Ουρανού,/ αλλά το γένος μου ουράνιο είναι…»
Υπήρχε, υπήρχε ένας ηγέτης, που συνοικούσε στην ψυχή του λαού του. Ένας θρησκευτικός ηγέτης που δε δίσταζε να τα βάζει με τη φριχτή εξουσία.
Υπήρχε, υπήρχε ένας γλυκός ιεράρχης, που ο καλλικέλαδος λόγος του ακουμπούσε σα χάδι στις καρδιές των ανθρώπων.
Υπήρχε, υπήρχε ένας λεβέντης ιεράρχης, που μας πήρε απ’ το χέρι, για να μας δείξει τι θα σήμαινε, αν μια χέρσα και κουρσεμένη γη, μεταμορφωνόταν σε γλυκιά πατρίδα.
Υπήρχε, υπήρχε ένας ατίθασος ιεράρχης, που μας απελευθέρωσε από το άγος της Σημιτικής πανουργίας.
Υπήρχε, υπήρχε ένας δάσκαλος άγγελος, που η διδαχή του, πριν βγει στο ακροατήριό του, περνούσε πρώτα μέσα απ’ το ανταριασμένο εργαστήρι των δακρυσμένων ματιών του.
Φτιαγμένος για να ξεχωρίζει. Με πρόσωπο να λάμπει μέσα σ’ εκείνα τα κατάμαυρα ράσα του. Ήταν μια δεξαμενή καλοσύνης. Ήταν ένα άστραμμα πάνω ψηλά στην οροφή των ανέμων. Ήταν ένας διαμαντοστόλιστος καθρέφτης, που αντανακλούσε ακατάπαυστα τις διαχρονικές αξίες του ελληνισμού.
Ήταν μια εξαίρεση ανάμεσα στο «Σιχαμερό κοπάδι των ξεπουλητάδων εμπόρων» της πολιτικής εξουσίας. Μια νησίδα ανάσχεσης στη βλαστήμια της παγκοσμιοποιημένης βαρβαρότητας. Ένας φάρος, όπου η φλόγα του διαπερνούσε το συντηρητικό «ένστικτο» της εκκλησίας και εκτεινόταν πέρα προς το εύθραυστο άπειρο, όπου οι κοινωνικές ρήξεις και η επανάσταση αναζητάνε αγκαλιασμένες τον πολυπόθητο ήλιο της δικαιοσύνης.
Ήταν ο άνθρωπος που με τη θάλπουσα καρδιά του, στήριξε όσο κανείς άλλος τη δοκιμαζόμενη νεολαία μας. Ήταν ο επαναστάτης Αρχιερέας, που όταν χρειάσθηκε έβγαλε τα χέρια έξω απ’ το φελόνι του, για να υψώσει, μέσα στην καρδιά της πορνεμένης Αθήνας, ακόμη και αυτά τα ιερά λάβαρα του 21.
Κι αυτοί οι άσεμνοι οχτροί, οι όχεντρες στα σκότη τους, σ’ εκείνη την υπόγεια ώρα, όπου οι αρουραίοι ροκανίζουν το φως που σούφρωσαν, μέσα στη χλωμή λάσπη του υπόνομου.
Κι αυτά τα κλειδοκύμβαλα των λυκανθρώπων, οι κίβδηλες φωλιές των τηλεοπτικών καναλιών, όπου ανθίζει ο αγκυλωτός της ενημέρωσης.
Κι αυτοί και όλοι και οι άλλες μαυροντυμένες «ιερές» σαλαμάντρες, σκορπιοί μουνουχισμένοι, ανάμεσα στο συνοθύλευμα του «προοδευτικού» ιερατείου.
Όλοι και όλες, φωνές φελλών και κρωγμοί εντεταλμένων κοράκων, όλος ο ζόφος στην απέναντι όχθη, όλοι μαζί συνασπισμένοι, τη μεγάλη ελληνική ψυχή του Αρχιεπισκόπου να φθείρουν, το αψηλό κυπαρίσσι να ρίξουν, τη θεϊκή ορμή του ν’ αναστείλουν, την εκπληκτική ενεργητικότητά του να στραπατσάρουν.
