Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
Άλλο ισχυρή αντιπολίτευση κι άλλο πατριωτική κυβέρνηση
Η αξιωματική αντιπολίτευση χτυπάει δυνατά την κυβέρνηση πάνω στα λάθη που έχει κάνει και βέβαια λόγω του Προσυμφώνου των Πρεσπών που είναι απαράδεκτο.
Σε κομματικό επίπεδο σίγουρα καλά κάνει αφού κερδίζει μονάδες στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων. Το θέμα όμως για την Ελλάδα είναι να αποτελέσει μία πατριωτική κυβέρνηση μετά τις εκλογές και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα.
Ο μόνος τρόπος να μας πείσει είναι ν’ αρχίσει να εξηγεί ότι δεν είναι μόνο ενάντια στο Προσύμφωνο, αλλά ότι ετοιμάζεται επίσημα να το ακυρώσει αλλιώς δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά για το εθνικό θέμα.
Και δεν μας επαρκεί η αρνητική άποψη από τη στιγμή που σέβεσαι μια ψηφοφορία που δεν σέβεται τον ελληνικό λαό. Η Μακεδονία έχει ανάγκη από μία έμπρακτη βοήθεια για να σωθεί το όνομά της.
Τα ωραία λόγια δεν αλλάζουν τίποτα αν δεν τα ακολουθούν οι ανάλογες και οι κατάλληλες πράξεις.
Αν η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να είναι ισχυρή κυβέρνηση ας ξεκαθαρίσει τη θέση της κι ας πει σε όλους ότι παλεύει επίσημα για την ακύρωση του Προσυμφώνου, επειδή αυτό δεν μπορεί να διορθωθεί αφού ακόμα και έτσι θα έχει μέσα του σοβαρά αρνητικά στοιχεία κατά του Ελληνισμού.
Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να ακυρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται.
====
(και ένα παρεμφερές άρθρο του Νίκου Λυγερού για το Προσύμφωνο και την κυβέρνηση)
Το Προσύμφωνο προκαλεί επιπλοκές στην κατάσταση της κυβέρνησης
Στην αρχή η κυβέρνηση θεωρούσε ότι πιέζοντας λίγο θα έπειθε τον ελληνικό λαό για τα θετικά στοιχεία του Προσυμφώνου των Πρεσπών, αλλά τελικά ποτέ δεν μπόρεσε να περάσει σε αυτό το στάδιο, γιατί πάντα υπήρχε ένα άρθρο του που αποδείκνυε πόσο αρνητικό ήταν το όλο πλαίσιο και τώρα φτάσαμε στο σημείο να προβληματίζει τους επιχειρηματίες και όχι μόνο αυτούς που έχουν εθνικές ευαισθησίες.
Διότι τα προβλήματα πληθαίνουν και δείχνουν ότι δεν σώζεται με τίποτα η κατάσταση. Η επίπτωση είναι η πτώση της κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις και η τεράστια δυσκολία να έχει υποψηφίους στις επερχόμενες πολλαπλές εκλογές.
Κανένας από την κυβέρνηση δεν μπορεί να σταματήσει το σαρωτικό κύμα που έρχεται μέσω αυτών των εκλογικών αναμετρήσεων και προσπαθεί ο καθένας να σώσει τουλάχιστον τον εαυτό του σε αυτήν την πολιτική καταστροφή. Πληθαίνουν οι κριτικές κατά του Προσυμφώνου, αλλά και κατ’ επέκταση κατά της κυβέρνησης.
Η χρήση του μακεδονικού επιθετικού προσδιορισμού που έχει τόσες πολλές εφαρμογές σε τόσους διαφορετικούς τομείς έχει αφοπλίσει ακόμα και τα κομματόσκυλα της κυβέρνησης που δεν έχουν άλλα επιχειρήματα για να σώσουν το κόμμα τους από την πολιτική ήττα.
Έτσι το θέμα της ακύρωσης του Προσυμφώνου είναι όλο και περισσότερο της επικαιρότητας. Μάλιστα υπάρχουν μερικοί υποστηριχτές του Προσυμφώνου που θέλουν πια να το παγώσουν για να τους μείνει έστω και μία μικρή πιθανότητα να μην χάσουν παταγωδώς τις εκλογές.
Το Προσύμφωνο των Πρεσπών ενώ παρουσιάστηκε μέσω των υπουργών του ως διπλωματική επιτυχία, αποδεικνύεται τελικά ότι λειτουργεί ως εργαλείο κομματικής καταστροφής και κυβερνητικής ήττας.
21 comments
Έτσι μπράβο. Αν δεν υπήρχε ανάγκη γι’αυτό τον αγώνα θα ψήφιζα Νέα Δημοκρατία, αλλά τώρα που η Μακεδονία μας, ένα τεράστιο πολιτιστικό κομμάτι του Ελληνισμού κινδυνεύει όσο ποτέ άλλωτε, δεν πρόκειται να ψηφίσουμε την ΝΔ όσο δεν δεσμεύεται ξεκάθαρα πως θα ακυρώσει αυτή την αντιδημοκρατική συμφωνία. Όπως ακριβώς το λέει ο κύριος Λυγερός, το να λες οτι είσαι εναντίον αλλά θα την σεβαστείς ενώ αυτή καταπατά τα δικαιώματα των Ελλήνων και της Δημοκρατίας είναι αστείο! Ή θα δεσμευτείς Κυριάκο πως θα την ακυρώσεις, ή δεν πρόκειται να σε ψηφίσουμε σε καμία απο τις ερχόμενες εκλογές. Και να ξέρεις πως ακόμη κι αν βγεις, θα έχεις κι εμάς πέραν των ΣΥΡΙΖαίων ως αντιπολίτευση, διότι με την ιστορία μας δεν παίζουμε! Απαιτούμε ακύρωση της συμφωνίας και θα παλέψουμε μέχρι τέλους!
Η ΝΔ είναι ένας βασικός κλώνος τού διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που νέμεται τόν πλούτο τής Ελλάδος από τήν μεταπολίτευση τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Είναι συνυπεύθυνοι γιά τήν πτώχευση τής Ελλάδος καί τήν καταλήστευση τού λαού. Είναι η πατριδοκάπηλη Δεξιά που εκτελεί τίς εντολές τής Νέας Τάξης. Ψήφισαν μνημόνια, επέβαλλαν ανελέητους φόρους (ο ΕΝΦΙΑ πχ δικός τους νόμος είναι). Έίναι φιλήκοοι τών ξένων, άρα προδότες.Τό Σκοπιανό ζήτημα καί οι πολιτικές τους θέσεις σ’ αυτό ήταν απλώς τό κερασάκι στήν τούρτα που τούς απογύμνωσε στά μάτια πολλών ψηφοφόρων τους καί αποκάλυψε τό πραγματικό τους αποκρουστικό πρόσωπο.
