Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2009 δημοσίευσα το παρόν κείμενο για το έγκλημα της παιδεραστίας που προωθείται ακόμη και σε σχολικά βιβλία. Επαναφέρω το επίμαχο σημείο όπου φιλοξενείται σε βιβλίο Γλώσσας Γυμνασίου, καθώς και άλλες άθλιες και απαράδεκτες για σχολικά βιβλία αναφορές, για να κατανοήσουμε ότι είναι πολλά τα χρόνια που “διαφημίζεται” η κτηνωδία, αλλά και γιατί ακούω πολλούς να “πέφτουν από τα σύννεφα” ή να τα ανακαλύπτουν εμβρόντητοι σήμερα. Θυμίζω ότι τα βιβλία αυτά εισήλθαν στην εκπαίδευση από το 2006…
Τα βιβλία του Γυμνασίου – της γλώσσας – συνιστούν κι αυτά κακέκτυπα της τηλοψίας, προβάλλουν λανθασμένα πρότυπα, αποϊεροποιούν εδραίες αξίες, προωθούν τον πρόωρο ερωτισμό, την άκαιρη σεξουαλικότητα. Αποαθωοποιούν, με έναν λόγο τα παιδιά, σε μια ηλικία που μονάχη έγνοια τους πρέπει να είναι η σπουδή και η μόρφωση. Για του λόγου το αληθές, παρεμβάλλω ένα κείμενο, το οποίο περιέχεται στο «τετράδιο εργασιών» του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα», Α’ Γυμνασίου (σελ. 16). Δηλαδή απευθύνεται σε παιδιά 12-13 ετών, που μόλις εγκατέλειψαν το δημοτικό σχολείο. Τίτλος του «Οσάκις» . Επαναλαμβάνω αποσκοπεί στην γλωσσική και πνευματική καλλιέργεια μαθητών Α’ Γυμνασίου:
«Ο καθηγητής της φιλολογίας έριχνε κάθε μέρα το μπαλάκι. Όλη η τάξη το έπιανε σαν ένα γαργαλιστικό μήνυμα. Το πετούσε ο ένας στον άλλον. Χαράς ευαγγέλια.
«Οσάκις…» άρχισε τη φράση του ο φιλόλογος.
«Ναι. Ναι. Ο Σάκης! Ο Σάκης!» φώναζαν όλες μαζί οι μαθήτριες γελώντας. Κι ο καθηγητής τρελαινόταν. «Οσάκις…» επαναλάμβανε τονίζοντας τη λέξη σαν να έλεγε «σκάστε».«Ο Σάκης! Ο Σάκης!» ακουγόταν πάλι από κάτω και το γέλιο έδινε κι έπαιρνε. Ο καθηγητής δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ποιες από τις μαθήτριες ήταν οι δράστες. Η λέξη – μπαλάκι κυλούσε ακαριαία σε κλάσμα δευτερολέπτου μέσα από τα χείλια τους που ήταν κρυμμένα στο κάτω μέρος του σκυμμένου τους κεφαλιού. Νόμιζε πως απλώς επαναλάμβαναν τη λέξη. Πως τις ερέθιζε αυτή η λέξη. Δεν ήταν όμως έτσι. Άλλο πράγμα το «Οσάκις» κι άλλος άνθρωπος «Ο Σάκης».
Ο Σάκης ήταν ηλεκτρολόγος με μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 με 25 ετών. Τα είχε φτιάξει με την Αλέκα. Μια από τις μαθήτριες της τάξης. Ψηλή κι αδύνατη, με κοντά ξανθά μαλλιά και μεγάλα καστανά μάτια, μακρύ λαιμό και μακριά χέρια και πόδια, κάπως ξερακιανή, αλλά ζόρικη. Στα 15-16, όπως όλες τους. Η πρώτη που έβγαινε ραντεβού μήνες τώρα. Ο Σάκης την περίμενε το μεσημέρι στην άλλη γωνία κι οι άλλες μαθήτριες έτρεχαν από πίσω της να τον δούνε. Τα σχόλια έδιναν κι έπαιρναν. Ήταν ο πρώτος έρωτας της τάξης.
