Τρίτη, 15 Φεβρουαρίου 2011
Αξιότιμες κυρίες και κύριοι,
Περιττό να σας επισημάνω ότι η υποτίμηση της νοημοσύνη μας ως Ελλήνων πολιτών αλλά και, εν γένει, σκεπτομένων ανθρώπων έχει αναχθεί σε πρωταθλητισμό από την πολυδιαφημισμένη εκπομπή των τάχα και «ειδημόνων» για την «Γένεση ενός έθνους» (sic)!
Επειδή τα καθ’ έκαστον φληναφήματα των εθνομηδενιστών και ιστοριοκαπήλων (ελέω ΕΛΙΑΜΕΠ) ήδη τα στηλιτεύει χορεία ολόκληρη συμπολιτών μου από ελεύθερα διαδικτυακά βήματα, εγώ θα περιορισθώ σε δύο βιβλιογραφικές συστάσεις:
Προμηθευτείτε παρακαλώ για τη βιβλιοθήκη του σταθμού σας το πόνημα του αειμνήστου Κ. Σάθα, Τουρκοκρατουμένη Ελλάς, για να πληροφορηθείτε ότι ο Ελληνισμός – Ρωμιοσύνη (και όχι απλώς ελληνόφωνες κοινότητες) ετίθετο επί ποδός πολέμου με την παραμικρή αφορμή ήδη από την επαύριο της τουρκικής κατάκτησής.
Δεύτερον διαβάστε την εισήγηση του Σπ. Βρυώνη (κι ας μην είναι μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ) που δημοσιεύει ο Νέος Λόγιος Ερμής, 1 (2011), για να ενημερωθείτε σχετικά με τις πρόσφατες εξελίξεις της παγκόσμιας έρευνας και συζήτησης σχετικά με το ζήτημα της φύσης και της προέλευσης του «έθνους»· έτσι θα διαπιστώσετε ότι ο ίδιος ο μέντορας των παρ’ ημίν εθνομηδενιστών B. Anderson παραδέχεται στη δεύτερη έκδοση του πολύκροτου βιβλίου του για το έθνος, ότι η θεωρία του είναι εν πολλοίς ξεπερασμένη. Κι όμως οι «ειδικοί» της εκπομπής σας δεν μπαίνουν ούτε καν στον κόπο να παραθέσουν ή έστω να υπαινιχθούν και την αντίθετη και πλέον διεθνώς κρατούσα άποψη των λεγομένων «εθνοσυμβολιστών», προεξάρχων νους των οποίων είναι ο Άντονυ Σμίθ.
Ξέρετε, φίλτατοι επιστήμονες, στις ανθρωπιστικές επιστήμες (και τέτοια ως γνωστόν είναι και η Ιστορία) όλες οι θεωρίες υπόκεινται σε κριτική και διεπιστημονικό διάλογο, οπότε το όποιο κύρος τους τελεί αυτονοήτως υπό την διαλυτική αίρεση των όποιων επιπτώσεων δύναται να επιφέρει στο επιστημολογικό πεδίο ενδεχόμενη «αλλαγή παραδείγματος». Σε κάθε περίπτωση η υιοθέτηση μιας θεωρητικής παραδοχής από μέρους των ειδικών, ενώ είναι εκ των πραγμάτων αναγκαία και εξάπαντος χρήσιμη όταν λειτουργεί ως εργαλείο διεύρυνσης του γνωσιακού – ερευνητικού πεδίου, μετασχηματίζεται σε φενάκη του νου και κόλαφο της επιστημονικής έρευνας, όταν απολυτοποιείται αναγόμενη σε περιωπή ερμηνευτικού Πάπα, που δήθεν κέκτηται το ερμηνευτικό και εργαλειακό αλάθητο! Σε μια τέτοια περίπτωση η Ιστορία από «λόγος» χειραφέτησης και κατ’ ουσίαν Διαφώτισης εκφυλίζεται σε «απολογητική» του εκάστοτε κυρίαρχου «λόγου» ισχύος και άρα σε συνθήκη σκοταδισμού και «επιστημονικά» ψιμυθιωμένου ολοκληρωτισμού.
Με τιμή
Υ. Γ. Σε σχέση με το περίφημο «κρυφό σχολειό» λάβετε, σας παρακαλώ υπ’ όψιν σας και το ακόλουθο:
Οι πρώτοι που μίλησαν για το μύθο του και έθεσαν το πράγμα στην ορθή βάση του ήταν εκκλησιαστικοί λόγιοι του Πατριαρχείου ήδη από τον 19ο αι. Από τους νεωτέρους δε ήδη στην πολύτομη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ο μακαρίτης Άλκης Αγγέλου είχε διαλάβει τα σχετικά παραπέμποντας μάλιστα και στον λόγιο του Πατριαρχείου Μ. Γεδεών. Συνεπώς ούτε σε αυτό το σημείο δεν κομίζετε γλαύκας εις Αθήνας.
Εντούτοις κι αν ακόμα γίνει δεκτό ότι το λεγόμενο «κρυφό σχολειό» δεν υπήρξε ποτέ [και επ’ αυτού όπως είδαμε ουδείς κατ’ αρχήν θα αντιλέξει, μολονότι και η περί του αντιθέτου άποψη, που εξέφρασε ο αείμνηστος Τ. Γριτσόπουλος (Η Σχολή της Δημητσάνης), αλλά και πηγαίες μαρτυρίες που ανιχνεύονται σποράδην, όπως π.χ. στον Φωτάκο, είναι αξιοπαρατήρητες], όμως ουδόλως απομειούται ο ρόλος της Εκκλησίας στην Παιδεία του γένους, αφού ούτως ή άλλως παπάδες και καλόγηροι δίδασκαν τα ρωμιόπουλα στους νάρθηκες των εκκλησιών και των μοναστηριών, ενώ και η συντριπτική πλειοψηφία των λογίων, τόσο του «υψηλού» (δυτικότροπου), όσο και του «χαμηλού» (λαϊκός φωτισμός ορθόδοξης-ησυχαστικής έμπνευσης) πολιτισμού (Hochkultur – Tiefkultur), που εμψύχωσαν το κίνημα του λεγομένου Νεοελληνικού Διαφωτισμού, προερχόταν από τις τάξεις του κλήρου.
Αυτά τα ολίγα, καθ’ ότι θα υπάρξει και συνέχεια…
Με τιμή
Γεώργιος Δ. Παναγόπουλος
Επικ. Καθηγητής ΑΕΑ Βελλάς/Ιωαννίνων
paterikos.blogspot.com
http://synodoiporia.blogspot.com/2011/02/1821_15.html
.