Καλό και χρήσιμο θα ήταν ο αρθρογράφος να μην πελαγοδρομεί μέσα από σόλοικα και νεολογισμούς, αυτό έτσι και αλλιώς είναι προνόμιο της λεγομένης “αριστεράς” η οποία όχι μόνον εισήγαγε αυτή την πρακτική αλλά και την έχει χρησιμοποιήσει κατά κόρον προκειμένου μέσω της ακατάσχετης …φληναφηματολογίας να εντυπωσιάζει τους αδαείς και να μαζεύει στο “μαντρί” τα αδέσποτα πρόβατα-ψηφοφόρους.
1. Ο όρος “πατριωτική κυβέρνηση” είναι πλεονασμός, αντίφαση, εν τέλει αδόκιμος ως έκφραση. Η Ελληνική Κυβέρνηση ως προϊόν της θέλησης του λαού είναι de factο πατριωτική, δηλαδή ενδιαφέρεται για την Πατρίδα και κάνει το παν μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας (ελληνικής και διεθνούς) να υπερασπίζει και προάγει τα ΕΘΝΙΚΑ συμφέροντα. Συνεπώς κυβέρνηση η οποία ΔΕΝ συμπεριφέρεται πατριωτικά, ΔΕΝ είναι κυβέρνηση, αλλά κάτι άλλο, δώστε εσείς το πρέπον όνομα.
2. Μάλιστα ο αρθρογράφος με αυτό που λέει στην 3η παράγραφο, επικυρώνει την κριτική μου. Εφ’ όσον παραδέχεται ότι πρόκειται για “εθνικό θέμα” αυτομάτως απαιτεί από την κυβέρνηση εθνικιστική συνείδηση, όχι απλώς πατριωτική. Διότι “πατριώτης” είναι αυτός που λέει εγώ αγαπάω την πατρίδα μου αλλά όχι απαραίτητα και εκείνος ο οποίος δηλώνει “παρών”, έτοιμος να αγωνιστεί για το Έθνος του, όχι -μόνον- λόγω αλλά και έργω. Συνεπώς, ας μην στραβομουτσουνιάζουμε όταν ακούμε την λέξη “Εθνικισμός” και κυρίως να μην την αντικαθιστούμε με τον “Πατριωτισμό” πρόκειται για έννοιες απολύτως διαφορετικές. Και φυσικά ο κακώς εννοούμενος εθνικισμός δεν πρέπει να συγχέεται με τον γαλλικό “σοβινισμό – chauvinism”, τον αγγλικό “τζινγκοϊσμό – jingoism”, ούτε με οποιαδήποτε μορφή μισαλλοδοξίας, ξενοφοβίας, απομονωτισμού, σεκταρισμού, μιλιταρισμού, κλπ, -εν τέλει- δε, μίσους πρός κάθε αλλοεθνή.
3. Σε δύο σημεία συμφωνώ απολύτως με τον αρθρογράφο. Πρώτον ότι ” … Το Προσύμφωνο των Πρεσπών … αποδεικνύεται τελικά ότι λειτουργεί ως εργαλείο κομματικής καταστροφής και κυβερνητικής ήττας.”· Και δεύτερον: Το Προσύμφωνο των Πρεσπών ” … πρέπει να ακυρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται.”
Συνεπώς, για να προλάβω λίγο τις μελλοντικές εξελίξεις, δύο είναι τα κύρια σημεία στα οποία πρέπει να εστιάσει την προσοχή του ο (συμφώνως με το Σύνταγμα) “κυρίαρχος Ελληνικός Λαός” (sic):
1ον. Ασχέτως ποιό κόμμα θα επικρατήσει στις επόμενες εκλογές, να απαιτήσει από τους …πολιτικάντηδες (που υποτίθεται αποτελούν την ελίτ της χώρας και κόπτονται για τα συμφέροντα του λαού), να δεσμευτούν ότι θα κάνουν το πάν ώστε να ακυρωθεί αυτό το κατάπτυστο και αντεθνικό προσύμφωνο με τα Σκόπια, όποιο και να είναι το κόστος!
2ον. Να ψηφίσουν εκείνο ή εκείνα τα κόμματα που θα δεσμευτούν ότι θα κάνουν το πάν ώστε να ακυρωθεί αυτό το κατάπτυστο και αντεθνικό προσύμφωνο με τα Σκόπια, όποιο και να είναι το κόστος! Διότι αν δεν το κάνουν, τότε κάθε κουβέντα και όλη αυτή η φασαρία είναι “δώρον άδωρον”, όπως -περίπου- λέει και ο Αίας στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή.
Ευχαριστώ!
Μύθος 1ος: “Η Ελληνική Κυβέρνηση ως προϊόν της θέλησης του λαού είναι de factο πατριωτική, δηλαδή ενδιαφέρεται για την Πατρίδα και κάνει το παν μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας (ελληνικής και διεθνούς) να υπερασπίζει και προάγει τα ΕΘΝΙΚΑ συμφέροντα.”
[Απ]: Ουδέν αναληθέστερον αυτού. Η ελληνική κυβέρνηση σχηματίζεται από τον αρχηγό του πρώτου κόμματος δίκην μονάρχη, μέσα από ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα που προκρίνει μια μειοψηφία σε κυβέρνηση.
Το ίδιο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δεν είναι αντιπροσωπευτικό, είναι αυτοαναφορικό και προτάσσει όχι τα μείζονα ζητήματα του τόπου αλλά την αναπαραγωγή του και τον ανταγωνισμό μεταξύ των φατριών που το νέμονται για την διαρπαγή της εξουσίας και των εξ’αυτής πλεονεκτημάτων για ίδιον όφελος.
Μύθος 2ος: “Πατριώτης” είναι αυτός που λέει εγώ αγαπάω την πατρίδα μου αλλά όχι απαραίτητα και εκείνος ο οποίος δηλώνει “παρών”, έτοιμος να αγωνιστεί για το Έθνος του, όχι -μόνον- λόγω αλλά και έργω.”
