Με αφετηρία κάποια συζήτηση στο διαδίκτυο για το σχέδιο Άτσεσον (Μάτσος, Ροδίτης), έχει ήδη αρχίσει μια πολύπλευρη και πολυεπίπεδη έρευνα που συνδέει πολλούς συναδέλφους και αφορά την περίοδο 1945-74 (δες τε και http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm).
Έχει ήδη εδραιωθεί η εκτίμηση ότι πολλά δεινά έκτοτε σχετίζονται με συγκεκριμένα γεγονότα που αξίζουν να φωτιστούν περισσότερο.
Συγκεκριμένα, εκτός από την δικτατορία στην Ελλάδα και το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974, σχετίζονται με διολίσθηση της Κύπρου στο σχέδιο Αναν και ανάλογα με τις εξελίξεις στις προεδρικές εκλογές του 2013 τα πιθανά επερχόμενα «νέα σχέδια Αναν». Στην πιο πάνω ηλεκτρονική διεύθυνση θα γίνονται αναλύσεις και θα παρατίθενται πληροφορίες, αρχεία εκθέσεις, έγγραφα, αναλύσεις κτλ. που θα εμπλουτίζονται διαρκώς.
Ο σκοπός είναι όχι οι προφητείες του παρελθόντος αλλά η συναγωγή επιστημονικά αξιόπιστων και διδακτικών πορισμάτων για την αλυσίδα στρατηγικών στάσεων της δεκαετίας του 1950, τον ξενοκρατούμενο υπόκοσμο στην Ελλάδα και στην Κύπρο την δεκαετία του 1960 που παρ’ ολίγο να οδηγήσουν στο σφαγείο του σχεδίου Άτσεσον και τον ανεκδιήγητο πραξικοπηματία Παπανδρέου που οι αμερικανοί έβριζαν διαρκώς επειδή δεν τους έκανε τις βρομοδουλειές τους.
Για το θέμα αυτό θα επανέλθουμε με εκτενέστερες αναλύσεις. Εδώ, τονίζεται, παρατίθενται μερικά στοιχεία καθότι παράλληλα στο Αντίβαρο δημοσιεύτηκαν άρθρα που επιχειρούν να αντικρούσουν την διζωνικής παράκρουσης ανάλυσή μου που δημοσιεύτηκε πριν λίγες εβδομάδες (στο Αντίβαρο αλλά και ευρύτερα στο διαδίκτυο).
Αρχίζουμε με πια παράθεση για το πώς έβλεπαν οι Αμερικανοί τον Παπανδρέου ο οποίος, την στιγμή που κάτι από τα πόδια του εκκολάπτονταν πολλά πραξικοπήματα, ο ίδιος υποσχόταν ένα άλλο πραξικόπημα στην Κύπρο, υπόσχεση πάνω στην οποία εδραζόταν η διαπραγμάτευση για την … ένωση: «Our weakness was Papandreou weakness. A garruloussenile, wind bag without power of decision or resolution» και μεταφρασμένο σε ελληνικά βιβλία, «η αδυναμία του Παπανδρέου ενός φλύαρου ξεμωραμένου κουφού ρήτορα που δεν έχει την δύναμη να αποφασίσει ή να λύσει οτιδήποτε». Φρόντισε, την πιο κρίσιμη στιγμή, να διαρρεύσουν τα σχέδιά μας στον Μακάριο» – Dga 2lucbdec 7 1964].
Δείτε εδώ: ClaudeEclective
Μόνο από αυτό γίνεται φανερό ότι ο Παπανδρέου δεν ήταν ικανός να κάνει μια τέτοια στρατηγική κίνηση και ότι ήταν αναξιόπιστος στους συνομιλητές του. Τα «σχέδιά τους»–για τα οποία θα επανέλθουμε λεπτομερέστερα σε μεταγενέστερα σημειώματα– ήταν ότι μετά από πραξικόπημα στην Κύπρο το 1964 που θα εκτελούσε ο Παπανδρέου και το οποίο όπως είναι λογικό θα οδηγούσε πιθανότατα σε εμφύλιο στην Ελλάδα και στην Κύπρο, θα άρχιζε μια κρίση στην οποία πολλοί θα εμπλέκονταν χωρίς να μπορεί να προβλεφτεί που θα οδηγούσε.
Εντάσσοντας τις πληροφορίες που διαρκώς συλλέγονται με τις στρατηγικές των κρατών θα οδηγηθούμε διαμέσου των δεκαετιών που ακολούθησαν στοσχέδιοΑναν και στα γεγονότα που επίκεινται μετά τις προεδρικές του Φεβρουαρίου (ιδιαίτερα εάν οι κύπριοι δεν αποφασίσουν να αλλάξουν προσανατολισμό και στρατηγική με το να εκλέξουν τον ανεξάρτητο υποψήφιο).
Στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν συνωμοσίες αλλά στρατηγικά σχέδια και δική μας άγνοια του διεθνούς περιβάλλοντος και της στρατηγικής των δυνάμεων και των αντιπάλων μας.Εδώ, παραθέτω ενδεικτικά μόνο αποσπάσματα από ένα από τα πολλά και σημαντικά και τεκμηριωμένα βιβλία (συνημμένο και οι σελίδες του αγγλικού όπου εμφαίνονται και οι πηγές) όπου γίνονται αμέσως κατανοητές οι μεθοδεύσεις που συνόδευαν το σχέδιο Άτσεσον. Μερικά από τα εναλλακτικά σενάρια δράσης και οι ιεραρχίες των αμερικανών υπό το πρίσμα του στρατηγικού περιβάλλοντος της εποχής.
Η λογική των πραξικοπημάτων ζει, ακόμη, ενσαρκωμένη με ποικίλους και μεταμφιεσμένους τρόπους: Η διζωνική παράκρουση ή καλύτερα η «διζωνική εκτέλεση» πιθανότατα επέρχεται από Φεβρουάριο και μετά. Αν δεν περάσει χωρίς δημοψήφισμα όπως πολλοί εκτιμούν θα την καταψηφίσουμε αρχίζοντας ξανά ένα Γολγοθά πολιτικού κόστους. Ας προσέχαμε και ας προσέξουμε.
Θαυμάστε λοιπόν τους Νικολαρίζηδες, τους Γαρουφαλιάδες και τους αιωρούμενους Παπανδρέου που χειρίζονταν την τύχη μας διαμέσου της … CIA και ενίοτε (όπως ο διαπραγματευτής της ΕλλάδαςΝικολαρίζης έχοντας στο μυαλό τι πρέπει!! νακάνειηΤουρκία):
Απότο Claude Nicolet, TheUnited States Policy towards Cyprus (Zurich)
(στηρίζεται σε αρχειακό υλικό)Σελ. 284 κ.ε. αποσπάσματα σε ελεύθερη μετάφραση και verbatim. Περίληψη και μικρά δικά μου επεξηγηματικά σχόλια.
Προσδιοριστικό είναι αυτό που ξεκακθάρισαν οι αμερικανοί και που εμφαίνεται σε πολλά άλλα έγγραφα: «Οι αμερικανοί ποτέ δεν θα παρεμβληθούν ή θα πολεμήσουν τις τουρκικές δυνάμεις». [Δηλαδή, την στιγμή που εμείς υποσχόμασταν να εισέλθουμε σε ναρκοπέδια εμφύλιων πραξικοπημάτων και που οι τούρκοι προειδοποιούσαν ότι θα εισέβαλλαν στην Κύπρο «ακόμη και εάν όλος ο άλλος κόσμος στρεφόταν εναντίον τους» οι Αμερικανοί α) προειδοποιούσαν ρητά ότι α) ποτέ δυνάμεις τους δεν θα συγκρουστούν με τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και β) δεν θα παρεμβληθούν καν στο νησί.]
[Στάση του Λονδίνου που και αυτό παραμόνευε να διασφαλίσει τα συμφέροντά του και τις βάσεις του:]«Η επιχείρηση των αμερικανών να διεισδύσουν στην Κύπρο με το σχέδιο Άτσεσον αντιμετωπίζεται με καχυποψία από το Λονδίνο και πυροδότησε διάβημα. Οι Carrington και Caccia προειδοποίησαν ότι η Βρετανική κυβέρνηση θα μπορούσε ακόμη και να διαφοροποιηθεί δημόσια. Το ForeignOffice ειδοποίησε την Ουάσινγκτον ότι δεν θα συμπλεύσει με τον σχεδιασμό».
Η πρεσβεία της Βρετανίας ειδοποιεί το κέντρο ότι σε συνομιλία με τον υφυπουργό εξωτερικών άφησε να γίνει σαφές ότι «οι αμερικανοί δεν θα χρησιμοποιήσουν τον έκτο στόλο για να σταματήσουν την Τουρκία από το να εισβάλει στην Κύπρο και ότι οποιαδήποτε σχέδια των Ελλήνων για ένωση πριν υπάρξει συμφωνία (με την Τουρκία) δεν θα έχει την αμερικανική συμμετοχή ή υποστήριξη».
Στις 24 Αυγούστου Ο Μπωλλ στέλνει μήνυμα στην πρεσβεία στην Τουρκία όπου λέει ότι χαλαρώνουν την πίεση καθότι βρίσκονται προ μεγάλων αποφάσεων και δραστική αλλαγή των προτεραιοτήτων. Συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ εκτιμούσαν ότι «ο Παπανδρέου είναι ανίκανος να τηρήσει τις υποσχέσεις του για πραξικόπημα». Ξαφνικά (συνεχίζει η συγγραφέας), οι ΗΠΑ για ένα αριθμό λόγων προς τα τέλη Αυγούστου συνωμοτούσαν με την Τουρκία. [όπως και με τα υπόλοιπα, όλα είναι τεκμηριωμένα σε πληροφορίες εγγράφων των συναντήσεων και της αλληλογραφίας της συγγραφέως]
«Πρέπει να καταλάβουν την Καρπασία»
«Στις 25 Αυγούστου, ο πρέσβης Νικολαρίζης είπε στον Άτσεσον ότι «οι Τούρκοι πρέπει να καταλάβουν την Καρπασία μετά την ανακήρυξη της Ένωσης ούτως ώστε να μπορέσουν να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος. Εξέφρασε αμφιβολίες κατά πόσο θα υπάρξει αντίσταση από ελληνικές δυνάμεις» (μήνυμα της Πρεσβείας ΗΠΑ στην Γενεύη).
«Την ίδια περίοδο ο στρατηγός Πόρτερ αντιπρόσωπος στο CENTO επισκέφτηκε την Κύπρο και πείστηκε από τον στρατηγό Συννάι ότι η Τουρκία ήθελε μια κυρίαρχη βάση, ότι η προσφορά για το Έλ Γκρέκο ήταν προσβλητική πρόταση και ότι αν η Ελλάδα προχωρούσε σε ανακήρυξη της ένωσης ο τουρκικός στρατός θα κινηθεί αμέσως, ακόμη και εάν θα πρέπει να το κάνουμε πηγαίνοντας κόντρα σε όλο τον κόσμο. Η τουρκική τιμή δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο». (οι τούρκοι τις ίδιες μέρες οργάνωσαν καταστροφή του αμερικανικού περιπτέρου στην έκθεση της Σμύρνης).
