Μια ανάλυση της εκπροσώπου της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων
Ελλάδος (ΟΠΣΕ), Μαρίας Παπαδοπούλου, και μια δήλωση (βίντεο) που έκανε
την Κυριακή 22 Μάη 2011 στην πλατεία Αλησμόνητων Πατρίδων Λάρισας κατά
την εκδήλωση ΤΙΜΗΣ στην Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του
Πόντου (Ν. 2193/1994)
Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της έννοιας της
«γενοκτονίας»[1] από τον ΟΗΕ ως έγκλημα που τιμωρείται με βάση το
Διεθνές Δίκαιο, επέτρεψε να έρχονται στο φως αποτρόπαια κρούσματα που
έπληξαν και εξαφάνισαν κατά καιρούς διάφορους αδύναμους λαούς και
κοινωνικές ομάδες, ανά τη υφήλιο.
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ αποδεικνύεται δυστυχώς ότι
έχει το έγκλημα αυτό. Οργανώνεται από την αναζωπύρωση αρρωστημένων
ιδεολογιών, γι’ αυτό έδρασε και δρα σε χρόνους που προηγούνται αλλά και
σε χρόνους δυστυχώς που έπονται την, από 1951 ισχύος, σύμβαση ΟΗΕ του
1948[2] για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.
Προκαλούν φρίκη, τόσο οι απάνθρωπες μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν όσο και
ο αριθμός των ανθρώπων κάθε ηλικίας που εξοντώθηκε. Οι Εβραίοι, οι
Τσιγγάνοι (Ρομ), οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, οι Έλληνες, οι Σέρβοι, και άλλες
ομάδες, θρηνούν συνολικά 30.000.000 θύματα –χωρίς να συνυπολογίσουμε σε
αυτούς τα θύματα της γενοκτονίας των Αρμενίων, Ασσυροχαλδαίων ασιατικών
λαών και λαών άλλων ηπείρων. Συγκριτικά δε, τα μαζικά εγκλήματα
συνοδεύονται κυρίως με βασανισμούς σε στρατόπεδα θανάτου, ενώ οι Εβραίοι
με τα 6.000.000 θύματα θρηνούν τους περισσότερους νεκρούς.
ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΧΩΡΟ, πρωτοκορυφαίοι
«αυτόχειρες» γενοκτονιών που φαίνεται να εισέπραξαν τον μεγαλύτερο
«Φόρο» Θανάτου ήταν: Γερμανοί Ναζί, Σοβιετικοί της ΕΣΣΔ, Οθωμανοί
Τούρκοι. Πρέπει να τονιστεί αυτό, διότι η υπόσταση και η ισχύς των
σημερινών κρατών τους, ούτε την ανθρωπιστική «ανωτερότητα του
πολιτισμού» τους απέδειξε, ούτε την ασφάλεια της ανθρωπότητας εγγυάται.
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ, το ελληνικό στοιχείο
υπέστη μορφές γενοκτονίας. Από τις υποχρεωτικές γλωσσοκοπίες και τα
Τάγματα εργασιών, ως το μεθοδευμένο κι αποτρόπαιο σχέδιο που εφάρμοσαν
οι Νεότουρκοι εξολοθρεύοντας 353.000 αθώους Έλληνες Πόντιους και
συνεχίστηκε και σε άλλες εθνότητες στη Μικρά Ασία, με το σχέδιο της
«εθνοκάθαρσης». Τα δυο άρθρα που θεσμοθετεί το Διεθνές Ποινικό
Δικαστήριο(ΔΠΔ), περιλαμβάνουν νομικά όλες τις μορφές: «Γενοκτονία
σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται
με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής,
φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας:
α) Ανθρωποκτονία με πρόθεση μελών της ομάδας.
β) Πρόκληση βαριάς σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας.
γ) Με πρόθεση επιβολής επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμών, να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει.
δ) Επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας.