[Απ]: Ότι ισχύει για το 2ο θάπρεπε να ισχύει και για το πρώτο και αντίστροφα. Δεν είναι αντιθετικές αλλά συμπληρωματικές έννοιες.
Η πολιτική νομενκλατούρα διατείνεται ότι υπερασπίζεται a priori τα συμφέροντα του έθνους, επειδή διαχειρίζεται κατά τρόπο απολυταρχικό το κράτος και αυτό θεωρεί ότι της δίνει το δικαίωμαι να έχει αποκλειστικό λόγο για τα εθνικά θέματα.
@Theo
Αν δεν ψηφίσεις ΝΔ, αγαπητέ φίλε, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολουθούν, ουσιαστικά στηρίζεις το ακροαριστερό καθεστώς. Αν δεν ψηφίσεις ΝΔ καθιστάς εκ των πραγμάτων το κόμμα των ελληνοφώνων Αριστερών κυρίαρχο. Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος εδώ.
Ούτε εμένα μου αρέσει πολύ ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ειδικά ορισμένες ακροαριστερές επιλογές του, σε επίπεδο προσώπων αλλά και ορισμένων πτυχών του πολιτικού του λόγου. Τούτη η διαπίστωση, ωστόσο, δεν αναιρεί το γεγονός πως η αντι-καραμανλική ΝΔ, σήμερα πια, αποτελεί το μόνο κόμμα με προοπτική εξουσίας που διαθέτει έναν, πλειοψηφικό σε επίπεδο βάσης και αρκετά ισχυρό σε επίπεδο ηγεσίας, Συντηρητικό Δεξιό και αντι-κομμουνιστικό χαρακτήρα ο οποίος αμφισβητεί ξεκάθαρα τον κατασκευασμένο μύθο της “εθνικής ομοψυχίας” κάτω από την κυριαρχία των νομιμοποιημένων ακροαριστερών, που, όλοι πια, έχουν δει τι ρόλο παίζουν.
Δεν ζούμε στο 2008, όπου η ΝΔ ιδεολογικά, σε επίπεδο ηγεσίας, ήταν εξ ολοκλήρου ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, μετά τους σημαντικούς πολιτικούς αγώνες συνειδητοποιημένων αντι-κομμουνιστών πολιτικών από το 2007 έως το 2012, η συνειδησιακά ανθελληνική άκρα αριστερά του κόμματος εκείνου έχει αφαιρεθεί χειρουργικά και έχει πεταχτεί στο πολιτικό και κοινωνικό περιθώριο όπου συνάντησε το κόμμα των ακροαριστερών κουκουλοφόρων που αποτελεί και τον φυσικό της χώρο.
Η σημερινή ΝΔ αποτελεί την μόνη επιλογή για όποιον επιθυμεί, όχι μόνο την τιμωρία των συμμοριτών, αλλά και το οριστικό τέλος της Μεταπολιτευτικής παρακμής. Για οποιονδήποτε επιθυμεί την κυριαρχία Δεξιών συντηρητικών ιδεών στην δημόσια σφαίρα σε αντίθεση με το μεταπολιτευτικό ακροαριστερο ανθελληνικό παράδειγμα που αυτό, και μόνον αυτό, οδήγησε στην συμφωνία των Πρεσπών, η ψήφος στην σημερινή ΝΔ, ειδικά στο κυρίαρχο Δεξιό συντηρητικό κομμάτι της, αποτελεί μονόδρομο.
– Σαν σήμερα 7 Απριλίου, πριν από 15 χρόνια, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, σεβόμενος το σύνταγμα της χώρας του και το δικαίωμα έκφρασης των Κυπρίων, εκφώνησε διάγγελμα προς τον λαό του, σχετικά με την επίλυση του “Κυπριακού Προβλήματος”, όπως αυτό παρουσιάσθηκε με το “Σχέδιο Ανάν” (version 5).
–
– Ο ίδιος ήταν αντίθετος με το προτεινόμενο (από τον ΟΗΕ και μεγάλες δυνάμεις) σχέδιο, διότι παρουσίαζε πολλά και σοβαρά μειονεκτήματα για την παρούσα χρονική περίοδο, αλλά και για το μέλλον.
–
– Ας σημειωθεί ότι είχε δεχθεί ισχυρές πιέσεις από τους Αμερικανούς, Εγγλέζους και μερίδα του Ελληνικού πολιτικού συστήματος,προκειμένου να αποδεχθεί το σχέδιο.
–
– Ο ίδιος, δεν θέλησε σε καμία περίπτωση να επιβάλει την δική του θέση. Δήλωσε ξεκάθαρα την προσωπική του κρίση και με δημοκρατικό τρόπο και με αναλυτικά επιχειρήματα, προσπάθησε να ενημερώσει τους συμπατριώτες του και τους ζήτησε να συμπλεύσουν μαζί του.
–
– Δεν καταχράστηκε την εξουσία που είχε στα χέρια του, προκειμένου να απορρίψει μια συμφωνία/σχέδιο μείζονος εθνικής σημασίας για την χώρα του, χωρίς προηγουμένως να έχει την ρητή συγκατάθεση του λαού του, μόνο και μόνο επειδή ο ίδιος δεν την ήθελε.
–
– Όρισε δημοψήφισμα και την 24η Απριλίου 2004, ο ίδιος ο Κυπριακός λαός πήρε την απόφαση του, μέσα από τα αποτελέσματα των κάλπεων.
–
– Ο φασισμός είναι πρωτίστως νοοτροπία και όχι απλώς ιδεολογία. Μπορεί δε, να τον συναντήσει κανείς, σε ανθρώπους κάθε πολιτικής ή κομματικής απόχρωσης. Αυτό, για να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι αριστεροί/αριστερίζοντες είναι εκ τεκμηρίου δημοκράτες. Το αντίθετο μάλιστα. Η ιστορία έχει πολλαπλώς καταγράψει τον φασιστικό, άκαμπτο και πολύ σκληρό τρόπο σκέψης και λειτουργίας των κουμουνιστών. Απλά, αυτός ο δικός τους φασισμός, έχει χρώμα “κόκκινο”.
–
– Ο τσίπρας, παρά το γεγονός ότι:
— α. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν συμφωνούσε (και ούτε συμφωνεί) με τους όρους του “κουρελόχαρτου της λίμνης”
— β. Δεκάδες έγκυροι γεωπολιτικοί αναλυτές, του επισήμαναν τους κινδύνους από τους όρους του “κουρελόχαρτου”.
