Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».
Τί συνδέει τίς ἀπόπειρες δολοφονίας κατά τοῦ Προέδρου Τράμπ, τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Σλοβακίας καί τήν ἀφύσικη συμμαχία κατά Λέ Πέν, ἡ ὁποία ἄν κέρδιζε τίς ἐκλογές, θά ἄρχιζε διαχειριστικό ἔλεγχο γιά τίς ἀμυντικές δαπάνες τοῦ Μακρόν
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ μπορεῖ νά εἶναι ἀκραῖος, ἐπιθετικός, ὀξύς, σεξιστής, ἀλλά κατά τήν διάρκεια τῆς προεδρίας του ὁ κόσμος ἡσύχασε. Δέν ἔγινε οὔτε ἕνας πόλεμος. Στήν πραγματικότητα ἔθιξε μέ τήν πολιτική του πολύ ἰσχυρά κατεστημένα τῆς ἀμερικανικῆς βιομηχανίας, βαθιά ἑδραιωμένα μέσα στόν κρατικό μηχανισμό, στά μέσα ἐνημερώσεως, στίς δεξαμενές σκέψεως, στά ἀμερικανικά πανεπιστήμια, γενικῶς ὅπου παράγεται ἐπιρροή καί λαμβάνονται ἀποφάσεις.
Tοῦ Μανώλη Κοττάκη
Μόνον ἕνας ἄξεστος δισεκατομμυριοῦχος, χωρίς μεγάλες ἐξαρτήσεις, θά μποροῦσε νά βάλει τό δάκτυλο ἐπί τῶν τύπων τῶν ἥλων καί νά ἀμφισβητήσει τό ἀμερικανικό ὑπόδειγμα, μέ τό ὁποῖο μεγαλώσαμε. Καί τό ὁποῖο θαυμάζαμε φανατικά, μέχρι πού …δέν ἦρθε τό τέλος τῆς ἱστορίας. Μέχρι πού ἡ ἀγαπημένη μας ὑπερδύναμη πού πυροδοτοῦσε τά ὄνειρά μας γιά ἕναν καλύτερο κόσμο ἀπό ἐκεῖνον πού προπαγάνδιζαν οἱ κομμουνιστές, ἔκανε ἀλόγιστη χρήση τῆς ἰσχύος μέ τήν ὁποία τήν προίκισε ἡ πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ τό 1989. Δέν εἶναι τυχαῖο πού στήν Ἀμερική πυροβολοῦνται οἱ Πρόεδροι πού τολμοῦν νά ποῦν τήν λέξη «εἰρήνη». Προφανῶς δέν ὑπάρχει ἡγετική ἀναλογία τοῦ Τράμπ μέ τόν ἀείμνηστο Κέννεντυ σέ προσωπικό ἐπίπεδο, ἀλλά ὑπάρχει ἀναλογία στίς πολιτικές καί στά γεγονότα. Ὅσα χρόνια παρακολουθῶ πολιτική δέν ἔχω συναντήσει ξανά περίπτωση τέτοιου πολιτικοῦ, ὁ ὁποῖος νά εἶναι ὑπό διαρκῆ καταδίωξη εἴτε ὡς ἐν ἐνεργείᾳ πρόεδρος ἐναντίον τοῦ ὁποίου ἔγινε ἀπόπειρα καθαιρέσεως εἴτε ὡς ἰδιώτης. Μόνο ὁ Κώστας Καραμανλῆς καί ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν γνώρισαν τήν ἐμπειρία τῶν μεθόδων αὐτοῦ τοῦ ἴδιου μηχανισμοῦ στήν περιοχή μας. Ἀλλά ὄχι σέ ὅλη τους τήν ἔκταση.
