Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».
ΦΙΛΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ μέ προέτρεψε ἐχθές τό πρωί νά μελετήσω τό βαθυστόχαστο ἄρθρο τοῦ οἰκονομικοῦ συμβούλου τοῦ Πρωθυπουργοῦ κυρίου Ἀλέξη Πατέλη σχετικῶς μέ τήν ὁμοφοβία. Ὁ ἴδιος ἄνθρωπος, ὁ κύριος Πατέλης, πανηγύριζε προχθές στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης γιά τήν ἐν κρυπτῷ χωρίς διαβούλευση ψήφιση τροπολογίας μέ τήν ὁποία υἱοθετεῖται αἴτημα τῆς ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας γιά τήν κατάργηση τῶν θεραπειῶν μεταστροφῆς. Τῶν περιπτώσεων δηλαδή ἐκείνων ὅπου νέοι ἄνθρωποι ζητοῦσαν στό παρελθόν τήν βοήθεια εἰδικῶν γιά νά ἀπαντήσουν στό ἐρώτημα τί νοιώθουν ὅταν περνοῦν κρίση ταυτότητας στήν ἐφηβική ἡλικία: ἄντρας ἤ γυναίκα. Διάβασα τό κείμενο τῆς τροπολογίας, εἶδα πόσο «φιλελεύθερη» εἶναι, τό ρῆμα «ἀπαγορεύεται» περιέχεται σέ αὐτήν 3-4 φορές, καί ἀπαξίωσα νά ἀσχοληθῶ.
Τί νά σχολιάσεις καί μέ τί νά ἀσχοληθείς ὅταν διαβάζεις πώς ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἀπαγορεύει σέ εἰδικούς ψυχίατρους νά πλησιάσουν νέα παιδιά γιά νά τά βοηθήσουν μέ τίς γνώσεις τους ὅταν ἀντιμετωπίζουν αὐτό τό πρόβλημα προσανατολισμοῦ. Γενικῶς, σᾶς ἐξομολογοῦμαι, ἀποφάσισα νά μήν ἀσχολοῦμαι! Καί αὐτό προέτρεψα τόν ἀγαπητό φίλο πού μέ κάλεσε χθές γιά νά διαμαρτυρηθεῖ σχετικῶς μέ τό περιεχόμενο τοῦ ἄρθρου τοῦ οἰκονομικοῦ –κατά τά ἄλλα– συμβούλου τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί νά μοῦ ἐπισημάνει πρωτοσέλιδο σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ἐπίκειται ἡ νομοθέτηση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων.
Ἐάν ὁ κύριος Πατέλης θέλει νά πάει χέρι-χέρι μέ τόν σύντροφό του στό προσεχές gay pride καί ἄν θέλει νά ἀνέβει τά σκαλιά τοῦ δημαρχείου ὅπως οἱ «νυφοῦλες» στούς κλασσικούς στραίητ γάμους καί νά παντρευτεῖ τόν ἀγαπημένο του, εἶναι ἀπόλυτο δικαίωμά του. Ἡ ὥρα ἡ καλή! Ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς πού θά τοῦ τό ἀπαγορεύσουμε; Προτρέπουμε τόν κύριο Μητσοτάκη νά ὑποκύψει στίς πιέσεις, νά ἐπιβεβαιώσει τά πρόσφατα πρωτοσέλιδα καί βεβαίως νά νομοθετήσει τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων! Ἰδού ἡ Ρόδος, ἰδού καί τό πήδημα.
Ὁ ὑπερδικαιωματισμός καλπάζει ἄλλως τε στήν πατρίδα μας τό τελευταῖο διάστημα, καί εἶναι ἀπολύτως προφανές ὅτι μεταξύ ἑνός τμήματος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καί ἑνός ἄλλου τμήματος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας γίνεται διάλογος κωφῶν. Κανείς δέν πρόκειται νά πείσει κανέναν. Ἔχουμε διαφορετική ἀντίληψη γιά τά πράγματα, καί πρέπει ὅλοι νά συμφιλιωθοῦμε μέ αὐτό. Ἐάν ἡ Νέα Δημοκρατία δέν θέλει νά εἶναι τό συντηρητικό κόμμα πού ἦταν καί δέ νοιώθει βολικά μέ αὐτό ὅπως εἶπε ὁ Πρωθυπουργός στή συνέντευξή του στό «Βῆμα», καί ἄν θέλει σέ συνθῆκες ἁπλῆς ἀναλογικῆς νά χωρίσει τούς δρόμους της μέ ἕναν κόσμο ὁ ὁποῖος εἶναι στίς τάξεις της δεκαετίες τώρα καί ἐνοχλεῖται ἀπό τόν καταπιεστικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο προπαγανδίζονται αὐτά τά δικαιώματα, κανένα πρόβλημα.
