Τρία χρόνια χωρίς τον Νεοκλή Σαρρή

Γράφει ο Αντώνης Λαμπίδης

Στις 19 Νοεμβρίου 2014 συμπληρώνονται τρία χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής του Ελληνισμού Νεοκλής Σαρρής.

Η πρόσφατη κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας νοτίως της Κύπρου και η προκλητική απόφαση της Άγκυρας –πέραν κάθε εννοίας διεθνούς δικαίου– να εδραιώσει την παρουσία της στην κυπριακή ΑΟΖ επαναφέρουν στη μνήμη μας τον καταγγελτικό λόγο του για την υποτέλεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα εθνικά ζητήματα.

«Αυτή η υποτέλεια ελαύνεται από ένα φόβο που έχουν δημιουργήσει οι Τούρκοι στο όνομα μιας εξευτελιστικής λογικής», υπογράμμιζε ο Νεοκλής Σαρρής, απευθυνόμενος –φευ– εις ώτα μη ακουόντων.

Διακρινόταν για τη μαχητικότητα και τη θαρραλέα στάση του στα εθνικά θέματα, συνδυασμένη με τη σπάνια αρχοντιά, ειλικρίνεια και ευγένεια που τον χαρακτήριζαν. Έδωσε αληθινές μάχες για τα απαράγραπτα δίκαια του Ελληνισμού όπου γης, για την ξεκληρισμένη κωνσταντινουπολίτικη Ρωμιοσύνη, τις βασανισμένες Ίμβρο και Τένεδο, τη μαρτυρική μας Κύπρο.

Υπήρξε ο πλέον εμβριθής γνώστης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η όλη του σκέψη συμπυκνωνόταν στην περίφημη ρήση του: «Η Τουρκία δεν έχει ιστορία. Έχει μόνον ποινικό μητρώο».

Ο Νεοκλής Σαρρής μιλούσε πάντοτε ισορροπημένα, τεκμηριωμένα, δίκαια, σωστά, και με ακρίβεια που τσάκιζε κόκαλα. Διατύπωνε τον αιχμηρό του λόγο με τόλμη και παρρησία, χωρίς συμβιβασμούς και ιδιοτέλειες. Στηλίτευε την ενδοτικότητα και την ηττοπάθεια των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, όσο και άλλων κατεστημένων κύκλων που υιοθετούν μια υποτελή στάση απέναντι στη νεο-οθωμανική στρατηγική της γείτονος χώρας. ΄Ηταν επομένως φυσικό να αντιμετωπίσει την καχυποψία του κοντόφθαλμου και φοβικού ελλαδικού επαρχιωτισμού.

Τις θέσεις του για τα ελληνοτουρκικά ζητήματα αρκετοί ανιστόρητοι επεχείρησαν να τις απαξιώσουν χαρακτηρίζοντάς τες ακραίες και εθνικιστικές. Έγινε δυσάρεστος και ενοχλητικός για κάποιους δουλόφρονες, οι οποίοι δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να ακούγεται η φωνή του. Για τους τουρκόφιλους των σαλονιών της Αθήνας ήταν απρόβλεπτος και, άρα, επικίνδυνος.

«Τα εγχώρια καθωσπρέπει τρωκτικά, τα ίδια που τελικά κατέστρεψαν το νεοελληνικό κράτος, τον κτυπούσαν ασταμάτητα και ανελέητα.. Όμως δεν κατάφεραν να του κλείσουν το στόμα. Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να δέσει έναν γίγαντα με κλωστές», πολύ εύστοχα τόνισε ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών Παναγιώτης Ήφαιστος.

«Μέσα σ’ ένα κόσμο γονατισμένων αξιών, με το χρηματοπιστωτικό κατεστημένο να κυβερνά ερήμην των λαών, με το κοινωνικό κράτος υπό πολιορκία, με επιβράβευση επιδρομέων, κατακτητών και βιασμένων δικαιωμάτων, με τον τουρκικό επεκτατισμό να απειλεί με επικυριαρχία στο Αιγαίο, κυπροποίηση της Θράκης και αλεξανδρεττοποίηση της Κύπρου, προσωπικότητες όπως ο Νεοκλής Σαρρής αποτελούν ανάχωμα, διανοίγουν νέους ορίζοντες, δακτυλοδεικτούν άλλες πορείες, βασισμένες στη ρεαλιστική ανάλυση αντιπάλων και εμπλεκόμενων συμφερόντων, αλλά και τη σταθερή προσήλωση στην χωρίς συμβιβασμούς προάσπιση των εθνικών δικαιωμάτων, της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας», αναφέρει ο Βάσος Λυσσαρίδης στην ομιλία του, η οποία εκφωνήθηκε στην εκδήλωση του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών στη μνήμη του Νεοκλή Σαρρή, στις 20 Οκτωβρίου 2012.

Ο Νεοκλής Σαρρής υπήρξε ένας αληθινός ευπατρίδης, πρότυπο της κωνσταντινουπολίτικης αρχοντιάς και μεγαλοσύνης. Η γνήσια ελληνική μορφή του και ο αγέρωχος πατριωτικός του λόγος θα μας οδηγούν εσαεί.

Νεοκλή, υποκλινόμαστε στη μνήμη σου και συνεχίζουμε τον αγώνα για την πλήρη δικαίωση του Ελληνισμού.

Πηγή