Ελληνισμός, ΕΡΤ, και τα ερτζιανά κόκαλα.

Σωστά Ελληνικά Τήλε-Οπτικά (Τ.Ο.) προγράμματα θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά , ( διασκέδαση, ενημέρωση, και φυσικά την τόσο σ’ έλλειψη και απαραίτητη Ελληνική Παιδεία), στην Ελληνική Διασπορά, και ειδικά στους νέους της Ελληνικής Διασποράς.

Τα προγράμματα της ΕΡΤ είναι μια ελλιπής εμπειρία του Ελληνισμού. Οι άλλοι Τ.Ο. σταθμοί, των οποίων τα προγράμματα είναι διαθέσιμα και στον Ελληνισμό του Καναδά, στην μεγάλη πλειοψηφία τους “παρουσιάζουν μιασματικά προϊόντα πολιτισμού, πνευματικής ευχάριστης, και παιδείας ”. Αυτοί, οι άλλοι σταθμοί θα είναι μια παρηγοριά για την ΕΡΤ, και τα προγράμματα της.

Ο Ελληνικός Λαός είναι οργανωμένος κομματικά, αλλά ανοργάνωτος πολιτικά.

Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι δυο, το λαϊκό, και το θρησκευτικό.

Και τα δυο επιδιώκουν την εξάρτηση, και προσάρτηση των ομάδων τους (οπαδών/πιστών) στα δικά τους “παιχνίδια”, συνθήματα, προγράμματα, οργανισμούς, και την αποξένωση τους από τις ουσιαστικές πολιτειακές, και κοινωνικές υποχρεώσεις, και δικαιώματα τους.

Η Ελληνική κοινωνία είναι καλουπωμένη, και υπάρχει σένα διαχειριζόμενο περιβάλλον.

Για το λαϊκό κόμμα (με όλους σχεδόν, τους μυστηριaκα εκλεγμένους αντιπροσώπους εταιριών, κτλ), τους φτάνει το Βιλαέτι της Παλιάς Ελλάδας, και λίγο παραπάνω για Γαιοπολιτικους αποκλεισμούς. Για τις άλλες Πατρίδες, οι εταιρικές συμφωνίες ορίζουν την συμπεριφορά των κομμάτων.

Οι διοικήσεις των παπάδων στις αλλοδαπές χώρες, έχουν Παντοπωλιακά Μονοπωλιακό καθεστώς κόμματος, κι έτσι το λαϊκό κόμμα θα πρέπει να είναι περιχαρή, μια και τα κατάφερε να ξεφορτωθεί την Ελληνική Διασπορά.

Τέρμα λοιπόν με την ψήφο της Διασποράς.

Παρ όλα αυτά, η Ελληνική Διασπορά δεν είναι το μπάσταρδο της μάνας Ελλάδας, ούτε ο σακάτης της μάνας Μητρόπολις που τον πέταξε στον Ταΰγετο της ξενιτιάς, μηδέ ο λεπρός της Ελληνικής κοινωνίας που τον έκαμε τάμα στις σκοταδιστικές διοικήσεις.

Ο Ελληνισμός της Διασποράς είναι το ένα φτερό της Ελλάδας, και το άλλο φτερό είναι “οι υπό περιορισμό κατ οίκον” Έλληνες της Πατρίδας μας, της μιας και όλης της Ελλάδας μας.

Όσο ο ελληνισμός στην ξενιτιά, ήταν “φρέσκος“ ο καημός της “εξορίας“ ήταν δυνατός, και η ζωή ήταν σαν το φεγγάρι με δυο όψεις. Η μια όψη ήταν ο Ελληνικός κόσμος του κάθε Έλληνα, και η άλλη όψη ήταν η καθημερινότητα της επιβίωσης και προκοπής στη χώρα της εκλογής του καθένα μετανάστη.

Ο Ελληνικός κόσμος του καθένα είχε τα ίδια χαρακτηριστικά . Αυτά ήταν, τα έθιμο-τοπικά, πολιτικά, κοινωνικά, και φυσικά την αναζήτηση του “πόθεν έσχες την ζωή“ μέσα από το σκοτάδι της θρησκείας. Το καθένα από αυτά δημιουργούσε τις δικές του ανάγκες και επιδιώξεις στο καθένα Έλληνα, και στην κάθε Ελληνίδα.

Ο λαός μας λέει, <<ο χρόνος είναι το καλύτερο φάρμακο>>, και με τον χρόνο λοιπόν άλλαξαν πολλά στις ανάγκες , και στις επιδιώξεις του Ελληνισμού.

