Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 25 Ιουλίου 2017.
Ο Γιάννος Κρανιδιώτης έριξε πρώτος την ιδέα να προωθηθεί η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ το 1986 στον υπουργό εξωτερικών Θ. Πάγκαλο. Τότε το ΑΚΕΛ ήταν ακόμα διστακτικό. Η αίτηση έγινε τελικά τον Ιούλιο του 1990 (Βασιλείου – Μητσοτάκης με υπ.εξ. Σαμαρά). Κρίσιμη καμπή το 1999 στο Ελσίνκι (Κληρίδης – Σημίτης με υπ.εξ. Παπανδρέου) όπου αποσυνδέθηκε η ένταξη από την λύση. Αποδείχθηκε ως η μεγαλύτερη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας, παρόλο που συνοδεύτηκε από την μεγαλύτερη αποτυχία της: την αναγνώριση «συνοριακών διαφορών» και την αναγνώριση και τον «σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο (Μαδρίτη 1997). Είμαστε άστατος λαός και συνταιριάζουμε συχνά τα καλύτερα με τα χειρότερα.
Το 2004 μάθαμε δια στόματος του Επιτρόπου Φερχόϊγκεν ότι εκείνη η αποσύνδεση είχε συνοδευτεί από την υπόσχεση της ελληνικής πλευράς (Κληρίδη – Σημίτη) να υποστηρίξουν εκ των προτέρων την λύση. Οι διαπραγματεύσεις κορυφώθηκαν το 2002 με τους καρπούς τους να τίθενται σε δημοψήφισμα το 2004, λίγες ημέρες πριν την ένταξη στην ΕΕ. Στο μεταξύ όμως είχαν αλλάξει οι ηγεσίες: Παπαδόπουλος και Καραμανλής αντικατέστησαν Κληρίδη (το 2003) και Σημίτη (δύο μήνες πριν το δημοψήφισμα). Το δίδυμο Καραμανλή-Μολυβιάτη λόγω του απωθημένου της πρότερης συσχέτισης του ονόματος «Καραμανλής» με την Κύπρο μετουσίωσε στο ακέραιο τη φράση «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται» παρά τις έντονες αμερικανικές πιέσεις. Δεδομένης της στάσης του Τάσσου Παπαδόπουλου, αυτό στην πράξη σήμαινε την απόρριψη του εκτρωματικού και προσβλητικού για την εποχή μας Σχεδίου Ανάν. Έτσι, αξιοποιήθηκε στο έπακρο η αποσύνδεση του 1999, κι ας έκραζε ο Φερχόϊγκεν ότι «εξαπατήθηκε».
Η μεγαλύτερη επιτυχία της Κύπρου ήταν η πολιτική αξιοποιήση της ΑΟΖ. Οι συμφωνίες με Αίγυπτο και Ισραήλ και η απόδοση ερευνών σε διεθνείς εταιρείες συμφερόντων: ΗΠΑ, Ισραήλ, Γαλλίας, Ιταλίας, Νορβηγίας, Κατάρ. Να μην ξεχνάμε ότι ο νυν υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Rex Tillerson είναι πρώην γενικός διευθυντής της ExxonMobil, η οποία έχει αναλάβει το οικόπεδο 10. Η θωράκιση αυτή της Κύπρου χτίστηκε από όλες τις κυβερνήσεις μετά τον Παπαδόπουλο, και εδώ υπάρχει ένα αξιοσημείωτο πολιτικό μήνυμα. Στις σημερινές γεωτρήσεις στο οικόπεδο 11, πέντε στόλοι βρέθηκαν διακριτικά στην περιοχή! Ασφαλώς η Τουρκία δεν επρόκειτο να «δαγκώσει» παρά τα γαβγίσματά της, όπως δεν δάγκωσε πέρυσι στις έρευνες του οικοπέδου 12. Η κλιμάκωση συμφερόντων προστατεύει την Κύπρο.