[ΠροηγήθηκεεπιστολήτουΕρκίνπουαπέρριπτεταπρογενέστερασχέδιαΑναν, οπότεηπαραφιλολογίαότιεπειδήδεντοδεχθήκαμεχάσαμετηνένωσηδενισχύει: FeridunCemalErkin, Turkish Foreign Minister, to Dean Acheson , President Johnson’s Special Envoy to Geneva, Quote: ” the latest proposal that you put forward on behalf of the United States government for a solution of the Cyprus problem have been found totally unacceptable by the Turkish government… I have stated to you unequivocally our position in our talk yesterday. I would like now to confirm most emphatically that your latest proposals based on the precarious foundation of a lease arrangement are unacceptable to the Turkish government and that our last decision in this respect is irrevocable.” Letterof 28 August 1964». (Η Τουρκία, έτσι λειτουργώντας έσπρωχνε την Ελλάδα, σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ στο τραπέζι των στρατηγικών παιγνίων).
[Πρέπει να κατανοηθεί ότι εάν άρχιζε μια κρίση και ένα στρατηγικό παίγνιο επί του εδάφους όπως πάντα συμβαίνει υπάρχει μια προσδιοριστική ιεραρχία συμφερόντων που προσδιορίζει και τις προτεραιότητες των αποφάσεων. Εδώ καθίσταται κρυστάλλινα σαφές τι σχεδίαζε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ) και τι έθετε ως ιεραρχία]
Σελ. 285 «Στις 5 Σεπτεμβρίου ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου «Η Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική για τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών σε σύγκριση με την Ελλάδα» Γι’ αυτό, «θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ που σχετίζονται με την Τουρκία όσον αφορά μια σύντομη διευθέτηση όσον αφορά το κυπριακό ζήτημα. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε μια ισχυρή Τουρκία φιλική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και εάν σε τελευταία ανάλυση θα διακινδυνεύουμε να αποξενώσουμε και προκαλέσουμε υποχώρηση των ελλήνων συμμάχων».
[Η αλληλουχία των σχεδίων Άτσεσον είναι ολοφάνερο ότι με κλασικό τρόπο εντάσσεται στην μια ιεραρχία στρατηγικών προτεραιοτήτων όπου εκτιμάται κατά περίπτωση, κατά φάση και κατά στιγμή το πώς εξελίσσονται τα πράγματα σύμφωνα με τους κεντρικούς στρατηγικούς σκοπούς. Επίσης, την ισχύ των εμπλεκομένων, την συνοχή των αποφάσεών τους, την πολιτική τους συνοχή, την αποφασιστικότητά τους και τις επενέργειες θέσεων ή ενεργειών τρίτων, εδώ πχ της τότε Σοβιετικής Ένωσης]
Σχέδιο Άτσεσον 4 ως συνέχεια της σθεναρής τουρκικής στάσεις και των προειδοποιήσεων της Άγκυρας και του «ανίκανου Παπανδρέου να κάνει τα πραξικοπήματα που υποσχόταν». Προσέξτε με τι άνεση οι Αμερικανοί ήλεγχαν το ελληνικό πολιτικό πεδίο, τι έλεγαν οι έλληνες διαπραγματευτές και το πώς (ασφαλώς όπως πάντα πίσω βρισκόταν το ΣΕΑ) οργάνωναν την εξαπάτηση των εμπλεκομένων]
«Σχετικά με αυτό το σκεπτικό εξετάζεται το πώς προέκυψε το σχέδιο Άτσεσον 4. Σίγουρο είναι όμως ότι αυτό το σκεπτικό επηρέασε την σθεναρή υποστήριξή του στην συνάντηση με τον Πρόεδρο στις 8 Σεπτεμβρίου. Το σχέδιο Άτσεσον 4 στάλθηκε στις 26 Αυγούστου στον Μπώλλ. Ο Άτσεσον υποστηρίζει ότι «τίποτα που θα μπορούσε να πάθει η Κύπρος δεν είναι αβάστακτο. Μόνο πόλεμος ή μόνιμη αποξένωση της Ελλάδας ή της Τουρκίας από την Δύση είναι καταστροφικό. Τρία μαθήματα που πρέπει να λάβουν υπόψη οι ΗΠΑ.
Πρώτον, υπό τις παρούσες συνθήκες μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι αδύνατη.
Δεύτερον, ο Παπανδρέου είναι φλύαρος, πανούργος αλλά ηλίθιος, κατά συνέπεια διπλοπρόσωπος και αναξιόπιστος.
Τρίτον, πολύ πιθανό ο Ινονού δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει τον στρατό σε περίπτωση κακομεταχείρισης των τουρκοκυπρίων.
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Βλ. πιο κάτω όταν ο Μπούντι ερωτάει πως θα τηρηθούν τα προσχήματα για να ακούσει την μεθόδευση για την τουρκική εισβολή: «σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό»] [Ο καθείς που διαβάζει αυτό το σχέδιο βλέπει το βάθος του κινδύνου που διέτρεξαν η Ελλάδα και η Κύπρος. Κατανοεί επίσης τις ιεραρχίας της γεωπολιτικά πανίσχυρης τότε Τουρκίας και το γεγονός ότι εν μέσω πραξικοπημάτων και πιθανώς εμφυλίου εάν συρόμασταν στα στρατηγικά παίγνια θα αποτελούσε μια μοιραία εξέλιξη για την Ελλάδα και την Κύπρο]
[Η συγγραφέας συνεχίζει].
Ως πρώτο βήμα ο ελληνικός στρατός στην Κύπρο και η εθνική φρουρά θα πρέπει να περιέλθουν υπό τον έλεγχο ενός ισχυρού άνδρα όπως ο υπουργός άμυνας Γαρουφαλιάς, με την βοήθεια του Βασιλιά –και ίσως της CIA και του Αμερικανικού στρατού. Μετά, ο αποκλεισμός των τουρκοκυπρίων θα τερματιστεί. [Ο Άτσεσον σκέφτηκε ότι η κατάλληλη στιγμή είναι η αλλαγή του τουρκικού αγήματος Τουρδύκ στην Κύπρο, που οι έλληνες τώρα εμποδίζουν. Εάν αυτό θα χρειαστεί σύγκρουση με τον Μακάριο θα την έχουμε. Ούτως ή άλλως, ο Παπανδρέου ανίκανος να κάνει ένα τέτοιο βήμα. Η συζήτηση του (πρέσβη) Labouisse μαζί του δείχνει πόσο ελαφρόμυαλος και ανόητος είναι. Όταν αυτά επιτευχθούν με ένα έμμεσο και μυστικό τρόπο, βοηθήστε τον τουρκικό στρατό να αναπτυχθεί, ως και να ήταν δική τους ιδέα, μια νέα στρατηγική σχεδιασμένη να ξεγελάσει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένης της Κυβέρνησης των ΗΠΑ. Στην συνέχεια, μετά από ένα πραξικόπημα του Μακαρίου για ανεξαρτησία ή της Ελλάδας για ένωση, ο τουρκικός στρατός θα κινηθεί και θα εισβάλει στην Καρπασία και θα καταλάβει όση περιοχή χρειάζεται. Μετά από κάποιες συμβιβαστικές δηλώσεις διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να κάνουν τους έλληνες να μην προχωρήσουν περισσότερο, οι τούρκοι θα διαπραγματευτούν από θέση ισχύος».
Το σχέδιο παρουσιάστηκε στον Πρόεδρο Τζόνσον. Ο Μπώλλ και ο Άτσεσον υποστήριξαν στον πρόεδρο, στον Μακναμάρα, τον Μπούντι και στον Ράσκ ότι η μόνη λύση είναι τα τετελεσμένα που θα προκαλέσουν την κατάληψη της Καρπασίας προκαλώντας ανακήρυξη της Ένωσης και την καταστολή του Μακαρίου. Ο Μπούντι ερώτησε τι θα πυροδοτούσε την τουρκική επίθεση. Χαρακτηριστικά ο Άτσεσον απάντησε ότι «σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό» Προσπάθησε να πείσει τον πρόεδρο ότι το πρέπει να προχωρήσει στην υιοθέτηση αυτής της στρατηγικής και το ζήτημα όπως θα προχωρήσουμε «είναι κατά πόσο θα έχουμε μια χαώδη κατάσταση ή μια ελεγχόμενη και τελικά παραγωγική σύμφωνα με τα σχέδιά μας». Είπε επίσης ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να πληροφορηθούν για το σχέδιο γιατί πιθανότατα θα το διαρρεύσουν ξανά στον Μακάριο. Όσο για τους Βρετανούς είπε ότι αν και ο Μπάτλερ θα θορυβηθεί ο Λόρδος Μάουντμπάτεν, αρχηγός του Επιτελείου θα είναι φιλικός και οι Βρετανοί θα προστατευτούν (ως προς τα συμφέροντά τους) με αυτό το σχέδιο. [αναφορά σε πολιτική σκοπιμότητα αναβολής του σχεδίου για μετά τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Τον Σεπτέμβριο σε συνομιλία του με τον Μπάτλερ στο Λονδίνο είπε ότι «δεν υπήρχε χώρος για ένα κυπριακό κράτος όσο δεν θα αναπτύσσεται σύμφωνα με τις επιθυμίες των ΗΠΑ».
[Σημείωση. Και σύμφωνα με τον αρχηγό του επιτελείου και άλλους ανώτατους του ΣΕΑ «σύμφωνα με τις τότε επιθυμίες της Τουρκίας απέρριπτε όλα τα σχέδια και τροχοδρομούσε-ανέβαλλε την εφαρμογή των «σχεδίων» μέχρι να πατήσει ο Παπανδρέου, ο Γαρουφαλιάς ή κάποιος άλλος την πεπονόφλουδα του πραξικοπήματος κατά άλλων Ελλήνωνκαι την διολίσθησή μας στο τραπέζι των στρατηγικών παιγνίων]
Υστερόγραφο
Τα πιο πάνω, βέβαια, είναι αρχικά, προκαταρτικά και ενδεικτικά. Πολλά έπονται. Αποτελεί σίγουρα παράκρουση να πιστεύει κανείς ότι το 1964 ήταν μια «χαμένη ευκαιρία για την ένωση». Στην κόψη του ξυραφιού βρέθηκε ο λαιμός μας και την γλιτώσαμε εκ τύχης ή και … ανικανότητας του Παπανδρέου [όπως οι αμερικανοί συνεχώς έλεγαν στις συνομιλίες τους]. Οι επικείμενες εκλογές στις ΗΠΑ ήταν και αυτές καθοριστικός παράγων αναβολής των σχεδίων. Οι ΗΠΑ όπως γίνεται φανερό είχαν τόσους πολλούς έλληνες υπηρέτες έτοιμους να συνεργαστούν με την CIA ούτως ώστε ένοιωθαν ασφαλείς. Να θυμίσω ότι στην Κύπρο όπου κυριαρχούσε το παρακράτος και στην Ελλάδα όπου ο Παπανδρέου όταν γυρνούσε στα μπαλκόνια διχάζοντας την μετά-εμφυλιακή ελληνική κοινωνία, κάτω από τα πόδια του εκκολάπτονταν 5-6 πραξικοπήματα (πέραν αυτού που ο … ίδιος υποσχόταν κατά της Κύπρου). Και στο υπόβαθρο η Φρειδερίκη, το Βασιλόπουλο, ο Γαρουφαλιάς και άλλοι που θα … έκαναν την ένωση.
