Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.
(Ο πανηγυρικός για την 105η Επέτειο της απελευθερώσεως του Κιλκίς, που εκφωνήθηκε στην Μητρόπολη Κιλκίς, την 21 Ιουνίου 2018)
Το Κιλκίς είναι ο πιο εύφορος τόπος της Μακεδονίας μας. Δεν έχει νερά, δεν έχει ποτάμια, για να αρδεύουν τα χωράφια του. Και όμως είναι η πλουσιότερη γη. Γιατί;
Διαβάζω ένα ωραίο κείμενο, γραμμένο πριν από 30 χρόνια. Ο συγγραφέας του, Σταύρος Λίβας, ζει, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 20, τα παιδικά του χρόνια στο Κιλκίς.
«Ένα απέραντο “Εθνικό Νεκροταφείο”, που κρύβει στα σπλάχνα του τα κορμιά χιλιάδων παλληκαριών, είναι ο τόπος μας. Και πάνω στα κορμιά αυτά στήθηκαν τα θεμέλια αυτής της πόλης. Και το σιτάρι που φτιάχνει το ψωμί μας, θεριεύει και μεστώνει, ρουφώντας από τη γη αίμα αντί για νερό.
Κάθε λόφος γύρω μας κι ένας “κρανίου τόπος”. Κάθε χωράφι κι ένας “αγρός αίματος”, για να χρησιμοποιήσω τους χαρακτηρισμούς του Ευαγγελίου, που τόσο ταιριάζουν στην περίπτωση.
Τα πρώτα χρόνια, τ’ αλέτρια που όργωναν τη γη, έφερναν στην επιφάνεια λευκά κόκκαλα, “κόκαλα Ελλήνων ιερά”, μαζί με σκουριασμένες ξιφολόγχες και δερμάτινες παλάσκες περασμένες σε ζωστήρες που έζωναν, κάποτε, λυγερά σώματα παλληκαριών. Κι όλοι μας, λίγο – πολύ, έχουμε να θυμόμαστε πως κάποτε, σκάβοντας τις αυλές των σπιτιών μας, είχαμε βρει σκουριασμένα όπλα κι ανθρώπινα κρανία.
Θυμάμαι τους πρώτους περιπάτους που κάναμε με το σχολείο εκεί κοντά στους πρόποδες του Άη-Γιώργη. Η δασκάλα μας έλεγε ότι οι παπαρούνες στον τόπος μας είναι πιο κόκκινες από αλλού, “γιατί παίρνουν το χρώμα τους από το αίμα των σκοτωμένων παλληκαριών”. Κι εμείς διστάζαμε να τις κόψουμε,, από φόβο, μήπως και ματώσουμε τα χέρια μας».
Ναι, και σήμερα οι λόφοι με τις παπαρούνες, ναι, και σήμερα η ιστορία της Μακεδονίας μας ποτίζεται από το αίμα των 8.500 χιλιάδων περίπου αξιωματικών και στρατιωτικών, που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος κατά την τριήμερο μάχη του Κιλκίς
Οι “κόκκινες γραμμές” στην πατρίδα μας δεν χαράσσονται με μελάνι. Όχι. Χαράσσονται με το αίμα και τους αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία. Ο εθνικός μας ύμνος είναι ύμνος για την Ελευθερία, γιατί Ελλάς και ελευθερία είναι λέξεις ταυτόσημες.
Η μάχη του Κιλκίς, στις 19 με 21 Ιουνίου του 1913, υπήρξε η φονικότερη, ενδοξότερη, αλλά και η κρισιμότερη της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Όχι μόνο σώθηκε η Μακεδονία σώθηκε η Ελλάδα κατά την εύστοχη ρήση του Ίωνα Δραγούμη, αλλά η Ήπειρος, τα νησιά του Αν. Αιγαίου και η Κρήτη ενσωματώνονται οριστικά στον εθνικό κορμό.
