Μύθος 1ος. Πρώτο μέρος.
140 χώρες την αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία», άρα πρέπει κι εμείς αφού χάσαμε το παιχνίδι.
Αλήθεια:
Οι διμερείς αναγνωρίσεις υστερούν των διεθνών. Δεν υπάρχει ούτε μία αναγνώριση διεθνούς οργανισμού ως «Μακεδονία». Παντού είναι ως πΓΔΜ. Όταν μία χώρα που τους έχει αναγνωρίσει ως «Μακεδονία» έχει επίσημο ρόλο ως εκπρόσωπος ή προεδρεύουσα χώρα ενός διεθνού οργανισμού, τότε χρησιμοποιεί το πΓΔΜ. Αυτό κάνει ήδη το πρώτο εξάμηνο του 2018 η Βουλγαρία ως προεδρεύουσα της ΕΕ, παρόλο που ήταν η πρώτη χώρα που την αναγνώρισε ως «Μακεδονία».
Μύθος 1ος. Δεύτερο μέρος.
140 χώρες την αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία», άρα πρέπει κι εμείς αφού έτσι θα συνεχίσουν να την ονομάζουν.
Αλήθεια:
Οι αναγνωρίσεις ως «Μακεδονία» μέχρι σήμερα συμπεριλαμβάνουν τον όρο ότι οι αναγνωρίσεις αυτές ισχύουν έως ότου η Ελλάδα συμφωνήσει με τα Σκόπια σε νέο όνομα. Τότε, θα ισχύσει το νέο όνομα.
[Το είπε ο ίδιος ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στη ΕΡΤ]
Μύθος 2ος.
Το πΓΔΜ περιλαμβάνει ήδη τον όρο Μακεδονία, άρα τους έχουμε αναγνωρίσει ήδη.
Αλήθεια:
Το πΓΔΜ είναι «πρώην» όνομα. Το πΓΔΜ αναφέρεται σε (πρώην) «Γιουγκοσλαβική» Δημοκρατία, η οποία δεν υπάρχει. Το πΓΔΜ είναι προσωρινό όνομα μέχρι να υπάρξει τελική συμφωνία. Δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης.
Υστερόγραφο. Στην πιο πάνω συνέντευξη του Κοτζιά στην ΕΡΤ σε άλλο σημείο λέει ότι οι Σκοπιανοί αξιωματούχοι θεωρούν «ρατσιστικό» και ενοχλητικό το «πΓΔΜ» επειδή αναρωτιούνται «δηλαδή εμείς είμαστε πρώην, δεν υπάρχουμε; μόνο πρώην όνομα έχουμε;». Ε ναι, το πΓΔΜ είναι πρώην όνομα. Μέχρι να υπογράψει η Ελλάδα είναι πρώην όνομα.
[Προσθήκη 14 Ιουνίου:
Όταν μπήκε η πΓΔΜ στον ΟΗΕ, έγιναν τα εξής πρωτοφανή πράγματα
1. μπήκε μία χώρα με προσωρινό όνομα
2. μπήκε μία χώρα με υποχρέωση να διαπραγματευτεί και να συζητήσει το τελικό της όνομα
3. δόθηκε δικαίωμα σε μία άλλη χώρα να συμφωνήσει στο τελικό της όνομα
Αυτά δείχνουν ότι δεν είναι δυνατόν η αποδοχή ένταξης μέλους, με προσωρινό όνομα, να αποτελεί λόγο πίεσης στην χώρα που πρέπει να συμφωνήσει, ότι έχει εμμέσως αναγνωρίσει έναν όρο ή πρέπει το τελικό όνομα να έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές. Η διαπραγμάτευση ξεκινάει από το μηδέν.]
Μύθος 3ος.
Τους έχουμε ήδη αναγνωρίσει τον όρο Μακεδονία όταν ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας.
Αλήθεια:
Δεν έχουμε κάνει αναγνώριση κράτους. Το όνομα της επαρχίας ή ομοσπονδίας, είναι εσωτερικό όνομα του κράτους. Άλλωστε, είχαμε κι εμείς όλο αυτό το διάστημα εσωτερικό όνομα περιφέρειας με το όνομα Μακεδονία. Η ισορροπία δύο εσωτερικών ονομάτων σπάει, όταν το ένα καθίσταται κράτος. Διότι όνομα κράτους σημαίνει όνομα εθνότητας και όνομα γλώσσας. Ενώ το εσωτερικό όνομα όχι. Το ζήτημα αναγνώρισης κράτους με το όνομα Μακεδονία εμφανίστηκε τον χειμώνα του 1991. Όχι νωρίτερα.
[Προσθήκη. 4 Ιουνίου 2018: Συμπληρωματική εξήγηση του «τρίτου μύθου», επειδή τις τελευταίες η μέρες, οργιάζει η χρήση του συγκεκριμένου μύθου και χρήζει εμβάθυνσης:
Ένα εσωτερικό όνομα κράτους υπόκειται στην πλήρη και απόλυτη δικαιοδοσία του κράτους.
Όταν το εσωτερικό όνομα καθίσταται όνομα καράτος, τότε αλλάζουν όλα τα δεδομένα: αποκτά διεθνές πρόσωπο, αποκτά διακριτές εξωτερικές σχέσεις, αποκτά πολιτική ισοτιμία με άλλες αντίστοιχες οντότητες (κράτη), οι εκπρόσωποί του αποκτούν ομολόγους τους στο εξωτερικό (ο πρωθυπουργός του διαθέτει ομόλογο σε άλλο κράτος, οι υπουργοί το ίδιο – δηλαδή δεν είναι μόνο για εσωτερική χρήση), γίνεται μέλος στον ΟΗΕ, με επακριβώς ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις κατά την χάρτα του ΟΗΕ και ό,τι άλλο διέπει τις διεθνείς σχέσεις γενικότερα, αποκτά δικαίωματα και υποχρεώσεις απέναντι στο διεθνές δίκαιο κλπ. Όλα αυτά δηλαδή που προηγουμένως τα διεκπεραίωνε κάποιος άλλος (η ομοσπονδιακή κυβέρνηση), τώρα τα διεκπεραιώνει η νέα αυτή πολιτική οντότητα.
Το ερώτημα αναγνώρισης ενός τέτοιου ανεξάρτητου κράτους, όπως το περιγράφω πιο πάνω, δηλαδή πολιτικώς ισοτίμου με την Ελλάδα, είναι ερώτημα κοπής 1991. Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τέτοιο ερώτημα. Εφόσον δεν υπήρξε πιο πριν τέτοιο ερώτημα, δεν έχει καμία σημασία τι συνέβη ως προς αυτό.
Έστω όμως ότι πράγματι είχε σημασία, τι συνέβη πιο πριν. Έστω δηλαδή ότι πράγματι η Ελλάδα αναγνώρισε το 1943 (εβρισκόμενη σε πόλεμο) ή το 1944 ή το 1949 (σε εμφύλιο) ή το 1959 (κυκλοφορεί ένα ΦΕΚ με αναφορά σε «Γιουγκοσλαβική Μακεδονία») ή όποτε άλλοτε θέλετε, την «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και έστω ότι αυτή η αναγνώριση ήταν χάρισμα του ονόματος σε ένα άλλο κράτος, άρα ότι δέσμευε την χώρα αιωνίως.
Ρωτώ: γιατί δεν τέθηκε αυτό το 1991 ή το 1992 ή το 1995; Το ξέχασαν; Τους ξέφυγε;
Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ με προσωρινό όνομα; (για πρώτη φορά στην Ιστορία)
Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ με υποχρέωση να διαπραγματευτεί το τελικό του όνομα με άλλο μέλος ; (επίσης για πρώτη φορά στην Ιστορία)
Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ και δόθηκε το _δικαίωμα_ σε ένα άλλο κράτος (την Ελλάδα) να υπογράψει ως προς το ποιο θα είναι το τελικό κοινά αποδεκτό όνομα αυτού του κράτους (επίσης, για πρώτη φορά στην Ιστορία)
Γιατί 26 χρόνια μετά την ανεξαρτησία, την είσοδο στο ΝΑΤΟ, ζητάνε πάλι από την Ελλάδα να υπογράψει και να αποδεχθεί το τελικό όνομα αυτού του κράτους;
Γιατί όλα αυτά, εάν η αναγνώριση έχει ήδη γίνει;
Επειδή απλούστατα δεν έχει γίνει. Επειδή άλλο πράμα ένα κράτος να αποφασίζει να ονομάσει κάτι για εσωτερική χρήση και τελείως άλλο πράγμα ένα κράτος να ζητήσει να χρησιμοποιήσει ένα όνομα στις εξωτερικές του σχέσεις.
Στους υπόλοιπους μύθους που ανατρέπονται, είναι σαφές ότι το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας (κατ’ εμέ) είναι το σπάσιμο της αναλογικότητας, το σπάσιμο της συμμετρίας, η ασυμμετρία χρήσης του ονόματος σε μία υποδεέστερη εσωτερική περιφέρεια (από την Ελλάδα) έναντι χρήσης του ονόματος εξωτερικά, στις διεθνείς σχέσεις μίας χώρας (από τα Σκόπια). Αυτή η ανισορροπία γεννά μία αποκλειστικότητα διεθνούς χρήσης. Αυτή η αποκλειστικότητα γεννά τα προβλήματα και τις αντιρρήσεις μας.]
Μύθος 4ος.
Μας πιέζουν οι Αμερικάνοι. Πρέπει να υποχωρήσουμε.
Αλήθεια:
Ας δεχτούμε, χάριν συζήτησης, ότι οι Αμερικάνοι πιέζουν να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ. Δεν τους ενδιαφέρει τόσο το όνομα, όσο η ένταξη. Ποιος καίγεται περισσότερο να ενταχθεί από τα δύο μέρη; Η Ελλάδα ή τα Σκόπια; Προφανώς τα Σκόπια. Αυτοί που καίγονται, αυτοί υποχωρούν. Εμάς δεν μας νοιάζει. Οι Αμερικάνοι πιέζουν για λύση. Πιέζουν αυτόν που έχει ανάγκη να λάβει κάτι ως αντάλλαγμα, δηλαδή την ένταξη. Όχι αυτόν που δεν θα λάβει τίποτα.
