Γράφει η Δημήτρης Νατσιός.
Έλα, της θάλασσας θεριό
και του πελάγου μπόρα,
το φοβερό σκουπιδαριό,
να διώξεις απ’ τη Χώρα!
Ν. Γκάτσος
Ο κ. υπουργός της πάλαι ποτέ Εθνικής και νυν νεοταξικής Παιδείας, δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία. Σύμφωνα με το “Πρώτο Θέμα”, όταν ο Κώστας Γαβρόγλου έφτασε σε ηλικία 24 ετών, το 1971, και κλήθηκε να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό για μια θητεία μόλις οκτώ μηνών, προτίμησε να την εξαγοράσει ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ. (Λόγω της εκ της Πόλης καταγωγής του). Τώρα υπεραμύνεται της θητείας…. Ο Καραϊσκάκης, ο Αχιλλέας της Ρούμελης, και όλοι οι νέοι και αρχαίοι καπεταναίοι του Γένους, στους αρνητές στράτευσης, εφάρμοζαν κάτι περίεργες και “σκοταδιστκές πρακτικές”, ως θα έλεγε μια προοδευτική συνιστώσα…Ας τις δούμε:
Στην αρχαία Αθήνα όσους αρνούνταν να στρατευτούν, τους ριψάσπιδες (= ρίπτω την ασπίδα) τους φορούσαν γυναικεία ρούχα, τους περιέφεραν στην πόλη και τους διαπόμπευαν μέχρι εσχάτης ξεφτίλας. Οι λιποτάκτες χαρακτηρίζονταν «άτιμοι» – και τα τέκνα τους κληρονομούσαν το στίγμα- δεν είχαν κανένα πολιτικό, δικαίωμα, ήταν ηθικά εκμηδενισμένοι, αξιοκαταφρόνητοι. Είναι γνωστός ο όρκος των Αθηναίων εφήβων: «Ου καταισχύνω τα όπλα…. αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών, και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω…».
Για την Σπάρτη ήταν αδιανόητη η αποφυγή στράτευσης. Οι δειλοί ανασκολπίζονταν. Στα «αποφθέγματα Λακαινών» του Πλούταρχου διασώζεται το εξής:
«Η Δαμάτρια, ακούγοντας πως ο γιος της ήταν δειλός και ανάξιός της στην μάχη, όταν αυτός έφτασε στο σπίτι, τον σκότωσε. Το επίγραμμα στον τάφο της είναι το εξής: “τον παραβάντα νόμους Δαμάτριον έκτανε (=σκότωσε) μήτηρ, η Λακεδαιμονία τον Λακεδαιμόνιον”. (εκδ. «Κάκτος», σελ. 227).
Αυτά στην αρχαία εποχή όπου η φιλοπατρία και η ανδρεία ήταν αρετές, τρανές και σπουδαίες. Για τους αρχαίους η αξία ενός άνδρα συμπυκνώνεται στην περίφημη ομηρική φράση: «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Ενώ «της δειλίας αισχρά γίγνεται τέκνα», η δειλία, η λιποταξία, γεννοβολά αισχρά τέκνα.
Στην νεότερη εποχή εξόχως αποκαλυπτική και ξεκαρδιστική είναι η τακτική του στρατάρχη της Ρούμελης, του Καραϊσκάκη. Αυτός, όπως γράφει ο Δημήτρης Φωτιάδης στην βιογραφία του, «έσερνε ένα γυναικείο παλιόβρακο, γνωστό σ’ όλο το ασκέρι του με τ’ όνομα το βρακί της Κατερίνας, που το φόραγε στους φοβιτσιάρηδες». Όταν η πατρίδα κινδύνευε και ήθελε ο στρατηγός να στρατολογήσει πολεμιστές πήγαινε στα χωριά και τους μάζευε. Όσους κρύβονταν, τους κιοτήδες, «τις σαπιοκοιλιές», όπως τους ονόμαζε ο Καραϊσκάκης, τους ξετρύπωνε και τους ανάγκαζε να φορέσουν «το βρακί της Κατερίνας». (Η Κατερίνα ήταν περιβόητο για την ελευθεριότητά του γύναιο της περιοχής). Όσοι λαγόκαρδοι και κιοτήδες φορούσαν «το βρακί» ντροπιάζονταν διά βίου και συνήθως εξαφανίζονταν, για να γλιτώσουν τον περίγελω του κόσμου και κυρίως των οικείων τους, μανάδων,αδελφών και γυναικών τους. Εκείνα τα χρόνια «μιλούσαν οι καρδιές, τώρα μιλούν τα χρήματα» (Κανάρης). Οι λιποτάκτες ατιμάζονταν ως ανάξιοι της πατρίδας. Αναστήθηκε το Γένος από ανθρώπους «τρελούς» σαν τον Καραϊσκάκη, που με τις ηρωϊκές «αποκοτιές τους» έδιναν θάρρος. Χαρακτηριστικό το παρακάτω επεισόδιο, το οποίο αναφέρει ο Φωτιάδης (σελ. 111). Συνήθιζε στις μάχες ο στρατηγός να προκαλεί τους Τούρκους με βρισιές και χοντρά πειράγματα. «Μέσα στο ξάναμμα της μάχης», (στο Κομπότι, στις 8 Ιουνίου του 1821), τους φωνάζει.