Ταυτόχρονα ξεπλένεται η ντροπή του 1897, η πατρίδας μας αποκτά κύρος και υπόληψη μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και των Μεγάλων τότε Δυνάμεων. Διότι οι Μεγάλες Δυνάμεις συναγάγουν συμπεράσματα για την πολιτική τους, όχι με κριτήριο την ετοιμότητα υποκλίσεων και τα πλατιά χαμόγελα (ή χαχανητά), αλλά με κριτήριο την ικανότητα και την αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων να υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα. Στην μάχη του Κιλκίς έλαμψε ο ηρωισμός και η γενναιότητα του ελληνικού στρατού. Να παραπέμψω σε ένα κείμενο ενός αυτόπτη μάρτυρα. Είναι του Δημητρίου Καλλίμαχου, εθελοντή ιερέως της Ε’ Μεραρχίας, ο οποίος ακολουθεί την γιγαντομαχία και καταγράφει τις ηρωικές μάχες. Το βιβλίο κυκλοφορήθηκε πριν από 80 περίπου χρόνια με τίτλο “Αθάνατη Ελλάς”
Να σημειώσω παρενθετικά ότι η μάχη διεξήχθη εν μέσω φοβερού καύσωνος (περίπου 40 βαθμούς κελσίου). Τα σιταροχώραφα του κάμπου του Κιλκίς, εξαιτίας των οβίδων πήραν φωτιά. Πολλοί βαριά τραυματισμένοι στρατιώτες, μη μπορώντας να μετακινηθούν, κάηκαν ζωντανοί…
Διαβάζω στην σελ. 76 του πονήματος:
«Στρατιώτης του 22ου ετραυματίσθη εις τον βραχίονα. Τυχερός ήσουνα, συνάδελφε, που πήρες το παράσημο, του λέγει ο παραπλεύρως του, άιντε τράβα τώρα στο χειρουργείο…
Τι έκανε, λέει; Με μια γρατσουνιά να φύγω; Το παληοτόμαρό μου βαστάει ακόμα, έχω να φάω και άλλους απ’ αυτούς τους άτιμους που σφάξανε γυναικόπαιδα! Και συνεχίζει τον αγώνα.
Παίρνει δεύτερο βόλι και εξακολουθεί να μάχεται και το δεύτερον τραύμα γίνεται τρίτον και έπεται συνέχεια… Και όταν πλέον η δυνατή αιμορραγία τον αναγκάζη να πέση κάτω, οι τραυματοφορείς, όταν επλησίασαν να τον παραλάβουν, επέδεσαν εν όλω επτά τραύματα! Και παρεπονείτο ο Ρουμελιώτης στρατιώτης, διότι δεν ήτο δυνατόν πλέον να συνεχίση τον αγώνα του, λέγοντας: Μωρ, δεν μπορούσε να είχα κι’ άλλο παληοτόμαρο, να βγάλω αυτό το τρυπημένο και να βάλω το καινούργιο!».
Με αυτά τα εντός εισαγωγικών “παλιοτόμαρα”, είναι κεντημένη η γαλανόλευκη σημαία μας, με τα κομμένα πόδια των χιλιάδων τότε αναπήρων περπατά η Ελλάδα. (Κάποια άλλα, όντως παλιοτόμαρα, σήμερα καίνε το εθνικό μας σύμβολο).
Στη μάχη του Κιλκίς συμμετέχουν Έλληνες απ’ όλη την Οικουμένη. Από τον ακμαίο τότε Ελληνισμό της Αιγύπτου, από την Αμερική, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τα νιάτα του έθνους σπεύδουν όχι για να σκοτώσουν αλλά να πεθάνουν για την πατρίδα.
Με την ομόνοια και την ομοψυχία αγγίζουμε το θαύμα. “Έλληνας ομοφρονέοντας χαλεπούς είναι περιγίγνεσθαι”, όταν ομονοούν οι Έλληνες είναι ανίκητοι διαλαλεί ο Ηρόδοτος, ρήση επικαιρότατη. Δύο και πλέον χιλιάδες, Κύπριοι εθελοντές σκλάβοι ελευθερωτές, όπως προσφυώς ονομάστηκαν, αφήνουν την πολύπαθη μεγαλόνησο και
«παίρνουν την ανηφοριά,
παίρνουν τα μονοπάτια,
να βρουν τα σκαλοπάτια
που παν στη λευτεριά»,
όπως τραγουδούσε ο ήρωας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης. 20 περίπου από αυτούς σκοτώνονται ή τραυματίζονται εδώ στο Κιλκίς.
Ένας από τους ήρωες, ο Κων. Κοιλανιώτης από την Λεμεσσό της Κύπρου, φοιτητής της Νομικής Αθηνών, θα γράψει: “Θα ήτο ντροπή διά πάντα Κύπριον να μην σπεύσει εις την φωνήν της Πατρίδος”. Σκοτώθηκε στις 20 Ιουνίου του 1913, εδώ στο Κιλκίς.
Αιώνια τους η μνήμη και των Κυπρίων και των Κρητικών και των Επτανησίων και όλων των Ελλήνων που πρόσφεραν το αίμα τους για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας.
Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς, μέχρις εδώ ο λόγος μου ήταν πανηγυρικός, για να τιμήσω τα λαμπρά παλληκάρια της μάχης του Κιλκίς. Από δω και στο εξής είναι επικήδειος.