Ἐπί τέσσερα ὁλόκληρα χρόνια μετά τήν ὁριακή ἧττα του στίς προηγούμενες προεδρικές ἐκλογές ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέχεται διαρκῶς ἐπιθέσεις. Μέ εἰσβολή τοῦ FBI στήν οἰκία του, μέ ἀπόπειρα συνδέσεώς του μέ τόν Πούτιν, μέ ἀπόπειρα δεσμεύσεως τῆς περιουσίας του, μέ δίωξη γιά ὑποκίνηση διαδηλώσεων στό Καπιτώλιο, μέ κώλ-γκέρλ πού χρησιμοποιήθηκαν γιά νά πληγεῖ τό γόητρό του, μέ Πολιτεῖες πού στήν ἀρχή ἀρνήθηκαν τήν ὑποψηφιότητά του, μέ λουκέτο στόν λογαριασμό του στό Twitter, μέ τό μισό κατεστημένο τοῦ κόμματός του ἐναντίον του, μέ φυλάκιση στενῶν συνεργατῶν του ὅπως ὁ Μπάνον, μέ στροφή συντηρητικῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν ὅπως τό Fox ἐναντίον του. Δέν ὑπάρχει μέσο πού νά μήν χρησιμοποίησε αὐτός ὁ εὐρύς συνασπισμός δυνάμεων, προκειμένου νά ἀποτρέψει τήν κάθοδό του στίς προεδρικές ἐκλογές τοῦ 2024.
Τό τελευταῖο ὅπλο ἦταν οἱ χθεσινές σφαῖρες. Ἡ ἀπόπειρα δολοφονίας του. Εἶναι προφανές ὅτι ἡ ἡγεσία του ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἀντιμετωπίζεται ὡς μείζων ἀπειλή γιά τμήματα τοῦ χρηματοοικονομικοῦ συστήματος τῶν ΗΠΑ, γιά τά συμφέροντα τῶν ἐμπόρων ὅπλων, καθώς βεβαίως καί γιά τά συμφέροντα ἐνεργειακῶν ἑταιρειῶν κολοσσῶν, τά ὁποῖα στήν πραγματικότητα ὑπηρετεῖ μέ τόν μανδύα τοῦ διπλωμάτη ἰσχυρό τμῆμα τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ.
Ὁ Τράμπ κατάλαβε γρήγορα ὅτι ὁ καπιταλισμός τῆς Δύσεως, ἰδιαίτερα τῆς χώρας του, χρειάζεται μεταρρύθμιση. Ἡ παρακμή του ἦταν προϊοῦσα. Καί μεταρρυθμίσεις στόν καπιταλισμό, βαθειές καί ριζοσπαστικές, μποροῦν νά κάνουν μόνον οἱ καπιταλιστές ὅταν τό θέλουν. Τό ἄν βάφουν τά μαλλιά τους εἶναι τό τελευταῖο πού ἀπασχολεῖ τόν καπιταλισμό.
Συνήθως ἡ παγκόσμιος ἀγορά ὑποτάσσει στίς ἐπιδιώξεις της τήν πολιτική. Ἀλλά ὅταν ἡ ἀγορά ἔρχεται στήν ἐξουσία καί καθοδηγεῖται ἀπό διεφθαρμένες συνιστῶσες της, πού βάζουν πάνω ἀπό τίς ζωές τῶν ἀνθρώπων τά ἰδιωτικά τους κέρδη, τό παιχνίδι ἀλλάζει καί γίνεται τότε ἐξαιρετικά περίπλοκο.
Ὁ Τράμπ δέν διανοήθηκε ποτέ νά διορίσει τόν γυιό του ὡς ἀντιπρόεδρο στήν ἑταιρεία διανομῆς φυσικοῦ ἀερίου τῆς Οὐκρανίας. Ὁ Τράμπ δέν ἐπένδυσε σέ καμμία στιγμή στόν κάποτε δικαιολογημένο ἀντικομμουνισμό τῆς Δύσεως πού μετεξελίχθηκε σέ ἕναν ἀφηνιασμένο «ἐμπορικό» ἀντιρωσσισμό, προκειμένου νά τόν χρησιμοποιήσει ὡς μανδύα γιά μπίζνες πού δέν ἀφοροῦν τό κρατικό συμφέρον.
Ὁ Τράμπ δέν θεώρησε ποτέ πραγματικό ἐχθρό τῆς Ἀμερικῆς τήν Ρωσσία μέ τήν ὁποία ἐπιδίωκε συμμαχία, ἀλλά κυρίως τήν Κίνα. Γιατί ὅπως προέκυψε καί ἀπό τήν τελευταία συνεδρίαση τῆς λέσχης Μπίλντερμπεργκ, στρατηγικά ὁ νοῦς τῆς Δύσεως εἶναι ἐκεῖ, στό ἐπικίνδυνο Πεκῖνο. Ἡ ἀντιρωσσική φρενίτιδα χρησιμοποιεῖται γιά τήν ἐγκαθίδρυση πολιτικῶν κυριαρχιῶν στήν Ἀμερική καθώς καί γιά τήν ἑνότητα τῆς δοκιμαζόμενης Συμμαχίας. Εἶναι εὔκολα μαθηματικά ὁ ἀδυσώπητος ἀντισοβιετισμός.