Και ω της τέλειας ειρωνείας!!!
Όλοι αυτοί οι οικόσιτοι καλικάτζαροι, όλοι οι υποκριτές, όλοι οι τρανοκλέφτες, όλο το αποκρουστικό μαυράσκερο του πολιτικού μας συστήματος, ήταν όλοι και όλες εκεί και γέμισαν τη Μητρόπολη, δήθεν για να προσκυνήσουν το ιερό του λείψανο!
Ο Χριστόδουλος έφυγε για τον αστερόεντα ουρανό. Ο Μέγας ιεράρχης του ελληνισμού δεν υπάρχει πια. Φρόντισαν γι αυτό αυτοί που τον πότιζαν ξύδι και χολή. Αυτοί του έβγαλαν τον καρκίνο!
Αχ σκλάβε λαέ, αχ ορφανεμένε λαέ μου.
Ποια δόξα, ποιο τραγούδι, ποιος αετός από λιβάνι θα υψωθεί, για να μας μεταφέρει στου κοιμισμένου τη δροσιά, στου λόγου του την παρηγόρια;
Ποιος θα υψώνει τώρα, σε τούτη τη χώρα την «κραυγή της τρικυμιάς», ποιος μπροστομάχος θα περάσει το Ρουβίκωνα, έχοντας σα μοναδικό όπλο του την αγλαόπνοη ψυχή του;
Ποιος άλλος ιεροφύλακας θα κλαίει για την ατιμασμένη χώρα του, κυνηγημένος, μοναχός;
Κανείς! Δεν υπάρχει κανένας άλλος σε τούτη την υποδουλωμένη πατρίδα, που να του μοιάζει.
Ένας ήταν ο «χώριος ήλιος, / που ξεχείλιζε από Χάρη / κι αναρρύθμιζε την Πλάση, που νεκρή ήταν, / φεγγοβόλα, / αναστημένη στο θεϊκό τού Λόγου του χορό!»*
*Άγγελος Σικελιανός (Παράφραση)
16 comments
`Οσο κι αν χλευάζουν κάποιοι εξυπνάκηδες,εκ του ασφαλούς φυσικά,την Εκκλησία και τους φυσικούς
της ηγέτες,η Ορθοδοξία δεν θα σβήσει.Είναι το μόνο θρησκευτικό κίνημα που μπορεί να πάει
κόντρα στο ρεύμα του φιλελευθερισμού και να διαμορφώσει μιά δυναμική εθνοκεντρική κοινωνία
όπου η γνώση και ο πλούτος δεν θα είναι μόνο κτήμα των ολίγων,αλλά και των πολλών μέσα από
τη κατοχύρωση συνταγματικών δικαιωμάτων.
Ειδικότερα,μάλιστα,για την προσωπικότητα του αείμνηστου αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου,μόνο
θετικά λόγια μπορούμε να πούμε.`Ηταν ο άνθρωπος που προώθησε τα εθνικά θέματα και μύησε την
νεολαία στο χρτιστιανισμό απομακρύνοντας την από κακές επιρροές (ναρκωτικά,αναρχισμός)
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
Στον κ.Κατσιλιώτη
Αγαπητέ κ. Κατσιλιώτη,
Η Ορθοδοξία είναι “το μόνο θρησκευτικό κίνημα που μπορεί να πάει κόντρα στο ρεύμα του φιλελευθερισμού”; Μα, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό που ισχυρίζεσθε, δεδομένης της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας; Ο εκκλησιαστικός οργανισμός είναι ένας πανίσχυρος κολοσσός με εξουσία και δύναμη που δεν ενδιαφέρεται να τα βάλει με το σύστημα. Και ξέρετε γιατί; Γιατί είναι μέρος του συστήματος. Τα οικονομικά σκάνδαλα με συμμετέχοντες φορείς της εκκλησίας είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου.