Περίλυπος εστί η καρδία μου έως θανάτου. Φαρμακώθηκε η ψυχή μας…
Η Κυριακή που μας πέρασε δεν ήταν Κυριακή, ήταν η Μεγάλη Παρασκευή της Μακεδονίας μας, της πατρίδας μας. Πένθιμα πρέπει να χτυπούν και σήμερα οι καμπάνες και αντί για δοξολογία μνημόσυνο να τελέσουμε. Σταυρώθηκε η Μακεδονία μας… Οι γέροντες γονείς μας έκλαιγαν στα χωριά μας για την ατιμωτική, προδοτική συμφωνία. Και όχι δεν είναι ακραίοι ούτε εθνικιστές πατριδοκάπηλοι, «εθνίκια» – λέξη χαμερπής- όπως διατείνεται η κάθε κρανιοκενής ασημαντότητα που βρέθηκε σε ένα αξίωμα. Είναι η καθάρια και αγέρωχη φωνή των προγόνων μας, που βροντοφωνάζει: η Μακεδονία, των Ελλήνων το καμάρι, είναι μία και Ελληνική.
“Έκαστος ερμηνεύει τα πράγματα κατά το ίδιον νόσημα” λέει ένας άγιος. Με βάση την ασθένειά σου κρίνεις και τους άλλους. Ο ακραίος και ο φασίστας, όσους διαφωνούν μαζί του, τους χαρακτηρίζει ακραίους και φασίστες. Και στα μεγάλα συλλαλητήρια δεν πήγε ετερόκλητος όχλος, αλλά ο ελληνικός λαός για να βροντοφωνάξει, δημοκρατικότατα, την αντίσταση του στην προδοσία της Μακεδονίας μας. Την ιστορία την σηκώνει στους ώμους του ο λαός, όταν γονατίζει η ηγεσία. Και οι γονατισμένοι, οι προσκυνημένοι συνήθως προσπαθούν να ταπεινώσουν και τους όρθιους. Ξέρουμε, εμείς οι δάσκαλοι ότι οι μαθητές μας βγάζουν φτερούγες κι ανθίζουν, όταν τους διδάσκουμε με ταπείνωση και όχι ταπεινώνοντάς τους. Το ίδιο ισχύει και για τους ηγέτες. Οι λαοί ανθίζουν όταν έχουν ηγεσία που τους κυβερνά με σεβασμό και ταπείνωση.
Σήμερα ο λαός μας, στην συντριπτική του πλειοψηφία, αισθάνεται προδομένος, ντροπιασμένος και ταπεινωμένος. Ο Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε στις 12 Ιουνίου 2018: «Η χώρα μας σύρθηκε σε μια πράξη ιστορικής ήττας και εθνικής μειοδοσίας με απρόβλεπτες επιπτώσεις σε βάρος της χώρας και του λαού μας. Συνάμα ποδοπατήθηκε η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Ύστερα από αυτό το μεγάλο “ΝΑΙ” του κ. Τσίπρα εκείνου που πονάει πιο πολύ δεν είναι μόνοι οι κίνδυνοι που ανοίγονται μπροστά μας, αλλά προπαντός η μεγάλη Ντροπή που θα μας στιγματίζει για πάντα».
Μήπως μας νίκησαν οι Σκοπιανοί στο πεδίο της μάχης; Όχι. Τότε γιατί, για πρώτη φορά στην ιστορία μας, παραδίδουμε το άγιο όνομα της Μακεδονίας μας και – ακόμη χειρότερα – αναγνωρίζουμε μακεδονική εθνότητα και γλώσσα, πράξη που όχι μόνο δεν αναχαιτίζει, αλλά αποτελεί την ρίζα και εκτρέφει τον σκοπιανό αλυτρωτισμό; Με λίγα λόγια δεχθήκαμε ότι είμαστε, εμείς οι Μακεδόνες -οι μοναδικοί, οι άλλοι είναι ψευτομακεδόνες- ότι είμαστε ένα υποσύνολο του μακεδονικού έθνους που εδρεύει στα Σκόπια. Υπάρχει μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα; Υπάρχει Μακεδονία κι άλλη εκτός από την ελληνική; Όχι. Δεν κατάλαβαν, οι προδότες, ότι με την υπογραφή τους ακυρώνονται οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και νομιμοποιείται η πλαστογράφηση που ξεκίνησε από τον Τίτο τον οποίο, προφανώς κάποιοι ημέτεροι νοσταλγούν.