[Επίσης, η γεωστρατηγική αξία των Σκοπίων είναι αδιευκρίνιστη. Δεδομένου ότι το Κόσσοβο είναι αμερικανικό προτεκτοράτο και εκεί υπάρχει ίσως η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην Ευρώπη και πλήρης αμερικανικός έλεγχος, από την πλευρά της Αλβανίας, και δεδομένου ότι η Βουλγαρία είναι η πιο φιλοαμερικανική χώρα στα Βαλκάνια και δεδομένου ότι εμείς είμαστε ήδη στο ΝΑΤΟ, η γεωστρατηγική αξία των Σκοπίων για τους αμερικανούς γίνεται ελάχιστη]
[Προσθήκη. 12 Ιουνίου 2018:
Δεδομένου ότι ο βασικός παράγοντας που διέκρινε τους Έλληνες από τους Βούλγαρους στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν το αν ανήκουν θρησκευτικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ή στην Βουλγαρική Εξαρχεία, αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο της θρησκείας στην πολιτική και στην ένταξη σε σφαίρες επιρροής. Το 1967 ανακύρηξε την Αυτοκεφαλία της από το Πατριαρχείο Σερβίας, στο οποίο ανήκε, η λεγόμενη «Εκκλησία της Μακεδονίας». Με πρόσφατη αίτηση του Αρχιεπισκόπου Αχρίδας, την οποία υπέγραψε και ο πρωθυπουργός Ζάεφ, προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο ζήτησε την αποδοχή της μετονομασίας της σε «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας» και την υπαγωγή του σε αυτό. Στον βαθμό που αυτό θα επιτευχθεί, θα αποτελεί επιστροφή στην κανονικότητα, θα λύσει, ενδεχομένως, το εκκλησιαστικό πρόβλημα του ότι αυτή η Εκκλησία είναι «σχισματική» και δεν είναι αναγνωρισμένη από κανέναν, και σε πολιτικό επίπεδο – το οποίο μας ενδιαφέρει εδώ – η ενδεχόμενη υπαγωγή της στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, μετά από περίπου 800 χρόνια, συνιστά ένα μεγάλο πρώτο βήμα για να αποκρουστεί το ενδεχόμενο ένταξης, τουλάχιστον εκκλησιαστικής, στην ρωσική σφαίρα επιρροής, είτε απ’ ευθείας (Πατριαρχείο Μόσχας), είτε ενδιαμέσως (Πατριαρχείο Σερβίας). Έτσι, κάμπτονται περαιτέρω οι αμερικανικές ανησυχίες. Δείτε και το σχετικό άρθρο «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας»: πρώτο βήμα αποτροπής ανησυχιών των ΗΠΑ για τα Σκόπια» ]
Μύθος 5ος.
Μας συμφέρει στρατηγικά να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Αντίπαλός μας ουσιαστικά είναι η Τουρκία.
Αλήθεια:
Τα Σκόπια τα έχουν προσεγγίσει οι Τούρκοι από το 1991 με διάφορους τρόπους, μέχρι και με άμεση οικονομική ενίσχυση. Είναι πασιφανές ότι εντός ΝΑΤΟ τα Σκόπια θα συνηγορούν συνεχώς υπέρ των θέσεων της Τουρκίας εναντίον μας.
Υγ. Για παράδειγμα, το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο αεροδρόμιο των Σκοπίων ήταν τουρκική δωρεά.
Μύθος 6ος.
Η λύση του ζητήματος θα φέρει σταθερότητα στην περιοχή και στο εσωτερικό τους.
Αλήθεια:
Από πού συνάγεται αυτό το συμπέρασμα; Το κράτος των Σκοπίων είναι εγγενώς ασταθές επειδή το 30% του πληθυσμού είναι Αλβανοί. Το ΝΑΤΟ είναι στρατιωτική συμμαχία των Αμερικανών. Η Ισπανία είναι στο ΝΑΤΟ και κινδυνεύει με διάλυση στο εσωτερικό της. Το Ηνωμένο Βασίλειο διενήργησε δημοψήφισμα αποσκίρτισης της Σκωτίας, ενώ βρέθηκε για δεκαετίες σε ένα είδος ψυχρού πολέμου με την Ιρλανδία. Καμία εσωτερική ασφάλεια δεν διασφαλίζει το ΝΑΤΟ. Μόνο συμμαχία διασφαλίζει έναντι κοινών εξωτερικών εχθρών. Και ως μέλος του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να διαλυθεί ή να αποσταθεροποιηθεί από μόνο του.
Μύθος 7ος. Πρώτο μέρος.
Αν λυθεί ο αλυτρωτισμός, δεν μας ενοχλεί το όνομα.
Αλήθεια:
Το όνομα είναι το όχημα του αλυτρωτισμού. Χωρίς το όνομα, ο αλυτρωτισμός σβήνει αυτομάτως. Αντίθετα, με το όνομα παραδεδομένο, ο αλυτρωτισμός παραμένει ζωντανός.
Μύθος 7ος. Δεύτερο μέρος.
Αν αλλάξουν Σύνταγμα, παύει ο αλυτρωτισμός.
Αλήθεια:
Είναι αδύνατον να παύσει ο αλυτρωτισμός δια παντός με μία απόφαση κάποιας κυβέρνησης σε μία δεδομένη στιγμή. Ταυτόχρονα, η αποδοχή της παράδοσης του ονόματος Μακεδονία είναι τελεσίδικη, οριστική και αμετάκλητη. Ο αλυτρωτισμός μπορεί να επανέλθει την επόμενη ημέρα. Η αποδοχή του συμβιβασμού ποτέ.
Μύθος 7ος. Τρίτο μέρος.
Το Σύνταγμα έχει αλλάξει το 1995. Δεν χρειάζεται αλλαγή Συντάγματος για να παύσει ο αλυτρωτισμός.
Αλήθεια:
Διατάξεις με αναφορές σε «όλους τους Μακεδόνες» υπάρχουν ακόμη στο Σύνταγμα των Σκοπίων. Δεν αφαιρέθηκαν όλες. Το ότι κάποιοι ψελλίζουν ότι δεν χρειάζεται αλλαγή Συντάγματος, παράγεται από την αδυναμία του Κοινοβουλίου να εγκρίνει αλλαγή Συντάγματος. Όμως αυτό είναι παράλογο, διότι το όνομα του κράτους ορίζεται στο Σύνταγμα (άλλωστε συχνά το αναφέρουμε ως το «Συνταγματικό τους όνομα»), πώς λοιπόν θα αλλάξει «Συνταγματικό όνομα» η χώρα, χωρίς να αλλάξει, έστω αυτό το στοιχείο, από το Σύνταγμα;
Εκτός αυτού, η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι δεν υπάρχει δημόσια υπηρεσία που να μην έχει αναρτημένους στους τοίχους χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», με ελληνικά εδάφη. Επίσης, στα βιβλία Ιστορίας γράφονται τραγελαφικά πράγματα που θρέφουν γενιές εκεί. Και ασφαλώς, όλα αυτά δεν αλλάζουν σε ένα απόγευμα.
Μύθος 8ος. Πρώτο μέρος.
Βασικά, αναγνωρίζουν ότι είναι Σλάβοι και δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες.
Αλήθεια:
Ασφαλώς υπάρχουν ορισμένοι που το ισχυρίζονται αυτό. Ο Γκεοργκιέφσκι, πρώην πρωθυπουργός των Σκοπίων, πήρε Βουλγαρική υπηκοότητα και από την Βουλγαρία γκρεμίζει τον «Μακεδονισμό» των Σκοπίων σήμερα. Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Άλλωστε, ο σφετερισμός της Ιστορίας δεν αφορά μόνο στους Έλληνες. Ονομάζουν «Μακεδονικούς χρόνους» αυτό που διεθνώς ονομάζεται «Ελληνιστικοί χρόνοι», θεωρούν «Μακεδόνισσα», πχ την Κλεοπάτρα κλπ. Τον τόνο τον δίνουν οι άλλοι. Βλέπε αγάλματα, ονόματα, επίσημη προπαγάνδα κλπ.
Μύθος 8ος. Δεύτερο μέρος.
Θέλουν το όνομα Μακεδονία, όχι ως σύνδεση με την αρχαία Μακεδονία, αλλά γεωγραφικά. Άλλωστε κατοικούν στην Μακεδονία.
Αλήθεια:
Κατοικούν σε ποια Μακεδονία ακριβώς; Χρονικά δηλαδή ποια Μακεδονία; Αυτό που θεωρούν ως «Μακεδονία», και που μοιράστηκε στα τρία σημερινά κράτη της Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σκοπίων, είναι η έκταση τριών συγκεκριμένων Βιλαετίων κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η αρχαία Μακεδονία ήταν αρκετά μικρότερη σε έκταση.
Η ουσία είναι ότι το «Άνω Μακεδονία» είναι δόκιμος ιστορικός όρος, ο οποίος απαντάται από τον Ηρόδοτο στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα, δηλαδή 150 χρόνια πριν τον Μέγα Αλέξανδρο. Το «Νέα Μακεδονία» ορίζει την χώρα ως τη σύγχρονη έκδοση της αρχαίας. Τα ονόματα αυτά έχουν ιστορική και όχι γεωγραφική χροιά. Το Βόρεια Μακεδονία αυτόματα εγείρει το ερώτημα των νοτίων και της ένωσης μαζί τους.
Δεν θα επέμεναν τόσο πολύ σε τέτοια ονόματα, αν δεν εκμεταλλευόταν την ιστορική βαρύτητα της αρχαίας Μακεδονίας. Αυτό είναι σαφές.
Μύθος 8ος. Τρίτο μέρος.
Το Βόρεια ή Άνω ή Νέα ή «Του Βαρδάρη» – Μακεδονία, είναι «σύνθετα ονόματα με γεωγραφικό προσδιορισμό».
Αλήθεια:
Όπως ειπώθηκε παραπάνω, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το «Μακεδονία» έχει εθνική χροιά, όχι γεωγραφική. Το ότι υπάρχει γεωγραφικός όρος, όχι απλώς δεν σημαίνει ότι το Μακεδονία γίνεται γεωγραφικός όρος, αλλά αντιθέτως ενισχύει το ότι το «Μακεδονία» έχει εθνικά χαρακτηριστικά. Οι «Άνω/Βόρειοι/Νέοι Μακεδόνες» είναι Μακεδόνες στην εθνότητα. Εμπεδώνει δηλαδή και επιβραβεύει την ύπαρξη Μακεδονικού έθνους, άρα του «Μακεδονισμού» τους.
Ένα παράδειγμα, ίσως το μοναδικό, το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προσδιορίζει το «Μακεδονία» ως γεωγραφικό όρο, είναι το «Σλαβομακεδονία». Σ’ αυτόν τον όρο, το Σλαβο- ορίζει το έθνος και το Μακεδονία- ορίζει την γεωφραφία. Και εδώ όμως, η παρανόηση είναι ανοιχτή.
Μύθος 9ος.
Δεν απειλούμαστε στρατιωτικά από τα Σκόπια. Είναι γελοία σκέψη.
Αλήθεια:
Αφ’ ενός, ο συνδυασμός δυνάμεων και συμμαχιών στο μέλλον δεν μπορεί να προβλεφθεί, όπως αναφέρθηκε και στην δήλωση των 6 το 1992.
Αφ’ ετέρου, ας δεχθούμε ότι το επιχείρημα ευσταθεί, χάριν συζήτησης. Η πάνδημη άρνηση των Ελλήνων να αποδεχθούν τον συμβιβασμό της παράδοσης του ονόματος δεν άπτεται στρατιωτικής απειλής. Εσκεμμένη ή όχι, πρόκειται για παρανόηση. Η άρνηση των Ελλήνων έγκειται στην αίσθηση απώλειας ταυτότητας, στην αίσθηση απώλειας τμήματος της Ιστορίας. Όταν ο Έλληνας Μακεδόνας δεν θα μπορεί να δηλώνει ότι είναι Μακεδόνας, διότι δια της κυβέρνησής του θα έχει αναγνωρίσει έναν άλλο λαό ως «Μακεδόνες», αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα.
Μύθος 10ος.
Πρέπει να βρούμε λύση. Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία.
Αλήθεια:
(Αυτό θυμίζει λίγο Κύπρο 2004 και Σχέδιο Ανάν, αλλά τελικά η ένταξη στην ΕΕ έγινε παρά τις Κασσάνδρες).
