεβολεύουν, προκαλούν εκρήξεις και βία. Η πάλη δεν είναι έννοια αφηρημένη ούτε περιορίζεται σε ψυχολογικούς όρους. Η διαδικασία της ενηλικίωσης όμως δεν είναι ήρεμη και καθωσπρέπει. Έχει πολλές παλινδρομήσεις και συχνή καταφυγή στο φαντασιακό. Ένα όμως είναι σίγουρο, η πορεία ξεκίνησε και δεν έχει επιστροφή».
Εν τούτοις, σήμερα, θεσμοί που είναι προορισμένοι να λειτουργούν σαν φορείς ηγετικής ευθύνης, όπως η Ακαδημία Αθηνών, η Σύνοδος των Πρυτάνεων, η ηγεσία του Δικαστικού Σώματος κ.ά ούτε που διανοούνται να ψελλίσουν κριτική αντίρρηση στον ολοκληρωτισμό και στην αυθαιρεσία της κομματοκρατίας που κατάντησε να είναι το Κράτος και μάλιστα σε αντιδιαστολή με την έννοια πατρίδα. Εξ άλλου, το μέγιστο που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από τους φορείς αυτούς της κοινωνικής ευθύνης, θα ήταν να δώσουν μάχη για να πάψει η επίσημη δολιοφθορά της παράδοσης των Ελλήνων ( δηλ. της πατρίδας ) , να στιγματίσουν και απομονώσουν όσους διαστρέφουν μεθοδικά την ιστορική συνείδηση, του Ελληνισμού, να τολμήσουν επώνυμη καταγγελία των πολιτικών που παζαρεύουν παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας για να κερδίσουν την αλλοδαπή εύνοια, πλην όμως φευ !!!
Όμως, εσωτερικά και σ’ επίπεδο μεσοαστικής μορφωμένης νεοελληνικής κοινωνίας , η διαχωριστική γραμμή του «δεν πάει άλλο», που βρίσκεται ανάμεσα σ’ ένα χρεοκοπημένο παρόν και στην προσπάθεια εξυγίανσής του, προϋποθέτει και τη μετάβαση από την ανήλικη ανευθυνότητα στην ενήλικη σκέψη και πράξη (μη αποκλειόμενης της παράδοσης ). Εδώ, οι μετατοπίσεις οφείλουν να είναι διακριτές, στη στάση και στη συμπεριφορά. Η Ελλάδα είναι λογικά αδύνατο να συντονιστεί στο ντόμινο των εξεγέρσεων του βορειοαφρικανικού και όχι μόνον αραβικού κόσμου. Και λόγω ευρύτερης ψυχοσύνθεσης και κουλτούρας, αλλά και γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν (ακόμα) πεινασμένοι, την δε όποια (ελάχιστη) κοινωνική αναταραχή την προκαλεί η « αδηφαγία » και όχι η πείνα. Όσοι επώδυνα στερούνται, δεν έχουν «ακόμα» εκδηλωθεί – πώς να τολμήσουν απεργία, επομένως και διαδήλωση, οι εξαθλιωτικά χαμηλόμισθοι του ιδιωτικού τομέα ; – Απεργούν και διαδηλώνουν οι προνομιούχοι ευνοημένοι των πελατειακών σχέσεων της κομματοκρατίας. «Εξεγείρονται» όσοι μπορούν συντεχνιακά να εκβιάσουν, όχι όμως τους εξουσιαστές της χώρας, αλλά την άφωνη λαϊκή μάζα.
Και ερχόμαστε στον σχολιασμό της 5ης εκπομπής ( 22.02.2011 ), η οποία επικεντρώθηκε αφηγηματικά σε «σχολικές αναφορές» για τον λόρδο Βύρωνα, το πρώτο δάνειο από την Αγγλία τον ελληνικό εμφύλιο, την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη στην Ύδρα και την έλευση του Ιμπραήμ ( που μπορεί να ήταν και ελληνικής καταγωγής μέσα από το παιδομάζωμα/ devşirme, όπως «εντέχνως» έδωσε την λεπτομερή πληροφορία ο κ. Θ. Βερέμης, σε αντίθεση με άλλες λεπτομερείς πληροφορίες που ξεχάστηκαν στα επεισόδια 1-3, π.χ κρυφό σχολειό, αγ. Λαύρα κ.λ.π ). Το επεισόδιο θα μπορούσε να είναι ανιαρό έως και βαρετό λόγω των κοινότυπων και παγκοίνως γνωστών αφηγήσεών του, εάν δεν αποτελούσε το έναυσμα της συζήτησης που ακολούθησε και την οποία σχολίασα παραπάνω, αλλά κυρίως και λόγω της συνεχιζόμενης αποδόμησης της μορφής του Θ. Κολοκοτρώνη ( γίνεται ήδη από το 1ο επεισόδιο συστηματικά ), ο οποίος είναι τοπάρχης πολέμαρχος, «μεσιτεύων», και οικονομικά παραδόπιστος (!!!) σε αντιδιαστολή με τον Αλ. Μαυροκορδάτο που ήταν υπεράνω, τίμιος διαχειριστής και ευρωπαίος με όραμα !!!
Βέβαια, ο Αριστοτέλης που πρώτος μελέτησε την αφήγηση, ως «γνωσιακό εργαλείο», θεωρούσε την τραγωδία ως την πιο επιτυχημένη αφηγηματική μορφή, η οποία, έλεγε, πρέπει να έχει πρωταγωνιστή κάποιον που δεν είναι ούτε απόλυτα καλός ούτε απόλυτα κακός, αλλά «μεταξύ τούτων» – έναν ήρωα δηλαδή τελείως αλλιώτικο από τον μελοδραματικό – , ενώ τα βάσανα του τραγικού ήρωα πρέπει να οφείλονται όχι σε εξωτερική επιβουλή κάποιων κακών, ή στην κακή του τύχη, αλλά σε δικό του λάθος, κάποιο σοβαρό ημαρτημένο ( αστοχία ). Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, μία τέτοια αφήγηση, δίνει καλύτερη εικόνα της ανθρώπινης αλήθειας, σε μεγαλύτερο βάθος, και άρα μας βοηθά καλύτερα να την καταλάβουμε.
Στο συγκεκριμένο 5ο επεισόδιο το Αριστοτελικό ζητούμενο έγινε προσπάθεια να κατορθωθεί , υποβαθμίζοντας τον Κολοκοτρώνη και ανεβάζοντας ( ισοφαρίζοντας ) τον Μαυροκορδάτο , αν και δεν μας αναφέρθηκε ο βίαιος τρόπος « περιορισμού » των Μοραϊτών και του Κολοκοτρώνη από το Κράτος ( Μαυροκορδάτος ), ούτε πως στα δύσκολα ( Ιμπραήμ ) πάλι τον θυμήθηκαν για να τους «ξελασπώσει». Σίγουρα όμως η Αριστοτελική «μεσότητα», δεν κατορθώθηκε στα επεισόδια 1, 2 και 3, όπου όχι μόνον είχαμε έλλειψη αντικειμενικότητας ( «μεταξύ τούτων») , αλλά αντιθέτως είχαμε παρασιώπηση γεγονότων, συχνά διαστρέβλωσή τους και δυστυχώς αποτυχημένη «μελοδραματοποίηση» υπέρ των οθωμανών που αδικεί την ιστορικότητα των δύο αντιμαχόμενων πλευρών !!! Ειδικώς όταν οι ίδιοι οι Τούρκοι ( στο πέρασμα από τους σελτζούκους στους οθωμανούς ) δια στόματος του ιδρυτή του τάγματος των Μεβλεβί δερβίσηδων, Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί ( 1291-1360 ), ανέφεραν για τον εαυτό τους: « Για την οικοδόμηση πρέπει να προσλαμβάνονται έλληνες εργάτες και για την κατεδάφιση το αντίθετο, δηλαδή τούρκοι. Γιατί η δόμηση του κόσμου είναι ιδιότητα των ελλήνων, ενώ η καταστροφή και το γκρέμισμα έχει ανατεθεί στους τούρκους…» * ( σχετ.: Eflaki, 1964:200, και Ν. Σαρρής σελ. 48, στον Α’ τόμο της Οσμανικής πραγματικότητας, εκδ. Αρσενίδη ).
