Τρία πρόσφατα άρθρα του Νίκου Λυγερού για το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης
ΑΟΖ και εκλογές
Η πρώτη φάση της στρατηγικής για την θέσπιση της ΑΟΖ μόλις τέλειωσε. Το καθαρά θεωρητικό πλαίσιο μετατρέπεται με την ανακοίνωση των εκλογών σε πεδίο. Αυτή η φάση θα διαρκέσει έως τις εκλογές για να παραδώσει την σκυτάλη στο πεδίο δράσης. Στο ενδιάμεσο λοιπόν θα πρέπει ο ελληνικός λαός να πείσει όλα τα κόμματα να συμπεριλάβουν την ΑΟΖ στο πρόγραμμα τους, έτσι ώστε να είναι όλα θετικά προς την θέσπισή της. Κι αν δεν είναι, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και βέβαια τις επιπτώσεις. Η ΑΟΖ είναι πλέον ένα όραμα απτό για την πατρίδα μας. Η ενημέρωση για τις ιδιότητες της έχει γίνει σε πολλαπλό επίπεδο και ο καθένας μπορεί να κρίνει την αναγκαιότητά της, όχι μόνο σε αυτή την περίοδο αλλά και για να υπάρξει μέλλον στην πατρίδα μας. Είναι μια στρατηγική κίνηση που προσφέρει δυνατότητες στην οικονομία όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό. Κατά συνέπεια, κάθε κόμμα αν είναι σοβαρό και θέλει όντως να βοηθήσει την Ελλάδα, θα πρέπει να την προωθήσει. Αυτό βέβαια δεν θα έχει νόημα αν γίνεται μόνο προεκλογικά, δηλαδή μόνο στη δεύτερη φάση. Και γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί, για να υπάρξει ένα στρατηγικό βάθος σε αυτές τις εκλογές όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ. Διότι η θέσπιση είναι μόνο η αρχή της όλης διαδικασίας. Έτσι οι δηλώσεις που δεν έχουν βάθος θα πρέπει να εντοπιστούν και να απορριφθούν, για να προχωρήσει ουσιαστικά και όχι τυπικά και μόνο το θέμα. Τα κόμματα είναι πολλά, οι επιλογές πολλές, αλλά η ΑΟΖ μία. Η επόμενη κυβέρνηση, θα είναι η κυβέρνηση που θα θεσπίσει την ΑΟΖ. Σε αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε για να σταματήσει η μιζέρια της κοινωνίας της κρίσης. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι τίποτα δεν αλλάζει και δεν έχουν καμία δυνατότητα να συμμετάσχουν σε μια άλλη πραγματικότητα, ας συνειδητοποιήσουν ότι θα ανήκουν όχι στη γενιά της κρίσης, αλλά στη γενιά που θα δώσει την ΑΟΖ στην Ελλάδα και τα παιδιά της. Αυτή η αλλαγή φάσης δεν είναι μια λεπτομέρεια, αλλά μια ιστορική στιγμή στην οποία θα θέλουμε μετά να έχει υπάρξει και η δική μας συμβολή. Ψηφίζει ο λαός και θεσπίζει ΑΟΖ. Αυτό είναι το νοητικό σχήμα που θα επιτρέψει την ύπαρξη της υλοποίησης αυτού του οράματος. Έως τώρα κανείς δεν έβλεπε το μέλλον της πατρίδας μας, τόσο είχε χάσει κάθε εκτίμηση όχι μόνο του κράτους, αλλά και του ίδιου του του εαυτού. Τώρα όμως ο καθένας μας συμβάλλει πρακτικά με την ψήφο του για την θέσπιση της ΑΟΖ. Διότι αυτό είναι το πρόγραμμα του 2012. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο την αναποτελεσματικότητα και την ευθυνοφοβία της πολιτικής απραξίας. Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη από τέτοιους πολιτικούς που κοιτάζουν μόνο το δικό τους μέλλον. Η ΑΟΖ είναι για το λαό και μόνο. Όλοι για την ΑΟΖ και η ΑΟΖ για όλους.