— γ. Δεκάδες έγκυροι στρατηγικοί αναλυτές και διπλωμάτες, του επισήμαναν ότι το “κουρελόχαρτο” δεν είναι “win-win”, αλλά αντιθέτως η Ελλάδα δίνει τα πάντα, χωρίς να παίρνει τίποτα απολύτως.
— δ. Δεκάδες έγκυροι ιστορικοί, του επισήμαναν και του απέδειξαν τα ιστορικά ψεύδη που αποδέχεται και αναγνωρίζει το “κουρελόχαρτο”.
— ε. Περί τα 200 συλλαλητήρια έγιναν απ΄ άκρη σ΄ άκρη όλης της χώρας αλλά και της οικουμένης, με την ακομμάτιστη συμμετοχή εκατομυρίων Ελλήνων, κάθε ηλικίας και κοινωνικής προέλευσης, βροντοφωνάζοντας ότι δεν αποδέχονται να τους πάρουν την ψυχή, την περηφάνια και τα δίκαια τους, μέσα από τα λίγα ζημιωτικά και κακογραμμένα άρθρα του “κουρελόχαρτου”.
–
: αδιαφόρησε παντελώς για όλα τα παραπάνω και επέβαλε την δική του προσωπική άποψη και ιδεοληψία.
–
– Ένας πραγματικά δημοκράτης πολιτικός, ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο και μάλιστα για θέματα μείζονος εθνικής σημασίας, υπό τις συνθήκες που αναφέρθηκαν παραπάνω.
–
– Θα μπορούσε κάλλιστα ο τσίπρας να είχε θέσει τις προθέσεις του και να προσπαθούσε με νηφάλια ανάλυση και τεκμηρίωση να πείσει ότι έχει δίκιο και ότι η χώρα μας θα έχει οφέλη. Όπως ακριβώς δηλαδή είχε κάνει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, όταν την Μεγάλη Τετάρτη 07 Απρ 2004, απευθύνθηκε στον λαό του.
–
– Να λοιπόν γιατί ο κόσμος ΔΕΝ λέει: “πρώτη φορά αριστερά”, ΑΛΛΑ λέει : “πρώτη φορά φασι-στερά”, εννοώντας βέβαια την φασιστική νοοτροπία με την οποία ο τσίπρας μας επέβαλε την αρρωστημένη ιδεοληψία του για το Σκοπιανό ζήτημα. Μια ιδεοληψία, η οποία εν πολλοίς μοιάζει με αποπληρωμή χρέους προς τους ηττημένους (στον Γράμμο και στο Βίτσι) ιδεολογικούς προπάτορές τους.
–
– Ο τσίπρας, χρησιμοποίησε και καταχράστηκε την εξουσία που είχε στα χέρια του και έκανε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να περάσει από το κοινοβούλιο το “κουρελόχαρτο”, γιατί με τον τρόπο αυτό αισθάνεται ότι αποτίει φόρο τιμής στους χαμένους συντρόφους του, αλλά και στους Βουλγαρο-κομιτατζίδες οι οποίοι είχαν προσχωρήσει στις ένοπλες τάξεις των Κ/Σ (κομμουνιστοσυμμοριτών) και στους οποίους είχαν δοθεί υποσχέσεις από το ΚΚΕ για την παραχώρηση των εδαφών της Μακεδονίας (της μίας και μοναδικής, αυτής δηλαδή που και σήμερα βρίσκεται εντός Ελληνικής επικράτειας), σε περίπτωση νικηφόρας έκβασης του Κ/Σπολέμου.
–
– Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς σοβαρός αναλυτής, τα περί δήθεν πιέσεων που δέχθηκε ο τσίπρας από τις μεγάλες δυνάμεις, σχετικά με τις ονομασίες και τους όρους του κουρελόχαρτου. Σκασίλα που έχουν όλοι αυτοί, εάν το νεοσύστατο κρατίδιο θα ονομάζεται “Μακεδονία” ή “Βόρεια Μακεδονία” ή “Βαρδαρία” ή “Κεντρική Δημοκρατία των Βαλκανίων” ή όπως αλλιώς.
–
– Σκασίλα που έχουν εάν η εθνότητα τους θα αποκαλείται ως “Μακεδονική” ή ως Σλαβομακεδονική ή ως Βουλγαρική(άλωστε τέτοια είναι), ή όπως αλλίως.
– Σκασίλα που έχουν εάν η γλώσσα τους θα αποκαλείται ως “Μακεδονική” ή Βουλγάρικη (άλλωστε τέτοια είναι), ή όπως αλλίως.
–
– Για αυτούς, το μόνο που έχει σημασία, είναι να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη επιρροή στο κέντρο των Βαλκανίων και να επιτύχουν τις ισορροπίες που θέλουν. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την ταμπέλα που θα φέρει το κρατιδίο, η εθνότητα του και η γλώσσας του.
–
– Αυτά ήταν προσωπικές ιδεοληψίες και αντιλήψεις του τσίπρα και της παρέας του. Και μας τις επέβαλε με τον πιο αντι-δημοκρατικό και φασιστικό τρόπο, συγκεκαλυμμένο βέβαια με δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες. Είχε δε το απροκάλυπτο θράσος να αποκαλλέσει τις αποφάσεις του για το θέμα αυτό, ως “υπευθυνότητα” για το καλό της χώρας.
–
– Διαβάστε εδώ το διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου.
http://users.uoa.gr/…/3co…/tassos_papadopoulos_diaggelma.htm
– Ακούστε εδώ το διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=65&v=L5LMTyi9kso
Εύγε gkirimk! Τα είπες όλα! Ειδικά η 13η παράγραφός σου, συνοψίζει την πραγματική αιτία της συνθήκης των Πρεσπών. Για αυτό η φράση “πατριωτική” Αριστερἀ αποτελεί contradictio in terminis. Όμως η πραγματική νίκη για τον τόπο, είναι το γεγονός πως σήμερα η άποψή σου (και δική μου φυσικά), της 13ης παραγράφου σου, είναι πλειοψηφική στην ελληνική κοινωνία αλλά και στον καθημερινό πολιτικό λόγο πραγματικών Δεξιών που κυριαρχούν σήμερα στην αξιωματική αντιπολίτευση και θα αποτελέσουν την αυριανή Κυβέρνηση. Αυτό ακριβώς είναι που τρομάζει ορισμένους “πατριώτες” Αριστερούς, και πολύ σωστά φυσικά.