– Ουχά, κιοτήδες, σταθείτε ωρέ να πολεμήσετε!
– Ποιος είσαι εσύ ωρέ, που θα μας πεις κιοτήδες;
– Είμαι ο γιος της καλογριάς και σας χέζω!
– Εμάς, γκιαούρη, χέζεις;
– Εσάς μεμέτηδες!
– Περίμενε, μπάσταρδε, να σε πιάσουμε, να σε σουβλίσουμε και τότες βλέπεις τι θα κρένει ο πισινός σου!
– Εμένα, ωρέ, θα σουβλίσετε;
– Εσένα, ωρέ, Καραϊσκάκη!
– Αμ τότες σταθήτε ν’ ακούσετε από τώρα τι κρένει (=λέει) ο πισινός μου!
Πηδάει πάνω σ’ ένα βράχο, ξεβρακώνεται, τεντώνει γυμνό τον κώλο του στους οχτρούς και τους φωνάζει:
– να ωρέ Τούρκοι…!
Ήταν όμως κρυμμένος κοντά ένας Τούρκος, τον πυροβόλησε και είδε και τρόμαξε να γιατροπορευτεί από το βόλι που τον βρήκε «στα μεριά». Όταν όμως έγινε το βαυαροκρατούμενο κρατίδιο οι αγωνιστές παραμερίστηκαν και τα αξιώματα πήγαιναν στους απειροπόλεμους πολιτικάντηδες, στο ζυμάρι των Τούρκων. Και επιδαψίλευαν τους εαυτούς τους με γελοιωδέστατους τίτλους. «Έλεγε ο Κολοκοτρώνης καταγελών: και ευγενέστατον και πανευγενέστατον και ενδοξότατον και εκλαμπρότατον και εξοχότατον και μεγαλειότατον με ονόμασαν, μόνο τον τίτλο του παναγιότατου δε μ’ έδωκαν». (Σπηλιάδης, «Απομνημονεύματα», τομ. Γ΄, σελ. 38).
Από την αυγή του νεοελληνικού βίου διαφαίνεται ποιοι θα κυβερνούν: «οι εκλαμπρότατοι», οι οποίοι στους εθνικούς αγώνες προτιμούσαν «το βρακί» παρά το πεδίο της τιμής. Τώρα βέβαια επεκτάθηκε η τακτική του …«βρακοφορέματος» και εν καιρώ ειρήνης. Το 1940 κάτι παρόμοιο συμβαίνει. Οι γιοι των «εκλαμπρότατων» αναπαύονται «βοηθητικοί» στα μετόπισθεν, ενώ ο απλός λαός κατασκοτώνεται για την τιμή του έθνους στα βορειοηπειρώτικα βουνά, στις αετοράχες της Πίνδου. Στο βιβλίο του «Οπλίτης στο αλβανικό μέτωπο», ο σπουδαίος λαογράφος Δημ. Λουκάτος, γράφει: «Σήμερα, 25 Νοεμβρίου 1940, έκαμα μια βόλτα στα γραφεία των Εμπέδων. Ένα σωρό φαντάροι έχουν βολευτεί εκεί μέσα. Μ’ ένα μπιλιετάκι, μ’ έναν γνωστό, από δω και από κει, τα κατάφεραν. Τώρα είναι ήσυχοι. Είναι όλοι τους από αριστοκρατικές αθηναϊκές οικογένειες, και πολλοί έρχονται στο γραφείο τους με ιδιόκτητη κούρσα. Τους ξεχωρίζεις από τα καλοχτενισμένα μαλλιά, τα μεταξωτά πουκάμισα, τα καλοβαλμένα φανταρίστικα, και το ρολόι του χεριού. Τους ξεχωρίζεις ακόμα, από το ακατάδεχτο ύφος τους και την απροθυμία τους να σ’ εξυπηρετήσουν. Τα τσακίσματα και τις ευγένειες τα σπαταλάνε στους αξιωματικούς…». (εκδ. «Ποταμός», σελ. 25). Αυτοί οι κιοτήδες, οι γόνοι των «καλών» οικογενειών, διακρίθηκαν την περίοδο της Κατοχής, ως δοσίλογοι ή μαυραγορίτες. Όταν απελευθερωθήκαμε γλίτωσαν την κρεμάλα, γιατί εκμεταλλεύτηκαν τον εμφυλιοπολεμικό κυκεώνα, έγιναν φανατικοί του καθεστώτος, έκαναν τις βρωμοδουλειές του, και έλαβαν άφεσιν αμαρτιών. Οι έκγονοί τους, μαζί με τις αιματοβαμμένες περιουσίες τους, κληρονόμησαν και την αφιλοπατρία, την αποφυγή της στράτευσης, τον παρασιτισμό.
