Τον περασμένο Δεκέμβριο συνέβη πραξικόπημα σε βάρος των λαών της Ευρώπης από τους υποτιθέμενους εκπροσώπους αυτών στην ΕΕ. Το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει η ευρωπαϊκή εξουσία, μετά τα αρνητικά για το ευρωπαϊκό σύνταγμα δημοψηφίσματα των λαών Γαλλίας και Ολλανδίας, επιχειρήθηκε να υπερπηδηθεί με τη λεγόμενη ευρωπαϊκή συνθήκη (Οι διαχειριστές της εξουσίας είναι εμπνευσμένοι νονοί!). Ευτυχώς σε κάποιες χώρες λειτουργούν ακόμη σε ικανοποιητικό βαθμό οι δημοκρατικές διαδικασίες. Σε μία από αυτές, την Ιρλανδία, η κυβέρνηση της χώρας εξήγγειλε δημοψήφισμα για την αποδοχή ή απόρριψη της συνθήκης και το αποτέλεσμα αυτού απετέλεσε τον τρίτο κατά σειρά κόλαφο κατά της ευρωπαϊκής εξουσίας. Ο ιρλανδικός λαός απέρριψε την συνθήκη, επειδή, με βάση αυτή, μειώνονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας τους και το δικαίωμα έκφρασης των πολιτών για σειρά ζητημάτων που πραγματεύονται οι ευρωπαϊκές συνθήκες.
Όπως και κατά το παρελθόν οι υπέρμαχοι της συνθήκης θα προβούν σε αναλύσεις της αποτυχίας και θα εστιάσουν την προσοχή τους στην καταγγελία της ανίερης συμμαχίας των άκρων. Είναι βέβαια αναμφισβήτητο ότι κατά της ευρωπαϊκής ισοπέδωσης (ή κατεδάφισης) ή ομοιομορφίας, κατά τον πλέον επιεική όρο, μάχονται τα άκρα, εθνικιστικό και κομμουνιστικό, το δεύτερο με αισθητή την τάση επανανακάλυψης της αξίας της πατρίδας, αξίας η οποία είχε ενταφιαστεί από το διεθνιστικό όραμα του κομμουνισμού. Αλλά αυτά τα δύο άκρα κατά τις εθνικές εκλογές στην έκταση του συνόλου των χωρών της ΕΕ δεν συγκεντρώνουν καν το 10% των ψήφων των εκλογέων. Από την άλλη δεν διαφαίνεται κάποια προσέγγιση των άκρων, ώστε να γίνεται λόγος για κοινούς αγώνες ή ανίερες συμμαχίες. Κάθε σχηματισμός, αντικείμενος στην εξαφάνιση της εθνικής ταυτότητας της χώρας, στην οποία δραστηριοποιείται, κινείται αυτοτελώς και φυσικά δεν είναι αυτός που επηρεάζει πρωτίστως τη γνώμη των απλών πολιτών, οι οποίοι εξακολουθούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία να ενισχύουν τα κόμματα εξουσίας, τα οποία αποδέχονται την ευρωπαϊκή πολιτική της κατεδάφισης, όπως γράψαμε. Και αυτό θα συνεχίσει να γίνεται για κάποιο ακόμη διάστημα, ώσπου να γίνουν πλήρως ορατές οι συνέπειες της πολιτικής αυτής για τους λαούς της Ευρώπης.
Εκείνο που θα θέλαμε να παρατηρήσουμε είναι ότι πρωτοπόρος στην άρνηση του συντάγματος υπήρξε ο ολλανδικός λαός, ακολουθούμενος από τον γαλλικό. Πρόκειται για δύο λαούς, οι οποίοι δεν διακρίνονται ιδιαίτερα για τον σεβασμό τους για τις παραδόσεις τους, αν υπάρχουν τέτοιες, ιδιαίτερα στον πρώτο. Οι κοινωνίες τους χαρακτηρίζονται από ελευθεριότητα και η αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού είναι έκδηλη σε πολλούς τομείς. Και όμως η τοποθέτησή τους απέναντι στα τεκταινόμενα στην ΕΕ εκφράζουν έντονη την καχυποψία τους για την ορθότητα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Συνεπώς ο μέσος πολίτης στις χώρες που προαναφέραμε διαθέτει ακόμη κριτικό νου και δεν έχει υποκύψει στην “Κίρκη”, προκειμένου να αποκτήσει νοοτροπία Αμερικανού πολίτη. Η Ιρλανδία είναι χώρα σημαντικά διαφορετική. Ο λαός της εκδηλώνει ακόμη έντονη τη θρησκευτικότητα. Στη χώρα αυτή δεν έχουν ακόμη νομιμοποιηθεί οι αμβλώσεις. Συνεπώς μία ακόμη διάσταση, την οποία συνήθως οι αναλυτές παραβλέπουν είναι η θρησκευτική. Η ΕΕ είναι φορέας του θρησκευτικού συγκρητισμού και υποστηρικτής των αμβλύνσεων των θρησκευτικών διαφορών υπό το πρόσχημα της ειρηνικής συνύπαρξης. Αλλά πολίτες με σεβασμό προς την θρησκευτική παράδοση των προγόνων τους υπάρχουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Πρόσφατα συνάντησα Άγγλο μοναχό στο Άγιον Όρος, ο οποίος μου είπε: “Μή φαντάζεστε πως όλοι οι Άγγλοι συμφωνούν με την πολιτική του Μπλαίρ. Υπάρχουν πάρα πολλοί που διαφωνούν”. Στην κατάσταση αυτή, οι χριστιανικές ομολογίες και η Ορθόδοξη Εκκλησία θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον επαναπροσανατολισμό των παρηκμασμένων ευρωπαϊκών λαών. Δυστυχώς όμως φαίνεται να διαγκωνίζονται για μια σημαίνουσα θέση στο πανθρησκευτικό στερέωμα της νέας τάξης πραγμάτων. Έτσι οι λαοί αγωνίζονται, κατά κανόνα, τον καλό αγώνα της αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση μόνοι και αβοήθητοι!