Σε επικείμενες παρεμβάσεις τα πιο πάνω θα ενισχυθούν με πρωτογενείς πηγές τις οποίες μόλις τώρα ταξινομούμε σφαιρικά και ιεραρχούμε, θα εξεταστούν υπό το πρίσμα του στρατηγικού περιβάλλοντος της εποχής, θα συνδεθούν με την τουρκική στρατηγική και θα ενταχθούν στο πλαίσιο της κατάστασης που επικρατούσε στην Αθήνα, την Λευκωσία και στις μεταξύ τους σχέσεις. Κυρίως όμως θα γίνει ανάλυση του τρόπου λήψης στρατηγικών αποφάσεων των ΗΠΑ εν μέσω κρίσης (τα περίφημα contingencyplans) που θα καταδείξει τι σημαίνουν όλα τα πιο πάνω και πολλά άλλα.
Μπορούν να συναχθούν πολλά συμπεράσματα και αυτό θα κάνουμε. Ήδη, ο λογικός αναγνώστης θα κατάλαβε ότι το σχέδιο Άτσεσον ήταν συμπληγάδες πραξικοπημάτων που θα οδηγούσαν στο σφαγείο των στρατηγικών παιγνίων.Περίπου οι ίδιοι άνθρωποι ή τουλάχιστον οι ίδιες καταστάσεις που υπηρετούσαν προκάλεσαν την διαίρεση των ελλήνων στις αρχές του 1970 και στην συνέχεια στο πραξικόπημα.
Παρομοίως, στις διζωνικές παρακρούσεις, στο σχέδιο Αναν και στους φανατικούς οπαδούς του που στην Κύπρο διεκδικούν την προεδρία της ΚΔ για να προσέλθουν στο τραπέζι επικύρωσης στρατηγικών σχεδίων πολλών δεκαετιών.
Όποιος συνεχίζει να κρίνει τις ελληνικές υποθέσεις με όρους σάπιων κομμάτων και ιδεολογικές διαιρέσεις της εποχής των δουλοπαροίκων (δεξιοί / κομμουνιστές κτλ) αυτοκτονεί ο ίδιος και ίσως ανεπίγνωστα δολοφονεί την πατρίδα του. Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι όπως και σε παρελθούσες εποχές και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις διακατέχονταν από τέτοια ηττοπάθεια και ιλαροτραγικό ανορθολογισμό ούτως ώστε προτιμούσαν να υποταχθούν στον εχθρό για να διασφαλίσουν έστω και μια αναξιοπρεπή βιολογική επιβίωση. Η ιστορική πείρα μας διδάσκει ότι τέτοιες στάσεις δεν διασφάλιζαν καν αυτό. Περιέργως όμως τέτοιες αυτοκαταστροφικές στάσεις και συμπεριφορές επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
23.1.2013
21 comments
Το άρθρο του κ. Ήφαιστου αποτελεί παράθεση αποσπασματικών μαρτυριών, οι οποίες από μόνες τους δεν είναι δυνατόν να αναιρέσουν την μεγάλη αλήθεια: Ότι πράγματι στις λίγες ημέρες μεταξύ 19 και 25 Αυγούστου 1964 είχε προσφερθεί στον Ελληνισμό χρυσή ευκαιρία για να κάνει την άνευ όρων Ένωση της Ελλάδας με την Κύπρο. Και ότι δυστυχώς, πίσω από την απεμπόληση αυτής της χρυσής ευκαιρίας, η οποία ποτέ δεν έγινε (ακόμη…) κοινή συνείδηση στον Ελληνισμό, βρισκόταν η μεγαλοφυής, όσο και αρρωστημένη εγωπάθεια του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ΄.
Δεν έχει νόημα να αποδομηθούν λέξη προς λέξη, παράγραφο προς παράγραφο και μαρτυρία προς μαρτυρία τα όσα ανιστόρητα και αντιεπιστημονικά εκθέτει ο κ. Ήφαιστος στο εδώ άρθρο του. Λεπτομέρειες και αδιάσειστη τεκμηρίωση για την χρυσή ευκαιρία του σύγχρονου Ελληνισμού τις κρίσιμες εκείνες ημέρες του Αυγούστου 1964, από την οποία θα αποφεύγαμε τα πλείστα δεινά που συνέβησαν έκτοτε (Ιουλιανά, χούντα, εισβολή-κατοχή, μεταπολιτευτική παρακμή) θα βρει κανείς στο υπό έκδοση έργο του εκπλητικού Έλληνα, Άντη Ροδίτη, με τίτλο “Κουράγιο Πηνελόπη”. Μέχρις ότου εκδοθεί το τελευταίο αυτό έργο του Άντη Ροδίτη, παραπέμπω τον αναγνώστη στο πιο πρόσφατο έργο του με τίτλο “Δέκα χιλιάδες μέλισσες”, εκδόσεις Αρμός 2010, που στην ουσία πραγματεύεται το ίδιο ζήτημα με πιο λογοτεχνικό τρόπο. Οι “Δέκα χιλιάδες μέλισσες”, ένα αριστουργηματικό πολυεπίπεδο έργο, αποτελούν ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα του Μακαρίου και της συμπλεγματικής, νεοαποικιακής νοοτροπίας του, η οποία έφερε τα δεινά της Κύπρου και του όλου Ελληνισμού. Αξίζει τον κόπο να αναγνωσθεί, σε αναμονή του “Κουράγιο Πηνελόπη”, που αποτελεί, όπως θα μπορέσει να διαπιστώσει ο καθένας, πλήρη και ατράνταχτη απάντηση προς τον κ. Ήφαιστο και τους ισχυρισμούς του.
Ο κ.Ήφαιστος βρίζει … “ανεκδιήγητο πραξικοπηματία” τον Γεώργιο Παπανδρέου επειδή αρνείτο να κάμει τις “βρομοδουλειές” των Αμερικανών!! Επίσης τις βρισιές των Αμερικανών εναντίον του Γ. Παπανδρέου τις χρησιμοποιεί κι ο ίδιος εναντίον του Παπανδρέου: “Φλύαρος ξεμωραμένος κουφός ρήτορας που δεν έχει την δύναμη να αποφασίσει ή να λύσει οτιδήποτε»!! Επιπρόσθετα κατηγορεί τον Παπανδρέου ότι “φρόντισε, την πιο κρίσιμη στιγμή, να διαρρεύσουν τα σχέδια” των Αμερικανών στον Μακάριο!
Είναι γνωστό ότι ο Παπανδρέου προσπαθούσε να συνεργαστεί με τον Μακάριο (που δεν ήταν έντιμος απέναντί του) πληροφορώντας τον για τα σχέδια των Αμερικανών πίσω από την πλάτη τους!! Ακόμα κι αυτό κατά τον κ.Ήφαιστο ενοχοποιεί τον… Παπανδρέου!!
Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται παράλογα και να εκθέτουν τον κ. Ήφαιστο για τη “λογική” του. Όμως, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Ο κ. Ήφαιστος απλώς προσπαθεί να αμυνθεί και να υπερασπιστεί ένα μύθο που κράτησε 50 τόσα χρόνια και τώρα ήρθε η ώρα του να καταρρεύσει.
Είναι γεγονός ότι το “σχέδιο Άτσεσον” του 1964 προνοούσε αρχικά διχοτόμηση. Λόγω, όμως, της αντίστασης της ελληνικής πλευράς και της ανάγκης να τερματιστεί το συντομότερο η απειλή ελληνοτουρκικής σύρραξης και μεγάλης ζημιάς στο ΝΑΤΟ, προς όφελος της ΕΣΣΔ, οι Αμερικανοί έστρεψαν την προσοχή τους προς τη γνήσια Ένωση η οποία, συνειδητοποίησαν πια ότι εξυπηρετούσε εξίσου καλά τα συμφέροντά τους.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, κανείς ερευνητής, “ιστορικός” ή ιστοριοδίφης δεν είχε την τόλμη να ερευνήσει το θέμα, ίσως ούτε το ενδιαφέρον ή το συμφέρον, ίσως ακόμα επειδή ούτε καν υπήρχε η δυνατότητα λόγω μη δημοσίευσης των σχετικών εγγράφων. Σήμερα (μερικά έγγραφα εδώ και μια δεκαετία) είναι προσιτά.
Ακόμα και στην πιο πρόσφατη έκδοση της «Ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας» που δημοσιεύει σε ξεχωριστούς τόμους η πρώτη σε κυκλοφορία κυπριακή εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», η ιστορική αφήγηση σταματά στις 22 Αυγούστου 1964 επιμένοντας στον μύθο που εξυπηρετεί ένα σωρό κατεστημένα συμφέροντα, προσωπικά, κομματικά κ.α., ότι τα αμερικανικά σχέδια Άτσεσον ήταν μόνο διχοτομικά.
Από καιρό κοινοποίησα στον κ. Ήφαιστο και άλλους έγγραφα αμερικανικά και αγγλικά, μετά τις 22 Αυγούστου 1964 (σύντομα θα δημοσιευθούν από τον “Αρμό” στο “Κουράγιο Πηνελόπη”), που επιβεβαιώνουν (μαζί με άλλα από πιο πριν) ότι η χωρίς όρους Ένωση ήταν εφικτή, με συμβουλή μάλιστα εκ μέρους των Αμερικανών προς τους Τούρκους «να τα μαζεύουν και να φεύγουν από την Κύπρο»! Ο Μακάριος, τότε, που σωστά εναντιωνόταν στη διχοτόμηση, αρνήθηκε και την καθαρή Ένωση. Ήδη είχε στρέψει τον κυπριακό λαό (μαζί με το ΑΚΕΛ) εναντίον της Ελλάδας, εναντίον της μεραρχίας που έστειλε στην Κύπρο ο Παπανδρέου κι εναντίον της Ένωσης. Ήταν εύκολο να συνεχίσει να διαδίδει ότι επρόκειτο μόνο για κόλπα των Αμερικανών κι ότι δεν υπήρχε δυνατότητα καθαρής Ένωσης.
Σήμερα είναι απόλυτα κατανοητή η παραλογία της επιχειρηματολογίας που θέλει να επιμένει σ’ εκείνη την άγνοια, τη σύγχυση και την παραπλάνηση μιας ολόκληρης εποχής που πολεμούσε, μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, τα πιο γνήσια όνειρά της νομίζοντας ότι τα… εξυπηρετούσε!
Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί μια συζήτηση όπου οι συνομιλητές μου λένε ότι θέλουν για το τι έγραψα ή τι εννοούσα. Χωρίς βιασύνη (και χωρίς σχέση με τις ανάγκες πρόχειρων συζητήσεων στο διαδίκτυο), γίνεται έρευνα και όχι μόνο από εμένα (και όχι μόνο για την περίοδο του σχεδίου Άτσεσον – βλ. και http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm).
Έγγραφα υπάρχουν χιλιάδες. Ακόμη και ένα εκατομμύριο να υπήρχαν, όμως, προφήτης του παρελθόντος κανείς δεν μπορεί να γίνει. Αποτελεί δε περίεργη στάση όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης κοσμοϊστορικών εξελίξεων του παρελθόντος και όταν οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται σε δίκες προθέσεων και σε γιγαντιαία άλματα συλλογισμών που παρακάμπτουν τα κύρια και ουσιώδη. Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνεται είτε για ιστορικά πρόσωπα είτε ακόμη και για λογοτεχνικούς λόγους.
Λυπάμαι αλλά πρέπει να τονίσω ότι μόνο γέλωτες μπορεί να προκαλέσει κάθε ισχυρισμός ότι κανείς γνωρίζει την απόλυτη ιστορική αλήθεια και ότι μπορεί να στηρίζει αυτό τον ισχυρισμό σε δίκες προθέσεων και προφητείες του παρελθόντος. Αυτά δεν είναι μόνο αντί-επιστημονικά αλλά και εκτός κάθε λογικής. Σε κάθε ιστορική φάση τα «έγγραφα», εξάλλου, φωτίζουν κάποιες στιγμές σε πεδία εμπλοκής αναρίθμητων μεταβλητών παραγόντων, κυρίως στο επίπεδο της στρατηγικής και της πολιτικής.