Στο μετά την προβολή της εκπομπής σχολιαστικό πάνελ, όπως προαναφέραμε, βρέθηκαν εκ νέου ο κ. Θ. Βερέμης και ο έγκριτος φιλόσοφος/ συγγραφέας κ. Στ. Ράμφος ( επαναλαμβάνω: τόσο πολύ φοβούνται άλλους επιστήμονες σχολιαστές, μήπως τους χαλάσουν την σούπα, ή οι εν λόγω επιστήμονες δεν προσέρχονται στο πάνελ, αν και ενδεχομένως καλούνται, διότι απαξιώνουν την εκπομπή επειδή σαφώς έχει συγκεκριμένο συνομολογημένο πλέον προσανατολισμό ; )
Όπως είπα και παραπάνω, τα εργαλεία της συζητήσεως και οι προβληματισμοί ήταν σωστοί και εύλογοι ( αν και ελλιπείς διότι έπρεπε να επεκταθούν και σε άλλα θέματα τα οποία αναμένω στα επόμενα σχολιαστικά πάνελ ) με σαφή όμως προσανατολισμό και στόχευση στη νεοτερικότητα, λέγοντας πως η εκπομπή μας βοηθάει να αναστοχαστούμε την παθολογία μας ως έθνος, ο δε Κολοκοτρώνης είναι το «υπερ εγώ» του κάθε νεοέλληνα που νιώθει λίγο αντάρτης και λίγο καπετάνιος, πολεμώντας το κράτος του κι’ αυτό δεν είναι καλό. Βεβαίως ξέχασαν να πουν πως το νεοελληνικό κρατικό μόρφωμα ως απότοκος των πολιτικών που επαινούν στην εκπομπή, – και όχι του Κολοκοτρώνη -, μας έδεσε στο διαχρονικό άρμα της εξάρτησης από τις ξένες δυνάμεις και ενίσχυσε με τις πράξεις του το «αντάρτικό μας» διότι εξ αρχής ήταν αναξιόπιστο στη σχέση του με του πολίτες, οπότε αυτοσυντηρητικά , κράτος γίνεται η οικογένεια, η ομάδα και η κοινότητά μας, οι αξίες δηλαδή που μας κράτησαν επί 400 χρόνια όταν δεν είχαμε κράτος.
Ο κ. Θ. Βερέμης μίλησε για κράτος που πρέπει να εφαρμόζει τους νόμους ( π.χ το κίνημα «δεν πληρώνω» πρέπει να τιμωρηθεί ) , ενώ πιο εύστοχα ο κ. Στ. Ράμφος είπε πως αυτό δεν συμβαίνει διότι το κράτος νιώθει συνυπεύθυνο , επειδή οι δομές του είναι εξ αρχής πελατειακές και κομματικές. Ορθώς, όμως το κράτος αυτό το έφτιαξαν οι πολιτικοί που θαυμάζουν και αναστηλώνουν και όχι ο Κολοκοτρώνης που μπαινόβγαινε στις φυλακές , ή ο λαός !! Για το δάνειο και τα δεινά του, ή τον εμφύλιο ( διχόνοια δολερή ) δεν έγινε αναλυτικός σχολιαστικός λόγος. Ελπίζω στο μέλλον.
Στα διαρκή ημαρτημένα της εκπομπής πρέπει ν’ αναφερθεί εκ νέου, η μη πρόσκληση του ομίλου απογόνων αγωνιστών 1821 στο πάνελ, ( προφανώς ο όμιλος χαρακτηρίζεται παραδοσιακός/ πατριωτικός, όπως λέει και η επωνυμία του και δεν συνάδει με τη νεοτερικότητα του ΣΚΑΙ ), ή άλλων καθηγητών όπως ο. Ν. Σαρρής, ο Ευαγγ. Κεχριώτης ( πανεπ. Βοσπόρου ), η κ. Μ. Ευθυμίου ( Καποδιστριακό ), ή από το τμήμα Τουρκικών σπουδών που ελλείπει παντελώς εκπρόσωπός του κ.ά Επίσης, η μη διόρθωση των ημαρτημένων των προηγούμενων επεισοδίων και κυρίως του 1ου, 2ου και του κορυφαία ημαρτημένου 3ου , ενώ δεν θα θεωρήσω ημαρτημένο, την συνομολόγηση ( επιτέλους ) του προσανατολισμού της εκπομπής και του τι θέλει ν’ αποδείξει, διότι πλέον γνωρίζουμε με ποια σχολή σκέψης έχουμε να κάνουμε , άρα καταρρίπτεται «ο μύθος» πως η εκπομπή είναι έγκριτη και αντικειμενική με στοιχεία βαθιάς έρευνας. Καταφανώς πρόκειται για υποκειμενικής αντιλήψεως και αναγνώσεως των πηγών και της αποκαθήλωσης θέσφατων με νέα, που όμως είναι γνωστά και παλαιά και πρεσβεύουν την άλλη σχολή που βασικά θεωρεί την παράδοση, την εκκλησία και μορφές σαν τον Κολοκοτρώνη βαρίδια της προόδου , οι δε εξισορροπητικές απόψεις ( φραγκοφουστανέλα ) συγκερασμού παράδοσης και νεοτερισμού , αφενός υπήρχαν πάντα ( Δ. Καταρτζής ), αφετέρου δεν υλοποιούνται με την πλήρη αποδόμηση ή το κούρεμα ( hair cut ) της παράδοσης που αποτελεί την βασική πηγή ενέργειας και προώθησης. Θεωρώ ημαρτημένο και εικασία / αφορισμό πως ο Κολοκοτρώνης ήταν τοπικής εμβέλειας πολέμαρχος , χωρίς όραμα και πως αν δεν τον παραγκώνιζαν οι πολιτικοί θα τους έφερνε προβλήματα και δεν θα πήγαινε την Ελλάδα ούτε μέχρι τη Θεσσαλία. Ο Κολοκοτρώνης προτιμούσε τους Ρώσους και τον Καποδίστρια , τον οποίο θα βοηθούσε ( αν δεν εδολοφονείτο ) να μας κάνει στην κυριολεξία Ελβετία, δηλ. ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος με μοντέλο τις αρχαίες πόλεις κράτη, δηλαδή την ελληνική διαχρονική πρόταση διακυβέρνησης , πλην όμως δυστυχώς μπήκαμε σε άλλο άρμα / μοντέλο που δεν μας ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση και ιδού τ’ αποτελέσματα !!!
Τέλος στα εύστοχα της σχολιαστικής εκπομπής πρέπει ν’ αναφέρω την ρήση του Πωλ Σαρμπάνη: « ότι κατάφερα , το έκανα γιατί είχα μέσα μου τον Έλληνα» ( Θ. Βερέμης ) , καθώς και την αναφορά του κ. Στ. Ράμφου , πως ακόμα και οι επτανήσιοι που δεν «αλλοιώθηκαν» από τους οθωμανούς στις ηθικές συνήθειές τους, είναι ίδιοι με τους υπόλοιπους έλληνες στην ψυχοσύνθεση, ως άλλο ένα στοιχείο – σημειώνω εγώ -, της διακριτής από άλλους λαούς διαχρονικότητας και του ενιαίου του πολιτισμού μας, ενώ κλείνοντας ο κ. Στ. Ράμφος επέμεινε στο συγκερασμό δύσης (φράκο ) και παράδοσης ( φουστανέλα ) και όχι στο ξερίζωμά της.