Είναι η μοναδική φορά στην ιστορία όπου ο ισχυρότερος υποκύπτει στον ασθενέστερο.
Αυτό το διπλωματικό βατερλό κατάφερε με το προσύμφωνο των Πρεσπών η παρούσα κυβέρνηση Τσίπρα και η προαλειφόμενη να κυβερνήσει ΝΔ και ο Μητσοτάκης δεν τολμούν καν να πουν ότι θα την καταγγείλουν. Τόσο διαφέρουν μεταξύ τους, που συναγωνίζονται ποιός θα φάει τις περισσότερες καρπαζιές από “εταίρους” και “συμμάχους”. Λες και η χώρα μας είναι Αλέκος Τζανετάκος της διεθνούς σκηνής.
Κι εντούτοις υπάρχουν πολλά κοθώνια που πιστεύουν πως η χώρα θα σωθεί, αν έρθει ξανά στην κυβέρνηση ο ένας από τους 2 συνυπαίτιους της κατάρρευσης! Χθές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σήμερα ΝΔ και Σύριζα. Τ’είχες Γιάννη, τ’είχα πάντα, μα τώρα δεν υπάρχει δραχμή στην μπάντα.
https://www.youtube.com/watch?v=up5aE7wAB4E
Ωπ! Μόλις εντόπισα ένα τέτοιο κωθώνι. Να τι έγραψε:
“Κι όμως, υπάρχει ένας άνθρωπος σ’ αυτήν την κυβέρνηση, που έχει μυαλό, γνώσεις και παρρησία να μην υποκύπτει σε πιέσεις και να προτάσσει το γενικό συμφέρον του ελληνισμού, έναντι των επιδιώξεων διαφόρων εγχώριων και ξένων “καλοθελητών” και των κομματικών φατριών.
Ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.”
https://www.antibaro.gr/article/17290#comments
Στο τέλος της ταινίας “the Good, the Bud and the Ugly” o Eli Wallach που στo ρόλο του είναι να τρέχει από τάφο σε τάφο και να σκάβει, μένει τουλάχιστον με κάποιο κέρδος από τον θησαυρό που αφήνει στον ταλαίπωρο, ο blondie (Clint Eastwood).
Τούτος εδώ σκάβει-σκάβει και το μόνο που βρίσκει είναι μαύρα σκουλήκια της γής. Και νομίζει πως με κάτι τέτοια φτηνά μας κατατρόπωσε πάλι ο γελοιωδέστατος!
Ααφαλώς και είχα τιμήσει σε κείνο το σχόλιο σε άρθρο σχετικό με τις τελευταίες διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό τη στάση του Νίκου Κοτζιά. Γιατί ήταν ο μόνος που ξανέφερε στο τραπέζι το ζήτημα των εγγυήσεων και του κατοχικού στρατού, που οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου με την ενταφιαστική πολιτική της ΔΔΟ είχαν ξεχάσει.
Και ευτυχώς που βρέθηκε τότε στον Crans Montana ο Kοτζιάς και οι συνομιλίες κατέρρευσαν γιατί δεν ξέρω που θα βρίσκονταν σήμερα η Κύπρος.
Από την άλλη κατακεραύνωνα ακόμη και με βρισιές τη στάση του ίδιου ανθρώπου ως έλληνα υπουργού εξωτερικών, για το ρόλο του στο Μακεδονικό σε διάφορα σχετικά άρθρα που έτυχε να σχολιάσω, π.χ. fttp://www.antibaro.gr/article/18704
Δεν έχω μια πειστική εξήγηση γι’ αυτή την κωλοτούμπα. Δεν θέλω να πιστέψω τις κατηγορίες περί χρηματισμού του. Δεν είναι ένας τυχαίος ο Κοτζιάς. Και γνώσεις έχει και τα ρήματα ξέρει να χειρίζεται. Αλλά στο Μακεδονικό την πάτησε χοντρά και αυτό ήταν το βατερλό του.
Είτε από ιδεοληψία είτε από υπερβολική ματαιοδοξία, έπεσε στην παγίδα που χρόνια τώρα είχε στημένη ο Νίμιτς και έβαλε τη χώρα σε μπελάδες και περιπέτειες.
Όμως ένας ηλίθιος με νοοτροπία οπαδού και χωρίς αυτονομία σκέψης, πως να αντιληφθεί ποιό είναι συμφέρον κάθε φορά και να το υποστηρίξει.
Το θέμα είναι πώς ένα ορφανό των ηττημένων, με νοοτροπία συμμορίτη, μπορεί να είναι πατριώτης και να μιλά για εθνικό συμφέρον. Και η απάντηση είναι: δεν μπορεί και δεν δικαιούται να μιλά. Και αυτήν την απάντηση θα την δίνουμε, εμείς οι Δεξιοί αντι-κομμουνιστές, σε κάθε συμμορίτη όποτε τολμά να ανοίγει το στόμα του, όποιος και αν είναι. Από έναν περιθωριακό σαλτιμπάγκο του διαδικτύου, κλακαδόρο των κομμουνιστών προδοτών, ως τον τελευταίο ξεπλυμένο Αριστερό που λερώνει την Βουλή.
Παραφράζοντας τον Clint Eastwood θα έλεγα: “Υπάρχουν δυο λογιών άνθρωποι. Αυτοί που σκέφτονται και οι τυμβωρύχοι. Εσύ σκάβε”
O υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ Δημήτρης Καιρίδης, φόρεσε αυτά τα τεράστια παπουδίστικα γυαλιά και μ’ένα ηλίθιο χαμόγελο εκφέρει άποψη κι αυτός περί γειτόνων “Μακεδόνων”!
