Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος*
«Μην μου πείτε ότι πιστεύει κανείς ότι επειδή ο Μητσοτάκης θέλει να παίξει τον αρχηγό
που είναι κεντρώος και δημοκράτης και να προσελκύσει δικούς μας ψηφοφόρους ότι δεν
ξέρουμε όλοι τι σημαίνει Νέα Δημοκρατία , τι σημαίνει δεξιά παράταξη. Ξέρουμε πάρα πολύ
καλά και το ξέρει και ο ελληνικός λαός». Τάδε έφη Εύη Χριστοφιλοπούλου λίγα χρόνια
πριν. Από προχθές η κ.Χριστοφιλοπούλου ήρθε να προσθέσει το όνομά της σε μια σειρά
στελεχών προερχόμενων από τον χώρο του Ποταμιού και του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ που
μεταπήδησαν στην ΝΔ. Πιερρακάκης, Τσακλόγλου, Μενδώνη, Γιατρομανωλάκης, Τσιόδρας,
Σκέρτσος, Χρυσοχοϊδης, Φλωρίδης και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…
Η οικογένεια Μητσοτάκη ποτέ δεν ήταν Δεξιά. Λαθρεπιβάτες ήταν στην Παράταξη. Ο
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διείδε την ευκαιρία που είχε μέσω της ΝΔ να ανέλθει στο
πρωθυπουργικό αξίωμα γιατί αφενός κατανόησε νωρίς ότι δεν μπορούσε να καταλάβει την
θέση του Ανδρέα Παπανδρέου στην ηγεσία του Κέντρου αφετέρου δεν θα μπορούσε να
επιστρέψει στον χώρο που πρόδωσε, όπως τον κατηγορούσαν όταν αποχώρησε από την
Ένωση Κέντρου. Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είδε το έλλειμμα ηγεσίας που υπάρχει
στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ και διαπίστωσε ότι μπορεί εύκολα να καταλάβει τον χώρο. Έτσι
αποφάσισε να μεταφέρει τη ΝΔ αρχικά στον χώρο της Κεντροδεξιάς και τώρα στο Κέντρο
και την Κεντροαριστερά.
Αυτό έγινε με την προσθήκη στελεχών από το Ποτάμι και από το βαθύ σημιτικό ΠΑΣΟΚ,
γνωστό εκτός άλλων και για τον εθνομηδενισμό του. Ας θυμηθούμε εδώ ότι ο Κώστας
Καραμανλής είχε χαρακτηρίσει τον Κ. Σημίτη «αρχιερέα της διαπλοκής». Οπότε, ο Κυριάκος
Μητσοτάκης, ουσιαστικά επιθυμούσε και κατάφερε να κόψει τους δεσμούς της ΝΔ τόσο με
την Καραμανλική πτέρυγα όσο και με τη Σαμαρική, όπως είδαμε και από τις αντιδράσεις
κάποιων βουλευτών που ανήκουν σε αυτή, για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων. Με την
εμμονή του όμως ο πρωθυπουργός σε αυτό το νομοσχέδιο, έκοψε δεσμούς όχι μόνο με τη
Σαμαρική πτέρυγα, αλλά και με όσους συντηρητικούς/ δεξιούς ψηφοφόρους έμειναν στο
κόμμα. Για την ακρίβεια έσβησε εντελώς τις κόκκινες γραμμές οι οποίες βέβαια είχαν
ξεθωριάσει προ πολλού.
Αυτό το κύμα αποχωρήσεων των συντηρητικών ψηφοφόρων μπορεί να μην φαίνεται στις
δημοσκοπήσεις, όμως οι νεοδημοκράτες θα τρίβουν τα μάτια τους με τα αποτελέσματα των
ευρωεκλογών. Μπορεί η ΝΔ να μην καταποντιστεί επειδή ακόμα αντλεί ψηφοφόρους από
το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από εκεί στερεύει η δεξαμενή, μέχρι να γίνει το επόμενο
βήμα και να απορροφήσει τα δύο κόμματα. Ας μου επιτραπεί εδώ μια ακραία πρόβλεψη. Η
ΝΙΚΗ στις ευρωεκλογές μπορεί να αγγίξει μέχρι και διψήφια νούμερα, επειδή εκεί θα
στραφούν οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ΝΔ και όχι στο Βελόπουλο που τον θεωρούν
«συστημικό», «Θεομπαίχτη», «γυρολόγο». Μετά από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών
και την άνοδο της ΝΙΚΗΣ μην θεωρήσετε απίθανο το σενάριο της απορρόφησης που
προανέφερα. Όπως μην θεωρήσετε απίθανο να ακούσουμε τον Κ.Μητσοτάκη να φωνάζει
«ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»!