ε)
Δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα». Επίσης
αναφέρονται ως αξιόποινες πράξεις: η συνωμοσία προς διάπραξη
γενοκτονίας, έμμεσα ή άμεσα, η απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας και η
συμμετοχή σε γενοκτονία»[3].
ΙΣΤΟΡΙΚΑ, Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,διακρίνεται
χρονικά σε τρεις φάσεις. Οι μαρτυρίες και τα ντοκουμέντα για τη
Γενοκτονία που υπέστησαν εθνολογικά οι Έλληνες είναι αδιάψευστα[4]
[5][6] και αναφέρθηκα σε προηγούμενα άρθρα σε τέτοια συγκαιρινά
ντοκουμέντα και γραπτές μαρτυρίες.
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ, απέναντι σε όλα αυτά τα
στυγερά εγκλήματα, προσπαθεί να «φτιάξει» δικά της επιχειρήματα, λ.χ.
ότι δήθεν απειλούνταν η «εθνική ασφάλεια» της οθωμανικής αυτοκρατορίας,
ότι αμφισβητείται ο αριθμός των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος,
ότι η Ανατολία δεν ήταν πατρίδα των Ελλήνων κι ότι δεν ήταν
προσχεδιασμένο το έγκλημα αλλά οι δολοφονίες έγιναν από άτακτα σώματα
χωρίς τις διαταγές των Νεότουρκων κ.λπ.
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΟΜΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ και τα
λόγια της Gulan Avci (μέλους του Σουηδικού Κοινοβουλίου που ψήφισε την
αναγνώριση της γενοκτονίας τον Μάρτιο του 2010) είναι μνημειώδη[7]:
«…κάθε φορά που ακόμα μία χώρα αναγνωρίζει τη
γενοκτονία η αλήθεια πλησιάζει λίγο πιο κοντά στην Τουρκία. Δεν είναι
πλέον δυνατόν να ξεφεύγει ή να παραμένει σιωπηλή για το παρελθόν. Ήρθε η
ώρα η Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία….Το τελευταίο στάδιο της
Γενοκτονίας είναι η άρνησή της και δυστυχώς σήμερα η Τουρκία βρίσκεται
σε αυτό ακριβώς το στάδιο. Ήρθε η ώρα να συμφιλιωθεί η Τουρκία με την
Κεμαλική της κληρονομιά…αυτό που συνέβη ήταν Γενοκτονία. Οι
επιφανέστεροι επιστήμονες και ιστορικοί του κόσμου έχουν καταλήξει στο
συμπέρασμα ότι επρόκειτο για γενοκτονία….Η άσκηση πίεσης στο τουρκικό
κράτος προκειμένου αυτό να αποδεχθεί μία ξεκάθαρη συζήτηση σχετικά με τη
Γενοκτονία και να επιτρέψει την πρόσβαση του έξω κόσμου στα αρχεία
ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας….η μη
αναγνώρισή της αποτελεί πλήγμα για τη δικαιοσύνη…Η δικαιοσύνη πρέπει να
εφαρμοστεί στην Τουρκία…».
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ της Τουρκίας μέχρι σήμερα
ακρωτηριάζονται από τη διαιώνιση μιας ρατσιστικής ιδεολογίας η οποία δεν
έπαψε να επιβιώνει και να αναπαράγει τις σχέσεις εξουσίας στο εσωτερικό
και εξωτερικό της χώρας. Σύμφωνα με τους αναλυτές της ιδεολογίας αυτής,
ο παντουρκισμός-παντουρανισμός[8] είναι ένα πολιτικό φαινόμενο με
ιστορικό βάθος.
«ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΕ» από το οθωμανικό και το κεμαλικό καθεστώς προκειμένου να αποτραπεί ο εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος.