Κλείνω τον 5ο σχολιασμό μ’ ένα απόσπασμα από την ασκητική του Ν. Καζαντζάκη απάντηση στην ατομικιστική νεοτερικότητα που απαξιώνει και αποκόβει τις ρίζες ( παράδοση ) και τη διαχρονία:
« .. Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου. Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες. Ως περπατάς ανοίγεις, δημιουργάς την κοίτη όπου θα μπει και θα οδέψη ο ποταμός των απογόνων. Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου. Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου ολάκερη υψώνεται και αντρειεύει..»
Εις μνήμη Θ. Κολοκοτρώνη
.
12 comments
eνδιαφερομαι για την περιοδο αυτη απο χρονια πολλα με συγκεντρωση της αντιστοιχης βιβλιογραφιας.
ενω διαφωνω εντονα με τον σκαι και τον Σορος(βιβλιο 6ης δημοτικου) και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζινα (το φιλμ που κανεναν εληναρα δεν τον φρικαρε…
στο πολυ συγκεκρ σημειο της α.λαυρας μαλλον δικαιωνεται απο τις βασικες πηγες με πρωτη τα ιδια τα απομνημον. του φοβερα τουρκοφιλου γερμανου -οπως ηταν φυσικο τοτε για τον ανωτερο κληρο και τους αρχοντους. οταν το τσεκαρα πριν 30 χρονια -δεν σας κρυβω οτι αναστατωθηκα μεχρι αηδιας, γιατι το βαλτο-εθνικιστικο τσιπακι μου με τιμωρουσε πολυ. αλλα για να εχω καθαρο το μυαλο μου, συνεχισα και αντεξα την καταρευση αυτου και των αλλων βαλτων ιστοριων μας.
Αγαπητέ κ. Κ. Σταμουλόπουλε, ως Δρ. οθωμανολογίας ( ιστορίας και πολιτισμού της περιόδου αυτής ), τουρκομαθής, προσωπικός φίλος του ερευνητή των οθωμανικών αρχείων κ. Sukru Ilitzak, καθηγητών τουρκικών πανεπιστημίων κ.λ.π, αλλά και υπό την τιμητική ιδιότητα απογόνου αγωνιστών και φιλικού, συμβούλου ιστορικών θεμάτων του Ομίλου απογόνων αγωνιστών του 1821 ( http://www.apogonoi1821.gr ) έχων το βάρος της αντικρούσεως της εκπομπής του ΣΚΑΙ ( βλ. άρθρα μου : Τα ημαρτημένα, 1,2,3,4,5), δικηγόρος Ελλάδος και εξωτερικού, με προσωπική έρευνα σε αδημοσίευτα χ.φ αρχεία και με επίγνωση θεμάτων εκτός της γνωστής κοινής βιβλιογραφίας, σας ενημερώνω για τα εξής, αναφορικά με την αγ. Λαύρα ( εν συντομία ):
Στ’ απομνημονεύματα του Π.Π.Γερμανού, ( ο οποίος μιλάει σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του ), σελ. 25-30 των εκδόσεων ΔΡΟΜΕΥΣ 1996, αναφέρεται στη σελ. 28 στιχ.22 : “..όθεν μερισθέντες ανεχώρησαν εκ της Λαύρας, ο μεν Π.Π. ο Κερνίκης και Ανδρέας Ζαήμης δια τα Νεζερά, ο δε Ασημάκης Ζαήμης και Φωτήλας δια την Κερπινήν, ο δε Σωτήριος Χαραλάμπης και Σωτήριος Θεοχαρόπουλος δια Ζαρούχλαν..”.
Οπως αναφέρει ο Π.Π.Γερμανός κληθείς από Πάτρα να μεταβεί στην Τριπολιτσά μέσω Καλαβρύτων – Μαζεϊκων – Λεβιδίου ( αρχές Μαρτίου 1821 ), το απέφυγε για να μην εγκλωβιστεί εκεί και παρέμεινε στη μονή αγ. Λαύρας ( 4 χλμ. από Καλάβρυτα ) παριστάνων τον άρρωστο, από 08 έως και 18 Μαρτίου 1821. Δηλαδή ήταν για περίπου 10 ημέρες στην αγ. Λαύρα. Στις 17 Μαρτίου ( εορτή του αγ. Αλεξίου ) πανηγυρίζει η μονή ( μέχρι σήμερα ), λόγω της Κάρας του αγ. Αλεξίου που ευρίσκεται εκεί ,δωρεά των Παλαιολόγων ( υπάρχει και πύργος τους στα Καλάβρυτα), και επ΄ ευκαιρία της εορτής είχε μαζευτεί πλήθος προσκυνητών. Εγινε εορταστική δοξολογία , λόγω αγ. Αλεξίου, ο Π.Π.Γερμανός ( ως φιλικός ), αλλά και ο Κερνίκης/ Καλαβρύτων Προκόπιος έβγαλαν λόγο ποιμαντικό ( βλ. απομνημονεύματα Θεοδώρου Ρηγόπουλου γραμματέα του Πάνου Κολοκοτρώνη ) και “πιθανόν” έγινε η ορκωμοσία. Ο Π.Π.Γερμανός δεν αναφέρει λεπτομέρειες της δοξολογίας αφενός γιατί δεν συνειδοτοποιούσε πως την στιγμή εκείνη έκανε κάτι “συμβολικό” που αργότερα θα γινόταν η ενωτική πράξη του έθνους (δ/γμα Οθωνα 1838 ), αφετέρου οι δοξολογίες και οι ορκωμοσίες ήταν πολύ κοινότυπα την εποχή εκείνη , γινόντουσαν συνεχώς σε χωριά,εκκλησίες κ.λ.π και δεν υπήρχε λόγος λεπτομερούς αναφοράς τους ( σημ. Ο Π.Π.Γερμανός απεβίωσε ενώ ο Ιμπραήμ έκαιγε τον Μοριά και δεν ολοκλήρωσε τα κείμενά του με λεπτομέρειες ). Αναφέρουν όμως τη δοξολογία χ.φ άλλων αγωνιστών ( π.χ του φιλικού εκ Τσορωτά Ιωαν. Τσερνοτόπουλου ).
Επίσης στο αρχείο αγωνιστών του 1821 ( εθνική βιβλιοθήκη ) στα κυτία ( κουτιά ) Νο 140, α.α 01954, 52/03722, 105/06833, 30/01045 κ.λ.π αναφέρονται τα ονόματα αγωνιστών όπως Θ. Μπουλιαρίτης, Δρούγκας Γεώργιος, Κωστόπουλος Σπυρίδων κ.λ.π με πιστοποιητικά που αναφέρουν ότι έλαβαν μέρος στη μάχη των Καλαβρύτων ( 21.03.1821 ) και προηγουμένως στα “γεγονότα” ( 17.03.1821 ) της Λαύρας.
Αυτά ενδεικτικώς και όχι περιοριστικώς. Ομοίως ο όμιλος απογόνων αγωνιστών 1821 έχει πάμπολλα αδημοσίευτα έγγραφα που επιβεβαιώνουν τα ανωτέρω και η εκπομπή του ΣΚΑΙ αγνόησε άν και της τα προσφέραμε. Προφανώς γιατί είχε προειλημμένη απόφαση αποδομήσεως ..!!