“Η γνώση… δεν θα είναι μόνο κτήμα των ολίγων”. Νομίζω ότι τα κρατικά σχολεία της χώρας μας δεν κάνουν διακρίσεις σε εθνικότητα και φύλο. Όλοι έχουν πρόσβαση στην γνώση. Ποιά “γνώση” τίνος πραγμάτων είναι κτήμα μόνο των ολίγων και αποκρύπτεται από τους πολλούς; Βέβαια, αν υπάρχει τέτοια “γνώση”, μην περιμένετε να μας την αποκαλύψει η εκκλησία. Η εκκλησία κατάφερε να παραχαράξει την ελληνική ιστορία προς όφελός της. Δεν είχε το σθένος να ζητήσει ένα συγγνώμη, όπως έπραξε η ομότιμή της Καθολική.
Όσον για τον πλούτο, έχετε την ψευδαίσθηση ότι η εκκλησία πασχίζει για μία σοσιαλιστική κοινωνία χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς διακρίσεις και αδικίες; Μα, εν καιρώ οικονομικής κρίσης, πού είναι ο οβολός της στην αποτελμάτωση της κοινωνίας μας; Πότε έβαλε το χέρι στην τσέπη να βοηθήσει το ελληνικό υπερχρεωμένο κράτος; Γιατί εξακολουθεί να μην δέχεται την φορολόγηση της τεράστιας περιουσίας της; Γιατί επιμένει να αντιδρά στις προθέσεις της κυβέρνησης να την φορολογήσει; Ποιον κοροϊδεύει ο φιλοχρήματος αυτός οργανισμός που πρώτα και πάνω από όλα καταστρατηγεί τις ιερές προσταγές του ιδρυτή της, Χριστού;
Όσον αφορά τον “αείμνηστο” Χριστόδουλο, δεν υπήρξε παρά ένας ακόμη διαχειριστής του εκκλησιαστικού πλούτου. Οι μεταρρυθμίσεις του δεν προσηλύτισαν περισσότερους νέους, ούτε κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο για τις “αγαθές” προθέσεις της εκκλησίας. Δεν ξέρω, αν πραγματικά “μάς πήγαινε!”, αλλά ελάχιστα πρόσφερε για την βελτίωση της ποιότητας ζωής μας. Εξ άλλου, τα ναρκωτικά, αγαπητέ κ. Κατσιλιώτη, και ο αναρχισμός δεν έπαψαν να υπάρχουν.
Μην εκθειάζετε, επομένως, τον Χριστόδουλο. Δεν ανήκω σ’ εκείνους που τον χλεύαζαν. Απλώς, στάθηκε ανήμπορος να τα βάλει με το εκκλησιαστικό κατεστημένο της παραδοπιστίας και του αυξανόμενου πλούτου και έτσι συσσωματώθηκε μ’ αυτό. Δεν κατάφερε να κάνει πράξη (δες http://indy.gr/analysis/o-e3c7οn-dyo-3c7itnes-3c7ristodoylos) όσα ο Χριστός πρόσταζε: “ο έχων δύο χιτώνες…”
Κρανιδιώτης Νάσος
http://nassos-kranidiotis.blogspot.com
Τέκνον της Ελληνικής Διασποράς, λόγω της καταγωγής του από την Ανατολική Θράκη μας, την Ελληνική Ανατολική Θράκη την οποία χάσανε οι πολιτικοί της Ελλάδος…..
Εξαιρετικός Έλληνας, άριστος Ιεράρχης και πολύ ικανός άνθρωπος !
Μας λείπει καθημερινά η ποιότητα αυτού του εξαιρετικού, του πραγματικού Ανθρώπου !
Μεγάλη απώλεια η αποδημεία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου !!!!
Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ.ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ;
Καταπληκτικό άρθρο!
Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να δουν το αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο
http://www.xristodoulos.net
Εύχομαι να αγιάσει. Αν δεν αγιάσει αυτός, δεν αγιάζει κανείς μας.
Μακάρι και οι μετέπειτα αρχιεπίσκοποί μας να τον έμοιαζαν/μοιάζουν.
“Αυτοί του έβγαλαν τον καρκίνο!”
