Wednesday 9 October 2024
Αντίβαρο
Αναδημοσιεύσεις Γιώργος Καραμπελιάς Κοινωνία/Οικονομία

Αυτοδύναμοι

Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη (φ. 81) που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις

Μια αδιάψευστη ένδειξη της κρίσης και της σαπίλας των ελληνικών ελίτ είναι η απουσία οποιασδήποτε πρωτοβουλίας για ενίσχυση της αλληλεγγύης και της συνοχής της κοινωνίας, από το σύνολο των πολιτικών, «πνευματικών» και οικονομικών ελίτ της χώρας.

Σήμερα, οι Έλληνες εφοπλιστές παραμένουν ακόμα ιδιοκτήτες του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου στον κόσμο, και οι ετήσιες παραγγελίες τους είναι πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια. Έλληνες επιχειρηματίες, τραπεζίτες, πολιτικοί και άλλοι χρυσοκάνθαροι διαθέτουν καταθέσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων στο εξωτερικό. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν ένα σημαντικό ύψος καταθέσεων και σημαντικά περιουσιακά στοιχεία.

Αν όλοι οι Έλληνες, με πρωτοστάτες τους υπουργούς, τους βουλευτές, τους συνδέσμους των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, τους τραπεζίτες, τους κατασκευαστές, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, «συνδικαλιστές» τύπου Παναγόπουλου, με αμοιβές δεκάδες χιλιάδες ευρώ τον μήνα, και μεγαλοδημοσιογράφους, εννοούσαν στα σοβαρά αυτό που λένε, ότι «όλοι θα πρέπει να συνεισφέρουμε για το ξεπέρασμα της κρίσης», θα είχαν ήδη ξεκινήσει μια εκστρατεία για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο, με χαμηλό επιτόκιο, για να δανείσουν το ελληνικό κράτος.

Αν οι ποικίλοι σύνδεσμοι των ομογενών, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, κινητοποιούνταν προς την ίδια κατεύθυνση, τότε άλλη θα ήταν σήμερα η κατάσταση της χώρας.

Θα μπορούσε να υπάρξει μια σοβαρή χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων, και θα αποκτούσε νόημα η αδιάκοπη λογοδιάρροια περί «θυσιών» όλων των Ελλήνων […] και προπαντός, θα ενισχυόταν όντως η περιβόητη εθνική συνοχή και οι Έλληνες θα μπορούσαν να  αντιμετωπίσουν ενωμένοι την κρίση.

Οι Έλληνες, κάποτε, διεξήγαγαν μεγάλους εθνικούς αγώνες, στηριγμένοι κατ’ εξοχήν στην οικονομική συμπαράσταση των συμπατριωτών τους. Οι Ζωσιμάδες, ο Βαρβάκης, ο Σίνας, ακόμα και ο Συγγρός, ο Αβέρωφ, μοναστήρια και μητροπολίτες, οι χιλιάδες των μικρών και μεγάλων ευεργετών, όλοι οι Έλληνες, στήριξαν την εκπαίδευση στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, χρηματοδότησαν τη Φιλική Εταιρεία και την Επανάσταση, ενίσχυσαν ακόμα και τον ελληνικό στόλο στους Βαλκανικούς Πολέμους. Συχνά, αυτοί οι εθνικοί ευεργέτες ήταν στυγνοί καπιταλιστές, όπως ο Συγγρός. Και όμως, παράλληλα, ήταν διατεθειμένοι να ξοδέψουν απλόχερα για τις ανάγκες της πατρίδας, επιστρέφοντας έτσι ένα μέρος από αυτά που είχαν καρπωθεί.

Σήμερα, δεν βρέθηκε ούτε ένας –αριθμός ένας– πολιτικός, επιχειρηματίας, μεγαλοδημοσιογράφος, που να βάλει το χέρι στην τσέπη, δεν βρέθηκε ούτε ένας να κάνει έστω αυτό που έκαναν οι Ιταλοί καπιταλιστές.