Θεωρώ εντυπωσιακό να αποδίδουν περισπούδαστοι καθηγητές το άκαρπο των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντανά σε ελληνοκυπριακή ευθύνη. Δεν είναι ίδιον των ειδικών, αλλά στοιχειώδης νοημοσύνη να εξετάζεται η οπτική της άλλης πλευράς. Πρόσφατα, ο Ερντογάν κέρδισε οριακά ένα δημοψήφισμα, το οποίο παραχωρεί αυξημένες εξουσίες στον πρόεδρο που θα εκλεγεί το 2019. Προφανώς, αυτό ιεραρχείται ψηλότερα από την τύχη των Τουρκοκυπρίων. Με τόσους εσωτερικούς εχθρούς, θα ήταν αδύνατον να θυσιάσει το μέλλον του αποδεχόμενος έναν εικαζόμενο συμβιβασμό. Συνεπώς, επρόκειτο για ιδανικές συγκυρίες να τεθεί το ζήτημα της ασφάλειας και των εγγυήσεων, και καλώς ετέθη ωμά από Αναστασιάδη-Κοτζιά. Εκπλήσσομαι όταν Έλληνες ειδικοί να θεωρούν απατηλό όνειρο να περιμένουμε πλήρη απόσυρση του τούρκικου στρατού και να αδιαφορούν για τις επικρατούσες συνθήκες στην απέναντι πλευράς. Πρόκειται για ανεπάρκεια, υπερβάλλοντα ζήλο (να δείξουν «διαλλακτικότητα») ή αδυναμία χαρακτήρα;
43 comments
Συμφωνώ απόλυτα με τη θέση ότι η εκκηνοκυπριακή πλευρά δεν έχει καμιά ευθύνη για την “αποτυχία” στο Κραν Μοντανά. Ο Νίκος Αναστασιάδης με την πρότασή του -εδραιωμένη στο πλαίσιο Κουτιέρες για “φυσιολογικό κράτος” επιτέλους- για πλήρη αποδέσμευση (απελευθέρωση) της Κύπρου από την Τουρκία, εξέθεσε τον σκληρό πυρήνα του διαχρονικού τουρκισμού: Δεν κάνει ούτε βήμα πίσω από καμιά δια πυρός και σιδήρου κατάκτηση.
Ο Αναστασιάδης λειτούργησε στο πλαίσιο του οράματος “ελεύθερη Κύπρος διοικούμενη από τους πολίτες της, Έλληνες και Τούρκους”. Μπορεί να μην είναι ακόμα η ώρα ενός τέτοιου οράματος, και μπορεί, όσον αφορά Έλληνες και Τούρκους, να μην έρθει ποτέ η ώρα ενός τέτοιου οράματος. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το αγνοούμε, αφού μόνο εκείνο σώζει την Κύπρο από την Τουρκία.
Στο Κραν Μοντανά δεν υπήρξε καμιά αποτυχία. Αντίθετα. Αν για χατίρι του οράματος, ο ΟΗΕ και η ΕΕ διστάζουν να ρίξουν ευθέως την ευθύνη στην Τουρκία, πράγμα που θα της έδινε την ευκαιρία να αποδεσμευθεί από τις συνομιλίες, γνωρίζουν όλοι, πολύ καλά τώρα, ποια είναι η ουσία της Τουρκίας: Η αναβίωση μιας νέας μουσουλμανικής αυτοκρατορίας, πράγμα εντελώς ασύμβατο με τις παρούσες πραγματικότητες και μάλιστα υπό έναν περίπου “τρελό” δικτάτορα.
