Απαντώ στις ερωτήσεις του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη MΜεσσηνίας με την σειρά που τις θέτει στο άρθρο του στην ιστοσελίδα (aixmi.gr):
1. Πότε, λοιπόν, θεσμικό εκκλησιαστικό όργανο, όπως η Διαρκής Ιερά Σύνοδο, ανεμίχθη σε δικαστικές – πολιτειακές υποθέσεις κληρικών ή μοναχών, οι οποίοι ανήκουν σε άλλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία και, εν προκειμένω στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ;
Ποτέ, γιατί δεν υπάρχει στη σύγχρονη εποχή προηγούμενο παράνομης σύλληψης και προφυλάκισης Αγιορείτη ηγούμενου που να κατέφερε ένα τόσο καίριο πλήγμα στην Εκκλησία της Ελλάδος, όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΔΙΣ.
2. Δεν θεώρησε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος τη σοβαρή, αντικειμενική και ισορροπημένη ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως μια αρκετά αποδεκτή παρέμβαση επί του συγκεκριμένου θέματος;
Δεν υπάρχει τίποτα στην ανακοίνωση της ΔΙΣ που να δείχνει έλλειψη σεβασμού προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Απλά, το θέμα δεν είναι θέμα εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας αλλά κυρίως θέμα ποιμαντικής αντιμετώπισης ενός τραύματος που υπέστη η Εκκλησία της Ελλάδος, κλήρος και λαός, θέμα που ανήκει στην δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
3. Πότε άλλοτε, κατά το παρελθόν, η Εκκλησία της Ελλάδος εξέφρασε με τόσο έντονο και θεσμικό τρόπο την αγωνία της για τη δήθεν παραβίαση των ιερών θεσμίων και τη μη τήρηση των, εκ του αυτοδιοικήτου του Αγίου Όρους απορρεόντων, καταστατικών όρων ;
Ποτέ, γιατί δεν υπάρχει προηγούμενο αστυνομικής επιδρομής στο Άγιον Όρος κατά παράβαση των άρθρων 7 και 35 του ΚΧΑΟ που προβλέπουν την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων από τον Διοικητή και την Ιερά Επιστασία, όπως δήλωσε με το ανακοινωθέν της η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους. Με ποιο δικαίωμα δε ο ερωτών θέτει υπό αμφισβήτηση την κρίση της Ιεράς Κοινότητας, εισπηδώντας έτσι και στην δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου;
4. Θεωρεί η Διαρκής Ιερά Σύνοδο ότι η πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί της Αγιορειτικής Κοινότητος, είναι αναποτελεσματική ;
Δεν υπάρχει τίποτα στην ανακοίνωση της ΔΙΣ που να δημιουργεί αυτή την εντύπωση. Το ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σωστά, δεν αναμείχτηκε με το πλήγμα που η παράνομη σύλληψη και προφυλάκιση επέφερε στην Εκκλησία της Ελλάδος. Δεν διαμαρτυρήθηκε καν για την παραβίαση του ΚΧΑΟ από τις αστυνομικές αρχές ούτε για την παραβίαση της πνευματικής δικαιοδοσίας του από το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών που άσκησε, παράνομα, πνευματικό έλεγχο στον Γέροντα Εφραίμ (στην αιτιολογία του βουλεύματος αναφέρεται ότι ο Γέροντας είναι ύποπτος τέλεσης και άλλων αξιόποινων πράξεων, γιατί, μεταξύ των άλλων παραβίασε τους κανόνες του μοναχικού πολιτεύματος και την πνευματική αποστολή του, πράγμα που βεβαίως παραβιάζει και το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου). Αντίθετα, με τις ερωτήσεις του ο ερωτών θέτει αυτός υπό αμφισβήτηση την πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ασκεί έλεγχο στην Ιερά Κοινότητα σαν να ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
5. Πότε άλλοτε η Εκκλησία της Ελλάδος εξεφράσθη υποστηρικτικά προς Ιερές Μονές και Μοναχούς του Αγίου Όρους, όταν «ασελγούσαν» επάνω τους άλλες εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες;
Ποτέ, γιατί η υπόθεση αυτή είναι πρωτοφανής. Με ποια ανάλογη υπόθεση έπεσε μια κυβέρνηση, ήλθε μια άλλη και αυτή οδήγησε την Χώρα στην πτώχευση, στην κατάργηση της ανεξαρτησίας της και στον κίνδυνο του ξεπουλήματος της Χώρας αντί πινακίου φακής; Περαιτέρω, γιατί παραβιάζει ο ερωτώντο τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου και έτσι βέβαια τον νόμο. Δεν γνωρίζει ότι, μέχρι να κριθεί αμετάκλητα ένοχος από το αρμόδιο δικαστήριο (και αυτό είναι μόνο αρμόδιο δικαστήριο της Θεσσαλονίκης κατά το άρθρο 7 ΚΧΑΟ), ο Γέροντας, όπως και κάθε κατηγορούμενος, είναι αθώος.
