Σχόλιο για τις αμερικανικές εκλογές

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

1. Για να ορίσεις κάτι ως άκρο, θα πρέπει να ορίσεις πρώτα το κριτήριο του κέντρου, ώστε είτε η έλλειψή του, είτε η υπερβολή του να γίνονται άκρα.

2. Για την πολιτική των ΗΠΑ, ορίζω ως κέντρο τη συνεισφορά στην παγκόσμια ειρήνη. Ορίζω ως κέντρο το κριτήριο ιεράρχησης των διεθνών “προβλημάτων”. Η δική μου ιεράρχηση (τις απόψεις μου γράφω) θέτει ως πρώτο πρόβλημα την καταπολέμηση του Ισλαμικού κράτους. Τα άλλα έπονται.

3. Αυτό που κυρίως έπεται, από τη σκοπιά των ΗΠΑ πάντα, είναι η αντιπαλότητα με την Ρωσία. Ειδικά εφόσον ιεραρχώ το συγκεκριμένο ως πρώτο πρόβλημα, μάλλον θέτω ως προϋπόθεση της αμερικανικής συνεισφοράς στην παγκόσμια ειρήνης τη βελτίωση των σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας. Εννοώ ουσιαστικά. Όχι για τα πρωτοσέλιδα.

4. Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ την υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον ως την πιο ακραία υποψηφιότητα. [Το άλλο άκρο θα ήταν ένας παγερός απομονωτισμός].

Δεν ξεχνώ ότι ο άντρας της, Μπιλ Κλίντον διέλυσε τα Βαλκάνια όταν ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Δεν ξεχνώ ότι η ίδια οργάνωσε επί δύο χρόνια (2009-2010) την Αραβική Άνοιξη, ως υπουργός εξωτερικών στην πρώτη θητεία του Ομπάμα. Η Αραβική Άνοιξη ξεκίνησε στις αρχές του 2011 και τη διαχειρίστηκε η Κλίντον, η οποία την οργάνωσε. Προκάλεσε βίαιες ανατροπές καθεστώτων και έφερε διαρκείς πολέμους σε 5 χώρες. Μία από αυτές η Συρία. Παράπλευρη επίπτωση η ενδυνάμωση του Ισλαμικού κράτους.

Δεν παραβλέπω ότι όλοι οι πολεμικοί γυπαετοί των ΗΠΑ στοιχίζονται πίσω από την Κλίντον.

5. Οι τυχάρπαστες δηλώσεις του Trump δεν απειλούν ούτε κατ’ ελάχιστον την παγκόσμια ειρήνη, σε σχέση με το πολεμοκάπηλο από τη γέννησή του “σύστημα Κλίντον”. Εξάλλου, ο Trump απευθύνεται σήμερα στο εσωτερικό ακροατήριο των Ρεπουμπλικάνων. Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι θα αλλάξει τροπάριο αν στεφθεί υποψήφιος και απευθυνθεί σε όλους τους ψηφοφόρους, ούτε ότι θα αλλάξει ξανά τροπάριο εάν εκλεγεί Προεδρος. Το γεγονός ότι η ραχοκοκαλιά του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων τον αντιπαθεί, μάλλον πιστώνεται υπέρ του.

Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι η Κλίντον θα συνεχίσει τον ώμο αμερικανικό παρεμβατισμό και μάλιστα θα τον κλιμακώσει.

6. Σε κάθε περίπτωση, οι υποψήφιοι δεν είναι δύο. Είναι δύο ισχυροί υποψήφιοι ανά κόμμα. Δεν μου πέφτει λόγος στις Αμερικανικές εκλογές. Αν μου έπεφτε, θα προτιμούσα τον Bernie Sanders, τον έτερο υποψήφιο των Δημοκρατικών. Ο Sanders είναι κι αυτός ανεξάρτητος. Εκλεγμένος για δεκαετίες ως ανεξάρτητο. Γράφτηκε μέλος στους Δημοκρατικούς μόνο πέρυσι, ώστε να κατέβει υποψήφιος Πρόεδρος. Θα ρωτήσουν πολλοί: μα αυτός είναι σκληρός αριστερός. Οι ορισμοί είναι σχετικοί. Εξάλλου, κάθε χώρα χρειάζεται την αριστερά της. Οι ΗΠΑ σε τούτη τη στιγμή έχουν ανάγκη την κοινωνική δικαιοσύνη που υπόσχεται ο Sanders. Καμία σχέση με το δικό μας τσίρκο ανίκανων και αγκυλωμένων ιδεολογικά καφενείων αριστερών. Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη τη βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία.

7. Πολλοί θα πουν ότι ο Sanders δεν έχει ελπίδα εκλογής επειδή υπολείπεται 800 και πλέον εκλεκτόρων. Λάθος! Ουσιαστικά υπολείπεται μόνο περίπου 200 από τους εκλεγμένους εκλέκτορες (pledged delegates). Οι υπόλοιποι είναι οι λεγόμενοι super delegates, οι όποιοι στηρίζουν αναφανδόν Κλίντον, και οι οποίοι είναι τα μεγαλομεσαία στελέχη του κόμματος. Το ζουμί είναι το εξής: αν ο Sanders κερδίσει την Κλίντον και σε ποσοστά και σε αριθμό ψήφων και σε εκλεγμένους εκλέκτορες, τότε οι super delegates είναι αρκετά πιθανό να αλλάξουν στάση και να στηρίξουν στο συνέδριο τον πιο δημοφιλή υποψήφιο. Ο Sanders κέρδισε με μεγάλες διαφορές τις 6 από τις 9 πολιτείες. Προχθές είχε 13.5% διαφορά από την Κλίντον στο Wisconsin. Στις δημοσκοπήσεις βρισκόταν μπροστά μόνο 2-3%. Στην αρχή της κούρσας, ήταν πίσω 10-15%. Έχει την ορμή. Σε 10 ημέρες περίπου η μάχη στη Νέα Υόρκη. Έδρα της Χίλαρι, αλλά και τόπος γέννησης του Sanders. Αν κερδίσει έστω και με μία ψήφο, όλα μπορούν να ανατραπούν, διότι το ψυχολογικό αβαντάζ θα επηρεάσει τις εκλογές στις επόμενες μεγάλες πολιτείες με πολλούς εκλέκτορες.

Παραμένει αουτσάϊντερ, όμως όχι ξεγραμμένος ο Bernie Sanders. Έχει κερδίσει όμως τη συμπάθειά μου με τον σεμνό αγώνα του από την μάλλον περιορισμένη οπτική μου στα πράγματα των ΗΠΑ.