Τι να περιμένει κανείς από κάτι τέτοιους ξεμωραμένους που τάχα υπόσχονται να προσφέρουν για το καλό της καταρρέουσας αυτής χώρας!
https://slpress.gr/eidiseis/kairidis-nd-quot-feromaste-sklira-stoys-makentonski-quot-vid/
Κριτική στον, αντιπαθή και σε εμένα, Αριστερό υποψήφιο της Ν.Δ. δικαιούνται να κάνουν μόνο Δεξιοί αντι-κομμουνιστές, δηλαδή το κυρίαρχο σώμα της σημερινής αντι-καραμανλικής παράταξης. Κάναμε την κριτική και για αυτό ο Αριστερός νεοδημοκράτης έγλειψε εκεί που έφτυνε, όπως άλλωστε κάνατε πάντα όλοι εσείς. Από την άλλη όμως, οι κατεξοχήν απάτριδες ακροαριστεροί και οι θρασύδειλοι καραμανλικοί ακόλουθοί τους, χειροκροτητές των ορφανών των ηττημένων που, ως υπουργοί του κόμματος των κουκουλοφόρων, κατέστησαν επίσημη πολιτική του ελληνόφωνου κράτους (τους) την “άποψη των γειτόνων “Μακεδόνων” ” δεν δικαιούνται διά να ομιλούν. A fortiori δεν δικαιούνται να μας κάνουν μάθημα πατριωτισμού. Δικαιούνται μόνο να το βουλώνουν, όπως κάνουν και όπως έκαναν πάντα.
Ώστε η κριτική που η ΝΔ κάνει σε “αριστερούς νεοδημοκράτες που γλείφουν εκεί που έφτυναν” οι οποίοι δημόσια δηλώνουν ότι “ολοι εμείς είμαστε παιδιά των οθωμανών” ότι “Ελλάδα και Σκόπια είναι τεχνητά κράτη” κι ότι “η γενοκτονία των ποντίων είναι μύθος” είναι να τους εντάσσει στο ευρωψηφοδέλτιό της!
Και με τέτοιες επιλογές θέλει ο Κούλης κι η παρέα του να μας πείσουν ότι θα κυβερνήσουν προς το συμφέρον της χώρας! Αλλά αφού βρίσκουν ακόμη τόσο κορόϊδα “δεξιούς” να τους ακολουθούν γιατί να μην πουλάνε κι αυτοί πατριωτιλίκι!
Ελευθέριε –
Για να αποκαλέσεις κάτι ως μύθο θα πρέπει ΠΡΩΤΑ να αποδείξεις ότι είναι τέτοιος, αλλιώς είσαι προπέτης και οι προπέτες δεν τυγχάνουν της γενικής αποδοχής αλλά ΚΑΙ σεβασμού των υπολοίπων (ωρίμως τουλάχιστον) σκεπτομένων συμπολιτών μας.
Λες,
Μύθος 1ος: …
[Απ]: Ουδέν αναληθέστερον αυτού. Η ελληνική κυβέρνηση σχηματίζεται από τον αρχηγό του πρώτου κόμματος δίκην μονάρχη, μέσα από ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα που προκρίνει μια μειοψηφία σε κυβέρνηση.
Το ίδιο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δεν είναι αντιπροσωπευτικό, είναι αυτοαναφορικό και προτάσσει όχι τα μείζονα ζητήματα του τόπου αλλά την αναπαραγωγή του και τον ανταγωνισμό μεταξύ των φατριών που το νέμονται για την διαρπαγή της εξουσίας και των εξ’αυτής πλεονεκτημάτων για ίδιον όφελος.
Το λάθος που κάνεις είναι να συγχέεις το τί ισχύει στην πράξη με τις εκάστοτε “κυβερνήσεις” με αυτό που λέω εγώ, δηλαδή, τι ισχύει (θεωρητικά τουλάχιστον) με την έννοια “κυβέρνηση”. Μιά απλή επίσκεψη στο νεοελληνικό λεξικό θα σε πείσει. Συνεπώς, ουδείς μύθος υφίσταται. Το ίδιο το Σύνταγμα (θεωρητικά πάντα) καθορίζει τι ακριβώς οφείλει να κάνει μία Κυβέρνηση. Επειδή όμως το Σύνταγμα έχει καταντήσει κουρελόχαρτο και η “ελληνική Κυβέρνηση” ούτε ελληνική είναι αλλά ούτε καν κυβέρνηση, δια τούτο είπα ξεκάθαρα ότι το να ζητάμε μία “πατριωτική” κυβέρνηση είναι πλεονασμός. Ελληνόψυχη ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ζητάμε η οποία το μόνο που οφείλει να κάνει είναι να συμπεριφέρεται ΕΛΛΗΝΙΚΑ, και όχι όπως όλες σχεδόν της λεγομένης “μεταπολίτευσης”, ως …υπαλληλάκι του διεθνούς εβραιοσιωνισμού, ο οποίος παρεμπιπτόντως, είναι πίσω από τον σχεδιασμό τόσο της οικονομικής κρίσης, της κοινωνικής αποσύνθεσης, του ηθικού ξεπεσμού και εσχάτως της (δήθεν) συμφωνίας των Πρεσπών.
Μύθος 2ος: …
[Απ]: Ότι ισχύει για το 2ο θάπρεπε να ισχύει και για το πρώτο και αντίστροφα. Δεν είναι αντιθετικές αλλά συμπληρωματικές έννοιες.
Κατ’ αρχάς, πρώτα διαβάζεις και καταλαβαίνεις τι λέει κάποιος και μετά κάνεις κριτική. Πουθενά ΔΕΝ είπα ότι οι έννοιες “πατριώτης” και “εθνικιστής” είναι “αντιθετικές” αυτό …σύ είπας! Αυτό που είπα είναι ότι αυτές οι δύο έννοιες είναι διαφορετικές, δηλαδή δεν ταυτίζονται. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να παραθέσω επιχειρήματα που να αποδεικνύουν γιατί και πώς και πού “πατριωτισμός” και “εθνικισμός” διαφέρουν. Το πρόβλημα με την νομενκλατούρα που αναφέρεις είναι μεν πολύ σωστό πλήν όμως το …σφάλμα (εσκεμμένο παρεμπιπτόντως) ξεκινάει από την δαιμονοποίηση του όρου “εθνικισμός” κάτι για το οποίο πασχίζουν και σχεδόν τα έχουν καταφέρει όλο σχεδόν το πολιτικό σκυλολόι, από άκρα δεξιά μέχρι άκρα αριστερά (χρησιμοποιώ τις λέξεις δεξιά-αριστερά καταχρηστικώς διότι θεωρώ ότι είναι όροι κατασκευασμένοι, αυθαίρετοι και πλέον παρωχημένοι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας) ακόμα και η αυτοαποκαλούμενοι οπαδοί της “Χρυσής Αυγής” διατείνονται ότι είναι “εθνικιστές” πλην όμως καμμία σχέση ΔΕΝ έχει η δράση τους με τον εθνικισμό διότι με τις ανόητες πράξεις τους, εν τέλει, ποινικοποίησαν τον πολιτικό τους αγώνα και έδωσαν “πολεμοφόδια” στους εχθρούς της Ελλάδος να τους περιθωριοποιήσουν, αλλά και αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
Για να μην μακρηγορώ: Ο “πατριώτης” είναι αυτός που αγαπάει την γη των πατέρων του. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί Έλληνες που ως “πατρίδα” τους θεωρούν τον τόπο όπου μεγάλωσαν. Π.χ. οι Κρήτες, οι Κύπριοι, οι Μακεδόνες, ακόμα και μερικοί …”Αθηναίοι” καυχιώνται ότι είναι …γηγενείς (αν είναι δυνατόν, τέλος πάντων.) Ακόμα και μερικοί ομογενείς (όπως εγώ που ζω στις ΗΠΑ εδώ και 35 χρόνια) όταν τους ρωτάς ποιά είναι η πατρίδα τους σου λένε το χωριό που έζησαν ως παιδιά ή από κει που ήρθαν οι γονείς τους. Κάποια στιγμή, οφείλουμε να καταλάβουμε ΟΛΟΙ μας ότι άλλο η “πατρίδα” μας και άλλο το “Έθνος” μας. Η πατρίδα είναι υποσύνολο του Έθνους, αν ΔΕΝ το καταλάβουμε αυτό και δεν το αποδεχτούμε, προκοπή ΔΕΝ θα δούμε και θα παλεύουμε μονίμως ενάντια στην κατάρα της φυλής την διχόνοια.