Επομένως αγ. Λαύρα υπήρξε και ο Π.Π.Γερμανός ήταν εκεί 08-18.03.2011. Μπορεί να μην έκανε ορκωμοσία όπως στον ρομαντικό πίνακα του Βρυζάκη, αλλά κάτι έγινε εκεί, όπως έγινε και στην Αρεόπολη ( 17.03.1821 ), στα Καλάβρυτα ( 21.03.1821 ) στην Καλαμάτα ( 22.03.1821 ), στο Αίγιο την Πάτρα ( 23-25.03.1821 ) κ.λ.π , την δε 25η Μαρτίου 1821 επεδόθη η διακήρυξις της ανεξαρτησίας στα προξενεία των ξένων δυνάμεων σε Καλαμάτα και Πάτρα, η οποία διακήρυξη δημοσιεύτηκε στα γαλλικά στην εφημερίδα le costitutionnel Παρισίων τον Ιούνιο του 1821 όπου εκεί αναφέρεται η αγ. Λαύρα. Ολα αυτά τα επιμέρους γεγονότα και με την σύμφωνη γνώμη των ζώντων αγωνιστών και της εκκλησίας, ο Οθων ( 1838 )τα συγκέντωσε στην 25η Μαρτίου ως εθνική επέτειο. Κάτι που κάνουν όλοι οι λαοί ( π.χ Αμερικανοί και Γάλλοι για 4 και 14 Ιουλίου αντιστοίχως ).
Τα πράγματα είναι απλά. Δύσκολα τα κάνουν οι όψιμοι ερευνητές του 20ου και 21ου αιώνα, όπως του ΣΚΑΙ που εντέχνως αποκρύβουν ή αγνοούν τις χ.φ πηγές , έρευνες κ.λ.π
Για τα υπόλοιπα παραπέμπω στα άρθρα μου και στο παρόν ( Αντίβαρο ) ,αλλά και στο σάιτ του ομίλου απογόνων αγωνιστών 1821. Εάν δεν υπήρξε αγ. Λαύρα και η εκκλησία απλώς ήθελε να υφαρπάξει το γέρας της επανάστασης, τότε γιατί αυτή η εμμονή με το συγκεκριμένο μοναστήρι και όχι με κάποιο άλλο, π.χ Πατρινό, ή Αιγιώτικο, ή Καλαματιανό , ή Αρκαδικό ; Εξάλλου εκτός των χ.φ κ.λ.π όλα τα δημοτικά τραγούδια και η προφορική παράδοση μιλούν για αγ. Λαύρα. Ξέρετε αυτά δεν αποδομούνται εύκολα γιατί πολύ απλά είναι αληθινά. Οτι και να λένε εμείς έχουμε τα χ.φ !!!
Με εκτίμηση,
Δημ. Σταθακόπουλος
Κύριε Σταθακόπουλε,
Επειδή το θέμα με ενδιαφέρει και ο λόγος σας νηφάλιος και στοιχειοθετημένος θα ήθελα αν είναι δυνατόν να ορίσετε ξεκάθαρα την έννοια έθνος (έχω διαβάσει το τέταρτο άρθρο σας σχετικά με την εκπομπή του ΣΚΑΙ – ο ορισμός που δίνετε εκεί είναι γενικός ;).
Προσοχή όχι έθνος-κράτος με τη σημασία των Gellner,Anderson κλπ αλλά έθνος.
Με εκτίμηση
Λιόντος Αριστοτέλης
Αγαπητέ κ. Λιόντο,
σας ευχαριστώ για την προσοχή στα κείμενά μου και τον χαρακτηρισμό σας “περί νηφάλιου και στοιχειοθετημένου λόγου”.
Πράγματι οι ορισμοί του “έθνους” που δίνω στα άρθρα μου είναι γενικοί με την έννοια του “στίγματος” της ερμηνείας του όρου όπως ανα τους αιώνες και ανα πολιτισμό αυτός σημαίνεται.
Εν συντομία μπορώ να σας πω τα εξής ( υποκειμενικά ) και χωρίς να ” χαράζω ” νεολογισμούς, απλώς ένα συγκερασμό ποικίλων όρων και εννοιών, όπως προσωπικά ( ως κοινωνιολόγος της ιστορίας ) αντιλαμβάνομαι και βιώνω:
Η πρώτη έννοια αναφέρεται στον Ηρόδοτο και φυσικά αφορά το όμαιμον, ομόγλωσσον και ομόθρησκον. “Στενός όρος”, αλλά όχι λανθασμένος ( επί της αρχής του ) αφού στηρίζεται σε συγγενικούς οικογενειακούς δεσμούς, όχι υποχρεωτικά δεμένους με τους νόμους της Πόλης Κράτος, τους οποίους υπερβαίνει, π.χ Αθηναίοι και Σπαρτιάτες είναι πάνω απ’ όλα, όχι μόνον πολίτες των Πόλεών τους, αλλά “Πανέλληνες” κ.λ.π .
Μετά τον Αλέξανδρο και τη δημιουργία συγκεντρωτικών αυτοκρατοριών τα 3 “Ηροδοτικά” χαρακτηριστικά φαίνεται να απουσιάζουν, αφού την έννοια “έθνος” “σηματοδοτούν” η πίστη στο νόμο και τον αυτοκράτορα , τους δένει δε η “κοινή εν πολλοίς φορλόγηση” και η σχέση του λαού ( ως αυτοκρατορικό έθνος ) είναι άσχετη “αίματος, θρησκείας και γλώσσας”, άν και συχνά για λόγους επικοινωνίας είναι δίγλωσσοι ( π.χ τοπικές διαλέκτους και Ελληνικά και/ ή Λατινικά ), έχουν ποικίλες θρησκείες και φυσικά ποικίλα “αίματα”, με διακριτή όμως συνήθως την “Ηροδοτική εθνολογική καταγωγή τους” μέσα σ’ ένα αυτοκρατορικό/ φορολογικό έθνος.
Με τον χριστιανισμό, τον ισλαμισμό κ.λ.π η έννοια του έθνους ( είτε Ηροδότου, είτε αυτοκρατορικού/ φορολογικού ) μετατοπίζεται στο κοινής θρησκείας ( ασχέτου αιματολογικής καταγωγής και γλώσσας ) “έθνος” που αποκαλείται πλέον “γένος” ( ευρύτερη έννοια από το είδος, όπως λέμε στα νομικά ). Αυτό που οι οθωμανοί ονόμαζαν Μιλέτ.
Σημ. Αντίστοιχες έννοιες, με “λεκτικές” διαφοροποιημένες σηματοδοτήσεις, μπορούμε να βρούμε στους Αραβες, Ινδούς, Αφρικανούς, Ινδιάνους, Κινέζους κ.λ.π , αλλά παρέλκει τώρα η ανάλυση.
Με την Γαλλική επανάσταση σηματοδοτείται μία άλλη έννοια “του νασιόν / έθνους” με την έννοια της πολιτικής οργάνωσης υπηκόων, στο να αναβαθμιστούν σε ” Πολίτες” ενώπιον μίας Δεσποτείας, με ισονομία κ.λ.π ( Κράτος / state/ κατάσταση δικαίου ) που δεν έχει να κάνει υποχρεωτικά με τις παλαιότερες έννοιες έθνος/ αυτοκρατορικό έθνος/ γένος, χωρίς όμως να αποκλείονται στοιχεία των παλαιοτέρων εννοιών.
Στις νεοσύστατες Η.Π.Α δημιουργείται ένα νέο μόρφωμα που έχει να κάνει με την Γαλλική έννοια του “νασιόν”, αλλά και με το πολυεθνικό/ φορολογικό αυτοκρατορικό, εν ονόματι όμως της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και όχι της αυτοκρατορίας.
