Ενωμένοι θα νικήσουμε!
Η Ελλάδα έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα για μια «άλλη Ευρώπη». Οι λαοί της ιστορικής ηπείρου το δέχτηκαν ασμένως. Οι κυβερνήσεις τους όμως, πειθήνιες στον γερμανικό ηγεμονισμό με το πρόσχημα μιας υποθετικής αξίωσής μας για «κούρεμα» που όμως δεν τέθηκε στο τραπέζι από ελληνικής πλευράς αντέδρασαν πολυτρόπως. Αδικώντας εμάς καταδικάζουν ταυτόχρονα τους λαούς τους.
Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές σε ευρωενωσιακό διακυβερνητικό επίπεδο μείναμε χωρίς αποφασιστικούς συμμάχους. Σε επίπεδο θεσμών στέκουν κοντά μας αρκετοί αξιωματούχοι.
Το Βερολίνο αλαζονικό και άπληστο θέλει να πνίξει στη γένεσή της κάθε αμφισβήτηση της απόλυτης κυριαρχίας του. Τρέμει το επεκτατικό ενδεχόμενο του ελληνικού πειράματος.
Η Γερμανία εξουσιάζει την Ευρώπη , τώρα χωρίς σιδερένια γροθιά και ένοπλη βία, αλλά με αθόρυβο, αναίμακτο και αποτελεσματικότερο όπλο την οικονομική ασφυξία. Το Βερολίνο ακούει τις ΗΠΑ στο θέμα της Ρωσίας και παρακούει στο ελληνικό ζήτημα για το οποίο η Ουάσιγκτον ζητεί μια πιο ευέλικτη συμπεριφορά.
Οι Αμερικανοί φοβούνται δικαιολογημένα ότι τυχόν ελληνική έξοδος θα οδηγήσει σε γενικότερη ανεξέλεγκτη αποσταθεροποίηση την ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομία, αλλά πιέζουν μόνον διακριτικά την Γερμανία. Την χρειάζονται στο βαθμό που επιλέγει την γεωπολιτική σύμπλευση μαζί τους, παγώνει τις οικονομικοπολιτικές σχέσεις της με τη Μόσχα και απωθεί για το απώτατο μέλλον την ανάδειξη της Ευρώπης σε αυτόνομο πόλο.
Τα μνημόνια μας έχουν δεμένους χειροπόδαρα. Το αμάρτημά μας είναι ότι θέλουμε να σπάσουμε αυτές τις αλυσίδες. Δικές μας και των άλλων.
Πέρα από την «παράταση» τα πολύ δύσκολα είναι τα ναρκοπέδια του χρηματοδοτικού και του δημοσιονομικού κενού. Χρωστούμε για το 2015 22,5 δισ. € σε χρεολύσια και τόκους. Δεν μπορούμε να τα βρούμε επί του παρόντος στις αγορές και απορρίπτουμε για ευνόητους λόγους την στάση πληρωμών. Διογκώνεται εξάλλου το δημοσιονομικό μας κενό από την κάθετη μείωση των φορολογικών εσόδων και την μαύρη τρύπα του ασφαλιστικού. Δια της εις άτοπον απαγωγής θα απευθυνθούμε εκ νέου στους δανειστές με ό,τι δυστυχώς σημαίνει αυτό.
Η στάση της Γερμανίας θυμίζει τις αγριότερες φάσεις της Ιεράς Εξέτασης. Και αυτή του Σόϊμπλε τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή όπως τον περιγράφει ο Ντοστογιέφσκι στους Αδελφούς Καραμαζώφ. Εκεί ο Ιεροεξεταστής πανευτυχής διότι έπραξε το χρέος του και καταδίκασε σε θάνατο πολλούς αιρετικούς, συνδαύλισε με το φανατισμένο πλήθος την πυρά που τους αποτέφρωσε στην πλατεία της Σεβίλλης. Τώρα ανακρίνει τον Χριστό που εντόπισε ότι επανήλθε στη γη.
Η «αγία φρουρά» του Ιεροεξεταστή συνέλαβε κατ’ εντολήν του τον Κύριο και τον έκλεισε σε μια θεοσκότεινη στενή θολωτή φυλακή του «αγίου Δικαστηρίου». Την νύχτα ο Ιεροεξεταστής ξεκλειδώνει την σιδερόπορτα, κυττάζει κατάματα τον Φυλακισμένο και του ζητά να απολογηθεί: «Γιατί ήρθες να μας ενοχλήσεις ; (…) Πριν από 1500 χρόνια ήρθες να διδάξεις στους ανθρώπους την ελευθερία. Μα εμείς, αφού τους υποδουλώσαμε, τους κάναμε να πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι, αν και φέρανε την ελευθερία τους και τη ρίξανε στα πόδια μας» (Η συνέχεια στο αριστούργημα του Ντοστογιέφσκι).
Θέλουν να μας ταπεινώσουν και αν – άπαγε της βλασφημίας – υποκύψουμε να μας δακτυλοδειχτούν ως πανευρωπαϊκό παράδειγμα προς αποφυγήν.
Ένα σύμπλεγμα μεγαλείου (Deutschland über alles!) θολώνει την κρίση της γερμανικής ηγεσίας, ή πάντως ενός τμήματός της. Αλλά οφείλει συνειδητοποιώντας τις συνέπειες της άρνησής της να συμπράξει σε έναν έντιμο συμβιβασμό. Η Ελλάδα έχει προχωρήσει σε σοβαρά βήματα που αγγίζουν τον σκληρό πυρήνα των πεποιθήσεών της.
Οι όποιοι πάντως αντιδρώντες μη ξεχνούν την αλήθεια του Επικτήτου : «ταράσσει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα» (Εγχειρίδιον V ). Ας δουν λοιπόν κατάματα τα πράγματα, παρακάμπτοντας τα δόγματα…
Αν αντιμετωπίσουμε την προκλητικότητα ενωμένοι, θα νικήσουμε. Οι όποιες αντιπαραθέσεις μας να αφορούν σ’ αυτό που είπε ο Αριστείδης στον Θεμιστοκλή, ποιος θα κάνει μεγαλύτερο καλό στην πατρίδα, «περί του οκότερος ημέων πλέω αγαθά την πατρίδα εργάσεται» ( Ηρόδοτος Η, 79).
Νικούν αυτοί που δεν υποκύπτουν
Τα λόγια τα ψεύτικα και τα μεγάλα και τα ωσαννά των πρώτων ημερών αντικαταστάθηκαν στο Eurogroup της Δευτέρας με τα «άρον, άρον σταύρωσον αυτήν». Την Έλλάδα.
Δεν ήταν μόνον ο δηλητηριώδης Σόϊμπλε, μας λοιδόρησε ακόμα και ο Σκικλούνα της λιλιπούτειας Μάλτας – αυτής που δεν εντόπιζε ο τούρκος ναύαρχος, τηλεγραφώντας το αμίμητο «Μάλτα γιοκ»!
Προς στιγμήν, με σπινθήρα το ελληνικό φαινόμενο, οι ευρωπαϊκοί λαοί άρχισαν να χαμογελούν, σε αντίθεση με τις συμβιβασμένες ηγεσίες τους, που πασχίζουν να τους επαναφέρουν στην «πολιτική ορθότητα». Αν οι υποχείριες εξουσίες μπορέσουν να επιβληθούν στους Έλληνες, θα τιθασσεύσουν ασφαλώς και τους λαούς τους. Το πρώτο κρίνει το δεύτερο. Και επειδή αυτό το ξέρουν, παραμιλούν εναντίον μας.
Δεν ξέρουμε ποιους συμβουλεύονται οι πολιτικοί υφιστάμενοι των δανειστών μας, αλλά αν ρωτούσαν τον Paul Krougman, θα τους βεβαίωνε πως η συνταγή των πρωτογενών πλεονασμάτων με λιτότητα έχει σφόδρα αρνητικά αποτελέσματα στην παραγωγή, ιδίως όταν η χώρα ( όπως κακή ώρα η Ελλάδα) δεν έχει δικό της νόμισμα.
Αναπάντεχα φιλικός ο Τόνυ Μπλερ μας θεωρεί μέρος μείζονος ευρωπαϊκού προβλήματος και ψέγει τους δανειστές μας διότι μας φόρτωσαν βάρη που αδυνατούμε να αντέξουμε. Αναρωτιέται μάλιστα τι θα συνέβαινε στη δική του χώρα, αν η οικονομία της παρουσίαζε κάμψη 25%, για να συμπεράνει ότι «θα γινόταν επανάσταση». Στην Αγγλία !