Ακόμα και η κίνηση της Ρωσίας να υπονομεύσει τη σχέση Τουρκίας-ΗΠΑ με την S-400 κίνηση, που είναι ευθέως εχθρική για τον ελληνισμό, μπορεί ν’ αποδειχθεί σωτήρια για την Κύπρο και την Ελλάδα αν ακολουθήσουν σταθερά δυτική πορεία. Ο δρόμος που ακολουθεί ο κ. Πούτιν είναι πάρα πολύ επικίνδυνος και για τον ίδιο και για τη χώρα του. Ακόμα και οι σπουδαιότεροι ακροβάτες πέφτουν καμιά φορά στο χάος. Αλλά μπορεί επίσης να φέρει και άλλα αποτελέσματα για τα οποία δεν μπορεί εύκολα να γίνει ακόμα λόγος.
Για την εισβολή στην Κύπρο θυμάμαι :
Το 1974 μετά την εισβολή στην Κύπρο (Αττίλας 1 και 2) υπηρετούσα στο διοικητήριο του ΚΕΤΘ (Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων) στο Γουδί.
Στους επόμενους μήνες ,Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο, άρχισαν να καταφθάνουν οι απόρρητες αναφορές την Τεθωρακισμένων αξιωματικών από την δύναμη της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο, που εξιστορούσαν τα συμβάντα από την στιγμή του πραξικοπήματος του Σαμψών μέχρι τις μάχες που ακολούθησαν με την Τουρκική εισβολή.
Οι περιγραφές ήταν συνταρακτικές. Τα Τ-34 του Κυπριακού στρατού μετά την καταπόνηση τους κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος άρχισαν να βγάζουν βλάβες με πολλά τέθηκαν εκτός.
Στις αναφορές του είχαν επισυνάψει φεϊγβολάν που έριξε η Τουρκική αεροπορία και σκίτσα όπου καλούσε του Ελληνοκύπριους να πάνε με το μέρος του. Μου θύμισαν τα φεϊγβολάν που έριχναν οι Αμερικανοί στο Βιετναμ.
Οι σημαντικότερες δραματικές περιγραφές που θυμάμαι ήταν στην επιχείρηση στο Κιόνελι.
Τρείς τέσσερις Έλληνες Αξιωματικοί περιέγραφαν την καθήλωσή τους σε ένα στενό πέρασμα και τις τρομερές τους απώλειες.
Αναφέρω περιληπτικά :
Βρέθηκαν μπροστά σε μια άριστη οργάνωση εδάφους από τους Τούρκους.
Δεχόντουσαν καταιγιστικά πυρά όλμων με φοβερή ευστοχία πάνω τους, με αποτέλεσμα να καθηλωθούν και να έχουν απώλειες.
Τότε παρατήρησαν σε γειτονικό λόφο ένα Land Rover την Ηνωμένων Εθνών. Έστρεψαν τα πυροβόλα τους πάνω του και το ανατίναξαν. Οι βολές των όλμων σταμάτησαν.
Ένας αξιωματικός περιγράφει συνάδερφό του, που έβγαλε το κεφάλι του από τον πύργο του άρματος για παρατήρηση και δέχθηκε κατευθείαν βολή στο κούτελο.
Το βράδυ υποχώρησαν αφήνοντας πίσω τους κατεστραμμένα άρματα.
Έμαθα επίσης ότι το βράδυ της 20ης Ιουλίου, αναχώρησε από το Πέραμα μία αποβατική δύναμη (TASK FORCE) με άρματα Μ-48 υπό την διοίκηση του Επιλάρχου Ρώμα.
Όταν βρέθηκε την άλλη μέρα μεταξύ Ρόδου και Κύπρου, ήρθε σε ραδιοτηλεφωνική επαφή με τον κυβερνήτη του οχηματαγωγού ο Αμερικάνος Ναύαρχος του 6ου στόλου. Του ζήτησε να μην προχωρήσει άλλο και θα κάνει παρ’ αυτά μεταβολή και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο καπετάνιος έκανε πως δεν άκουσε και συνέχισε την πορεία του. Τότε λαμβάνει νέο μήνυμα προειδοποιώντας ότι αν δεν εισακουστεί θα τους βυθίσει. Μετά από λίγο πέρασαν χαμηλά πάνω από την Ελληνική πέρασαν ένα σμήνος Αμερικανικών PHANTOM F-4J με πλήρες φορτίο βομβών. Η προειδοποίηση δεν χωρούσε αμφισβήτησης. Η επιλαρχία του Επ/ Ρώμα επέστρεψε και αποβιβάστηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εκεί έμεινε αρκετούς μήνες σε σχοινάκια, κάνοντας τακτικά ασκήσεις αρμάτων. Ήταν τόσο εντατικές οι ασκήσεις που ένα άρμα Μ-48 ανετράπη σε δύσβατο τερέν. Απεστάλη από του Γουδί άρμα περισυλλογής με γερανό για να το ανασύρει.