Σήμερα οι έννοια πελαγοδρομεί με προσπάθειες επαναπροσδιορισμού της κυρίως λόγω γεωπολιτικών συμφερόντων, όπως αυτά υπαγορεύονται και διαχέονται από τα παγκόσμια “δοχεία σκέψης “.
Για να μην πελαγοδρομήσω κι’ εγώ, τοποθετούμαι στο τι πιστεύω για το Ελληνικό έθνος και τη διαχρονία του, εντελώς υποκειμενικά και φυσικά χωρίς νεολογισμό ή θέσφατο, θα χαρώ δε ενδεχομένως να συμπληρώσω ή και να μεταβάλω την άποψή μου εάν υπάρξει πειστικός αντίθετος λόγος.
Οι Ελληνες συμπτωματικώς ( ίσως ) ή από επιλογή διατηρούν τα αρχικά χαρακτηριστικά του Ηροδότου, δηλ. έχουν όπως λένε οι γενετιστές και “όμαιμον” και ομόγλωσσον και ομόθρησκον ( αφού όλοι μαζί ( 90% ) πίστευαν είτε στους παλαιούς θεούς, είτε αργότερα στην ορθοδοξία ), έχουν κοινά ήθη και έθιμα , όσοι δε σύγκληδες προσήλθαν “εμβαπτίστηκα픨στο ομόγλωσσον και ομόθρησκον και έγιναν “πείσμονες” έλληνες. Πέρασαμε και είχαμε επιτυχημένη πορεία και με τον αυτοκρατορικό/ φορολογικό όρο του εθνους ( Ρωμαίους ) και το Βυζάντιο με τον όρο του έθνους/ γένους και τον οθωμανικό όρο μιλέτ. Οταν γίναμε πολιτική οντότητα υπηκόων διεκδικώντας να γίνουμε πολίτες με δικό μας Κράτος ( επανάσταση ), φέραμε και τα χαρακτηριστικά του γαλλικού “νασιόν”, οπότε είχαμε τα προσόντα να μας κατανοήσουν και οι όψιμοι αναθεωρητές πολιτικοί της Ευρώπης. Τελευταίως υπάρχει προσπάθεια προσαρμογής μας στην αμερικανική ( ΗΠΑ ) έννοια του έθνους ( πολυεθνική φορολογική μονάδα κατοίκων χώρου/ χώρας ), αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν φοβάμαι αλλοίωση μας, διότι το έθνος υπερβαίνει τα εδαφικά όρια της “χώρας”, κουβαλάει πλέον μακρά παράδοση ( εμείς ), μπορεί να είναι “όπου γή και πατρίς”, η δε έννοια πατρίδα ξεπερνά την έννοια κράτος. 400 χρόνια υπόδουλοι δεν είχαμε κράτος, είχαμε όμως πατρίδα ( κοινή παράδοση ) και γι’ αυτό επιζήσαμε .
Αυτά προς το παρόν και στη διάθεσή σας για περαιτέρω 🙂
Φιλικά
Δ.Σ
Κύριε Σταθακόπουλε,
είστε ένας ακόμη άνθρωπος που κοσμείτε με τα άρθρα και τα σχόλιά σας τον ιστοχώρο αυτόν. Συγχαρητήρια. Το τελευταίο σας σχόλιο περί έθνους είναι μία έξοχη συμπύκνωση πολλών βιβλίων για το θέμα.
Κύριε Σταθακόπουλε,
Σας ευχαριστώ για την απάντηση σας. Καταλαβαίνω ως μη ιστορικός από την απάντηση σας ότι υπάρχει αδυναμία γενικού ορισμού. Ο ιστορικός ανα περίοδο ονομάζει το Χ σύνολο έθνος με διαφορετικά κάθε φορά κριτίρια. Προσωπικά θεωρώ την αδυναμία γενικού ορισμού προβληματική από τη μία και λογική από την άλλη. Η κοινωνία είναι ζωντανός οργανισμός και είναι λογικό ανα διαστήματα να αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο αυτοπροσδιορίζεται.
Διαβάζοντας τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη (http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=142901) έπεσα πάνω στο εξής απόσπασμα. Ανέφερε ο Στρατηγός ότι ο χωρικός Χ της πελοποννήσου από το χωριό Α ενδιαφερόταν (και είχε πληροφόρηση) μόνο για το δικό του χωριό και για τα χωριά γύρω από το δικό του. Μέρη όπως η Κέρκυρα, τοποθεσίες δηλαδή που για να πάει ο ίδιος ήθελε πολλές μέρες ταξίδι ήταν γι’αυτόν Φραγκιά. Αναρωτήθηκα πως ήταν δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να είχε εθνική συνείδηση και να αυτοπροσδιοριζόταν σαν έλληνας και όχι σαν “χριστιανός χωρικός Χ του γένους Υ από το χωριό Α της πελοππονήσου”. Η απἀντηση σας είναι σημαντική κατά τη γνώμη μου γιατί έχετε μελετήσει και μαρτυρίες απλών αγωνιστών, όχι μόνο ανθρώπων που ανήκαν στην πνευματική ελίτ της εποχής.
> Οι Ελληνες συμπτωματικώς ( ίσως ) ή από επιλογή διατηρούν τα αρχικά χαρακτηριστικά του Ηροδότου, δηλ. έχουν όπως λένε οι γενετιστές και “όμαιμον” > και ομόγλωσσον και ομόθρησκον ( αφού όλοι μαζί ( 90% ) πίστευαν είτε στους παλαιούς θεούς, είτε αργότερα στην ορθοδοξία ), έχουν κοινά ήθη και έθιμα
Εδώ για μένα υπάρχει πρόβλημα. Το όμαιμον επιστημονικά δε μπορούμε να το αποδείξουμε (υπἀρχει έρευνα που να έχει εξετάσει το σύνολο ενός πληθυσμού 😉 και δεν έχει και νόημα να κάνουμε κάτι τέτοιο. Συμφωνώ με την άποψη του Σβορώνου πάνω στο θέμα που έχετε αναφέρει στα προηγούμενα άρθρα σας. Το ομόγλωσσον πάλι δημιουργεί πρόβλημα. Έχω την εντύπωση (εδώ διορθώστε με αν κάνω λάθος γιατί δεν έχω πηγές μπροστά μου) ότι κάποιοι αγωνιστές είχαν για μητρική του γλώσσα τα αρβανίτικα. Όσο για το ομόθρησκον μου έρχεται στο μυαλό η Σύρος και οι έλληνες καθολικοί που ζούνε εκεί.
Εγω αυτοπροσδοριορίζομαι σαν έλληνας και βρίσκω ότι έχω κοινά με τους συμπατριωτές μου λόγω των κοινών ηθών και εθίμων (της βιωματικής ιστορίας του κάθε λαού δηλαδή – π.χ το ότι ο παππούς στο χωριό πριν πιεί ένα ποτηράκι τσίπουρο ρίχνει λίγο στο χώμα για τους πεθαμένους. Κανει χοή δηλάδη κάτι που έκανε και Χ παππούς πριν 2500 χρόνια σε αυτό το τόπο), της παιδείας και της γλώσσας. Εσείς από την άλλη μπορεί σε αυτή τη λίστα να βάζετε τη θρησκεία, ο Χ άνθρωπος στη Μακεδονία μπορεί να προσθέτει κάποιο άλλο στοιχείο. Πως λοιπόν ο ιστορικός μπορεί και ονομάζει το Χ σύνολο σαν ελληνικό ή γαλλικό η γερμανικό ; Με λίγα λόγια ποιά μέθοδο ακολουθεί για να ενώσει όλα αυτά τα στοιχεία κάτω από ένα κοινό παρονομαστή ;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση σας.
Φιλικά
Λιόντος Αριστοτέλης
Υ.Γ.