Ο καθηγητής φώναξε την πρώτη μαθήτρια, τη Μαρία, στο γραφείο του και τη ρώτησε. «Τι συμβαίνει με το «Οσάκις»; Γιατί αυτή η αντίδραση;»
«Δεν ξέρω, κύριε. Στο δικό μου θρανίο δεν ξέρουμε τίποτα. Το πήραν έτσι φαίνεται και το διασκεδάζουν» του απάντησε. Ρώτησε κι άλλες μαθήτριες. Μερικές δεν κρατήθηκαν και γελούσαν. Ο καθηγητής προσπάθησε να βγάλει από το λεξιλόγιό του τη λέξη «Οσάκις». Αυτή όμως αντιστεκόταν. Του έβγαινε αυθόρμητα, έστω και με κάποια καθυστέρηση. Τότε, όμως, γινόταν πανζουρλισμός. Σαν να την είχε στερηθεί η τάξη και ξεσπούσε «Ο Σάκης! Ο Σάκης!», φώναζαν ακόμα πιο δυνατά και γελούσαν με την καρδιά τους. Γιατί ήταν υπόθεση καρδιάς και όχι γραμματικής».
Ερωτώ: Τι διαβάζουμε εδώ; Περιγράφει ή δεν περιγράφει το κείμενο μια αποπλάνηση ανηλίκου;. Ερωτώ: Όπως παρουσιάζει το κείμενο αυτήν την σχέση, σαν κάτι το φυσιολογικό, το ακίνδυνο, δεν αποτελεί έμμεση παρότρυνση για επιδίωξη τέτοιων καταστρεπτικών σχέσεων; Ποιος γονέας θα ανεχόταν η κόρη του «να βγαίνει ραντεβού» με εικοσιπεντάχρονο; Εδώ πρόκειται για εξύμνηση της παιδεραστίας, του βδελυρού αυτού εγκλήματος, για το οποίο ανατριχιάζουμε όλοι και στο άκουσμά του. Κάτω από το κείμενο «καμαρώνει», για εμπέδωση προφανώς, η εξής κρανιοκενής ερώτηση: «γιατί γελούσε η τάξη, όταν ακουγόταν η λέξη Οσάκις στο κείμενο». Τι θα απαντήσει το παιδί σε μια τέτοια «παραλυμένη» ερώτηση; Όπως έγραφε σε ένα εξαιρετικό του κείμενο ο αγαπητός μου φίλος, γιατρός Φώτης Μιχαήλ: «Αντί να διδάσκεται η αρμονική συζυγία, έχουμε πρόωρη σεξουαλική καθοδήγηση. Το πρώτο θα μας εξασφαλίσει ευτυχισμένα νιάτα, ενώ το δεύτερο, θα μας φορτώσει με σοβαρά σωματικά και ψυχικά τραύματα, όπως είναι οι ακριβοπληρωμένες επιπόλαιες σχέσεις οι βαριές καταθλίψεις και οι απόπειρες αυτοχειρίας».
«Ανεβαίνουμε» στη Β’ Γυμνασίου. Και εδώ οι ίδιες ψυχοφθόρες ανοησίες. Στο «Ανθολόγιο» της τάξης αυτής επαινείται ο «αρχαίος» θεσμός της εταίρας (=πόρνη). Αποσπώ κάποιους στίχους από το κείμενο: «Είναι κάποια ψηλή (εταίρα) φοράει σανδάλι με σόλα λεπτή και κυκλοφορεί με το κεφάλι γερμένο στον ώμο, αυτό αφαιρεί ύψος. Δεν έχει κάποια γλουτούς, τους προσθέτει ραμμένους κάτω από το φόρεμα. Έτσι, όσοι τη βλέπουν εκστασιάζονται με τα οπίσθιά της. Έχει κοιλιά∙ διαθέτουν για λόγου της στήθη, όπως αυτά που έχουν οι ηθοποιοί στις κωμωδίες∙ φορώντας τέτοια στήθη πρόσθετα στητά… (σελ. 40)». Και συνεχίζεται η παιδαγωγικώς εξονυχιστική διερεύνηση και ερμηνεία των καλλωπιστικών μεταλλάξεων της εταίρας. Και ακολουθούν βεβαίως οι εμπεδωτικές ερωτήσεις προς πλήρη αποκολοκύνθωση των μαθητών: Η πρώτη αναφέρεται τις «βελτιωτικές επεμβάσεις» στις οποίες επιδίδονται οι ιδεώδες εταίρες. Η δεύτερη στα καλλυντικά που χρησιμοποιούν και σε ποιο σημείο του σώματός τους (Ένα καλλυντικό για το εγκέφαλο των συγγραφέων χρειάζεται). Γ’ Γυμνασίου, συνεχίζεται το μαγάρισμα των νέων, η απαξίωση του όποιου εναπομείναντος κύρους του σχολικού μαθήματος, αλλά και του εκπαιδευτικού, που καλείται να διδάξει τις νεοεποχίτικες σεξομπουρδολογίες.