Οι διάφοροι πολιτικάντηδες αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τον όρο “Εθνικισμός” με την πραγματική του σημασία διότι αν το έκαναν θα βοηθούσαν τον λαό να συνειδητοποιήσει ότι με αφετηρία τον πατριωτισμό καθενός, οφείλουμε να κάνουμε την υπέρβαση και να λειτουργήσουμε ως αυθεντικοί Εθνικιστές. Αλλά, αυτό δεν πρόκειται να γίνει, διότι αν περιμέναμε από το ισχύον πολιτικό σύστημα να υπηρετήσει την Ελλάδα τότε μάλλον είμαστε βαθιά …νυχτωμένοι.
Με απλά λόγια, διαβάζουμε κατ’ ελάχιστον Ισοκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, από τους παλιούς και Δραγούμη, Γιαννόπουλο και Κονδύλη από τους νεότερους και όπου μας δίνεται η ευκαιρία βροντοφωνάζουμε συμπαρασύροντας όσους περισσότερους μπορούμε το εξής:
Η “δημοκρατία” [αυτή] βλάπτει σοβαρά την υγεία της Ελλάδος.
Παναγιώτη,
δεν νομίζω ότι διαφωνούμε επί της ουσίας ή μάλλον διαφωνούμε ότι συμφωνούμε! Με καλείς να αποδείξω το αυτονόητο, τη στιγμή που ο ίδιος παραδέχεσαι ότι “το Σύνταγμα έχει καταντήσει κουρελόχαρτο”.
Μα ακριβώς το ζητούμενο είναι πως ενεργεί κανείς στην πράξη για να υπηρετήσει το γενικό και όχι προσωπικό ή παραταξιακό συμφέρον, αλλιώς πρόκειται για κάτι το ευτελές που δεν μας ενδιαφέρει και δεν αξίζει να ασχολούμαστε.
Όταν χρησιμοποιώ τον όρο πατρίδα ασφαλώς και δεν αναφέρομαι στην ιδιαίτερη πατρίδα καταγωγής, (πόλη, χωριό, επαρχία). Αναφέρομαι αφ’ενός σε Ελλάδα και Κύπρο ως γεωγραφικό σύνορο, εναπομείνασας κοιτίδας του ελληνισμού, ο οποίος απλώνεται όπου γης και συνδέεται με την κοινή ελληνική λαλιά, ιστορική και πολιτισμική παράδοση αφ’ετέρου.
Το Έθνος έχει πεθάνει μαζί με τον Καποδίστρια.
Απο εκεί και μετά τρέχα γύρευε.
Όταν η γνώση στερείτε επικρατεί σκοταδισμός.
Απαντώ με καθυστέρηση: Ελευθέριε, ξεκαθάρισε τι ακριβώς είναι τι (και αν δυσκολεύεσαι γι’ αυτό υπάρχουν και τα λεξικά) και μετά κάνουμε ότι συζήτηση θέλεις.
Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους:
1ον) Εξ ορισμού μία Κυβέρνηση υπηρετεί τον λαό και τα συμφέροντά του, το τι συμβαίνει στην πράξη σήμερα ειδικώς στην Ελλάδα πρόκειται για πολιτική ανωμαλία, ασχέτως τι λένε τα φερέφωνα και η προπαγάνδα που διαδίδουν. Συνεπώς κάθε επιθετικός χαρακτηρισμός μπροστά από το ουσιαστικό Κυβέρνηση είναι πλεονασμός, αν θέλουμε (όπως είναι το σωστό) να είμαστε λακωνικοί στην έκφρασή μας. Ο Κικέρων είπε SALUS POPULI SUPREMA LEX ESTO. Με βάση αυτό, οι Κυβερνήσεις εκλέγονται ώστε να υπηρετούν τον Λαό, και όχι όπως γίνεται σήμερα το κομματικό συμφέρον.
2ον) Οι όροι Πατρίδα και Έθνος δεν είναι συμπληρωματικοί. Το Έθνος περιλαμβάνει την Πατρίδα, ίσως και πολλές “πατρίδες”. Ο Πατριώτης είναι αυτός που αγαπάει την Πατρίδα του και ως Πατρίδα ορίζεται η γη των Πατέρων μας, συνήθως η γη όπου γεννηθήκαμε, έχει δηλαδή μάλλον τοπικιστικό χαρακτήρα. Τώρα, αυτός που δηλώνει ότι αγαπάει το Έθνος του αλλά στην πράξη δεν αγωνίζεται γι’ αυτό είναι Εθνιστής. Αυτός όμως που αγαπάει αλλά και εμπράκτως αγωνίζεται για το Έθνος του είναι Εθνικιστής. Αυτός που “αγαπάει” όλα τα έθνη (σε θεωρητικό επίπεδο) είναι Διεθνιστής. Έτσι λίγο απλουστευμένα αλλά καταλαβαίνεις την διαφορά, η οποία υπάρχει, άλλο αν στην πράξη κάποιοι δεν την καταλαβαίνουν ή κάνουν ότι δεν την καταλαβαίνουν.