*(M.A.) Δημόσιας Ιστορίας
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία” την Πέμπτη 01 Φεβρουαρίου 2024
1 comment
Οι συμμορίες, που στην Ελλάδα αυτοαποκαλούνται κόμματα, δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις ποδοσφαιρικές ομάδες, όσον αφορά στην (ανύπαρκτη) ιδεολογία και τις μετεγγραφές. Άλλωστε, προ 150 και βάλε ετών, ο αείμνηστος Εμμ. Ροΐδης τα είχε περιγράψει με σαφήνεια:
* «Αλλαχού, τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.
* Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως «κόμμα» ήθελεν είναι ο ακόλουθος: Ομάς ανθρώπων ειδότων να αναγιγνώσκωσι και να ανορθογράφωσιν οίτινες ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν διά παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.
* Ο ελληνικός λαός αναλίσκει τον χρόνο του εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών και άπαν το χρήμα του δαπανά εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου.
* Οι ημέτεροι φατριάρχαι, προς σχηματισμόν ή ενίσχυσιν κόμματος, στρατολογούν εκ των τριόδων μισθοφόρους, τους πληρώνουν διά δημοσίων χρημάτων, ήτοι διά θέσεων περιττών. Των τοιούτων μισθοφόρων επί τοσούτων επολλαπλασιάσθη, προϊόντος του χρόνου, ο αριθμός και το θράσος, ώστε κατέστησαν σήμερον η μόνη αξιόμαχος δύναμις της Ελλάδος, προ της οποίας (…) και κυβέρνησις και Βουλή και ολόκληρον το έθνος κύπτουν γόνυ μετά τρόμου.
* Οι κομματάρχαι μας εδημιούργησαν (ούτω) συμμορίας, των οποίων όμως αντί να είναι αρχηγοί, κατήντησαν απλοί μεσίται, διά των οποίων οι συμμορίαι αυταί διαπραγματεύονται προς το έθνος τα λύτρα, ανθ’ ων συγκατανεύουσι να παραχωρήσωσιν αυτώ ασφάλειαν ζωής και περιουσίας. Τα λύτρα ταύτα καλούνται κατ’ ευφημισμόν προϋπολογισμός. Απόδειξις όμως του αληθούς αυτών χαρακτήρος είναι η δουλική ευπείθεια, μεθ’ ης ολόκληρος η Βουλή, σιγώσης της (εκάστοτε) αντιπολιτεύσεως, σπεύδει να καταβάλη άνευ συζητήσεως τα λύτρα εις τον εισπράκτορα της κατισχυούσης συμμορίας, καλώς γνωρίζουσα ότι πάσα αντίστασις ή απόπειρα ελαττώσεως αυτών ήθελε τιμωρηθή δι’ αναστατώσεως την επιούσαν.
* Το δε όντως λυπηρόν είναι ότι και υποτασσόμενοι εις πάσαν ταπείνωσιν και κακουχίαν, στέργοντες να μένωμεν άοπλοι και εις πάσαν ύβριν εκτεθειμένοι, πάλιν δεν κατορθούμεν να πληρώνωμεν ολοσχερώς τα κατ’ έτος εξογκούμενα ημών λύτρα, αναγκαζόμενοι να δανειζώμεθα ακαταπαύστως. (…) Η επιστήμη υποδεικνύει τας οικονομίας ως την μόνην σωτηρίας οδόν (διά να αποφύγωμεν την χρεωκοπίαν). Προς ταύτην όμως ουδείς πολιτευόμενος τολμά να τραπή, όχι εξ ελλείψεως πατριωτισμού, αλλά διότι καλώς γνωρίζει ότι αδύνατον είναι να προχωρήσει επ’ αυτής, χωρίς να προσκρούση ανά παν βήμα εις συμφέροντα προσωπικά αίτινα θέλουσιν ορθωθή κατ’ αυτού ως έχιδναι φαρμακεραί, των οποίων επατήθη η ουρά».
(Aπό το άρθρο τού Γ. Μαρίνου Επατήθη η ουρά των εχιδνών).