Ποιοι, τα τελευταία χρόνια του σαλταδορισμού, είναι φυγόστρατοι, απαλλάσσοντα από το χρέος της υπηρετήσεως της πατρίδας; Κάποιοι γόνοι πολιτικών, επώνυμοι αθλητές, καλλιτέχνες και λοιποί τζιτζιφιόγκοι και μοσχοαναθρεμμένοι γιοι και ανηψιοί των ισχυρών οικονομικά παραγόντων, αφιλόπατροι καριερίστες και οι… Ιεχωβάδες. Όλο το “φοβερό σκουπιδαριό” που λυμαίνεται, δηλαδή, τον τόπο. Αν ήταν δυνατόν να αποκαλυφθούν, θα διαπιστώναμε πως είναι αυτοί που λεηλάτησαν την πατρίδα, που κατέχουν περίοπτες και χρυσοπλήρωτες θέσεις του Δημοσίου, που ροκανίζουν επιδοτήσεις, είναι όλοι τους «εκλαμπρότατοι» και «πανευγενέστατοι”. ( Και ένιοι σεβασμιότατοι). Και αντί να μάθουμε ποιοι είναι «οι σαπιοκοιλιές», να τους φορέσει ο λαός το περιβόητο…εσώρουχο, μήπως και ξεκουμπιστούν από την ντροπή και γλιτώσει ο τόπος, επιβραβεύονται με αξιώματα και τιμές.
Και όμως η θητεία ενός νέου αποτελεί ύψιστο καθήκον. Παρ’ όλη την κατασυκοφάντηση του στρατού μας τις τελευταίες μεταπολιτευτικές δεκαετίες, η εμπιστοσύνη του λαού παραμένει ακλόνητη σ’ αυτόν. Ο στρατός για έναν νέο συνιστά σχολείο πατριδογνωσίας, πειθαρχίας, συναλληλίας, αλληλεγγύης.. πηγαίνεις παιδί, γυρίζεις άντρας, έλεγαν οι παλιοί. Όποιος για αστείο λόγο δεν υπηρετούσε, του έμενε κουσούρι μια ζωή, κορίτσι καλό για παντρειά κανείς δεν του εμπιστευόταν, εύκολα δουλειά δεν έβρισκε.
Όταν ήμασταν ακόμη Ρωμιοί, πριν γίνουμε Ευρωπαίοι, οι άντρες μιλούσαν με καμάρι για την στρατιωτική τους θητεία, αν και οι τότε κακουχίες και οι στερήσεις, είναι αδιανόητες για την σημερινή γενιά του κινητού, της κατάληψης και του χαβαλέ. Τώρα το εκσυχγρονιστικό – νεοεποχίτικο σαράκι της αρνησιπατρίας και της απέχθειας για την στράτευση, φωλιάζει στις καρδιές των νέων, με αποτέλεσμα η θητεία να θεωρείται χάσιμο χρόνου, κοροϊδία. Οι παρελάσεις, που τονώνουν το αίσθημα ασφάλειας του λαού μας και λειτουργούν ως αναλαμπές εθνικής υπερηφάνειας – τόσο απαραίτητες για την κρισιμότατη περιοχή και εποχή μας – μπήκαν στο στόχαστρο των χασομέρηδων της ειρηνοφιλίας. Και είναι σίγουρο ότι θα καταργηθούν, μόνο μια παρέλαση θα γίνεται: της παρδαλής υπερηφάνειας.