έχω ξαναθέσει το προβληματισμό μου εδώ http://www.antibaro.gr/node/2287#comment-5812 .
Αγαπητέ κ. Λιόντο,
ορθώς αντιληφθήκατε πως ανα εποχές ο όρος “έθνος ” προσδιορίζεται διαφορετικά ( Ηρόδοτος/ αυτοκρατορική φορολογική οντότητα/ θρησκευτικό γένος/ πολιτική οντότητα/ κάτοικοι χώρας ανεξαρτήτου αίματος, γλώσσας, θρησκείας / κοινές παραδόσεις κ.λ.π )
Οσον αφορά το όμαιμον των Ελλήνων, παραπέμπω στοιχειωδώς και όχι περιοριστικώς στις μελέτες των γενετιστών των πανεπιστημίων Στάνφορντ ( ΗΠΑ ) και Παβίας ( Ιταλίας ) σε συνεργασία με το ΑΠΘ, δημοσιευμένες απο κοινού στο : ” The genetic composition of the inhabitants of Greece”, Θεσ/νίκη 1993, Κων/ νος Τριανταφυλλίδης ( καθηγ. γενετικής, τμήμα Βιολογίας ΑΠΘ ), ιατρικές εκδόσεις Γαληνός, Τσιμισκή 128, Θεσ/νίκη )*( η καθαρότητα ξεπερνά το 95%).
Για το ομόγλωσσον δεν νομίζω πως χρειάζεται ειδική ανάλυση, αποδεικνύεται από αυτά που μιλάμε μέχρι σήμερα συν τις ντοπιολαλιές ( βλ. π.χ λεξικό Ησύχιου,Σουϊδα,Liddel& Scott κ.ά ) . Το ότι κάποιοι έλληνες μιλούσαν/ ή μιλούν αρβανίτικα, βλάχικα, σλαβομακεδονικά, ή τούρκικα κ.λ.π δεν έχει να κάνει με τον γενετικό τους κώδικα, ούτε υποχρεωτικά η διαφοροποίηση γλώσσας ή η διγλωσσία αλλοιώνει τα ανα εποχή προσδιοριζόμενα “εθνικά” τους χαρακτηριστικά και εάν υπάρχουν διαφορές εντάσσονται στο 5-10% που σας ανέφερα στο πρώτο σχόλιό μου, που σίγουρα δεν αποτελούν “διαβρωτικό” στοιχείο.
Ομοίως και με το ομόθρησκον .Στην αρχαιότητα το 90% και πλέον πίστευε στους ίδιους θεούς ( έστω και με διαφορετικά ονόματα, αλλά κοινές ιδιότητες ) και με βασικά ίδια λατρευτικά έθιμα στους βωμούς και ναούς. Το αυτό συνέβη και με τον χριστιανισμό ( σιγά σιγά, αυτοβούλως ή αναγκαστικά ) το 90% των Ελλήνων έγιναν χριστιανοί ορθόδοξοι με κοινά λατρευτικά έθιμα ή / και δοξασίες σε κοινής δομής ναούς. Το ότι υπήρχαν πάντοτε 10% ελλήνων καθολικών, μουσουλμάνων ή άλλων δογμάτων δεν είναι αποτρεπτικό ( π.χ οι καθολικοί έλληνες της Σύρου ανήκαν στο μιλέτ των φράγκων, ενώ οι άλλοι στο ρωμέϊκο μιλέτ. Ομοίως ένας ορθόδοξος ΤαταροΜολδαβός, όπως ο πρίγκηψ Δημ . Καντεμίρ ανήκε στο γένος των ρωμιών !! ), ούτε αλλοιώνονται έτσι τα συνολικά χαρακτηριστικά.( * οι “σύγκληδες” που εντάχθηκαν στό ανα εποχή ελληνικό έθνος/ γένος κ.λ.π, μετεβλήθησαν σε “πείσμονες έλληνες”, π.χ ο “μάλλον σλαβοαρβανίτης” Μοραϊτης Ιωάννης Τσερνωτάς, ορθόδοξος σπαχής στον οθωμανικό στρατό το Σεπτέμβριο του 1571, πεθαίνει “εξελεπιζόμενος/ γδαρμένος ζωντανός” ως εξεγερμένος Ελληνας {!!} μαζί με τους προκρίτους της Β. Πελ/νήσου στη μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας { βλ. Ι. Χασιώτη, τόμος Ι’ Ιστορία Ελλην. Εθνους της εκδοτ. Αθηνών}).
Τα ήθη και τα έθιμα επίσης είναι βασικός συνδετικός κρίκος ενός “εθνους” , όπως απέδειξαν οι στοιχειωδώς αναφερόμενοι λαογράφοι ( π.χ Ν. Πολίτης,Γ.Α Μέγας ή στην μουσική ο Ελβετός Samuel Baud Bovy ).
Το ότι οι έλληνες ( ο απλός λαός ) δεν γνώριζαν περιοχές πέρα από το χωριό τους, δεν έχει να κάνει με την “ελληνκότητά τους”( π.χ η μητέρα μου είδε θάλασσα και την Αθήνα στα 18 της, το 1963 !!! ).
Κατά τα λοιπά εάν προσέξατε το πρώτο σχολιαστικό άρθρο λέω πως: “Οι Ελληνες συμπτωματικώς ( ίσως ) ή από επιλογή διατηρούν τα αρχικά χαρακτηριστικά του Ηροδότου, δηλ. έχουν όπως λένε οι γενετιστές και “όμαιμον” και ομόγλωσσον και ομόθρησκον ( αφού όλοι μαζί ( 90% ) πίστευαν είτε στους παλαιούς θεούς, είτε αργότερα στην ορθοδοξία ), έχουν κοινά ήθη και έθιμα , όσοι δε σύγκληδες προσήλθαν “εμβαπτίστηκα픨στο ομόγλωσσον και ομόθρησκον και έγιναν “πείσμονες” έλληνες. Πέρασαμε και είχαμε επιτυχημένη πορεία και με τον αυτοκρατορικό/ φορολογικό όρο του εθνους ( Ρωμαίους ) και το Βυζάντιο με τον όρο του έθνους/ γένους και τον οθωμανικό όρο μιλέτ. Οταν γίναμε πολιτική οντότητα υπηκόων διεκδικώντας να γίνουμε πολίτες με δικό μας Κράτος ( επανάσταση ), φέραμε και τα χαρακτηριστικά του γαλλικού “νασιόν”, οπότε είχαμε τα προσόντα να μας κατανοήσουν και οι όψιμοι αναθεωρητές πολιτικοί της Ευρώπης. Τελευταίως υπάρχει προσπάθεια προσαρμογής μας στην αμερικανική ( ΗΠΑ ) έννοια του έθνους ( πολυεθνική φορολογική μονάδα κατοίκων χώρου/ χώρας ), αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν φοβάμαι αλλοίωση μας, διότι το έθνος υπερβαίνει τα εδαφικά όρια της “χώρας”, κουβαλάει πλέον μακρά παράδοση ( εμείς ), μπορεί να είναι “όπου γή και πατρίς”, η δε έννοια πατρίδα ξεπερνά την έννοια κράτος. 400 χρόνια υπόδουλοι δεν είχαμε κράτος, είχαμε όμως πατρίδα ( κοινή παράδοση ) και γι’ αυτό επιζήσαμε”.
Επομένως κατά την άπόψή μου με όποιο κριτήριο και εάν ορίσουμε το “έθνος” ανα εποχή, οι Ελληνες ήταν “μέσα” !!!
