Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε τον πρόεδρο Χριστόφια να επαναλαμβάνει με στόμφο, με τον ιδιότυπο τρόπο του, που “φωνάζει” ότι δεν δέχεται οποιεσδήποτε αμφισβητήσεις, τις πιο πάνω επιδιώξεις του στο Κυπριακό.
Προκύπτει ότι η περιλάλητη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας έχει αποκτήσει διάφορες “ουρές” και “κεφαλές” και αυτό εντάσσεται στην προσπάθεια που κάνουν οι ταγοί μας για να μας “πουλήσουν” την λύση (όπως είπε ο “εκλαμπρότατος” Πήτερ Μίλλετ, “ύπατος αρμοστής”, τοποτηρητής του Βρετανικού Στέμματος στην πατρίδα μας). Με τον Δημήτρη Χριστόφια στο τιμόνι, οδηγηθήκαμε από την “Δ.Δ.Ο. με το σωστό περιεχόμενο” στο “συνεταιρικό κράτος Δ.Δ.Ο. με ότι αυτή συνεπάγεται”. Μετακινηθήκαμε δηλαδή, από μία ουτοπία, σε μια τρισχειρότερη.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός ψυχολόγος, για να καταλάβει ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας εξοργίζεται όταν κάποιοι σπέρνουν ζιζάνια εναντίον της Δ.Δ.Ο. Γι’ αυτό, κάθε τρείς και λίγο, σπεύδει να το τονίσει, για να το χωνέψουμε: «Η λύση, θα είναι Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, με ότι αυτό συνεπάγεται!» Με το γνωστό αφοπλιστικό ύφος προσπαθεί να καταπνίξει τις οποιεσδήποτε ενστάσεις ή και αμυδρές ελπίδες για αλλαγή πορείας στο Κυπριακό. Είναι εμφανές αυτό που μας υποδεικνύει: Εγώ κάνω κουμάντο κι έτσι θα γίνει, θέλετε δε θέλετε! Πάρτε το απόφαση, θα δεχθείτε αυτή τη λύση. Είμαστε μικροί, ηττηθήκαμε το 74, η διεθνής κοινότητα έχει κουραστεί με το Κυπριακό και δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Γενικά, αυτά που μας υποβάλλουν οι ξένοι, έχουν πλέον ως κύριο εκφραστή τους τον ίδιο τον πρόεδρο της απειλούμενης με διάλυση (μέσω μιας ρατσιστικής και αντιδημοκρατικής “λύσης”), Κυπριακής Δημοκρατίας. Και όλοι μαζί, ξένοι και δικοί, μας ξεκουφαίνουν συνεχώς, με το ίδιο τροπάρι: «Αρπάξτε την ευκαιρία γιατί δε θα υπάρξει άλλη.»
Όμως, τι ακριβώς συνεπάγεται αυτή η λύση; Έχουν συνειδητοποιήσει οι απλοί πολίτες, πού οδηγούμαστε; Πώς θα επηρεαστεί η ζωή, η καθημερινότητά μας, πώς θα αντικρίζουμε το μέλλον; Πέραν από τις συνταγματικές πτυχές, που έχουν αναλυθεί κατά κόρον, ποιος εξετάζει ποιος θα είναι ο αντίκτυπος στη ζωή των απλών ανθρώπων; Θα απολαμβάνουμε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα ή θα πρέπει να το χωνέψουμε ότι θα είμαστε “πολίτες” και “άνθρωποι”, (προσέξτε τα εισαγωγικά), μειωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών; Οι ενδείξεις πάντως δεν είναι θετικές! Ήδη ο πρόεδρος δήλωσε ότι… «… η στασιμότητα κι η απραξία στο όνομα της ατόφιας λύσης και της ατόφιας ελευθερίας, οδηγεί τον τόπο μας στην τελική και ολοκληρωτική καταστροφή και στη διχοτόμηση.» Μάλιστα, καλά διαβάσατε! Ουσιαστικά ζητά από τον λαό του να μην ονειρεύεται ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά πολύ λιγότερα (αυτά που θα επιτρέπει η ανελεύθερη λύση της Δ.Δ.Ο. που ο ίδιος, χωρίς ίχνος σεβασμού προς την ετυμηγορία του λαού στο δημοψήφισμα, επιδιώκει). Από την “κολοβωμένη ελευθερία” του 1960, με πρόεδρο τον Χριστόφια, οδεύουμε στην “μειωμένη ελευθερία”. Για πρώτη ίσως φορά στα παγκόσμια χρονικά, ηγέτης ζητά από τον λαό του να αποδεχθεί την υποδούλωσή του.
Το μέγα ερώτημα είναι: Τι στ’ αλήθεια συνεπάγεται αυτή η λύση; Φροντίζουν κάποιοι να θολώσουν τα νερά, νομίζοντας ότι ο λαός δεν καταλαβαίνει.