Αυτό θα το έλεγα και εγώ υπονοώντας ακόμα και κάποια πολύ πιο άμεση επιρροή…
Το να προκαλέσεις καρκίνο στο έντερο είναι πολύ εύκολο ξέρετε…
Κωμικά πράγματα λέγετε γιά έναν απαίδευτο Έλληνα
Σοβαρά πράγματα μας λες, τρις μέγιστε πεπαιδευμένε Έλληνα;
Για την παραδοπιστία των παπάδων δεν ευθύνεται η Εκκλησία αλλά το κράτος που τους πληρώνει τόσα. Στη γύρη πάει η μέλισσα και στα λεφτά οι παραδόπιστοι… Όποιος πιστεύει ότι οι παπάδες γίνονται πλούσιοι από τα λεφτά που τους δίνουν άμεσα οι πιστοί έχει -τουλάχιστον- βαθιά μεσάνυχτα… Εξάλλου, θα πρέπει κάποτε να ξεχωρίσουν μερικοί τι είναι της Εκκλησίας και τι των παπάδων…
Από την άλλη, εγώ θα ένοιωθα πολύ καλύτερα αν όλη η περιουσία του ελληνικού κράτους περνούσε στην Εκκλησία ή στους παπάδες. Τότε δε θα ανησυχούσαμε (ίσως θα έπρεπε να μιλώ για τον εαυτό μου γιατί δε βλέπω άλλους να ανησυχούν…) μήπως στο μέλλον πωληθεί έναντι ψιχούλων σε κάποια ξένη επιχείρηση. Δεν πρόκειται απλά για κάποια προσωπική μου άποψη μιας και είναι προφανές ότι ανέκαθεν οι διαχειριστές του πλούτου του ελληνικού λαού είναι ανίδεοι, ανίκανοι, και πολλά χειρότερα (εξάλλου το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα το καταμαρτυρεί). Είναι προφανές γιατί ανά τους αιώνες η εκκλησιαστική περιουσία αυξάνονταν ενώ η ελληνική κρατική περιουσία μειώνονταν: έχει να κάνει με ένα όργανο των διαχειριστών της που ονομάζεται “εγκέφαλος”… (ίσως τελικά βρήκαμε και άλλη μια απόδειξη για το ότι το ευαγγέλιο δίνει φώτιση…)!
Αν και γενικά δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στους ανθρώπους, ισχύει πάντα ότι: “Το αγώγι κάνει τον αγωγιάτη”. Ακόμη είμαι βέβαιος ότι οι άνθρωποι που “ταμπέλωσα” δε νοιάζονται καθόλου για το τι ταμπέλες κουβαλούν…
Ο Χριστόδουλος ήταν ένα από τα πολλά κοσμήματα της Εκκλησίας μας που έτυχε να αναδειχθεί. Οι άνθρωποι δεν γίνονται κυριολεκτικά άγιοι. Άγιοι θεωρούμαστε όταν συνέχεια αγωνιζόμαστε να ακολουθήσουμε τον δρόμο του Θεού (ο Θεός αναπληρώνει τα υπόλοιπα). Υπό αυτήν την -μοναδική- έννοια ο Χριστόδουλος ήταν ένας άγιος. Τον βαθμό της αγιότητάς του θα τον κρίνει κάποιος άλλος…
Απαντώντας στον τελευταίο «ανώνυμο»
Περί της εκκλησιαστικής περιουσίας σε παραπέμπω εδώ (http://nassos-kranidiotis.blogspot.com/2009/08/blog-post.html), προκειμένου να βγεις από τα άγρια μεσάνυχτα που έχεις. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους παπάδες από την εκκλησία, γιατί είναι το ίδιο και το αυτό. Οι μεν είναι τα ιδρυτικά μέλη του οργανισμού και ο δε είναι ο οργανισμός.
