που βλέπουν διάκους με σπαθιά
παπάδες με ντουφέκια»
Δημοτικό
«Η Ορθοδοξία, όπως παρουσιάζεται στα μάτια του ελληνικού λαού, είναι θρησκεία εθνική, συνυφασμένη αξεδιάλυτα με τα ήθη και τον ομαδικό του χαρακτήρα, με το κλίμα και με το άρωμα του τόπου, με τα τοπία του με την οικογενειακή του ζωή και με τα γυρίσματα. Η οργάνωσή της είναι δημοκρατική, η γλώσσα της θερμή, η ηθική της ανθρώπινη, ταιριαγμένη με την ελληνική νοοτροπία, τα σύμβολά της οικεία και αναντικατάστατα στη λαϊκή συνείδηση. Οι μεγάλες γιορτές της, ο Ευαγγελισμός, το Πάσχα, ο Δεκαπενταύγουστος, τα Χριστούγεννα και τα Δωδεκάμερα και άλλες, είναι κάθε χρόνο οι μεγάλες μέρες της Ελλάδας, οι μέρες όπου το εθνικό σύνολο αισθάνεται περισσότερο από κάθε άλλην ώρα την ενότητά του, την αλληλεγγύη του, την αμοιβαία αγάπη των μελών του. Αυτή η θαλπωρή, αυτά τα ζεστά πνευματικά κύματα που μεταδίδονται ακατάπαυστα, σ ‘όλην την Ελλάδα, από τους ορθόδοξους ναούς κι από τις βυζαντινές τους ακολουθίες, αποτελούν στοιχείο συστατικό, εκ των ων ουκ άνευ, της ελληνικής ζωής. Για τούτο και δεν μπορεί να νοηθεί στην Ελλάδα χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας, ούτε και υπήρξε εδώ ποτέ αντικληρικό πολιτικό κίνημα, όπως συνέβη αλλού.
Επικρίνουμε συχνά την Εκκλησία – κάποτε μάλιστα με μεγάλη δριμύτητα – αλλά την επικρίνουμε από μέσα, σαν μέλη της που απαιτούμε απ’ αυτήν να γίνει καλύτερη. Δεν την πολεμούμε σαν να είναι ένα ξένο σώμα, από το οποίο ζητούμε να χωριστούμε».
(Γ. Θεοτοκάς, «Πνευματική πορεία», εκδ. Εστία», σελ. 134).
Το θέμα μου δεν είναι ο πολυσυζητημένος χωρισμός Εκκλησίας και κράτους. Για τον λαό εξάλλου τέτοιο θέμα δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στο μυαλό των γνωστών εκκλησιομάχων, που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι πίστη, Εκκλησία και πατρίδα είναι «σάρκα μία». Όντως, όπως ομορφότατα γράφει ο μεγάλος Θεοτοκάς, δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του Γένους μας, κίνημα αντικληρικό, αυτά είναι φράγκικα πράγματα. «Το ράσο στάθηκε η εθνική σημαία της Ελλάδας στα χρόνια της σκλαβιάς» (Μυριβήλης), απλοί και ταπεινοί παπάδες και καλόγεροι ανακαινίζουν, αναπαύουν και στηρίζουν πνευματικά το λαό μας κάτω από το πετραχήλι τους. Και ίσως ποτέ στην ιστορία το έργο του κληρικού να ήταν δυσκολότερο απ’ όσο είναι σήμερα.
Νέοι ιερείς, άνθρωποι με ζήλο, με διάθεση προσφοράς και θυσίας, που φόρεσαν το βαρύτατο ράσο, για να διακονήσουν φιλότιμα το λαό που τους εμπιστεύτηκε η Εκκλησία, πικραίνονται από την εχθρότητα, την καχυποψία και την άδικη σπίλωση της ιερωσύνης. Τέλος πάντων, αυτή είναι η εποχή μας, homo homini lupus, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος.
Κι αν δεν υπήρξε αντικληρικό λαϊκό κίνημα στην πατρίδα μας, ύπουλα, λάθρα παρεισέφρησε στα σχολικά βιβλία γλώσσα. Παράδειγμα. Στο «Ανθολόγιο» Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού, σελ. 143-144, διαβάζουμε εκτενές κείμενο του Π. Καλιότσου, με τίτλο «Ένας αλλιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας». Το «αλλιώτικο» είναι οι δυο τερματοφύλακες των δυο παιδικών ομάδων. Ένας παπάς και ένας δάσκαλος. Τα παιδιά προτείνουν στον παπά να παίξει. «Κακό είναι;». Απαντά ο παπα – Μιχάλης: «Διόλου κακό! Απεναντίας μάλιστα, που είναι μια ωραία γυμναστική. Το ευλογημένο παιχνίδι, όπως είναι φυσικά και το ποδόσφαιρο, όχι μόνο το επιτρέπει αλλά και το συνιστά ο Πανάγαθος…Ας μην είχε ο κόσμος τέτοιες προκαταλήψεις και θα σου ‘λεγα εγώ. Κάθε μέρα θα έπαιζα».
Παίζει τελικά, αλλά επειδή «κατέφυγε σε ζαβολιές» μαλώνει, διαπληκτίζεται με τον δάσκαλο, ουρλιάζει οργισμένος «πίσω και σ’ έφαγα», τον κατηγορεί η αντίπαλη ομάδα του δασκάλου «ότι είναι πουλημένος», χαχανίζουν τα παιδιά που τον βλέπουν να ωρύεται και να «γίνεται ρεζίλι» και λοιπά φαιδρά και τελείως εξωπραγματικά.
Πλήρης απαξίωση της ιερωσύνης, μέσω νοσηρής φαντασίας που επιγράφεται ως λογοτεχνία. Όλα αυτά σε 9χρονα με ανομολόγητο σκοπό, την κατασυκοφάντηση του κλήρου, την πρόωρη ενστάλαξη της ασέβειας προς την Εκκλησία. (Σ’ όλα αυτά τα νεοταξικά και αντισυνταγματικά έντυπα χλευάζονται και γελοιοποιούνται κυρίως παπάδες και δάσκαλοι. Προφανώς γιατί είναι τα δυο λειτουργήματα που μπορούν, εφ’ όσον εκπροσωπούνται από αξίους, με «ψυχή και Χριστό» λειτουργούς, να αφυπνίσουν και να αρματώσουν πνευματικά τον λαό μας).
Στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Α΄ Γυμνασίου, σελ. 222- 226, εμπεριέχεται κείμενο του Γρ. Ξενόπουλου με τίτλο «Η γάτα του παπά». Τι είχε συμβεί; Την Κυριακή, την αυγή, πριν από τη Λειτουργία πηγαίνει στο σπίτι του παπα- Ζήσιμου ο Χρήστος ο κλαμπανάρος (κωδωνοκρούστης) και εκεί διαμείβεται ο εξής διάλογος:
«Πάλε τα ίδια, παπά μου!»
«Ε;»
«Η γάτα, πανάθεμά τη!»
«Ω, συμφορά μου!… Στο ίδιο μέρος;»
« Όχι, στην Αγία Πρόθεση..»
