Ἡ γουόκ κουλτούρα καί ἡ ἔλλειψη τοῦ μέτρου.

Γράφει ὁ Δημήτρης Καπρᾶνος.

Οἱ ἐπιλογές τοῦ καθενός εἶναι δικό του θέμα. Ἀλλά ἀπό τό σημεῖο αὐτό μέχρι τοῦ νά φθάνεις νά λές στόν λαό σου ὅτι ὁ ἐξ Ἀμερικῆς νοσηλευτής σύντροφός σου «ἔχει πολλά νά προσφέρει στόν τόπο μας» ὑπάρχει κάποια ἀπόσταση.

Δηλαδή, ἐν τάξει, μᾶς ἔρχεται ἐξ οὐρανοῦ (ἀεροπορικῶς δηλαδή) ἡ γουόκ κουλτούρα τῆς ὁμάδας Μπάιντεν, ἀλλά μήν χάσουμε καί τά λογικά μας.

Ἐν τάξει, ὁ Ἀνδρέας ἀναζήτησε τήν Δήμητρα μέ τό βλέμμα, ἔκανε τό περιώνυμο νεῦμα καί ἐκείνη κατέβηκε στήν κλίμακα τοῦ ἀεροσκάφους, ἀλλά δέν μᾶς τήν παρουσίασε ὡς «πυρηνική ἐπιστήμονα»!

Τό νά ἰσχυρίζεσαι ὅτι ἡ ἰδιότης τοῦ νοσηλευτοῦ τῶν ΗΠΑ εἶναι ταυτόσημη μέ ἐκείνη τοῦ παθολόγου στήν Ἑλλάδα, εἶναι ἅλμα ἐπί κοντῷ! Κι ὅπως λέγει ὁ λαός, «μήν τρελλαθοῦμε κιόλας».

Βεβαίως καί εἶναι κάτι διαφορετικό ἤ κάτι νέο αὐτό πού συνέβη στόν Σύριζα, ὁ ὁποῖος ἀπό μιά παρέα διαμαρτυρομένων ἔγινε κόμμα, ἐν συνεχείᾳ σκαρφάλωσε στήν ἱστιοσανίδα τῆς οἰκονομικῆς καταστροφῆς καί, μέ τήν βοήθεια ἑνός δεξιοῦ κόμματος, ἵππευσε τό κῦμα τῆς δυσαρεσκείας τήν ὁποία εἶχε δημιουργήσει ἡ πολιτική τῶν μνημονίων, κυβέρνησε γιά πέντε χρόνια γιά νά φθάσει αὐτήν τήν ὥρα νά ἀσπάζεται ὅ,τι πιό «ἀμερικάνικο» ἔχουμε δεῖ μέχρι σήμερα. Κάποιοι, ὅμως, ἐξ ἐκείνων πού συνέδραμαν τόν νέο πρόεδρο στήν ξέφρενη πορεία πρός τήν ἀρχηγία ὀφείλουν τώρα νά τοῦ ὑποδείξουν ποιά εἶναι τά ὅρια καί ποιό εἶναι τό μέτρο.

Κατά τά λοιπά, ἐκεῖνος πού συνέλαβε τήν ἰδέα νά κάνει τόν Σύριζα κουλουβάχατα (ἡ μόνη ἔκφραση πού ταιριάζει στήν περίπτωση) πέτυχε ἀπολύτως! Ἐπεβλήθη –διά τῆς γουόκ ἐπικοινωνίας– ἕνα ἀρχηγός γιά τόν ὁποῖο τό μόνο πού γνωρίζουμε εἶναι ὅτι «τόν λένε Στέφανο», καί ὅτι «χωρίς τόν σύντροφό του δέν θά ἦταν αὐτό πού εἶναι», ἕνας ἀρχηγός χωρίς νά ἔχει μέχρι τώρα παρουσιάσει πολιτικές θέσεις καί μέ μιά ὑπόσχεση ὅτι «θά μελετήσει ἑλληνικά.» Δηλαδή ὁ Σύριζα, ἀπό ἐκεῖ πού εἶχε πρόεδρο ὁ ὁποῖος δέν μιλοῦσε (ἤ μιλοῦσε περίεργα) ἀγγλικά, τώρα ἔχει πρόεδρο πού ὁμιλεῖ καί σκέπτεται ἀμερικανικά, ἀλλά δέν καλοξέρει τά ἑλληνικά. Δικό τους πρόβλημα, ἀσφαλῶς, ἀλλά κάπου ἐνδιαφέρει καί ἐμᾶς, ὅλους, ἀφοῦ ὁ ἐν λόγῳ νέος εἶναι πλέον πρόεδρος τοῦ δευτέρου (μέχρι τώρα) σέ δύναμη κόμματος στήν ἑλληνική Βουλή καί, συνεπῶς, πρόεδρος τοῦ κόμματος τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως! Τώρα μήν μᾶς ρωτήσετε γιά «πρωτόκολλα» καί ἄλλα, τά ὁποῖα ἔχουν σχέση μέ τήν πρόσκληση καί τήν ἐμφάνιση τοῦ προέδρου τοῦ δευτέρου κόμματος τῆς Βουλῆς σέ ἐπίσημες ἐκδηλώσεις, διότι εἶναι βέβαιο ὅτι θά μπερδευτοῦμε. Εἴπαμε, ὅμως, ἡ γουόκ (woke) κουλτούρα, κάτι τέτοιες λεπτομέρειες, «τίς μασάει».

Ἡ φυσική συνέπεια τῆς «παγκοσμιοποίησης», ἤτοι ὁ γουόκ καπιταλισμός, μέ τό πολυεθνικό κεφάλαιο νά ἐνισχύει συλλογικότητες, νά στηρίζει τήν διαφορετικότητα καί ὅτι πράσινο, ὑπάρχει γύρω μας (ὄχι τό πράσινο τῆς φύσεως, ἀλλά ἐκεῖνο τῆς “green economy”), δέν λογαριάζει οἰκογένεια, φῦλα καί ἔννοιες ὅπως πατρότητα-πατέρας, μητρότητα-μητέρα. Σέ αὐτό τόν ἀστερισμό ἐπιχειρεῖται νά μᾶς εἰσαγάγει ὁ ἐρχομός, ἐξ Ἑσπερίας, τοῦ «μέ λένε Στέφανο». Θέλουμε-δέν θέλουμε, εἶναι ἕνας νέος τρόπος ζωῆς, μιά ἄλλη τελείως ἀντίληψη περί κοινωνίας. Ἄς ἐλπίσουμε νά ἔχουμε καλά ξεμπερδέματα. «Πρῶτα ὁ Θεός», ὅπως εἶπε (δέν μπορεῖς εὔκολα νά πετάξεις στά σκουπίδια αὐτά πού σοῦ ἔμαθαν –μικρός– στήν Ἑλλάδα) ἐν τῇ ρύμῃ τοῦ λόγου του καί ὁ νέος πρόεδρος!

Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Τρ. 26 Σεπτεμβρίου 2023, φ. 42.662 σελ. 1, 4 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 27/09/2023).