Ξεχνάμε ότι η χώρα αυτή έχει δύο εθνικές συνιστώσες: Σλάβους και Αλβανούς. Ας σκεφτούμε τους Αλβανούς. Μας λένε ότι δεν δέχονται το Σλαβομακεδονία επειδή δεν είναι Σλάβοι. Μάλιστα. Σάμπως είναι Μακεδόνες; Όχι βέβαια. Όσο ξένο τους είναι το Σλαβο-κάτι, τόσο ξένο τους είναι και το Κάτι-Μακεδονία. Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο.
Το 1992 δεν είχαν ούτε έναν Αλβανό βουλευτή. Σήμερα έχουν 4 κόμματα, 2 στην κυβέρνηση, το 1 έχει δικό του αντιπρόεδρο. Τα Αλβανικά είναι πλέον επίσημη γλώσσα της χώρας. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια θα επιζητήσουν ένα όνομα κράτος ουδέτερο εθνικά, δηλαδή χωρίς κανέναν από τους όρους Σλαβο- ή Μακεδονία-, το οποίο κράτος αυτό θα έχει δύο εθνικές συνιστώσες. Αυτό συμβαίνει σήμερα με το Βέλγιο, που είναι όνομα κράτους απαρτιζόμενο από δύο εθνότητες με άλλα ονόματα.
Αυτό το ενδεχόμενο, αυτομάτως υποβαθμίζει το πρόβλημα από πρόβλημα αναζήτησης ονόματος σε κράτος-εθνότητα-γλώσσα (και άρα, παρουσία σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και γενικότερα διεθνείς σχέσεις), σε πρόβλημα αναζήτησης εσωτερικού ονόματος μίας εθνικής συνιστώσας.
Αυτό μας δίνει και τον κατάλληλο χρόνο, ώστε από τότε και μετά, να συνεχίσουμε εκείνο το πνεύμα του Μακεδονικού Αγώνα που δεν σκόπευε να «απελευθερώσει την Μακεδονία» (όπως κακώς νομίζουμε), αλλά σκόπευε να θυμίσει στους κατοίκους της Μακεδονίας ότι είναι Έλληνες και να τους αφυπνίσει καταλλήλως, όποια γλώσσα κι αν μιλάνε. Εξ ου και οι «Γραικομάνοι» (κατά τους Βουλγάρους) πληθυσμοί, οι οποίοι πολέμησαν όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες χωρίς να γνωρίζουν ελληνικά. Μακροπρόθεσμος στραγητικός στόχος είναι αυτός.
.
Μύθος 11ος [προσθήκη 6 Ιουνίου 2018]
Αναγνωρίσαμε «μακεδονική γλώσσα» σε συνέδριο του ΟΗΕ στην Αθήνα το 1977.
Αλήθεια:
Tο συνέδριο είχε τίτλο 1977: «United Nations Conference on the Standardization of Geographical Names».
Μετάφραση: Συνέδριο του ΟΗΕ σχετικά με τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων
Αντιγράφω από τη σελίδα 29 των πρακτικών του συνεδρίου:
11. Serbo-Croatian and Macedonian Cyrillic alphabets of Yugoslavia
The Conference,
Recognizing the need for elaboration of resolution 6 of the UN conference on the Standardization of Geographical Names,
Recognizing further that in Yugoslavia the romanization of the Serbo-Croatian and Macedonian Cyrillic alphabets has long been employed in official gazeteers and maps,
Recommends that the systems that are given in the annex of this resolution be adopted as the international systems for the romanization of the Serbo-Croatian and Macedonian geographical names in Yugoslavia.
Μετάφραση
Το Συνέδριο,
αναγνωρίζοντας την ανάγκη επεξεργασίας του ψηφίσματος 5 του Συνεδρίου του ΟΗΕ για την «Τυποποίηση Γεωγραφικών Ονομάτων»,
Αναγνωρίζοντας επιπλέον ότι στην Γιουγκοσλαβία ο μεταγραμματισμός στο λατινικό αλφάβητο (romanization) των Σερβο-κροατικών και Μακεδονικών Κυριλλικών αλφαβήτων
έχει χρησιμοποιηθεί σε επίσημα χαρτογραφικά λεξικά και χάρτες,
Συνιστά να υϊοθετηθεί το σύστημα που δίνεται στο Παράρτημα αυτού του ψηφίσματος για τον μεταγραμματισμό στο λατινικό αλφάβητο των Σερβο-κροάτικων και Μακεδονικών γεωγραφικών ονομάτων στην Γιουγκοσλαβία.
Αυτό το απόσπασμα θεωρείται από κυβερνητικούς κύκλους, από παχείς πρωτοσέλιδους τίτλους φιλο-κυβερνητικών εφημερίδων και από διαφόρους παπαγάλους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως «απόδειξη της αναγνώρισης μακεδονικής γλώσσας από την Ελλάδα το 1977».
Αυτή η ενέργεια έχει δύο σκοπούς
1ον. να δικαιολογήσει την αδικαιολόγητη αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης να θέσει θέμα ταυτότητας και γλώσσας στις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, και
2ον. να οδηγήσει τους δέκτες της «πληροφόρησης» στην σκέψη ότι «αφού αναγνωρίσαμε την γλώσσα το 1977, ας τους παραχωρήσουμε και το όνομα σήμερα».
Στην πραγματικότητα:
1. Το συνέδριο έχει συγκεκριμένο σκοπό την τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων, δηλαδή τον μεταγραμματισμό ονομάτων
2. Ουδεμία αναφορά δεν γίνεται σε «γλώσσα». Οι σχετικές αναφορές είναι
2α. στο «Αλφάβητο», στο οποίο μάλιστα υπάρχει και η λέξη «Κυριλλικό».
2β. σε «Γεωγραφικά Ονόματα», τα οποία μάλιστα είναι εντός της Γιουγκοσλαβίας.
Ουδέποτε η Ελλάδα αναγνώρισε «μακεδονική γλώσσα», ή για να είμαστε ακριβείς, αυτό δεν συνέβη στο εν λόγω συνέδριο, το οποίο είχε άλλο αντικείμενο.
Επίσης, στο συνέδριο από ελληνικής πλευράς συμμετείχε ομάδα από τη γεωγραφική υπηρεσία στρατού. Από Γιουγκοσλαβικής πλευράς υπήρχε μόνο ένα μέλος, που εκπροσωπούσε όλη τη χώρα (Colonel Miroslav Peterska). Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από άρθρο του Γιώργου Μπαμπινιώτη, το οποίο επισυνάπτεται πιο κάτω.
Διαβάστε και το σχετικό άρθρο του Μπαμπινιώτη.
Πηγές: Συνέδριο του 1977 του ΟΗΕ, τα πρακτικά του συνεδρίου με την επίμαχη αναφορά στη σελίδα 29.
Μύθος 12ος (προσθήκη 14 Ιουνίου)
Η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ είναι επωφελής για την Ελλάδα
Αλήθεια:
Η Ελλάδα αναγνωρίζει «μακεδονική» εθνότητα. Δηλαδή παραχωρεί όχι σύνθετη, αλλά πλήρη ονομασία στην εθνότητα και ταυτότητά τους. Με το δεδομένο αυτό, η ταυτότητα των Ελλήνων της Μακεδονίας καθίσταται μετέωρη. Ήδη ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του όπου ανακοίνωσε τη συμφωνία χρησιμοποίησε τον όρο «Ελληνομακεδόνες». Δηλαδή, πήρανε οι Σκοπιανοί την πλήρη «εθνικό» όρο του «Μακεδόνα» και έμειναν οι Μακεδόνες Έλληνες με σύνθετο όνομα, με προσδιορισμό!
Η Ελλάδα εγκρίνει το μύθευμα του «Μακεδονισμού». Μακεδονισμός είναι η θεωρία ότι πρόκειται για Μακεδόνες που ζουν στην Μακεδονία του Βαρδάρη και η Μακεδονία απαρτίζεται επιπλέον από την Μακεδονία του Αιγαίου και του Πιρίν. Η διαφορά του πακέτου Τσίπρα – Ζάεφ είναι η μετονομασία της Μακεδονίας του Βαρδάρη σε «Βόρεια Μακεδονία». Δεδομένου ότι δίνεται το πλήρες όνομα «Μακεδόνας» στους Σλάβους, το μύθευμα παραμένει ακέραιο. Μόνο που τώρα έχει την συμφωνία του Έλληνα πρωθυπουργού. Επίσης, η επιβεβαίωση του «Μακεδονισμού» ανοίγει παράθυρα για τους (σκέτα) «Μακεδόνες» να εμφανίσουν τους δίγλωσσους της Δυτικής Μακεδονίας (βλέπε κόμμα Ουράνιο Τόξο κλπ), ως «Μακεδόνες που καταπιέζονται στην Ελλάδα».
Το άρθρο 7 ορίζει ότι τις διαφορετικές ιστορικές ερμηνείες που δίνουν οι δύο χώρες στους όρους περί Μακεδονίας. Η παράγραφος 5 αυτού του άρθρου ακυρώνει όλο το άρθρο, διότι επιτρέπει εντός της χώρας αυτές οι ερμηνείες να δίνονται κατά το δοκούν.
Συνοπτικά δίνουμε τα εξής:
Όνομα κράτους, μέρος: Βόρεια Μακεδονία
εθνότητα, το όλον: μακεδονική
γλώσσα, το ολον: μακεδονική
είσοδο στο ΝΑΤΟ, πλήρης από την πρώτη ημέρα
είσοδο στην ΕΕ, έναρξη αίτησης,
εμπορικά σήματα (σε επιτροπή ειδικών – μακεδονικός χαλβάς, ταχίνι, οίνος και άλλα έρμαιο στις διαθέσεις των Σκοπιανών),
πρόσβαση στη θάλασσα,
λιμάνια κι αεροδρόμια για διευκολύνσεις,
διεθνή σήματα MK και MKD (δηλαδή το όλον: Μακεδονία – εξαίρεση οι πινακίδες αυτοκινήτων που γίνονται NM ή NMK, στάχτη στα μάτια για να μην παρεξηγούμαστε από τους τουρίστες στη Βόρεια Ελλάδα),
αλλαγή σχολικών βιβλίων (ναι! σοβαρά το γράφουν),
απαγόρευση να μας ενοχλεί η “ερμηνεία” του όρου Μακεδονία, της κληρονομιάς της ακόμα και για τα αρχαία χρόνια (άρθρο 7, παρ 5)
απαγόρευση να μας ενοχλούν “αρχαιολογικά τεχνουργήματα” σε χρήση (πχ, δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Αστέρι της Βεργίνας, αλλά μπορούν να το χρησιμοποιούν με μικρές διαφορές όπως τώρα),
απαγόρευση να ζητάμε να αφαιρέσουν αγάλματα ή μνημεία που αναπαριστούν αρχαίους Μακεδόνες, (αν βάζουν μια ταμπελίτσα στην άκρη με ένα συγκεχυμένο μήνυμα),
απαγόρευση οι Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας να ονομάζονται Μακεδόνες (είπαμε, Μακεδόνες είναι αυτοί – ο πρωθυπουργός μας στο διάγγελμά του μας αποκάλεσε “Ελληνο-μακεδόνες”),
αποθάρρυνση να χρησιμοποιούμε τον όρο “Μακεδονία” για το σήμερα (στην συμφωνία, απέφυγαν να γράψουν τον όρο αυτόν και χρησιμοποιούν τον όρο “Βόρεια περιοχή της Ελλάδας”, όρος ασαφής και παραπλανητικός διότι και η Θράκη και η Ήπειρος στην Βόρεια περιοχή της Ελλάδας βρίσκονται).