Η ελληνική περιουσία υπήρξε τμήμα της εκκλησιαστικής περιουσίας κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Η ορθόδοξη εκκλησία δεν χάθηκε υπό τον τουρκικό ζυγό και διατήρησε την άθλια ταυτότητά της για 400 χρόνια, επειδή συνεργάζονταν με τους Τούρκους και κατείχε αξιώματα και καίριες θέσεις στο οθωμανικό κράτος. Κλασικό παράδειγμα ο πατριάρχης, ο οποίος είχε τον τίτλο του αντιβασιλέα (http://nassos-kranidiotis.blogspot.com/2010/03/blog-post.html)! Οι περιουσίες των Ελλήνων, με διάταγμα του Σουλτάνου, αν δωρίζονταν στην εκκλησία, δεν δημεύονταν από τους Τούρκους. Το αντάλλαγμα που προσέφερε η εκκλησία στους Οθωμανούς ήταν να καθησυχάζει τους ραγιάδες και να τους υποβάλλει την εντύπωση πως ο τουρκικός ζυγός είναι η δίκαιη τιμωρία των Ελλήνων για τα χριστιανικά τους αμαρτήματα! Εξ ου και οι αφορισμοί των Ελλήνων επαναστατών του 21 (http://freeinquiry.gr/pro.php?id=268).
Είναι αφελές (αν όχι, ανόητο) να πιστεύει κανείς ότι η εκκλησία θα διαχειρισθεί καλύτερα την ελληνική περιουσία. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι με την πρώτη ευκαιρία θα ξεπουλήσει την χώρα, για να διατηρήσει την ύπαρξή της, να αυξήσει την εξουσία της και τα κεκτημένα της, καταδυναστεύοντας τον απλό λαό, οδηγώντας τον σε ένα νέο μεσαίωνα. Το έπραξε ήδη με την άλωση της Κωνσταντινούπολης και το ξεπούλημα του Βυζαντίου στους Τούρκους, αρνούμενη την βοήθεια της Δύσης και τους νεωτερισμούς που αυτή θα συνεπάγονταν.
Όσον αφορά στην «αγιοσύνη», αυτή αποτελεί ένα ακόμη παραμύθι του εκκλησιαστικού σιναφιού. Ο απλός βιοπαλαιστής που αγωνίζεται να τα φέρει βόλτα δεν είναι άγιος, γιατί δεν ευεργέτησε ποτέ την εκκλησία. Αντιθέτως, οι ευεργέτες της εκκλησίας, ανεξαρτήτως χαρακτήρα και βίου (μεταξύ των οποίων και τα χειρότερα καθάρματα), αποκτούν τίτλους αγιοσύνης.
Ο Χριστόδουλος δεν υπήρξε άγιος. Δεν υπήρξε ευεργέτης του απλού Έλληνα. Δεν βοήθησε στην βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου. Δεν έκανε τη ζωή μας καλύτερη. Ήταν ένας ακόμη τετράπαχος ιερέας που κυκλοφορούσε με λιμουζίνες, μεγάλους σταυρούς και διέδιδε το χριστιανικό ψεύδος. Ακόμη και στο δράμα της ασθένειάς του, δεν τόλμησε να δώσει την θέση του σε ένα παιδάκι με καρκίνο, ακολουθώντας τις διδαχές του ραβί Χριστού. Κατασπατάλησε χιλιάδες ευρώ για ταξίδια σε νοσοκομεία του εξωτερικού που δεν του επέφεραν την ίαση της ασθένειάς του. Ο θεός σας τον εγκατέλειψε, αρνούμενος να κάνει το θαύμα του και να τον σώσει.Τι κρίμα!
Αγαπητέ κύριε akran οι αντιπαραθέσεις, ενίοτε και οι σκληρές είναι στο παιχνίδι. Αλλά η τελευταία παράγραφός σας ειρωνεύεται τον πόνο πολλών ανθρώπων – όχι απαραίτητα του Χριστόδουλου. Δεν έχει σχέση με επιχειρήματα, δεν έχει σχέση με ιστορικές ματιές και δεν πιστεύω ότι αισθάνεστε καλά μαζί της.
Φιλικά,
Γιάννης Μικρός
Τόσα παχιά λόγια, τόσα κοσμητικά επίθετα, τέτοιο ανυπέρβλητο “λιβανιστήρι” για να περιγράψεις τι;
Από την άλλη, να καθίσεις να “αποδομήσεις” ή να “κατηγορήσεις” τι και γιατί!
Αυτός ο λαός είχε ανέκαθεν μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα!