Διαβάσαμε ότι εκτός των άλλων επιχαίρει για την συμφωνία και ο Σόρος, το συνώνυμο της δολοπλοκίας. “Επαινούμενος γαρ από των εναντίων αγωνιών μη τι κακόν είργασμαι” έλεγε ο Δημοσθένης. Όταν σε επαινούν οι εχθροί σου σημαίνει ότι διαπράττεις κάτι πολύ κακό. Το ζήσαμε την Κυριακή στις Πρέσπες, όπου ο κ. Ζάεφ μίλησε απροκάλυπτα για Έλληνες και Μακεδόνες χωρίς καμμία ενόχληση. Ορθώς γράφτηκε δώσαμε την Μακεδονία με αντάλλαγμα μια γραβάτα και στήσαμε παιδικό πάρτι για τα γενέθλια του Νίμιτς. Είναι ή δεν είναι αυτό εμπαιγμός και περιφρόνηση του εμπερίστατου λαού μας;
Βλέπουμε εδώ, γύρω μας, τους μαθητές μας, τα νιάτα της Μακεδονίας να κρατούν τη γαλανόλευκη σημαίας μας για την οποία απαγορεύτηκε η έπαρση της και η απαγγελία του εθνικού μας ύμνου στο δημοτικό σχολείο. Ποιον ενοχλεί ο Εθνικός μας Ύμνος; Μόνο τους εχθρούς μας.
Ερωτώ: Τι θα απολογηθώ εγώ ο δάσκαλος στους μαθητές μου, όταν δουν στην αίθουσα χάρτες με Βόρεια Μακεδονία, όταν τόσα χρόνια διδάσκω μία και μοναδική Μακεδονία; Θα μας τοξεύει αλύπητα το γεμάτο πίκρα και απογοήτευση βλέμμα των παιδιών μας. Αλήθεια τι το αλυτρωτικό θα αφαιρέσουν οι επιτροπές, που θα ελέγξουν και θα αναθεωρήσουν τα βιβλία ιστορίας μας, όπως προβλέπεται από την συμφωνία; Θα σβήσουμε τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Φίλιππο, θα διαγράψουμε τον Μακεδονικό αγώνα; Θα απαλείψουμε τον τίτλο μακεδονομάχοι δίπλα από το όνομα του Παύλου Μελά ή του Γερμανού Καραβαγγέλη; Αναθυμιάσεις του τύπου “συνωστισμός, στο λιμάνι της Σμύρνης”, θα εισπνέουμε πάλι, Ντροπή, να ντροπιαστούμε…Φτάνει πια με τους εθνομηδενιστές και τις ιδεοληψίες τους. Ο κ. Ζάεφ έγραψε, άγιοι αρχιερείς, την αποφράδα ημέρα, ότι στέκεται με υπερηφάνεια μπροστά στον Κύριλλο και τον Μεθόδιο. Τους παραδώσαμε τους Έλληνες, από τη Θεσσαλονίκη, αγίους φωτιστές των Σλάβων, παραδίδουμε, δηλαδή, την ιστορία της Μακεδονίας από την κτίση της Κωνσταντινούπολης και εντεύθεν.
Την μακεδονική δυναστεία του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, τους εκατοντάδες αγίους, μάρτυρες και νεομάρτυρες. Παραδίδουμε τα ιερά και όσιά μας στους απόγονους των Κομιτατζήδων Αισχρόν εστί και λέγειν…
Να θυμηθείτε, Σεβασμιώτατε ποιμενάρχα μας, κ. Εμμανουήλ, ότι σε κάποια στιγμή, θα απαιτήσουν οι Σκοπιανοί να διαγράψετε το “υπερτίμου και εξάρχου Μακεδονίας”, εφόσον προωθούν για την σχισματική τους Εκκλησίας το: Αρχιεπισκοπή Αχρίδος και πάσης Μακεδονίας.
Μήπως απαιτήσουν και την κατάργηση της εορτής των Πολιούχων μας Πεντεκαίδεκα Ιερομαρτύρων, γιατί μαρτύρησαν στην Στρώμνιτσα, η οποία, κατά τους θλιβερούς πρωταγωνιστές της Πρέσπας, ανήκει στο μακεδονικό έθνος;
Η επαίσχυντη συμφωνία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και τις ίδιες παρανοϊκές διεκδικήσεις θα ζήσουμε και για τα προϊόντα της Μακεδονίας και το αεροδρόμιο “Μακεδονία” και για το ίδρυμα και το Μουσείου του Μακεδονικού Αγώνα. Ενός κακού μύρια έπονται…
Η ιστορία είναι φωνή νεκρών διδάσκουσα τους ζώντας. Όλοι μαζί, ζωντανοί και πεθαμένοι, είμαστε αλληλέγγυοι και συνυπεύθυνοι, έλεγε ο Σεφέρης.