Ανάγνωση αυτών που γράφω χωρίς παρωπίδες και χωρίς ιδεολογικό-κομματική εμπάθεια δείχνει ότι όσον με αφορά φώτισα με λογικό τρόπο, πτυχές πολιτικής ανευθυνότητας και το γεγονός ότι πασίδηλα εισερχόμασταν σε πεδία αστάθειας και εξελίξεων που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε για αντικειμενικούς λόγους. Τίποτα άλλο. Η διαφορά μου με τους συνομιλητές μου είναι ότι εγώ εδώ και σε κάποιες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο, δεν ισχυρίστηκα ότι έκανα κάποια υψιτενή επιστημονική ανάλυση (επιστημονικές αναλύσεις γίνονται σε δημοσιευμένα κείμενα και όχι σε συζητήσεις στο διαδίκτυο όπου εκτιμήσεις της στιγμής κάνουμε). Ούτε βέβαια προφήτεψα κατιτί της περιόδου εκείνης.
(Συνεχίζεται)
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Β Μέρος
Δεν είναι δεοντολογικό, επίσης, την στιγμή που εγώ αναφέροντας το τι είπαν Αμερικανοί για τον Παπανδρέου για να δείξω πόσο αναξιόπιστος συνομιλητής ήταν ως διπλωμάτης-αντιπρόσωπος μιας χώρας, να το αποδίδει ο κ ΑΡ σε εμένα. Ας μην ανησυχεί όμως, θα πω πολύ περισσότερα, και όχι ύβρεις όπως αντιδεοντολογικά και ανοίκεια βαφτίζει!!! τις εκτιμήσεις που έκανα επί συγκεκριμένων ζητημάτων. Για τον Γ. Παπανδρέου γνωρίζουμε ήδη αρκετά, για να μπορούμε να πούμε, μεταξύ άλλων, ότι, α) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος υποσχόμενος πραξικόπημα, β) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος όταν με απίστευτη επιπολαιότητα σκόπευε να μπει σε ναρκοπέδιο πραξικοπημάτων και ανακηρύξεων όταν στην Ελλάδα και Κύπρο στο πολιτικό υπέδαφος κυριαρχούσαν τραμπούκοι του παρακράτους και ξενόβαλτοι πραξικοπηματίες και γ) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος όταν αποδεδειγμένα πλέον δεν είχε την παραμικρή αντίληψη του γεωπολιτικού πεδίου και των στρατηγικών προτεραιοτήτων των μεγάλων δυνάμεων.
Έστω και σε επίπεδο εκτιμήσεων στο διαδίκτυο, πάντως, εγώ, τονίζω ξανά, καμιά προφητεία του παρελθόντος δεν έκανα και ούτε μελλοντικά θα κάνω. Αυτό είναι προνόμιο όσων για λόγους που δεν γνωρίζω κάνουν γιγαντιαία άλματα αναβιώνοντας αριστεροδεξιά μίση και πάθη σε μια στιγμή που Ελλάδα και Κύπρος χρειάζεται να ενωθεί αφήνοντας πίσω αυτά τα παρωχημένα ιδεολογήματα και τα άλματα συλλογισμών που νομιμοποιούν νέους εμφύλιους. Παρά το ότι είμαι κυπριακής καταγωγής, λυπάμαι να πω ότι εκτιμώ πως η Κύπρος δύσκολα θα βρει τον δρόμο της. Ακριβώς, επειδή όπως ο συντρέχων προεκλογικός αγώνας καταμαρτυρεί –αλλά και διάφορες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο– πολλοί κύπριοι είναι ανίατα κολλημένοι στις εμφύλιες ιδεολογικές και κομματικές συγκρούσεις της εποχής του παρακράτους, των βομβιστών της περιόδου 1970-74 και των πραξικοπημάτων. Θα τους βλάψει πολύ γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί. Κυρίως γιατί ενώ ο κόσμος γύρω τους χαλάει στην Κύπρο τα επόμενα χρόνια θα επιδίδονται σε εμφύλιες ιδεολογικό-κομματικές συγκρούσεις.
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Αφού τονίσω ότι η ιστορία θα τονιστεί δεόντως, μια τελευταία λέξη. Από το πιο κείμενό μου κανείς θα πρέπει να λάβει υπόψη ότι το σχέδιο Άτσεσον 4 είναι σημαντικό για μια σειρά λόγων. Πρώτον, εντάσσεται σε μια λογική επεξεργασία της κρίσης που έκαναν οι Αμερικανοί, που άρχισε προγενέστερα και που κράτησε μέχρι το τέλος του χρόνου. Δεύτερον, σε όλες αυτές τις φάσεις οι τούρκοι απέρριπταν τα πάντα περιμένοντας να κάνουμε το λάθος να εισέλθουμε σε εμφύλια διένεξη οπότε θα δρούσε αναλόγως. Τρίτον, το πιο σημαντικό που διάβασα μέχρι στιγμής (έσω χιλιάδες σελίδες και σίγουρα θα βρεθούν πολλά άλλα, μερικά από τα οποία από ότι έμαθα είναι διαβαθμισμένα και δεν είχαν δημοσιοποιηθεί) είναι το εξής του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου: «Η Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική για τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών σε σύγκριση με την Ελλάδα» Γι’ αυτό, «θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ που σχετίζονται με την Τουρκία όσον αφορά μια σύντομη διευθέτηση όσον αφορά το κυπριακό ζήτημα. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε μια ισχυρή Τουρκία φιλική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και εάν σε τελευταία ανάλυση θα διακινδυνεύουμε να αποξενώσουμε και προκαλέσουμε υποχώρηση των ελλήνων συμμάχων». Εκείνες τις μέρες, επίσης, ο Άτσεσον υποδηλώνοντας την ίδια υποβόσκουσα στρατηγική έλεγε «τίποτα που θα μπορούσε να πάθει η Κύπρος δεν είναι αβάστακτο. Μόνο πόλεμος ή μόνιμη αποξένωση της Ελλάδας ή της Τουρκίας από την Δύση είναι καταστροφικό. Τρία μαθήματα που πρέπει να λάβουν υπόψη οι ΗΠΑ. Πρώτον, υπό τις παρούσες συνθήκες μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι αδύνατη. Δεύτερον, ο Παπανδρέου είναι φλύαρος, πανούργος αλλά ηλίθιος, κατά συνέπεια διπλοπρόσωπος και αναξιόπιστος. Τρίτον, πολύ πιθανό ο Ινονού δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει τον στρατό σε περίπτωση κακομεταχείρισης των τουρκοκυπρίων». Επίσης, όταν συζητούσαν λίγες μέρες αργότερα για το πώς θα μεθοδευτεί η απόβαση στην Καρπασία πίσω από τις πλάτες της Ελλάδας, «κάποια επεισόδια» που θα άρχιζαν: «I asked what would trigger the Turkish action, and Acheson answered that nearly anything would serve.»
Και πάλιν, το προνόμιο προφητειών και δικών προθέσεων το έχουν άλλοι. Αυτά είναι μερικά στοιχεία που δείχνουν το ασταθές πεδίο πάνω στο οποίο κινούταν ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Π. Ήφαιστος
Λόγω κάποιου τεχνικού προβλήματος εμφανίστηκε το πιο πάνω σχόλιο χωρίς τα δύο επόμενα που προηγήθηκαν
Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί μια συζήτηση όπου οι συνομιλητές μου λένε ότι θέλουν για το τι έγραψα ή τι εννοούσα. Χωρίς βιασύνη (και χωρίς σχέση με τις ανάγκες πρόχειρων συζητήσεων στο διαδίκτυο), γίνεται έρευνα και όχι μόνο από εμένα (και όχι μόνο για την περίοδο του σχεδίου Άτσεσον – βλ. και http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm).
Έγγραφα υπάρχουν χιλιάδες. Ακόμη και ένα εκατομμύριο να υπήρχαν, όμως, προφήτης του παρελθόντος κανείς δεν μπορεί να γίνει. Αποτελεί δε περίεργη στάση όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης κοσμοϊστορικών εξελίξεων του παρελθόντος και όταν οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται σε δίκες προθέσεων και σε γιγαντιαία άλματα συλλογισμών που παρακάμπτουν τα κύρια και ουσιώδη. Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνεται είτε για ιστορικά πρόσωπα είτε ακόμη και για λογοτεχνικούς λόγους.
Λυπάμαι αλλά πρέπει να τονίσω ότι μόνο γέλωτες μπορεί να προκαλέσει κάθε ισχυρισμός ότι κανείς γνωρίζει την απόλυτη ιστορική αλήθεια και ότι μπορεί να στηρίζει αυτό τον ισχυρισμό σε δίκες προθέσεων και προφητείες του παρελθόντος. Αυτά δεν είναι μόνο αντί-επιστημονικά αλλά και εκτός κάθε λογικής. Σε κάθε ιστορική φάση τα «έγγραφα», εξάλλου, φωτίζουν κάποιες στιγμές σε πεδία εμπλοκής αναρίθμητων μεταβλητών παραγόντων, κυρίως στο επίπεδο της στρατηγικής και της πολιτικής.
Ανάγνωση αυτών που γράφω χωρίς παρωπίδες και χωρίς ιδεολογικό-κομματική εμπάθεια δείχνει ότι όσον με αφορά φώτισα με λογικό τρόπο, πτυχές πολιτικής ανευθυνότητας και το γεγονός ότι πασίδηλα εισερχόμασταν σε πεδία αστάθειας και εξελίξεων που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε για αντικειμενικούς λόγους. Τίποτα άλλο. Η διαφορά μου με τους συνομιλητές μου είναι ότι εγώ εδώ και σε κάποιες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο, δεν ισχυρίστηκα ότι έκανα κάποια υψιτενή επιστημονική ανάλυση (επιστημονικές αναλύσεις γίνονται σε δημοσιευμένα κείμενα και όχι σε συζητήσεις στο διαδίκτυο όπου εκτιμήσεις της στιγμής κάνουμε). Ούτε βέβαια προφήτεψα κατιτί της περιόδου εκείνης.
(Συνεχίζεται)
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Εδώ και το δεύτερο μέρος
Β Μέρος
Δεν είναι δεοντολογικό, επίσης, την στιγμή που εγώ αναφέροντας το τι είπαν Αμερικανοί για τον Παπανδρέου για να δείξω πόσο αναξιόπιστος συνομιλητής ήταν ως διπλωμάτης-αντιπρόσωπος μιας χώρας, να το αποδίδει ο κ ΑΡ σε εμένα. Ας μην ανησυχεί όμως, θα πω πολύ περισσότερα, και όχι ύβρεις όπως αντιδεοντολογικά και ανοίκεια βαφτίζει!!! τις εκτιμήσεις που έκανα επί συγκεκριμένων ζητημάτων. Για τον Γ. Παπανδρέου γνωρίζουμε ήδη αρκετά, για να μπορούμε να πούμε, μεταξύ άλλων, ότι, α) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος υποσχόμενος πραξικόπημα, β) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος όταν με απίστευτη επιπολαιότητα σκόπευε να μπει σε ναρκοπέδιο πραξικοπημάτων και ανακηρύξεων όταν στην Ελλάδα και Κύπρο στο πολιτικό υπέδαφος κυριαρχούσαν τραμπούκοι του παρακράτους και ξενόβαλτοι πραξικοπηματίες και γ) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος όταν αποδεδειγμένα πλέον δεν είχε την παραμικρή αντίληψη του γεωπολιτικού πεδίου και των στρατηγικών προτεραιοτήτων των μεγάλων δυνάμεων.