Από τη μια έχει τόση ανάγκη κατασκευής “ειδώλων” και προτύπων αναζητώντας την προσωποποίηση “αξιών” που είναι ικανός να σου πεί ότι βρήκε χρυσές λίρες ακόμα και ψάχνοντας σε παλιολαμαρίνες!
Από την άλλη νοιώθει και τη συνεχή ανάγκη να “δαγκώνει” όποια λίρα, στην πεποίθησή του ότι τελικά πρόκειται για λαμαρίνα χρυσοφορεμένη!
Σπατάλη χρόνου και τα δύο!
Και τα αφελή “λιβανιστήρια” προς όποιον!
Και ο “εξοστρακισμός” των πάντων!
Χαρακτηριστικά και τα δύο αμόρφωτου λαού που δεν ξέρει που πάει!
Προσωπικά απαξιώ να πάρω θέση!
@ Γιάννης Μικρός
Δεν είναι ειρωνεία (μακάρι να ήταν μόνον ειρωνεία). Είναι η σκληρή πραγματικότητα. Η ίδια πραγματικότητα που αντικρίζω καθημερινά, βλέποντας ανθρώπους να χάνουν τη δουλειά τους, να ψάχνουν τροφή στα σκουπίδια, να ληστεύουν τράπεζες για να ταΐσουν τα παιδιά τους, να δολοφονούν για λίγα ευρώ. Μπροστά σ’ αυτή την κατάντια των πραγμάτων και το κατρακύλισμα, η Εκκλησία εξακολουθεί να μαζεύει χρήμα και να μην δίνει παρά μόνον ψίχουλα για τα μάτια του κόσμου. Ε, ναι, γιατί είναι ψίχουλα αυτά που δίνει με την δήθεν φιλανθρωπία, η οποία, σημειωτέον, στηρίζεται στις δωρεές των συνανθρώπων μας κατά μεγάλο ποσοστό που απλώς η κάθε ενορία τις διαχειρίζεται.
Μην μου λέτε, λοιπόν, ότι εμπαίζω τον πόνο των συνανθρώπων μου. Ο εκκλησιαστικός οργανισμός των σκανδάλων και της παραδοπιστίας μάς εμπαίζει. Μας κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια μας. Με τρομάζει, όμως που υπάρχουν απλοί συνάνθρωποί μας που δεν το βλέπουν αυτό.
@akran
Ἐὰν δεχθοῦμε ὅτι ἡ χριστιανικὴ πίστη εἶναι, ὅπως γράφετε, «ψεῦδος», τότε γιατί θὰ πρέπει νὰ ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τοὺς διαχειριστές της καλὴ διαχείριση καὶ κοινωνικὸ ἔργο ; Γιατί νὰ τοὺς ψέγουμε μὲ ἀνοίκειες ἐκφράσεις, ὅταν μὲ τὴν ὐποτιθεμένη κακοδιαχείρισή τους τῳν κοσμικῶν τους ὐποθέσεων ἐνθαρρύνουν, ὑποτίθεται, τὸν πολὺ κόσμο νὰ τοὺς ἐγκαταλείψει. Τὸ λογικὸ θὰ ἦταν νὰ τοὺς ἐπιδοκιμάζουμε !