6. Είναι δυνατόν ένα θεσμικό όργανο της Εκκλησίας , όπως είναι η Ιερά Σύνοδος, να αμαυρώνει και να αμφισβητεί με μια αμφίσημη φρασεολογία , αποφάσεις ενός άλλου θεσμικού φορέως, κορυφαίου της ελληνικής κοινωνίας, όπως είναι η Ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία μάλιστα διαγιγνώσκει και ρωγμές ως προς την ορθότητα των αποφάσεών της ;
Και οι κρίνοντες κρίνονται. Και η ΔΙΣ είναι ιερός θεσμός, όχι πρόσωπο όπως ο ερωτών. Μήπως ο ερωτών αμαυρώνει τον θεσμό της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους αλλά και του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Η φρασεολογία δε της ΔΙΣ δεν είναι αμφίσημη. Ξεκάθαρα εκφράζει την γνώμη της Εκκλησίας, κλήρου και λαού, αλλά και κορυφαίων νομικών. Το βούλευμα παραβιάζει το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορημένου αφού τον θεωρεί ύποπτο τέλεσης και άλλων αξιόποινων πράξεων, γιατί:(α) ως ηγούμενος μεγάλης αγιορειτικής μονής μπορεί να επηρεάσει πολιτικούς και δημοσίους λειτουργούς (ο επηρεασμός δεν είναι παράνομος εκτός αν οδηγεί σε παράνομο αποτέλεσμα, πράγμα που μένει να αποδειχτεί), (β) έχει παραβιάσει το μοναχικό πολίτευμα και την πνευματική αποστολή του (αυτό μπορεί να το πει μόνο ο οικείος επίσκοπος, δηλαδή ο Οικουμενικός Πατριάρχης) και (γ) έχει προξενήσει μεγάλη ζημία στο Δημόσιο (αυτό μένει να αποδειχτεί).
7. Πότε άλλοτε, κατά το παρελθόν, εκκλησιαστικά πρόσωπα και ταγοί επεσκέφθησαν προφυλακισμένους ή φυλακισμένους κληρικούς ή μοναχούς και με δακρύβρεχτα λόγια και δηλώσεις εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους;
Ποτέ, τόσο έντονα στα σύγχρονα χρόνια, αλλά μόνιμα στην ιστορία της Εκκλησίας από τον Κηρυναίο στο Γολγοθά … Ο ερωτών τι θα πράξει; Δεν θα επισκεφτεί τον φυλακισμένο; Δεν φοβάται την τελική κρίση;
8. Πότε, κατά το παρελθόν, η Διαρκής Ιερά Σύνοδο διετύπωσε, έστω και ευχητικά, την ελπίδα της για επανεξέταση δικαστικών αποφάσεων με το ενδεχόμενο, μάλιστα, αποφυλακίσεως και για άλλους κληρικούς και μοναχούς;
Ποτέ τόσο έντονα γιατί δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο αυθαιρεσίας της δικαιοσύνης, σε εποχή κατάλυσης της ανεξαρτησίας του ελληνικού Κράτους, που επέφερε τέτοιο τραύμα στο πλήρωμα της Εκκλησίας, στην εμπιστοσύνη του λαού προς την δικαιοσύνη και στο διεθνές κύρος της Χώρας.
9. Μήπως η Διαρκής Ιερά Σύνοδο, με το ανακοινωθέν της αυτό, δεν κατάλαβε ότι εξυπηρετεί ιδιοτέλειες, επιδιώξεις και σκοπιμότητες άλλων Εκκλησιών, όχι μόνο στο κανονικό έδαφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και στα όρια της δικής της δικαιοδοσίας;
Όχι, η ΔΙΣ δεν κατάλαβε κάτι τέτοιο. Διεκδικεί ο ερωτών το αλάνθαστο, ακόμη και έναντι της ΔΙΣ;
10. Ελπίζω το απαράδεκτο αυτό ανακοινωθέν να αποτελέσει τον επίλογο ενός «παράλογου μονόπρακτου», και ότι ο δι’ ού το σκάνδαλον ήλθε, να έλθει εις εαυτόν και αν εκφράσει τη συγνώμη του και τη μετάνοιά του για το καίριο πλήγμα που προκάλεσε στο κύρος της Εκκλησίας, στο σκανδαλισμό του ποιμνίου, στο μοναστικό ιδεώδες και στην Αγιορειτική Παράδοση.
Και πάλι ο ερωτών ξεπερνά τα εκκλησιαστικά θέσμια και, παραβιάζοντας το τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου, παραβιάζει τον νόμο. Κρίνοντας έτσι ουσιαστικά κρίνει και καταδικάζει τον εαυτό του. Ο ίδιος έτσι κάνει, δεν διεκδικεί και αξιοποιεί την περιουσία της Μητροπόλεως του και δεν φοβάται ότι, αν έτσι κάνει, είναι υπόλογος όχι μόνο απέναντι στον νόμο αλλά και στον Κριτή όλων;
Και θα κλείσω με μια ερώτηση. Με ποιανού τις πλάτες τολμά ένας από τους νεότερους μητροπολίτες να κρίνει και κατακρίνει την ΔΙΣ, την Ιερά Κοινότητα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά παράβαση κάθε εκκλησιαστικού θέσμιου; Πότε έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο;
Νικηφόρος Φωκάς