Επαναλαμβάνοντας ο πρόεδρος τόσο συχνά την πιο πάνω φράση, προσπαθεί να προσγειώσει και να προλειάνει το έδαφος για τον “οδυνηρό συμβιβασμό”; Μάλλον ναι! Ήδη οι εφιαλτικές πρόνοιες είναι γνωστές (εκ περιτροπής προεδρία, κατάργηση της δημοκρατίας, αποδοχή παραμονής εποίκων, συνεταιρικό κράτος κ.α.), αλλά φροντίζει με κάποιες “δηλώσεις επικάλυψης” να τις… σκεπάσει. Δηλώνει, π.χ., ότι επιδιώκει “λύση αρχών”, χωρίς να υποχωρεί από τις αρχές της δημοκρατίας. Με τέτοιες γενικόλογες φράσεις αφήνει να αιωρείται το νεφελώδες περιεχόμενο της υπό συζήτηση λύσης συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Με το περιτύλιγμα, “λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους” γίνεται η προσπάθεια να δοθεί η εντύπωση ότι συζητούμε κάτι διαφορετικό από την Δ.Δ.Ο. του σχεδίου Ανάν που ο λαός απέρριψε με το συντριπτικό 76%.
Ο λαός βρίσκεται σε σύγχυση κι αυτό βολεύει τους ηγέτες που δεν επιθυμούν να βρεθούν σε δύσκολη θέση και να γίνουν δέκτες έντονης κριτικής (όπως έγινε το 2004). Είναι φανερό ότι ο πρόεδρος βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση απ’ όλους. Γνωρίζει ότι η “επένδυση” που έκανε στο “καλό κλίμα” και στον “σύντροφο” Ταλάτ έχει πατώσει. Γνωρίζει ότι είτε θα δεχθεί μιαν απαράδεκτη “λύση” στο Κυπριακό (και να δικαιωθεί ως ο “πρόεδρος λύσης”, παραδίδοντας ουσιαστικά την Κύπρο στην Τουρκία), είτε θα κεφαλαιοποιήσει τις ζημιές των “επενδύσεων” που έκανε, χωρίς λύση του Κυπριακού. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το μέλλον του Κυπριακού. Θα είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο τελευταίος πρόεδρος της Κ.Δ.; Θα είναι αυτός που στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης λύσης, θα δεχθεί να υποβιβαστεί από πρόεδρος σε κοινοτάρχης (και με την υπογραφή που θα βάλει θα θέσει σε άμεσο κίνδυνο την βιωσιμότητα του Κυπριακού Ελληνισμού); Δυστυχώς, λόγω της τακτικής που ακολουθείται στις συνομιλίες (ο λαός να βρίσκεται στο σκότος, λόγω ελλιπούς ενημέρωσης) δεν ξέρουμε τι ακριβώς μας περιμένει.
Προκύπτει λοιπόν ότι υπάρχουν από τώρα οι ενδείξεις για το… «ότι αυτή συνεπάγεται» και δεν χρειάζεται ούτε καν η ανεπτυγμένη φαντασία μας για να προβλεφθεί το μέλλον. Εκτός από την “διαφώτιση” που παρέχει ο πρόεδρος με τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του, υπάρχει και το “πλούσιο έργο” που έχει να επιδείξει η διακυβέρνηση Χριστόφια σε νευραλγικούς τομείς όπως είναι η παιδεία, η άμυνα και η επικοινωνία. Ξεχωρίζει η επαναλαμβανόμενη δήλωση (που ανακατώνει το στομάχι μας), ότι θα πρέπει να το χωνέψουμε ότι στην Ομοσπονδιακή Κύπρο δε θα κυβερνούν οι Έλληνες.
Επιστρατεύθηκε η πολυδιαφημιζόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Υπουργού Παιδείας του Α.Κ.Ε.Λ., που φαίνεται ότι άλλο στόχο από τον αφελληνισμό της Ελληνικής Παιδείας, δεν έχει. Πολλά από τα έργα του υπουργού (και όχι μόνον η προσπάθεια, μέσω των εισαγωγικών με “G.C.E.”, να γίνει η αγγλική γλώσσα η επίσημη γλώσσα του πανεπιστημίου Κύπρου), καταμαρτυρούν ότι ο τελικός στόχος είναι, μέσω του αφελληνισμού της παιδείας, να μειωθούν οι αντιστάσεις του Κυπριακού Ελληνισμού.
Παράλληλα, καλλιεργείται κλίμα τρομοκρατίας με συλλήψεις πολιτών, απλώς γιατί αντιτίθενται στη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Στόχος είναι, να φοβούνται οι πολίτες να διαδηλώσουν, για να μπορεί, όπως είπαμε, να πωληθεί πιο εύκολα η λύση. Στην Εθνική Φρουρά έχουν απαγορευθεί κάποια συνθήματα που η κυβέρνηση θεωρεί ως σοβινιστικά. «Το σύνθημα… «Ελλάς, Ελλάς, σκέπασε κι εμάς, που δονούσε την ατμόσφαιρα στα Κ.Ε. Νεοσυλλέκτων, έχει καταστεί παράνομο από αυτή την διακυβέρνηση. Από ποιον θα περιμένουμε βοήθεια από δω κι εμπρός; Από τους αδέσμευτους; Θα φωνάζουν μήπως οι στρατιώτες συνθήματα υπέρ της “ψευδοεπαναπροσέγγισης”; Τόσο πολύ έπεισε ο Ταλάτ για τις καλές του προθέσεις;
Όσον αφορά την επικοινωνιακή πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, επιστρατεύτηκαν όχι μόνον κομματικοί μηχανισμοί, αλλά και οι κυβερνητικοί, φίλια προς την κυβέρνηση Μ.Μ.Ε. και γκρίζα και μαύρη προπαγάνδα. Καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια να πεισθούν οι πάντες ότι όποιος ότι όποιος είναι αντίθετος με την… “από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους” λύση, είναι σοβινιστής, ακραίος, υβριστής της πολιτικής του προέδρου και δε θέλει λύση.