Στην Διεύθυνση Ιππικού Τεθωρακισμένων πρέπει να υπάρχουν όλες οι αναφορές αυτών των αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ.
Από πολιτικό προσωπικό (τεχνικός τορπιλών) που υπηρετούσε στο ΥΒ Γλαύκος, μου εξιστόρησε ότι τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου έκαναν διέλευση σε βάθος περισκόπιου στο στενό μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου. Έβλεπαν τα Τουρκικά σκάφη που είχαν κατεύθυνση προς την Κυρήνεια.
Είχαν έτοιμες τις τορπίλες, έκαναν αναγνώριση των στόχων και έστελναν μηνύματα στην Αθήνα για εντολή να επιτεθούν. Για 20 λεπτά δεν έπαιρναν καμία απάντηση. Πέρασαν κάνω από όλη την Τουρκική νηοπομπή και συνέχισαν την πορεία τους ανατολικά. Έκαναν τον γύρο του ακρωτηρίου Απ. Ανδρέα με κατεύθυνση ανοικτά του κόλπου της Αμμοχώστου πάντα σε κατάδυση. Τότε του πλησίασε Αμερικανικό αντιτορπιλικό και τους ζήτησε να αναδυθούν με απειλή την βύθισή τους. Αναγκάστηκαν να αναδυθούν και καταναγκαστικά τους συνόδευσε μέχρι την Ρόδο.
http://www.sigmalive.com/opinions/savvas-iakovidis/2158/o-kathysterimenos-proeklogikos-thymos-tou-proedrou-gia-ton-psefti-astrologo
Όταν ο Ιακωβίδης γίνει ο ίδιος πρόεδρος της ΚΔ να θυμώνει αμέσως-αμέσως προκειμένου να σώσει την Κύπρο από τα αποτελέσματα του άνευ καθυστερήσεως θυμού του Προέδρου της ΚΔ του 1964:http://www.antibaro.gr/article/17361
Εφόσον βεβαίως προηγουμένως ο νυν πρόεδρος της ΚΔ αναγνωρισθεί ως τέτοιος απο τους συνομιλητές του.
Αν δεν ήταν από δίπλα ο Κοτζιάς να τον συμμαζεύει και τα πανταλόνια του θα κατέβαζε στο Crans Montana.
http://mignatiou.com/2017/07/ke-meta-to-theatro-tis-genevis-ii-ti-i-nea-prospathia-lisis-ine-pia-enas-gelios-effimismos/
Υπάρχει στο κείμενο η φράση: “Το δίδυμο Καραμανλή-Μολυβιάτη λόγω του απωθημένου της πρότερης συσχέτισης του ονόματος «Καραμανλής» με την Κύπρο μετουσίωσε στο ακέραιο τη φράση «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται» παρά τις έντονες αμερικανικές πιέσεις.”
Μάλλον αποτελεί μια εξήγηση προσωπική του συγγραφέα ή μια υπόθεση εργασίας ίσως εύλογη, αλλά δεν νομίζω ότι έχει παραδεχθεί ποτέ ο Κώστας Καραμανλής, ή ο Πέτρος Μολυβιάτης, ή το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ή της ΕΡΕ παλαιότερα ότι υπήρξε “απωθημένο της συσχέτισης του ονόματος Καραμανλής με τη Κύπρο”.