( Έφτασε, θυμάμαι, κάποτε και ένας πρόεδρος της ΟΛΜΕ να ζητήσει την κατάργησή των εθνικών παρελάσεων, διότι αποτελούν φασιστικό κατάλοιπο. Τέτοια παραδείγματα από τους «εκλαμπρότατους» και τους νεόπλουτους του χρήματος και πνεύματος παίρνει η λαϊκή ψυχή, οι νέοι, και αποβάλλουν κάθε ευγενική πνοή, κάθε εδραία αξία).
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν γεννιόταν αγόρι εύχονταν στην μάνα: να σου ζήσει, να γίνει καπετάνιος, να του γράψουν και τραγούδι. Τώρα γεμίσαμε «λιανοπαίδια», που, αντί για παντελόνια, φορούν του Καραϊσκάκη το ατιμωτικό -λέξη του Μακρυγιάννη αυτή -κωλόπανο…
(Ζητώ συγγνώμη για τις ορολογίες, αλλά είναι της γενιάς του ’21, η οποία, ευτυχώς, δεν γνώριζε από την όλο κουδουνίσματα και κορδακισμούς γλώσσα της σήμερον).
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
12 comments
Ως συνήθως σιωπή για την Αριστερά, που αποτελεί τον επίσημο διεθνιστικό φορέα της αρνησιπατρίας και της εκκοσμίκευσης (που υποτίθεται πως απεχθάνεται ο αρθρογράφος) ήδη από την εποχή των συμμοριτών, προδοτών του ΚΚΕ. Βλέπεις πως οι “εθνικά ομόψυχοι”, “πατριώτες” τα αποδίδουν όλα σε κάποιον μυστηριώδη “εκσυγχρονισμό” και σε κάποια πιο μυστηριώδη και αφηρημένη “νέα τάξη” και αποφεύγουν συστηματικά να παραδεχθούν πως η Αριστερή υλιστική ιδεολογία της μαρξιστικής-φροϋδικής μυθολογίας της απελευθέρωσης των ενστίκτων αποτελεί την ιδεολογική προμετωπίδα αυτής της εκσυγχρονιστικής παγκοσμιοποίησης. Αλλά πώς θα μπορούσαν να το παραδεχθούν αυτό αφού οι ίδιοι δεν διστάζουν να στηρίξουν ανοιχτά τους φορείς αυτής της ιδεολογίας, όταν πιστεύουν πως οι συμμορίτες μπορούν να εξασφαλίσουν τις υλικές προϋποθέσεις μιας παρασιτικής επιβίωσης, με τα χρήματα των… τοκογλύφων φυσικά. Εντάξει, μπορεί τώρα οι Αριστεροί, στους οποίους βάσισαν τις ελπίδες τους, να γλείφουν εκεί που έφτυναν (όπως έκαναν πάντα στην ιστορία τους) και οι “πατριώτες” να έμειναν με τις παρελάσεις της…”παρδαλής υπερηφάνειας”. Αλλά τι να κάνουμε, αυτή ίσως να είναι η τιμωρία τους.
