Γιατί εἴμαστε ἀνώτερο ἔθνος.

τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

ΣΤΙΣ 16 Νοεμβρίου 2022, ὑπό τόν τίτλο «Γιατί εἴμαστε ἀνώτερο ἔθνος», ἡ «Ἑστία» στηλίτευε τό γεγονός, ὅτι ἡ Τουρκία ἀπαιτοῦσε νά πληρώσουν νοσήλεια οἱ συμπατριῶτες μας πού ἐτραυματίσθησαν ἀπό βόμβα πού ἐξερράγη στήν Κωνσταντινούπολη.

Τότε μάλιστα, καί γιά τό συγκεκριμένο ἄρθρο, εἴχαμε δεχθεῖ πυρά ἀπό ἀρθρογράφο τῆς ἐφημερίδος «Καθημερινή». Ἔρχονται ὅμως τά πράγματα καί ἀναδεικνύεται πάλι καί, κατά τόπον ἀκόμη πιό ἐξόφθαλμον, ἡ πραγματικότης αὐτή. Ὅτι εἴμαστε, πράγματι, ἀνώτερο ἔθνος.

Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού στέλνουμε στήν Τουρκία ὁμάδες διασωστῶν, γιά νά βοηθήσουν στίς προσπάθειες ἐντοπισμοῦ ἐπιζώντων μέσα ἀπό τά ἐρείπια πού ἄφησε πίσω του ὁ σεισμός. Τώρα μάλιστα συνεργεῖα διασώσεως στέλνει καί ἡ Κύπρος. Ἡ ἑλληνική Κύπρος. Τό 40% τοῦ ἐδάφους τῆς ὁποίας ἐξακολουθεῖ νά κατέχεται ἀπό τόν Ἀττίλα. Ὅμως ὁ ἀνθρωπισμός δέν εἶναι ζήτημα πολιτικῆς. Οὔτε στήν σκέψη τῶν Ἑλλήνων ὑπάρχει ἡ ὑστεροβουλία, ὅτι μπορεῖ μέσα ἀπό πράξεις σάν αὐτήν νά ὑπάρξει προσέγγισις μεταξύ τῶν λαῶν καί βελτίωσις τῶν σχέσεων Ἑλλάδος – Τουρκίας. Ὅταν περάσει λίγος χρόνος καί οἱ πληγές ἀρχίσουν νά ἐπουλώνονται, θά ἀκοῦμε καί πάλι τόν Ἐρντογάν νά ἀπειλεῖ, τόν Τσαβούσογλου νά διεκδικεῖ καί τόν ἁπλό Τοῦρκο νά στελεχώνει τόν Στρατό πού παρατάσσεται στόν Ἕβρο ἤ τήν Στρατοχωροφυλακή πού κατασφάζει τούς Κούρδους.

Αὐτά θά γίνουν τότε. Σήμερα, ὅμως, βλέπουμε μόνον τήν ἀνθρωπιστική καταστροφή. Γιά αὐτό εἴμαστε ἀνώτερο ἔθνος. Τήν ἴδια ὥρα, χῶρες, ὅπως ἡ Σουηδία, στέλνουν ψυχρά, γιά ἀνθρωπιστική βοήθεια, ἐπιταγές μερικῶν χιλιάδων δολλαρίων, ἐνῷ οἱ Γάλλοι χλευάζουν τόν πόνο τῆς γείτονος. Ἕνα σκίτσο μέ τήν εἰκόνα τῆς καταστροφῆς συνοδεύεται ἀπό τήν λεζάντα «Τώρα δέν θά χρειασθεῖ νά στείλουμε ἅρματα»! Λές καί ὑπῆρχε περίπτωσις νά κηρύξουν οἱ Γάλλοι τόν πόλεμο στήν Τουρκία! Ἄν χρειασθεῖ δικά μας ἅρματα μάχης θά προελάσουν πρός τήν Κωνσταντινούπολη. Ἀλλά θά τό κάνουν, ἀπέναντι σέ ἕναν ἐχθρό ὄρθιο. Δέν θά ἐκμεταλλευθοῦν τήν δυστυχία του, ὅταν πλήττεται ἀπό τήν φυσική καταστροφή. Γιά αὐτό εἴμαστε ἀνώτερο ἔθνος.

Τήν ὥρα τῆς ἀνάγκης, οἱ Ἕλληνες στέκονται δίπλα στόν πάσχοντα. Ὅποιος καί ἄν εἶναι, καί ὅποιο παρελθόν κι ἄν ἔχει, ἤ ἔχουμε μαζί του. Ἐκεῖ πού μποροῦν νά σώσουν ζωές, οἱ Ἕλληνες θά σπεύσουν νά συνδράμουν. Ὅπως σήμερα ἡ ΕΜΑΚ σώζει ἀνθρώπινες ζωές στήν νοτιονανατολική Τουρκία. Γιά αὐτό εἴμαστε ἀνώτερο ἔθνος. Κάποτε, πρίν ἀπό χρόνια, ὅταν ὁμάδες διασωστῶν συνέδραμαν καί πάλι περιοχές πού εἶχαν πληγεῖ ἀπό σεισμούς, κάποιοι μιλοῦσαν γιά «διπλωματία τῶν σεισμῶν»! Περίμεναν, δηλαδή, νά λυθοῦν ἤ ἔστω νά ἀμβλυνθοῦν τά προβλήματα στίς ἑλληνο-τουρκικές σχέσεις, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς παροχῆς ἑκατέρωθεν ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας. Ἐκεῖνες οἱ ἀντιλήψεις πολύ γρήγορα ξεχάσθηκαν. Διότι ὁ ἀνθρωπισμός δέν ἔχει πολιτικό πρόσημο.

Δέν εἶναι ζήτημα διπλωματίας ἤ διεθνῶν σχέσεων. Δέν θά ἐπηρεάσουν τήν πολιτική ἤ τίς συγκρούσεις τοῦ αὔριο. Ἀλλά πρέπει νά ἀνήκει κανείς σέ ἕνα ἀνώτερο ἔθνος γιά νά τά καταλαβαίνει αὐτά.

Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Πέ. 9 Φεβρουαρίου 2023, φ. 42.477 σελ. 1, 3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 10/02/2023).