Αν ο συγγραφέας γνωρίζει ότι κάπου έχει δηλωθεί αυτό επίσημα θα τον παρακαλούσα να μας το υποδείξει.
Δεν το έχουν παραδεχθεί, αλλά η ιστορική ευθύνη του “αείμνηστου εθνάρχη” Κωνσταντίνου Καραμανλή ως πρωθυπουργού, με την υπογραφή του των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959, μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας και Κύπρου με την οποία, σε περίπτωση διασάλευσης της συνταγματικής τάξης, μια από τις τρεις «εγγυήτριες δυνάμεις» θα μπορούσε να προβεί σε μονομερή δράση, είναι βαριά και δεν παραγράφεται. Στο νομικό καθεστώς της Συνθήκης αυτής πάτησαν οι Τούρκοι για να επέμβουν στρατιωτικά με τον Αττίλα I και ΙΙ στην Κύπρο το ’74, με αφορμή το χουντικό πραξικόπημα και υπό την καθοδήγηση του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κίσινγκερ, που οδήγησε στην κατοχή μέχρι σήμερα το 1/3 της Νήσου.
Ο ίδιος επίσης φέρει βαρύτατη ευθύνη και για το ότι με την εισβολή δεν κουνήθηκε φύλλο από Ελλάδα, για ποια συμπαράσταση εκ των υστέρων να μιλάμε.
@Αντης Ροδιτης
Δεν μας τα λετε καθολου καλα κυριε Αντη! Ειναι γνωστο οτι αυτος που ματαιωση την αθλια λυση που μαγειρευοταν για την Κυπρο δεν ειναι ο Ανα(ν)στασιαδης, αλλα αυτη η μοσχαροκεφαλη ο Κοτζιας, χαρη στον πονηρο ελιγμο του στο θεμα ασφαλειας-εγγυησεων. Δηλωσε ορθα-κοφτα οτι η Ελλαδα δεν θα εδινε ουτε στρατευματα ουτε εγγυησεις στην Κυπρο στα πλαισια της λυσης, διοτι αυτα τα πραγματα επρεπε να καταργηθουν εντελως, ως μη αρμοζοντα σε συγχρονο ανεξαρτητο ευρωπαικο κρατος.
Ο Ανα(ν)στασιαδης που συζητουσε και παρασυζητουσε να μεινουν “λιγα” τουρκικα στρατευματα και “μερικες” τουρκικες εγγυησεις, βρεθηκε μετεωρος, διοτι ηταν φυσικα αδυνατο να πουλησει στο λαο μια λυση στην οποια θα υπηρχαν στρατευματα και εγγυησεις απο Τουρκια, αλλα οχι απο Ελλαδα.
Αποτελεσμα: Να βριζουν ολοι εν χορω τον Κοτζια. Ο Ανα(ν)στασιαδης (κατ ‘ιδιαν), και οι Τουρκοι (δημοσιως!!). Το τι ειπαν εναντιον του ο Τουρκος ΥΠΕΞ και ο τουρκικος τυπος, δεν περιγραφεται. Μαλλον ο χοντρομπαλας εκανε καλη δουλεια……….
@Αντης Ροδιτης
Επισης κυριε Αντη, καλο ειναι να ειστε πιο προσεκτικος, οταν αναφερεστε στη Ρωσια.
Καποιοι επικρινουν το Ισραηλ για την παλαιοτερη συνεργασια του με τον Τουρκο, ξεχνωντας την εχθρικη πολιτικη που και εμεις ακολουθουσαμε εναντι του Ισραηλ την επιμαχη περιοδο.
Καποιοι σημερα επικρινουν τη Ρωσια, ξεχνωντας οτι η Ελλαδα απο το 2012 (Σαμαρας), και η Κυπρος απο το 2013 (Αναστασιαδης) ακολουθουν εντελως μη φιλικη πολιτικη(για να το πουμε κομψα) εναντι της Ρωσιας.