Ο “Ακελικός οδοστρωτήρας” έχει πάρει μπρός και δεν σταματά μπροστά σε τίποτα. Όλα αυτά συμβαίνουν με την στήριξη του ΔΗ.ΚΟ. και της Ε.Δ.Ε.Κ. και είναι να αναρωτιέται κανείς, πώς θα μπορέσει η ηγεσία αυτών των κομμάτων να πείσει για την αξιοπιστία της, όταν θα χρειαστεί να ορθώσει ανάστημα για να αντισταθεί σε μια απαράδεκτη λύση (αν δηλαδή το αποφασίσει). Δυστυχώς, την ώρα που γράφονται αυτά, τα άλλοτε “απορριπτικά κόμματα” ΔΗ.ΚΟ. και Ε.Δ.Ε.Κ. συσκέπτονται για τις λίστες των διορισμών στους ημικρατικούς. Υπάρχει δηλαδή μεγάλος κίνδυνος, λόγω των “ωφελημάτων της εξουσίας” που προτιμούν να απολαμβάνουν κάποιοι, να αποδυναμωθούν περαιτέρω οι απορριπτικές δυνάμεις του κέντρου. Κάτι τέτοιο, θα παίξει καθοριστικό ρόλο σε ένα μελλοντικό δημοψήφισμα.
Όταν γίνονται αυτά στην Κύπρο, πριν από την λύση, φανταστείτε ποιες θα είναι οι συνθήκες στη μετά τη λύση εποχή. Φανταστείτε…, πώς θα είναι η ζωή στην Κύπρο σε ένα συνεταιρικό κράτος Δ.Δ.Ο. με Τούρκο πρόεδρο και Τούρκους υπουργούς να συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Φανταστείτε πώς θα εκπροσωπούν την Κύπρο στο εξωτερικό και ποια εθνικά συμφέροντα θα εξυπηρετούν. Φανταστείτε τι θα διδάσκονται τα ελληνόπουλα στα σχολεία. Φανταστείτε την οικοπεδοποίηση των στρατοπέδων της Εθνικής Φρουράς και την πώληση των όπλων για τριάκοντα αργύρια, για να γίνει η Κύπρος πιο εύκολη λεία για τους στρατηγούς της Άγκυρας. Φανταστείτε τον εξευτελισμό όταν οι τουρκοκύπριοι (και οι έποικοι κλέφτες των περιουσιών μας, που θα έχουν εν τω μεταξύ νομιμοποιηθεί) θα περπατούν περήφανα ανάμεσά μας γιατί θα είναι κυρίαρχοι και ανώτεροι από εμάς αφού η ψήφος τους θα μετρά οκταπλάσια από τη δική μας. Φανταστείτε την ντροπή και την ανασφάλεια που θα νιώθουμε. Φανταστείτε ποια πατρίδα είναι που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Φανταστείτε, τέλος, τον “συνωστισμό” στα λιμάνια και στα αεροδρόμια, των Ελλήνων που θα φεύγουν, μη μπορώντας ν’ αντέξουν να ζουν εξευτελισμένοι, σαν “σύγχρονοι ραγιάδες” στην πατρίδα τους.
Ούτε “Κασσάνδρες” είμαστε, ούτε “καταστροφολόγοι”, ούτε “αρνητές της λύσης”. Ούτε και φαντασιόπληκτοι. Είμαστε ρεαλιστές γιατί γνωρίζουμε, έστω και επιδερμικά, την πορεία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και επειδή είμαστε θύματα της Τουρκικής αρπακτικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που στο τέλος θα μετατρέψει, (αν δεν αλλάξουμε ρότα), την Κύπρο σε ένα Νατοϊκό προτεκτοράτο με αφέντη την Τουρκία, η οποία θα διευκολύνει τους φονιάδες των λαών (κατά το Α.Κ.Ε.Λ.) Αμερικάνους στην εφαρμογή των σχεδίων τους. Γι’ αυτό και επιβάλλεται όλοι να βάλουν την φαντασία τους να δουλέψει, γιατί ίσως αυτό στο τέλος σώσει τον τόπο από νέα δεινά. Όσοι το κάνουν, πιθανώς να αντιληφθούν, πού οδηγούμαστε. Ίσως στο τέλος καταλάβουν… τι στ’ αλήθεια συνεπάγεται η λύση συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος (31.7.2009).