http://www.lygeros.org/articles?n=9110&l=gr
Τα Δωδεκάνησα ως ασπίδα της ΑΟΖ
Ν. Λυγερός
Όσοι θεωρούν ακόμα τα Δωδεκάνησα αποκλειστικά ως τουριστικό προορισμό στην καλύτερη περίπτωση ή ως ευάλωτη περιοχή της Ελλάδας στην χειρότερη, πρέπει να καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα αποτελούν την ασπίδα της ΑΟΖ. Το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου είναι η αιχμή του δόρατος και επιτρέπει την επαφή με την ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά από μόνο του δεν επαρκεί και χρειάζεται υποστήριξη από όλα τα Δωδεκάνησα. Αυτή η ενίσχυση είναι απαραίτητη και δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει κανείς τις ημερομηνίες του 1480 και του 1522 για να καταλάβει την αξία του εγχειρήματος. Η τοποθεσία των Δωδεκανήσων είναι γεωστρατηγική κι αυτή η ιδιότητα αναδεικνύεται και τοποστρατηγικά μέσω των διαγραμμάτων Voronoi. Αφού λοιπόν το θεωρητικό υπόβαθρο είναι ξεκάθαρο, πρέπει να υλοποιήσουμε τις απαιτήσεις του. Δεν μπορεί να είμαστε απλώς παθητικοί και να μας αρκούν οι συμφωνίες του 1923, 1932 και 1947. Το όλο πεδίο χρειάζεται μία δυναμική που πρέπει να αναπτυχθεί, διότι η θεωρία των μηδενικών γειτονικών τριβών προϋποθέτει απλώς την εξουδετέρωση οποιασδήποτε αντίστασης στην περιοχή. Δεν υπάρχει θέση που να στέκει πλέον και να θεωρεί τα Δωδεκάνησα ως απλώς νησιά του Αιγαίου. Αυτή η παθητική στάση είναι εγκληματική για το λαό μας στην περιοχή. Και δεν αρκεί ο τουρισμός για να σώσει την κατάσταση. Όσοι από τους δικούς μας δεν έχουν ιδέα από ιπποτική ιστορία, θα πρέπει να την μελετήσουν, για να κατανοήσουν τα δομικά στοιχεία της περιοχής και ν’ αντιληφθούν ότι μερικά πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την τύχη, όπως νομίζουν συνήθως. Το θέμα της ΑΟΖ αναδεικνύει και την πραγματικότητα που είναι εκτός οικονομικών θεμάτων. Κι αυτοί που επιμένουν και παλεύουν ενάντια στην ΑΟΖ, έχουν την υποχρέωση να το κάνουν για να δικαιολογήσουν την απραξία τους, αλλά και τον ραγιαδισμό τους, αλλιώς δεν εξηγείται μία τόσο μεγάλη αναποτελεσματικότητα. Όταν δεν πιστεύεις στην αξία των δικών σου, μεγαλώνεις την αξία του εχθρού σου, για να τον παρουσιάσεις ως αήττητο. Κατά συνέπεια, αν δεν δώσουμε την πρέπουσα σημασία στα Δωδεκάνησα και συνεχίσουμε να ακούμε τα λόγια της φοβίας, τότε όντως αυτή η περιοχή θα είναι καταδικασμένη. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο πρέπει να προωθήσουμε το θέμα της ΑΟΖ, μέσω της ενίσχυσής μας στην περιοχή, για να δέσουμε την ΑΟΖ μας με την ΑΟΖ της Κύπρου και να έχουμε πια μια συνεκτική ευρωπαϊκή ΑΟΖ στη Μεσόγειο. Όλα τα άλλα είναι πολιτικάντικες και θεσμικές δικαιολογίες. Τα Δωδεκάνησα είναι η ασπίδα της ΑΟΖ, αλλά αυτή έχει νόημα μόνο όταν την κρατάμε στο χέρι μας κι όχι όταν την παρατάμε. Η ασπίδα είχε ήδη έναν συμβολισμό στη Σπάρτη, καλό θα ήταν οι δικοί μας να μην τον ξεχάσουν.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=9140&l=gr