Η ιστορία, εξ ορισμού, είναι μία συμφωνία μεταξύ των νεκρών, των ζώντων και των αγέννητων. Κι αφού είναι τριμερής η συμφωνία, δεν μπορεί να αλλάξει εν απουσία των δύο μερών των νεκρών και των αγέννητων.
“Χρωστάμε σ’ όσους πέρασαν
θα ρθούνε θα περάσουν
κριτές θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι και οι νεκροί” γράφει υπέροχα ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς.
Οι πρώτοι Κριτές, οι νεκροί, όπως οι χιλιάδες μαχητές του Κιλκίς έγραψαν με το αίμα τους: Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Οι δεύτεροι, οι αγέννητοι, θα μας δικάσουν, αν ανεχτούμε το ανοσιούργημα: την προδοσία της Μακεδονίας. Όχι. Ο Λαός θα αποτινάξει από πάνω του αυτό το στίγμα, αυτόν τον λεκέ της ιστορίας μας. Οι Μακεδόνες δεν μπορούν να ζουν σκλαβωμένοι και προδομένοι. Εμείς οι Μακεδόνες, εμείς οι Έλληνες, ξέρουμε να αγωνιζόμαστε, ξέρουμε να νικάμε.
Την μόνη συμφωνία για την Μακεδονία που αναγνωρίζει ο λαός είναι αυτή που υπογράφτηκε με το αίμα των Ελλήνων στρατιωτικών και αξιωματικών
για του Χριστού την πίστη την αγία
για της πατρίδος την Ελευθερία
και για την τιμή της Μακεδονίας
εδώ στο Κιλκίς, πριν από 105 χρόνια. Και ότι κερδήθηκε με αίμα, δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής.
Ζήτω ο ένδοξος ελληνικός στρατός
Ζήτω η μία και μοναδική Μακεδονία μας
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
6 comments
.
Αίκατερίνη Κ. Παντελίδου
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Μαυρομιχάλη 182. Αθηναι 1ος όροφος
τ.κ. 11472
Τηλ. : 210 3632628 210 3614320 Κιν. 6972073811
ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ
ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΑΡΧΗΣ
ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΜΕΤ΄ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΝΟΜΙΜΩΝ
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΟΥ
Αἰκατερίνης – Βεατρίκης Κίμωνος Παντελίδου, Δικηγόρου
Ἀθηνῶν, κατοίκου Ἀθηνῶν, ὁδός Μαυρομιχάλη ἀρ. 182.
ΠΡΟΣ
Στον Ἀξιότιμον Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας τῆς Ἑλλάδος
κ.κ. Προκόπην Παυλόπουλον.
Ἐν συνεχείᾳ τῆς ἀπό 5/3/2018 ἐξωδίκου μου τήν ὁποίαν Σᾶς
ἐκοινοποίησα τήν 7ην Μαρτίου 2018 και ὣραν 13.30 μεσημβρινήν και την ὁποίαν παρέλαβεν ὁ Ἀξιωματικός Ὑπηρεσίας Σας,
καί ἒχουσα τήν Ἀνωντάτην Ὑποχρέωσιν κατά τήν διάταξιν
τῆς παραγράφου 4
τοῦ Ἂρθρου 120 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος
ὡς Ἑλληνίδα Πολῖτις,
Σᾶς ἀναφέρω τά κάτωθι:
Εἰς τά ἂρθρα 35 ἓως 48 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος καθορίζονται
«οἱ ἐξουσίες καί εὐθύνη ἀπό τίς Πράξεις τοῦ Προέδρου»
εἰς δε το Ἂρθρον 49 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος §1 ἓως 4 καθορίζονται
«οἱ εἰδικές εὐθύνες τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας».
Γνωρίζετε τήν ἀτιμωτικήν συμφωνίαν
πού ὑπογράφεται «στις Πρέσπες».
Γνωρίζετε την θέσιν
τῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ
καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἒθνους Παγκοσμίως.
Γνωρίζετε καλύτερον ἐμῆς καί ὃλων μας
τήν ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΣ
ΟΜΩΣ ΣΙΩΠΑΤΕ!
