Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».
185 μέλη 37 κρατικῶν ἐπιτροπῶν ἄλλαξαν τήν ψῆφο ἑκατομμυρίων Εὐρωπαίων.
ΠΡΕΠΕΙ νά τό πάρουμε ἀπόφαση. Ἡ ἐπίσημη πολιτική τῆς ΕΕ καί μίας σειρᾶς εὐρωπαϊκῶν κρατῶν, τά ὁποῖα βρίσκονται στήν περιφέρεια τῆς Εὐρώπης καί ὄχι στήν καρδιά της, ἀλλά εἶναι εὐθέως συνδεδεμένα μέ ἀτλαντικά κέντρα, προωθεῖ σέ κάθε εὐκαιρία τό πρότυπο μιᾶς κοινωνίας πού εἶναι ἄθροισμα ἀφύσικων ἀτομικῶν ἐπιλογῶν, παρά ρωμαλέο ἑνωμένο σύνολο. Ἀπό τόν διαγωνισμό τραγουδιοῦ τῆς Eurovision μέχρι τήν μεταφορά τῆς Ὀλυμπιακῆς Φλόγας στό Παρίσι καί ἀπό τήν διοργάνωση ἑνός ἀναπτυξιακοῦ συνεδρίου ἐπαρχιακοῦ καναλιοῦ στήν Ἑλλάδα (τοῦ ὁποίου οἱ διοργανωτές δέχθηκαν μπούλινγκ ἀπό ΛΟΑΤΚΙ, ἐπειδή δέν ἦταν …συμπεριληπτικό) μέχρι τήν στελέχωση τῶν ἐκπομπῶν τῶν δημοσίων τηλεοράσεων, ἡ ἐντολή εἶναι μία καί μόνη. Προωθεῖτε τά πρότυπα τῆς ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Ὅσο πιό μαζικό εἶναι τό γεγονός τόσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ προσπάθεια πού καταβάλλεται.
Θές νά κερδίσεις τήν Eurovision; Φτιάξε ἕνα τραγούδι πού νά ἐξυμνεῖ τήν ἐπιλογή τοῦ ἄφυλου καί τοῦ οὐδέτερου. Θές νά περιγράψεις, εἰδικά τά προηγούμενα χρόνια, τήν Eurovision; Μόνο μέ ταυτότητα ΛΟΑΤΚΙ. Ποῦ οἱ ἐποχές τῆς ἀψόγου ἐπαγγελματία Δάφνης Μπόκοτα! Αὐτή τοὐλάχιστον θά ἤξερε ποιά εἶναι ἡ διάδοχος τῆς Σουηδίας καί δέν θά δικαιολογεῖτο ψευδῶς γιά τήν ἀσχετοσύνη της, ὅπως προχθές «ἔχω πολλά χρόνια νά τήν δῶ καί δέν τήν γνώρισα!».
Θές νά μεταφέρεις τήν Ὀλυμπιακή Φλόγα στό Παρίσι; Δήλωσε τρανσέξουαλ καί drag queen. Θά τήν μεταφέρεις. Ἀνακοινώθηκε ἀπό τόν Δῆμο Παρισίων.
Θές νά ψηφίσεις νόμο γιά τόν γάμο τόν ὁμόφυλων, ἔστω κι ἄν ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας εἶναι ἐναντίον; Ἐγκατάστησε μέσα στά κέντρα λήψης ἀποφάσεων ἐπιφανεῖς ΛΟΑΤΚΙ. Θές νά διασύρεις τόν Μέγαν Ἀλέξανδρο καί νά τόν προσαρμόσεις στά σεξουαλικά μέτρα σου; Ὀργάνωσε στά τέλη Ἰουνίου τό Europride μπροστά στό ἄγαλμά του στήν παραλία τῆς Θεσσαλονίκης. Δέν τοῦ ἔφθαναν τοῦ στρατηλάτη μας οἱ Σκοπιανοί, τώρα τόν διεκδικοῦν καί οἱ ΛΟΑΤΚΙ.
Ἀπό προχθές τό βράδυ ὅλη ἡ Εὐρώπη ἀσχολεῖται μέ τήν νίκη τοῦ Ἑλβετοῦ ἄφυλου (non binary) τραγουδιστῆ, ὁ ὁποῖος ἐπικράτησε στόν διαγωνισμό τῆς Eurovision μέ ἕνα προπαγανδιστικό τραγούδι τό ὁποῖο ὑπολείπεται σέ ποιότητα καί τοῦ τραγουδιοῦ τῆς Κροατίας καί τῆς Οὐκρανίας καί τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Γαλλίας καί ἄλλων χωρῶν. Δέν πρόκειται νά ξεχάσουμε ποτέ τό βλέμμα τραγουδιστῆ τῆς Κροατίας τήν στιγμή τῆς ἀνακήρυξης τοῦ νικητῆ.