Η Διασπορά τα κατάφερε πολύ καλά με τον καημό της για την πατρίδα, (με την παραδοχή της πραγματικότητας ότι, Πατρίδα της προσμονής, είναι μια, η άλλη είναι χώρα της διαμονής), και με τις δυσκολίες της καθημερινότητας, και της επιβίωσης. Έχασε όμως σε πολλά άλλα θέματα, και χαρακτηριστικά της που την ενδιέφεραν και τα πρόσεχε σαν κόρη οφθαλμού (περηφάνια καταγωγής, Ελληνική γλώσσα, τοπικά ήθη κι έθιμα, κοινωνική συνοχή, κτλ).

Τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Διασποράς του Καναδά και ειδικά του Ελληνισμού του Π. Σ. Του Τορόντο (GTA) είναι σχετικά, και αποκαρδιωτικά.

Δεικτικά θα αραδιάσω μερικά:

Ο αριθμός των μαθητών που παρακολουθούσαν, τα Σαββατιανά μαθήματα Ελληνικών, την περίοδο 2000-2008 ήταν γύρο στις δυο χιλιάδες, και την περίοδο 1970-1980 ήταν πάνω από οκτώ χιλιάδες. Απεναντίας, ο αριθμός των παιδιών σχολικής ηλικίας έχει τουλάχιστον, διπλασιαστεί από το 1980.

Οι εθνο-τοπικοί σύλλογοι περισσότερο υπάρχουν στις καταστάσεις.

Ο αριθμός των μελών σ αυτούς έχει περιοριστεί τραγικά. Οι δραστηριότητες τους περιορίστηκαν σ ‘έναν ετήσιο χορό που με χίλια βάσανα καταφέρνουν να μαζέψουν αρκετά άτομα με το λιγότερο κακό να μη χάσουν χρήματα από την εκδήλωση.

Οι δευτεροβάθμιες, και τριτοβάθμιες οργανώσεις της Διασποράς, ουσιαστικά δεν υπάρχουν, διότι έχουν καπελωθεί, μια και ο χαρακτήρας, οι λόγοι, και οι σκοποί των έχουν προδοθεί. Οι λόγοι γι ‘αυτήν την κατάντια είναι πολλοί. Βασικοί λόγοι είναι η απροστάτευτη, η περιορισμένη, και η δολιοφθορουμενη Ελληνική παιδεία, και γενικά η αποκοπή και περιθωριοποίηση της Διασποράς του Ελληνισμού από το ουσιαστικό, και ηθικό-ιδεαλιστικό πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Η αδιαφάνεια, η ανευθυνότητα, ο σφετερισμός, κτλ, ήταν τα επιφανή χαρακτηριστικά των Διοικήσεων που παραδώσαν τους οργανισμούς στο έλεος των επιτηδείων.

Παιδεία σημαίνει η συνεχής καλλιέργεια των νοητικών, ψυχικών, και σωματικών δεδομένων και ικανοτήτων της κοινωνίας, και ειδικά των νέων στην εκπαίδευση, την μόρφωση, και στην διάπλαση, για Δημοκρατία, Ελευθερία, και ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Οι μεθοδευμένες εξελίξεις σηματοδοτούν μια ροπή Εθνικής γενοκτονίας, μια και μετά από μερικά χρόνια ο ορός ορθόδοξος χριστιανός θα είναι πιο συνηθισμένος χαρακτηρισμός για την Ελληνίδα η τον Έλληνα στην Ελληνική Διασπορά του Καναδά.

Από συγκριτική ανάλυση, και κρίση των Ελληνικών Τ.Ο. προγραμμάτων που “προσφέρονται“ στη Διασπορά του Π. Σ. του Τορόντο βγαίνουν αρνητικά συμπεράσματα, αναφορικά με τις ευεργετικές επιδράσεις για τον εδώ Ελληνισμό σε θέματα Ελληνικής Παιδείας.

Χαρακτηριστικά, το μεγαλύτερο μέρος των προγραμμάτων είναι για τον Ελληνισμό πρώτης γενιάς που μιλούν Ελληνικά, και πιθανόν μπορούν να επικοινωνούν γραπτά στην Ελληνική γλώσσα. Είναι επίσης ένας τρόπος διασκέδασης για τους μη απαιτητικούς ακροατές/θεατές.

Τα προγράμματα της ΕΡΤ, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, αθλητικά, καλλιτεχνικά, και ειδησιο-ενημερωτικά.