Βεβαίως αυτή η αντίληψη των “πατριωτών” επεκτείνεται και στην ερμηνεία της ιστορίας. Έτσι, βλέπεις πως για το 1940 αναφέρονται ξανά σε κάποιους μυστηριώδεις “εκλαμπρότατους”, “αριστοκράτες” κτλ. και φυσικά αποσιωπούν τη στάση των συμμοριτών του ΚΚΕ:
«Ο πόλεμος αυτός που προκλήθηκε από τη βασιλομεταξική σπείρα, που διατάχτηκε από τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας. Ούτε είναι βέβαια «πόλεμος κατά του φασισμού», όπως δήλωσε κυνικά ο αρχιφασίστας Μεταξάς, ο δήμιος του λαού μας. Μα ούτε και πόλεμος για την απελευθέρωση των ελληνικών μειονοτήτων της Αλβανίας άπ’ το ζυγό του ιταλικού φασισμού και της Αλβανικής αστοτσιφλικάδικης κλίκας, γι’ αυτό ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί νάχει καμμιά σχέση με την ελευθερία» Μανιφέστο του ΚΚΕ, 7 Δεκεμβρίου 1940
Έχω ξαναπεί πως δεν χρειαζόμαστε τέτοιους δασκάλους. Τέτοιοι δάσκαλοι το μόνο που μπορούν να παράγουν είναι Τσίπρες. Τσίπρες που γεννούν Τσίπρες. Αντιθέτως χρειαζόμαστε Συντηρητικούς Δεξιούς αντι-κομμουνιστές Δασκάλους που, πρωτίστως, θα αναλάβουν να απο-κομμουνιστοποιήσουν την Παιδεία απολυμαίνοντάς την από την πανώλη της Αριστεράς.
Δὲν χρειαζόμαστε οὔτε δεξιούς οὔτε ἀριστερούς. Χρειαζόμαστε Ἕλληνες.
Δάσκαλε,
Χωρίς να θέλω να κάνω τον συνήγορο τού Γαβρόγλου, αν κάνεις μία έρευνα μεταξύ των 300 εθνοπατέρων και βρεις πόσοι έχουν κάνει πλήρη στρατιωτική θητεία, θα τραβάς τα μαλλιά σου.
Περίεργο! Ακριβώς γι’ αυτά που με κατηγορείς εσύ ότι δεν είμαι-αντικομμουνιστής, δεξιός, συντηρητικός-με κατηγορούν οι αριστεροί του σχολείου μου. Δεν έχεις αντιληφθεί ότι η μάχη είναι μεταξύ της Ρωμιοσύνης και της Νέας Τάξης που διαποτίζει όλα τα κόμματα. Σου απαντώ με τα λόγια του Παπαδιαμάντη, περί των πεποιθήσεών μου, Δεξιέ: “Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δεν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τάς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῷ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ ἔρωτος τὴν φύσιν καὶ να ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια ἑλληνικὰ ἤθη”
Δημήτρης Νατσιός.
Μη όντες αντάξιοι προγονικών αρετών, οι μεν και οι δε, ας σιωπάτε επ’ ολίγον και ας προσπαθείτε να τους κατανοήσετε. Η φλυαρία και οι παλληκαρισμοί εν ονόματί των άλλο δεν φανερώνει παρά την θλιβερή απορία των απογόνων.
Δάσκαλε Δημήτρη,
Επειδή ο λόγος για την αποφυγή τής στρατιωτικής θητείας τού Γαβρόγλου, εκτός τού παραπάνω που έγραψα, καλό θα ήταν να ληφθεί υπ’ όψιν και το παρακάτω σχόλιο, που είδα εδώ και το μεταφέρω ως έχει, συμφωνώντας απολύτως:
«Πόσοι από τούς 300 εθνοπατέρες έχουν υπηρετήσει πλήρη θητεία; Κατά τ’ άλλα, ο Γαβρόγλου δεν είναι Ελλαδίτης Έλληνας, είναι Ρωμηός από την Πόλη. Το ελληνικό κράτος δεν είναι Πατρίδα του. Μεγάλωσε με άλλα βιώματα και ιστορικές μνήμες. Οι πρόγονοί του δεν επανεστάτησαν το ’21, δεν πήραν μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, με τούς οποίους διπλασιάστηκε το κράτος αυτό, δεν πολέμησαν στην Πίνδο, δεν έζησαν Κατοχή κι Εμφύλιο. Με δυο λόγια, δεν τον συνδέει με το ελληνικό κράτος, παρά μόνο η γλώσσα.
