«Τελικά στα σχολεία μας θα απαγορεύεται το σύμβολο του Εσταυρωμένου, αλλά θα διαφημίζονται οι κολοκύθες της γιορτής του Χαλλοουίν», δήλωσε ο Καρδινάλιος Ταρσίζιο Μπερτόνε, Υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού. Ήταν ενοχλημένος, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Ιταλών, από την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την οποία καλείται η Ιταλία να κατεβάσει τις εικόνες του Εσταυρωμένου Χριστού από τις σχολικές αίθουσες. Η ιταλική κυβέρνηση αντέδρασε επίσης αρνητικά και άσκησε έφεση. Το 86% των Ιταλών δήλωσε ότι διαφωνεί με την απόφαση. Και τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της χώρας, ο δεξιός Πόλος των Ελευθεριών, το κεντρώο κόμμα του δικαστή Ντι Πιέτρο και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, τόνισαν ότι η απόφαση αυτή υπονομεύει την ταυτότητα της Ιταλίας.
Το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν είναι όργανο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία έχει 27 μέλη. Ανήκει στο Συμβούλιο της Ευρώπης που έχει 48 κράτη-μέλη και εδρεύει στο Στρασβούργο. Θα έπρεπε όμως να σέβεται τις ρίζες της Ευρώπης και τη εθνική ταυτότητα των λαών. Τέτοιες αποφάσεις, που λαμβάνονται στο όνομα της δήθεν προστασίας των μειονοτήτων και της πολυπολιτισμικότητας, υπονομεύουν την Ευρώπη και τη δημοκρατία. Αν η Ευρώπη είναι σήμερα μία όαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αν έχει καταργήσει τη θανατική ποινή, το οφείλει πρωτίστως στις Χριστιανικές ρίζες της. Η διδασκαλία του Εσταυρωμένου είναι το θεμέλιο των ανθρωπιστικών αρχών, τις οποίες κηρύσσει σήμερα η Ευρώπη.
Φαίνεται ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές Ευρώπες. Η Ευρώπη του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, η οποία καλλιεργεί τη διάβρωση των εθνικών ταυτοτήτων, τη διάσπαση των κοινωνιών και τη γκεττοποίηση των μειονοτήτων. Και η Ευρώπη της πλειοψηφίας των Ιταλών, οι οποίοι μας δείχνουν τον δρόμο του αγώνα υπέρ των παραδόσεων, της κοινωνικής συνοχής και της πραγματικής δημοκρατίας, όπου τα δικαιώματα της πλειοψηφίας δεν θα προσβάλλονται χάριν των μειοψηφιών.
Είναι καιρός και η ελληνική κοινωνία να πάρει τις αποφάσεις της. Θα είμαστε με τον Εσταυρωμένο ή με την κολοκύθα; Με τους οπαδούς της εθνικής ταυτότητας ή με τους αποδομητές της; Με τις αξίες που σταθεροποιούν τον κοινωνικό ιστό ή με τις ιδέες που τον ξηλώνουν;
Εύχομαι να συνταχθούμε με την Ευρώπη που αντιστέκεται και όχι με την Ευρώπη που αυτοϋπονομεύεται.
Κ.Χ. 10-11-2009
.