Ἡ ἀλήθεια, βεβαὶως, εἶναι ὅτι, ὅσο διεφθαρμένη καὶ ἀναποτελεσματικὴ καὶ νὰ εἶναι ἡ ἀνατολικὴ ὀρθόδοξος ἐκκλησία, κάθε ἐναλλακτικὸς τρόπος ὀργανώσεως τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἀποδείξει ἑαυτὸν ἀκόμη χειρότερον. Προτείνετε κάτι, κατὰ τὴν γνώμη σας, καλύτερο καὶ δέστε πόσους θὰ πείσετε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν …
Η αλήθεια είναι ότι η λέξη περιουσία δεν περιγράφει σωστά την πραγματικότητα. Ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως για να δείξει την οικονομική ευμάρεια κάποιου βαθύπλουτου «η περιουσία του τάδε εφοπλιστή κινείται στα τάδε επίπεδα». Για την Εκκλησία δεν ισχύει το ίδιο. Πρώτον γιατί μιλάμε για ένα τεράστιο πλήθος ναών, Μητροπόλεων και άλλων εκκλησιαστικών φορέων. Δεν τα έχει ένας. Δεύτερον επειδή δε μιλάμε για ρευστό, αλλά για ακίνητα. Τρίτον επειδή τα ακίνητα αυτά δεν αποδίδουν εισόδημα. Στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις είναι χωράφια ακαλλιέργητα. Τέταρτον, επειδή επίσης στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά τα χωράφια είναι δεσμευμένα από το κράτος για χρήση. Δείτε και αυτό το παλιό κείμενο http://www.antibaro.gr/node/746
Παρεμφερές μ’ αυτό είναι η μισθοδοσία των κληρικών. Αυτό ήτανε πρόταση του κράτους πριν 50-60 χρόνια όταν συνειδητοποίησε ότι αδυνατούσε να ξεπληρώσει το χρέος προς την Εκκλησία για την αναγκαστική απαλλοτρίωση των τεράστιων εκτάσεών της, τις οποίες είχε παραχωρήσει στους πρόσφυγες της ανταλλαγής πληθυσμών. Το αν το επίπεδο των παπάδων έπεσε από αυτό, όπως επισημαίνει ο ανώνυμος πιο πάνω, είναι δευτερεύον θέμα για τη συζήτηση. Πρωτεύον για άλλη συζήτηση. Αλλά εδώ συζητείται ο αντικληρικαλισμός και τα στερεότυπα περί βαθύπλουτης Εκκλησίας που ξεπουλάει τα πάντα, είναι βουτηγμένη στα σκάνδαλα, βασίζεται σε ψεύτικη πίστη, απαρτίζεται από καθάρματα, καταδυναστεύει τον λαό, οδηγεί τη χώρα σε μεσαίωνα και ό,τι άλλο μπορεί να βγάλει το κεφάλι ενός βομβαρδισμένου.
Ο Χριστόδουλος τώρα. Κάθε άνθρωπος κρίνεται από τη διαθήκη-παρακαταθήκη του. Η διαθήκη του Χριστόδουλου είναι το έργο του στον Βόλο ως μητροπολίτης για πλειάδα ετών και ως αρχιεπίσκοπος για 10 χρόνια. Το έργο του το κρίνουν όσοι το βίωσαν. Όσοι είχαν επαφή με τον Χριστόδουλο μόνο από τηλεόρασης και συνήθως μέσω του ελεεινού πολέμου που του έγινε από γραφίδες δημοσιογράφων, πολιτικών και άλλων, δηλαδή σε «πολιτικό επίπεδο», μάλλον δεν έχουν ιδέα περί του προσώπου. Η διαθήκη του επίσης είναι ο δημόσιος λόγος του, οι συνειδήσεις που ξύπνησε. Σε οικονομικό επίπεδο, επειδή η κοινή γνώμη της χώρας διαμορφώνεται από νυν ή πρώην Μαρξιστές ή αλλιώς από υλιστές, όλα σε τελική ανάλυση εκεί καταλήγουν (πχ γράφει ο ανωτέρω «Δεν βοήθησε στην βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου»!), η διαθήκη του Χριστόδουλου ήταν η γραπτή διαθήκη που άφησε με τον θάνατό του και δημοσιεύθηκε σε εφημερίδες. Εκεί τα μόνα του προσωπικά αντικείμενα ήταν κάποια άμφια και κάποια βιβλία. Σε κάποια μπλογκς δημοσιεύθηκε και μία ψευδοδιαθήκη, η οποία βρίθει ανακριβειών και είναι έκπαλγης φαντασίας! Είναι όμως ψευδέστατη. Το πως ζούσε στην καθημερινότητά του, επίσης το γνωρίζουν όσοι το γνωρίζουν. Όχι όσοι εξ αποστάσεως αναμασούν ιδεολογικά φληναφήματα αντικληρικαλιστών που τους καθόταν στο μάτι για άλλους λόγους.