Εγώ ερωτώ για τούς υπολοίπους εθνοπατέρες, για τον Σαμαρά π.χ., τον δισέγγονο τής Π. Δέλτα, που κι αυτός υπηρέτησε τρεις μόνο μήνες κι εξαγόρασε το υπόλοιπο τής θητείας του προς 1000 δρχ. τον μήνα, βάσει ευεργετικού νόμου τής χούντας. Ο Γαβρόγλου σάς μάρανε;»
Άδικο έχει;
Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία μας σήμερα,
ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ χρειάζεται,
που δυστυχώς η ΝΕΑ ΤΑΞΗ έχει φροντίσει εδώ και χρόνια να ΧΑΘΟΥΝ,
από το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ στάδιο της παιδείας
που είναι το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Από την στιγμή που ΚΑΤΗΡΓΗΣΑΝ την ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ στην Δημόσια Εκπαίδευση
διορίζουν μόνο ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ και ΑΘΕΟΥΣ εκπαιδευτικούς
και ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
για να μην σας πω φυσικά,
τα κριτήρια με τα οποία τοποθετούνται οι διευθυντές…
ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑΤΣΙΟΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ:
” η μάχη είναι μεταξύ της Ρωμιοσύνης και της Νέας Τάξης που διαποτίζει όλα τα κόμματα”.
Αυτήν την μάχη δίνουμε σήμερα ως Ελλάδα και ως Ελληνικό έθνος.
Αντιμετωπίζουμε την επίθεση αντίχριστων και ανθελληνικών σκουπιδιών
που πατούν την ιερή γη της πατρίδος μας
και τυχαίνει να έχουν μάθει και να μιλούν την ίδια γλώσσα με τους Έλληνες.
Σίγουρα βέβαια γι’ αυτά τα σκουπίδια,
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΣ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ
όπως ο κύριος Νατσιός.
Για μας τους Έλληνες όμως
είναι αυτός ο δάσκαλος που ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σήμερα τα ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ
και ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ, από τα σημερινά ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ της πατρίδας μας.
Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ, ΝΑ Σ’ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΟ,
ΕΛΛΗΝΑ ΔΑΣΚΑΛΕ.
ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ.
Ολοι προσπαθήσαμε να αποφύγουμε/καθυστερήσουμε την υπηρεσία της στρατιωτικής μας θητείας το βρώμικο 89. Οι έξυπνοι πασοκονδ την βόλεψαν καλά, οι υπόλοιποι από εμάς (τα κορόϊδα) που δεν γνωρίζουμε κανέναν και δεν μας γνωρίζει κανείς υπηρετήσαμε πλήρη θητεία δύο ετών. Εφοσον έχουμε φτάσει λοιπόν σε αυτό το σημείο παρακμής, δεν μας αξίζει το αγαθό το οποίο η θητεία εξασφαλίζει. Ανήκουμε στον κατάλογο των εθνών-σκουπίδια.
Είμαστε όλοι διεφθαρμένοι. Παραδείγματος χάριν, κανείς νομικός/δικαστής/εισαγγελεύς δέν έχει αντιταχθεί στην παραβίαση του Συντάγματος και την επιλεκτικη εφαρμογή των νόμων από την κάθε τυχάρπαστη κυβέρνηση. Επιλέγει π.χ. η εκτελεστική εξουσία να εφαρμόσει τους νόμους για την περισυλλογή των φόρων αλλά δεν εφαρμόζει τον νόμο 3386/2005 για την απομόνωση και απέλαση των παράνομων αλλοδαπών. Το χάπι της «αλληλεγγύης» το χάψαμε εμείς και το έχαψε μέχρι και η ιεραρχία της Εκκλησίας. Δεν γνωρίζουμε καν την διαφορά μεταξύ ενός μετανάστη, ενός πρόσφυγα και ενός παράνομου αλλοδαπού. Ζούμε λοιπόν στο παράλληλο σύμπαν που έφτιαξε για εμάς η γενιά της μεταπολιτεύσεως και μας αρέσει.
@Πατριώτη,
Αμφισβητείς τον πατριωτισμό του Αν.Σαμαρά του ανθρώπου που δεν δίστασε να υπονομεύσει την ίδια του την πολιτική πορεία , να συγκρουστεί με τον Κ.Μητσοτάκη το να ιδρύσει κόμμα(σε εποχές σκληρού δικομματισμού) με αφορμή την υπόθεση του ονόματος της Μακεδονίας ΜΑΣ; Τον αδικείς πραγματικά. Έθεσε τότε το εθνικό συμφέρον πιο πάνω από την πολιτική του καριέρα κι αυτό θα πρέπει να του πιστωθεί.
@ Παναγιώτη,
Ναι, τον αμφισβητώ και πολύ μάλιστα. Ο ιδεολόγος Σαμαράς τού ’90 δεν έχει καμμία σχέση με τον πολιτικάντη Σαμαρά τού 2012, για να μην πάω και πιο μπροστά, δηλ. από τότε που επανήλθε στην πολιτική και στο κόμμα, με την ουρά στα σκέλια. Ο άνθρωπος ήθελε πάση θυσία πρωθυπουργιλίκι κι έκανε απίστευτες κωλοτούμπες, συμβιβασμούς, υποχωρήσεις κλπ., για να το πετύχει. Μην μπερδεύεσαι.
θα συμφωνησω με τον δεξιο προτι ειμαι βενιζελικος κεντρωος
ο εχθρος εχει ονομα αγαπητε δημητρη νατσιε
ονομαζεται αναρχοκομουνιστης και ειναι η συντριπτικη πλειοψηφια των συναδελφων μας
ονομαζεται πολιτισμικος μαρξισμος της σχολης φρανκφουρτης σικαγου
ονομαζεται εαμοβουλγαρικος ρεπουσικος φίλικος μισελληνισμος
ονομαζεται προλεταριακος διεθνισμος και λιμπεραλισμος(παιδοφιλικος κοπροφιλικος κ.λ.π
καιρος να αποκτησουμε επιτελους ιδεολογικη καταρτηση αλλιως κανουμε μια πορδη στον ωκεανο δηλαδη το απολυτο τιποτα , και γινομαστε η χλευη των αναρχοαριστερων….
αγαπητε δεξιε που κρυβεται αληθεια και η δικη σας η δεξια παραταξη?
η δικια μας η βενιζελικη του παπαθεμελη και αλλων ξερουμε που κρυβεται δυστυχως….
Ιδού και η σχετική απόφαση της 4ης Ολομελείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, που συνήλθε στις 28-29/07/1948: «Η Ελλάδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικό και κατέκτησε δια της βίας ολόκληρες περιφέρειες κατοικημένες από άλλες εθνότητες. Το ΚΚΕ διακηρύττει εν ονόματι των βασικών αρχών του μπολσεβικισμού για την Μακεδονία και τη Θράκη, το σύνθημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι πλήρους αποχωρισμού από το Ελληνικό κράτος, του δικαιώματος για μια ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη και υποστηρίζει δραστήρια την επαναστατική πάλη του πληθυσμού των περιφερειών αυτών για την εθνική τους απελευθέρωση» («ΚΚΕ- Τα Επίσημα Κείμενα, τόμος 3ος).
Μερικούς μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 1949, συνήλθε εκ νέου η Κ.Ε. του ΚΚΕ (5η Ολομέλεια) κι έλαβε την εξής απόφαση: «Στη Βόρεια Ελλάδα ο Μακεδονικός (Σλαβομακεδονικός) λαός τα ’δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει». Αυτά τα κατάπτυστα κείμενα, τα οποία ισχύουν μέχρι σήμερα μιας και δεν έχουν αποκηρυχθεί από το ΚΚΕ, θα κυνηγούν τους κομμουνιστές εις τον αιώνα τον άπαντα! Κι όχι μόνο του ΚΚΕ, αλλά και τους υπολοίπους «διαδόχους» (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ), διότι μέχρι το 1968 το ΚΚΕ ήτο ενιαίο κόμμα.
Τι θα γινόταν εάν επικρατούσαν οι συμμορίτες; Να αναφέρουμε περιληπτικά: Η Μακεδονία θα ήτο επαρχία των Σκοπίων, η Θράκη της Βουλγαρίας και η Ήπειρος της Αλβανίας. Εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια Έλληνες, θα εξοντώνονταν στα ελληνικά «Γκουλάγκ». Σε κάθε περίπτωση, η κομμουνιστική περιπέτεια θα κατέρρεε το 1990 και εκατομμύρια ρακένδυτοι και πειναλέοι Έλληνες θα εγκατέλειπαν την ρημαγμένη πατρίδα και θα λαθρομετανάστευαν στις χώρες της Δύσεως, όπου θα ζούσαν κυνηγημένοι κάνοντας δουλειές του ποδαριού. Οι δε Ελληνίδες, θα κατέληγαν στα μπαρ και στους κακόφημους οίκους των ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Με λίγα λόγια, θα ήμασταν οι Αλβανοί της Ευρώπης!
Αιωνία, λοιπόν, τιμή και δόξα αξίζει σ’ αυτούς που πολέμησαν για την ελευθερία και την ακεραιότητα της Πατρίδος. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!