Έστω και σε επίπεδο εκτιμήσεων στο διαδίκτυο, πάντως, εγώ, τονίζω ξανά, καμιά προφητεία του παρελθόντος δεν έκανα και ούτε μελλοντικά θα κάνω. Αυτό είναι προνόμιο όσων για λόγους που δεν γνωρίζω κάνουν γιγαντιαία άλματα αναβιώνοντας αριστεροδεξιά μίση και πάθη σε μια στιγμή που Ελλάδα και Κύπρος χρειάζεται να ενωθεί αφήνοντας πίσω αυτά τα παρωχημένα ιδεολογήματα και τα άλματα συλλογισμών που νομιμοποιούν νέους εμφύλιους. Παρά το ότι είμαι κυπριακής καταγωγής, λυπάμαι να πω ότι εκτιμώ πως η Κύπρος δύσκολα θα βρει τον δρόμο της. Ακριβώς, επειδή όπως ο συντρέχων προεκλογικός αγώνας καταμαρτυρεί –αλλά και διάφορες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο– πολλοί κύπριοι είναι ανίατα κολλημένοι στις εμφύλιες ιδεολογικές και κομματικές συγκρούσεις της εποχής του παρακράτους, των βομβιστών της περιόδου 1970-74 και των πραξικοπημάτων. Θα τους βλάψει πολύ γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί. Κυρίως γιατί ενώ ο κόσμος γύρω τους χαλάει στην Κύπρο τα επόμενα χρόνια θα επιδίδονται σε εμφύλιες ιδεολογικό-κομματικές συγκρούσεις.
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Επαναληπτική ανάρτηση
Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί μια συζήτηση όπου οι συνομιλητές μου λένε ότι θέλουν για το τι έγραψα ή τι εννοούσα. Χωρίς βιασύνη (και χωρίς σχέση με τις ανάγκες πρόχειρων συζητήσεων στο διαδίκτυο), γίνεται έρευνα και όχι μόνο από εμένα (και όχι μόνο για την περίοδο του σχεδίου Άτσεσον – βλ. και http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm).
Έγγραφα υπάρχουν χιλιάδες. Ακόμη και ένα εκατομμύριο να υπήρχαν, όμως, προφήτης του παρελθόντος κανείς δεν μπορεί να γίνει. Αποτελεί δε περίεργη στάση όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης κοσμοϊστορικών εξελίξεων του παρελθόντος και όταν οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται σε δίκες προθέσεων και σε γιγαντιαία άλματα συλλογισμών που παρακάμπτουν τα κύρια και ουσιώδη. Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνεται είτε για ιστορικά πρόσωπα είτε ακόμη και για λογοτεχνικούς λόγους.
Λυπάμαι αλλά πρέπει να τονίσω ότι μόνο γέλωτες μπορεί να προκαλέσει κάθε ισχυρισμός ότι κανείς γνωρίζει την απόλυτη ιστορική αλήθεια και ότι μπορεί να στηρίζει αυτό τον ισχυρισμό σε δίκες προθέσεων και προφητείες του παρελθόντος. Αυτά δεν είναι μόνο αντί-επιστημονικά αλλά και εκτός κάθε λογικής. Σε κάθε ιστορική φάση τα «έγγραφα», εξάλλου, φωτίζουν κάποιες στιγμές σε πεδία εμπλοκής αναρίθμητων μεταβλητών παραγόντων, κυρίως στο επίπεδο της στρατηγικής και της πολιτικής.
Ανάγνωση αυτών που γράφω χωρίς παρωπίδες και χωρίς ιδεολογικό-κομματική εμπάθεια δείχνει ότι όσον με αφορά φώτισα με λογικό τρόπο, πτυχές πολιτικής ανευθυνότητας και το γεγονός ότι πασίδηλα εισερχόμασταν σε πεδία αστάθειας και εξελίξεων που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε για αντικειμενικούς λόγους. Τίποτα άλλο. Η διαφορά μου με τους συνομιλητές μου είναι ότι εγώ εδώ και σε κάποιες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο, δεν ισχυρίστηκα ότι έκανα κάποια υψιτενή επιστημονική ανάλυση (επιστημονικές αναλύσεις γίνονται σε δημοσιευμένα κείμενα και όχι σε συζητήσεις στο διαδίκτυο όπου εκτιμήσεις της στιγμής κάνουμε). Ούτε βέβαια προφήτεψα κατιτί της περιόδου εκείνης.
(Συνεχίζεται)
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Επαναληπτική Β μέρος
Β Μέρος
Δεν είναι δεοντολογικό, επίσης, την στιγμή που εγώ αναφέροντας το τι είπαν Αμερικανοί για τον Παπανδρέου για να δείξω πόσο αναξιόπιστος συνομιλητής ήταν ως διπλωμάτης-αντιπρόσωπος μιας χώρας, να το αποδίδει ο κ ΑΡ σε εμένα. Ας μην ανησυχεί όμως, θα πω πολύ περισσότερα, και όχι ύβρεις όπως αντιδεοντολογικά και ανοίκεια βαφτίζει!!! τις εκτιμήσεις που έκανα επί συγκεκριμένων ζητημάτων. Για τον Γ. Παπανδρέου γνωρίζουμε ήδη αρκετά, για να μπορούμε να πούμε, μεταξύ άλλων, ότι, α) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος υποσχόμενος πραξικόπημα, β) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος όταν με απίστευτη επιπολαιότητα σκόπευε να μπει σε ναρκοπέδιο πραξικοπημάτων και ανακηρύξεων όταν στην Ελλάδα και Κύπρο στο πολιτικό υπέδαφος κυριαρχούσαν τραμπούκοι του παρακράτους και ξενόβαλτοι πραξικοπηματίες και γ) ήταν απίστευτα πολιτικά ανεύθυνος όταν αποδεδειγμένα πλέον δεν είχε την παραμικρή αντίληψη του γεωπολιτικού πεδίου και των στρατηγικών προτεραιοτήτων των μεγάλων δυνάμεων.
Έστω και σε επίπεδο εκτιμήσεων στο διαδίκτυο, πάντως, εγώ, τονίζω ξανά, καμιά προφητεία του παρελθόντος δεν έκανα και ούτε μελλοντικά θα κάνω. Αυτό είναι προνόμιο όσων για λόγους που δεν γνωρίζω κάνουν γιγαντιαία άλματα αναβιώνοντας αριστεροδεξιά μίση και πάθη σε μια στιγμή που Ελλάδα και Κύπρος χρειάζεται να ενωθεί αφήνοντας πίσω αυτά τα παρωχημένα ιδεολογήματα και τα άλματα συλλογισμών που νομιμοποιούν νέους εμφύλιους. Παρά το ότι είμαι κυπριακής καταγωγής, λυπάμαι να πω ότι εκτιμώ πως η Κύπρος δύσκολα θα βρει τον δρόμο της. Ακριβώς, επειδή όπως ο συντρέχων προεκλογικός αγώνας καταμαρτυρεί –αλλά και διάφορες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο– πολλοί κύπριοι είναι ανίατα κολλημένοι στις εμφύλιες ιδεολογικές και κομματικές συγκρούσεις της εποχής του παρακράτους, των βομβιστών της περιόδου 1970-74 και των πραξικοπημάτων. Θα τους βλάψει πολύ γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί. Κυρίως γιατί ενώ ο κόσμος γύρω τους χαλάει στην Κύπρο τα επόμενα χρόνια θα επιδίδονται σε εμφύλιες ιδεολογικό-κομματικές συγκρούσεις.
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Αφού τονίσω ότι η ιστορία θα τονιστεί δεόντως, μια τελευταία λέξη. Από το πιο κείμενό μου κανείς θα πρέπει να λάβει υπόψη ότι το σχέδιο Άτσεσον 4 είναι σημαντικό για μια σειρά λόγων. Πρώτον, εντάσσεται σε μια λογική επεξεργασία της κρίσης που έκαναν οι Αμερικανοί, που άρχισε προγενέστερα και που κράτησε μέχρι το τέλος του χρόνου. Δεύτερον, σε όλες αυτές τις φάσεις οι τούρκοι απέρριπταν τα πάντα περιμένοντας να κάνουμε το λάθος να εισέλθουμε σε εμφύλια διένεξη οπότε θα δρούσε αναλόγως. Τρίτον, το πιο σημαντικό που διάβασα μέχρι στιγμής (έσω χιλιάδες σελίδες και σίγουρα θα βρεθούν πολλά άλλα, μερικά από τα οποία από ότι έμαθα είναι διαβαθμισμένα και δεν είχαν δημοσιοποιηθεί) είναι το εξής του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου: «Η Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική για τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών σε σύγκριση με την Ελλάδα» Γι’ αυτό, «θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ που σχετίζονται με την Τουρκία όσον αφορά μια σύντομη διευθέτηση όσον αφορά το κυπριακό ζήτημα. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε μια ισχυρή Τουρκία φιλική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και εάν σε τελευταία ανάλυση θα διακινδυνεύουμε να αποξενώσουμε και προκαλέσουμε υποχώρηση των ελλήνων συμμάχων». Εκείνες τις μέρες, επίσης, ο Άτσεσον υποδηλώνοντας την ίδια υποβόσκουσα στρατηγική έλεγε «τίποτα που θα μπορούσε να πάθει η Κύπρος δεν είναι αβάστακτο. Μόνο πόλεμος ή μόνιμη αποξένωση της Ελλάδας ή της Τουρκίας από την Δύση είναι καταστροφικό. Τρία μαθήματα που πρέπει να λάβουν υπόψη οι ΗΠΑ. Πρώτον, υπό τις παρούσες συνθήκες μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι αδύνατη. Δεύτερον, ο Παπανδρέου είναι φλύαρος, πανούργος αλλά ηλίθιος, κατά συνέπεια διπλοπρόσωπος και αναξιόπιστος. Τρίτον, πολύ πιθανό ο Ινονού δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει τον στρατό σε περίπτωση κακομεταχείρισης των τουρκοκυπρίων». Επίσης, όταν συζητούσαν λίγες μέρες αργότερα για το πώς θα μεθοδευτεί η απόβαση στην Καρπασία πίσω από τις πλάτες της Ελλάδας, «κάποια επεισόδια» που θα άρχιζαν: «I asked what would trigger the Turkish action, and Acheson answered that nearly anything would serve.»
Και πάλιν, το προνόμιο προφητειών και δικών προθέσεων το έχουν άλλοι. Αυτά είναι μερικά στοιχεία που δείχνουν το ασταθές πεδίο πάνω στο οποίο κινούταν ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Επαναληπτική Α μέρος
Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί μια συζήτηση όπου οι συνομιλητές μου λένε ότι θέλουν για το τι έγραψα ή τι εννοούσα. Χωρίς βιασύνη (και χωρίς σχέση με τις ανάγκες πρόχειρων συζητήσεων στο διαδίκτυο), γίνεται έρευνα και όχι μόνο από εμένα (και όχι μόνο για την περίοδο του σχεδίου Άτσεσον – βλ. και http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm).
Έγγραφα υπάρχουν χιλιάδες. Ακόμη και ένα εκατομμύριο να υπήρχαν, όμως, προφήτης του παρελθόντος κανείς δεν μπορεί να γίνει. Αποτελεί δε περίεργη στάση όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης κοσμοϊστορικών εξελίξεων του παρελθόντος και όταν οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται σε δίκες προθέσεων και σε γιγαντιαία άλματα συλλογισμών που παρακάμπτουν τα κύρια και ουσιώδη. Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνεται είτε για ιστορικά πρόσωπα είτε ακόμη και για λογοτεχνικούς λόγους.
Λυπάμαι αλλά πρέπει να τονίσω ότι μόνο γέλωτες μπορεί να προκαλέσει κάθε ισχυρισμός ότι κανείς γνωρίζει την απόλυτη ιστορική αλήθεια και ότι μπορεί να στηρίζει αυτό τον ισχυρισμό σε δίκες προθέσεων και προφητείες του παρελθόντος. Αυτά δεν είναι μόνο αντί-επιστημονικά αλλά και εκτός κάθε λογικής. Σε κάθε ιστορική φάση τα «έγγραφα», εξάλλου, φωτίζουν κάποιες στιγμές σε πεδία εμπλοκής αναρίθμητων μεταβλητών παραγόντων, κυρίως στο επίπεδο της στρατηγικής και της πολιτικής.
Ανάγνωση αυτών που γράφω χωρίς παρωπίδες και χωρίς ιδεολογικό-κομματική εμπάθεια δείχνει ότι όσον με αφορά φώτισα με λογικό τρόπο, πτυχές πολιτικής ανευθυνότητας και το γεγονός ότι πασίδηλα εισερχόμασταν σε πεδία αστάθειας και εξελίξεων που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε για αντικειμενικούς λόγους. Τίποτα άλλο. Η διαφορά μου με τους συνομιλητές μου είναι ότι εγώ εδώ και σε κάποιες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο, δεν ισχυρίστηκα ότι έκανα κάποια υψιτενή επιστημονική ανάλυση (επιστημονικές αναλύσεις γίνονται σε δημοσιευμένα κείμενα και όχι σε συζητήσεις στο διαδίκτυο όπου εκτιμήσεις της στιγμής κάνουμε). Ούτε βέβαια προφήτεψα κατιτί της περιόδου εκείνης.
(Συνεχίζεται)
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Μέχρι να διορθωθεί η ανάρτηση παραθέτω το Α μέρος
Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί μια συζήτηση όπου οι συνομιλητές μου λένε ότι θέλουν για το τι έγραψα ή τι εννοούσα. Χωρίς βιασύνη (και χωρίς σχέση με τις ανάγκες πρόχειρων συζητήσεων στο διαδίκτυο), γίνεται έρευνα και όχι μόνο από εμένα (και όχι μόνο για την περίοδο του σχεδίου Άτσεσον – βλ. και http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm).
Έγγραφα υπάρχουν χιλιάδες. Ακόμη και ένα εκατομμύριο να υπήρχαν, όμως, προφήτης του παρελθόντος κανείς δεν μπορεί να γίνει. Αποτελεί δε περίεργη στάση όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης κοσμοϊστορικών εξελίξεων του παρελθόντος και όταν οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται σε δίκες προθέσεων και σε γιγαντιαία άλματα συλλογισμών που παρακάμπτουν τα κύρια και ουσιώδη. Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνεται είτε για ιστορικά πρόσωπα είτε ακόμη και για λογοτεχνικούς λόγους.
Λυπάμαι αλλά πρέπει να τονίσω ότι μόνο γέλωτες μπορεί να προκαλέσει κάθε ισχυρισμός ότι κανείς γνωρίζει την απόλυτη ιστορική αλήθεια και ότι μπορεί να στηρίζει αυτό τον ισχυρισμό σε δίκες προθέσεων και προφητείες του παρελθόντος. Αυτά δεν είναι μόνο αντί-επιστημονικά αλλά και εκτός κάθε λογικής. Σε κάθε ιστορική φάση τα «έγγραφα», εξάλλου, φωτίζουν κάποιες στιγμές σε πεδία εμπλοκής αναρίθμητων μεταβλητών παραγόντων, κυρίως στο επίπεδο της στρατηγικής και της πολιτικής.
Ανάγνωση αυτών που γράφω χωρίς παρωπίδες και χωρίς ιδεολογικό-κομματική εμπάθεια δείχνει ότι όσον με αφορά φώτισα με λογικό τρόπο, πτυχές πολιτικής ανευθυνότητας και το γεγονός ότι πασίδηλα εισερχόμασταν σε πεδία αστάθειας και εξελίξεων που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε για αντικειμενικούς λόγους. Τίποτα άλλο. Η διαφορά μου με τους συνομιλητές μου είναι ότι εγώ εδώ και σε κάποιες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο, δεν ισχυρίστηκα ότι έκανα κάποια υψιτενή επιστημονική ανάλυση (επιστημονικές αναλύσεις γίνονται σε δημοσιευμένα κείμενα και όχι σε συζητήσεις στο διαδίκτυο όπου εκτιμήσεις της στιγμής κάνουμε). Ούτε βέβαια προφήτεψα κατιτί της περιόδου εκείνης.
(Συνεχίζεται)
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Πρώτο μέρος
Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί μια συζήτηση όπου οι συνομιλητές μου λένε ότι θέλουν για το τι έγραψα ή τι εννοούσα. Χωρίς βιασύνη (και χωρίς σχέση με τις ανάγκες πρόχειρων συζητήσεων στο διαδίκτυο), γίνεται έρευνα και όχι μόνο από εμένα (και όχι μόνο για την περίοδο του σχεδίου Άτσεσον – βλ. και http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm).
Έγγραφα υπάρχουν χιλιάδες. Ακόμη και ένα εκατομμύριο να υπήρχαν, όμως, προφήτης του παρελθόντος κανείς δεν μπορεί να γίνει. Αποτελεί δε περίεργη στάση όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης κοσμοϊστορικών εξελίξεων του παρελθόντος και όταν οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται σε δίκες προθέσεων και σε γιγαντιαία άλματα συλλογισμών που παρακάμπτουν τα κύρια και ουσιώδη. Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνεται είτε για ιστορικά πρόσωπα είτε ακόμη και για λογοτεχνικούς λόγους.
Λυπάμαι αλλά πρέπει να τονίσω ότι μόνο γέλωτες μπορεί να προκαλέσει κάθε ισχυρισμός ότι κανείς γνωρίζει την απόλυτη ιστορική αλήθεια και ότι μπορεί να στηρίζει αυτό τον ισχυρισμό σε δίκες προθέσεων και προφητείες του παρελθόντος. Αυτά δεν είναι μόνο αντί-επιστημονικά αλλά και εκτός κάθε λογικής. Σε κάθε ιστορική φάση τα «έγγραφα», εξάλλου, φωτίζουν κάποιες στιγμές σε πεδία εμπλοκής αναρίθμητων μεταβλητών παραγόντων, κυρίως στο επίπεδο της στρατηγικής και της πολιτικής.
Ανάγνωση αυτών που γράφω χωρίς παρωπίδες και χωρίς ιδεολογικό-κομματική εμπάθεια δείχνει ότι όσον με αφορά φώτισα με λογικό τρόπο, πτυχές πολιτικής ανευθυνότητας και το γεγονός ότι πασίδηλα εισερχόμασταν σε πεδία αστάθειας και εξελίξεων που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε για αντικειμενικούς λόγους. Τίποτα άλλο. Η διαφορά μου με τους συνομιλητές μου είναι ότι εγώ εδώ και σε κάποιες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο, δεν ισχυρίστηκα ότι έκανα κάποια υψιτενή επιστημονική ανάλυση (επιστημονικές αναλύσεις γίνονται σε δημοσιευμένα κείμενα και όχι σε συζητήσεις στο διαδίκτυο όπου εκτιμήσεις της στιγμής κάνουμε). Ούτε βέβαια προφήτεψα κατιτί της περιόδου εκείνης.
(Συνεχίζεται)
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
1ο μέρος
Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί μια συζήτηση όπου οι συνομιλητές μου λένε ότι θέλουν για το τι έγραψα ή τι εννοούσα. Χωρίς βιασύνη (και χωρίς σχέση με τις ανάγκες πρόχειρων συζητήσεων στο διαδίκτυο), γίνεται έρευνα και όχι μόνο από εμένα (και όχι μόνο για την περίοδο του σχεδίου Άτσεσον – βλ. και http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm).
Έγγραφα υπάρχουν χιλιάδες. Ακόμη και ένα εκατομμύριο να υπήρχαν, όμως, προφήτης του παρελθόντος κανείς δεν μπορεί να γίνει. Αποτελεί δε περίεργη στάση όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης κοσμοϊστορικών εξελίξεων του παρελθόντος και όταν οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται σε δίκες προθέσεων και σε γιγαντιαία άλματα συλλογισμών που παρακάμπτουν τα κύρια και ουσιώδη. Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνεται είτε για ιστορικά πρόσωπα είτε ακόμη και για λογοτεχνικούς λόγους.
Λυπάμαι αλλά πρέπει να τονίσω ότι μόνο γέλωτες μπορεί να προκαλέσει κάθε ισχυρισμός ότι κανείς γνωρίζει την απόλυτη ιστορική αλήθεια και ότι μπορεί να στηρίζει αυτό τον ισχυρισμό σε δίκες προθέσεων και προφητείες του παρελθόντος. Αυτά δεν είναι μόνο αντί-επιστημονικά αλλά και εκτός κάθε λογικής. Σε κάθε ιστορική φάση τα «έγγραφα», εξάλλου, φωτίζουν κάποιες στιγμές σε πεδία εμπλοκής αναρίθμητων μεταβλητών παραγόντων, κυρίως στο επίπεδο της στρατηγικής και της πολιτικής.
Ανάγνωση αυτών που γράφω χωρίς παρωπίδες και χωρίς ιδεολογικό-κομματική εμπάθεια δείχνει ότι όσον με αφορά φώτισα με λογικό τρόπο, πτυχές πολιτικής ανευθυνότητας και το γεγονός ότι πασίδηλα εισερχόμασταν σε πεδία αστάθειας και εξελίξεων που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε για αντικειμενικούς λόγους. Τίποτα άλλο. Η διαφορά μου με τους συνομιλητές μου είναι ότι εγώ εδώ και σε κάποιες άλλες συζητήσεις στο διαδίκτυο, δεν ισχυρίστηκα ότι έκανα κάποια υψιτενή επιστημονική ανάλυση (επιστημονικές αναλύσεις γίνονται σε δημοσιευμένα κείμενα και όχι σε συζητήσεις στο διαδίκτυο όπου εκτιμήσεις της στιγμής κάνουμε). Ούτε βέβαια προφήτεψα κατιτί της περιόδου εκείνης.
(Συνεχίζεται)
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Β Μέρος
Αγαπητέ Παναγιώτη,
Το ποιος προκαλεί γέλωτες είναι άλλη ιστορία. Μιλώντας για τον εαυτό μου ποτέ δεν είπα ότι κατέχω την απόλυτη αλήθεια, ούτε εγώ ούτε βέβαια ο Άντης Ροδίτης. Το μόνο που είπα είναι ότι δεν έχει νόημα να αποδομήσω μία προς μία τις ανιστόρητες και αντιεπιστημονικές θέσεις σου και ότι αυτό γίνεται στο υπό έκδοση έργο του Άντη Ροδίτη. Εκεί ο αναγνώστης θα καταλάβει ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι, διότι παρατίθεται πλήθος πηγών και με ιδιαίτερη πειστικότητα οδηγεί αβίαστα τον αναγνώστη στα ίδια συμπεράσματα που κι εγώ κατέληξα και έναντι των οποίων εσύ εθελοτυφλείς, παραμένοντας προσκολλημένος σε πολιτικές ψευδοθέσεις στις οποίες βάσισες τις πεποιθήσεις μιας ζωής. Κατανοητό, αλλά όχι να μας λες ότι διεκδικούμε ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια.
Γιατί είναι λοιπόν αντιεπιστημονικές οι θέσεις σου; Πρώτον, διότι δεν είναι χρονολογημένες. Λαμβάνεις αυθαίρετα αποσπάσματα από αυθαίρετες χρονικά στιγμές και προσπαθείς με ένα “κόψε-ράψε” άσχετων μεταξύ τους μαρτυριών να καταδείξεις τι ακριβώς; Ούτε αυτό είναι σαφές, το τι προσπαθείς να κάνεις, το ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα της ανάλυσής σου, η οποία είναι και εξ αυτού του λόγου αντιεπιστημονική. Δεύτερον, ή μάλλον τρίτον, η ανάλυσή σου βρίθει εμφανών αντιφάσεων, μία από τις οποίες εντόπισε παραπάνω ο Άντης: Βαφτίζεις τον Παπανδρέου “πραξικοπηματία”, τη στιγμή που βάζεις τους Αμερικανούς να τον υβρίζουν διότι… αρνούνταν να κάνει το πραξικόπημα! Αντιλαμβάνομαι, αγαπητέ Παναγιώτη, ότι όλη η μακαριακή παράταξη έχετε βασίσει την “αντιστασιακότητα” και την “αγωνιστικότητά” σας, μαζί με το μίσος σας για την Ένωση, σε έναν ψεύτικο “αντιχουντισμό”, που αποτέλεσε το βασικό άλλοθι του Μακαρίου για την απομάκρυνσή του από την Ελλάδα, ενώ ακόμη και σήμερα δεν διστάζετε να συκοφαντείτε ως “χουντικούς” ή “νοσταλγούς της ΕΟΚΑ Β΄” όσους επιμένουν ακόμη και σήμερα, μετά από 38 χρόνια κατοχής, να πιστεύουν στην Ένωση. Μόνο που… κατά του Παπανδρέου, που δεν ήταν χούντα, αυτό το επιχείρημα δεν ισχύει. Τι κάνεις λοιπόν εσύ; Προκειμένου να αποδομήσεις τον Παπανδρέου, τον βαφτίζεις κι αυτόν “πραξικοπηματία”, άρα “χουντικό”, άρα να που δικαιώνεται πάλι ο Μακάριος και η προδοτική πολιτική του. Αυτό είναι το σαφές κίνητρο και κριτήριο των γραφομένων σου, όμως δεν παύει να είναι σφόδρα αντιεπιστημονικό.
Ο τέταρτος λόγος για τον οποίο είναι αντιεπιστημονικές οι θέσεις σου είναι διότι εσύ ακριβώς είσαι αυτός που κάνει δίκη προθέσεων προσπαθώντας να διαστρεβλώσει την πολύ απλή πραγματικότητα: Ότι υπήρξαν ημέρες, συγκεκριμένες ημέρες, στις οποίες ο αμερικανικός παράγοντας ευνόησε και προώθησε την πλήρη και άνευ όρων Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο αντίλογός σου σε αυτά είναι όλως αόριστος για το “στρατηγικό περιβάλλον” και το ευμετάβλητο των αποφάσεων των Μεγάλων Δυνάμεων και μπλα μπλα, το οποίο ουδέποτε μας διευκρίνησες για ποιο λόγο δεν θα ευνοούσε την Ένωση και για ποιο λόγο, αφού η Ένωση είχε συντελεστεί, θα μπορούσε τότε πια να ακολουθήσει άλλη πολιτική ο αμερικανικός παράγοντας. Κάνεις λοιπόν δίκη προθέσεων επειδή ΜΠΟΡΕΙ να ακολουθούσε άλλη πολιτική στη συνέχεια ο αμερικανικός παράγοντα. Μα με τη λογική αυτή ούτε τη Μεραρχία θα έπρεπε να είχαμε στείλει ποτέ, ούτε τίποτε άλλο να κάναμε για την Κύπρο, παρά μόνον να την εγκαταλείψουμε και να την αφήσουμε στη μοίρα της. Η δίκη προθέσεων συνίσταται στο ότι δεν μένεις στην ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ στάση του αμερικανικού παράγοντα, αλλά βασίζεις την ανάλυσή σου στο τι ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να είναι την επαύριο η στάση του αμερικανικού παράγοντα, χωρίς να έχεις καμία ένδειξη για την αλλαγή στάσης. Αντιθέτως, τα γεγονότα συνηγορούν στο ότι η αμερικανική στάση άλλαξε ακριβώς επειδή ο Ελληνισμός έχασε την ευκαιρία να επιτύχει τη μόνη “δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού”, την Ένωση, που ευνοούσε πλήρως τα σχέδια και τις ανάγκες των Αμερικανών. Όταν είδαν ότι δεν μπορούσαν να λύσουν ΕΤΣΙ το Κυπριακό, στράφηκαν στο να ευνοήσουν τα αγγλο-τουρκικά σχέδια. Δεν εξηγείς δηλαδή ΓΙΑΤΙ θα μεταβάλλονταν η αμερικανική στάση σε περίπτωση που είχε επιτευχθεί η Ένωση, έστω και κόντρα στον Μακάριο.
Διότι δεν χρειαζόταν πραξικόπημα για να παρακαμφθεί ο Μακάριος. Χρειαζόταν απλώς ένας πιο επιδέξιος πολιτικός χειρισμός από τον Παπανδρέου, που έπρεπε να βρει τρόπο να παρακάμψει τον Μακάριο. Ίσως δεν τον άφησε η εντιμότητά του, που επέμενε να “διαρρέει τα σχέδια των Αμερικανών” στον Μακάριο. Τα σχέδια για πλήρη Ένωση! Και για να μπορείτε σήμερα εσείς, οι θλιβεροί απολογητές του, να επαίρεστε για την ψευδοδικαίωση που έλαβε από το εγκληματικό πραξικόπημα της Ιωαννίδειας χούντας και την προδοσία της κυπριακής άμυνας από την Ελλάδα του Ιωαννίδη, αλλά και του Καραμανλή. Ο μεγαλοφυέστερος μεταξύ όλων των προδοτών, ο Μακάριος, κατάφερε να βγει “λάδι” από την ιστορία και να έχει σήμερα ορκσιμένους υπερασπιστές, σαν και του λόγου σου, που είναι διατεθειμένοι να πουν οποιαδήποτε ανοησία για να τον υπερασπιστούν.
Αν δεν λυπάσαι εσύ για την επιστημονική σου υπόσταση, ολόκληρος καθηγητής, να γράφεις με αυτόν τον τρόπο και να υποστηρίζεις τέτοιες θέσεις, δεν υπάρχει λόγος να λυπηθούμε εμείς οι υπόλοιποι. Η δική σου αξιοπιστία βλάπτεται, καθώς ο εκλεκτός σου, αρχιπροδότης Μακάριος, που επιστρατεύονται τέτοιου είδους επιχειρήματα προς υπεράσπισή του.
Θα ήθελα, στην πραγματικά απίστευτη προσπάθεια τού Παναγιώτη Ήφαιστου να διασύρει το όνομα του Γεωργίου Παπανδρέου (ως “πραξικοπηματία” κ.α.) προς όφελος τού μύθου Μακαρίου, του οποίου η κατάρρευση έχει από καιρό αρχίσει, να παραθέσω απλώς ένα απόσπασμα επιστολής τού Παπανδρέου προς Μακάριο, της 25ης Φεβρουαρίου 1964:
«…το έθνος μας, ο Ελληνισμός, αποτελεί ενιαίον σύνολον. Η Κύπρος αποτελεί αξιόλογον τμήμα τού Έθνους. Και φρονώ ότι αι αρχαί, αι οποίαι θα πρέπει να διέπουν τας σχέσεις των μερών προς το σύνολον θα πρέπει να είναι σχέσεις αμοιβαίας ενημερώσεως, συνεργασίας, αλληλεγγύης. Και θα πρέπει να υπάρχει εναρμόνισις και ιεράρχησις και μέσων και σκοπών. Και αυτό σήμερον εις τας σχέσεις τής Ελληνικής Κυβερνήσεως, η οποία φέρει την γενικοτέραν ευθύνην του Ελληνισμού, και της ηγεσίας τής Κύπρου, δυστυχώς δεν συμβαίνει. Κινδυνεύομεν να πληροφορούμεθα τας Υμετέρας πρωτοβουλίας ως αναγνώσται τού διεθνούς τύπου… Επίσης ασυντόνιστοι εκδηλούνται μέχρι σήμερον αι δυναμικαί πρωτοβουλίαι των Ελλήνων τής Κύπρου.
»Τοιαύται, όμως, συνθήκαι ασυντονίστου και ασυναρτήτου δράσεως οδηγούν εις μέγαν κίνδυνον και είναι, κατά την γνώμην μου ανάξιαι αμφοτέρων ημών. Εάν επληροφορείτο την κατάστασιν το Έθνος ουδέποτε θα μας συνεχώρει…
»Εν αυτή τη εννοία τής Ενότητος τού Ελληνισμού και της επηυξημένης ευθύνης των Αθηνών, ως Κέντρου τού Ελληνισμού, επιθυμώ να εκδηλώσω την ζωηράν μου επιθυμίαν όπως συντελεσθή μεταξύ ημών πλήρης και συνεχής επαφή, συνεννόησις και εναρμόνισις απόψεων. Εάν αι περιστάσεις το υπηγόρευαν θα ήτο δυνατόν να υπάρξη και συμπεφωνημένη διαφωνία…»
Ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε την 1η Μαρτίου επιβεβαιώνοντας όλα όσα δεν θα υπήρχε λόγος να του τα υπενθυμίσει κανένας, και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός τής Ελλάδος, όλα όσα έπαυαν να είναι αυτονόητα από τη στιγμή που χρειαζόταν να επιβεβαιώνονται με υπενθυμίσεις και επιστολές.
Νομίζω ότι η συζήτηση τελειώνει εδώ. Οι διαιρέσεις δεξιός-κομμουνιστής, μακαριακός-γριβικός, ενωτικός-ανθενωτικός κτλ, μου ήταν πάντα αηδιαστικές. Σε κάθε περίπτωση περιγράφουν το κακό παρελθόν μας και όσοι θέλουν να αναλώνονται με αυτό είναι ελεύθεροι να το κάνουν. Τώρα, ανεξήγητο είναι το άλμα του ΓΜ ότι α) ήμουν εναντίον της Ένωσης, β) ήμουν μακαριακός, γ) τι πεποιθήσεις είχα μια ζωή κτλ. Πως το ξέρει! Ειλικρινά ξαφνιάζομαι με το κλίμα εμφυλίου πολέμου με αφορμή διαφορετικές εκτιμήσεις. Εκτιμώντας κάποια ιστορικά ζητήματα με διαφορετικό τρόπο είναι αφορμή για ταμπέλες; Ούτε που πρόσεξε ο ΓΜ τι έγραψα για τις «επιστημονικές δημοσιεύσεις» και την διαφορά με τις συζητήσεις στο διαδίκτυο. Ας μην ανησυχεί όμως θα έλθουν και οι άλλες. Ούτε λογοτεχνία θα είναι ούτε προφητείες του παρελθόντος. Όσο για τις κριτικές επισημάνσεις αναφορικά με αυτά που έγραψα ειλικρινά δεν τις κατανοώ, ιδιαίτερα την σκωπτική διάθεση για το «στρατηγικό περιβάλλον» και την αμερικανική στρατηγική. Η υποτίμησή τους προσδιορίζουν και την χαμηλή βαθμίδα των δικών του εκτιμήσεων. Ούτε επίσης κατανοώ τι υπερασπίζεται; Την ΕΟΚΑ Β και το παρακράτος; Αυτοί δηλαδή ήταν οι ενωτικοί ήρωες. Όσοι έτσι τους θεωρούν να τους χαίρονται. Αμήν. Τέλος, για τον Παπανδρέου. Υποσχέθηκε σε ξένους πραξικόπημα ή όχι! Κινήθηκε σε ένα πεδίο ασάφειας ναι ή όχι! Αυτό πράττοντας είχε τα νώτα του φυλαγμένα στην Αθήνα ναι ή όχι! Κατανοούσε το στρατηγικό περιβάλλον ναι ή όχι! Κατανοούσε την γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας ναι ή όχι! και τα λοιπά. Ας κλείσω λέγοντας πως από ότι κατάλαβα μέχρι στιγμής εάν μου ζητούσαν να γίνω … ιστορικός δικηγόρος του Γεωργίου Παπανδρέου δεν θα αναλάμβανα … την υπόθεση!