Οι Έλληνες αντιμετωπίζουν την κρίση, ο καθένας μόνος του, και οι μόνες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης έρχονται από τα κάτω, από ομάδες πολιτών και από την Εκκλησία.

Και γι’ αυτή την κατάντια δεν ευθύνεται μόνο το «πνεύμα της εποχής», ο ατομικισμός, ο καταναλωτισμός, ευθύνονται, πριν απ’ όλα, όλοι εκείνοι που, εδώ και δεκαετίες, κάνουν ό,τι μπορούν για να διαλύσουν την αίσθηση του συνανήκειν των Ελλήνων, όλοι εκείνοι που πασχίζουν να αποδομήσουν την ιστορία μας, να κόψουν τις ρίζες μας, να μας μεταβάλουν σε μια αγέλη χωρίς ταυτότητα.
Αυτή η ηροστράτεια λογική, στην οποία πρωτοστάτησαν οι ψευδοπροοδευτικοί διανοούμενοι, έπαιξε τελικά το παιγνίδι των τραπεζιτών, των νεοφιλελεύθερων, της Μέρκελ.

Και έρχονται σήμερα να τα ζητήσουν όλα από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους αγρότες, του μικρέμπορους, τους «μικρομεσαίους», με περικοπές, χαράτσια, φοροεπιδρομές, απολύσεις. Οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν τίποτε!

Ο περιβόητος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που κινδυνεύει να γίνει πιο αναξιόπιστος από όλους τους άλλους, ξέρει μόνο να διαμαρτύρεται επειδή τον κράζουν οι πολίτες.

Είναι καιρός, λοιπόν, να αναλάβει μια πρωτοβουλία, αν θέλει να μειωθεί η λαϊκή κατακραυγή εναντίον του. Να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη και υπεράνω υποψίας επιτροπή ελέγχου, που θα αναλάβει τη διαχείριση ενός ομολογιακού δανείου, στο οποίο, πρώτος αυτός, θα συνεισφέρει ένα σημαντικό ποσό, και αμέσως μετά από αυτόν, ο πρωθυπουργός, όλοι  οι υπουργοί και οι βουλευτές, με ένα υποχρεωτικό μίνιμουμ συμμετοχής, που να ανέρχεται σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Αμέσως μετά, θα πρέπει να ακολουθήσουν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι κατασκευαστές, οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Και μετά μπορούν να ακολουθήσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι Έλληνες πρέπει να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και πρέπει να υποχρεώσουν τους υπεύθυνους να αναλάβουν τουλάχιστον ένα μέρος των βαρών.

Και επειδή το αυτί αυτών των παχυδέρμων δεν πρόκειται εύκολα να ιδρώσει, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα καταγγελίας τους και προώθησης ενός τέτοιου δανείου, που θα τους υποχρεώσει να κινηθούν έστω και διά της βίας. Εν ανάγκη, την πρωτοβουλία θα έπρεπε και θα μπορούσαν να την πάρουν οι ίδιοι οι πολίτες.

Είναι καιρός, πέρα από τις καταγγελίες και την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, πέρα από τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στα θύματα της κρίσης, πέρα από την οργάνωση εναλλακτικών μορφών οικονομίας, να παρέμβουμε και στο ίδιο το ζήτημα του χρέους. Θα πρέπει να πάψουμε να αναζητούμε δανεικά από τους ξένους, αλλά να υποχρεώσουμε τους «ξένους» που βρίσκονται στον τόπο μας, αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την άθλια κατάσταση, να συμβάλουν, επί τέλους, όχι μόνο στο ξεπέρασμα της κρίσης, αλλά και στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας την οποία διέλυσαν.

Κάτι τέτοιο εξ άλλου θα μείωνε κατά πολύ και τις δυνατότητες των ξένων, της Μέρκελ και του ΔΝΤ, να μας εκβιάζουν από δόση σε δόση, από μνημόνιο σε μνημόνιο, θα έδινε τη δυνατότητα στην ελληνική κοινωνία να τους αντιμετωπίσει με  θάρρος και υπερηφάνεια.