Μέ ἀφορμή ὅμως τό τηλεφώνημα τοῦ ἀγαπητοῦ μου φίλου κάνω μία γενικώτερη σκέψη γιά τήν πατρίδα μας. Ἄν παρατηρήσει κανείς τήν πολιτική ἀτζέντα τήν ὁποία προωθοῦν ὁρισμένα κέντρα, θά διαπιστώσει ὅτι τό πολιτικό της βάρος εἶναι ἀναντίστοιχο μέ τίς πραγματικές καί τίς συγκλονιστικές προκλήσεις πού γνωρίζει ἡ χώρα μας αὐτήν τήν περίοδο. Ἐδῶ καί τοὐλάχιστον τρία χρόνια κάθε μέρα καί μέ πλεῖστες ἀφορμές ἀπό τά μέσα ἐνημέρωσης ἀφιερώνεται ἄπειρος χρόνος γιά ζητήματα ὅπως: ἡ στείρωση τῶν σκύλων, τά δικαιώματα τῶν γατιῶν, ἡ κατάψυξη ὠαρίων (ἐπιτρέπουμε τίς ἀμβλώσεις καί μετά ὅταν περνοῦν τά χρόνια καί εἶναι ἀδύνατη ἡ τεκνοποίηση τρέχουμε γιά κατάψυξη ὠαρίων), τά δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ, τά δικαιώματα τῶν τρανσέξουαλ, οἱ ἔμφυλες ταυτότητες, ἡ ἐλεύθερη χρήση ναρκωτικῶν, ἡ ὑποχρέωση τῶν ἀντρῶν τῆς ὁμάδας Δίας νά καλοῦν ἀπό τό κέντρο γυναῖκα ἀστυνομικό γιά τήν σύλληψη παράνομου ὅταν αὐτός δηλώνει ὅτι νοιώθει… γυναῖκα, τό δικαίωμα τῆς ἀποτέφρωσης, τό κίνημα #metoo, τό ὁποῖο ἐσχάτως ἄρχισαν νά ἀμφισβητοῦν οἱ ἐφημερίδες πού πρωτοστάτησαν στήν διάδοσή του καί λοιπά. Καί βεβαίως ἡ …ἐμβληματική μεταρρύθμιση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων.
Προφανῶς καί ὅλα αὐτά τά θέματα εἶναι ὑπαρκτά. Προφανῶς καί ἡ Πολιτεία πρέπει νά μεριμνήσει καί νά ἀσχοληθεῖ γιά τήν ἐπίλυση καί ρύθμιση ὁρισμένων ἀπό αὐτά. Ἡ ὑπερπροβολή ὅμως ἡ ὁποία γίνεται γιά νά δοθεῖ ἔμφαση καί γιά νά καταστεῖ περίπου σαφές ὅτι αὐτή εἶναι ἡ κυρίαρχη ἀτζέντα τῆς χώρας, μέ βρίσκει νά διαφωνῶ ἐπί τῆς ἀρχῆς γιά μία σειρά ἀπό εἰδικούς καί γενικούς λόγους. Ἔχω τήν ἰσχυρά ἐντύπωση, ὅτι ἡ χώρα μας πάσχει ἀπό βαθειά κρίση προσανατολισμοῦ. Θέματα πού ἀφοροῦν τήν προοπτική καί τήν συνέχεια τοῦ ἔθνους ὡς συλλογικῆς ὀντότητας μέσα στόν χῶρο καί στόν χρόνο ὑποβαθμίζονται συστηματικῶς ἄν δέν ἀπαγορεύεται νά συζητῶνται, ἐνῶ θέματα ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν πού δέν ἔχουν ὅμως τήν ἴδια ἐπίδραση στήν ἀντοχή καί στό μέλλον τῆς πατρίδας στόν νέο κόσμο, θεωροῦνται μείζονα.
Ἡ ἱεράρχησή μας εἶναι λάθος. Τήν ὥρα πού σύμφωνα μέ τά τελευταῖα στατιστικά δεδομένα πέρυσι κατέθεσαν αἴτηση γιά νά συνταξιοδοτηθοῦν 200.000 πολῖτες καί ἡ ὑπογεννητικότητα βρίσκεται στήν κορυφή τῶν πραγματικῶν ἐθνικῶν προβλημάτων, ἐδῶ κάποιοι ἐπιδιώκουν νά καταστεῖ κεντρικό θέμα συζήτησης ἄν θά πηγαίνει ὁ κύριος Πατέλης στό gay pride χεράκι χεράκι μέ τόν σύντροφό του.