Παναγιώτης Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Υστερόγραφο. Σε προηγούμενη συζήτηση στο διαδίκτυο που είναι αναρτημένη είχα την εξής φράση που αξίζει να παρατεθεί για κλείσιμο: «Τέλος, κάπου η συζήτηση είναι και άσκοπη γιατί καταντά διάλογος κωφαλάλων. Μοιάζει με εκείνη την εναέρια εικόνα όπου ταξιδιώτες που επιβαίνουν σε δύο ή περισσότερα αεροπλάνα προσπαθούν να συνομιλήσουν, παρά το γεγονός ότι τα αεροπλάνα αυτά κινούνται σε διαφορετικό ύψος, διαφορετικό προσανατολισμό και διαφορετικές εποχές.» Ο κάθε ενδιαφερόμενος το διαπιστώνει εύκολα διαβάζοντας τα αναρτημένα κείμενα.
Παναγιώτη Ήφαιστε, επιβεβαιώνεις με τον καλύτερο τρόπο ότι ο μόνος στόχος σου είναι η σπίλωση και η συκοφάντηση. Όπως ακριβώς ανέφερα παραπάνω, ότι επιχειρείς να βγάλεις τον Παπανδρέου “πραξικοπηματία” για να δικαιώσεις την προδοτική στάση του Μακάριου το 1964, έτσι και τώρα προσπαθείς να με βγάλεις εμένα “υπερασπιστή της ΕΟΚΑ Β΄”. Από πού κι ως πού;
Λάθος, όμως, Παναγιώτη μου. Την αλήθεια υπερασπίζομαι. Αυτή που επιχειρείς εσύ με όπλο τη συκοφαντία και τον σχετικισμό να κατακρεουργήσεις.
Αλλά η αλήθεια θα λάμψει. Ήδη λάμπει.
Γιώργο, ως δικηγόρος είναι καλό λέξεις όπως “συκοφαντία” να τις χρησιμοποιείς με φειδώ. Τώρα, για ιστορική συκοφαντία θα εννοείς. Στα χιλιάδες αρχεία που έχω πλέον έβαλα την λέξη “coup d’ eta” (πραξικόπημα). Μου έβγαλε εκατοντάδες αναφορές σε αναφορά με τις προθέσεις του Παπανδρέου. Έτσι, στην τύχη παραθέτω ένα αγγλικό 24.8.1964
Immediate Top Secret
Telegram number 1252 time despatched 6.26 pm time received 7.05 pm – Sir R.Murray Athens to Foreign Office, 18 August, 1964
I asked M. Kostopoulos whether he could enlarge on M. Papandreou’s ideas of how to sell Enosis to the Cypriots and achieve as he had suggested, a vote of Parliament to create “Enosis without conditions” (Rennie’s secret and personal letter of August 14 to me).
M. Kostopoulos said of course this had become much more difficult since Soviet intervention. He asked me to transmit to you a proposal which he said M. Papandreou had put to my United States colleague last night vis: that Greece should cause a coup d’etat to be carried out in Cyprus before agreement with Turkey, and that this coup d’etat should include an immediate declaration of Enosis to be ratified by some public or Parliamentary vote within a matter of days: that we and the United States should assume the task of restraining a Turkish reaction: and that after this Enosis Greece should come to terms with Turkey.
(sic) I said this would imply an act of faith on the part of Turkey which it was extremely doubtful she could perform, apart from other international complications, but in any case I would transmit his idea to you. He added that of course it would be fatal if, in the process of our taking care of Turkish reaction to the coup d’etat – Enosis, M. Inonu was put in the opposition of being able to say later that he had agreed to it.
(sic) I am consulting my United States colleague and my comments follow. Foreign Office please pass Immediate Washington and UK Mission Geneva. (PREM 11/4712).
Οι “προθέσεις” του Παπανδρέου (για όποιο έχει μελετήσει την περίοδο)ήταν κατόπιν επίσημης συμφωνίας με τον Μακάριο η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Προς τούτο ο Παπανδρέου έστειλε στην Κύπρο και μια ελληνική μεραρχία δύναμης Σώματος Στρατού. Λόγω της αδυναμίας της Ελλάδας να στείλει και στόλο και αεροπορία και να επιβάλει το δίκιο με τη βία, ήταν αναγκασμένος να επιδιώκει τον στόχο μόνο με διπλωματικά μέσα και κάποια στήριξη από τη μεραρχία. Ο Μακάριος που έχει σήμερα πλέον αποδειχθεί πόσο ανθενωτικός ήταν, εκμεταλλευόταν την ελληνική αδυναμία για να αντιμάχεται την Ένωση, ιδιαίτερα όταν κατάλαβε πως και οι Αμερικανοί την ευνοούσαν εφόσον δεν μπορούσαν με τη διχοτόμηση να εντάξουν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ.
Ο Παπανδρέου είχε θέσει στους Αμερικανούς όρο ότι μόνο για την Ένωση χωρίς όρους θα απομάκρυνε δια της βίας τον Μακάριο από την εξουσία και εφόσον θα είχε τη συμπαράσταση και της κυπριακής Βουλής.
Όλοι όσοι θεωρούν σημαντικότερη από την Ένωση την απεξαρτημένη από την Ελλάδα Κύπρο (μεταξύ των οποίων και ο κ. Ήφαιστος) θεωρούν και τον Μακάριο “ιδεολογία” σημαντικότερη από την Ένωση. Κι αναζητούν αποσπάσματα εγγράφων από δω κι απο κεί ν’ αποδείξουν τον Γεώργιο Παπανδρέου… πραξικοπηματία! Το κωμικό είναι ότι ακόμα και με την ατόφια Ένωση στο χέρι ο Παπανδρέου ΔΕΝ έκαμε κανένα πραξικόπημα στον Μακάριο. Με τέτοια αποσπάσματα ο κ. ‘Ηφαιστος νομίζει ότι μπορεί να θολώσει τα νερά και να κρατήσει “δικαιωμένο” τον Μακάριο και μαζί του όλους όσοι τόσο τραγικά και καταστροφικά για τον ελληνισμό δυστυχώς τον λάτρεψαν!
Παναγιώτη Ήφαιστε, ως δικηγόρος σου λέω ότι αν συνεχίσεις την οδό της συκοφαντίας, δεν θα έχω κανένα ενδοιασμό να κινηθώ και δικαστικά ακόμη εναντίον σου και να αποδειχθεί έτσι στο πανελλήνιο, που εξακολουθεί να τρέφει σεβασμό για σένα, ποιος πραγματικά είσαι. Δεύτερη προειδοποίηση δεν θα υπάρξει.
(Διορθωμένο σωστό κείμενο)
Τι φτωχά και φτηνά “επιχειρήματα” και διαστρεβλώσεις των αδιαμφισβήτητων στοιχείων που παραθέτει ο πασίγνωστος για τις αποκαλύψεις του για το “Σύστημα Σόρος”, για τους γλοιώδεις δοσίλογους του σχεδίου Ανάν, πασίγνωστος και για την βαθύτατα δημοκρατική-πατριωτική του στάση ζωής καθηγητής κ. Ήφαιστος! Αυτοαποκαλύπτονται κι όλας ότι επικροτούν χωρίς καμιά ηθική αναστολή, το να ανέτρεπε τον Μακάριο αυτός που κατά τον εις τον ίδιο πολιτικό χώρο ανήκοντα Καφαντάρη, κατ΄απαίτηση των Άγγλων εντολέων του “αιματοκύλισε την Αθήνα για 400 πραιτωριανούς” στις 3 Δεκεμβρίου 1944!… Τι ιδεοληπτική εμαπάθεια! Πόση τυφλή από στερεότυπα και προκατάληψη εμφυλιοπολεμική μισαλλοδοξία!!!… Και στην υπηρεσία ποιων αντικειμενικά; Κάθε στοιχειωδώς νοήμων συμπολίτης καταλαβαίνει πολύ καλά πως οι υποσχέσεις των διεστραμμένων “πλανηταρχών” δολοφόνων των λαών της γης προς τον πολιτικό ηγέτη της αγγλόδουλης παράταξης Γ.Π. είχαν τ΄’οση αξιοπιστία όση και οι περί του αυτού υποσχέσεις (για Ένωση της Κύπρου) προς τον πράκτορά τους Ιωαννίδη που κραύγαζε, αφού έκανε το πραξικόπημα κατά Μακαρίου που δεν πέτυχε να κάνει ο Γ.Π.: “Με εξαπάτησαν οι Αμερικάνοι!”… Το ίδιο εξάλλου έκαναν και με Σαντάμ Χουσείν, τον πρώην υποχείριό τους όταν τον εξώθησαν και τον στήριζαν απλόχερα σε πολυετή πόλεμο κατά του Ιράν, κατόπιν αντίπαλό τους (όταν θέλησε να πουλά σε ελεύθερο νόμισμα όχι σε δολλάρια το πετρέλαιο, όπως κι ο Καντάφι πρόσφατα…) Είναι πασίγνωστο ότι του άναψαν παρασκηνιακά το πράσινο φως για προσάρτηση του Κουβέιτ, τον έριξαν στην παγίδα, αμέσως μετά ισοπέδωσαν το Ιράκ… Η ελληνική κοινωνία, ειδικά σήμερα, χρειάζεται αντικειμενική πληροφόρηση, ενδελεχή έρευνα, νηφάλια κριτική σκέψη, διασταυρούμενη με γεγονότα σχετιζόμενα ή παρεμφερή προς το κάθε εξεταζόμενο θέμα. Εξαγωγή ιστορικών και πολιτικών συμπερασμάτων και κρίσεων μετά από επιστημονική διασταύρωση ιστορικής εμπειρίας και γεωπολιτικής ανάλυσης.
Θερμά συγχαρητήρια κ Ήφαιστε, αν και δεν έχω την τύχη να σας γνωρίζω προσωπικά) για την όλη πολύχρονη (ηρωική για τα σημερινά δεδομένα) προσπάθειά σας να πέσουν (έστω σε όσους είναι ικανοί να το κάνουν) οι παρωπίδες της παραπληροφόρησης και της ιδεολογικά χουλιγκανικής μαζοποιητικής συστημικής αλλοτριωτικής πρoπαγάνδας…