Βουλωμένο γράμμα διάβαζε. Ἀπεικονίζεται στό πρόσωπο ἡ ὑποψία τῆς ἐπερχόμενης ἀδικίας. Τό τραγούδι τοῦ ἀνταγωνιστῆ του κατετάγη τοὐλάχιστον πέμπτο στήν βαθμολογία τῶν ἑκατομμυρίων Εὐρωπαίων πού ψήφισαν ἑκατό ὁλόκληρους βαθμούς μακριά ἀπό τήν βαθμολογία τῆς Κροατίας, Οὐκρανίας, τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Γαλλίας, ἀλλά ἐπικράτησε χάρη στά δωδεκάρια πού τοῦ ἔδωσαν σωρηδόν οἱ κρατικές ἐπιτροπές τῶν χωρῶν μελῶν μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ ἑλληνική. Στήν ὁποία μετέχουν δύο Ἕλληνες τραγουδιστές. Ὁ Τάκης Μπινιάρης (μᾶς ἐκπροσώπησε τό 1985 στό Γκέτεμποργκ, τό 1984 ἡ ΕΡΤ ἀποφάσισε ὅτι τά τραγούδια ἦταν χαμηλῆς ποιότητας καί ἡ Ἑλλάς ἀπεῖχε!) καί ἡ Βίκυ Καρατζόγλου, τήν ὁποία ἔχουμε νά ἀκούσουμε σέ ἐπιτυχία ἀπό «Τό Ὄνειρο», τό 2015.
Στήν πραγματικότητα, οἱ ἐπιτροπές ἄλλαξαν τήν βαθμολογία τοῦ κοινοῦ. Γιά νά μήν δημιουργοῦνται μάλιστα ἐντυπώσεις προηγήθηκε ἡ ἀνακοίνωση τῆς βαθμολογίας τῶν ἐπιτροπῶν, γιατί σκεφτεῖτε, τί θά συνέβαινε ἐάν οἱ ἐπιτροπές ἀνέτρεπαν τήν βαθμολογία τοῦ κοινοῦ ἐφ’ ὅσον αὐτή μεταδιδόταν πρώτη; Ἄς τό ξεκαθαρίσουμε: Εἶναι ἄλλο ἡ ἀξιοκρατία ἀνεξαρτήτως σεξουαλικῆς ἐπιλογῆς κι ἄλλο ἡ ἀναξιοκρατία καί ἡ εὐνοιοκρατία λόγῳ σεξουαλικῆς ἐπιλογῆς.
Αὐτό πού ζήσαμε σέ αὐτήν τήν διοργάνωση ἦταν τό πρῶτο. Ἀναξιοκρατία λόγῳ σεξουαλικῆς ταυτότητας. Καί μάλιστα μέ τόν τρόπο πού ζήσαμε πρόσφατα καί στήν Ἑλλάδα. Οἱ ΛΟΑΤΚΙ ἔχουν κακή σχέση μέ τήν Δημοκρατία καί ἄριστη μέ τόν ἰμπεριαλισμό καί τήν ἰσχύ. Στούς καιρούς μας οἱ νέες πλειοψηφίες εἶναι οἱ ὀργανωμένες μειοψηφίες. Ἡ διοργάνωση τῆς Eurovision, ὅπως ἐξελίσσεται τά τελευταῖα χρόνια, δέν ἀγαπᾶ τό ethnic, δέν ἀγαπᾶ τίς εὐρωπαϊκές γλῶσσες, δέν ἀγαπᾶ τίς ταυτότητες καί ὑπηρετεῖ πολιτικές καί ἰδεολογικές σκοπιμότητες ἑνός φιλελεύθερου κόσμου, ὁ ὁποῖος τελεῖ ὑπό κατάρρευση. Προωθεῖ σταθερά τίς μειονότητες, τούς ΛΟΑΤΚΙ, τίς πολιτικές ὀρθότητες (ἀμφιβάλλει κανείς ὅτι ὁ Ὁλλανδός ἀποβλήθηκε λόγῳ Ἰσραήλ;) ἀκόμη καί πρότυπα σχεδόν διαβολικά (Ἰρλανδία).
Ἡ Ἑλλάδα τά τελευταῖα χρόνια ἐπέλεξε νά ταυτιστεῖ πλήρως μέ τήν φιλοσοφία τῆς διοργανώσεως. Ἔστειλε πέρυσι ἀναξιοκρατικά γόνο ἐφοπλιστῆ, ὁ ὁποῖος ἀπέτυχε παρά τά ἄψογα ἀγγλικά του.
Ἔστειλε τό «ζάρι» μέ τήν ἀγενῆ Ἑλληνοσουδανή ἑρμηνεύτριά του. Ἀπέτυχε πάλι. Ἔστειλε κάτι τύπους πού ἔκαναν περιγραφή μέ φράσεις τοῦ τύπου «ντάξει», «ἔλα ἀγόρι μου», «πές τα μοῦ γιαννιώτικα», «ποιά εἶναι αὐτή πού στέκεται ὁ φακός πάνω της τόση ὥρα;» (…ἡ βασίλισσα, ἄσχετε). Καί μολονότι ἀπέτυχε πληρώνουμε ἀκριβά τήν ἀποτυχία. Κάποιος νά μᾶς πεῖ πόσο κόστισε αὐτό!
Οἱ δρόμοι εἶναι δύο. Ἤ θά ἀξιολογοῦμε κάθε χρόνο, ὅπως τό 1984, καί ἄν τό ἐπίπεδο μᾶς ταιριάζει νά πηγαίνουμε (Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΜΑΣΤΕ), ἤ θά ἐπιλέγουμε τραγούδι μέ βάση τήν ἱστορία μας, τήν γλῶσσά μας, τίς ποιότητές μας, καί ὅ,τι γίνει. Ἡ συμμετοχή σέ αὐτόν τόν χυλό πολιτικῶν καί ἰδεολογικῶν σκοπιμοτήτων δέν βγάζει πουθενά καί δέν ἀξίζει νομιμοποίηση. Λερώνεται ἡ σημαία μας ἐκεῖ.
Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Δ. 13 Μαΐου 2024, φ. 42.847 σελ. 1,3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 14/05/2024).