Εἶναι καιρός νά ἀρχίσουμε νά περιφρονοῦμε αὐτή τήν ἀτζέντα, νά πάψουμε νά ἀμυνόμαστε, νά ἀλλάξουμε τό γήπεδο καί νά βάζουμε ὡς συντηρητικοί τήν ἀτζέντα τῶν δικῶν μας ἀξιῶν στό τραπέζι. Στή συνέντευξή του πρός τήν «Ἑστία» ὁ διευθυντής τῆς βρεταννικῆς ἐπιθεώρησης «Spectator» τόνισε ὅτι ἡ Δεξιά πρέπει νά σταματήσει τούς καβγᾶδες μέ τούς τρελλούς ἀριστερούς. Στήν συνέντευξή της ἐπίσης στήν «Ἑστία» ἡ σύζυγος τοῦ θανόντος θεωρητικοῦ τοῦ συντηρητισμοῦ καθηγητοῦ Σκροῦτον τόνισε ὅτι ἡ ἀποστολή τῶν συντηρητικῶν εἶναι νά ὑποστηρίζουν καί νά ὑπερασπίζονται τήν πατρίδα καί τήν οἰκογένεια, ἀκόμα καί ὅταν αὐτές δέν εἶναι τῆς μόδας. Δέν ἔχει νόημα λοιπόν νά ἀσχολούμαστε μέ τίς ἀνησυχίες ἑνός ἑκάστου ὅταν αὐτές δέ συνιστοῦν τό πραγματικό πρόβλημα τῆς χώρας. Ἄς κοιτάξουμε γύρω μας. Ἐπί τοῦ κοινωνικοῦ, τό πρόβλημα εἶναι ἡ καταπίεση πού αἰσθάνεται ἡ ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ἤ τό γεγονός πώς διστάζουμε νά κάνουμε παιδιά; Τό πρόβλημα εἶναι τά συμπαθῆ τετράποδα ἤ ἡ διάλυση τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας ἡ ὁποία στά 201 χρόνια τοῦ ἐλεύθερου βίου μας ἦταν παράγοντας κοινωνικῆς συνοχῆς, οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης, καί συνέχισης τῆς ἐθνικῆς μας ὑπόστασης; Ὅταν τό πανελλήνιο συγκλονίζεται ἀπό τό γεγονός ὅτι μία μητέρα σκότωσε τά τρία παιδιά της, ἀπό τό γεγονός ὅτι διαρκῶς ἄνδρες δολοφονοῦν τίς μητέρες τῶν παιδιῶν τους, ἀπό τό γεγονός ὅτι οἱ παπποῦδες ἀσελγοῦν στά ἐγγόνια τους, ἀπό τό γεγονός ὅτι οἱ γειτονιές γέμισαν ἀπό νεανικές συμμορίες, τί μεγαλύτερη ἀπόδειξη ἔχουμε γιά νά καταλάβουμε ὅτι τό μέγα κοινωνικό πρόβλημα ἐντοπίζεται στήν παραδοσιακή οἰκογένεια ἡ ὁποία εἶναι τό κύτταρο τῆς ἀνανέωσης τοῦ ἔθνους; Καί πώς ἐκεῖ τό κράτος πρέπει νά σκύψει καί νά καταλάβει τί πάει λάθος. Ἀκόμη καί οἱ νέες μορφές οἰκογένειας τοῦ 21ου αἰῶνα, μονογονεϊκές καί ὁμοφυλόφιλες πού προπαγανδίζονται ὡς ἡ ἐναλλακτική λύση, προϊόν τῆς κρίσης τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας ἀποτελοῦν.