Μια γάτα μπήκε στην εκκλησία και έκανε τις ακαθαρσίες της, πού; Στην Αγία Πρόθεση, εκεί που τοποθετούνται τα Τίμια Δώρα για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας (Το είχε ξανακάνει). Ο παπάς στο τέλος συγχωρεί τη γάτα. Θα υποθέσει κάποιος τι παπάς είναι αυτός που δεν μπορεί να προστατεύσει το ναό από ζώα που τον μαγαρίζουν. (Πού ακούστηκε τέτοιο πράγμα, γάτες να μπαίνουν στο Άγιο Βήμα. Κι αν συνέβη κάποτε και το απαθανάτισε η πένα του Ξενόπουλου, έπρεπε να περάσει σε σχολικό βιβλίο;). Αλλού όμως είναι το πανούργευμα των συγγραφέων. Επιλέγουν από τον Ξενόπουλο, σπουδαίο κατά τα άλλα συγγραφέα, ένα από τα ατυχέστερα κείμενά του και μάλιστα προσβλητικότατο και βλάσφημο για την Ορθόδοξη Πίστη. Και τον παπά συκοφαντούν και τον Ξενόπουλο απομειώνουν. «Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι».
(Το ίδιο συμβαίνει με κείμενα του Παπαδιαμάντη. Στη «Νεοελληνική Γλώσσα» Α΄ Γυμνασίου, ο ασκητικός και ολιγοδεής Παπαδιαμάντης εμφανίζεται κοιλιόδουλος γλεντοκόπος. Σελ. 70). Να μην λησμονήσω, μια και είμαι στις εσωτερικές σελίδες του σχολικού έντυπου, να μεταφέρω κι ένα πρωτότυπο ορισμό της Ελλάδας.
Στη σελ. 124 διαβάζει ο 13χρονος μαθητής ότι «…η Ελλάδα ήταν μια γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ σωματικά και απελπισμένα…». Μάλιστα. Αντικείμενο σεξουαλικού πόθου η πατρίδα μας. (Είπαμε «στον τόπο που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ’ άρματα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια»). Και στο ίδιο βιβλίο σελ. 239, κείμενο της Λιλής Ζωγράφου, με τίτλο «Στρίγγλα και καλλονή», οι μαθητές διαβάζουν ότι: «Η ελεημοσύνη είναι εκδήλωση εγωισμού. Σου την αναγνωρίζουν οι άλλοι και σε επαινούν για όσα προσφέρεις. Το ν’ αγαπάς όμως ένα ανυπεράσπιστο ζώο είναι…η πιο τέλεια μορφή αγάπης». (Όποιος διάβασε το «Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού» της μακαρίτισσας Λ. Ζωγράφου, ξέρει για τι είδους συγγραφή μιλάμε).
Επίλογος: τα βιβλία αυτά είναι αντισυνταγματικά. «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». (άρθρο 16, παρ.2). Τα κείμενα που παρέθεσα συμβαδίζουν με τις συνταγματικές επιταγές; Αναπτύσσουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση; Μήπως αντίθετα τις καταρρακώνουν;
( Δεν θα ησυχάσω. Θα συνεχίσω να γράφω για τις μαγαρισιές των «βιβλίων». Γονείς, δάσκαλοι και «όσοι ζωντανοί», πρέπει να αντιδράσουν δυναμικά για να σταματήσει το κακό).
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς.
32 comments
Η γενικότερη αίσθηση που έχω ως δασκάλα είναι ότι θέλουν να μας εξουθενώσουν. Μας πνίγουν σε ασύλληπτη γραφειοκρατία, σε γελοίες ενασχολήσεις, σε εξαντλητικά για τα παιδιά ωράρια, για να μην μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι, για να πούμε “δε βαριέσαι” και να υποταχθούμε στο σύστημα που μας επιβάλλουν. Στα γατάκια, στα σκυλάκια, στα γελοία ποιηματάκια και στην ακάματη φροντίδα τους να καταλήξουν τα σημερινά μας παιδιά πελάτες στα γραφεία των ψυχολόγων και ψυχιάτρων.
Είναι ο δεύτερος χρόνος μου στην τάξη και ήδη νοιώθω απέραντα αηδιασμένη και κουρασμένη. Χτες έβαλα τον πίνακα “το κρυφό σχολειό” του Γύζη στην αίθουσα για να τον βλέπω και να παίρνω δύναμη από το παράδειγμα των πατέρων μας. Τους πίνακες με τους ήρως του 21 τους ανέσυρα από τη σκόνη της αποθήκης του σχολείου, την εικόνα της Παναγίας πάνω από τον πίνακα φυσικά την έφερα από το σπίτι μου, διότι είναι είδος προς εξαφάνισιν στο σχολείο μας.
Ξέρετε όμως τι πονάει περισσότερο; Ότι τα χρόνια της σκλαβιάς το κρυφό σχολειό γινόταν για να κρυφτούμε από τους Τούρκους, ενώ σήμερα γίνεται για να κρυφτούμε από ανθρώπους που λέγονται Έλληνες…
Σε κάποια δημοτικά σχολεία το μάθημα των θρησκευτικών έχει να γίνει εφέτος από την έναρξη της σχολικής χρονιάς ! Κάθε φορά που έρχεται η ώρα του αντικαθίσταται από κάποιο άλλο μάθημα , το οποίο θεωρείται από τον δάσκαλο ‘’πιο σπουδαίο’’ ή που τα παιδιά παρουσιάζουν δήθεν ‘’σημαντικές ελλείψεις’’ !
Κι εκεί που γίνεται , γίνεται δυστυχώς μερικές φορές με τρόπο που τελικά όχι μονάχα δεν πείθει , αλλά και βλάπτει …
Στο τέλος καταλήγουμε σε ψυχιάτρους και ψυχαναλυτές και αναρωτιόμαστε γιατί .
Με τα ‘’περισπούδαστα’’ κείμενα των βιβλίων της γλώσσας και με τη στανική απόσυρση της μεταφυσικής Ελπίδας από τις ψυχές των μικρών μας παιδιών , είναι μοιραίο να πέφτουμε στα πλοκάμια της κατάθλιψης , της ανασφάλειας , των φοβικών διαταραχών , της αποδιοργάνωσης του ψυχικού μας κόσμου .
Στα χρόνια των παππούδων μας οι αυτοχειρίες ήταν φαινόμενο σπανιότατο . Γιατί ; Διότι οι άνθρωποι ήταν όλοι τους οπλισμένοι με βαρύ πνευματικό και ψυχικό οπλισμό : Με καθαρή Πίστη και ωφέλιμες γνώσεις . Μπορεί να ήταν φτωχοί στα πορτοφόλια ,ήταν όμως πάμπλουτοι στην καρδιά .
Στις μέρες μας , που μας άρπαξαν τα πορτοφόλια και μας ξαναγύρισαν στη φτώχεια , ίσως διασωθεί ελπίδα να ξαναβρούμε τις χαμένες καρδιές μας …
Διαβάζοντας στην ενδιαφέρουσα διεύθυνση του διαδικτύου
http://users.sch.gr/amalsk/
για τα προηγούμενα βιβλία της γλώσσας μου, δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα ήταν δυνατόν να εκδοθούν χειρότερα. Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ανώτερη της φαντασίας.
Νομίζω ότι πέτυχαν τον σκοπό τους με την διαπαιδαγώγηση που μας επέβαλαν από
τις αρχές της δεκαετίας του 80 (αυτοι-εκείνοι, they-them). Μου πήρε δεκαετίες και παρα πολλή μελέτη για να μπορέσω να κατανοήσω τί γίνεται γύρω μου και να ενδιαφερθώ για περιεχόμενα ανάλογα τού παρόντος ιστολογίου. Αν αντιπροσωπεύω τον μέσο όρο τοτε πολύ φοβάμαι ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη — χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τα παρατήσουμε.