Με δύο λέξεις πλήρης επιβεβαίωση του Μακεδονισμού τους. Με τη μόνη διαφορά ότι η Μακεδονία του Βαρδάρη ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία. Όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του μυθεύματος παραμένουν.
Η λέξη ταπείνωση είναι αδύναμη να εκφράσει την συμφωνία αυτή.
.
.
Ανδρέας Σταλίδης.
.
Σημείωση: είναι πιθανό να προστεθούν μύθοι ή πληροφορίες με νέες εκδόσεις. Η παρούσα έκδοση γίνεται στις 21/2/2018 στις 18.30 ώρα Ελλάδος.
40 comments
Τέλειο, κυρίως γιὰ τὴν συντομία του. Ἡ ὁποία δὲν στερεῖ τὶποτε ἀπὸ τὴν πληρότητά του.
Ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ δήλωση τῶν 6 τοῦ 1992 ;
Νὰ θυμηθοῦμε ὅτι καὶ τὸ «βουλγαρικὸ σχίσμα» τοῦ 1870 ἐπέτυχε διότι ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία δὲν μπόρεσε νὰ πείσῃ τὴν Ὑψηλὴ Πὐλη νὰ ἐπιβάλῃ στοὺς ἐξαρχικοὺς βουλγάρους ἱερωμένους νὰ φοροῦν ἄλλο ἱερατικὸ σχῆμα, σαφῶς διακριτὸ ἀπὸ τὸ ἱερατικὸ σχῆμα τῶν πατριαρχικῶν. Ἄλλο ὅτι, τελικῶς, οἱ εὔκολες ἐπιτυχίες μὲ λαθροχειρίες ἄνοιξαν τόσο τὴν ὄρεξη τῶν Βουλγάρων ὥστε τοὺς κατέστρεψαν. Πάντως, ἡ Ἐλλάδα ἔχει κάψει ἤδη μιὰ φορὰ τὴν γούνα της ἀπὸ σφετερισμὸ ὀνόματος, στὴν συγκεκριμένη περίπτωση τοῦ ὀνόματος «ὀρθόδοξος», καὶ ἔχει, συνεπῶς, καὶ πρόσφατο καὶ συγγενέστατο ἱστορικὸ προηγούμενο νὰ ἐπικαλεσθῇ.
Περισσότερες λεπτομέρειες στὶς διαλέξεις τοῦ Λέοντος Μελᾶ τοῦ 1900, σὲ σάρωση ἐδῶ καὶ σὲ ἠλεκτρονικὴ ἐπανέκδοση (ἐρασιτεχνική) ἐδῶ. (μέγεθος κειμένου 29 χιλιάδες λέξεις περίπου)
Αυτή είναι η δήλωση των 6 (Ελύτης και άλλοι) το 1992:
http://www.antibaro.gr/article/18035
Τώρα βλέπω ότι δεν αναφέρεται εκεί η έκφραση “πιθανός μελλοντικός συνδυασμός δυνάμεων που να μπορεί να μας απειλήσει”. Ήταν σε κάποια άλλη δήλωση της εποχής. Δεν πειράζει. Δεν το διορθώνω επειδή αυτό δεν είναι το βασικό επιχείρημα.
Δύσκολο πράγμα η λακωνικότητα.
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Εξαιρετικο αρθρο, απο τα καλυτερα που εχω δει για το ζητημα αυτο.
Αν και επιμενω οτι κακως ασχολουμεθα τοσο με το ασημαντο αυτο θεμα, οφειλω να συμφωνησω οτι δεν πρεπει να επιβραβευσουμε τους Σκοπιανους πλαστογραφους δινοντας ετσι ευκολα αυτο που θελουν.
Αλλα το θεμα θα το λυσει η ιδια η ζωη. Το κρατος αυτο δεν ειναι βιωσιμο.
Η ολη κατασταση εχει στοιχεια γελοιοτητας:
1.Κατηγορουμεθα οτι μη αποδεχομενοι την εντσξη των Σκοπιων, εμποδιζουμε τη….σταθεροποιηση τους. Και τι την απειλει; Μα φυσικα η φαγωμαρα μεταξυ Σλαβων και Αλβανων. Δηλαδη η κακη και απανθρωπη Ελλας υπονομευει τους δυστυχους Σκοπιανους επειδη δεν αφηνει το ΝΑΤΟ να τους σωσει απο τους……..εαυτους τους!!!!!
2. Κατηγορουμεθα οτι μη αποδεχομενοι την ενταξη των Σκοπιων στο ΝΑΤΟ επιτρεπουμε στους κακους Ρωσους να πατησουν ποδι στη χωρα. Οπως επισημαινει ο Admin, τα Σκοπια ειναι αχρηστα για τους Ρωσους λογω γεωγραφιας, και δεν τους ενδιαφερουν ιδιαιτερα. Βασικα οι ιδιοι οι Σκοπιανοι σρχισαν τις “κακες παρεες” με τους Ρωσους σε μια αστεια προσπαθεια να εκβιασουν την υποστηριξη της Δυσης στη διαμαχη με την Ελλαδα. Και ομως βγανουμε παλι εμεις κατηγορουμενοι για αυτο…..
3. Οι Σκοπιανοφιλοι αποδιδουν καποιες μεταφυσικες ιδιοτητες στις….”ευρωατλαντικες δομες”. Οποιος μπαινει στο ΝΑΤΟ σταθεροποιειται αυτοματως! Ας δεχθουμε οτι “μας πιεζουν οι Αμερικανοι”. Τι ειναι ΝΑΤΟ;
ΝΑΤΟ= Οι ΗΠΑ και οι δορυφοροι τους. Οι ΗΠΑ εχουν περισσοτερη στρατιωτικη ισχυ απο οτι ολοι οι αλλοι μαζι. Θα μπορουσαμε απλα να πουμε στους Αμερικανους: “Αφου σας ενδιαφερει τοσο πολυ η ασφαλεια της χωρας αυτης, ποιος σας εμποδιζει να την εγγυηθειτε με μια διμερη αμυντικη συνθηκη μαζι της; Αυτο θα ηταν πολυ ισχυροτερη εγγυηση ασφαλειας απο οτι η ενταξη στο ΝΑΤΟ”.
Αυτοι που χρησινοποιουν τετοια επιχειρηματα μαλλον θεωρουν οτι απευθυνονται σε μπαμπουίνους. Και ισως να μην εχουν αδικο…….
Ακριβώς! Όταν βάζεις τη λογική των επιχειρημάτων υπέρ του συμβιβασμού κάτω, βλέπεις ότι σχεδόν τίποτα δεν ευσταθεί.
Να σημειώσω ότι όλο το σκεπτικό του κειμένου αυτού, υπάρχει κατακερματισμένο σε προηγούμενα σχετικά άρθρα του περασμένου μήνα. Εδώ μόνο η παρουσίαση είναι κάπως καλύτερη.
Επειδή πάντα ελπίζω στον αναγνώστη που επιζητά βάθος, τα επισυνάπτω
9.1.2018 -Ε- Όχι ηττοπάθεια στο Σκοπιανό –
15.1.2018 -Ε- Τρύπιο το πλέγμα της ηττοπάθειας –
23.1.2018 -Ε- Το συλλαλητήριο μίλησε. Επιστροφή στην εθνική θέση –
30.1.2018 -Ε- Όχι υποχώρηση στο όνομα –
10.2.2018 -Ε- Αποδόμηση όλων των σύνθετων ονομασιών –
13.2.2018 – Ο Μπουτάρης, το αεροδρόμιο, το κρασί και η Μακεδονία. (ή «πώς να καταλάβει ο ίδιος ο Μπουτάρης ότι λέει ανοησίες») –
20.2.2018 – Πόσο ηλίθιους μας θεωρεί ο υπουργός εξωτερικών; –
21.2.2018 – Δέκα μύθοι και αλήθειες για το ζήτημα του ονόματος Μακεδονία –
Όσα έχουν το πρόθεμα Ε, δημοσιεύθηκαν στην Εστία.
@ NF
Όχι ακριβώς, τα άγρια ζώα είναι αυθεντικά και σύμφωνα με τη φύση τους. Αυτοί τα μιμούνται ως καρικατούρα.
Η Πρωθυπουργάρα μας κατέβηκε απο τα δέντρα, όμως η παλιά τέχνη δεν ξεχνιέται, στις κωλοτούμπες δεν πιάνεται!
Ο επί των Οικονομικών, βρετανοθρεμμένη μαϊμού αυτός, άπταιστος στην Οξφορδιανή, στην Ελληνική κολημένος με την μπάλα και τα μνημόνια.
Οι επί των Εξωτερικών και Αμύνης, ίδιες μαϊμούδες του Κωλέττη. Πουλούν μαγκιά, νομίζουν ότι μπορούν να ξεγελούν και να εμπαίζουν τον κοσμάκη, περιδρομιάζοντας στο μεταξύ μακαρονάδες· όχι που θα υστερούσαν της πλαδαρής παχυδερμίας του προκατόχου τους!
Κάτι τέτοιους βλέπει ο τύραννος του σουλτανάτου και το παίζει γάτα Αγκύρας κι αυτός.
Σας στέλνω επιστολή που έστειλα σε εφημερίδα αλλά δεν δημοσιεύθηκε.
Σκέψεις για το Σκοπιανό ζήτημα
Κύριε Διευθυντά
Ένα από τα κράτη που προέκυψαν όταν το 1991 διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία ήταν το κράτος των Σκοπίων στο οποίο το 25% των κατοίκων είναι Αλβανοί και το 65% Σλάβοι που μιλούσαν μια Βουλγαρική διάλεκτο, η οποία τροποποιήθηκε μετά το 1946 με αλλαγή της γραμματικής και προσθήκες λέξεων αφηρημένων εννοιών. Οι Σλάβοι των Σκοπίων προπαγανδίζουν μέσα στη χώρα τους —αλλά και διεθνώς— ότι είναι σαν εθνότητα «Μακεδόνες», μιλούν τη «Μακεδονική γλώσσα» και η χώρα τους λέγεται «Μακεδονία».
Σχόλια:
1. Σε μια διαπραγμάτευση δεν προσέρχεται κάποιος εκ των προτέρων με μια παραχώρηση προς την άλλη πλευρά. Η κυβέρνηση αυτό έκανε, αλλά και άλλα κόμματα αυτό κάνουν όταν αναφέρουν σύνθετη ονομασία.
2. Θεωρούμε ότι η αντίδρασή μας μέσω των συλλαλητηρίων στην παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας μας στο κράτος των Σκοπίων ήταν μαζική και δεν πρέπει να αγνοηθεί. Το μήνυμα στάλθηκε προς πολλές κατευθύνσεις μέσα και έξω από την Ελλάδα.