Οι εξελίξεις είναι πλέον γοργότατες. Η περίοδος των παχειών αγελάδων για τους προνομιούχους λαούς των ανεπτυγμένων οικονομικά, χάρη στην αποικιακή εκμετάλλευση, χωρών παρήλθε. Οι άπληστοι κυρίαρχοι του κεφαλαίου δεν έχουν πλέον διάθεση να διανέμουν ποσοστά από τα κέρδη τους στους λαούς, καθώς και το αντίπαλο δέος, ο κομμουνισμός, εξέλιπε. Στη μανία τους για αύξηση των κερδών κερδοσκοπούν σε βάρος των λαών, μέσω του παναθλίου οικονομικού παιχνιδιού που αποκαλούν “ελεύθερη αγορά”. Στο παιχνίδι αυτό που παίζεται χωρίς διαιτητή, αφού από το Κράτος έχει αφαιρεθεί η σφυρίχτρα, οι “αντίπαλοι” έχουν συνασπιστεί κατά της “κερκίδας” των αφελών θεατών, που αδυνατούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν την απάτη! Το πετρέλαιο αναφλέγει τις ασθενείς οικονομίες, η ανάγκη εισαγωγής φθηνών εργατικών χεριών από τις λιμώττουσες χώρες προβάλλεται ως αδήρητη, άσχετα αν συντελεί στην αύξηση της ανεργίας και την αποσύνθεση, μακροπρόθεσμα, του κοινωνικού ιστού. Το κεφάλαιο (άμεσα, λόγω προσδοκόμενης αύξησης της εκμετάλλευσης) και μερίδα απάτριδων “προοδευτικών” (έμμεσα, μέσω του προπαγανδισμού της πολυπολιτισμικής κοινωνίας αντί της καταγγελίας της εκμετάλλευσης στους τόπους προέλευσης των μεταναστών), ευνοούν την μετανάστευση την οποία διαχειρίζεται το οργανωμένο έγκλημα απαιτώντας από τους απόκληρους να καταβάλουν το ακριβότερο εισιτήριο χωρίς εγγύηση τερματισμού του ταξιδιού.
Η ΕΕ δείχνει σαφέστατα ίχνη παρακμής, τα οποία επιχειρεί επιδέξια η εξουσία να συγκαλύπτει και να παραμυθιάζει τους λαούς με τον ισχυρισμό ότι όλα βαίνουν καλώς! Το φλέγον πρόβλημα της δημογραφικής συρρίκνωσης πλείστες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και της χώρας μας, αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν συστηματικά και με συνέπεια. Ο Νεοέλληνας εκμαυλίζεται για να αποβάλει και τα τελευταία στοιχεία της μακρόχρονης παράδοσής του μιμούμενος δουλικά την παρακμασμένη Δύση στο φκιασίδωμά της. Το ήθος είναι το μονίμως ζητούμενο, τα ιδανικά φυγαδεύτηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση, η διαπλοκή εξουσίας και κεφαλαίου είναι προκλητική, η νεολαία εκβιάζεται στα κοινωνικά θερμοκήπια να αποδώσει καρπούς κακίας! Και όμως, πιστεύω απόλυτα ότι, αυτός ο λαός θα έδιδε, μέσω της κάλπης, ισχυρό ΟΧΙ στη συνθήκη, ΟΧΙ ανάλογο προς εκείνο των Κυπρίων αδελφών μας στο σχέδιο Ανάν και των λαών των χωρών, τους οποίους οι κυβερνώντες σέβονται ακόμη στοιχειωδώς. Αλλά γιατί να γίνει στη χώρα μας δημοψήφισμα; Μήπως εδώ εγκαθιδρύθηκε για πρώτη φορά στον πλανήτη η δημοκρατία;
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”
.