Νομίζω ότι έχει έρθει ο καιρός να αναλάβουμε (εμείς οι απλοί πολίτες) δικαστικά μέτρα εναντίον της παραβίασης του συντάγματος. Δεν νομίζω ότι είναι δύσκολα να καταθέσει κάποιος αγωγή στο κατάληλο δικαστήριο, η ακόμα και στον Αρειο Πάγο. Σας πληροφορώ ότι στις ΗΠΑ πολλές φορές απλοί πολιτες μπορεσαν να αλλάξουν νομοθεσίες που έβλαπταν το εθνος και παραβίαζαν το σύνταγμα, καταθέτωντας αγωγές στό ανώτατο δικαστήριο. Επιπλέον δέν βλέπω γιατί δεν μπορούμε να απολύσουμε εκείνους που πήραν την εξουσία με ψεύδη και από την πρώτη μέρα εφάρμοσαν κρυφά σχέδια τα οποία δεν είχαν αποκαλύψει πρό των βουλευτικών εκλογών.
Τώρα που σε βρήκα δάσκαλε δεν πρόκειται να σε αφήσω.
Δάσκαλε, συγχαρητήρια για μία ακόμη φορά. Σε παρακαλώ κάποια στιγμή να αναφερθείς και στους ήρωες των αναγνωστικών των παιδιών μας, που έχουν απολύτως “συνήθη και Ελληνικά” ονόματα π.χ. Αρμπέν. Με δικαστικά μέτρα και πολιτικές διαδικασίες δεν γίνεται πλέον τίποτα. Δυστυχώς, έχει διαβρωθεί τόσο πολύ η κοινωνία μετά από δεκαετίες “διεθνιστικής” προπαγάνδας, που τέτοια μέσα δεν πρόκειται να τελεσφορήσουν. Ας σταματήσουμε πλέον να ζητάμε από το Κράτος όσα δεν θέλει να δώσει. Έχουμε το παράδειγμα των προγόνων μας, που συντηρούσαν περίφημα σχολεία με συλλογική ιδιωτική πρωτοβουλία. Όλοι αυτοί που μας κυβερνούν λησμονούν ότι σημαντικότερος παράγοντας ισχύος ενός κράτους είναι ο ανθρώπινος. Με νεολαία χωρίς αξίες και ηθικό, γεμάτη ατομισμό και αλαζονεία, εθισμένη στην απειθαρχία και στην αντίδραση δεν έχουμε καμμία ελπίδα. Ας σταματήσουν να αγοράζουν πυραύλους, υποβρύχια και άρματα για τα μάτια του κόσμου και ας αναλογισθούν πόσοι από τους νέους που εκπαιδεύουν στο σύστημά τους είναι ικανοί να θυσιασθούν για ο,τιδήποτε. Αν το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να εμπνεύσει τη νεολαία, τι λόγο έχει να υπάρχει;
εδω για μια αγνωστη,πραγματικη ηρωιδα δασκαλα, που σφαχτηκε απο τους εαμοβουλγαρους γιατι ηταν ελληνιδα.
αν θες βαλτο
Δασκάλα Βασιλική Παπαθανασίου
Η ΗΡΩΪΚΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΣΚΡΑ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΟΡΙΤΩΝ.
κατά τάς περί τά μέσα τού Νοεμβρίου τού 1946 γενομένας μάχας τού Εθνικού Στρατού κατά τών σλαβο-αναρχικών συμμοριών κατελήφθη προσωρινώς τό Σκρά ή διδασκάλισσα συνελήφθη πρώτη ύπό τών συμμοριτών και εβασανίσθη απανθρώπως. Ηρχισαν νά τής αποσπούν τάς τρίχας τής κεφαλής δια νά τήν άναγκάσουν νά φωνάζη διεθνιστικά συνθήματα και να αρνηθή τήν πατρίδα της, άλλ’ αύτη έμεινεν άκλόνητος είς τήν έθνικήν της πίστιν. Της απέκοψαν τα δάκτυλα τής δεξιάς χειρός διότι «με αυτά», έλεγον, «εμάθαινε τά παιδιά νά γράφουν Ελληνικά». Τής απέκοψαν έπειτα τά ώτα και τήν ρίνα. Αυτή όμως έμεινε μέχρι τέλους άκλόνητος. Αί τελευταίαι λέξεις πρίν έκπνεύση εκ τών συνεχισθέντων μαρτυρίων ήσαν «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ».
http://blackblogofcommunism.com/2010/07/27/%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85/
Κύριε Νατσιά,
Βρίσκω τις αναρτήσεις σας σχετικά με την παιδεία προιόν φτηνού φανατισμού. Σχολιάζετε πάντα αποσπασματικά κομμάτια ολόκληρων βιβλίων, σα να ψάχνετε στη μύγα ξύγγι. Καταρχάς διαφωνώ με το άρθρο του συντάγματος που αναφέρετε…εξάλλου δεν τ έχω ψηφίσει ούτε εγώ,ούτε εσείς, είναι προιόν της εξουσίας, που τότε την συνέφερε η διαμόρφωση εθνικής συνείδησης, τώρα δεν την ενδιαφέρει και τόσο.Τα θρησκευτικά δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν στο σχολείο, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει μάθημα θρησκειολογίας στις μεγαλύτερες τάξεις. Γιατί? Διότι δεν βοηθούν στο ελάχιστο τη διαμόρφωση ενός ευσυνείδητου μαθητή. Πολύ περισσότερε θα βοηθούσε το μαθητή αυτή την σχολική ώρα να ασχοληθεί με μία ομαδική εργασία σε ειδικά διαμορφωμένο πχ σχολικό ξυλουργείο. Οι παρατηρήσεις σας δεν βασίζονται ποτέ στην επιστήμη, παρά μόνο στην θρησκοληψία. Παρακαλώ να απαντήσετε και να μην διαγράψετε το μήνυμα μου (διεγράφησαν μηνύματα γνωστών μου σε άλλες αναρτήσεις σας)…
“Οι παρατηρήσεις σας δεν βασίζονται ποτέ στην επιστήμη, παρά μόνο στην θρησκοληψία.”
κε. φοιτητή του Παιδαγωγικού,
θα σας έχουνε ενημερώσει πιστεύω, ότι η εποχή κατά την οποία επιχειρούνταν η πολιτική οργάνωση μιας κοινωνίας με καθαρά…επιστημονικές μεθόδους, στα πλαίσια του υπαρκτού σοσιαλισμού, έχουνε περάσει ανεπιστρεπτή. Στην σημερινή εποχή, ως θρησκόληπτοι καλούνται πλέον μόνο όσοι, όπως εσείς, νοσταλγούνε τον σταλινισμό και εξακολουθούνε να αυτοαποκαλούνται “προοδευτικοί” και “αριστεροί”!
Την Ρεπούση έχεις καθηγήτρια παιδάκι μου;Μπες καμμιά εικοσαριά χρόνια στην τάξη και έλα να συζητήσουμε για διδασκαλία.
Εύγε Δάσκαλε.Μέγα το έργο σου και αναγκαίο.
Αγαπητοί θρησκόληπτοι,
Είναι μεγάλο κρίμα το ότι έχετε ήδη συμπληρώσει 20 χρόνια διδασκαλίας, μεγάλο κρίμα για τους μαθητές τους οποίους ποτίσατε με δόγματα περασμένων φασιστικών αιώνων. Είναι πολύ ωραία τα παραμύθια περί έθνους και θρησκείας, είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα όμως η διάπλαση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και η διαμόρφωση ενός χώρου παιδαγωγικής ελευθερίας στην εκπαίδευση. Το έθνος σας απέτυχε, η θρησκεία σας υπάρχει μόνο στις αρρωστημένες σας μισάνθρωπες ψυχές. Το να επικαλείστε την “αριστερά” δείχνει το επίπεδο σας, διότι για μένα δεν υπάρχει αριστερά, δεν υπάρχει δεξιά, υπάρχει όμως ελευθερία απο τη μιά και δογματισμός από την άλλη. Οι επιστημονικές μέθοδοι, τις οποίες πολεμάτε, σας έδωσαν την ευκαιρία να επικοινωνείτε αυτή τη στιγμή τις άθλιες ιδέες σας και να μολύνετε μυαλά εκπαιδευτικών. Εύχομαι κάποια στιγμή, να ανοίξετε κάποιο βιβλίο, πέραν των αγίων γραφών.
Όσο για το αν είμαι μαθητής της Ρεπούση, δάσκαλος μου και μαθητής μου είναι η ζωή.
Χαιρετώ την μίζερη εκπαιδευτική κοινότητα
“Όσο για το αν είμαι μαθητής της Ρεπούση, δάσκαλος μου και μαθητής μου είναι η ζωή.”
Η ζωή λοιπόν σας δίδαξε, ότι τα έθνη έχουνε αποτύχει και ότι υπάρχει ελευθερία έξω από την κοινωνία (την οποία κατηγορείτε με…επιστημονικές μεθόδους);
Που διαβάσατε ότι υπάρχει ελευθερία έξω από την κοινωνία? Απλά έχουμε μια διαφορετική αντίληψη της κοινωνίας. Τα έθνη και οι θρησκείες λειτοργούν διασπαστικά, οδηγώντας σε μίσος, πολέμους, φασισμό, ρατσισμό. Οποτε…ναι, τα έθνη έχουν αποτύχει παταγωδώς. Απαντήστε σε όλο το κείμενο όμως αν έχετε τη διάθεση….
Αν δεν υπήρχε αυτό το έθνος και “αυτείνη η Θρησκεία που μας λευτέρωσε και βγήκαμε στην κοινωνία του κόσμου” (Μακρυγιάννης), τώρα θα ήσουν χανουμάκι.Κοίτα να μελετήσεις τους πνευματικούς γεροντάδες μας (Παπαδιαμάντη, Μακρυγιάννη, αρχαίους – πάρε για αρχή τον Πλούταρχο-
φιλοκαλία, Σολωμό, Σεφέρη, Ελύτη, Κόντογλου, γέροντα Παϊσιο και τους άλλους σπουδαίους)να αδειάσεις το νου από τις προοδευτικές σαχλαμάρες και να σοβαρευτείς. Το σχολείο και η τάξη είναι πολύ σημαντικά πρἀγματα. Σάπισε η κοινωνία, γιατί ακριβώς το σχολείο κατάντησε σαν αυτό που ονειρεύεσαι.
Δεν ζει,αγαπητέ, χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή,(Παλαμάς).
Ασφαλώς και έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για την κοινωνία, αλλά προπαντώς και μια διαφορετική προσέγγιση των προβλημάτων τα οποία αυτή αντιμετωπίζει.
Εγώ δέχομαι την κοινωνία όπως είναι, ούτε την κατηγορώ για φασισμό και ρατσισμό, ούτε εκφράζομαι απαξιωτικά για τον μεταφυσικό ή θρησκευτικό της άξονα.
Βλέπετε, πολέμους και μίσος, όπως και ρατσισμό είχανε και οι “υπερεθνικές” κοινωνίες του υπαρκτού σοσιαλισμού, παρόλο που έκαμαν ό,τι περνούσε από το χέρι των για να εμποτίσουνε τους μαθητές στα σχολεία με διεθνιστικές αξίες επί σειρά γενεών. Εκτός και άμα έχετε μια άλλη εξήγηση για τα εκατομμύρια αθώων θυμάτων στην λενινιστική και σταλινική Σοβιετική Ένωση αλλά και σε άλλες χώρες, στις οποίες η εκάστοτε θρησκεία είχε επίσημα αποκυρηχθεί!
Ένας ένας….
απαντάω πρώτα στον imago…
Εφόσον δέχεστε την κοινωνία όπως είναι, να την χαίρεστε! Η εφαρμογή του σοσιαλισμού ήταν μια αποτυχία ακριβώς επειδή επέτρεψε σε κάποιους να έχουν την εξουσία, βλέπε λένιν, στάλιν κτλ. Μιλάω για μια κοινωνία χωρίς ηγέτες κι εξουσίες και δεν πιστεύω σε αυτό που εσείς λέτε κομμουνισμό. Αντιθέτως…οι δικοί σας πνευματικοί πρόγονοι, ήταν χέρι χέρι με την χούντα, την οποία τόσο νοσταλγείτε….αυτή την κοινωνία ονειρεύεστε…
τώρα ο δάσκαλος κύριος Νάτσιος…
Πολλούς απ’ αυτούς τους οποίους αναφέρετε τους έχω μελετήσει…Εκτός αυτών όμως έχω ανοίξει και τους ορίζοντες μου προς τον Καζαντζάκη, τον Καβάφη, τον Νίτσε, τον Φρόιντ, τον Τσόμσκι…άγνωστα ονόματα ίσως για εσάς….και σας παρακαλώ μην μου υποδεικνύετε τι να διαβάσω κύριε Έλληνα, δεν ζήτησα καθοδήγηση. Εκφράζω μια γνώμη στην οποία απαντάτε με χλεύη. Εντοπίστε λοιπόν κι άλλα κακώς κείμενα στα βιβλία του σχολείου…αυτό είναι το βασικό πρόβλημα της παιδείας μας για εσάς απ’ότι βλέπω…
Αυτό που ονειρεύομαι είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…αυτό σας ενοχλεί?
Χαιρετώ αδολφικά την εκπαιδευτική σας “κοινότητα”
Κε. Φοιτητή,
Οι απόψεις σας είναι σεβαστές. Ολοι θέλουμε ελευθερία, αλλά όχι
αναρχία στην οποία πολύ φοβάμαι οι απόψεις σας οδηγούν. Ποιός δεν
θα ήθελε όλα τα έθνη να μήν έχουν σύνορα και να είμαστε ολοι
συμφιλιωμένοι; Ομως όπως γνωρίζετε αυτό δεν είναι εφικτό. Οι
απόψεις των σχολιαστών τού παρόντος ιστολογίου βασίζονται σε έναν
σεβασμό πρός την κοινή μας πολιτιστική κληρονομιά, η οποία μας οδή-
γησε μετά από σφαγές 1000 ετών να αποκτήσουμε ξανά κάποιου είδους
ελευθερία ώς έθνος και ώς πολίτες. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήμασταν Τούρκοι
(εξισλαμισμένοι μη Τούρκοι) και δεν θα γνωρίζαμε την προέλευσή μας. Κάτω από τέτοιο
καθεστώς δέν νομίζω ότι θα σας δινόταν η ευκαιρία να εκφράζετε τις
απόψεις σας ελεύθερα, δεν θα είχατε διαβάσει Τσόμσκι κτλ. και θα είχατε
διαπαιδαγωγηθεί με το ότι η Τουρκική έιναι η μητέρα όλων των γλωσσών και στην
θητεία σας η τιμωρία δεν έιναι απαγόρευση εξόδου αλλά μαστίγωμα (δεν αστειεύομαι).
Δηλ. θέλω να πώ, σκεφτείτε ότι με το σημερινό καθεστώς ανελευθερίας στην ελλάδα, είσαστε
πολύ πιο ελεύθερος σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη εναλακτική λύση. Καιμε την ελληνική σημαία, προπηλακίζουμε, εκβιάζουμε (μέσα στα πανεπιστήμια τουλάχιστον) φοροδιαφεύγουμε και ποτέ δεν δεχόμαστε καποια τιμωρία. Πάμε στις εξετάσεις (εάν θέλουμε), εγγραφόμαστε μέχρι θανάτου κτλ κτλ. Που αλλου συμβαίνουν αυτά;
Εάν δεν το γνωρίζετε, ισως κάποτε να μάθετε ότι στη ζωή πρέπει να κάνουμε κάποιους συμβιβασμούς. Η δημοκρατία ειναι συμβιβασμός. Σου έρχεται το αίμα στο κεφάλι με αυτά που σου λέει ο συνομιλιτής σου αλλά εσύ συνεχίζεις τον διάλογο βρίσκοντας νέα επιχειρήματα.
Η Δημοκρατία που εχουμε σας δίνει όμως το δικαίωμα να αλλάξετε το καθεστώς, άρα είναι στο χέρι σας να προσπαθήσετε να κάνετε τις ιδέες σας πράξη.
Εάν θέλετε, διαβάστε το βιβλίο του σημαντικού Βυζαντινολόγου του UCLA Σπύρου Βρυώνη
“The decline of medieval Hellenism in Asia Minor and the process of Islamization from the eleventh through the fifteenth century” (νομίζω ότι έχει μεταφρασθεί). Ισως τα βασανίστηρια του Ελληνισμού να σας δώσουν μία αλλη άποψη.
Χαίρομαι που επιτέλους παίρνω μια σοβαρή απάντηση.
Δεν αρνούμαι την ιστορία των προγόνων μου, την σέβομαι και τιμώ τις αξίες της, με τον δικό μου τρόπο. Αντί όμως να υμνώ απλώς το παρελθόν, κοιτώ στο παρόν, και θλίβομαι από την πραγματικότητα που αντικρύζω. Η δημοκρατία στην οποία ζούμε είναι μια επίπλαστη δημοκρατία, φορά έναν μανδύα ελευθερίας περιορίζοντας στην ουσία τις ζωές μας. Χιλιάδες χρόνια τώρα εξαρτώμαστε από το χρήμα, την ιδιοκτησία, την εκάστοτε εξουσία. Εξάλλου με ποια κριτήρια ψηφίζουμε τους “δημοκρατικά” εκλεγμένους μας εκπροσώπους? Με βάση τα όσα έχουν πετύχει στη ζωή τους? Οχι…Με βάση τις διοικητικές του ικανότητες? Οχι…Αλλά με βάση το επικοινωνιακό τους χάρισμα και τα χρήματα που διαθέτουν για την προβολή τους. Δεν πιστεύω λοιπόν, ότι σε μια ελεγχόμενη απο τα ΜΜΕ και το χρήμα κοινωνία, η αλλαγή μπορεί να επέλθει μέσα απο εκλογές.
Είναι ανάγκη να πληροφορηθούμε για τη φύση των προβλημάτων μας και για τις ρεαλιστικές λύσεις που μπορούν να προταθούν απ’ τον καθένα, μορφωμένο ή αμόρφωτο, πλούσιο ή φτωχό, πιστό ή άπιστο.
Η δημοκρατία πρέπει να γεννηθεί στην οικογένεια, να μεγαλώσει στο σχολείο και να ωριμάσει στον χώρο εργασίας. Σήμερα (και ποτέ), κανένας θεσμός δεν λειτουργεί με βάση τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόταση του βιβλίου, με ενδιαφέρει το θέμα πραγματικά.
Κύριε Νατσιέ.
Σας παρακολουθώ συστηματικά στο αντίβαρο και στο 4E.Συμμερίζομαι τις απόψεις κι επιθυμώ ως γονιός ν΄αντιδράσω δυναμικά.Αλλά πως;Πότε επιτέλους θα γίνουν πράξεις τα λόγια;
΄Εχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο.Το νέο σχολείο μας πλησιάζει με βήμα ταχύ.Δε θ΄ανεχτώ να κρατούν το πρωτάκι μου σκλαβάκι μέχρι τις 14.00 μ.μ. για να του μάθουν δήθεν αγγλικά και Η/Υ σε σχολεία με ανύπαρκτες υποδομές για αξιοπρεπή ανάπαυση και σίτηση των παιδιών.
Η αντίδραση πρέπει να οργανωθεί για να φέρει αποτέλεσμα.Μεμονωμένη θα χαθεί.Ας ξεκινήσει κάτι κάποιος!
«φοιτητής Παιδαγωγικού» δηλώνει ὅτι διαφωνεῖ μὲ τὸ ἄρθρο τοῦ Συντάγματος γιὰ τὴν παιδεία, διότι «ἦταν προϊὸν τῆς ἐξουσίας», ἡ ὁποία «τώρα πλέον δὲν ἐνδιαφέρεται καὶ τόσο γιὰ τὴν διαμόρφωση ἐθνικῆς συνείδησης» (τὸ μόνο σωστό)… Μάλιστα. Ὁπότε, μαζὶ μὲ τὴν δωσίλογη καὶ ἀντισυνταγματικὴ ἐξουσία θὰ παραβιάζῃ τὸ Σύνταγμα καὶ ὁ «φοιτητής», διδάσκοντας στὰ δικά μου παιδιά, ὄχι αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς οἱ γονεῖς καὶ οἱ παπποῦδες τους χτίσαμε καὶ νομοθετήσαμε (τῶν δικῶν μας ἀγώνων ἀποτέλεσμα εἶναι καὶ τὸ Σύνταγμα), ἀλλὰ ὅ,τι τοῦ κατεβάζει αὐτουνοῦ τὸ διεθνιστικό του κεφάλι! Λοιπόν, τὸ Σύνταγμα δὲν σᾶς ρωτήσαμε κύριε ἂν σᾶς ἀρέσει ἢ ὄχι, ὑμῶν ἢ τῆς «ἐξουσίας». Καὶ τὰ παιδιά μας δὲν τὰ παραδίδουμε σὲ γενιτσάρους. Ἡ συζήτησις τελειώνει ἐδῶ.
Γραφει ο φοιτητής (not verified) on Sun, 03/10/2010 – 19:23 ¨:
>>Χαίρομαι που επιτέλους παίρνω μια σοβαρή απάντηση.
Δεν αρνούμαι την ιστορία των προγόνων μου, την σέβομαι και τιμώ τις αξίες της, με τον δικό μου τρόπο. Αντί όμως να υμνώ απλώς το παρελθόν, κοιτώ στο παρόν, και θλίβομαι από την πραγματικότητα που αντικρύζω. Η δημοκρατία στην οποία ζούμε είναι μια επίπλαστη δημοκρατία, φορά έναν μανδύα ελευθερίας περιορίζοντας στην ουσία τις ζωές μας. Χιλιάδες χρόνια τώρα εξαρτώμαστε από το χρήμα, την ιδιοκτησία, την εκάστοτε εξουσία.<< Κανενας δεν ειπε πως ολα ειναι τελεια στην δημοκρατια, υπαρχει ομως η δυνατοτητα της αλλαγης και βελτιωσης . Ευτυχως για ολλους μας ο φασισμος, ο κομμουνισμος και τα θεοκρατικα δογματα εχουν κατανικηθει στην αγορα της ιδεολογιας. >>Εξάλλου με ποια κριτήρια ψηφίζουμε τους “δημοκρατικά” εκλεγμένους μας εκπροσώπους? Με βάση τα όσα έχουν πετύχει στη ζωή τους? Οχι…Με βάση τις διοικητικές του ικανότητες? Οχι…Αλλά με βάση το επικοινωνιακό τους χάρισμα και τα χρήματα που διαθέτουν για την προβολή τους. Δεν πιστεύω λοιπόν, ότι σε μια ελεγχόμενη απο τα ΜΜΕ και το χρήμα κοινωνία, η αλλαγή μπορεί να επέλθει μέσα απο εκλογές.<< Σωστα, ας εξαφανιστει πια για παντα απο αυτον τον τοπο ο αυτοαποκαλουμενος, προοδευτικος Συριζο/Πασοκικο/Αριστερος Εθνομηδενισμος! >>Είναι ανάγκη να πληροφορηθούμε για τη φύση των προβλημάτων μας και για τις ρεαλιστικές λύσεις που μπορούν να προταθούν απ’ τον καθένα, μορφωμένο ή αμόρφωτο, πλούσιο ή φτωχό, πιστό ή άπιστο.
Η δημοκρατία πρέπει να γεννηθεί στην οικογένεια, να μεγαλώσει στο σχολείο και να ωριμάσει στον χώρο εργασίας. Σήμερα (και ποτέ), κανένας θεσμός δεν λειτουργεί με βάση τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόταση του βιβλίου, με ενδιαφέρει το θέμα πραγματικά.<< Δυστυχως τα διαχρονικα κοινωνιο/πολιτικο/οικονομικα κ.α. χαλια μας δεν προκειται να λυθουν συντομα!
– ΡΑΜΦΟΣ, ‘Το αδιανόητο τίποτα’ 1, Ο Έλληνας προτιμά τα ΣΥΜΒΟΛΑ από τη ΣΚΕΨΗ
http://www.youtube.com/watch?v=yA1czh8K0hs
“… Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια. Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους … Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το ίδιο ένστικτο της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόμενες γαλανόλευκα ράκη, όποτε το καλεί η περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους: από τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα «αυθαίρετα» ίσαμε τα ευκολοαπόκτητα πτυχία, τη χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας (ούτε το 50% του μέσου όρου της Ε.Ε.!) και την κραυγαλέα ανισότητα ανάμεσα σ’ ό,τι παράγεται και σ’ ό,τι καταναλώνεται, με αποτέλεσμα την καταχρέωση και την πολιτική εξάρτηση του τόπου. … “
(Παναγιώτης Κονδύλης, 1997, Καλό μήνα με αντί-αρλουμπολογικά κείμενα: Προφητικά αποσπάσματα του Παναγιώτη Κονδύλη, 1.2.2010., http://www.ifestos.edu.gr/)
Είναι πάντως εντυπωσιακό ότι εκθέτετε τα οράματά σας πάντα απρόσωπα.
Απρόσωπη η οικογένεια για εσάς, απρόσωπο το σχολείο, απρόσωπη η κοινωνία γενικότερα.
Μόνο ένας τρελός θα οραματίζονταν μια κοινωνία, αποτελούμενη από ανθρώπους τους οποίους δεν έχει σε καμία υπόληψη, με πλήρεις ελευθερίες.
Γιατί η ελευθερία για να έχει νόημα συμπορεύεται με τον σεβασμό, την αυτοσυγκράτηση και πάνω από όλα με το αίσθημα της ευθύνης. Στοιχεία τα οποία δεν σας χαρακτηρίζουνε, εσάς και γενικά όλους όσοι αποδίδουνε στα δικά των οράματα, παράγωγα της ιδιωτικής των σκέψης, μεγαλύτερη σημασία από ό,τι στις επιταγές της κοινωνίας στην οποία μεγαλώσανε.
Εύστοχο το σχόλιό σου, Imago. Μετά από όλα αυτά,μην απορήσουμε εάν σε λίγα χρόνια οργανώνονται “αυθόρμητες” καταλήψεις και στα Δημοτικά, αφού η ύλη που διδάσκεται δεν βρίσκει σύμφωνους τους μαθητές (;;;). Όσο για τον φοιτητή του Παιδαγωγικού ελπίζω να παραμείνει συνεπής στις όποιες απόψεις του και μετά την αποφοίτησή του να μην σπεύσει αν διορισθεί σε κάποιο δημόσιο σχολείο, όπως θα πράξουν οι περισσότεροι “συμβιβασμένοι” συμφοιτητές του. Διαφορετικά, δεχόμενος να λαμβάνει μισθό από ένα σύστημα που δεν πιστεύει θα μπορούσε βάσιμα να κατηγορηθεί για “αφόρητη υποκρισία”.
Έχω την εντύπωση πως δεν χρειάζεται καν να απαντήσω σε όσα μου απαντήθηκαν…Βγάζετε συμπεράσματα απ’ το πουθενά…
Το μόνο που νομίζει ότι αξίζει κάποιας απάντησης είναι το σχόλιο κάποιου σχετικά με τον διορισμό (αν θα αλλάξω απόψεις ή όχι). Κύριε μου…το να εργάζομαι σαν εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο δεν σημαίνει πως πρέπει να συμμορφώσω τις απόψεις μου με τις δικές σας. Είμαι ελεύθερος να διατυπώνω τις απόψεις μου, να εργάζομαι για την εφαρμογή τους στην πράξη, μέσα στα πλαίσια φυσικά της παιδαγωγικής ελευθερίας. Σε καμία περίπτωση η διδασκαλία δεν συνδυάζεται με τον προσηλυτισμό (πράγμα άγνωστο για πολλούς από εσάς σίγουρα), σε καμία περίπτωση η προσφορά προς τους μαθητές δεν συνδυάζεται με υποταγή σε κάποια εξουσία ή σ’ένα σύστημα.
Και ας απαντήσουμε και στον imago που μιλάει για τον “απρόσωπο” χαρακτήρα των όσων καταθέτω….
Αντιθέτως φίλε μου,κέντρο των απόψεων μου, αν τις διάβασες, είναι ο άνθρωπος, κέντρο των παιδαγωγικών μου απόψεων είναι ο μαθητής. Αντιθέτως με τα όσα γράφετε στα σχόλια σας οι περισσότεροι, εγώ ενδιαφέρομαι για την προσωπικότητα και την ελευθερία του μαθητή, όχι για την διάσωση κάλπικων ιδεών, όπως το έθνος και η θρησκεία. Σίγουρα θ’ απαντήσετε, γίνεται ολοκληρωμένη προσωπικότητα χωρίς λατρεία για το έθνος και τη θρησκεία? Και σίγουρα θα σας απαντήσω πως τα μεγάλα πνεύματα της σύγχρονης ιστορίας δεν ανήκουν σε έθνος ή σε θρησκεία. Ο Καζαντζάκης δεν ήταν Έλληνας, ήταν Άνθρωπος.
Η οικογένεια θα λειτουργήσει σωστά όταν υπάρχει οικος, η μητέρα θα αναθρέψει το παιδί της όταν προλαβαίνει να το δει, ο πατέρας θα κάνει άντρα το γιο του όταν μπορεί να του μιλήσει…
Δε οδηγούμαστε απλά σε διάλυση των εθνών και της οικογένειας, οδηγούμαστε σε διάλυση του ανθρώπου. Κάποτε οι ιδέες του έθνους και του Θεού μπορούσαν να ενώσουν αλλά και να χωρίσουν. Σήμερα απλά χωρίζουν. Δεν αρνούμαι τις ιδέες σας, αρνούμαι τη λειτουργικότητα τους.