Προσωπικά σαν Κοινωνιολογών επιστήμων ( νομικός/ ιστορικός/ μουσικολόγος ), δεν στέκομαι στα “καθαρά” χαρακτηριστικά που άν και υπάρχουν ( το λένε ειδικές επιστήμες, όπως η γενετική, η γλωσσολογία, η λαογραφία κ.λ.π ), δεν με αφορούν άμεσα, αλλά πιστεύω στα της παραδόσεως ( συλλογικής ή ατομικής μνήμης ηθών και εθίμων ) που σύμφωνα με τον ποιητικό όρο του Γ. Σεφέρη είναι η ” Πατρίδα”, γι’ αυτό και όλοι οι αγωνιστές του ’21 στις μεταξύ τους επιστολές ( δεσμού ) προσφωνούνται: ” αδελφέ/ οί, πατριώτες “. Αυτό πιστεύω σημαίνει πολλά. Είναι το υφέν ( μουσικός συνδετικός όρος )που μας κράτησε διαχρονικά Ελληνες, δηλ. η ” Πατρίδα” και όχι το Κράτος που έτσι κι αλλιώς μέχρι τον Ι.Καποδίστρια δεν είχαμε !!!
Σας προτρέπω σε μελέτη πλουσίας και τεραστίας βιβλιογραφίας για τα παραπάνω είτε σε βιβλιοθήκες, είτε – εάν μπορείτε – με αγορές βιβλίων { προπσωπικά ερευνώ 28 χρόνια και ακόμα δεν τα έχω δεί όλα !!!, ενώ έχω πάνω από 5000 βιβλία, άπειρες φωτογραφίες, χ.φ, 50 μουσικά όργανα κ.λ.π, και πάλι λέω ” έν οίδα ότι ουδέν οίδα / είδα ” :-)}.
Πάντως μέχρι σήμερα και με πάσα επιφύλαξη “ημαρτημένου” έστω και ως μη ιστορικός΄, – όπως είπατε -, είσαστε σε “σωστό” επικοικοδομητικό προβληματσμό” και ουσιαστικά δεν διαφωνούμε σε τίποτα. Κι’ εγώ στην παράδοση/ πατρίδα πιστεύω, έστω και εάν υπάρχουν αποδείξεις “καθαρότητας”.
Φιλικά,
Δ.Σ
Κε Σταθακόπουλε,οι απαντήσεις σας, ο λόγος και γενικά το περιεχόμενο το κειμένων σας, δίνει την κατάλληλη απάντηση στα ημαρτημένα της εκπομπής. Συγχαρητήρια και ευχαριστώ για την ενημέρωση που μας δίνεται στην σημαντικότερη στιγμή της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.
Σε ότι αφορά το Έθνος, θα ήθελα να συμβάλω στον διάλογο, ότι σήμερα, υπάρχουν τέσερεις τουλάχιστον διακριτές απόψεις πάνω στο ζήτημα.
Οι αρχεγονιστές (primordials) , οι εθνοσυμβολιστές (ethnosymbolists) , οι μοντερνιστές/νεωτερικούς (modernists) και, βέβαια, τους μεταμοντερνιστές/μετανεωτερικούς (post-modernists) .
Υπενθυμίζω ότι:
Κατά ορισμένους(νεωτερικοί/modernists)> το ελληνικό έθνος δημιουργήθηκε με βάση τις ιδέες του διαφωτισμού.
Kατά άλλους(μεταμοντέρνους/post-modernists), πιο σκληροπυρηνικούς και υπερσχετικιστές, αποτελεί κατασκευή του νεοελληνικού κράτους. Κοινή διαπίστωση και μόνιμη επωδός η πρόσφατη δημιουργία του ελληνικού έθνους και η σύνδεση της δημιουργίας της με τις επιδιώξεις του εθνικισμού. Συνήθως θα επικαλεστούν ειδικούς επί του θέματος όπως ο Έρνστ Γκέλνερ, ο κ. Μπένεντικτ Άντερσον και ο Έρικ Χόμπσμπωμ. Μάλιστα για αυτούς το σύγχρονο Ελληνικό έθνος είναι μια πανσπερμία φυλών, νεών , ιδεών και γλώσσών, οι οποίες μπήκαν στην χύτρα που λέγεται κράτος, και βγήκε αυτό που λένε «Νέο Ελληνικό Έθνος».
Το Αρχεγονικό που λέει ότι είμαστε αναλλοίωτοι εδώ και 3000 χρόνια. Παρουσιάζουν το παρελθόν ως την ιστορία των εθνών, που βρίσκονται σε μία διαρκή στιγμή αυτοπραγμάτωσης όπως επίσης ότι τα έθνη ήσαν πρωτογενείς οντότητες, με ρίζες στην φύση και στην ιστορία, αντικειμενικά προσδιορίσιμες, από τον ξεχωριστό τρόπο ζωής, τον εδαφικό προσδιορισμό, την επιθυμία για πολιτική αυτονομία και απορρίπτουν τον πάσης φύσεως ιδεολογικό ρεύμα που προέρχεται από τον νεωτερισμό.
Και τέλος αυτοί που λένε ότι προυπάρχουν τα εθνοτικά σύμβολα(γλώσσα, θρησκεία, κουλτούρα, κοινή ζωή και ιστορία) σε μια ομάδα ανθρώπων, διαχωρίζουν το έθνος από το κράτος και κυρίως υποστηρίζουν ότι το έθνος και η εθνική ταυτότητα(ethnicity, ethnic Identity) αποτελούν εθνο-συμβολική κατασκευή, δηλαδή συστήνονται με βάση την επιλογή, το συνδυασμό και την ανακωδικοποίηση αξιών, συμβόλων και μνημών που προϋπάρχουν μέσα στην εθνοτικότητα(ethnie). Αυτοί είναι από Ελληνικής πλευράς οι Βακαλόπουλος, Σβορώνος και Καραμπελιάς , από ξένης ο A.D. Smith όπου υποστηρίζουν ότι το σύγχρονο Ελληνικό έθνος(modern Greek nation) γεννήθηκε κάπου το 13ο αιώνα(1204) ενώ και η Ελληνική εθνική ή εθνοτική ταυτότητα παραμένει εδώ και 2500 χρόνια.
H δημοσια τηλεοραση σε εποικιστικη λαθροχειρια-“διεκδικητικη” αγιογραφια
Απο το προγραμμα της δημοσιας τηλεορασεως νετ “οι φυλες των Αθηνων” παρουσιαζεται μια ατυχεστατη οσο και σκοπιμη εξισωση δια παραλληλισμου του κρυφου σχολειου επι οθωμανικης κατακτησης με τις αυτοσχεδιες πρωτοβουλιες σημερα φυλετικων ομαδων εποικων στην αθηνα για την εκμαθηση της γλωσσας προελευσεως τους.
Προκειται για σκοπιμη οσο και αστοχη συγχυση που σκοπο εχει να καθυποβαλλει τον ελληνα θεατη σε μια παραλογικη ταυτισεως-σοφιστικης εξισωσεως- των αλλοφυλλων και λοιπων απροκλητα επιδρομησαντων και κατοπιν νομικοκρατικα αναγνωρισμενων πλειστων εξ αυτων ως εποικων,με τους καταπιεσμενους γηγενεις προγονους του γηγενους ελληνος επι οθωμανικου ζυγου!
Ειναι δε εμφανες οτι ο παραλληλισμος του ελληνικου κρυφου σχολειου με δηθεν κρυφα (αλλα προφανως φανεροτατα και χωρις “οθωμανικο” κυνηγο για την μαχητικη καμερα της δημοσιας τηλοψιας…) σχολεια εποικων στη χωρα μας,περα απο βαθυτατα προσβλητικος για τους δυστυχους προγονους μας στα ορια της φαιδροποιησεως τους,ου μην αλλα και χλευασμου των δεινων της φυλης μας,δυναται λογικα να ερμηνευτει με δυο μονο τροπους.