ΤΑ ΜΕΣΑ για την επίτευξη των πολιτικών στόχων
των παντουρκιστών ήταν η εξαφάνιση των χριστιανικών ομάδων ή ο
εκτουρκισμός τους μέσω του εξισλαμισμού, και ο εκτουρκισμός των
μουσουλμανικών πληθυσμών. Ανάλογη της φιλοσοφίας του Ναζισμού και του
Σταλινισμού, δεν είναι τυχαίο ότι ο βασικός πυρήνας στον οποίο
καλλιεργήθηκαν και διαδόθηκαν οι απόψεις αυτής της ιδεολογίας ήταν οι
αξιωματικοί του οθωμανικού στρατού. Το κράτος ταυτίζεται οντολογικά με
ένα κυρίαρχο καθεστώς όπου κάθε δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών συνιστά
απειλή για την ασφάλεια του συστήματος. Η ιδεολογία προϋποθέτει
χειραγώγηση, πηγάζει από τον ιδεοληπτικό ρατσισμό, και εκμεταλλεύεται τη
θρησκευτική συνείδηση των μουσουλμάνων εκφυλίζοντάς τους σε πολιτικό
εργαλείο. Μέσω του φανατισμού ασκεί επιρροή πρώτα στον εκτουρκισμένο
κόσμο. Παρότι ο ρατσισμός της ενδύεται το πρόσχημα της «μουσουλμανικής
πίστης», η τελεολογία είναι αυτή του ισλαμισμού για την πολιτική που
υπηρετεί την ιθύνουσα τάξη. Οι διεθνείς συγκυρίες άλλοτε συνέβαλλαν στην
περιθωριοποίηση κι άλλοτε στην ενίσχυση του παντουρκισμού. Όσο
συντηρούνται οι υψηλά ιστάμενοι κύκλοι που επιδιώκουν την «εθνοκάθαρση»
του «τουρκικού» κόσμου και την ανάδειξή του σε παγκόσμια δύναμη, θα
είναι ενδεικτική η περιφρόνηση προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων και η πάγια αντίληψη ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι
δυνατόν να «συνιστούν απειλή για την ασφάλεια» του κράτους.
ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ απεικονίζει
και η έρευνα που διεξήχθη(2008) σε Τούρκους δικαστές και εισαγγελείς[9]
από το TESEV[10] στην Κωνσταντινούπολη.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ ωστόσο αποτελεί η γενοκτονία
που εκτελέστηκε εις βάρος των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολίας, όσο δεν
βρίσκει επίσημη Πράξη ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ από τα νεότερα τουρκικά καθεστώτα.
Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ των Εγκλημάτων
Πολέμου και Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας επιδιώκει την πρόληψη και
καταστολή τέτοιων εγκλημάτων στο μέλλον. Το Απαράγραπτο συνάγει, μεταξύ
άλλων, ότι το ξεπάγωμα του «παντουρκισμού» δεν μπορεί σήμερα να
αποθεώνεται ως «ανώτερος πολιτισμός», ούτε για την Ιστορία ούτε για την
ειρήνη των λαών ούτε για το μέλλον της ανθρωπότητας.
[1] Ο καθηγητής της Νομικής του Πανεπιστημίου του
Γέιλ, Ραφαήλ Λέμκιν, εισήγαγε τον όρο «γενοκτονία» το 1944. Ο όρος του
Λέμκιν αποτέλεσε τη βάση της ορολογίας που χρησιμοποίησαν ο ΟΗΕ για να
συνταχθεί η «Συνθήκη περί Γενοκτονίας» της 9ης Δεκεμβρίου του 1948. Τότε
κωδικοποιήθηκε το συγκεκριμένο έγκλημα και ορίστηκαν ακόμα και τιμωρίες
για τους εγκληματίες, αλλά αυτό δεν σταμάτησε την άσκηση βίας εναντίον
ομάδων ανθρώπων με διαφορετικότητα από τους θύτες τους. Για την έννοια
της γενοκτονίας και ιδιαίτερα στην περιοχή του σημερινού τουρκικού
κράτους. βλ. Lemkin R. Axis Rule in Eyrope. Laws of Occupation. Analysis
of Government. Proposals for readers. Garnegie Endowment for
International Peace. Division of International Law, Washington 1944. Βλ.