Μας «λυπάται» δηλώνει ο Μέγας Ιεροεξεταστής των ημερών μας Σόϊμπλε γι’ αυτό μας βασανίζει μέχρι να υποκύψουμε στον εξανδραποδισμό. Αλληλέγγυός του, ως μη όφειλε, ο Ολάντ βεβαιώνει τους εκβιαστές μας ότι «η Ευρώπη είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει έναGrexit». Από αυτό το πλευρό να κοιμάται …
Τον αποστομώνει πάντως η γερμανική Die Zeit (15/2/15) θυμίζοντάς του, πως «αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, η Ευρώπη ως ιδέα και ως δύναμη τάξης σύντομα θα ανήκει στην ιστορία». Και επιμένοντας ότι για την Ευρώπη «το Grexit θα συνιστούσε οικονομική και πολιτική καταστροφή πρώτου βαθμού»!
Ούτε όμως της εχέφρονος «Zeit» ούτε του ευθύφρονος Krougman τις καθαρές φωνές ακούει το τευτονικό ντουέτο Μέρκελ –Σόϊμπλε. Αντίθετα τρομοκρατεί και επιβάλλεται στους αστόχαστους εταίρους μας.
Τίμιος με την αλήθεια ο Paul Krougman ξεφώνισε τους υπουργούς του Eurogroup (New York Times, 17-2-15) :
«Υποθέτω ότι είναι πιθανόν να είναι απλά ανόητοι – να μην καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα τού 2015 δεν είναι η Ιρλανδία τού 2010 και ότι αυτό το είδος εκφοβισμού δεν θα λειτουργήσει (…). Το πιο πιθανό , έχουν αποφασίσει να σπρώξουν την Ελλάδα στον γκρεμό».
Και καταλογίζει στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και τους ΥπΟικ τους «είτε έτσι, είτε αλλιώς έλλειψη σοφίας, εκπληκτική και τρομακτική»!
Η λιτότητα δεν είναι φάρμακο. Είναι φαρμάκι. Η γενίκευση της εφαρμογής της στην Ευρώπη είναι η βασική αιτία της κακοδαιμονίας της ιστορικής ηπείρου. Για την αποτίναξη αυτής της δουλείας το ελληνικό κυβερνητικό πείραμα μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως καταλύτης. Η διεθνής εικόνα του των πρώτων ημερών και ο δημόσιος λόγος εντός και εκτός συνόρων έχει κατά γενική ομολογία ένα άρωμα ηρεμίας, αξιοπρέπειας και αποφασιστικότητας. Διάπυρος ευχή να διατηρηθεί και να ενισχυθεί.
Δεν έλειψαν βεβαίως και οι κακοφωνίες, όπως π.χ. η αλλόκοτη εξίσωση της αριστείας με την … ρετσινιά (sic)!
Η ωμότητα των αγορών και των εκτελεστικών τους πολιτικών οργάνων είναι ανελέητη. Ευελπιστούμε ως το παρά 5’να πρυτανεύσει στα παθιασμένα μυαλά του γερμανικού διδύμου η κοινή λογική, για να απεξαρτηθούν και των αλλωνών.
Και επειδή ο αμερικανός νομπελίστας τους παρομοίασε με τον Κάτωνα τον Τιμητή που κάθε ομιλία του την έκλεινε με το delendaest Carthago ενώ αυτοί με το delenda est Athena εμείς να τους παραπέμψουμε στις Satirae του Ορατίου όπου ο ποιητής επισημαίνει πως η τραγική ιστορία που αφηγείται αφορά τον καθένα τους αν αλλάξει το όνομα του ήρωα : Mutato nomine, de te tabula narratur !
Οι δανειστές – εκβιαστές αρνούνται την ελληνική πρόταση για μια συμφωνία – γέφυρα προς κάλυψη των βραχυπρόθεσμων χρηματοδοτικών μας αναγκών.
Η κυβέρνηση τίθεται ενώπιον τελεσιγράφου. Δεν της υποδεικνύουμε να μην επιδείξει ευελιξία αλλά πρέπει να αντιτάξει στους εκβιαστές – συνοδοιπόρους του Δ’ Ράϊχ ότι αν, ο μη γένοιτο, εξουθενωθεί η Ελλάς, αυτοί θα είναι τα επόμενα θύματα.
Σε ό,τι μας αφορά : α) Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. β) Να επαναληφθεί η απάντηση των υπερασπιστών του Ρούπελ «τα οχυρά δεν παραδίδονται, κατακτώνται», που προκάλεσε τότε τον θαυμασμό των επιτιθέμενων Γερμανών.
Τελικά νικούν αυτοί που δεν υποκύπτουν!