Δὲν γνωρίζουμε τὸ ὄνομά του, μόνο τὸ ἐπάγγελμά του
Ἀγίου εἶναι γνωστό. Ἦταν δήμιος.
Ἂν ἔζησε τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν, πόσες φορὲς
ὁδήγησε ὁ ἴδιος τοὺς Χριστιανοὺς μάρτυρες
στὰ πυρακτωμένα
σιδεροκρέβατα τοῦ μαρτυρίου τους,
κάρφωσε ὁ ἴδιος τὰ καρφιὰ στὸν ξύλινο σταυρό τους,
ἄναψε τὰ σώματα τῶν μαρτύρων λαμπάδες νὰ φωτίζουν
τὰ δεῖπνα τῶν Ρωμαίων ! Πόσες φορὲς μούσκεψε
τὸ μανίκι του ἀπὸ τὰ δάκρυα τῆς πίστης τῶν Χριστιανῶν,
πόσες φορὲς ἄκουσε τὴν τελευταία προσευχή τους !
Μνήσθητι, Κύριε, καὶ τῆς ἐμῆς ταπεινότητας
καὶ ἀθλιότητος, καὶ συγχώρησαν μοὶ ὅσα σοὶ
ἥμαρτον παρ’ ὅλον τὸν τῆς ζωῆς μου χρόνον
—-
Ὁ Ἅγιος ὕπηρξε δήμιος,
ψυχρὸς ἐκτελεστής, δολοφόνος κὰτ ἐπάγγελμα,
σταυρωτὴς ἀνθρώπων. Ὅμως,
πρόσωπο σημαίνει τὸ ἀμείωτο τοῦ ἀνθρώπου
πρὸς τὴν φύση του καὶ ἡ μετάνοια
βεβαιώνει τὴν ἀπόκρημνη ἐλευθερία του
θαύματος.
Μία ἡμέρα, ὁ δήμιος γνώρισε τὸν Χριστό. Αὐτὸ
γράφει ὁ συναξαριστὴς τοῦ Ἅγιου
Νικοδήμου – καμμία ἄλλη λέξη.
Ὁ ἀνώνυμος δήμιος ὁμολόγησε τὴν πίστη του
ὁδηγήθηκε στὴν ζοφερὴ φυλακὴ ἀπὸ ὅπου
μέχρι τότε ἀνέσυρε τὰ θύματά του,καὶ ἐκεῖ
παρέδωσε τὸ πνεύτμα του στὸν Κύριο.
Τὴν μνήμη τοῦ Ἀγίου Δημίου τιμοῦμε τὴν
30η Ὀκτωβρίου.
Εἱρκτὴν σκοτεινὴν δήμιος κατεκρίθη,
Γνοιὺς Χριστὸν ἐξάγοντα φῶς ἀπὸ σκότους.
Ὁ Ἅγιος Δήμιος
Ἀνδρέας Φαρμάκης