Αρχίζει εντός ολίγου το άγιο Δωδεκαήμερο. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Θεοφάνεια. Η ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας, όπου και όσο αυτή παραμένει ζωντανή, διαψεύδει τον Χάρβεϊ Κοξ που είχε επισημάνει ότι «ο σύγχρονός μας πολιτισμός έχασε την δύναμη να γιορτάζει». Στον Ελληνισμό η λατρευτική πράξη της Ορθοδοξίας μ’ ένα αδιόρατο τρόπο ανανεώνει διαρκώς αυτή την δυνατότητα. Η Δύση όμως έχει από καιρό, όντως απολέσει αυτό το πνευματικό προνόμιο: Ο Μεφιστοφελής στον Φάουστ του Γκαίτε, σύμβολο τού ευδαιμονισμού, ο Δον Ζουάν τού Μολιέρου, σύμβολο τού αισθησιασμού, και ο Μέγας Ιεροεξεταστής στους Αδελφούς Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκι, σύμβολο της κυριαρχίας του δαιμονικού.
Η Εκκλησία είναι Επανάσταση. Όχι συντήρηση. Και όχι εφ’ άπαξ γενόμενη αλλά διαρκής. Ορισμένοι «θρησκευτικοί» δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Αλλά έτσι αρνούνται τη Θεία Ενανθρώπηση, το «γιατί» της ελεύσεως τού Χριστού που γεννήθηκε εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.
Οι πιστοί εν ονόματι τού εν Φάτνη Γεννηθέντος οφείλουν να στρατευθούν και να δουλέψουν για την οικοδόμηση της ειρήνης και της δικαιοσύνης στον κόσμο και την επικράτηση τού σεβασμού στην αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου ως εικόνας του Θεού.
«Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόχευτος» έλεγε ο φωτισμένος Δημόκριτος.
Οι πνευματικοί άνθρωποι τού πλανήτη τιμούν φέτος τα Εκατόχρονα από την γέννηση του Σολζενίτσιν. Εξ αφορμής της επετείου ένα επίκαιρο απόσπασμα από συνέντευξη τού νομπελίστα με τον Ζόζεφ Πιρς: «Με τα χρόνια, έπρεπε να αποδείξω ότι ο σοσιαλισμός, ο οποίος για πολλούς δυτικούς στοχαστές είναι ένα είδος βασιλείας της δικαιοσύνης, ήταν στην πραγματικότητα γεμάτος εξαναγκασμούς, γραφειοκρατική αλαζονεία, διαφθορά και απληστία, και ότι δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί χωρίς τη χρήση βίας»(περιοδικό St. Austin Review/Φεβρ. 2003, μτφρ. Ε. Νιάνιος).
Προσγείωση τώρα στην καθημερινότητά μας:
«Δεν πρόκειται η ΝΔ να κυρώσει την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών». Η δήλωση ανήκει στον σύμβουλο επικοινωνίας του προέδρου της ΝΔ. Έχει χιλιοειπωθεί και από τον ίδιο, αλλά δεν είναι πειστική. Η ΝΔ γνωρίζει ότι ο κ. Τσίπρας θα κυρώσει τη συμφωνία. Με ή χωρίς Καμμένο, με ή χωρίς Ποτάμι, κόσμος να χαλάσει οι Πρέσπες κατά Τσίπραν θα κυρωθούν!
Το πρόβλημα επομένως δεν είναι ποιος δεν θα κυρώσει τις Πρέσπες, αλλά ποιος παρά την κακή τη μοίρα κύρωσή τους, θα ακυρώσει – ανατρέψει τη συμφωνία. Επ’ αυτού η ηγεσία της ΝΔ παραμένει αφωνότερη ιχθύος, που σημαίνει ότι ερχόμενη στην εξουσία δεν πρόκειται να την ακυρώσει! Αν την παρερμηνεύουμε ας μας το πει.
Ασχέτως της τύχης πάντως των Πρεσπών στην Ελλάδα, Κοτζιάς και Τσίπρας τα έφτιαξαν έτσι ώστε τα Σκόπια μπαίνουν στο ΝΑΤΟ, είτε κυρωθεί, είτε δεν κυρωθεί στον αιώνα τον άπαντα η Συνθήκη των Πρεσπών από την Ελλάδα (άρθρο 2,§4). Οι φωστήρες της ελληνικής διπλωματίας μάς έδεσαν πισθάγκωνα!
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε το άρθρο 2, §4 προσφέρει ένα δυνατό επιχείρημα στην Ελλάδα. Δεδομένου ότι ο καημός των αμερικανονατοϊκών είναι η ένταξη του αλβανοσλαβικού μορφώματος στο ΝΑΤΟ και αυτή στην ουσία επετεύχθη, οφείλουν τώρα να πληρώσουν στην Ελλάδα το αντίτιμο. Να της λύσουν τα χέρια για τα καυτά της συμφωνίας (όνομα, ταυτότητα, εθνότητα, γλώσσα, κλπ). Εδώ χρειάζεται ελληνική κυβέρνηση με σθένος και αποφασιστικότητα. Εδώ σε θέλω κάβουρα (κ. Τσίπρα) να περπατάς στα κάρβουνα…
Επ’ ευκαιρία υποστηρίζεται ότι το Σύμφωνο τού Μαρακές που ψήφισε με τέσσερα χέρια και η Ελλάς δεν είναι δεσμευτικό. Όπως όμως δήλωσαν οι ΗΠΑ, που το κατεψήφισαν , «το διεθνές δίκαιο λειτουργεί κατ’ ουσίαν μέσω “αυτοαναφοράς”, δηλαδή με την επίκληση εγγράφων, ψηφισμάτων, εκθέσεων και άλλων συμφώνων για την υποστήριξη νέων αποφάσεων των οποίων το σωρευτικό αποτέλεσμα επάγεται νομικές συνέπειες.
«Όταν ο μηχανισμός καθιερώνεται ως διεθνής βασικός κανόνας (norme), επιβάλλεται οριστικά στους λαούς, σύμφωνα με την αρχή της υπεροχής του διεθνούς δικαίου έναντι του εθνικού.
Ο μηχανισμός αυτός βρίσκεται και στο Σύμφωνο του Μαρακές για τη Μετανάστευση. Να ένα σύμφωνο που, στη γενική του οικονομία, φέρνει το νομικό καθεστώς του λαθρομετανάστη (σε παράνομη κατάσταση) πιο κοντά σε εκείνο του νόμιμου πολιτικού πρόσφυγα και του νόμιμου οικονομικού μετανάστη. Να ένα σύμφωνο το οποίο, στις ειδικές του διατάξεις, ενισχύει τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών σε όλα τα επίπεδα. Τέλος, να ένα σύμφωνο που ορίζει διατάξεις τόσο εκπληκτικές όπως η αναγνώριση στον λαθρομετανάστη της αρμοδιότητας να «διαπιστώνει» αδικήματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και διακρίσεων (sic), και που υποχρεώνει τις δημόσιες αρχές να καταργούν τις επιδοτήσεις σε MME που δεν παρουσιάζουν τη μετανάστευση στο σύνολό της, συμπεριλαμβανομένης της λαθραίας και παράνομης συνιστώσας, ως ένα θετικό και επιθυμητό φαινόμενο»(www.atlantico.fr/
Καλά Χριστούγεννα!