3. Το κράτος των Σκοπίων θα μπορούσε να έχει ένα οποιοδήποτε όνομα χωρίς τη λέξη Μακεδονία. Π.x., Dardania, Paionia, Bardaska, Centrobalcan democracy κ.ο.κ. που είναι γεωγραφικά σωστοί προσδιορισμοί. Με ένα τέτοιο όνομα στο εν λόγω κράτος πιστεύω θα δεχόμασταν οι Έλληνες (ως έσχατο σημείο σύγκλισης) ότι το κράτος αυτό συνίσταται από δυο κυρίως εθνότητες: τους Σλαβομακεδόνες και τους Αλβανούς.
4. Αναφέρεται συχνά ότι πιέζουν οι Αμερικανοί για να συμφωνηθεί μια λύση. Νομίζω ότι οι Αμερικανοί έχουν κάνει τη δουλειά τους. Έχουν επεκτείνει τη βάση της Σούδας και έχουν μεγάλη πρεσβεία-βάση ηλεκτρονικής παρακολούθησης στα Σκόπια. Οι ΗΠΑ δεν έχουν πρόβλημα. Τα Σκόπια ζορίζονται λόγω οικονομικών προβλημάτων, και φλέγονται από την επιθυμία να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Άρα τα Σκόπια πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις και όχι η Ελλάδα.
5. Στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1992 λήφθηκε η απόφαση ότι δεν δεχόμαστε να χρησιμοποιεί το κράτος αυτό την ονομασία «Μακεδονία» ή και παράγωγά της. Αλλαγή αυτής της εθνικής πολιτικής μπορεί να αποφασιστεί μόνο από αντίστοιχο όργανο, πράγμα που μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί. Πώς λοιπόν μιλούν πολλοί για σύνθετη ονομασία ως δήθεν «εθνική γραμμή» όταν το όνομα είναι «όχημα αλυτρωτισμού» όπως ελέχθη προ ετών από πολλούς αλλά και από τον Α. Παπανδρέου; Τέλος είναι απαράδεκτο να επικρατεί σήμερα η πολιτική του κομμουνιστή δικτάτορα Γιόσιπ Μπροζ Τίτο τόσα χρόνια μετά τον θάνατό του.
6. Αναφέρεται συχνά ότι θα τεθεί στη Βουλή από κόμματα θέμα κομματικής πειθαρχίας σε ψηφοφορία για το όνομα της γειτονικής χώρας. Δέχομαι, όταν για ένα μεγάλο εθνικό θέμα έχει γίνει προεκλογική δέσμευση για το ποια θα είναι η πολιτική ενός κόμματος, τότε τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας. Όταν όμως δεν έχει υπάρξει προεκλογική δέσμευση, τότε —όπως συμβαίνει τώρα με το Σκοπιανό θέμα— οι βουλευτές είναι ελεύθεροι να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Επιπλέον για τέτοιο σοβαρό θέμα σωστό είναι να απαιτείται ευρεία πλειοψηφία 180 ψήφων.
7. Αρκετοί βουλευτές που εκλέγονται στη Μακεδονία ήταν μέχρι τώρα πολύ διστακτικοί να μιλήσουν καθαρά ότι δεν δέχονται να χρησιμοποιηθεί το όνομα «Μακεδονία» στα Σκόπια. Τώρα είναι ακόμη καιρός να εκδηλώσουν δημόσια και με σαφήνεια την αντίδρασή τους στην παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας μας στο κράτος των Σκοπίων. Υπάρχει η περίπτωση να εμφανιστεί ένα νέο πολιτικό κόμμα με σαφείς εθνικές θέσεις και τότε δεν γνωρίζω ποιοι υποψήφιοι βουλευτές από τα κόμματα που παραχωρούν το όνομα της Μακεδονίας μας θα μπορέσουν να εκλεγούν στη Μακεδονία.
8. H Bουλγαρία έχει στην επικράτειά της μια μικρή περιοχή που ονομάζεται Μακεδονία, η χώρα όμως ονομάζεται Βουλγαρία. Η Ελλάδα έχει μια μεγάλη περιοχή που ονομάζεται περιφέρεια Μακεδονίας, αλλά η χώρα μας ονομάζεται Ελλάδα. Το κράτος των Σκοπίων έχει στη νότια περιοχή του μικρό μέρος που μπορεί να χαρακτηριστεί γεωγραφικά ως Μακεδονία, όμως, γιατί θέλει όλο το κράτος να ονομαστεί Μακεδονία;
9. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο ένα κράτος να παίρνει το όνομα και την ιστορία ενός άλλου λαού και μάλιστα γειτονικού. Γι’ αυτό οι πολιτικές επιλογές του κράτους των Σκοπίων —η ονομασία τους, η δήθεν Μακεδονική γλώσσα και εθνότητα και ο αχαλίνωτος αλυτρωτισμός— αποτελούν σαφώς εχθρικές πράξεις και επιδιώξεις σε βάρος της Ελλάδος. Κανονικά η χρήση του ονόματος του κράτους αυτού σαν Μακεδονία μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας έπρεπε να είναι Casus belli.
10. Ο κ. Νίμιτς δηλώνει ότι λαμβάνει σοβαρά υπόψη τα 26 χρόνια που οι βόρειοι γείτονές μας ως κράτος αυτοαποκαλούνται σαν «Μακεδόνες» και «Μακεδονία», αλλά δεν λαμβάνει υπόψη του τα 3.000 χρόνια ελληνικής Ιστορίας και την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας με τους βαλκανικούς πολέμους εδώ και 106 χρόνια. Τέλος ο κ. Νίμιτς πρέπει να σκεφτεί ότι η Βεργίνα, το Δίον, η Αμφίπολη η Πέλλα και τόσα άλλα αρχαιολογικά μακεδονικά μνημεία βρίσκονται στη Μακεδονία μας και όχι στα Σκόπια.
Με τιμή
Δημ. Καραμήτσος
Ομότιμος Καθηγητής ΑΠΘ
Συγγραφέας
Κύριε Καραμήτσο,
αν περιμένουμε απ’ αυτή τη μουχρίτσα, τον Νίμιτς, να σκεφθεί την ιστορία της Μακεδονίας, σωθήκαμε. “Μακεδονία” τους ανεβάζει, “Μακεδονία” τους κατεβάζει. Ο άνθρωπος εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Εδώ η Τουρκία κάνει κόσκινο τα σύνορα σε Αιγαίο και Κύπρο κι ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Γκουτιέρες (τ’αφεντικό υποτίθεται του Νίμιτς), περί άλλλα τυρβάζει, ο δε ξινίλας αμερικανός πρέσβης λέει “βρείτε τα”. Περιμένετε από τέτοια θρασίμια να σεβαστούν την ιστορία ή το διεθνές δίκαιο;
Αλλά η ελληνική κυβέρνηση αντί να βγαίνει θαρρετά να υπερασπιστεί τα εθνικά μας δίκαια κάθεται και χαριεντίζεται μαζί τους, κείνος δε ο ανεκδιήγητος Αναστασιάδης, οι Τούρκοι τον έχουν σα χρυσόψαρο στηη γυάλα, κι αυτός ονειρεύεται ακόμη “λύση” μαζίι τους!
Με τέτοιους ηγέτες τι να περιμένεις, δεν φταίει ο ξερός και ο ξινός, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν.
Νά προσθέσω ὅτι οἱ κ.κ. Νίμιτζ καὶ Γκουτιέρρες ἔχουν καὶ ἕναν ἀκόμη ἐγκυρότατο λόγο νὰ περιφρονοῦν τοὺς Ἕλληνες : τὸν ἀκράτητο κομματισμὸ τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὸποῖοι, καὶ ὅταν ἀκόμη γράφουν γιὰ τὸ ἱερὰ καὶ τὸ ὅσια, δὲν μποροῦν νὰ μήν ρίξουν τὴν κομματικὴ μπηχτή τους.
Βγάζουμε μόνοι μας τὰ μάτια μας καί, μετά, μᾶς φταῖνε οἱ ἄλλοι, ἡ κυβέρνηση, ὁ ΟΗΕ, οἱ ἐξωγήϊνοι, οἱ ψεκασμοί …
Ποιούς εννοείς ανόσιε Γεώργιε; Είναι ο κόσμος που σου φταίει πρώτα, ή το πολιτικό προσωπικό που έχει καταντήσει την πολιτική ξεφτίλα και τη χώρα κομμάτια;
Και βέβαια οι μαριονέτες του ΟΗΕ, οι Γερμανοί κι αυτός ο Γιούνκερ με τα σάπια δόντια και το γλοιώδες ύφος, είναι λέρες. Μακεδόνες θα ανεβοκατεβάζουν τους Σκοπιανούς ότι προσδιορισμός κι αν υπάρχει μπροστά. Ο δε Τσίπρας, βάζει τώρα μπροστά ως χρήσιμο ηλίθιο, το ραμολιμέντο τον Κουβέλη, να βγεί στα διεθνή φόρα και στη σύνοδο του ΝΑΤΟ για την ένταξή της γείτονος παραχωρώντας το όνομα και παίρνοντας αγάλματα, ενώ ο προϊστάμενός του θα το παίζει Μακεδονομάχος! Μόνο που τα αγάλματα κι αυτό το Σύνταγμα αν οι Σκοπιανοί υποτεθεί ότι υποχωρούν, ξαναστήνονται, το όνομα όμως μένει για πάντα.
Μία μικρή παρατηρηση μόνο στα πολύ σωστά που αναφέρουν σχεδόν ολοι οι σχολιαστές. Δεν εχουμε κανένα λογο να χρησιμοποιουμε τη λεξη αλυτρωτισμος. Αλυτρωτισμος σημαινει οτι θελω να λυτρωσω κάτι που μου ανήκει. Σε αυτούς τιποτα δεν ανήκει. Πρόκειται περί κοινών κλεφτών και απατεώνων σε μία πρωτοφανή παγκοσμίως υπόθεση υφαρπαγής ιστορίας και πολιτισμού με σκοπό την ταυτόχρονη δημιουργία τεχνητού και ψεύτικου έθνους. Δεν ειναι αλυτρωτισμος αλλα ψυχοπαθεια, φαντασίωση και παραλογισμός. Κακώς χρησιμοποιούμε αυτη τη λεξη. Ειναι σαν να παραδεχομαστε οτι έχουμε όντως κάτι δικό τους.
Τὸ «πολιτικὸ προσωπικό» δὲν πέφτει ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ὁ «κόσμος» τὸ ἐκλέγει. Συνεπῶς, δεν μπορεῖ νὰ φταίῃ ἄλλος πρῶτα, παρὰ μόνον ὁ κόσμος.
Μέγα λάθος και ανοησία να το υποστηρίζει κάποιος! Ο κόσμος ψηφίζει μια φορά στα τέσσερα χρόνια περίπου, με βάση ένα καλπονοθευτικό σύστημα, που δίνει τη δυνατότητα στο πρώτο σε αριθμό ψήψων αλλά μειοψηφών στο κοινωνικό σώμα κόμμα, να σχηματίζει δια του αρχηγού του κυβέρνηση, η οποία στη συνέχεια ελέω αυτής της νόθας πλειοψηφίας, κυβερνά απολυταρχικά μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναστηθούν κάλπες κι αυτό το κουκλοθέτρο ονομάζεται “δικαίωμα του εκλέγειν” και το πολίτευμα “δημοκρατία”!
Γεώργιεεε! δεν πας στη γωνία να δεις αν έρχομαι;
Απάντηση στις, κατά Αντίβαρο, “αλήθειες” 2η & 3η.