Ὅσες ἐκστρατεῖες ὅμως κι ἄν ἐπιχειρήσουν αὐτές, ἀκόμη καί γιά τήν νομοθέτηση τῆς υἱοθέτησης τέκνων ἀπό τίς ὁμόφυλες οἰκογένειες, γνωρίζουν ἄριστα ὅτι παρά τίς ἐπιτυχημένες ἐξαιρέσεις στήν ἀνατροφή τους τήν λύση στό δημογραφικό πού συνεπάγεται τήν συνέχεια καί ὄχι τήν ἐξαφάνιση τοῦ Ἔθνους, μπορεῖ νά τήν δώσει μόνο ὁ κλασσικός θεσμός τῆς οἰκογένειας. Μέ πατέρα καί μητέρα. Ὁ ὁποῖος ὅμως περνᾶ βαθειά κρίση ἐπειδή ἡ κλασσική οἰκογένεια διώκεται ἀπό τό κράτος τό ὁποῖο καταργεῖ τά ἐπιδόματα εἰδικῶς γιά τίς πολύτεκνες οἰκογένειες ἀλλά καί δέν διευκολύνει κἄν τήν συγκρότηση κλασσικῶν οἰκογενειῶν μέ ἕνα ἤ δύο μέλη. Χωρίς θέσεις ἐργασίας καί χωρίς ἀξιοπρεπεῖς μισθούς πῶς θά ἀνοίξουν τά νέα παιδιά σπίτι; Ὅταν δέν ἔχουν χρήματα στήν τσέπη γιά νά βγάλουν γιά ἕνα καφέ τήν ἀγαπημένη τους πῶς θά πᾶνε παρακάτω; Ξέρω νέα ζευγάρια πού συνδέονται 7-8 χρόνια καί δέν ἀποτολμοῦν τό μεγάλο βῆμα τοῦ γάμου ἐπειδή ἀκόμα δέν εἶναι ἕτοιμοι νά σταθοῦν στά πόδια τους οἰκονομικά. Ἡ κρίση τῆς οἰκογένειας ἀπό τήν ὁποία ξεπηδοῦν προβληματικοί χαρακτῆρες πού συναντοῦμε καθημερινῶς μπροστά μας χωρίς νά εὐθύνονται ἀπολύτως οἱ ἴδιοι –φταῖνε οἱ ἀπαίδευτοι γονεῖς πού τούς τραυμάτισαν καί δέν τούς μεγάλωσαν σωστά– εἶναι λοιπόν πολύ μεγαλύτερο θέμα ἀπό τόν ὑπερδικαιωματισμό γιά τά ζῶα, γιά τό πῶς θά ἀποχαιρετήσουμε τόν μάταιο τοῦτο κόσμο.
Ὅμως τό ζήτημα τοῦ συλλογικοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας πού εἶναι, ὅταν λειτουργεῖ σωστά, τό θεμέλιο τῆς κοινωνίας, εἶναι σημαντικώτερο τοῦ ὑπερδικαιωματισμοῦ τόν ὁποῖο συναντᾶμε πλειστάκις στά πρωτοσέλιδα τῶν ἐφημερίδων, στά ραδιόφωνα καί στά κανάλια γιά ἕναν ἀκόμη λόγο: διότι πρέπει νά σταθμίσουμε στό μέλλον τί εἶναι αὐτό πού εἶναι κρίσιμο γιά νά μείνει ἡ Ἑλλάδα καί ὁ ἑλληνικός χῶρος ὡς ἔχουν. Τί προηγεῖται; Ἡ ἀποθέωση τῆς ἀτομικῆς ἐπιθυμίας ἤ τά συλλογικά ὄνειρα τῆς μεγάλης κοινωνίας; Ὅλοι μαζί ἤ ὁ καθένας μόνος;
Προηγεῖται αὐτό πού ὅλοι ἐμεῖς πιστεύουμε, οἱ ὀργανωμένες κοινότητες καί ἡ ἐθνική σύνταξη ἤ αὐτό πού πιστεύουν ἐκεῖνοι πού ἐπενδύουν στούς μοναχικούς δρόμους; Στήν προσωπική τους ἱκανοποίηση καί τίποτα περισσότερο;;; Σέ ἐκείνους πού πιστεύουν ὅτι ἡ εὐτυχία περιστρέφεται μόνο γύρω ἀπό τό ἄτομο καί ποτέ γύρω ἀπό τό σύνολο; Αὐτό εἶναι ἕνα εὐρύτερο πολιτικό καί ἰδεολογικό θέμα. Τό θέμα τῶν ταυτοτήτων. Τό ὁποῖο σήμερα ἐλλείψει πειστικῆς ἀπάντησης ἀπό τήν τάχα μοντέρνα Κεντροδεξιά, τό ἐκμεταλλεύεται ὑπογείως ἡ Ἀκροδεξιά.
Ὅλα αὐτά βεβαίως συμβαίνουν κάτω ἀπό τά ραντάρ τῆς Κυβέρνησης πού πιστεύει ὅτι τό μοναδικό πρόβλημα τῆς χώρας εἶναι τά δικαιώματα τῶν ζώων, τό #metoo, τά δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ καί λοιπά καί λοιπά καί λοιπά. Πρόβλημά της ἄν δέν ἀσχολεῖται μέ αὐτά. Ἀργά ἤ γρήγορα θά τά βρεῖ μπροστά της, κατά τρόπο ὀδυνηρό!
«ΕΣΤΙΑ», Δ. 16 Μαΐου 2022, φ. 42.256 σελ. 1, 3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 17/5/2022).