Η Ρωσια πουλουσε και πουλαει συγχρονο οπλισμο στην Εθνικη Φρουρα, οταν ολη η Δυση ειχε επιβαλλει εμπαργκο οπλων στην Κυπρο. Και μπλοκαρε εχθρικοτατα ψηφισματα κατα της Κυπρου στον ΟΗΕ.
Οταν οι Ρωσοι προσεφεραν σε εμας τους S-400, και αλλα ισχυροτατα οπλα, στα τελη της δεκαετιας του 1990, αλλα και το 2005-2007, εμεις καναμε τους δυσκολους. Οταν μας προσφεραν τον αγωγο Μπουργκας-Αλεξανδρουπολη, παλι καναμε τους δυσκολους.
Εδωσαν και δανειο στην Κυπρο, οταν δεν τη δανειζε κανενας αλλος, ασχετα αν το κατασπαταλησε ο Χριστοφιας.
Το να υποστηριζετε καλες σχεσις με ΗΠΑ και Δυση το καταλαβαινω. ΤΟ να εχθρευεστε τη Ρωσια δεν το καταλαβαινω.
Μην ανησυχειτε, η “λευκη” Ρωσια εχθρευεται εξ ορισμου των Τουρκο, η ρωσοτουρκικη φιλια εχει ημερομηνια ληξεως. Οι Ρωσοι πιθανοτατα δεν θα παραδωσουν ποτε τους S-400 στους Τουρκους, και αν το κανουν (πραγμα αμφιβολο) θα τους δωσουν μια πολυ υποβαθμισμενη εκδοση.
αντι-ισραηλινη και φιλοαραβικη πολιτικη που εμεις ακολουθουσαμε
@NF
Πολύ σωστές παρατηρήσεις και επισημάνσεις σχετικά με Ρωσία-Τουρκία, Ρωσία-Κύπρο, Ρωσία Ελλάδα.
@NF
Και φυσικά όλοι εκτός από τους θιασώτες της “όποιας λύσης” έχουν αναγνωρίσει τον ‘σωτήριο’ ρόλο του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών Ν. Κοτζιά, ο οποίος από μόνος του στην κυριολεξία, με την ευφυέστατη στρατηγική του στο θέμα των εγγυήσεων έσωσε την Κύπρο και την Ελλάδα. Οι κακοθελητές τον κατηγορούν ότι με τη στάση του οριστικοποίησε την διχοτόμηση της Κύπρου. Το αντίθετο. Αυτό που έκανε ήταν να αποτρέψει την πλήρη παράδοση ολόκληρου του νησιού στην Τουρκία. Μάλιστα με την εδραίωση του θέματος των εγγυήσεων τίθεται ως πρωταρχικό θέμα για τη συνέχιση του αγώνα, το θέμα εισβολής/κατοχής.
Γιατί κάποιοι λένε γενικά ότι η στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου ευθύνεται για την τραγωδία της Κύπρου; Ο Γ.Παπαδόπουλος δεν ήταν κυβέρνηση και είχε ήδη απομακρυνθεί από τις 25-11-73. Γιατί τα ρίχνουν στο Παπαδόπουλο ενώ αυτός δεν ήταν κυβέρνηση. Θα μας πεί κάποιος;
Όλες οι απαντήσεις εδώ είναι: http://www.antibaro.gr/article/17361
@ Παναγιώτης
Σε ποιά χώρα ζείτε; Προφανώς ή δεν είχατε γεννηθεί κι έκτοτε δεν διαβάσατε ή και σεις όπως ο Χριστόδουλος “διαβάζατε”.
http://mignatiou.com/2017/07/as-min-echoume-tin-paramikri-amfivolia-to-praxikopima-anixe-tin-porta-ston-attila/
Ο Ιγνατιου ειναι Μακαριακος, και εχει ενδιαφερον η αποψη του:
“με το πραξικόπημα δόθηκε η αφορμή που περίμενε πολλά χρόνια η Τουρκία για να εισβάλει στο νησί. Επαναλαμβάνω και ομιλώ με στοιχεία, ότι χωρίς το πραξικόπημα, οι Τούρκοι δεν είχαν καμία απολύτως δικαιολογία ή «νομιμότητα» αν θέλετε για να καταλάβουν την Κύπρο”.