“Αλήθεια” 2η: Το ΠΓΔΜ σίγουρα σημαίνει “πρώην”. Ταυτόχρονα όμως σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε την επί 45 σχεδόν χρόνια ιστορική ύπαρξη της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, δηλαδή μιας Μακεδονίας διαφορετικής από την ελληνική.
“Αλήθεια” 3η: Αποκρύβετε το γεγονός ότι η Γιουγκοσλαβία ήταν ομοσπονδία νοτιοσλαβικών εθνοτήτων, η καθεμιά από τις οποίες είχε το δικό της ομόσπονδο κρατίδιο (αυτή άλλωστε ήταν η λογική των σοσιαλιστικών ομοσπονδιών τύπου Σοβιετικής Ένωσης, Γιουγκοσλαβίας κλπ). Πράγμα που σημαίνει ότι εφόσον αναγνωρίζαμε τη Γιουγκοσλαβία αναγνωρίζαμε και τις εθνότητες από τις οποίες αποτελούνταν.
Αντιγράφω από το σχολικό βιβλίο γεωγραφίας της Β’ Γυμνασίου, επιμ. Ευστράτιου Παπάνη (δεκαετία ’70):
“Πληθυσμός: Το 90% του πληθυσμού είναι νοτιοσλαβικοί λαοί (Σέρβοι, Κροάτες, Σλοβένοι, Μακεδόνες, Μαυροβούνιοι, Βόσνιοι)
Γλώσσα: σερβική, κροατική, σλοβενική, μακεδονική”
Καὶ λοιπόν ; Ἐπειδὴ οἰ ἠγέτες μας τότε ἔκαναν ἕνα λάθος, μήπως αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ τὸ διορθώσουμε ; Ἤ κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, πρέπει μήπως, ἅπαξ καὶ κάναμε ἕνα λάθος, νὰ ἐπιμένουμε σ’ αὐτό ἐς ἀεί ; Τυπικὴ ἐθνικιστικὴ ψευδο-λογική. Τὸ περίεργο δὲν εἶναι ἡ ψευδο-λογική, ἀλλὰ τὸ ὅτι τὴν προβάλλουν ἄνθρωποι ποὺ ἰσυρίζονται ὅτι εἶναι κοσμοπολίτες καὶ εὐρωπαϊστές. Ἐνῶ εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο.
Στὸ ζήτημα τῆς ὀνομασίας τῆς γειτονικῆς μας χώρας, ναί, ὅσο ἦταν κρατίδιο ἄλλης ὁμοσπονδίας κάναμε τὰ στραβὰ μάτια καὶ στὸ ὄνομα καὶ στὴν ἀλυτρωτικὴ καὶ σωβινιστικὴ προπαγάνδα. Διότι θέλαμε καὶ τὴν προστασία τῶν συμμάχων καὶ ἐταίρων, ποὺ ἤθελαν νὰ περιποιοῦνται τὴν Γιουγκοσλαβία. Ἅπαξ καὶ οἱ ἑταῖροι κὰι σύμμαχοι ἀποφάσισαν νὰ διαμελίσουν τὴν Γιουγκοσλαβία, γιατί θὰ πρέπει ἡ Ἑλλάδα νὰ πληρώσῃ τὰ σπασμένα ;
Καὶ λοιπόν ; Ἐπειδὴ οἰ ἠγέτες μας τότε ἔκαναν ἕνα λάθος, μήπως αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ τὸ διορθώσουμε ; Ἤ κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, πρέπει μήπως, ἅπαξ καὶ κάναμε ἕνα λάθος, νὰ ἐπιμένουμε σ’ αὐτό ἐς ἀεί ; Τυπικὴ ἐθνικιστικὴ ψευδο-λογική. Τὸ περίεργο δὲν εἶναι ἡ ψευδο-λογική, ἀλλὰ τὸ ὅτι τὴν προβάλλουν ἄνθρωποι ποὺ ἰσυρίζονται ὅτι εἶναι κοσμοπολίτες καὶ εὐρωπαϊστές. Ἐνῶ εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο.
Στὸ ζήτημα τῆς ὀνομασίας τῆς γειτονικῆς μας χώρας, ναί, ὅσο ἦταν κρατίδιο ἄλλης ὁμοσπονδίας κάναμε τὰ στραβὰ μάτια καὶ στὸ ὄνομα καὶ στὴν ἀλυτρωτικὴ καὶ σωβινιστικὴ προπαγάνδα. Διότι θέλαμε (καὶ θέλουμε) καὶ τὴν προστασία τῶν συμμάχων καὶ ἐταίρων, ποὺ ἤθελαν νὰ περιποιοῦνται τὴν Γιουγκοσλαβία. Ἅπαξ καὶ οἱ ἑταῖροι καὶ σύμμαχοι ἀποφάσισαν νὰ διαμελίσουν τὴν Γιουγκοσλαβία, γιατί θὰ πρέπει ἡ Ἑλλάδα νὰ πληρώσῃ τὰ σπασμένα ;
Δεν υπήρξε ποτέ επίσημη αναγνώριση του γειτονικού κράτους με το όνομα Μακεδονία εκ μέρους της Ελλάδας. Το ΠΓΔΜ αναφέρεται σε μια παρελθούσα ανύπαρκτη κατάσταση. Αυτοί οι ίδιοι ας πάνε να ονομάζονται όπως θέλουνε. Κράτος που στηρίζεται στο ψέμα, τον εθνικισμό και την προπαγάνδα αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί, εμείς γιατί να τρώμε αυτογκόλ;
To επιχείρημα της κυβέρνησης Τσίπρα είναι έωλο, γιατί ήθελε ντε και καλά να περάσει συμφωνία ενάντια στη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ακριβώς για να δικαιολογήσει την υπογραφή της σε συμφωνία δέσμευσης της χώρας σε αποδοχή και εκχώρηση στα Σκόπια του ψευδεπίγραφου “Μακεδονία”.
Έτσι κι αλλιώς οι διαπραγματεύσεις, όπως και για την Κύπρο, καταρρέουν. Μόνο που εδώ ο Κοτζιάς είναι διπλά εκτεθειμένος καθώς δύο φορές βγήκε και ανακοίνωσε, ως μη όφειλε, επίτευξη συμφωνίας χωρίς να υπάρχει τίποτα, λες και ήθελε να την εκβιάσει και θα πρέπει να απολογηθεί για την όλη εν κρυπτώ απαράδεκτη στάση του και τους ανεπίτρεπτους τακτικισμούς του, ή να πάει σπίτι του. Αλλά που τέτοια ευαισθησία απ’ τον χοντρό, τα γουρούνια έχουν περισσότερη. Αυτός θα χαιρόταν να κλείσει το θέμα όπως το μαγείρευε και να πάει μετά στην ταβέρνα με τον Ντιμιτρόφ και τ’αλλα παιδιά τα “Μακεδονίτικα” να περιδρομιάσει και να το γυρίσει στο τραγούδι “Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία..”
Όμως συμφωνία δεν υπήρξε ποτέ. Για την ακρίβεια, αυτό που υπήρξε ήταν μια προφορική συμφωνία Κοτζιά –Ντιμιτρόφ που φυσικά δεν δεσμεύει ποτέ κανέναν, ούτε μικροπωλητές , πόσο μάλλον κράτη και για τον λόγο αυτό οι δύο υπουργοί Εξωτερικών
.. θέλουν τώρα να πετάξουν την καυτή πατάτα απ’ τα χέρια τους, αλλ’ αυτή τους έχει ήδη κάψει!
@ Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας
Είδατε εσείς πουθενά στο παραπάνω άρθρο να σημειώνεται ότι οι (ως επι το πλείστον δεξιοί) ηγέτες μας, από το 1944 μέχρι το 1991, “έκαναν ένα λάθος” ή ότι “έκαναν τα στραβά μάτια”; Ή, αντιθέτως, ο συντάκτης αποκρύπτει το γεγονός ότι η Γιουγκοσλαβία απαρτιζόταν από διακριτές εθνότητες;
@ Ελευθέριος
Το ΠΓΔΜ αναφέρεται σε μια παρελθούσα υπαρκτότατη κατάσταση. Για να είναι παρελθούσα σημαίνει ότι έχει υπάρξει. Μη δουλευόμαστε μεταξύ μας.
Πράγματι, ἡ Γιουγκοσλαβία ἦταν κράτος πολυεθνικό, σχεδὸν ὅσο καὶ ἡ Αὐστροουγγαρία. Ἀλλὰ αὐτό, ἂν τὸ πᾶμε μέχρι τὸ τέρμα, σημαίνει ὅτι καὶ ἡ γειτονική μας χώρα ἀποτελεῖται ἀπὸ διακριτὲς ἐθνότητες. Τὸ πρόβλημα σήμερα εἶναι ὅτι μία ἐξ αὐτῶν τῶν ἐθνοτήτων εἶναι φορεύς ἐπιθετικοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ σωβινισμοῦ. Καὶ τὸν ἔχει ἐν πολλοῖς ἐπιβάλλει καὶ στὶς ἄλλες ἐθνότητες μέσα στὴν χώρα. Δέν νομίζω ὅτι συμφέρει τὴν Ἑλλάδα ἢ τὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη νὰ ἐπιβραβεύσῃ αὐτὸν τὸν ἐθνικισμό. Καί, ἀκόμα χειρότερα, ἐκεινος ποὺ τελικῶς θὰ ὑποστῇ τὶς χειρότερες συνέπειες τοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ εἶναι ἀκριβῶς ὁ λαὸς ποὺ τὸν ἔχει.
Συγγνώμην, ἀλλὰ δὲν γίνεται κάθε ἀνάρτηση νὰ ἐπαναλαμβάνῃ τὰ αὐτονόητα. Ἂν ἡ Γιουγκοσλαβία ἦταν ἐθνικὸ κράτος, καμμία ἀνάρτηση δὲν θὰ χρειαζόταν. Πράγματι, λοιπόν, ἡ Γιουγκοσλαβία ἦταν κράτος πολυεθνικό, σχεδὸν ὅσο καὶ ἡ Αὐστροουγγαρία. Ἀλλὰ αὐτό, ἂν τὸ πᾶμε μέχρι τὸ τέρμα, σημαίνει ὅτι καὶ ἡ γειτονική μας χώρα ἀποτελεῖται ἀπὸ διακριτὲς ἐθνότητες. Τὸ πρόβλημα σήμερα εἶναι ὅτι μία ἐξ αὐτῶν τῶν ἐθνοτήτων εἶναι φορεύς ἐπιθετικοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ σωβινισμοῦ. Καὶ τὸν ἔχει ἐν πολλοῖς ἐπιβάλλει καὶ στὶς ἄλλες ἐθνότητες μέσα στὴν χώρα. Δέν νομίζω ὅτι συμφέρει τὴν Ἑλλάδα ἢ τὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη νὰ ἐπιβραβεύσῃ αὐτὸν τὸν ἐθνικισμό. Καί, ἀκόμα χειρότερα, ἐκεινος ποὺ τελικῶς θὰ ὑποστῇ τὶς χειρότερες συνέπειες τοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ εἶναι ἀκριβῶς ὁ λαὸς ποὺ τὸν ἔχει.
@ Αντώνης
Διορθώνω λοιπόν: Το ΠΓΔΜ αναφέρεται σε μια παρελθούσα, ανύπαρκτη πλέον σήμερα κατάσταση.
