Η «πατριωτική δεξιά» (ΛΑ.Ο.Σ κλπ) θαυμάζει τον Σαρκοζί για τις θέσεις του περί μετανάστευσης και την αρνητική του στάση στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Η «φιλελεύθερη δεξιά» (ΝΔ) θαυμάζει τον Σαρκοζί για τις θατσερικές του θέσεις περί οικονομίας και κοινωνικού κράτους.
Η «κεντροαριστερά» (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) τον χαρακτηρίζουν σύγχρονο Le Pen και προσκείμενο στις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Παρ΄όλα αυτά τα κυρίαρχα ΜΜΕ στην Ελλάδα παρουσιάζουν τον Σαρκοζί ως πιστό και συνεπή υποστηρικτή των Ελληνικών θέσεων (βλέπε Σκοπιανό) λόγω ιστορικών δεσμών (Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία) και ρομαντικών συνδρόμων (εγγονός «Έλληνα» από τη Θεσσαλονίκη). Στην πραγματικότητα, πρόκειται για απόγονο εβραϊκής επιφανούς οικογένειας από την Οθωμανική Θεσσαλονίκη με ρίζες από την Μεσαιωνική Ισπανία.
Πόσο άραγε αληθεύουν όλα αυτά που γράφονται και ακούγονται; Ποιες είναι πραγματικά οι θέσεις και πράξεις του Σαρκοζί που αφορούν την Ελληνική διπλωματία και τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα;
1) Ο Σαρκοζί δεν επιθυμεί την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη. Χωρίς να το επιθυμεί ο ίδιος έχει εξελιχθεί σε ιδανικό υποστηρικτή του κεμαλικού κατεστημένου που απεχθάνεται την Ευρώπη, το κράτος δικαίου και τα δημοκρατικά κεκτημένα. Μία «ευρωπαϊκή» Τουρκία ασφαλώς εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας (όχι τα στρατηγικά ούτως ή άλλως) καθώς ενσωματώνει θεσμούς και μηχανισμούς λήψης αποφάσεων που ευνοούν επενδύσεις στη χώρα. Δυστυχώς η Τουρκόφοβη στάση του προκειμένου να διατηρήσει τα κεκτημένα της Γαλλίας κατά την διαδικασία λήψης αποφάσεων στη ΕΕ (συμβούλιο Υπουργών και Κοινοβούλιο) οδηγεί σε αδιέξοδο την όποια ελληνική ελπίδα για «εξομάλυνση» των Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων μέσα από το πρίσμα της Ευρωπαϊκής ένταξης.
2) Ο Σαρκοζί αναγνώρισε το Κόσοβο και επιβεβαίωσε την διαμετρικά αντίθετη οπτική του σε σχέση με αυτή της Ελλάδας για την περιοχή. Το προηγούμενο που δημιουργείται θα «σκάσει» στα χέρια άλλων κρατών στα χρόνια που έρχονται και οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες σε μία περιοχή όπου το παιχνίδι των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου μόλις ξεκίνησε.
3) Ο Σαρκοζί είναι υπέρ της πυρηνικής (ειρηνικής) ενέργειας. Ενθαρρύνει την πυρηνικοποίηση των Βαλκανίων ώστε η γαλλική βιομηχανία να κερδίσει νέους πελάτες. Όλοι συνειδητοποιούμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό σε μία δύσκολη περιοχή – τα Βαλκάνια – όπου τα εθνικά σύνορα αμφισβητούνται διαρκώς και οι ένοπλες συγκρούσεις κυριαρχούν μετά το τέλος του Ψυχρού πολέμου.
4) Ο Σαρκοζί ταυτίζεται με τους σκληροπυρηνικούς του Ισραήλ σε σχέση με τη Χαμάς και τη Χεζμπολά, τη Συρία και το Ιράν. Δέσμιος του Ισραηλινού λόμπυ – τον στήριξε προεκλογικά – τόσο στη Γαλλία όσο και στις ΗΠΑ, αποτελεί το μαύρο πρόβατο για τον Αραβικό κόσμο. Η Ελλάδα θέλει ειρήνη στη περιοχή της Αν. Μεσογείου και όχι ένα Ισραήλ επιθετικό και υπεροπτικό λόγω της Δυτικής ανοχής – υποστήριξης. Δυστυχώς η πολιτική Σαρκοζί οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα μετά τη πρόσφατη απειλή πολέμου έναντι του Ιράν από το Γάλλο Υπ.Εξ.
5) Ο Σαρκοζί είναι υπέρ της αναβάθμισης του Κουρδικού Ιράκ στη διεθνή κοινότητα. Ο Γάλλος Υπ.Εξ επισκέφτηκε πρόσφατα το Εrbil, πρωτεύουσα του Κουρδικού Ιράκ όπου ήδη Γαλλικές εταιρείες έχουν υπογράψει συμβόλαια εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μία αναβάθμιση των Κούρδων του Ιράκ θα οξύνει τις σχέσεις Τουρκίας – PKK – Barzani με ό,τι συνεπάγεται στην ασφάλεια της περιοχής και θα βάλει σε δεύτερη μοίρα άλλα θέματα της Τουρκικής εξ. πολιτικής όπως το Κυπριακό και το Αιγαίο.
6) Ο Σαρκοζί είναι υπέρ της παραμονή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Η οποιαδήποτε περαιτέρω παραμονή Νατοϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν – ήδη 6 χρόνια – θα έχει ως συνέπεια τη περαιτέρω συμμετοχή της χώρας μας σε έμψυχο δυναμικό και στρατιωτικό οπλισμό χωρίς – κατ’ ουσίαν – διπλωματικά ανταλλάγματα.
Εν κατακλείδι, η πρόσφατη υποστήριξη της Ελλάδας στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ για το όνομα των Σκοπίων ήταν ένα πυροτέχνημα για να «πουλήσει» σε πρώτη φάση αμυντικό υλικό (βλέπε Rafale) και σε δεύτερη φάση πυρηνικούς αντιδραστήρες (πρόσφατη συνέντευξη στην Καθημερινή). Από εκεί και πέρα, το κάθε πολιτικό κόμμα μπορεί να χρησιμοποιεί τις «πράξεις και ημέρες» του κ. Σαρκοζί για εσωτερική πολιτική κατανάλωση.
Ερευνητής: Σύγχρονη Τουρκία, Τουρκική Διασπορά,
Σχέσεις Τουρκίας Αραβικού Κόσμου
.