επίσης Διαρκές Δικαστήριο των Λαών. Το έγκλημα της σιωπής.
ΗγενοκτονίατωνΑρμενίων. Αθήνα, Ηρόδοτος, 1988.
[2] Convention
on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (CPPCG).
General Assembly Resolution 260 a (III) of 9/12/1948. UNTS, No 1021,
vol. 78, 1951, p.228. Αξίζει να αναφερθεί ότι πολλές χώρες που διέθεταν
αποικίες δηλώσαν εγγράφως τις επιφυλάξεις τους, οι οποίες έγιναν μερικώς
δεκτές, και απεδέχθησαν τα περί γενοκτονίας με επιφύλαξη.
[3] Περράκη Σ., Η διεθνής προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, Αθήνα, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2000.
[4] Eνεπεκίδης Π., Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά έγγραφα από τη Βιέννη (1908-1918). Θεσσαλονίκη 1996, σ. 131-132.
[5] Βικιπαίδεια, Γενοκτονία των Ελλήνων
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD
[6] Παπαδοπούλου Μαρία, Άρθρο Οι Ίωνες «Γιουνάν» ζουν στις καρδιές μας, Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Σάββατο 18/9/2010
http://files.eleftheria.gr/pdf/%7BEA864D10-CCAB-487A-8CD9-A32AE4B85CAF%7D_18-9-2010-FYLLO.pdf
Ηλεκτρονική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=22407&pid=19&CategoryID=19&txt
Πλήρες στο «Διπλωματικό Περισκόπιο»
http://www.diplomatikoperiskopio.com/index.php?option=com_content&view=article&id=618:–lr—-
[7]
Μαλκίδης Θεοφάνης, Η γενοκτονία των Ελλήνων σήμερα, ομιλία, Δρ και
λέκτορας του Πανεπιστημίου Θράκης και τακτικό μέλος της Διεθνούς Ένωσης
Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (IAGS)
http://malkidis.blogspot.com/2011/05/blog-post_6078.html
[8]
Sonmezoglu, Faruk, Ανάλυση Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής: Μύθος και
Πραγματικότητα, Τόμος Β’, Ο παντουρκισμός ως εργαλείο εσωτερικής και
εξωτερικής πολιτικής στις τουρκογερμανικές σχέσεις κατά την περίοδο του
Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εκδόσεις ινφογνώμων 2001.
[9]
Προετοιμασία για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και αλληλοσυγκρουόμενες
σχετικές απόψεις δικαστών και εισαγγελέων για τα ανθρώπινα δικαιώματα,
τις αλλαγές της νομοθεσίας και τις διεθνείς δεσμεύσεις
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2007-6338+0+DOC+XML+V0//EL
Η
Επιτροπή για την έρευνα που διεξήχθη από το TESEV στην Κωνσταντινούπολη
μεταξύ τούρκων δικαστών και εισαγγελέων, η οποία αποκάλυψε μεταξύ άλλων
τις παρακάτω αξιοπρόσεκτες αντιλήψεις:
α. Ποσοστό 51 % θεωρεί ότι το συμφέρον του
κράτους προηγείται του ατομικού συμφέροντος και ότι, για τον λόγο αυτόν,
τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι δυνατόν να συνιστούν απειλή για την
ασφάλεια του κράτους.
β. Ποσοστό 45 % θεωρεί ότι για τους συναδέλφους
τους τα εγκλήματα κατά του κράτους είναι σημαντικότερα από τα εγκλήματα
που διαπράττονται από κυβερνητικούς υπαλλήλους.
γ. Ποσοστό 63 % θεωρεί ότι οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλει η ΕΕ στην Τουρκία δεν την ωφελούν.
δ.