Επαναλαμβάνω, η Ελλάδα δεν αναγνώρισε ποτέ κράτος με το όνομα Μακεδονία και δεν έχει κανένα λόγο να το πράξει αυτό τώρα. Η χώρα σύρεται σε αυτή τη χρόνια περιπέτεια εξαιτίας ανίκανων, απάτριδων και πουλημένων πολιτικών.
Αυτοί οι ίδιοι να ονομάζονται όπως θέλουν κι όλη η υπόλοιπη υφήλιος να τους αναγνωρίζει με το όνομα αυτό. Εμείς δεν θα δεχθούμε ποτέ την καπηλεία.
Στο ζήτημα θα απαντήσει η ίδια η Ιστορία. Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να την εκβιάζουμε.
Ευχαριστώ τον Αντώνη για τα σχόλια. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως, διότι η κριτική είναι ευπρόδεκτη διότι μόνο έτσι μπορεί κανείς να βελτιώσει την επιχειρηματολογία του. Άλλες τέσσερις φορές τις τελευταίες ημέρες, ενεπλάκην σε συζητήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή ακριβώς το ίδιο θέμα που θέτετε κι εσείς. Υποθέτω κυκλοφορεί το επιχείρημα και όσοι συμφωνούν το χρησιμοποιούν. Σκεφτόμουν μάλιστα να προσθέσω τα κάτωθι και στον κύριο κορμό του άρθρου. Απαντώ
Ένα εσωτερικό όνομα κράτους υπόκειται στην πλήρη και απόλυτη δικαιοδοσία του κράτους.
Όταν το εσωτερικό όνομα καθίσταται όνομα καράτος, τότε αλλάζουν όλα τα δεδομένα: αποκτά διεθνές πρόσωπο, αποκτά διακριτές εξωτερικές σχέσεις, αποκτά πολιτική ισοτιμία με άλλες αντίστοιχες οντότητες (κράτη), οι εκπρόσωποί του αποκτούν ομολόγους τους στο εξωτερικό (ο πρωθυπουργός του διαθέτει ομόλογο σε άλλο κράτος, οι υπουργοί το ίδιο – δηλαδή δεν είναι μόνο για εσωτερική χρήση), γίνεται μέλος στον ΟΗΕ, με επακριβώς ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις κατά την χάρτα του ΟΗΕ και ό,τι άλλο διέπει τις διεθνείς σχέσεις γενικότερα, αποκτά δικαίωματα και υποχρεώσεις απέναντι στο διεθνές δίκαιο κλπ. Όλα αυτά δηλαδή που προηγουμένως τα διεκπεραίωνε κάποιος άλλος (η ομοσπονδιακή κυβέρνηση), τώρα τα διεκπεραιώνει η νέα αυτή πολιτική οντότητα.
Το ερώτημα αναγνώρισης ενός τέτοιου ανεξάρτητου κράτους, όπως το περιγράφω πιο πάνω, δηλαδή πολιτικώς ισοτίμου με την Ελλάδα, είναι ερώτημα κοπής 1991. Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τέτοιο ερώτημα. Εφόσον δεν υπήρξε πιο πριν τέτοιο ερώτημα, δεν έχει καμία σημασία τι συνέβη ως προς αυτό.
Έστω όμως ότι πράγματι είχε σημασία, τι συνέβη πιο πριν. Έστω δηλαδή ότι πράγματι η Ελλάδα αναγνώρισε το 1943 (εβρισκόμενη σε πόλεμο) ή το 1944 ή το 1949 (σε εμφύλιο) ή το 1959 (κυκλοφορεί ένα ΦΕΚ με αναφορά σε «Γιουγκοσλαβική Μακεδονία») ή όποτε άλλοτε θέλετε, την «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και έστω ότι αυτή η αναγνώριση ήταν χάρισμα του ονόματος σε ένα άλλο κράτος, άρα ότι δέσμευε την χώρα αιωνίως.
Ρωτώ: γιατί δεν τέθηκε αυτό το 1991 ή το 1992 ή το 1995; Το ξέχασαν; Τους ξέφυγε;
Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ με προσωρινό όνομα; (για πρώτη φορά στην Ιστορία)
Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ με υποχρέωση να διαπραγματευτεί το τελικό του όνομα με άλλο μέλος ; (επίσης για πρώτη φορά στην Ιστορία)
Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ και δόθηκε το _δικαίωμα_ σε ένα άλλο κράτος (την Ελλάδα) να υπογράψει ως προς το ποιο θα είναι το τελικό κοινά αποδεκτό όνομα αυτού του κράτους (επίσης, για πρώτη φορά στην Ιστορία)
Γιατί 26 χρόνια μετά την ανεξαρτησία, την είσοδο στο ΝΑΤΟ, ζητάνε πάλι από την Ελλάδα να υπογράψει και να αποδεχθεί το τελικό όνομα αυτού του κράτους;
Γιατί όλα αυτά, εάν η αναγνώριση έχει ήδη γίνει;
Επειδή απλούστατα δεν έχει γίνει. Επειδή άλλο πράμα ένα κράτος να αποφασίζει να ονομάσει κάτι για εσωτερική χρήση και τελείως άλλο πράγμα ένα κράτος να ζητήσει να χρησιμοποιήσει ένα όνομα στις εξωτερικές του σχέσεις.
Στους υπόλοιπους μύθους που ανατρέπονται, είναι σαφές ότι το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας (κατ’ εμέ) είναι το σπάσιμο της αναλογικότητας, το σπάσιμο της συμμετρίας, η ασυμμετρία χρήσης του ονόματος σε μία υποδεέστερη εσωτερική περιφέρεια (από την Ελλάδα) έναντι χρήσης του ονόματος εξωτερικά, στις διεθνείς σχέσεις μίας χώρας (από τα Σκόπια). Αυτή η ανισορροπία γεννά μία αποκλειστικότητα διεθνούς χρήσης. Αυτή η αποκλειστικότητα γεννά τα προβλήματα και τις αντιρρήσεις μας.
Ανδρέας.
@ Ανδρέα
Συμφωνώ ότι έχει διαφορετική βαρύτητα ένα κρατικό από ένα εσωτερικό όνομα. Ωστόσο και πάλι δεν υπήρχε “ισορροπία” μεταξύ του γιουγκοσλαβικού και του ελληνικού “εσωτερικού ονόματος” της Μακεδονίας, αφού το πρώτο αντιστοιχούσε σε μία διακριτή εθνότητα (στο πλαίσιο σοσιαλιστικής ομοσπονδίας), ενώ το δεύτερο ήταν καθαρά τοπικό-γεωγραφικό.
Το ζήτημα της εθνότητας (εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού) και της γλώσσας δεν εξαρτάται από το όνομα του κράτους και της ιθαγένειας/υπηκοότητας, δηλ. δεν ισχύει απαραίτητα αυτό που σημειώνετε στο άρθρο: “όνομα κράτους σημαίνει όνομα εθνότητας και όνομα γλώσσας”.
Αντώνη,
δεν είναι διπλή η συνεπαγωγή. Μπορεί να έχεις εθνότητα που να μην έχει κράτος (Κούρδοι). Συνήθως όμως όταν έχεις κράτος, έχεις και εθνότητα. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, πχ Βέλγιο, που είναι και η πρότασή μου για το ζήτημα της ονομασίας. Δηλαδή ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει καμία από τις δύο εθνικές ομάδες των Σκοπίων, ούτε τους αυτο-χαρακτηριζόμενους «Μακεδόνες», ούτε Αλβανούς. Θα αποδέχεται όμως δύο εθνικές συνιστώσες, τους «Σλαβομακεδόνες» και τους Αλβανούς. Έτσι, οι πρώτοι θα αποτελούν και πάλι εθνικό όνομα. Αλλά διεθνώς όλοι μαζί θα λέγονται με βάση το όνομα του κράτους. Σήμερα, όλοι λέμε «Βέλγος», αλλά οι μισοί είναι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί ή Γαλλόφωνοι Βαλλόνοι. Είναι εσωτερικό τους όνομα και δεν μας ενδιαφέρει. Είσαι από το Βέλγιο, άρα είσαι Βέλγος. Είσαι από την Ματζακουζία, άρα είσαι Ματζακούζης. Στο εσωτερικό σου λέγε ότι είσαι και Κογκολέζος.
Επί της ουσίας επανέρχομαι: καμία πράξη ή παράλειψη πριν το 1991 δεν είναι δυνατόν να περιορίσει ή να δεσμεύσει την στάση μας σήμερα.
Ανδρέας.
Αντωνάκη,
δεν πας μέχρι τη γωνία να δεις αν έρχομαι; Τώρα ποιός δουλεύει ποιόν;
Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι σε μια μεταξύ τους συμφωνία, – που θα εκφράζει μόνο τους εαυτούς τους αλλά θα δεσμεύει τις δύο χώρες – μεταξύ των Νικολά Κοτζιαλόφσκι και Αλεξέϊ Τσίπροβιτς από τη μια και των Ντιμιτρόφ και Ζάεφ από την άλλη, συμφωνηθεί η ονομασία “Severna” ή “Nova” Makedonija, είναι κανείς τόσο ηλίθιος που να νομίζει ότι στους διεθενείς οργανισμούς δεν θα περάσει ως όνομα της εθνότητας αυτής και όνομα της γλώσσας το «makedonski», το οποίο φυσικά όπως είναι το standard στη διεθνή πρακτική δεν θα μείνει και αμετάφραστο;
Αλλά αν τα τσιράκια της Μέρκελ τολμήσουν να υπογράψουν μια τέτοια κατάπτυστη “συμφωνία” ένα είναι βέβαιο. Θα έχουν υπογράψει ταυτόχρονα και την πολιτική και όχι μόνο καταδίκη τους. Ήδη έχει κατατεθεί μήνυση για “Εσχάτη Προδοσία” κατά του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Σερρών, από τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μακεδονικών Συλλόγων (ΠΟΠΣΜ) Γιώργο Τάτσιο, για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Θα ακολουθήσουν κι άλλες και φυσικά θα συμπεριλαμβάνουν και τον καραγκιόζη άρχοντα του τακτικισμού, που σήμερα υποδύεται τον πρωθυπουργό!
Αγαπητέ Ελευθέριε, δεν καταλαβαίνετε αυτό που γράφει ο Ανδρέας; Ακόμα και αν η ΠΓΔΜ έπαιρνε μια ουδέτερη κρατική ονομασία (λ.χ. Κεντροβαλκανική Δημοκρατία ή Βαρδαρία), και πάλι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το μακεδονικό όνομα σαν εσωτερικό/εθνοτικό. Νομίζω – ας με διορθώσει ο Ανδρέας – ότι πάνω σ’ αυτό (που είναι καθαρά ζήτημα αυτοπροσδιορισμού) δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά, όπως δεν μπορούσαμε να κάνουμε τόσες δεκαετίες με τους Γιουγκοσλάβους Μακεδόνες.