Μάθημα «Νεοελληνική Γλώσσα» (σελ. 148). Εδώ εμφιλοχώρησε ένα τραγούδι, το οποίο μπορεί να το ακούσει τις μεταμεσονύκτιες ώρες σε κάποιο ξενυχτάδικο για χασομέρηδες, αλλά σε σχολική τάξη ουδείς σοβαρός παιδαγωγός θα το παρουσίαζε και μάλιστα σε βιβλίο. Κείμενο: «Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά / αν κοιταχτείς και έχεις βγάλει βυζιά / Don’t worry be happy / Άμα η κόρη σου σε λέει μπαμπά ενώ ο γιος σου / σε φωνάζει μαμά / Don’t worry be happy» και λοιπά και λοιπά. Ερώτηση: Καθηγητής που θα διαβάσει τον στίχο «αν κοιταχτείς και έχεις…» δεν κινδυνεύει με οριστική απώλεια της σοβαρότητάς του; Από πότε η χυδαιότητα και η αισχρολογία ανήκουν στα γνωστικά πεδία του σχολείου; Κι αν έγραψα στον πρόλογο για την γλωσσική ακαταστασία των νέων, δεν το έγραψα για να τους στηλιτεύσω. Υπαίτιο είναι και το σχολείο. Δρέπουμε τους καρπούς μιας Παιδείας, μιας αγωγής που προβάλλει, «διδάσκει» την διαφθορά, την λαγνεία. Και ένα τελευταίο σκύβαλο. Στο τετράδιο εργασιών Γ’ Γυμνασίου, σελ. 73, σε κείμενο με τίτλο «παραπλανητικά», οι μαθητές μυούνται και στην αστρονομία, τα ζώδια και τα ωροσκόπια από τον «μέγα παιδαγωγό», Κώστα Λεφάκη, τον γνωστό τηλεαστρολόγο. Διαβάζω: «Ο Άρης θα εμπνεύσει πολύ κόσμο πάνω σε νέους σκοπούς. Οι σκοποί αυτοί ίσως να είναι ερωτικοί…Αυτόν τον μήνα οι συμπτώσεις θα ενισχύσουν τις ερωτικές σχέσεις…». Λεφάκη βρίσκεις σ’ αυτά τα βιβλία. Πού είναι όμως τα μεγάλα πνευματικά αναστήματα του τόπου;
Ας τα σκεφτούν αυτά οι γονείς, ας τα διαβάσει αυτά κάποιος Εισαγγελέας.
(Κατά το άρθρο 349 του Ποινικού Κώδικα ο προάγων προς πορνεία ή εξωθών προς διαφθορά ανήλικα πρόσωπα είτε υποθάλπει ή διευκολύνει.
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
2 comments
Δάσκαλε, κανείς μας με εγκέφαλο δεν “πέφτει από τα σύννεφα”.
Αυτοί που πέφτουν είναι απλά ανεγκέφαλοι ή σχιζοφρενείς.
Αυτούς ψηφίζουν οι “Έλληνες” και οι “Χριστιανοί” αυτής της “χώρας”, εδώ και δεκαετίες.
Δικαιώνεται ο Παπαδόπουλος, που κατάλαβε ότι χωρίς κατάλυση της (ψευτο-)”δημοκρατίας”, έστω και προσωρινή, δεν επρόκειτο να άλλαζε τίποτα και ποτέ. Ας μας πει τώρα κάποιος ότι είχε άδικο…
Όσο για τους “εισαγγελείς”, είναι και αυτοί, ΟΛΟΙ τους, το ίδιο χωμένοι σε παιδεραστίες ή και χειρότερα, όπως και οι δημοσιοκάφροι, οι πολιτικοί, και όλοι οι “υψηλά ιστάμενοι” αυτής της “χώρας”. Είναι όλοι τους προδότες, είτε ηθελημένα, είτε από “ήπιο εξαναγκασμό”.