Κάποιοι θα βρουν πολλά επιχειρήματα να αντιτάξουν, όπως το ποιον να εμπιστευτούμε για τη διαχείριση ενός τέτοιου δανείου κ.λπ.. Ωστόσο, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…, δέκα μέρες κοσκινάει.

Το αίτημα του ομολογιακού δανείου, με βάση τις οικονομικές δυνατότητες και τις ευθύνες των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων και τάξεων, έπρεπε ήδη να αποτελεί βασικό αίτημα του κινήματος των αγανακτισμένων. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Είναι καιρός σήμερα να αρχίσουμε μια μεγάλη εκστρατεία για να το προωθήσουμε.

Γ.Κ.

11 comments

Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 14 January 2012 at 19:24

Τὸ κείμενο παρουσιάζει ἄριστα τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπαναστατικοῦ κατεστημένου στὴν Ἑλλάδα : Τὸ ἕνα χέρι ὑψωμένο σὲ γροθιά, τὸ ἄλλο ἁπλωμένο στὴν ζητιανιά.
Ἡ λογικὴ πρόγνωση εἶναι ὅτι, μὲ τέτοιο μυαλό, ὁ μέσος μηνιαῖος μισθὸς θά σταθεροποιηθεῖ στὰ 250 εὐρώ, καὶ ἡ μέση μηνιαία σύνταξη στὰ 100 εὐρώ. Αὐτὰ μᾶς ἐξασφαλίζουν οἱ δικές μας διανοητικὲς δυνάμεις, οἱ ὁποῖες εὐγλωττώτατα παρουσιάζονται στὸ ἄρθρο.
Τὸ εὐχάριστο εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ρητορική, ἀκαταμάχητη τόσα χρόνια, ξαφνικὰ ἀποκαλύπτεται παρωχημένη καὶ παραλυμένη. Ἡ ταχυτάτη ἀποκήρυξίς της εἶναι ἡ μόνη πιθανότης μας νὰ συνέλθουμε.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 14 January 2012 at 22:46

Εἶναι “συγκινητικὴ στιγμή΄΄ γιὰ μένα, διότι εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴν ζωή μου ποὺ ταυτίζομαι μὲ τὸν κ. Καραμπελιά: εὔγε, τρομερὴ ἀνάλυση, κι ἐπιθετικὴ γραφὴ ὅπως τοὺς πρέπει. Συγχαρητήρια γιὰ τὰ ἀμάσητα λόγια γιὰ τὸν Πρόεδρο τῆς “Δημοκρατίας΄΄.

Reply
Eλοτανος 16 January 2012 at 22:06

…να υποχρεώσουμε τους «ξένους» που βρίσκονται στον τόπο μας….να συμβαλουν…

Με αλλα λογια να υποχρεωσουμε ριζικη αλλαγη νοος, δηλαδη τους Ελληνες να μετανοησουν. Η αληθεια ομως ειναι οτι η μετανοια ειναι προσωπικη και εθελοντικη πραξη και η ιστορια του πολυβασανισμενου τοπου μας επαναλαμβανεται εκατονταδες χρονια. Η πολιτικοοικονομικη καταπτωση επεται της πνευματικης και αν δεν το αντιληφθουμε αυτο δεν θα μπορεσουμε να αποτελματωθουμε.

Ποσο επικαιρα ειναι τα παρακατω λογια του πατριαρχου Γενναδιου Σχολαριου μετα την αλωση . Μπορουμε να αναγνωρισουμε τον εαυτο μας μεσα απο αυτα και να τα δεχθουμε ως προσωπικη εξομολογηση ; Αν ναι υπαρχει ελπιδα να κανουμε ενα βημα μπροστα πατωντας σε σταθερο εδαφος.