Μπά, και γιατί παρακαλώ; Επειδή τα πουλημένα τομάρια, οι πολιτικοί έχουν μπλέξει τα μπούτια τους και κάνουν το άσπρο μαύρο και το ΟΧΙ ΝΑΙ πρέπει να τα μπλέκουμε κι εμείς;
Tα πράγματα για μας είναι ξεκάθαρα:
Η Ελλάδα και οι Έλληνες υπό μια πατριωτική ηγεσία που ήθελε ποτέ προκύψει:
1. Δεν δεχόμαστε ονομασία του γειτονικού κράτους με το όνομα Μακεδονία, είτε ως 2η λέξη είτε ως συνθετικό μιας λέξης. Επίσης δεν δεχόμαστε όνομα που συμβολικά και ιστορικά θα συνδέεται ή παραπέμπει σε αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος της χώρας μας, π.χ. “Δημοκρατία του Ίλιντεν” ή του “Κρουσόβου”
2. Οι Σκοπιανοί θα πρέπει να αποδεχθούν την ονομασία αυτή έναντι όλων (erga omnes), δηλαδή μέσα-έξω και να περάσουν αυτό και στο Σύνταγμα.
3. Δεν δεχόμαστε να υιοθετούν για πάρτη τους ιθαγένεια, γλώσσα και εθνότητα “Μακεδονική”
Μόνο υπό τις προϋποθέσεις αυτές κι εφόσον αυτές πρώτα τις υλοποιήσουν, θα μπορούσαμε να συγκατατεθούμε. Αλλιώς δεν διαπραγματευόμαστε και δεν τους αναγνωρίζουμε κι ας πα να ονομαστούν και Μεγάλη Ελλάδα! Δεν καιγόμαστε εμείς για λύση! Η Γερμανία καίγεται που ταυτόχρονα εξοπλίζει τους Τούρκους για να κτυπάνε τους Κούρδους κι αύριο εμάς.
Σήμερα, με τους ανεγκέφαλους εθνικιστές που τους κυβερνούν και τους δικούς μας απάτριδες πολιτικούς, τυχόν συμφωνία που θα παραβιάζει έναν από τους 3 παραπάνω όρους ισοδυναμεί με ξεπούλημα πολιτιστικής κληρονομιάς και εσχάτη προδοσία.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Μέσα στὴν χώρα τους μποροῦν νὰ δώσουν τὸ ὄνομα «Μακεδονία» σὲ ὅποια περιοχὴ θέλουν, ἄλλο ὅτι ἔτσι προσβάλλουν τὴν γεωγραφία καί τὴν ἱστορία. Τὸ ἴδιο καὶ στὴν γλῶσσα καὶ στὴν ὅποια ἐθνότητα θέλουν νὰ ἀναγνωρίσουν ὡς διακριτὴ μέσα στὸ κράτος τους, ἄλλο ὅτι μποροῦν ἓτσι νὰ προσβάλουν καὶ τὴν ἐθνολογία καὶ τὴν γλωσσολογία. Μποροῦμε μόνον νὰ ἐλπίζουμε ὅτι θὰ δοῦν τὸ συμφέρον τους, τὸ ὁποῖον εἶναι νὰ στηρίξουν τὸ κράτος τους σὲ ἰσχυρὲς καὶ γνήσιες βάσεις. Τὶς ἔχουν ἄφθονες, χωρὶς νὰ σφετερισθοῦν τὶς βάσεις ἄλλων. Ἔχουν θαυμάσιο ἱστορικὸ καὶ πολιτικὸ «ἀφήγημα», πολύ συμβατὸ μὲ τὶς τρέχουσες ἀνάγκες τῆς Δύσεως καὶ στὴν περιοχὴ καὶ εὐρύτερα. Μποροῦν θαυμάσια νὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι εἶναι τὸ λεῖμμα ἀνθρώπων στὴν περιοχή μας ποὺ ἀρνήθηκε συνειδητῶς (τέλος πάντων …) τοὺς ἐπιθετικοὺς ἐθνικισμούς, ποὺ πιστεύει στὴν ἁρμονικὴ συνύπαρξη διαφορετικῶν ἐθνῶν καὶ θρησκειῶν καὶ τὰ παρόμοια, ποὺ ὑπέστη τὰ πάνδεινα ἀπὸ τὴν σύγκρουση τῶν ἐθνικισμῶν τῶν γειτόνων (καὶ ὄχι μόνον) στὸ ἔδαφός του. Καί, μὲ τὴν ἐξαίρεση τοῦ «μακεδονισμοῦ», τὸν ὁποῖον θὰ παρουσιάσουν ὡς νόμιμο ἄμυνα στὶς συγκεκριμένες ἱστορικὲς περιστάσεις, θὰ ἔχουν πολύ δίκιο.
Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα!
Άλλο λέμε αλλοπρόσαλλε Γεώργιε, που η μανιοκαταθλιπτική σου έξη να διαστρέφεις τα πάντα, σου έγινε δεύτερη φύση.
Λέμε: Ας ονομαστούν όπως θέλουν ακόμη και “Μεγάλη Ελλάδα”, εμείς γιατί το συζητάμε;
Κοντός ψαλμός αλληλούϊα. Τυχόν κλείσιμο της υπόθεσης – η κίνηση του Ζάεφ αναμένεται από ώρα σε ώρα – με συμφωνία από ελληνικής πλευράς σε όνομα “Μακεδονία” θα είναι η ταφόπλακα των Κοτζιαλόφσκι, Τσίπροβιτς κι όλης της απάτριδης παρέας τους.
Ἡ μόνιμη ταφόπλακα τῆς πατρίδας εἶναι ἡ καπήλευση τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων της γιὰ ἰδιοτελεῖς καὶ κομματικοὺς σκοπούς.
Πολύ σωστά, όπως κι ότι τα ιερά και όσια στο στόμα του ανόσιου γίνονται καρικατούρα.
Ἐμ τί λέμε ; Δὲν εἶναι βλάσφημος ἐκεῖνος πού ἐπωφελεῖται τῶν πραγματικῶν καὶ μεγάλων προβλημάτων τῆς χώρας καὶ τοὺς ἔθνους γιὰ νὰ βρίσῃ τὸν … Κοτζιᾶ ;
Αυτές τις αλεπουδιές να πας να τις πουλάς εκεί που σε παίρνει, ανόσιε Γεώργιε!
Σε επανειλημμένες τοποθετήσεις μου εδώ μέσα, είχα εξάρει την όλη θετική στάση του Κοτζιά στις διαπραγματεύσεις για την Κύπρο, παρόλο που δεν είμαι πεπεισμένος ότι στο πίσω μέρος της μοσχαροκεφαλής του δεν έχει κι αυτός, όπως ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό κατεστημένο Κύπρου και Ελλάδας, ως “λύση” την αυτοκτονική ΔΔΟ.
Ωστόσο με μαεστρία και πολύ πετυχημένα, είχε προτάξει τότε το θέμα των κατοχικών στρατευμάτων και των εγγυήσεων, που χωρίς κατάργησή τους δεν μπορούμε να μιλάμε για “λύση”.
Αλλά στο Σκοπιανό, ο ευεπίφορος σε παραχωρήσεις, χοντρο-Κοτζίεβιτς – κι αυτό είναι η ελαχίστη βρισιά που μπορώ να του αποδώσω, μαζί με τον άρχοντα του αριβισμού και του τακτικισμού Αλεξέϊ Τσιπρόφσκι κι όλη την τσογλανοπαρέα που παριστάνει την κυβέρνηση- υπερέβησαν τα εσκαμμένα και με επιπολαιότητα κι εμμονή που σκοτώνει και αδιανόητες υποχωρήσεις, έχουν ήδη αποδεχθεί κι είναι έτοιμοι να υπογράψουν εδώ και τώρα με τους αμετανόητους και θλιβερούς εθνικιστές των Σκοπίων, που από πάνω το παίζουν και καθυστέρηση, συμφωνία που εκτός από το όνομα θα εκχωρεί:
– Σαφή εδαφική διεκδίκηση κατά του Ελληνικού Μακεδονικού εδάφους (γης ποτισμένης με αίμα ηρώων)
– Μονοπώληση από τους Βουλγαροσλάβους της “Μακεδονικής” εθνότητας και γλώσσας.
Ποιός λοιπόν, ανόσιε Γεώργιε, είναι ο βλάσφημος;
Αυτός που με εξογκωμένη την κοιλιά απ’ τις μακαρονάδες που καταβροχθίζει, παραχωρεί στον αντίπαλο την πολιτισμική κληρονομιά της πατρίδας, ή αυτός που τον βρίζει;
Εν κατακλείδι και για άλλη μια φορά, αλλοπρόσαλλε κι ανερμάτιστε σοφολογιότατε Γεώργιε, που από όλο το πνεύμα της ελληνικής ιστορικής διαδρομής, κράτησες μόνο τα πνεύματα:
Πάγια θέση της Ελλάδας δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι άλλη από την εθνική θέση του ’92: «Να μην επιτραπεί από την Ελλάδα όνομα του Κράτους των Σκοπίων που να περιέχει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγο».
Η θέση αυτή δεν γίνεται να ανατραπεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση, παρά μόνο κατόπιν Δημοψηφίσματος.
Αν η παρούσα ή κάποια από τις επόμενες το τραβήξουν ως το τέλος, αυτό θάναι και η ταφόπλακα και το πολιτικό και ιστορικό τους τέλος.
Ὅποιος δὲν ἔχει ἑπιχειρήματα, ἀπεραντολογεῖ κενολογῶν. Ἐντύπωση προξενεῖ, πάντως, τὸ ἀμετανόητο μερικῶν, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὁτι ἔχουν τὸ ἀλάθητον.
Και ποιό είναι το δικό σου “ορθόν” επιχείρημα εν προκειμένω, ανόσιε κι ανούσιε Γεώργιε;
Υπάρχει ή είναι μόνο το μέρος εκείνο του σώματος που συγκρατεί τα σκατά;
Αλλά πρόσεξε ξεσφίγγη, γιατί κι αυτά σε λίγο, θ’αρχίσουν να σου φεύγουν απ’ την πολλή στριμμάδα και κακότητα που σε δέρνουν.
Κανεις δεν προσεξε οτι ενω ο τιτλος λεει 10 μυθοι μεσα στο κειμενο παρουσιαζονται 12. Αλλαξτε τιτλο.
Το προσέξαμε. Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στις 21 Φεβρουαρίου με 10 μύθους. Τον Ιούνιο προστέθηκαν 2 ακόμη. Ο τίτλος έμεινε. Με αυτόν τον τίτλο, η ανάρτηση αυτή έχει γίνει ανάρπαστη και έχει κυκλοφορήσει πάρα πολύ με αναδημοσιεύσεις κλπ, με ή χωρίς σύνδεσμο στην αρχική αυτή πηγή. Η ουσία είναι να ενημερώνονται οι συμπολίτες μας. Για την αποφυγή μπερδεμάτων, μήπως και είναι άλλο κείμενο από κάποιο αναδημοσιευμένο αλλού, θα διατηρηθεί ο τίτλος και θα προστεθεί μετά τον τίτλο ότι οι μύθοι έγιναν 12.
Ευχαριστώ.
Ανδρέας.
Προς Antonis: Πουθενά στην ενδιάμεση συμφωνία δεν υπάρχει άρθρο που να υποχρεώνει την Ελλάδα να αποδεχθεί το “Μακεδονία” ή παράγωγό του και στην τελική συμφωνία. Από αυτό και μόνο αποδεικνύεται ότι το πΓΔΜ ΔΕΝ συνιστά αναγνώριση των σκοπίων ως Μ.
Άριστο.