Τα αθλητικά κυριαρχούν το Σάββατο-Κυριάκο, σε βαθμό ταλαιπωρίας. Σονη και καλά να γίνουμε όλοι ειδικοί αναλυτές με αθλητικές επιδόσεις στο ξεμυαλωμα. Βέβαια κάποιος θα μου πει, <<τι το παράξενο βλέπεις, στο ότι όλη η Πατρίδα μας είναι ένα γήπεδο, και όλη η Ελλάδα μας παίζει μπάλα>>—

<<Σωστά, τίποτα. Οι άλλοι όμως δεν παίζουν μπάλα, γιατί οι φανέλες τους δεν έχουν νούμερα>>.

Για την Διασπορά, τέτοια ανελέητη επίθεση επαγγελματικών ποδοσφαιρικών, και καλαθόσφαιρας παιχνιδιών, έχει πολλά “ παράξενα “ σημεία. Πρώτα-πρώτα η διάρκεια μετάδοσης των παιχνιδιών είναι μάλλον σαρκαστική και με αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα.

Η φτώχια και ο εμπαιγμός από ’όλους τους ημετέρους προς όλους τους υμετέρους, είναι το χαρακτηριστικό ΕΝΑ, και το πρώτο.

-<<Ναι, Ναι !!! καλά!!! Άσε τα κακολογηματα για τις ομαδάρες μας!!!>>

-Μα και βέβαια μου αρέσει “η Εθνική Ελλάδας γεια σου”, κι’ όλα τα κυριακάτικα παιχνίδια της παρέας.

-Εκείνο που λέω είναι ότι, χρειάζονται αναθεώρηση τα “EXTREME” που δεν σκοράρουν. Οι μέσοι, τα μέσα, και η μέση του θέματος είναι που φέρνουν την νίκη στην “πλειοψηφία των λίγων”.

Όσο για τα άλλα αθλητικά θέματα γίνανε βαποράκια.

Να μην ξεχνάμε, ότι <<το ποδόσφαιρο κυβερνά>> σύμφωνα με δηλώσεις μεγάλο-μετόχων στις ΠΑΕ.

Και βέβαια, δεν πρέπει ν ‘απορούμε για την κατάσταση στο στίβο (της πατρίδας) της ηθικής, και της προκοπής.

Προγράμματα Καλών Τεχνών- Παρουσιάζονται περιοδικά στην ΕΡΤ, έχουν διασκευαστική βάση, και περιορισμένη στρατηγική ποικιλία ανάπτυξης παιδείας.

Κατά πλειοψηφία τα προγράμματα είναι μουσικά αφιερώματα, λίγο κινηματογράφο, και σπάνια θέατρο.

Η Ελλάδα είναι ευλογημένη με τον καιρό της, και δυσκολεμένη από την μορφολογία του εδάφους της να διαιρείται σε “αποκλεισμένα μερτικά“, που θέλησαν να γίνουν μια από τις αιτίες της πολυμορφικής της παράδοσης, εθίμων, και ηθών.

Αρχίζοντας με την μουσική της προίκα, η Ελλάδα έχει να παρουσιάσει απρόσμενη ποικιλία μουσικών δεδομένων της Ελληνικής εμπειρίας της. Μέσα από τις ιστορικές της πορείες η Ελληνική μουσική κατόρθωσε ν ‘αναπτύξει Γαλαξιακή παραδοσιακή/Δημοτική μουσική με όλα του χώρου τα ταίρια. Είναι δεμένη με την φύση και με τα συναισθήματα των κοινωνικών αναγκών.

Η Ελληνική μουσική, όπως ήταν φυσιολογικό ακολούθησε και σιγοντάρισε όλα τα συναισθήματα που δημιούργησε κάθε κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και κατά ‘επέκταση στον απανταχού Ελληνισμό.

Η λαϊκή μουσική άλλαξε το πρόσωπο της τέχνης, της ζωής των Ελλήνων, και της ζωής της πόλις. Αυτό άρχισε στο τέλος του πρώτου Παγκόσμιου πόλεμου, και ξεπέρασε κάθε δυνατή πορεία στην περίοδο της Καταστροφής, και της προσέγγισης του Ελληνισμού της μιας, και ολόκληρης Ελλάδας.

Μέσα από αυτήν την μεγάλη αποταμίευση, την εφορία της μουσικής τέχνης, η ΕΡΤ “προσπαθεί” να διασκεδάσει, να ενημερώσει, και να παιδεύσει τον Ελληνισμό της Διασποράς. Το πρόγραμμα “στην υγειά μας ρε παιδιά” είναι το μοναδικό από τον μουσικό χώρο, που σε ταξιδεύει σ ‘όλες τις κόχες, του τόπου και του χρόνου της Ελληνικής μουσικής γέννας.