«….Διεφθαρημεν και εβδελυχθημεν εν τοις ημων επιτηδευμασι. Παντες εξεκλιναμεν, αμα ηχρειωθημεν. Ταις εορταις Σου ητιμασαμεν. Της δοξης Σου κατεφρονησαμεν. Τα σωματα ημων τοις παθεσιν εξεδωκαμεν. Τας ψυχας ημων τοις σωμασι προσηλωσαμεν. Αι δεξιαι ημων δεξιαι αδικιας εγενοντο. Αι γλωσσαι ημων εβλασθημησαν κατα των Αγιων Σου. Χειλη ημων δολια εν τη καρδια και εν καρδια ελαλησαν κακα. Ματαια ελαλησεν εκαστος προς τον πλησιον αυτου. Ωμνυομεν τοις πλησιον ημιν και ηθετουμε. Το αργυριον ημων επι τοκω παρειχομεν και επ’αθωων ελαμβανομεν δωρα. Δικαιοσυνην και κρισιν εβδελυξομεθα. Οι ζυγοι ημων ανισοι. Το αργυριον ημων αδοκιμον. Εκαστος την κακια του πλησιον αυτου ελογιζομεθα εν ταις καρδιαις ημων. Οι ποιμενες ηπατωμεν τον λαον του Θεου και τας τριβους Αυτου εταραττομεν. Οι αρχοντες ηπειθουμεν τοις νομοις Σου, κοινωνοι κλεπτων, αγαπωντες δωρα, διωκοντες ανταποδομα, ορφανοις ου κρινοντες και κρισιν χηρων ου προσεχοντες. Απλως ειπειν παρασυνεβληθημεν τοις κτηνεσι τοις ανοητοις και ωμοιωθημεν αυτοις. Συ δε Κυριε, εμακροθυμεις, ηνειχου, εμενες, ινα ποιησομεν οψε σταφυλην και ημεις εποιουμεν ακανθας.Εσειες την γην και ετρυφωμεν. Ηπειλεις και ουκ εφροντιζομεν. Εδιδασκες και ουκ εβουλομεθα συνιεναι του αγαθηναι. Εκελευες μετανοειν και ου προσειχομεν…..»

Reply
admin 17 January 2012 at 15:16

Για την ιστορία να θυμίσω τα εξής. Τα βρήκα από μία πρόχειρη αναζήτηση για να επιβεβαιώσω ό,τι θυμόμουνα.

18 Φεβρουαρίου 2010. Ο Πρόεδρος του ΣΑΕ ΗΠΑ προτείνει ειδικό ομόλογο για την ομογένεια. Τρεις μήνες πριν το Μνημόνιο

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=10&artid=28487

Ιούνιος 2010, ένας μόλις μήνας μετά το Μνημόνιο. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξαγγέλει έκδοση ειδικού ομολόγου για την ομογένεια. Εννοείται, ότι επρόκειτο για επικοινωνιακή φούσκα

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=175219

Reply
Kyriakos Papadopoulos 19 January 2012 at 08:58

Πάντως, φίλε Ἐλότανε, ὁ Σχολάριος καλὸς ἦταν στὸ γράψιμο, ἀλλὰ ὅταν ἄλλοι θυσιάζονταν σὰν σφαχτάρια στὰ τείχη τῆς Πόλης, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς κρυβόταν σὲ κελάρια μοναστηριῶν…ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι τοιχοκόλλησε ἀνάθεμα στὸν Κωνσταντίνο Παλαιολόγο καὶ παρεμπόδισε τοὺς ἀνθενωτικοὺς νὰ συνασπιστοῦν γύρω ἀπὸ τὸν βασιλιά τους.