Ποσοστό 16 % πιστεύει ότι πρέπει να καταργηθεί το άρθρο 301 του
τουρκικού ποινικού κώδικα που τιμωρεί την προσβολή της τουρκικής
ταυτότητας και αποτελεί αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης.
ε. Ποσοστό
69 % μιλά απροκάλυπτα περιφρονητικά για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που το θεωρούν προκατειλημμένο σε βάρος της
Τουρκίας.
στ. Ποσοστό 49 % θεωρεί ανεπιθύμητη τη μεταρρύθμιση του
ποινικού δικαίου βάσει των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
ζ. Ποσοστό 53 % δεν λαμβάνει ποτέ υπόψη κατά
την έκδοση απόφασης τις διεθνείς συμβάσεις για τα θεμελιώδη δικαιώματα
και ελευθερίες, διότι θεωρούν ότι συνιστούν επέμβαση στην ανεξαρτησία
της Τουρκίας και ανάμιξη στις εσωτερικές της υποθέσεις.
2. Πώς
αξιολογεί η Επιτροπή το γεγονός ότι προφανώς για τους τούρκους δικαστές
οι διεθνείς δεσμεύσεις και οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ήσσονος σημασίας κατά την έκδοσή των
αποφάσεών τους και ότι οι περισσότεροι δικαστές απορρίπτουν την
τροποποίηση νόμων που έχει ως στόχο την επιβεβλημένη ενίσχυση της
δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και κατά πάσα πιθανότητα δεν
πρόκειται να τις εφαρμόσουν αφού θεσπιστούν;
3. Με ποιον τρόπο
συμπεριλαμβάνονται αυτές οι πληροφορίες στη διαδικασία προετοιμασίας
σχετικά με τη μελλοντική ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και με την
απαραίτητη προς τούτο εκπλήρωση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης;
4.
Ποιες ενέργειες πραγματοποιούνται για να επηρεαστεί η στάση όλων των
δημοσίων λειτουργών που έχουν σχέση με νομικές υποθέσεις στην Τουρκία
έτσι ώστε να διορθωθούν σε εύθετο χρόνο αυτές οι σοβαρές ελλείψεις;
Πηγή: Ολλανδική ημερήσια εφημερίδα «De Volkskrant» της 30.11.2007.
[10]The Turkish Economic and Social Studies Foundation [ www.tesev.org.tr ]
http://www.google.gr/url?sa=t&source=web&cd=2&sqi=2&ved=0CC0QFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.tesev.org.tr%2Fdefault.asp%3FPG%3DANAEN&ei=62HGTZC-LMnOswatz62FDw&usg=AFQjCNHnU_cQOz4eFL6hduu4mPxi6qiU7Q&sig2=hb3qf0D5zXiM2PhvgIHeNQ
[Πηγές: http://mariapapadopoulou.blogspot.com/2011/05/blog-post_08.html]
· Σχετική δημοσίευση στην Έντυπη εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
http://mariapapadopoulou.blogspot.com/2011/06/blog-post_10.html
· Σχετική δημοσίευση στην Ηλεκτρονική εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=29399&pid=19&CategoryID=19&txt=%CC%E1%F1%DF%E1%20%D0%E1%F0%E1%E4%EF%F0%EF%FD%EB%EF%F5
Η Γενοκτονία των Ελλήνων
Δελτίο βραδυνών Ειδήσεων THESSALIA TV
Δήλωση της
εκπροσώπου της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος (ΟΠΣΕ) Μαρίας
Παπαδοπούλου, που έγινε την Κυριακή 22 Μάη 2011 στην πλατεία Αλησμόνητων
Πατρίδων Λάρισας κατά την εκδήλωση ΤΙΜΗΣ (παρακαλώ όχι “εορτής”!!) στην
Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (Ν. 2193/1994)
http://www.youtube.com/watch?v=UvEoiIERbzg&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=Q8K6aEyofdg&feature=related