Ἄν οἱ ΗΠΑ ἔψαχναν πραγματικά νά βροῦν ποιά εἶναι ἡ βαθύτερη σκέψη πού ἐπικρατεῖ στά ἐνδότερα τοῦ Κρεμλίνου, θά διαπίστωναν ὅτι αὐτή εἶναι ἡ ἀποστροφή τοῦ Πούτιν γιά τήν ἐξάρτηση ἀπό τό Πεκῖνο καί ἡ δίψα γιά σύνδεση μέ τήν Εὐρώπη. Αὐτό ἡ Ἀμερική τό πέταξε. Καί τό πέταξε, γιατί ἡ εἰρήνη στήν Οὐκρανία καί στά Βαλκάνια ὅπου ψήνεται καί πάλι πόλεμος… δέν εἶναι κερδοφόρος. Ἡ εἰρήνη εἶναι ζημιογόνος. Γι’ αὐτό στήν τελευταία συνεδρίασή του τό ΝΑΤΟ ἀπεφάσισε νά χρηματοδοτήσει μέ 32 δισ. δολλάρια ἕναν πόλεμο πού ἔχει ἤδη χάσει. Στήν Οὐκρανία.
Γιατί τό ἔκανε; Γιατί ἀπό τήν συνέχιση τοῦ πολέμου κάποιοι θησαυρίζουν. Γιατί στίς τελευταῖες γαλλικές ἐκλογές ὁ Μακρόν συμμάχησε καί μέ τόν διάβολο γιά νά ἀποτρέψει τήν πλειοψηφία τῆς Λέ Πέν στήν γαλλική ἐθνοσυνέλευση; Γιατί αὐτό θά σήμαινε ὅτι θά ἄρχιζε ἔλεγχος γιά τίς δαπάνες του πρός τήν Οὐκρανία. Γιατί τό ἔκανε ἐπίσης; Γιά νά μή σταματήσει ὁ πόλεμος.
Γιατί ἔγινε ἡ ἀπόπειρα δολοφονίας ἐναντίον τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Σλοβακίας; Γιά παραπλήσιους λόγους. Κάποιοι γνωρίζουν πλέον μόνο ἀπό καταστροφικό παιχνίδι. Τό δημιουργικό παιχνίδι τῆς παραγωγῆς πλούτου καί ἐγκαθιδρύσεως κυριαρχίας τό ἔχουν ξεχάσει, πολύ καιρό τώρα.
Δυστυχῶς, δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἡγέτες ἀλλά μέ ὑπαλλήλους πολυεθνικῶν, καί τό δυστύχημα εἶναι ὅτι ὁ κόσμος στήν Δύση ἐπηρεάζεται ἀπό τήν προπαγάνδα περί ἄκρων, ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας πού κρύβει τήν πραγματική ἀλήθεια.
Ὁ μεγαλύτερος ρατσισμός εἶναι νά παίζεις μέ τίς ζωές χιλιάδων ἀνθρώπων γιά νά συνεχίσουν νά ἔχουν κέρδη οἱ ἔμποροι καί ἀφανεῖς χρηματοδότες σου. Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα λοιπόν, γιατί τόσο μῖσος γιά τόν Τράμπ, στήν πραγματικότητα κρύβει μέσα της ἕνα ἄλλο ἐρώτημα: Γιατί τόσο μῖσος γιά τήν εἰρήνη; Ὅταν ξέρουμε τήν ἐρώτηση, τότε δέν χρειάζεται νά γνωρίζουμε καί τήν ἀπάντηση. Τά εὐκόλως ἐννοούμενα, παραλείπονται. Κλασσικά εἰκονογραφημένα.
Κεντρικό ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Δ. 15 Ἰουλίου 2024, φ. 42.900 σελ. 1,3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 16/07/2024).