Α.Οι υποδουλοι ελληνες υπηρξαν εποικοι που εγκατασταθηκαν επι οθωμανοκρατιας στον ελλαδικο ιστορικο χωρο,υπεστησαν δε ως τετοιοι καταπιεση πολιτισμικη απο τους γηγενεις οθωμανους και εφτιαξαν κρυφα σχολεια που τωρα μιμουνται στον ιδιο ρολο οι εποικοι των αθηνων εναντι των καταπιεστων ημων γηγενων.
Β.Οι υποδουλοι με βια ελληνες ησαν γηγενεις και εφτιαχναν κρυφα σχολεια εναντια στην καταπιεση των οθωμανων κατακτητων,κατα τον ιδιο δε τροπον και εμεις σημερα ειμαστε κατακτητες στην συμπεριφορα εναντι των φυλων των αθηνων,που προφανως ειναι γηγενεις καθοτι εγεννηθησαν ισως εδω και φτιαχνουν κρυφα σχολεια εναντι των καταπιεστων παλαιοελληνων (αν και λογικως αυτο προυποθετει να ειναι ελληνες οχι φυλες των αθηνων και εμεις περιπου καταπιεστες κατακτησεως ως νεοθωμανοι!)
Σε καθε περιπτωση προκειται για προφανεις τηλε-λογικες ακροβασιες εκτος τοπου και χρονου,οι οποιες αποσκοπουν με τις ευλογιες της πολιτειας -αρα των δικων μας αναγκαστικων εισφορων- να εμφανισουν ως θυματα καταπιεσεως τους εποικους με τον ιδιο τροπο που θα επροκειτο για γηγενεις απο κατακτητες ελληνες σε ξενη χωρα!
Ειναι απαραδεκτο να χρησιμοποιουνται τα ιστορικα βιωματα του εθνους μας ως αντιστροφο εργαλειο χειραγωγησεως στο επιθυμητον των αισθηματων μας απεναντι στους εν πασει περιπτωσει απροσκλητους εποικιστες μας,κατα τροπο αστοχο και λογικα πασχοντα!
Αν η ελλαδικη πολιτεια,χρηματοδοτωντας τετοιες ανωφελες και επιζημιες για την σταθεροτητα μας λογικες αιωρησεις και τηλε σοου παρελασεως του θεατρου του Ιονεσκο,θεωρει πως θα καταστησει συμπαθητικη και βιωσιμη την εγκατασταση των εποικων στη χωρα στη βαση κατασκευης καταπιεσμενων εποικιστικων “μειονοτητων”,τα αποτελεσματα θα ειναι πενιχρα ασφαλως.
Θα προτειναμε δε, στους δημιουργους-παραγωγους αυτου του τηλε-διανοητικου υβριδιου,μειγμα ασφαλως πολιτικων σκοπιμοτητων δημιουργιας επικοινωνιακου προφιλ αποδοχης του εποικισμου και γεννεσης ενος νεου “εθνους” απο τον “κατασκευαστη” κρατος της ελλαδικης πολιτειας με τα δικα μας χρηματα,στα πλαισια μιας ακομη απο το κρατος γεννεσεως εθνους απο τις “φυλες των αθηνων”,κατα το προηγουμενο της δηθεν δικης μας κρατικης εθνογεννεσεως το 1821 οπως μας λεγει η πολιτεια ημων,με προφανη τη σημερινη “επαναληπτικη” σκοπιμοτητα με μαγια για το κρατος τις “φυλες των αθηνων”,το εξης:
Γιατι κυριοι παραγωγοι δεν διδεται τα εισοδηματα σας απο το προγραμμα σας αυτο στις “φυλες των αθηνων” για να ενισχυθει η εκμαθηση των γλωσσων τους;Oταν θεωρειτε οτι η πραξη αυτη συνιστα κρυφο σχολειο καταπιεσμενων ραγιαδων (αραγε ιθαγενων με βαση τον κρατικο νομο μαζικων “ελληνοεθνογεννησεων”;) απο εμας τους προηγουμενα κατασκευασμενους γηγενεις,θα πρεπει να πληρωσετε ομως και απο τις τσεπες σας τα φανερα τηλε-“κρυφα σχολεια” τους ,τουλαχιστον εμεις δικαιουμεθα να ερωτηθουμε αν θελουμε να πληρωνουμε τα φανερα κρατικα τηλε-σχολεια εποικιστικης κατηχησεως στο νεο “ελλαδικον εθνος” που γενναται απο την ελλαδικη πολιτεια απο δημοσιου ταμειου και διαυλου που συγχρηματοδοτουμε ,ακομη ως ελληνες φορολογουμενοι…
Και κατι ακομη,αραγε οι εποικοι που εισεβαλλον ως Ατομα στη χωρα,κατα ποιαν εννοια και εναντι ποιου συμφεροντος των ελληνων πολιτων και της προκοπης και ευημεριας της χωρας μεταβαλλονται σταδιακα με τις τηλε ευλογιες της πολιτειας (και οχι μονο απο τηλοψιας…) σε εθνοθρησκευτικες μειονοτητες κρατικα επιδοτουμενων συλλογικοτητων,μαλιστα δε καταπιεσμενες με “τηλεκρατικα κρυφα σχολεια” εν καταχρησει εννοιων και ιστορικης γνωσης,διεκδικουσες λοιπον εποικιστικα αιτηματα συλλογικου αυτοπροσδιορισμου και χρηματοδοτησεις “αυτονομιστικες”;
Σε τι επομενως συνεισφερει στην προκοπη μας ως Ελλαδος η κατασκευη καταπιεσμενων εποικων;Δεν συνιστα αραγε εχθροπαθεια προς τους παλαιοελληνες εμας, ποινικως προσεχως κολασιμος;
Aραγε προβαλλοντας στο μελλον, η ενθαρρυνσις δια της τηλε-προετοιμασιας χορηγιας κρατικης της εκμαθησης απο τους εποικους των γλωσσων προελευσεως αποτελει μηπως στοιχειο ενοτητας και ενσωματωσεως στη χωρα;Mηπως δε αποτελει η γνωσις ξενων προς την ελληνικη γλωσσων… επιθυμητη προυποθεση για την αποκτηση καταχρηστικως ελληνικης “ιθαγενειας”,αντι της ελληνικης γλωσσης;
Μηπως δηλαδη σκοπουμενο νεο εθνογεννετικο κριτηριο ειναι η γνωσις αλλων πλην της ελληνικης γλωσσων για την μαζικη κρατικονομικη “ελληνογεννηση” των “φυλων των αθηνων”;Γιατι αυτο θυμιζει ασφαλως την διακινουμενη απο εκλεκτους της πολιτειας ημων θεωρια δηθεν περι ηδη κρατικης κατασκευης του ελληνικου εθνους.Μηπως στο πλαισιο αυτο ετοιμαζεσθε κυριοι της πολιτειας να κατασκευασετε “ξανα” με ιθαγενοποιησεις αλλογλωσσων “καταπιεσμενων” εποικων σε κρυφα σχολεια ενα νεο “ελλαδικο εθνος” χωρις εκτος αλλων (για “ιθαγενεις” η και δια της α-παιδειας πραγματι ιθαγενεις) ελληνικη γλωσσικη ταυτοτητα αλλα αλλοφωνη; μια αλλη ελλαδα χωρις ψηγμα ελληνισμου και γλωσσικως;
Κύριοι,
σας ευχαριστώ κι’ εγώ για τις παρατηρήσεις, εισηγήσεις, απόψεις και προβληματισμούς που εποικοδομητικά προσφέρετε,
Δ.Σ