Η παρουσίαση της διάθεσης, και του τρόπου Ελληνικής διασκέδασης είναι σχεδόν ολοκληρωμένη. Είναι η ολοκληρωμένη μουσική χαρτογράφηση του Ελληνισμού. Μας περιάγει στα παλιά χρόνια, τα τωρινά, στην αναγνώριση, και πρακτική της ανθρώπινης εξάρτησης από την φύση, την παλικαριά, το ήθος, την αγάπη για όλη την Ελλάδα μας.

Τα τωρινά προγράμματα που παρουσιάζει η ΕΡΤ είναι μια γραμμή από ‘αυτά που βασίζονται περισσότερο στην πολιτική και κοινωνική εμπειρία του Ελληνισμού, χωρίς να κάνει προτάσεις και προσπάθεια ανάλυσης, των ιδεών για την εμπεδώσει της σωστής γνώσης, και παιδείας, που θα μπορούσαν ν ‘ανοίξουν νέες ανάγκες για τους δημιουργούς, και τους θεατές/ακροατές, και τους κριτές της τέχνης.

Για τον Ελληνισμό της Διασποράς, προτάσεις, ερωτήσεις, και απαντήσεις πάνω στα δεδομένα των έργων της τέχνης είναι επιτακτικά, και ουσιαστικά, και για την αναγκαία παιδεία του Ελληνισμού απαραίτητα.

Ο κινηματογράφος μπορεί, με τα θέματα του να εξιστορεί, να εξηγεί, και να παρουσιάζει τον Οικουμενικό Ελληνισμό, μ ‘όλες του τις μορφές, μέσα από της εκρηκτική ικανότητα που έχει η μορφή της τέχνης αυτής.

Ο κινηματογράφος, μαζί με το θέατρο, θα μπορούσε να ήταν, μετά από τα τραγούδια, τους χορούς, και την μουσική, το πιο δυνατό εργαλείο παιδείας για τον Ελληνισμό.

Το θέατρο είναι δημιούργημα του αρχαίου Ελληνισμού.

Εκεί, παρουσιάζονταν, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, και ότι άλλο ενδιέφερε, και αφορούσε τους πολίτες, μέσα από την σάτιρα, το δράμα, και το μουσικό θέαμα, για την ενημέρωση, ανάλυση, και συμμετοχή των πολιτών, με προτάσεις, και παρατηρήσεις, που σκόπευαν στην ανάπτυξη της κοινωνίας.

Το θέατρο ήταν το πανεπιστήμιο, και ο Ναός της εκκλησιάς του λαού.

Η σημερινή βιομηχανία του θεάτρου στην Ελλάδα, είναι δυναμική και πλούσια. Το απογοητευτικό γεγονός είναι ότι, αναπτύσσεται μόνον σε μερικά αστικά κέντρα της Ελλάδας.

Σήμερα τα πολιτιστικά έργα δεν έχουν συνεχή επίδραση πάνω στους πολίτες, γιατί τα βλέπουν, περισσότερο, σαν διασκέδαση για την εφορία της στιγμής, και όχι για την ανάγκη της ψυχής.

Τα ειδησιο-ενημερωτικά προγράμματα της ΕΡΤ, ορισμένα από αυτά, είναι πολύ καλά, όμως το σημείο της κρίσης κρεμιέται στην αμφιβολία του θεατή/ακροατή, που δεν χρειάζεται την γενικότητα, την ευκαιρία του ίσως, αλλά το σίγουρο περιεχόμενο, με σκοπό, οργάνωση, και ικανοποίηση.

Οι καθημερινές γενικές ειδήσεις (Νέα) αποτελούν ένα ενδιαφέρον θέμα αμφισβήτησης, δεδομένης της οργανώσεις, της γλωσσικής διάρθρωσης, και χρήσης της εκτέλεσης, και της εμπειρίας που δείχνει το θέαμα.