Το σύμβολο της Στρογγύλης
Ν. Λυγερός
Μέσα από το πλαίσιο της ΑΟΖ, αναδείξαμε όχι μόνο την αξία του συμπλέγματος του Καστελλορίζου, αλλά και το σύμβολο της Στρογγύλης. Τώρα πλέον ο καθένας ξέρει ότι αυτό το μικρό νησί επιτρέπει την επαφή των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου. Και μπορεί να πει ο καθένας ότι είναι γνωστό σε όλους. Έτσι και γι’ αυτό το θέμα έχουμε τελειώσει την πρώτη φάση. Τώρα δεν αρκεί να διαβάζουμε τους άλλους και να τους αντιγράφουμε, πρέπει να παράγουμε και ένα συγκεκριμένο έργο, το οποίο να έχει πρακτικές επιπτώσεις. Γι’ αυτό το λόγο όλα τα παιδιά που φυλάσσουν την Στρογγύλη και επιτρέπουν με την παρουσία τους την ενεργοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας και κατά συνέπεια της ΑΟΖ, πρέπει να γνωρίζουν τα δεδομένα που δημιουργούν τα διαγράμματα Voronoi για αυτήν την περιοχή. Δεν αρκεί να ακούν λόγια, πρέπει να δουν και εικόνες για να καταλάβουν όχι μόνο τη σημασία του θέματος αλλά και τη μάχη που θα δοθεί, για να μην εγκαταλείψουμε τα δικαιώματά μας. Η γνώση είναι και αυτός εξοπλισμός για τον μαχητή και η στρατηγική δείχνει το μονοπάτι της τακτικής, κάποιος όμως πρέπει να βαδίσει πάνω σε αυτό για να υλοποιηθεί το όραμα. Δεν πρόκειται για μία απλή αντιγραφή των δεδομένων που δημιούργησε από το τίποτα η Κύπρος. Η μαχητικότητα δεν είναι μια ιδιότητα που έχουν όλοι, ενώ πρέπει όλοι να δώσουν το παρόν στη μάχη. Κατά συνέπεια, πρέπει να υπάρξει και μια μάθηση ικανή να μετατρέψει τον μαθητή σε μαχητή. Αλλιώς θα ακούσει κι αυτός τις σειρήνες του ραγιαδισμού και τα φοβικά σύνδρομα που διακατέχουν όλους τους ειδικούς των γειτονικών σχέσεων που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι το οθωμανικό σύστημα. Βέβαια, ο καθένας βρίσκει την απόλαυση όπου μπορεί και όχι απαραίτητα όπου θέλει. Σε κάθε περίπτωση, οι δικοί μας είναι ενημερωμένοι αλλά τώρα πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα και όχι πια σε μια παθητική αναμονή. Κι ένα ειδικό Master Class δεν έκανε ποτέ κακό σε κανένα, ειδικά όταν έζησε τόσα χρόνια υπό το καθεστώς του Casus Belli δίχως να αντιλαμβάνεται τις νοητικές επιπτώσεις. Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι πια θεωρητικό. Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι μια ΑΟΖ υποστηρίζεται και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η θέσπιση και οι διαπραγματεύσεις, αλλά μια πραγματική υποστήριξη σε τακτικό επίπεδο. Δεν αρκεί να πετάς για να είσαι ο καλύτερος, πρέπει να ξέρεις και για ποιο λόγο το κάνεις για να είσαι καλός ή με άλλα λόγια αποτελεσματικός. Και αυτό πρέπει να γίνει στις στρατιωτικές σχολές, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, Σχολή Πολέμου, στη Σχολή Επιτελών, Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και επί τόπου !
http://www.lygeros.org/articles?n=9166&l=gr