Αναδημοσίευση από την Καθημερινή.
Αξιότιμε κύριε Γενικέ Γραμματέα του ΝΑΤΟ,
Τον τελευταίο καιρό προβαίνετε σε δηλώσεις σχετικά με την κρίση που επικρατεί στις σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας. Οι δηλώσεις αυτές φαινομενικά τηρούν ίση απόσταση μεταξύ των δύο χωρών.
Στην πραγματικότητα όμως είναι τυπικά απαράδεκτες, ουσιαστικά ευνοούν τον επιτιθέμενο εις βάρος του θύματός του και τελικά είναι επιβλαβείς για τη Συμμαχία.
Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ είναι υπάλληλος των κυβερνήσεων που τον διορίζουν και καταβάλλουν τον μισθό του από τα χρήματα των φορολογουμένων τους. Δεν διαμορφώνει πολιτική –αυτό είναι έργο των κυβερνήσεων– και δεν εκφράζει θέσεις χωρίς την έγκρισή τους. Και προφανώς δεν έχει εγκρίνει τις δηλώσεις αυτές η ελληνική κυβέρνηση.
Να διεκδικεί επισήμως και δημόσια τα εδάφη ενός άλλου μέλους, της Ελλάδος. Και συγκεκριμένα, 152 νήσους, νησίδες και βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου.
Να πραγματοποιεί καθημερινά υπερπτήσεις πολεμικών αεροσκαφών πάνω από τα εδάφη αυτά.
Να έχει αναπτύξει απέναντι των νησιών αυτών τον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο της Μεσογείου και ταυτοχρόνως να απαιτεί και τον αφοπλισμό τους.
Οταν εσείς, κύριε Γενικέ Γραμματέα, καλείτε την Ελλάδα σε διάλογο με την Τουρκία για να λύσουν τις διαφορές τους, στην ουσία ζητάτε από την Ελλάδα να καταστήσει την εδαφική της ακεραιότητα αντικείμενο διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Και το ζητάτε αυτό ενώ εκπροσωπείτε μια Συμμαχία που συνεστήθη και εξακολουθεί να υπάρχει για αυτόν ακριβώς τον λόγο, δηλαδή την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας των μελών της.
Αυτό δεν είναι στάση ίσων αποστάσεων. Είναι ενθάρρυνση του επιτιθέμενου εις βάρος του θύματός του.
Και αυτό, τελικά, δεν οδηγεί σε ενίσχυση της συνοχής της Συμμαχίας, αλλά μάλλον στη διάλυσή της.
Εάν, κύριε Γενικέ Γραµµατέα, δεν έχετε την εξουσιοδότηση να παρέμβετε για να διορθωθεί αυτή η πρωτοφανής και απαράδεκτη κατάσταση στους κόλπους της Συμμαχίας, νομίζω ότι το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να σιωπήσετε έως ότου λήξει η θητεία σας.
Ειλικρινά,
Πέτρος Γ. Μολυβιάτης
Ελλην πολίτης
1 comment
Το NATO δεν ξέχασε ποτέ το “Δόγμα Λουνς”