Τέλος πάντων, σε συμβουλεύω να βρείς και να διαβάσεις υλικό από τον Δημήτριο Βεζανή, διδάκτορα και καθηγητή πολιτικής κοινωνιολογίας (πριν και μετά τον Β’ ΠΠ), και -οπωσδήποτε- το βιβλίο “Εθνικισμός” (από το 1916) του πολιτικού και μεγάλου Δημοκράτη (πέραν κάθε αμφιβολίας) Αλέξανδρου Παπαναστασίου, και τα ξαναλέμε.
Πάντως, διαβάζοντας την πρότασή σου¨
” … δεν νομίζω ότι διαφωνούμε επί της ουσίας ή μάλλον διαφωνούμε ότι συμφωνούμε! Με καλείς να αποδείξω το αυτονόητο …” κλπ
Ομολογώ ότι …χάθηκα, καθώς ΔΕΝ σε κάλεσα να αποδείξεις τίποτα, απλώς να ξεκαθαρίσεις την ορολογία σου προσπάθησα να σε βοηθήσω. Και εν τέλει αφού δεν νομίζεις ότι διαφωνούμε (επί της ουσίας) πώς γίνεται μετά να λές “διαφωνούμε ότι συμφωνούμε!”. Μάλλον τα μπέρδεψες εκεί λίγο.
Τέλος πάντων, το μπέρδεμα, δηλ. η σύγχυση, ειδικά στον πολιτικό λόγο είναι κάτι το δεδομένο στην Ελλάδα της λεγομένης “μεταπολίτευσης”, και για την ακρίβεια είναι μία κατάσταση την οποία μεθοδεύουν συγκεκριμένοι σκοτεινοί κύκλοι που εδώ και δεκαετίες απεργάζονται τον αφελληνισμό της Ελλάδας και την μετατροπή της από σκεπτόμενους πολίτες σε ένα ανθρώπινο πολτό αδαών, αγομένων και φερομένων “χρησίμων ηλιθίων”. Και σε μεγάλο βαθμό τα έχουν -δυστυχώς- καταφέρει.
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ
Εσύ μπερδεύεις εσκεμμένα τ’όνομά σου και μετά ρίχνεις το μπέρδεμα στους άλλους!
Τη μια βγαίνεις ως Παναγιώτης Δημητρίου, την άλλη ως Δημήτριος Παναγιωτίδης, μούσι και τα δυό.
Κι ως γνήσιος αρχαιολάτρης, παγάνας κλπ (κοινώς ψώνιο με περικεφαλαία), αποφωνείς άλλοτε με “έρρωσθε” κι άλλοτε με “έσσσεται ήμαρ”. Δεν πας στη γωνία να δεις αν έρχομαι; Mαγικό κουτόχορτο της χασούρας δεν φυτρώνει πια κι ούτε κυλάει το γάργαρο νερό απ’ την πηγή της καρπαζιάς.
Άσε πια τα σχόλια σεντόνια που με βαρετή επιμονή προσπαθείς ντε και καλά να μας μάθεις τι εστί πατρίδα, έθνος, πατριώτης, εθνιστής, εθνικιστής, διεθνιστής, πως να τα διακρίνουμε και πως να τα χρησιμοποιούμε!
Καθένας γνωρίζει ποιά είναι η πατρίδα του και το έθνος στο οποίο ανήκει. Με τα άλλα δεν ασχολούμαστε, δυο αυγά Τουρκίας και στη μέση το τρίτο και μακρύτερο που είναι πουλί σε μορφή περιστεριού.
Είπαμε, στο πεδίο των ύβρεων και του νεο-ελληνικού ψευτοτσαμπουκά, σου αναγνωρίζω την πρωτοκαθεδρία. Το ζητούμενο είναι αν μπορείς με απλά και κατανοητά Ελληνικά να κάνεις μια σοβαρή και πολιτισμένη συζήτηση. Όλος αυτός ο εσμός που …κατέθεσες είναι άσχετος με το υπό συζήτηση θέμα. Αλλά γιατί συγχίζεσαι και φανερώνεις το πραγματικό σου πρόσωπο, δηλ. αυτό του αδαούς, του φωνακλά και του προπέτη. Κλασσικός ελληνάρας, που έχει χάσει τον μπούσουλα και νομίζει ότι φωνάζοντας, υβρίζοντας και απειλώντας θα επιβληθεί στους υπόλοιπους. Απίστευτα πράγματα …
Για να μην υπάρχει όμως και αμφιβολία, τα δύο ονόματα είναι δύο διαφορετικά άτομα, προφανώς μεταξύ τους γνωστά και με τις ίδιες αλλά όχι ταυτόσημες ιδέες. Αλλά αυτό εσένα δεν σε αφορά, και κακώς ασχολείσαι, είσαι για ακόμα μία φορά εκτός θέματος, τόπου και χρόνου.
Όπως επίσης δεν γνωρίζεις καν ποιοί είμαστε και τελικώς, από πότε είναι κακό να είναι κάποιος “γνήσιος αρχαιολάτρης” (τα υπόλοιπα είναι ασχολίαστα) μήπως παραβιάζουμε κάποιον νόμο; Γιατί προβληματίζεσαι με τις αποφωνήσεις; Τι το κακό να σου εύχεται κάποιος να έχεις υγεία; Τι το κακό να ελπίζω ότι κάποτε θα έλθει η ημέρα όπου η Ελλάδα θα ανακτήσει την παλαιά της αίγλη; Καμμία λογική στις …αιτιάσεις σου. Προφανώς τα μνημόνια δεν βλάπτουν μόνον την τσέπη αλλά και το μυαλό του νεου-έλληνα.
Λυπάμαι αλλά ελάχιστοι νέοι-έλληνες γνωρίζουν [πλέον] ποιά είναι η πατρίδα τους και το έθνος στο οποίο ανήκουν· και ο λόγος είναι ακριβώς αυτό που παραδέχεσαι:
“Με τα άλλα δεν ασχολούμαστε, δυο αυγά Τουρκίας και στη μέση το τρίτο και μακρύτερο που είιναι πουλί σε μορφή περιστεριού.”
Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο: δεν ξέρω τι λέω, αλλά λέγε-λέγε όλο και κάποιον θα πείσω!
ΕΡΡΩΣΘΕ