Iδεολογικοπολιτική ζύμωση νεολαίων στα καλντερίμια της μπουζουκοκατάνυξης…

 

 

Συζητούσαμε με φίλους κατά τις εσπερινές ώρες για την φοιτητική νεολαία της κεντροδεξιάς, για το κατά πόσον έχουν ή δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι νοοτροπίες, για το αν συνιστά τα νεανικά στρατά ενός κόμματος φεουδαρχικού τύπου ή ένα φυτώριο γενναίων πολιτικών ζυμώσεων για την Ελλάδα του αύριο… Με αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος. Και είδα ένα όνειρο! Ή για την ακρίβεια, έναν εφιάλτη… Ο οποίος έχει ως εξής:

 

Πολυπληθής ομάδα ΔΑΠιτών με κασκόλ που έκρυβαν τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους εθεάθη να κατεβαίνει την λεωφόρο Βουλιαγμένης, με σαφή σκοπό δολιοφθοράς και φωνάζοντας ακατάληπτα συνθήματα αποτελούμενα από σκόρπια φωνήεντα και σύμφωνα («και α και ου και δαπ νου δου φου κου»). Η ομάδα σταμάτησε έμπροσθεν νυκτερινού κέντρου όπου θα τραγουδούσαν οι άτυχοι καλλιτέχνες Πάνος Κιάμος, ο χιπχοψωδός του φεστιβάλ της ΚΝΕ Νίκος Βουρλιώτης και μια κοπέλα από τη Γιουροβύζιον. «Άτυχοι», διότι η πρόθεση των συντεταγμένων νεολαίων ήταν σαφής: η κατάληψη του νυκτερινού κέντρου με οικιακά είδη που όλοι έχουμε στα σπίτια μας…

 

Τα πλήθη της ριζοσπαστικοποιημένης πολιτικής νεολαίας εισέβαλαν στον χώρο και κατέλαβαν τις καρέκλες του. Στην προσπάθεια των υπευθύνων να κρύψουν την αμηχανία τους, και μέσα σε ψιθύρους «πού είναι το υπουργείο προστασίας του πολίτη», άρχισαν τα όργανα: το συνθεσάηζερ, που έχει αναδειχθεί στο κυρίαρχο μουσικό όργανο έκφρασης της γνήσιας λαϊκής ψυχής και της πατροπαράδοτης καψούρας, και κυρίως το τετράχορδο κιθαρομπούζουκο που, άλλωστε, δηλοί το genre.

 

Ενώ τα ουίσκια της κρίσης έρρεαν άφθονα (διότι οι άλκιμοι νεανίες των τραπεζακίων είχαν διασφαλίσει ΤΙΜΗ-ΣΟΚ, χάρη στις διαπραγματευτικές ικανότητες για τις οποίες φημίζεται η Παράταξη), τα συνοδευτικά ξηροκάρπια είχαν ήδη αναδειχθεί σε σύμβολα της κρίσης, κάτι σαν την μπομπότα των καιρών του Μνημονίου, και ενώ οι καλλιπάρειες, καλλίπυγες, ευπλόκαμες, τανύσφυρες και φιλομειδείς νεαρές πασιονάριες της παράταξης είχαν αποσπάσει πλήρως την προσοχή του προσωπικού ασφαλείας της νύχτας, διοικητής διμοιρίας ΔΑΠιτών πλησίασε απειλητικά τον Πάνο Κιάμο κραδαίνοντας ένα μάτσο κόκκινα γαρύφαλλα (ξέρετε, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα), τα οποία εκσφενδόνισε με δύναμη κατά του άτυχου τραγουδιστή. Αυτόπτες και αυτήκοες μάρτυρες δεν μπόρεσαν να ξεχωρίσουν αν ο βαρύς λυγμός του ανυποψίαστου ραψωδού ( «άααααχ») προέρχετο από τα μελωδήματα του λαϊκοπόπ ασματιδίου ή από το βαρέως τρωθέν υπό των γαρυφάλλων κορμί του.

 

Ο αναρχικός Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Β. Διαμαντόπουλος, κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού της Αργεντινής των Βαλκανίων κ. Αλέξη Τσίπρα, έστειλε τα ΜΑΤ στα γραφεία της οργάνωσης, όπου βρέθηκαν εργαλεία και για άλλα στυγερά εγκλήματα που ευτυχώς απετεύχθησαν (φωτό-τεκμήριο 2).

 

 

«Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Επειδή έχουμε κρίση δεν σημαίνει ότι θα ποινικοποιήσουμε την διασκέδαση, ειδικά δε την φοιτητική διασκέδαση προ της εξεταστικής περιόδου και ιδιαίτερα την παραταξιακή κλαμπομπουζουκοκατάνυξη», δήλωσε στέλεχος της παράταξης που θα παραμείνει ανώνυμο διότι ξέχασε το όνομά του. Άλλωστε, με πέντε-δέκα ΔΑΠίτες και τα ιδεολογικοπολιτικά μανιφέστα τους, η αναγέννηση της γλυκιάς πατρίδας είναι στανταράκι. Η στήριξη της Τέχνης και του Πολιτισμού στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης και την Ιερά Οδό λαμβάνει χώρα αποκλειστικά και μόνο στα διαλείμματα και στον ελεύθερο χρόνο που αφήνουν οι οξείες πολιτικοϊδεολογικές ζυμώσεις, ο οποίος –φευ!- είναι περιορισμένος.

 

«Και μην ξεχνάμε το εκπαιδευτικό έργο της οργάνωσης στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τον διαμοιρασμό σημειώσεων των παραδόσεων στις πλατιές μάζες του φοιτητικού λαού», δηλώνει υψηλόβαθμο στέλεχος της νεολαίας, του οποίου η μονογραφία «Πολιτική πέρα από την Αφισσοκόλληση: μια επαναστατική θεώρηση για την Κεντροδεξιά» θα κυκλοφορήσει σύντομα σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία καθώς και στο εικοσιτρία δέκα πενηνταδύο δέκα δέκα. Επιτέλους, η επικράτηση της κεντροδεξιάς νεολαίας και των ιδεών της στην νέα γενιά μπορεί να χαρακτηριστεί ολική και τελεσίδικη…

 

Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης