Εισαγωγή (για τη μετάφραση – ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά). Το παρόν κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στα γερμανικά*. Αποτελεί καρπό της μακρόχρονης γνώσης της νοοτροπίας των δυτικοευρωπαίων (ο συγγραφέας ζει στη Γερμανία). Συνεγράφη ως μια απάντηση στην παραπληροφόρηση, που γίνεται προσφάτως στις γερμανόφωνες χώρες. Αποτέλεσμα (ή μήπως στόχος;) της συνειδητά ή ασυνείδητα εσφαλμένης παρουσίασης της πραγματικότητας είναι η δυσφήμιση της Ελλάδας και της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο διεθνή χώρο. Με την παρούσα δημοσίευση γίνεται προσπάθεια να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι για ορισμένες αλήθειες, που κάποιοι τις παρασιωπούν. Επειδή η εσφαλμένη πληροφόρηση κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, από τα Μ.Μ.Ε., είναι πιο έντονη και πιο συστηματική στον ελληνικό χώρο, κρίθηκε σκόπιμη η δημοσίευσή του και στην ελληνική γλώσσα.
Τον τελευταίο καιρό εμφανίζονται στα γερμανικά Μ.Μ.Ε. (Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) διάφορες αναφορές για την οικονομική κρίση στην Ελλαδα. Σε μερικές περιπτώσεις αναμιγνύονται οι ειδήσεις με εσφαλμένες πληροφορίες και με μια ανθελληνική προπαγάνδα. Παρουσιάζονται ακόμη και προσβλητικές εικόνες ή σχόλια, που σε τελική ανάλυση, είναι υποτιμητικά τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Γερμανούς. Επιπλέον, επιβαρύνουν την παραδοσιάκη και γνήσια φιλία μεταξύ των Ελλήνων και των Γερμανών, που ζουν στις δύο χώρες, έχοντας αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους.
Προσφάτως διαδίδονται από τα γερμανικά Μ.Μ.Ε. μερικές επιπλέον εσφαλμένες πληροφορίες, που έχουν ως στόχο την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος (η Εκκλησία αυτή γίνεται τακτικά, στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς να φέρει ευθύνη, στόχος επιθέσεων από μέρους των ελληνικών Μ.Μ.Ε.). Με έναν έντονα δυσφημιστικό τρόπο και χωρίς να παρουσιάζεται σωστά η πραγματικότητα, αναφέρεται ότι:
α) οι ιερείς πληρώνονται από το κράτος και
β) η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους.
Σκοπός του σύντομου αυτού κειμένου είναι να ενημερωθεί ο κάθε ενδιαφερόμενος για την αλήθεια, ανεξάρτητα από την εθνικότητά του, και την πολιτική ή θρησκευτική του προτίμηση.
1) Είναι γνωστό, ότι στη Γερμανία, τόσο οι Καθολικοί όσο και οι Προτεστάντες είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν εκκλησιαστικό φόρο. Απαλλάσονται απο την υποχρέωση πληρωμής φόρου αυτού, μόνο στην περίπτωση που επισήμως δηλώσουν ότι παύουν να είναι μέλη του θρησκευτικού οργανισμού στον οποίο ανήκουν (εγκαταλείπουν τον ρωμαιοκαθολικισμό ή τον προτεσταντισμό αντιστοίχως). Στην Ελλάδα, υπάρχει μια διαφορετική κατάσταση: οι Ορθόδοξοι χριστιανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν φόρο στην Εκκλησία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία από την ίδρυσή της (πριν 2.000 χρόνια) στηρίζεται αποκλειστικά στις δωρεές των πιστών. Το ίδιο ισχύει για τους Ορθοδόξους σε όλο τον κόσμο. Παρά το γεγονός αυτό (μια κατάσταση που είναι αδιανόητη για τις γερμανικές συνθήκες, δηλαδή για το γερμανικό τρόπο ζωής και σκέψης), η Ορθόδοξη Εκκλησία κατά τη διάρκεια της δισχιλιετούς πορείας της αντιμετώπισε επιτυχώς και ξεπέρασε όλων των ειδών τις κρίσεις (σταυροφορίες, πολέμους, 400-500 χρόνια τουρκικό ζυγό στην Ελλάδα, βίαιους εξισλαμισμούς, διωγμό των χριστιανών στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, κ.τ.λ.).
2) Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, ιδρύθηκε το νέο Ελληνικό κράτος. Οι αγώνες για την απελευθέρωση ξεκίνησαν το 1821 και διεξήχθεισαν με την τεράστια βοήθεια των Ορθοδόξων Μοναχών και Ιερωμένων. Διάρκεσαν περίπου 80-90 χρόνια (μέχρι να απελευθερωθεί και η Βόρεια Ελλάδα). Η Ορθόδοξη Εκκλησία έδωσε με τη δική της θέληση στο Ελληνικό κράτος, σε διάφορες χρονικές περιόδους, ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας της (η περιουσία αυτή προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από τις δωρεές των πιστών). Μερικές δεκαετίες αργότερα, μεταξύ του 1900 και 1930, και κατά τη Μικρασιατική καταστροφή, χρειάστηκε να αποκατασταθούν στη Ελλάδα περισσότεροι από 1.500.000 πρόσφυγες. Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού από τη σημερινή βόρεια Τουρκία (Πόντος) και τη δυτική Τουρκία (Μικρά Ασία) εξαναγκάστηκε να εγκαταλήψει τον τόπο διαμονής του. Περισσότεροι από 1.500.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν και έχασαν όλη τους την περιουσία. Επιτράπηκε να μείνουν στην Τουρκία κυρίως οι Έλληνες χριστιανοί που έγιναν μουσουλμάνοι. Αυτός ο διωγμός αποκαλείται ως ωραιολογία – κατ’ ευφημισμόν “ανταλλαγή πλυθησμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας”.
Οι διωγμένοι Έλληνες ήρθαν στη σημερινή Ελλάδα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας τους χάρισε ένα τεράστιο μέρος της περιουσίας της. Παραχωρήθηκε δωρεάν στους πρόσφυγες χώρος για να κατοικήσουν και γη για να καλλιεργήσουν. Η περιουσία αυτή ανήκε σε μοναστήρια, ενορίες και μητροπόλεις, που τη χρησιμοποιούσαν (μέχρι την άφιξη των προσφύγων) για να συντηρηθούν. Η πραγματικότητα αυτή είτε αποσιωπάται από τα Μ.Μ.Ε. είτε είναι άγνωστη σε πολλούς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία πάντοτε αγωνίστηκε με όλα τα νόμιμα και έντιμα μέσα για να υποστηρίξει το Ελληνικό κράτος. Χάρι σε αυτή τη βοήθεια (π.χ. με τη δωρεά χρημάτων, εκτάσεων γης ή ακινήτων) ιδρύθηκαν πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία κ.τ.λ. Επιπλέον, το Ελληνικό κράτος έκανε ορισμένες συμφωνίες (που δεν τις τήρησε) με την Ορθόδοξη Εκκλησία και απέσπασε – απαλλοτρίωσε και άλλα τμήματα της εκκλησιαστκής περιουσίας (επαναλαμβάνεται και πάλι: δηλαδή τις δωρεές των πιστών). Οι εκτάσεις γης και τα ακίνητα που αφαιρέθηκαν, χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε από τις ίδιες τις ενορίες ή ενοικιάζονταν σε τρίτους για την κάλυψη των αναγκών των ενοριών.
3) Στα πλαίσια των προαναφερθέντων παροχών της εκκλησιαστικής περιουσίας, πού γίνονταν με τη βούληση της Εκκλησίας (ή σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς τη βούλησή της), ανέλαβε το Ελληνικό κράτος, σαν ένα είδος αντισταθμίσματος, να πληρώνει τους μισθούς των ιερωμένων. Χρειάζεται να τονισθεί, ότι τα χρήματα τα οποία πληρώνει το κράτος στους ιερείς, είναι ένα μικρό μόνο μέρος της οικονομικής αξίας που αντιστοιχεί στην εκκλησιαστική περιουσία, την οποία έλαβε ή απέσπασε το κράτος από την Εκκλησία.
Επιπλέον, το Ελληνικό κράτος αναχρηματοδοτείται με την παρακράτηση του 30% των εσόδων της Εκκλησίας από τα κεριά, τα οποία ανάβουν οι πιστοί με την ελεύθερη βούλησή τους, όταν επισκέπτονται τους ναούς. Τα έσοδα αυτά τα χρησιμοποιεί η Εκκλησία για την κάλυψη των εξόδων των ναών και των μητροπόλεων.
Λόγω των προαναφερθέντων, είναι η πληρωμή των μισθών των ιερέων από το Ελληνικό κράτος νόμιμη και αποδεκτή – κατανοητή.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται αντιληπτό, ότι η εσφαλμένη παρουσίαση του θέματος, που κάνουν τα Μ.Μ.Ε. (ότι δηλαδή “το κράτος πληρώνει τους μισθούς των ιερέων “) αποτελεί ένα μικρό μέρος της όλης πραγματικότητας. Οι ιερείς λαμβάνουν ένα ασήμαντο μόνο μέρος της οικονομικής αξίας της περιουσίας, που η Εκκλησία λιγό ή πολύ χάρισε στο κράτος, και μάλιστα με βάση επίσημες συμφωνίες (μεταξύ Εκκλησίας και κράτους).
4) Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας είναι, από νομικής απόψεως, μέρος του κράτους (χαρακτηρίζεται ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου – Ν.Π.Δ.Δ.). Γι’ αυτό το λόγο, και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις προαναφερθέντες παροχές της Εκκλησιαστικής περιουσίας (από την Εκκλησία προς το κράτος) συμφωνήθηκε ότι η Εκκλησία δεν υποχρεώνεται να πληρώνει φόρο στο κράτος. Η πληρωμή φόρου από ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Εκκλησία) προς ένα άλλο (το κράτος), είναι σα να παίρνει κάποιος χρήματα από τη μια τσέπη του παντελονιού του και να τα βάζει στην άλλη: τα χρήματα μένουν στον ίδιο άνθρωπο. Πέραν τούτου, τα χρήματα που δέχεται η Ορθόδοξη Εκκλησία (δηλαδή οι δωρεές των πιστών) χρησιμοποιούνται για κοινωφελείς – φιλανθρωπικούς σκοπούς: για την ενίσχυση ορφανών, ηλικιωμένων, απόρων, άλλων ανθρώπων, που χρειάζονται βοήθεια, κ.τ.λ.
Με τον τρόπο αυτό δίνεται απάντηση και επανορθώνεται και η δεύτερη εσφαλμένη πληροφορία , που παρουσιάζουν τα Μ.Μ.Ε. (“η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους”).
Είναι πιθανό, η προβολή διαστεβλωμένων πληροφοριών ή ενός μικρού μόνο μέρους της πραγματικότητας, που οδηγεί σε μια αρνητική στάση κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, να γίνεται ευχαρίστως αποδεκτή από ορισμένες ομάδες ανθρώπων ή να εξυπηρετεί τα συμφέροντα αντιχριστιανικών κύκλων. Παραπλανεί όμως άλλους καλοπροαίρετους πολίτες, που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα, και τους οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα.
Υπό αυτές τις συνθήκες ο καθένας μπορεί να αναρωτηθεί:
είναι η διαστρέβλωση των πληροφοριών – ειδήσεων (και μέσω αυτής η χειραγώγηση των ανθρώπων) σύμφωνη με τα ανθρώπινα δικαιώματα;
———————————————————————————————————–
*Σημείωση. Πηγή του αρχικού κειμένου στα γερμανικά:
Finanzkrise: Griechenland, Deutschland, Orthodoxie, Tagarakis Christos, 20 Μαρτίου 2010.
http://vatopaidi.wordpress.com/2010/03/20/finanzkrise-griechenland-deutschland-orthodoxie/
http://www.impantokratoros.gr/67E5C75C.de.aspx
http://edition-hagia-sophia.blogspot.com/2010/03/griechenland-finanzkrise-und-orthodoxie.html
Κείμενα του ιδίου (Ταγαράκης Χρήστος)
– Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση (γυμναστική); Χρήστος Ταγαράκης, Ερευνητής Αθλητιατρικής, Γερμανικό Πανεπιστήμιο Αθλητισμού Κολωνίας, Γερμανία. Αντίβαρο, Σάββατο, 29 Αυγούστου 2009.
– Βιβλιοπαρουσίαση: Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση – γυμναστική; Χρήστος Ταγαράκης, Εκδόσεις Διάλογος, Αθήνα 2010.
Επιπλέον κείμενα του συγγραφέα στα ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά υπάρχουν στο τέλος του σύντομου σχολίου:
– Ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, οι σύγχρονοι Γέροντες και η παγκοσμιοποίηση. Ταγαράκης Χρήστος, 18 Νοεμβρίου, 2009 — VatopaidiFriend.
Πηγή στο διαδίκτυο: http://vatopaidi.wordpress.com/2009/11/18/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81/
13 comments
ΣΧΟΛΙΟ 1:
Η λάμψη και η ακτινοβολία της εκκλησιαστικής εξουσίας έσβησαν πιά.
Μάλλον αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Ήταν άλλες οι εποχές που η Πίστη γινόταν πορφύρα και ο Σταυρός ακροθίνιο στο στέμμα.
Τώρα πλέον η Πίστη λογιάζεται ανάλογα με το πόσο αναπαύει συνειδήσεις κι όχι ανάλογα με το πόσο εμπνέει στρατούς.
Η χριστιανική Πίστη, ή θα απαντήσει σε εναγώνια ερωτήματα της εποχής μας ή ας σιωπήσει για πάντα.
Μα, ας το παραδεχθούμε: είμαστε αναγκαίοι αλλά λιγότερο ενδιαφέροντες απ’ όσο νομίζουμε.
Οι λεπτομέρειες του Τυπικού μας, το ιεροτελεστικό της λατρείας μας, η κηρυκτική γλώσσα μας, η μεγαλοσύνες των δογμάτων μας, η συμβολική των αμφίων μας, παρά την ιστορία τους και την αξία τους, αφήνουν παντελώς αδιάφορο τον σύγχρονο άνθρωπο, που η μεταφυσική του ενασχόληση περιορίζεται στη φευγαλέα και χαλαρή σκέψη περί του αν υπάρχει Θεός και ποιά είναι η σχέση Του μαζί μας.
Οι παρεμβάσεις μας, των εκκλησιαστικών προσώπων, στο πολιτικό γίγνεσθαι, ενοχλεί τον απλό άνθρωπο και δικαίως, η ιδρυματική φιλανθρωπία μας γίνεται ακόμα ανεκτή ως ωφέλιμη, επειδή αναπληρώνει την ανυπαρξία του Κράτους – Πρόνοιας και δεν θίγει, ακόμα, την ιδιωτική πρωτοβουλία που ορμά με μανία πλουτισμού στο χώρο.
Κι αν ο σύγχρονος άνθρωπος δεν διέρρηξε, μέχρι τώρα, τους δεσμούς του με την Εκκλησία, είναι επειδή δεν βρήκε με τι να την αναπληρώσει. Την ανέχεται, λοιπόν, για λόγους φολκλορικούς και για το ενδεχόμενο, Θεός φυλάξοι, που θα χρειασθεί να εμψυχώσει εθνικισμούς(Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος -10.08.09 ).
ΣΧΟΛΙΟ 2:
“Με την από 18/9/1952 “Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων”, η Ορθ.Εκκλησία της Ελλάδος υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργίσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως”.
Η κακοδαιμονια του ελληνικου γιγνεσθαι αποδιδεται απο τους πληρωμενους / στρατευμενους κονδυλοφορους στο υπερτροφικο κρατος που ομως βάσει των επισημων στοιχειων της Ευρωπαϊκης Ενωσεως στοιχιζει στην Ελλαδα μονο 11% του Α.Ε.Π. ενω το ιδιο κρατος στη Γαλλια στοιχιζει 25% και συγκριτικα με τα λοιπα κρατη της Ε.Ε. ειναι το φθηνοτερο, ενω την ιδια στιγμη κανεις δεν διαμαρτυρεται οσο θα επρεπε για την φορολογικη ατελεια των υψηλων εισοδηματων και των παντοτε κερδοφορων τραπεζιτικων δηθεν ιδρυματων. Θεσμοθετημενα με αισχρους νομους προαγεται ο γκαγκστερισμος των μεγαλων εισοδηματων που τους παρεχεται η δυνατοτητα μεσα απο υπερακτιες (off shore) εταιριες για ξεπλυμα χρηματος και τοποθετηση των κεφαλαιων τους στο εξωτερικο.
Σ’αυτούς τους χαλεπούς καιρούς ίσως και η Εκκλησία θα πρέπει να δώσει ένα μικρό φόρο για
το ξεπλήρωμα του δημόσιου χρέους.Το θέμα είναι οτι κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει πάρα πολύ
προσεκτικά γιατί η Εκκλησία δεν λειτουργεί αυτόνομα,μα συντηρεί άπορους και επιχειρηματίες
που δεν μπορούν να πάρουν τραπεζικό δάνειο.Επομένως μιά απότομη εκροή χρημάτων από το
ταμείο της Εκκλησίας θα σημάνει και μείωση των κονδυλίων για τις ευπαθείς αυτές ομάδες.
Το άλλο ζητούμενο είναι τα λεφτά από την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας να
πάνε όντως στην εξώφληση του χρέους και όχι στις τσέπες των ημετέρων συνδικαλιστών και
των μεγαλοπολιτικών.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
ΑΗ, τι εννοείται με τη φράση «παρέμβαση στο πολιτικό γίγνεσθαι”; Γιατί η κατάθεση της άποψης ενός ιερέα ή ιεράρχη από άμβωνος για ένα από τα εθνικά θέματα κατηγοριοποιείται ως τέτοια “παρέμβαση”, ενώ οι χιλιάδες αρλούμπες των ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΧΕΙΡΑΓΩΓΩΝ της κοινής γνώμης (βλέπε δημοσιογράφους των ΜΜΕ) να μη θεωρείται κάτι αντίστοιχο;
Και τελικά τι είναι αυτό το “πολιτικό γίγνεσθαι” από το οποίο πρέπει υποχρεωτικώς να εξαιρεθεί ο κλήρος; Αυτοί δεν ανήκουν στην “πολιτικό γίγνεσθαι”; Ανήκουν σε άλλο γίγνεσθαι; Τι είναι, ούφο; Δεν έχουν δικαίωμα έκφρασης; Πώς διαχωρίζεται η έκφραση από την παρέμβαση;
Νεκτάριε Κατσιλιώτη η κυβέρνηση έδειξε τα δόντια της. Φορολογεί τα ακίνητα της Εκκλησίας με το ληστρικό ποσοστό 20% και μάλιστα όχι επί των καθαρών εσόδων αλλά επί του ακαθάριστου τζίρου! ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ!!! Και περνάει στα ψιλά επειδή οι επαγγελματίες χειραγωγοί που λέγαμε πιο πάνω (αυτοί που δεν “παρεμβαίνουν”, αλλά απλά σχολιάζουν…) υποθάλπουν κατά βάση αυτό το γεγονός. Βάρα την Εκκλησία κι ό,τι θέλει ας γίνει.
Αγαπητέ κ. Γιάννη3
Είναι η άποψη του Μητροπολίτου Ανθίμου Αλεξανδρουπόλεως, η οποία υποπτεύομαι πως εννοεί ότι στον αιώνα που ζούμε τα πράγματα είναι απλά,δηλ. αν η Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία μπορέσει να δώσει αξία και νόημα στην καθημερινή ύπαρξη των πολιτών ως ενεργός κοινωνικά παράγοντας θα επιβιώσει, αλλιώς θα σβήσει κοινωνικά(cf. Αίγυπτο, Συρία, Κ.Ιταλία κ.ά). Δεν είναι τυχαίο που χιλιάδες παραθρησκευτικές οργανώσεις έχουν ξεφυτρώσει, κυρίως απ΄ την Αμερική, που καταφέρνουν όμως μέσω κοινωνικής επαφής να δίνουν ψυχική ανακούφιση στα μέλη τους.
Για τα “εθνικά θέματα” θυμίζω ότι το 2008 τα Ελλαδικά ΜΜΕ ανακοίνωσαν ότι «η Εκκλησία εκφράζει την εμπιστοσύνη της στην Πολιτειακή και Πολιτική Ηγεσία της Χώρας για το θέμα των Σκοπίων». Θα περίμενε κανείς ότι όλοι εκείνοι που έλεγαν στον μακαριστό Χριστόδουλο να μην ανακατεύεται στην Πολιτική, θα κραύγαζαν με την ίδια Υστερία και πάλι(!!), λέγοντας ότι η Εκκλησία πρέπει να ασχολείται με τα του οίκου της (πχ. να κάνει «τρισάγια» και να εισπράττει το «κάτι τι» της, όταν κάποιος είναι ματαιόδοξος και θέλει Μητροπολίτη στην Εξόδιο Ακολουθία του).Ουσιαστικά τα Ελλαδικά ΜΜΕ δεν απαιτούσαν έναν Αρχιεπίσκοπο ή Επίσκοπο που να μην παίρνει θέσεις σε μη στενά Εκκλησιαστικά θέματα, απαιτούσαν με επιθετικότητα έναν Αρχιεπίσκοπο που να μην έχει άλλες -διαφορετικές- θέσεις από το Πολιτικό Σύστημα που έχει αποδεχθεί και εφαρμόζει –με ιδιαίτερο ζήλο- την Παγκοσμιοποίηση.
Ω! της εκπλήξεως, τα ΜΜΕ το 2008 μετέδωσαν και το αναμετέδωσαν (ΕΤ-1 και ΝΕΤ συμπεριλαμβανομένων)ότι «η Εκκλησία εκφράζει την εμπιστοσύνη της στην Πολιτειακή και Πολιτική Ηγεσία της Χώρας για το θέμα των Σκοπίων». . Ακόμα και ο πλέον μαθητευομένους Πολιτικός Αναλυτής, θα αντιλαμβανόταν ότι μια τέτοια δήλωση της Εκκλησίας της Ελλάδας παρέιχε στήριξη στο τότεΚυβερνόν Κόμμα(ΝΔ)& στο συνολικό Πολιτικό Σύστημα και έμμεσα σε ό,τι αυτό Σύστημα προωθεί σε εναρμόνιση με την Παγκοσμιοποίηση.Ο μακαριστός Χριστόδουλος ήθελε η Εκκλησία να συμμετέχει στην διαμόρφωση της Κοινής Γνώμης, ή έστω και στην πλέον αρνητική αξιολόγηση, να είναι η Εκκλησία Ένας ακόμα Opinion Maker για να χρησιμοποιήσουμε την “Ελληνική Γλώσσα” της εποχής.
Το πολιτικό μας,δηλαδή, Σύστημα δεν ήθελε την Εκκλησία κλεισμένη στα Εκκλησιαστικά της, την ήθελε απλά να συμφωνεί μαζί του και να το στηρίζει αναντίρρητα στις πράξεις του.
Ο Χριστόδουλος, όμως, πάνω απ’ όλα έβλεπε πολύ μακριά… Θα τον θυμηθούμε πολλές φορές τα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Και θα διαπιστώσουμε να επαληθεύονται, δυστυχώς, όλοι οι απ΄Άμβωνος φόβοι και οι ανησυχίες που είχε εκστομίσει για το έθνος και την Εκκλησία μας.
Τέλος & επι της ουσίας, η εφαρμογή στην πράξη της Νεοφιλελεύθερης οικονομίας (ολιγοπώλια) δεν προϋποθέτει μόνο τον παράδοξο εκ πρώτης όψεως θεσμό μιας πολιτικής αυθεντίας, αρκούντως ισχυρής, ικανής να συντρίψει ανελέητα όλα τα εμπόδια που ορθώνουν το δίκαιο, η θρησκεία και τα έθιμα, ώστε να “έρθει στο φως” η Αγορά και να ενοποιηθεί χωρίς σύνορα η κοινωνία της Αγοράς.
Απαιτεί επιπλέον να δοθεί μια πρακτική ύπαρξη στην αντίστοιχη ανθρωπολογική μορφή: τη μορφή του απολύτως “ορθολογικού” ανθρώπου, δηλαδή του εγωϊστή και υπολογιστή, και μ’ αυτή την έννοια απαλλαγμένου από τις “προκαταλήψεις”, τις “δεισιδαιμονίες” , τις “συλλογικότητες” ή τις “αρχαϊκότητες” που δημιουργούν -σύμφωνα με την Νεοφιλελεύθερη υπόθεση- όλα τα εμπειρικώς υπάρχοντα είδη κοινοτικής θρησκευτικότητας(Ενορία), συγγένειας, ένταξης και ριζώματος(Έθνος-Κράτος).
Χαίρομαι για την αποσαφήνιση. Βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος.
Δεν ξέρω γιατί γίνεται συνεχής αναφορά στην προσφορά της Εκκλησίας στο ελληνικό κράτος. Αυτή είναι δεδομένη, όπως και αναπόφευκτη, καθότι τις περασμένες δεκαετίες, και ειδικά τον καιρό των απαλλοτριώσεων, δεν υπήρχε οντολογική διαφορά ανάμεσα στο σύνολο των πιστών και σε εκείνο των πολιτών.
Παραπλανητικό είναι επίσης, να συμψηφίζονται οι, όποιες, αποδοχές των κληρικών, με τις παραχωρήσεις της Εκκλησίας. Παραπλανητικό γιατί απλούστατα εδώ βρίσκεται η κορύφωση της διαφοροποίησης ανάμεσα σε Εκκλησία και σώμα των πιστών. Οι δωρεές, όταν και όπου αυτές έγιναν ακουσίως ως προσφορά στην Εκκλησία, δεν έγιναν φυσικά γιατί οι δωρητές ήθελαν να εξασφαλίσουνε την επαγγελματική αποκατάσταση των υποψήφιων παππάδων, οπότε είναι άστοχο να συγκρίνονται οι δαπάνες του κράτους προς μισθοδοσία των ιερέων, με την προσφορά των δεδωρημένων.
Ο λόγος της ανάληψης μισθοδοτικών υποχρεώσεων από το κράτος, έγινε για τον απλούστατο λόγο, ότι η ενορία δεν αποτελεί πια την αναγκαία και ικανή συνθήκη ύπαρξης ποιμένος. Στην σύγχρονη εποχή, δυστηχώς, η ύπαρξη της Εκκλησίας, δηλαδή του ναού με το προσωπικό για να τελούνται οι λειτουργίες σύμφωνα με τα “έθιμα”, δεν αντικατοπτρίζει την ανάγκη για συνεχή άσκηση της Πίστης εντός μιας συλλογικότητας, αλλά την γενικότερη εξατομικευμένη αντίληψη απαίτησης, για διαθεσιμότητα υπηρεσιών.
Η απαίτηση λοιπόν της πολιτικής προς την επίσημη Εκκλησία, να πληρώνει φόρους, είναι άλλο τόσο θεμιτή, όσο και η επιμονή της επίσημης Εκκλησίας, των ποιμένων άνευ ποιμνίων, να αντιλαμβάνεται τις δωρεές πιστών, από εποχές όπου υπήρχανε άλλες σχέσεις με τον λαό, ως ιδιοκτησία της.
Οι παραχωρήσεις της Εκκλησίας με τη μισθοδοσία των κληρικών δεν συμψηφίζονται με την έννοια που το λες.
Και δεν είναι σωστό ιστορικά ότι ο λόγος της ανάληψης μισθοδοτικής υποχρέωσης από το κράτος έγινε για τον λόγο που λες. Μάλλον δεν γνωρίζεις καλά το θέμα. Υπάρχει και η σιωπή ξέρεις
Η μισθοδοσία ξεκίνησε το 1952. Αναφέρθηκε ο σχετικός νόμος πιο πάνω. Το κράτος αδυνατώντας να αποπληρώσει τα δάνεια που έλαβε από την Εκκλησία ως αντάλλαγμα των υποχρεωτικών απαλλοτριώσεων γης και τη δεκαετία του 1920 και τη δεκαετία του 1950 πρότεινε το ίδιο να “σβήσει” τα χρωστούμενα και να μισθοδοτεί τους κληρικούς.
Τέλος για τη φορολογία η Εκκλησία είναι ως γνωστόν ΝΠΔΔ. ΝΠΔΔ σημαίνει δημόσια περιουσία. Η περιουσία της Εκκλησίας είναι και δική σου περιουσία. Μπορείς άνετα να πας και να τη χρησιμοποιήσεις με πολλούς τρόπους. Όπως και σε κάθε άλλο ΝΠΔΔ (Δήμο, Πανεπιστήμιο, ίδρυμα, μουσείο κλπ). Παρόλ’ αυτά η Εκκλησία ήδη φορολογείται και μάλιστα περισσότερο από όλα τα άλλα ΝΠΔΔ. Επίσης η Εκκλησία δέχεται να φορολογείται και στις οικονομικές τις συναλλαγές, πχ από μισθώματα. Η Εκκλησία σήμερα σκέφτεται αν θα αντιδράσει ή όχι στη φορολογία κατά 30% επί του ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ των εισπράξεων αυτών!
Σε όλον τον πλανήτη δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ που να φορολογείται στα μικτά. Και η Εκκλησία σήμερα εκτός του ότι φορολογείται ήδη περισσότερο από όσο της αρμόζει, εκτός του ότι δέχεται το αδικαιολόγητα μεγάλο ποσοστό φορολόγησης που της επιβάλλεται σήμερα, ακόμα το σκέφτεται για το αν θα αντιδράσει αιτούμενη τη φορολογία στο καθαρό υπόλοιπο αντί για τα μεικτά!
Τι άλλο θέλετε πια οι λογής προοδευτικοί και βάλετε κατά της Εκκλησίας;
Προς imago: “Οι δωρεές, όταν και όπου αυτές έγιναν ακουσίως (; μάλλον ήθελες να γράψεις εκουσίως) ως προσφορά στην Εκκλησία, δεν έγιναν φυσικά γιατί οι δωρητές ήθελαν να εξασφαλίσουνε την επαγγελματική αποκατάσταση των υποψήφιων παππάδων, οπότε είναι άστοχο να συγκρίνονται οι δαπάνες του κράτους προς μισθοδοσία των ιερέων, με την προσφορά των δεδωρημένων”.
Δεν έχω μαντικές ικανότητες όπως εσύ για να ξέρω για ποιό λόγο έγιναν οι δωρεές προς την Εκκλησία, πάντως δεν έγιναν για να τις πάρει το κράτος, γιατί απλούστατα θα τις έδιναν κατ’ ευθείαν εκεί. Άρα εδώ το Κράτος, φέρθηκε σαν λήσταρχος, συμπεριφορά διαχρονική και διακομματική. Πρόσφατο παράδειγμα: χρωστάει δεδουλευμένα σε ωρομίσθιους καθηγητές για μήνες ή πραγματικά οδοιπορικά πλέον του χρόνου, ή τα λεφτά της απόσυρσης κλπ κλπ… Αν καθυστερήσεις να πληρώσεις μια δόση φόρου έχεις από την πρώτη μέρα πρόστιμο. Ε αυτό το κράτος δεν το εμπιστεύομαι και εμπιστεύομαι περισσότερο την Εκκλησία. Γι’ αυτό ευχαρίστως της δίνω από το υστέρημά μου, όταν μου το ζητάει.
“πάντως δεν έγιναν για να τις πάρει το κράτος, γιατί απλούστατα θα τις έδιναν κατ’ ευθείαν εκεί.”
Έχει ενδιαφέρον να μας πείς, πώς θα πήγαιναν κατευθείαν σε ένα κράτος το οποίο δεν υπήρχε ακόμη…μέ ή χωρίς “μαντικές ικανότητες”.
Υ.Γ. ευχαριστώ για την υπόδειξη. Εννούσα φυσικά με την θέλησή των, δηλαδή εκουσίως.
Μειώθηκε στο 0,5% η φορολόγηση στις δωρεές
Πηγή: Εnet.gr
Η αλλαγή έγινε αργά το απόγευμα (25/3) οπότε και ενημερώθηκαν οι αρμόδιοι συντάκτες με e-mail από το υπουργείο Οικονομικών
Στις αλλαγές της τελευταίας στιγμής περιλαμβάνεται μείωση των ποσοστών φορολόγησης των δωρεών που πραγματοποιούνται ως αιτία θανάτου, είτε είναι σε ακίνητα ή σε χρήματα, προς την εκκλησία καθώς και προς άλλα νομικά πρόσωπα. Ειδικότερα, με τις προηγούμενες διατάξεις, το νομοσχέδιο φορολογούσε με 10% τα χρηματικά ποσά των χρηματικών δωρεών και με 5% τις δωρεές ακινήτων, που προερχόντουσαν από αιτία θανάτου. Πλέον και οι δύο συντελεστές γίνονται 0,5%.
Όπως σημειώνει ο νόμος, τα παραπάνω ποσοστά ισχύουν για τη φορολόγηση των δωρεών από αιτία θανάτου προς τα ακόλουθα πρόσωπα:
α) τα ΝΠΔΔ., οι νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις, οι δήμοι, οι κοινότητες, οι ιεροί Ναοί, οι ιερές Μονές, το Ιερό Κοινό του Πανάγιου Τάφου, η Ιερή Μονή του όρους Σινά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, η Εκκλησία της Κύπρου, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και
β) τα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα νομικά πρόσωπα(ΜΚΟ), τα οποία υπάρχουν ή συνιστώνται νόμιμα στην Ελλάδα, καθώς και τα αντίστοιχα αλλοδαπά με τον όρο της αμοιβαιότητας και οι περιουσίες του άρθρου 96 του α.ν.2039/1939 (Α΄455), εφόσον επιδιώκουν αποδεδειγμένα σκοπούς εθνωφελείς ή θρησκευτικούς ή σε ευρύτερο κύκλο φιλανθρωπικούς ή εκπαιδευτικούς ή καλλιτεχνικούς ή κοινωφελείς κατά την έννοια του άρθρου 1 του α.ν.2039/1939.
ok
κάποιες πληροφορίες για το τι συμβαίνει στην Αγγλία
Ερχεται νέο κύμα κερδοσκοπίας =Απολύσεις απο ΝΠΔΔ!
31 Μαρτίου 2010
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=10923018
του Δελαστίκ
Καταστροφικό ήταν χθες το κλίμα που περνούσαν για τη δανειοληπτική ικανότητα της Ελλάδας οι σοβαρές εφημερίδες της Ευρώπης και της Αμερικής. Με μεγαλύτερη ή μικρότερη οξύτητα στις διατυπώσεις, όλες θεωρούσαν αποτυχημένη την έκδοση του 7ετούς ελληνικού ομολόγου. Ο λόγος είναι φυσικά το ότι το επιτόκιο δανεισμού κρίνεται υπερβολικά υψηλό. Αυτό το 6% θα καταβροχθίσει ουσιαστικά και θα μεταφέρει στους ξένους δανειστές όλα τα χρήματα που περικόπηκαν από τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, από το πάγωμα των συντάξεων, αλλά και τα έσοδα από τους νέους φόρους που επέβαλε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Θυσίες χωρίς κανένα νόημα και κανένα αποτέλεσμα καθίστανται έτσι τα όσα υπομένει ο ελληνικός λαός, αφού καταλήγουν στις τσέπες των επιτήδειων κερδοσκόπων.(…)
Ούτως ή άλλως αναμενόταν νέο κύμα κερδοσκοπικών επιθέσεων, δεδομένης της πιεστικής ανάγκης της Ελλάδας να δανειστεί μέσα στον Απρίλιο και τον Μάιο τουλάχιστον 15 δισ. ευρώ ακόμη. Με αυτές τις αρνητικές εξελίξεις, αυτό το κύμα θα έχει σίγουρα ισχυρότερη ένταση, δυστυχώς.
Να δανειστούμε ακριβότερα, λένε Οι Γερμανοί!
Αποφασισμένο να μη βοηθήσει την Ελλάδα ακόμη και αν φτάσει στο σημείο να δανείζεται και με 7% και με 8% και με 9% δείχνει το Βερολίνο! “Πότε επέρχεται κατάσταση ανάγκης; Σίγουρα όχι όταν οι Ελληνες πρέπει μόνο να πληρώσουν υψηλότερα επιτόκια”, γράφει σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η “Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε” και συνεχίζει: “Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βρεθεί αύριο υπερχρεωμένη. Τα τοκοχρεολύσια ως τμήμα των συνολικών εξόδων βρίσκονται με 11% σε ιστορικά χαμηλό σημείο. Παλαιότερα βρίσκονταν στο 30%”, τονίζει. Χρωστάμε λίγα, επομένως, κατά τους Γερμανούς, οι οποίοι στην πραγματικότητα απαιτούν να δανειστούμε περισσότερα και με ακριβότερα επιτόκια!