Είναι προφανέστατο το ποιοι κυβερνούν την χώρα όλη, και τον κόσμο όλο, και τι επιδιώκουν.
Τώρα, αν κάποιοι δεν κατανοούν τίποτα από τα παραπάνω, μάλλον έχουν πλέον πέσει στο επίπεδο του ζώου, και δεν υπάρχει γι’ αυτούς σωτηρία. Το ζήτημα είναι το τι θα γίνει με εμάς τους υπόλοιπους.
Αλλά, για να λέμε την αλήθεια, και εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε καμία σχέση με τους προγόνους μας και την παράδοσή μας. Έχουμε μόνο στα λόγια, αλλά καμιά σχέση στην πράξη. Ούτε Χριστιανοί είμαστε, ούτε Έλληνες. Θα έλεγα ότι, αν είχα να διαλέξω μεταξύ των σημερινών “χριστιανών” και των σημερινών “αθέων”, μάλλον οι δεύτεροι θα ήταν καλύτεροι και πιο ταιριαστοί στον ρόλο του Χριστιανού και του Έλληνα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τις οποίες μετράω στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ειλικρινά, τόσο αντίχριστους όσο τους “χριστιανούς” της Ελλάδος, δύσκολα βρίσκεις. Και ακόμα και αν είσαι κλεισμένος σε κάποιο μοναστήρι, και δεν έρχεσαι σε επαφή με τους μοντέρνους “χριστιανούς”, αρκεί απλά να δεις ποιους “θρησκευτικούς ηγέτες” έχουμε, αποδεχόμαστε, και ακολουθούμε, για να καταλάβεις τι είμαστε και εμείς… Για να μην αναφέρω και την κατάπτωση του σύγχρονου μοναχισμού, όπου η πνευματική πτώση είναι ακόμα μεγαλύτερη…
Οι “ηγέτες” μας είναι φτιαγμένοι για τα μέτρα μας.
Όσο περνάνε οι μέρες της ζωής μου, τόσο καταλαβαίνω ότι ο κόσμος αυτός είναι πολύ δίκαιος. Μπορεί κάποιες προσωρινές αδικίες να γίνονται, αλλά σε βάθος χρόνου ο καθένας λαμβάνει ότι κακό του αξίζει. Ειδικά σε επίπεδο κοινωνίας, αλλά εν μέρει και σε επίπεδο ατόμου. Και ότι μένει απλήρωτο εδώ, πιστεύω ότι πληρώνεται στον άλλο κόσμο.
Μη παραπονιέστε καθόλου λοιπόν. Με όλα αυτά (και άλλα πολλά) στα σχολικά βιβλία, ο αντίχριστος που παριστάνει τον αρχιεπίσκοπο, αλλά και η “ιερά” του “σύνοδος” παραμένουν ακίνητοι στην θέση τους. Μετά από αυτό, τι άλλο να περιμένει κανείς;;;
Θα έλεγα ότι, με αυτούς που βάλαμε στις ανωτέρω θέσεις, θα έπρεπε να λέμε και “πάλι καλά”, γιατί σίγουρα θέλουν να τα κάνουν όλα πολύ χειρότερα και δεν το κατάφεραν ακόμα.
Μας κατεστρεψεν το επαρατον μεταπολιτευτικον δογμα: “ανηκομεν εις την Δυσιν”, Δασκαλε.
Γραφετε, επισης, περι ευθυνης των γονεων. Αυτοι, Δασκαλε, ευρισκονται εις την ηλικιαν των εικοσι, τριαντα, σαραντα ετων. Δηλαδη εχουσι γαλουχηθη ηδη μετα του ιδιου σπερματος της Διαφθορας, το οποιον ενεσπαρη μεταπολιτευτικως υπο της διαβοητου, πλεον, γεννεας του Πολυτεχνειου, ητοι του καρκινωματος του κομμουνισμου. Οποτε οφειλει να αλλαξη ολοκληρος η νοοτροπια του Ελληνικου λαου, η οποια καλλιειργηθη εκτοτε. Δηλαδη επιστροφη εις το τριπτυχον: Πατρις Θρησκεια Οικογενεια. Αυτο απαιτει ηγεσιαν, η οποια, δυστυχως, επισης εχει γαλουχηθη τοιουτοτροπως. Αλλη νοοτροπια Κωνσταντινου Μητσοτακη, αλλη νοοτροπια Κυριακου Μητσοτακη.