Πρέπει να βρούμε κάτι που να μας ενώνει σε αξίες, σε ιδανικά, να γίνουμε ξανά κοινότητα.
Σας παρακαλώ λοιπόν, να μην αντιμετωπίζετε με στερεότυπα ιδέες σαν τις δικές μου, αλλά με ανοιχτή σκέψη και δεκτικότητα.
Να είστε καλά
“Ο Καζαντζάκης δεν ήταν Έλληνας, ήταν Άνθρωπος.”
Εξακολουθείτε να με εντυπωσιάζετε με την συνέπεια με την οποία απροσωποποιήτε τα πάντα και ειδικά τους ανθρώπους στους οποίους αναφέρεστε.
Αν ο Καζαντζάκης δεν ήτανε Έλληνας αλλά απλά άνθρωπος (σαν να λέμε: δεν γεννήθηκα από κανέναν αλλά…υπάρχω) θα μπορούσε να είχε γεννηθεί στη Αλάσκα ή στο Πακιστάν, όπως και επίσης ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας κ.ο.κ. Καταφέρνετε να απροσωποποιήτε ακόμη και τα πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα στα οποία αναφέρεστε, προσαρμόζοντάς τα στην ιδεολογία σας, σαν νέος Προκρούστης.
Αλλά αυτό είναι απαραίτητο για την δική σας σκέψη, να θεωρείτε το απειλούμενο ατομικότερο Εγώ σημαντικότερο από το Έθνος και την οικογένεια, για να παράκαμψετε οποιαδήποτε πηγή ετερότητας η οποία παραπέμεπει σε υπερατομικά χαρακτηριστικά, ώστε τα συμπεράσματά σας να γενικοποιούνται.
Από το ΑΙΕΙΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ σε ζωή χωρίς πατρίδα…
Σε πόσα χρόνια θάχουμε δασκάλες και δασκάλους από Αλβανία, Μακεδονία (Βαρδάρσκα), Πακιστάν, Τουρκία και Αφρική να διδάσκουν στα “ελληνικά” σχολειά? Οι μεγαλο-παπάδες βγάζουν το Greek από το Greek- Orthodox γιά να έχουν έτσι πολλούς και φτηνούς παπάδες από την Ρωσία.
Γιατί λοιπόν και τα τσιράκια της διεθνούς πολυαρχίας (http://en.wikipedia.org/wiki/Polyarchy) στην Ελλάδα να μην βγάζουν το ‘ελληνικά’ από τα ελληνικά σχολειά? Έτσι θα έχουν πολλούς και φτηνούς δασκάλους και δασκάλες.
Και οι Έλληνες της κλασικής Ελλάδος έβαζαν δούλους μετανάστες να διδάσκουν τα παιδιά τους. Αλλά τα δίδασκαν Όμηρο, όχι Θεοτοκά ή Ρεπούση. Τα τσιράκια της διεθνούς πολυαρχίας στην Ελλάδα καταστέφουν την Ελλάδα από τα καλά οπλισμένα πόστα τους στο ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ.
Το μεγάλο κακό είναι ότι όλοι μας οι δάσκαλοι και όλες μας οι δασκάλες θα πάτε να τους νομιμοποιήσετε ΞΑΝΑ με τις ψήφους σας. Έτσι λοιπόν θα πρέπει να διδάξετε στα παιδιά πως να ζει η ανθρώπινη ψυχή τους χωρίς πατρίδα.
Αγαπητέ φοιτητή, το δημόσιο σχολείο στο οποίο επιθυμείς να διορισθείς είναι ήδη ένα σύστημα εξουσίας, που λειτουργεί με σαφείς ιεραρχικούς κανόνες. Εάν κατάλαβα ορθά πρόθεσή σου είναι να ενταχθείς μόνο στις μισθολογικές καταστάσεις αυτού του συστήματος, αλλά κατά τα άλλα να είσαι “ανυπότακτος”. Δηλαδή, και εάν κάνω λάθος διόρθωσέ με, θα διδάσκεις τα παιδιά ό,τι εσύ νομίζεις σωστό, αδιαφορώντας για τις επιταγές του συστήματος, το οποίο θα έχεις όμως την απαίτηση να σε μισθοδοτεί αδιαλείπτως για τις “υπηρεσίες” που παρέχεις. Εάν η συνείδησή σου το επιτρέπει χωρίς προβλήματα, τότε δεν έχω κάτι άλλο να σου πώ πάνω σε αυτό.
Όσο για τις υπόλοιπες ιδέες σου περί ελευθερίας και κάλπικων ιδεών, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι σε αυτήν εδώ την χώρα τίποτε δεν αποκτήθηκε ή διατηρήθηκε χωρίς αγώνες. Εάν δεν υπήρχαν κάποιοι πρόγονοί μας να δώσουν τη ζωή τους, σήμερα ούτε Ελληνικό έθνος θα υπήρχε ούτε ελευθερία και όσα εμείς θεωρούμε σήμερα αυτονόητα. Ισχυρίσθηκες ότι σέβεσαι και τιμάς τις αξίες και την ιστορία των προγόνων σου “με τον δικό σου τρόπο”. Αυτός ο “τρόπος σου”, όμως, δείχνει άγνοια, υποβάθμιση και άρνηση. Εάν δεν σου αρέσουν οι ιδέες των “εθνικιστών”, άνοιξε κουβέντα με τον Μακρυγιάννη, τον Κολοκοτρώνη, τον Παύλο Μελά και όλους αυτούς που έγραψαν την ιστορία μας με το αίμα τους και όχι με κούφια λόγια. Βρες την δική τους άποψη για τις “δικές σου κάλπικες ιδέες” και μετά ας μιλήσουμε για ελευθερία, έθνος, θρησκεία και όλα τα συναφή.
Υπάρχουν δύο θέματα στα οποία απαιτείται απάντηση:
Το πρώτο αφορά τον ισχυρισμό του imago και πάλι για τον “απρόσωπο” χαρακτήτα των θέσεων μου. Λοιπόν…Καταρχάς θα σας απαντήσω λέγοντας πως είναι δυνατή η ύπαρξη του Εγώ, χωρίς το Εμείς. Αντιθέτως το Εμείς αποτελείται απο πολλά διαφορετικά Εγώ, δεν υφίσταται με λίγα λόγια Εμείς χωρίς ετερόμορφα Εγώ..Κατα δεύτερον για τον σχηματισμό ενός υγιειούς Εμείς, απαιτούνται κάποιες βασικές παραδοχές απο την πλευρά όλων των Εγώ. Αυτές για σας είναι το έθνος, οι θρησκεία απ’όσο μπορώ να καταλάβω. Για μένα όμως είναι ο σεβασμός σε όλα τα υπόλοιπα Εγώ, η ελευθερία των πράξεων και των λόγων σε μία υγιή κοινότητα, η αυτονομία του κάθε Εγώ που δρα προς όφελος του Εμείς. Με λίγα λόγια δεν αναγνωρίζω την ομοιογένεια ως προς αξίες που μόνο ως εργαλεία της άρχουσας τάξης λειτούργησαν(παραδέχομαι φυσικά ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν εντελώς διαφορετικά,ποτέ όμως αυτό δεν έγινε πράξη)
Ό Φιλανθρωπηνός κριτικάρει το κατά πόσον είναι δυνατό ένας εκπαιδευτικός να εναντιωθεί στο σύστημα, μέσα από το σύστημα και κατά πόσο αυτό είναι υποκριτικό ή όχι. Δεν καταλάβατε τα όσα είπα. Δεν εστιάσατε στη φράση “μέσα στα πλαίσια της παιδαγωγικής ελευθερίας”, και δεν σας κατηγορώ γι’ αυτό διότι είναι εύκολη η παρερμηνεία της. Μιλάω λοιπόν για τον “χώρο” ελευθερίας του εκπαιδευτικού ανάμεσα στον δημοσιουπαλληλικό του ρόλο και τον παιδαγωγικό του ρόλο. Μιλάω για τα περιθώρια που έχει ο εκπαιδευτικός όχι να προσηλυτίσει τους μαθητές στα δικά του πιστεύω, αλλά να τους αφήσει ελεύθερους να καθορίσουν οι ίδιοι τους στόχους τους, βοηθώντας τους με τεχνικές συνεργατικές μάθησης και μαθητοκεντρικής διδασκαλίας. Δεν είναι δυνατό να διδάσκω ότι εγώ επιθυμώ, το αναλυτικό πρόγραμμα είναι συγκεκριμένο, άρα άτοπη η τοποθέτηση σας.Είναι απολύτως θεμιτό να γνωρίζουμε την ιστορία των προγόνων μας, να τρέφουμε σεβασμό για τους αγώνες τους, αλλά να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με το βλέμμα στο μέλλον και όχι στο παρελθόν για τις ζωές των απογόνων μας. Ειδάλλως…και τα δικά μας παιδιά θα μιλάνε για τους ήρωες του 21 και όχι για τους ήρωες του 2010…
Κανείς σας δεν εστίασε στις τελευταίες φράσεις, τις οποίες επαναλαμβάνω ελπίζοντας να αγγίξουν κάποιους.
“Δεν οδηγούμαστε απλά σε διάλυση των εθνών και της οικογένειας, οδηγούμαστε σε διάλυση του ανθρώπου. Κάποτε οι ιδέες του έθνους και του Θεού μπορούσαν να ενώσουν αλλά και να χωρίσουν. Σήμερα απλά χωρίζουν. Δεν αρνούμαι τις ιδέες σας, αρνούμαι τη λειτουργικότητα τους.
Πρέπει να βρούμε κάτι που να μας ενώνει σε αξίες, σε ιδανικά, να γίνουμε ξανά κοινότητα.
Σας παρακαλώ λοιπόν, να μην αντιμετωπίζετε με στερεότυπα ιδέες σαν τις δικές μου, αλλά με ανοιχτή σκέψη και δεκτικότητα.
Να είστε καλά”
Αγαπητέ φοιτητή, δεν είχες διευκρινίσει επαρκώς ότι έχεις σκοπό να ακολουθείς το αναλυτικό πρόγραμμα. Τώρα πώς μέσα από αυτό θα αφεθούν οι μαθητές να καθορίσουν τους στόχους τους δεν μπορώ να το κατανοήσω. Όταν μπορέσεις να το καταφέρεις χωρίς επιβολή εξουσίας, την οποία προφανώς δεν επιδιώκεις, θα ήταν ενδιαφέρον να μας το εξηγήσεις.
Όταν μιλάς για τους ήρωες του 2010 περίμενα να είσαι πιο συγκεκριμένος, αφού σε αυτό το έτος ζούμε και εγώ δεν ξέρω κανέναν. Για τους ήρωες του 21 δεν θέλω τα παιδιά μας να μιλάνε, αλλά να τους έχουν ως πρότυπο για να μπορούν να τους μιμηθούν όποτε χρειαστεί. Υπάρχει μία βασική αλήθεια που έχουμε λησμονήσει : σε εύκολους καιρούς ειρήνης, όπως σήμερα, αυτά που διδάσκονται τα παιδιά δεν έχουν τόση σημασία ούτε φανερή άμεση συνέπεια. Όταν όμως έρχονται οι δυσκολίες και έχει περάσει πολλές ετούτος ο τόπος (21, ’40 κλπ.) τότε αποδεικνύεται εάν αυτά που διδάχθηκαν διαμόρφωσαν ήρωες ή υποτακτικούς. Εσύ, λοιπόν, που αύριο θα γίνεις δάσκαλος, καλείσαι να αποφασίσεις τι πρότυπα θα δώσεις στους μαθητές σου : αγωνιστές του ’21 ή “προοδευτικούς” οσφυοκάμπτες του 2010. Δε νομίζω ότι θες το δεύτερο. Τότε πρέπει να κατανοήσουμε για ποιές αρχές αγωνίζονταν οι πρώτοι για να τις μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Όπως βλέπεις, οι ιδέες σου αντιμετωπίζονται με περισσή προσοχή και σεβασμό, δεν ξέρω όμως εάν στο μέλλον θα έχουμε τέτοια πολυτέλεια. Οι ήρωες του 21 και του ’40 σίγουρα δεν την είχαν.
Ευγε στον κο Νατσιο γιά τις επισημάνσεις του.
Ο αγώνας για την ανόρθωση της παιδείας μοιάζει τιτάνιος. Τελικά μου φαίνεται πως θα οδηγηθούμε στην κατόικον εκπαίδευση των παιδιών, προκείμένου τουλάχιστον να προσλάβουν τα βασικά για την Ελληνοχριστιανική αγωγή τους.
Και θα τους διαβάζουμε τον “Καπεταν Μιχάλη”,για να μάθουν απο μικρά πως ο Καζαντζάκης, ήταν και Έλληνας!
Το βασικο προβλημα δεν ειναι τοσο το αν υπαρχουν ηρωες, παραδοσεις, θρησκειες που οριζουν τα εθνη κλπ. Αυτα ξερουμε πως υπαρχουν. Το προβλημα της Ελλαδας, ειναι η ιστορικη της νεκροφιλια. Αυτη η χωρα εχει μαθει να τιμα νεκρους και οχι ζωντανους. Και ποιοι ειναι οι ηρωες του 2010, ε θα τους βρειτε στους μερικους χιλιαδες ελληνες ερευνητες του εξωτερικου.
‘Ας επιτρέψουμε στους νέους να αμφισβητούν ,έστω και με μια μικρή δόση αγένειας, τις ιδέες μας.’Αλλωστε μέσα από τη δική τους κοχλάζουσα ηλικία ήλθαν μεγάλες ανατροπές.Ούτε Σόδομα είναι για να τους καίμε , ούτε ανελεύθεροι ,ακόμη και μπροστά στον ίδιο το Θεό που τώρα ο φοιτητής αρνείται.Τον αρνείται και ταυτόχρονα τον αναζητά γιατί εκφράζει μιά αλήθεια της πίστης , την ολοκλήρωση του ανθρώπου μέσα από τον “άλλο” μέσα από το “εμείς “.
Βέβαια ,το επιθετικό ύφος του ΔΑΣΚΑΛΟΥ και των άλλων ,δικαιολογείται από τη μεγάλη αγωνία τους για τον απειλούμενο από τον ρεπούσιο εθνομηδενισμό ΄Ελληνα .
Εύχομαι κύριε φοιτητή να παραμείνεις εδώ , να ακούσεις, να πείς ,να ανατρέξεις σε πηγές και να βρείς την αλήθεια που ψάχνεις.