Πιστεύω ὅτι μποροῦμε νὰ παραλληρήσουμε μιὰ τέτοια συμπεριφορά, μὲ τὸν τρόπο ποὺ πραγματοποιοῦν σήμερα ἰδεολογικὸ ρεσάλτο ἀνθρωπάκια ἀδύναμα, ποὺ φαντάζουν γίγαντες ὅταν πληκτρολογοῦν τὰ μανιφέστα τους…

Ἡ πένα ἔχει πάντοτε μεγαλύτερη δύναμη ἀπὸ τὸ ξίφος!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 19 January 2012 at 21:20

Πρὶν γράψουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε διαβάσει. Τὸ προηγούμενο σχόλιο περιέχει τοὐλάχιστον τρία λάθη σχετικὰ μὲ ἱστορικὰ γεγονότα. Ὅταν ὁ σχολιαστὴς τὰ διορθώσει, θὰ ἐπανέλθω ἐπὶ τῆς οὐσίας.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 19 January 2012 at 23:10

Kύριε Γεώργιε Γ., στὴν συνέντευξή της (29/5/2010), στὰ ΝΕΑ, τὸ γράφει ἡ Ἀρβελέρ:

(sic)
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Παλαιολόγος πολεμάει τους Τούρκους μαζί με τον απεσταλμένο του Πάπα, Ισίδωρο του Κιέβου, και τους Γενοβέζους, ο Γεννάδιος- ο Γεώργιος Σχολάριος, πρώτος Πατριάρχης μετά την Αλωση τοιχοκολλούσε ανάθεμα εναντίον του Παλαιολόγου.

Θὰ χαρῶ νὰ διαβάσω γιὰ τὰ λάθη ποὺ ἐντοπίσατε. Πάντως, τυγχάνει νὰ διαβάζω αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἐπιστολὲς τοῦ Νοταρᾶ (φίλου τοῦ Σχολαρίου), καὶ φαίνεται καθαρὰ ἡ ἀπέχθειά τους γιὰ τὸν Κωνσταντίνο XI.

Reply
Eλοτανος 19 January 2012 at 23:48

Αγαπητε Κυριακο η γνωμη μου ειναι οτι οι ενωτικοι παραλογα στηριξαν την ελπιδα τους στην παπικη δυση και αποφασισαν να θυσιασουν την εκκλησια για την υποτιθεμενη παροχη βοηθειας.

Τον Γενναδιο Σχολαριο τον τιμω ως ιερο ανδρα που αντισταθηκε στην ενωση, ευλογηθηκε απο τον Αγιο Μαρκο τον Ευγενικο να αναλαβει τα ηνια μετα την κοιμηση του και εκανε μεγαλο εργο ως πατριαρχης.

Απο καθαρα ιστορικη πλευρα, οσον αφορα την αλωση και τις σταυροφοριες, εμπιστευομαι τον Στηβεν Ρανσιμαν. Απο εκκλησιαστικους ερευνητες στο θεμα των ενωτικων και ανθενωτικων, αναφερομενο και στον Γενναδιο Σχολαριο, θα προτεινα την ομιλια του π. Γεωργιου Μεταλληνου, αν ενδιαφερεσαι.

http://www.impantokratoros.gr/1C557C88.el.aspx

Οσον αφορα τον τελευταιο αυτοκρατορα Κωνσταντινο Παλαιολογο, κατα την γνωμη μου εσφαλλε οικτρα που πειρε μερος σε λατινικη λειτουργια τον Δεκεμβριο του 1452. Ο πατριωτισμος του και η θυσια του ομως προκαλουν βαθεια συγκινηση και παντοτε τον μνημονευω με τους υπερ πιστεως και πατριδος πεσοντες (οσο αξια εχει η δικη μου μνημονευση….)