ΔΙΑΤΙ;
Διατί συμφύρεσθε με μίαν ἐπικίνδυνον, ἂθεον
καί ἀπάτριδα πολιτικήν παράταξιν;
Τό ἐπιστημονικό Σας ἀνάστημα και το ἀδαμάντινον ἦθος Σας ἐπιβάλλουν να λάβετε την ΜΟΝΗΝ ΔΙΚΑΙΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ὑπαγορευομένην ἀπό τάς ἀνωτέρω διατάξεις
καί ΛΥΣΕΤΕ τό τεράστιον αὐτό Ἐθνικόν θέμα
με την ΡΟΜΦΑΙΑΝ τοῦ Συντάγματος.
Ὣστε να ὑψωθῆτε ὡς ὁ γενναῖος ἐκφραστής τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καί σφοδρᾶς ἐπιθυμίας τοῦ Ἒθνους μας,
ἂλλως θά μείνετε ὁ μοιραῖος Πρόεδρος μιᾶς ζοφερᾶς πολιτικῆς περιόδου μέ δυσαρέστους ἐννόμους συνεπείας.
Εἰς τήν τελευταίαν περίπτωσιν ὑποχρεωτικῶς ἒχουσα το δικαίωμα ἃμα δε καί την ὑποχρέωσιν ἐκ τοῦ Συντάγματος θά ζητήσω νομίμως την ἐφαρμογήν τῶν ἀνωτέρω Διατάξεων.
Μέ τήν ἐπιφύλαξιν παντός νομίμου δικαιώματός μου
ἁρμόδιος Δικαστικός ἐπιμελητής ἐπιδότω νομίμως
πρός τόν κ. Προκόπην Παυλόπουλον, Πρόεδρον τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας
πρός γνῶσιν του καί διά τάς νομίμους συνεπείας, καλούμενον ὡς ἀνωτέρω,
ἀντιγράφων ταύτην ἐν τῇ ἐκθέσει ἐπιδόσεώς του.
Ἀθῆναι 16/6/2018
Ἡ ἐξωδίκως καλοῦσα Δικηγόρος
ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΜΕΤ’ ΕΠΙΥΤΛΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΝΟΜΙΜΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΟΥ
.
http://i1.wp.com/www.arxaiaithomi.gr/wp-content/uploads/2018/06/%CE%97-%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-20%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%91%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85.-14-%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-1904.jpg?resize=640%2C487
.
.
Αἰκατερίνης – Βεατρίκης Κίμωνος Παντελίδου, Δικηγόρου Ἀθηνῶν, κατοίκου Ἀθηνῶν, ὁδός Μαυρομιχάλη ἀρ. 182.
.
ΠΡΟΣ
Τόν Ἀξιότιμον Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας τῆς Ἑλλάδος κ.κ. Προκόπην Παυλόπουλον
.
Ἐν συνεχείᾳ τῆς ἀπό 5/3/2018 ἐξωδίκου μου τήν ὁποίαν σᾶς ἐκοινοποίησα τήν 7ην Μαρτίου 2018 καί ὣραν 13.30 μεσημβρινήν καί τήν ὁποίαν παρέλαβεν ὁ Ἀξιωματικός Ὑπηρεσίας σας, καί ἒχουσα τήν Ἀνωντάτην Ὑποχρέωσιν κατά τήν διάταξιν τῆς παραγράφου 4 τοῦ Ἂρθρου 120 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος ὡς Ἑλληνίδα Πολῖτις,
.
Σᾶς ἀναφέρω τά κάτωθι:
– Εἰς τά ἂρθρα 35 ἓως 48 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματοςκαθορίζονται «οἱ ἐξουσίες καί εὐθύνη ἀπό τίς Πράξεις τοῦ Προέδρου» εἰς δέ τό Ἂρθρον 49 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος §1 ἓως 4 καθορίζονται…
«οἱ εἰδικές εὐθύνες τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας».
– Γνωρίζετε τήν ἀτιμωτικήν συμφωνίαν πού ὑπογράφεται «στίς Πρέσπες».
.
http://i0.wp.com/www.arxaiaithomi.gr/wp-content/uploads/2018/06/%CE%93%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CE%A4%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%96%CE%AC%CE%B5%CF%86-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%9F%CF%84%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%A0%CE%93%CE%94%CE%9C-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82.jpg?resize=640%2C290
.
.
Γνωρίζετε τήν θέσιν τῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἒθνους Παγκοσμίως.