Τα παιδιά στην “Πρώτη γραμμή“ ήταν μια ευχάριστη πρωινή σημείωση στην προσπάθεια της ΕΡΤ να παρουσιάσει τα δρώμενα, με οικείο τρόπο που θα εξαλείψει την απόσταση, τον χρόνο, και την αμφιβολία μεταξύ Τ.Ο. και κοινού. Η αρχή τους ήταν καλή. Ο τρόπος της δημοσιογραφίας τους ήταν ευχάριστος, προσκαλητηριος, ενημερωτικός, και μ ‘όλης της επικρατείας θέματα. Δεν κατάφεραν όμως να ξεφύγουν από την νοοτροπία εντύπου μικρού μεγέθους, με πνεύμα του καφέ μετά από “τον πετσιά στην αγορά“ με τα κατορθώματα της νύχτας, και την ντρίπλα της μπάλας.

Το πρωινό πρόγραμμα ειδήσεων του Σάββατο-Κυριάκου είναι μια αντίθεση στ ‘αθλητικά που ακολουθούν, και διαρκούν “όλο το διήμερο“.

Τα ενημερωτικά προγράμματα καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων (πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, υγειάς, κ.π.α.) και ομολογώ ότι υπάρχουν αρκετά άκοπα διαμάντια ανάμεσα τους (π.χ. στα άκρα).

Αυτά τα προγράμματα κατά πλειοψηφία είναι συνεντεύξεις. Οι κανόνες συνέντευξης είναι συγκεκριμένοι και απλοί. Ο δημοσιογράφος είναι ο οδηγός της συζήτησης, που με σύντομες, και με βάθος ερωτήσεις διαχειρίζεται το θέμα.

Δυστυχώς, κατά κανόνα, πολιτικές, και περί υγειάς συνεντεύξεις είναι απογοητευτικές. Οι λόγοι είναι πολλοί. Έλλειψη πολιτικής αγωγής, καταπάτηση δεοντολογίας, καθολική και καθοριστική έλλειψη αξιοπρέπειας προς τους πολίτες, και προς τις αρχές της Δημοσιογραφίας.

Το <<Κυριακή στο χωριό>>, είναι ευχάριστο και ενημερωτικό πρόγραμμα . Είναι για πολλούς, και γι’ αυτούς που θέλουν να μάθουν για την άλλη Ελλάδα. Για την Ελλάδα που ακόμη κουβαλάει τις υποχρεώσεις όλου του Ελληνισμού. Αυτήν, που λιμανευει όλα τα όμορφα, τα ωραία, τα ευχάριστα, που απαλύνουν όλες τις καθημερινότητες, με τις απλότητες των Έθνο-τοπικών χαρακτηριστικών. Αυτά που είναι προϊόντα πολύχρονων μαθήσεων του λαού μας για την χρηστή χρήση του περιβάλλοντος κόσμου της υπαίθρου, και της απανταχού Ελλάδας. Εκείνους τους χρόνους που τα ήθη και έθιμα ήταν το προζύμη και τα υλικά για την καθεμιά δράση της Ελληνικής ζωής, στην Ακαδημία, στην Οικονομία, στην Κοινωνία.

Μέρη από το παραπάνω πρόγραμμα, χρειάζονται καλύτερη οργάνωση στην διαθρωτική κατανομή των θεματικών παραγραφών.

Όμως υπάρχουν και τ ‘αλλά…

Απ ‘εδώ αρχίζουν “οι πρωτιές του ανήσυχου και δαιμόνιου Έλληνα/Ελληνίδας’’.

Μόλο τον σεβασμό στ’ ανθρώπινα γούστα κι ’αδυναμίες (δικαιώματα) καλά είναι οι προσκαλεσμένοι, και οι παραγωγοί να “”το κόψουν το ρημάδι” τουλάχιστον να μην είναι θέμα του αέρα ο καπνός τους. Άλλο πράγμα πάλι η αρρωστημένη επίδειξη μη ουσιαστικών δεδομένων, που υποβιβάζει την αξιοπρέπεια του παράγοντα άνθρωπο, και ρημάζει την ποιότητα και την ουσία του προγράμματος.

Έχουμε τόσες πρωτιές, ας καθαρίσουμε τις σκάρτες.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια πληθώρα από εθελοντικά, και φιλανθρωπικά μη κερδοσκοπικά ταμεία, και οργανισμοί (έξω οι μαϊμούδες) που καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα των κοινωνικών, και αναγκών του περιβάλλοντος με αξιόλογη προσφορά, σημασία, και πρόοδο. Αυτοί οι οργανισμοί (περιβαλλοντολόγοι, αντιπολεμικοί, ανθρώπινα δικαιώματα, τοπικοί πολιτιστικοί, ερασιτεχνικοί θίασοι, κτλ, κτλ). είναι η ουσιαστική αντιπολίτευση όλων των επιπέδων του Κρατισμού. Αυτοί οι οργανισμοί, και οι εθελοντές που επανδρώνουν και γεμίζουν τις τάξεις των κοινωφελών, και μη κερδοσκοπικών εταιριών, είναι οι πιο παραγωγικές μονάδες της κοινωνίας. Αυτό είναι γεγονός διότι γυναίκες και άνδρες που τάσσονται στα πιστεύω, και οράματα αυτών,(με Δημοκρατικές βάσεις) δίδονται ολοκληρωτικά, και είναι ως επί το πλείστον, σπουδασμένοι ειδικοί στα θέματα για τα οποία και παίρνουν μέρος.