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 20 January 2012 at 06:50

Καὶ ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα : Ἔσφαλε ὁ αύτοκράτωρ νὰ παραστεῖ στὴν κοινὴ λειτουργία μὲ τοὺς Λατίνους ποὺ μόλις εἶχαν έλθει μὲ στρατὸ γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν Πόλη ; Ἐμ τί θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε κάνει ; Καλὸ εἶναι νὰ ἐπικρίνουμε, ἀλλὰ πρέπει νὰ προτείνουμε καὶ τὸ κατὰ τὴν γνώμη μας ὀρθό.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 20 January 2012 at 06:52

Τὸν καιρὸ τῆς Ἁλώσεως ὁ Γεώργιος Κουρτέσιος ἢ Σχολάριος ἦταν μοναχός (κατὰ τὸν ίδιο καὶ τὸν Δούκα), ὁπότε λεγόταν πλέον Γεννάδιος ἢ λαϊκὸς (ἐσφαλμένως κατὰ τὸν Σφραντζῆ). Συνεπῶς, εἰς οὐδετέραν τῶν περιπτώσεων εἶχε ἐξουσία νὰ ἀναθεματίζει. Ὡς πατριάρχης μετὰ τὴν Ἅλωση, δὲν ὑπάρχει μαρτυρία ὅτι ἀναθεμάτισε τὸν αὐτοκράτορα μεταθανατίως. Τὴν δὲ διαμαρτυρία του θυροκόλλησε μόνον στὸ κελλί του στὴν Μονὴ Παντοκράτορος. Τὸ κείμενο ὑπάρχει καὶ δὲν μοῦ φαίνεται ἀντιπολιτευτικό.
Πάντοτε ὑποψιαζόμουν τὴν Ἀρβελέρ ὡς παρασυρθεῖσα στὰ κοσμικά, πέραν τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἀκεραιότητος. Ἐφ’ ὅσον τὸ ἀπόσπασμά της παρατίθεται ὀρθῶς, μᾶλλον ἐπιβεβαιώνει κατά τι τὶς ὑποψίες μου. Ἀλλὰ καὶ «Τὰ Νέα» σεμνύνονται ἑπὶ συστηματικῇ μπαρουφολογίᾳ, ὁπότε μᾶλλον ἀθώα εἶναι ἡ μελετήτρια καὶ ὑπερβολικῶς καχύποπτος ἐγώ.

Γενικώτερα, ἡ θυσία τοῦ αὐτοκράτορος ἔχει τύχει τῆς τυπικῆς καπηλεύσεως τῆς ὁποίας τυγχάνουν ἀνάλογες θυσίες στὴν Ἑλληνικὴ ἱστορία, ἀπὸ τοὺς δῆθεν τυραννοκτόνους καὶ τὶς Θερμοπύλες, διὰ τῆς Ἀλώσεως, τῆς Ἐξόδου τοῦ Μεσολογγίου καὶ τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας μέχρι τὴν Ἐθνικὴ Ἀντίσταση καὶ τὴν ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου. Λίγοι ρομαντικῶς ἀγωνίζονται, περιφρονούμενοι καὶ οἰκτιρόμενοι ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ρεαλιστές. Μετὰ θάνατον αὐτῶν, οἱ πολλοὶ λουφαδόροι καμώνονται ὅτι καὶ αὐτοὶ ἀγωνίσθηκαν.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 20 January 2012 at 14:57

@ Ἀγαπητὲ Ἐλότανε: σὲ εὐχαριστῶ θερμὰ γιὰ τὸ πολύτιμο σχόλιό σου.

@ Ἀγαπητὲ κ. Γεώργιε Γ.: Αὐτὴ τὴν φορὰ δὲν μὲ πιάσατε ἀδιάβαστο,
ἀλλὰ νὰ σχολιάζω χωρὶς νὰ ἔχω ἐπεξεργαστεῖ τὶς πληροφορίες μου.

Καὶ ὅμως, ἔχετε δίκαιο: πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναθεματίσει κανεῖς,
ὅντας ἀπλὰ μοναχός!

Υ.Γ.
Στὸ “Φραντζής΄΄ προσθέστε τὸ “ψευδο-΄΄, διότι ἀναφέρεστε στὸ
Chronicon Maius τοῦ Μελισσηνοῦ/Μελισσουργοῦ: στὸ αὐθεντικὸ Minus
δὲν γίνεται ἀναφορὰ στὸν Σχολάριο.

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.