Γνωρίζετε καλύτερον ἐμῆς καί ὃλων μας τήν…
ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΣΙΩΠΑΤΕ! ΓΙΑΤΙ;
Διατί συμφύρεσθε μέ μίαν ἐπικίνδυνον, ἂθεον καί ἀπάτριδα πολιτικήν παράταξιν;
Τό ἐπιστημονικό Σας ἀνάστημα καί τό ἀδαμάντινον ἦθος Σας ἐπιβάλλουν νά λάβετε τήν ΜΟΝΗΝ ΔΙΚΑΙΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ὑπαγορευομένην ἀπό τάς ἀνωτέρω διατάξεις καί ΛΥΣΕΣΕ τό τεράστιον αὐτό Ἐθνικόν θέμα μέ τήν ΡΟΜΦΑΙΑΝ τοῦ Συντάγματος.
Ὣστε νά ὑψωθῆτε ὡς ὁ γενναῖος ἐκφραστής τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας καί σφοδρᾶς ἐπιθυμίας τοῦ Ἒθνους μας, ἂλλως θά μείνετε ὁ μοιραῖος Πρόεδρος μιᾶς ζοφερᾶς πολιτικῆς περιόδου μέ δυσαρέστους ἐννόμους συνεπείας.
Εἰς τήν τελευταίαν περίπτωσιν ὑποχρεωτικῶς ἒχουσα τό δικαίωμα ἃμα δέ καί τήν ὑποχρέωσιν ἐκ τοῦ Συντάγματος θά ζητήσω νομίμως τήν ἐφαρμογήν τῶν ἀνωτέρω Διατάξεων.
Μέ τήν ἐπιφύλαξιν παντός νομίμου δικαιώματός μου ἁρμόδιος Δικαστικός ἐπιμελητής ἐπιδότω νομίμως πρός τόν κ. Προκόπην Παυλόπουλον, Πρόεδρον τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας πρός γνῶσιν του καί διά τάς νομίμους συνεπείας, καλούμενον ὡς ἀνωτέρω, ἀντιγράφων ταύτην ἐν τῇ ἐκθέσει ἐπιδόσεώς του.
.
Ἀθῆναι 16/6/2018
Ἡ ἐξωδίκως καλοῦσα Δικηγόρος
.
Ο Αγώνας τώρα αρχίζει, να οδηγηθούν οι προδότες στην αληθινή δικαιοσύνη!!!!!!!
.
ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
http://arxaiaithomi.gr/
http://arxaiaithomi.gr/2018/06/17/%CE%B5%CE%BD%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%83-%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85/
.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΞΩΔΙΚΟ
.
http://arxaiaithomi.gr/2018/03/05/%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%83-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%e1%bc%b0%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b7%cf%82/#comment-12638
Μπορεί ο δούλος του Θεού να λογαριάζεται ελεύθερος;
Γνωρίζει ο τυφλοπόντικας από ουρανούς ή θα ρωτήσεις τον Αητό γι’αυτούς;
Ο “δάσκαλος” που κατακεραυνώνει τους απάτριδες πολιτικούς, χάνει την όποια φερεγγυότητα και αξιοπιστία του, όταν γαλουχεί μικρά παιδιά σε μια πίστη ψευδή.
Για αυτη τη πιστη πολεμησαν οι ηρωες του 21 φιλτατε ακριβως γιατι δεν μπορουσαν να ζουν ως δουλοι!
Ασφαλώς και πολέμησαν εναντίον της βάναυσης κυριαρχίας των Οθωμανών.
Αυτή ήταν η επιλογή ανθρώπων που η συνείδησή τους ωρίμασε και δεν υπέμεναν άλλο τον ζυγό και με την παρότρυνση ανθρώπων υψιπετών – Αητών – που γεννήθηκαν ελεύθεροι, όπως ο Ρήγας, ο οποίος για να συνεγείρει τους ραγιάδες, ρίχνει στον υπερ πάντων Αγώνα, όλα τα όπλα, όχι μόνο την Πίστη αλλά και τις λαϊκές δοξασίες.
Ο κατακτητής κατακτά έδαφος, δεν μπορεί να φυλακίσει και τη σκέψη αν ο υποτελής δεν του το επιτρέψει ή πάψει να το ανέχεται.
Το πρόβλημα εγείρεται όταν ο υπόδουλος ελευθερωθεί και θέλει να μεταφέρει στις επερχόμενες γενιές, σε μικρά παιδιά από τη θέση του δασκάλου εν προκειμένω, μια πίστη προσωπική και γι’αυτό ψευδή, να κατασκευάσει δηλαδή εν νέου ένα κλουβί.