Το καθυστερημένο, και παρδαλό Κράτος θα πρέπει, με επιμέλεια, επίγνωση, και φανταστική ευλάβεια να υποστηρίζει τέτοιες οργανώσεις, αν θέλει να δημοκρατικοποίηση την κοινωνία.

Η νέα γενιά είναι αυτή που κυριαρχεί στις εθελοντικές οργανώσεις. Είναι καιρός πλέον τα ΜΜΕ να εμπλακούν με την νεολαία της Ελλάδας, και μ ‘αυτήν της Διασποράς, ώστε να γίνουν ένα ευγενικό μέσο σύμπνοιας, και συναγωνισμού. Με τέτοιες πηγές πληροφόρησης και επηρεασμού της νεολαίας όλου του Ελληνικού Κόσμου, είναι κρίμα που αυτή η ευκαιρία δεν αξιοποιείτε (γενικά, η νεολαία δεν είναι μόνον περιήγηση).

Είναι οικουμενικό Ελληνικό χρέος ανθρωπιάς, Δημοκρατικής αξιοπρεπείας, ο Ελληνικός πολιτισμός να μην συμπιεστεί σε μια υποσημείωση της Άγγλο-σαξονικής τεχνοκρατίας, και επιχειρησιακής σχεδίασης. Είναι γνωστό ότι, τα τελευταία τριάντα χρονιά η επιχειρησιακή τεχνοκρατία έχει αντικαταστήσει την οικονομική επιστήμη εκτίμησης, και ηθικής χρήσης των φυσικών πόρων. Αυτή η αντικατάσταση ευθύνεται για τις οξύτατες κοινωνικές, και γεωσυστιματικες ανισότητες, και αντίξοες αντιπαραθέσεις. Θα πρέπει, η παγκοσμιότητα της Ελληνικής παρακαταθήκης όχι μόνον να σωθεί, αλλά να γίνει ελπίδα ζωής και αγάπης, φάρος φωτός και πνεύματος, ναός ελευθερίας, και Δημοκρατίας στην εκκλησιά των λαών.

Η ΕΡΤ, θα μπορούσα να πω, ήταν το δώρο της φύσης, στην υπό δοκιμασία για την Ελλάδα του 1930, όταν ιδρύθηκε. Το ίδιο, ήταν δίκοπο μαχαίρι, για την κοινωνία, και για το καθεστώς της εποχής εκείνης, στην Ελλάδα. Ήταν ένα αναπόφευκτο κακό, και από την άλλη, μια ευκαιρία, και μια δίοδος ελευθερίας, φωτός, και ανακούφισης.

Μετά από ογδόντα χρονιά ζωής, η ΕΡΤ πέρασε όλα τα στάδια ανάπτυξης της. Σήμερα βρίσκεται στην τρίτη ηλικία, που θα πρέπει να διαρκέσει πολλές “ημέρες δημιουργίας”. Τώρα θα αναπολεί τις εμπειρίες της, και θα σκέφτεται σχεδιάζοντας το μέλλον της, με περισσότερη σιγουριά, φαντασία, και υποχρεώσεις προς τον δοκιμασμένο Ελληνισμό της Ελλάδας, και περισσότερο της Διασποράς.

Η ΕΡΤ, δεν πρέπει να φοβηθεί μπροστά στο τρανό έργο που προϋποθέτει η υποχρέωση της, και οι επαυξημένες ανάγκες, μετά τους κανιβαλισμούς όλων εκείνων που σφετεριστήκαν, και σφετερίζονται την ακεραιότητα και ανάπτυξη της. Θα πρέπει να έχει την δύναμη να παραβλέπει, και να μην λυγίζει στις σατιρικές των καιρών με προσωπεία σαγηνευτικά, και τρομακτικά.

Αναστάσιος Μπαξεβανιδης

Toronto, Canada.

abaxevanidis@sympatico.ca

July 2010

.