[Δωρεάν e-βιβλίο] Ιστορικές πηγές και αναφορές για τον Π. Π. Γερμανό

Νά εὐχαριστήσω πρῶτα τὸν συγγραφέα γιὰ τὴν προσφορά του καί, δεύτερον, τὸν διαχειριστὴ τοῦ ἱστοτόπου.
Τρεῖς παρατηρήσεις :
Ὁ διάκονος, κατὰ τὰ σήμερον κρατοῦντα, δὲν μπορεῖ νὰ νυμφευθῇ. Πρέπει νὰ ἔχῃ νυμφευθῇ πρὶν χειροτονηθῇ κληρικός. Συνεπῶς, γιὰ νὰ νυμφευθῇ τὴν δόμνα Κατήνκω, ὁ μετέπειτα Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς θὰ ἔπρεπε, προηγουμένως νὰ άποσχηματισθῇ. Καί, βεβαίως, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ξαναχειροτονηθῇ ὥς ἔγγαμος, πλέον, καὶ νὰ γίνῃ πρεσβύτερος (παπᾶς). Ἴσχυε, ἄρα γε, κάτι διαφορετικὸ, κατ’ οἰκονομίαν, ἐπὶ τῆς ὑστέρας Τουρκοκρατίας ;
Ἡ κατὰ τῆς Κατήνκως καταφορὰ τοῦ Καντουνιάρη ἢ Ναυτουνιάρη εἶναι πιθανώτατα ἀποδοτέα σὲ ἄρνηση ἢ περικοπὴ χορηγίας πρὸς αὐτὸν ἢ κοντινό του. Πολύ συνηθισμένο τὸ φαινόμενο στὸ ἐσωτερικὸ μειονοτικῶν ὁμάδων ὅπου θεωρεῖται καθῆκον τῶν εὐπορωτέρων νὰ συντρέχουν τούς, κατὰ τεκμήριον, ἀπορωτέρους. Εἶναι, μήπως, τίποτε νέο ἡ θρασεῖα ἐπαιτεία (μετὰ φθόνου) καὶ ἡ λασπολογία στὸ ἔθνος μας ;
Καταλανοὶ ἦλθαν στὴν Κωνσταντινούπολη ὡς ὀργανωμένη στρατιωτικὴ μισθοφορικὴ δύναμις, ἡ Καταλανικὴ Ἑταιρεία, μὲ πρόσκλησιν τοῦ Ἀνδρονίκου Β’ Παλαιολόγου. Ὅπως συμβαίνει συνήθως στὰ Ἐλληνικὰ κράτη, ὁ αὐτοκράτωρ δέν μπόρεσε στὸ τέλος νὰ τοὺς πληρώσῃ ὅσα ζητοῦσαν καὶ αὐτοὶ καταρήμαξαν ὅλην τὴν Νότιο Βαλκανική. Τὰ τῆς παραμονῆς τους στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἐξόχως ἐνδιαφέροντα καί, μάλιστα, ἀρκούντως έπικά, διότι ἔτυχε, μεταξὺ ἄλλων, νὰ τὰ ἱστορήσῃ ὁ Νικηφόρος Γρηγορᾶς καὶ ὁ χρονικογράφος Ramon Muntaner πού, ἦταν ὁ Ξενοφῶν τῆς Καταλανικῆς Ἀναβάσεως αὐτῆς τῶν νεωτέρων Μυρίων. Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι ἐξωλόθρευσαν τοὺς Φράγκους ἀφέντες τῆς Ρούμελης καὶ τοῦ Μωρηᾶ στὴν μάχη τοῦ Ἁλμυροῦ καὶ ἀφέντεψαν στὸ πόδι τους γιὰ περίπου δύο γενεές. Ἐπειδὴ εἶχαν ζητήσει καὶ λάβει ἐπικυριαρχία τοῦ βασιλέως τῆς Ἀραγωνίας, ὁ σημερινὸς βασιλεὺς τῆς Ἰσπανίας περιλαμβάνει στοὺς ψιλῷ ὀνόματι τίτλους του τὸν τίτλο «Δοὺξ Ἀθηνῶν καὶ Νεοπατρῶν». Μία περίληψις τῶν ἐν Ἑλλάδι πεπραγμένων τους ἐδῶ :
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%B7%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%8D
Τὰ πρὸ τῆς ἐλεύσεώς τους στὴν Ἀνατολὴ, τὰ κατορθώματά τους στήν Δύση, στὴν Ἀραγωνία, τὴν Νότιο Γαλλία καὶ τὴν Σικελία τὰ περιγράφει θαυμάσια ὁ Steven Runciman στὸν «Σικελικὸ Ἑσπερινό».
Ὁ Καραγάτσης τὸ νεανικὸ (1931) διήγημά του «Τό Χρονικὸ τῶν De Charpigny» τό ἔχει έμπνευσθῆ ἀπὸ τὴν Καταλανικὴ κατάκτηση καί, φυσικά, τὸ τοποθετεῖ στὶς πλαγιὲς τοῦ Χελμοῦ. Tὸ Charpigny δὲν μαρτυρεῖται στὴν σημερινὴ Γαλλία ἢ τὸ Βέλγιο, ἀπ’ ὅπου ἦλθαν οἱ Φράγκοι τοῦ Μορέως, ὁπότε μᾶλλον προῆλθε ἀπὸ τὴν Κερπινή τῶν Καλαβρύτων καὶ τῶν Ζαΐμηδων, ἂν καὶ σήμερα τὸ χωριὸ αὐτὸ ἀνήκει στὸν Νομὸ Ἀρκαδίας. Δὲν ἀποκλείεται τὸ ὄνομα Ζαΐμης νὰ εἶναι παραφθορὰ τοῦ Καταλανικοῦ Jaime = Ἰάκωβος, Γιάκουμος, Γιακουμῆς.