Είσαι λάθος Ελευθέριε (nickname, ή αληθινό το όνομα;). Μα την αλήθεια. Και στενοχωριέμαι που σε βλέπω να θέλεις πάντοτε να έχεις την τελευταία κουβέντα στον σχολιασμό, όπως έκανες και μετά από το κειμενάκι μου, έξι χρόνια μετά από την τελευταία φορά που σχολίασα εδώ…ηρέμισε. Χθες ήμουν στην Πόλη, και περπάτησα σε όμορφη γειτονιά, με ρωμαίικα αναπαλαιωμένα σπίτια. Δεν θέλω να πώ πού ακριβώς, γιατί ίσως να εκθέσω πρόσωπα, και δεν πρέπει αυτή την στιγμή. Είδα εκκλησιά κλειδαμπαρωμένη, αλλά διέκρινα μια όμορφη οικογένεια στο προαύλιο, στον μεγάλο κήπο, με τους γονείς να απολαμβάνουν καφέ, και ένα κοριτσάκι μαζί. Τους κάλεσα, για να μ’ ανοίξουν να προσκυνήσω. Πλησίασε ο πατέρας, και μου είπε τουρκιστί ότι η εκκλησία είναι κλειστή. Του απάντησα ότι είμαι Ρωμαίος, και μου άνοιξε αμέσως. Ξανακλείδωσε. Μου ανοίξαν την εκκλησία. Προσκύνησα όλες τις εικόνες. Οι γονείς δεν μιλούσαν τα ρωμαίικα, μόνο η κορούλα, που τα μιλούσε άπταιστα. Καλύτερα από τα συνομίληκα στην “ελεύθερη” Ελλάδα. Θέλω να συγκρατήσεις κάτι: δεν μου ανέφερε ούτε μια φορά την λέξη “Έλλην” ή “Ελληνικά”. Μου ανέφερε για το πού παίρνει τα μαθήματα (όπως και άλλοι ομογενείς) και άλλα πολλά, λέγοντας ξανά και ξανά “Τα παιδιά των Ρωμαίων πηγαίνουμε εκεί” “λίγοι μιλούν τα ρωμαίικα” κλ.π. Ζωντανή γλώσσα. Ζώσα παράδοση. Να γλυκαίνεσαι. Αληθινά πράγματα, που μπορείς να τα ψηλαφίσεις, καί όχι ακατάσχετη μπουρδολογία, ζουραρολογία, γιανναρολογία… Με καλέσαν και στην γιορτή του Αγἰου προστάτη, όπου θα χοροστατεί ο Πατριάρχης, όμως δυστυχώς θα βρίσκομαι κάπου αλλού. Όταν βγήκα έξω, ξανακλείδωσαν, και λίγο πιο πέρα, κοντά στο σταθμό του μετρό, αντίκρυσα πλήθος γυναικών με μαύρες αμπάγιες, προεκλογικά τραπέζια και οθωμανικά εμβατήρια στην διαπασών. Δεν θα μπώ στον κόπο να γράψω τίποτα παραπάνω. Εξέθεσα την ζωντανή Παράδοση, σε αντιδιαστολή με τον ατομισμό σου. Δεν υφίσταται Μακεδονία χωρίς Ελλάδα, όπως δεν υφίσταται Ρωμαιοσύνη χωρίς Μακεδονία. Το να είσαι όμως Έλλην, καβαφιστής, αρχαιολάγνος, αποτελεί φούσκα, που την φτιάχνεις για τον εαυτό σου για να κρυφτείς. Εγώ δεν είμαι μαζί σου. Είμαι με το αίμα των Μαρτύρων. Μαρτυρικὴ παρουσία και αυτή των Ρωμαίων στην σημερινή Τουρκία, που φυλάγουν τα Όσια και τα Ιερά μας, ενώ εμείς το παίζουμε και θεματοφύλακες της Ιστορίας, εκ του ασφαλούς…
Δεν θα σε λέγανε Κυριάκο αν δεν έλεγες αρλούμπες.
Να τον χαίρεσαι τον Πατριάρχη σου που ευλόγησε ως και τα όπλα των Τούρκων στην εισβολή τους στη Συρία!
Όσο ξέρω εγώ από τη θεία έμπνευση ενός Ramanujan στην τέχνη που υπηρετείς, τόσο ξέρεις κι εσύ απο Καβάφη.
Φούσκα είναι τα ρωμαϊκά μεγαλεία που ονειρεύεσαι κι αυτό που ονομάζεις ζωντανή παράδοση.
Αν εκεί κάτω στην Αραπιά βγεις έξω απ’ την ασφάλεια των κλιματιζόμενων ουραμομήκων κτιρίων που υψώνονται ως ύβρις στον ουρανό και πλανηθείς στην έρημο με πραγματικούς κι όχι τουριστικούς βεδουϊνους, έχεις μια ελπίδα να ξαναπατήσεις στη γή.