Ομολογει αθελα του οτι το πραξικοπημα ηταν η αφορμη και οχι η αιτια της εισβολης.
Αφου οι Τουρκοι ειχαν αποφασισει να επιτεθουν, ευρισκαν ευκολα αλλη αφορμη. Πχ, μπορουσαν να σκηνοθετησουν μαι δευτερη Κοφίνου, οπως το 1967.
Εξαλλου η δικαοιλογια των Τουρκων δεν εστεκε με τιποτα. Απο το 1964 δεν αναγνωριζαν το κυπριακο κρατος και την κυπριακη κυβερνηση, και ειχαν εκδηλωσει προθεση να επιτεθουν. Το πραξικοπημα ηταν εσωτερικη υποθεση των Ελληνων, οι Τουρκοκυπριοι ηταν κλρισμενοι στους θυλακες τους απο το 1963, και ουδολως επηρρεαστηκαν. Πώς θα εκανε επεμβαση η Τουρκια για να αποκαταστησει τη συνταγματικη ταξη ενος κρατους που δεν αναγνωριζε και εναν Προεδρο που ομοιως δεν αναγνωριζε;
Εδωσε λεει στους Τουρκους τη δικαιολογια-“νομιμοτητα” να επεμβουν
Μπαινω στον πειρασμο να προσθεσω οτι ο Μακαριος τους εδωσε ακομα μεγαλυτερη νομιμοτητα-“δικαιολογια”, με τον εμππρηστικο λογο του στον ΟΗΕ στις 19/7/1974, οταν κατηγορησε την Ελλαδα για “εισβολη”, απο την οποια “επηρρεαζονταν και οι Τουρκοκυπριοι”
Οι Τουρκοι εχουν παραδεχθει οτι εκαναν οτι μπορουσαν για να μιλησει ο Μακαριος στον ΟΗΕ εκεινο το βραδυ, διοτι ηξεραν τι θα ελεγε ο χωλομενος για την ανατροπη του παπας, και ποσο αυτο θα τους βοηθουσε σε πολιτικο-διπλωματικο επιπεδο.
Γιατι πραγματικα εγινε η εισβολη;
1. Οι Τουρκοι σχεδιαζαν να διχοτομησουν την Κυπρο απο το 1955, και ετοιμαζονταν απο το 1964.
2. Οι Αμερικανοι και ο Κισιγκερ θελησαν να τιμωρησουν σκληρα το μακαριακο καθεστως για τη φιλοσοβιετικη του πολιτικη.
Γιατι πετυχε;
Ναι συνεβαλλε το πραξικοπημα, ο αλληλοσπαραγμος κλπ. Αλλα ακομα περισσοτερο πετυχε για τους εξης λογους:
1. Διοτι οι Αμερικανοβρεττανοι παρακωλυσαν με διαφορους τροπους τη στρατιωτικη αντιδραση της Ελλαδας. (ΑΥΤΟ ειναι το μεγαλο βρωμικο μυστικο του φακελλου της Κυπρου)
2. Διοτι ο Μακαριος υπονομευσε με καθε τροπο την Εθνικη Φρουρα το 1968-1974.
Η επισημη εκδοχη λεει οτι το πραξικοπημα αποδιοργανωσε την Εθνοφρουρα, και διευκολυνε πολυ την εισβολη. Αυτο ειναι αληθες, αλλα οι Μακαριακοι αποκρυπτουν οτι στις 2/7/1974 ο Μακαριος ανακοινωσε την εκδιωξη ολων των Ελλαδιτων αξιωματικων που στελεχωναν την Εθνοφρουρα, και την αμεση μειωση του μεγεθους της απο 8500 ανδρες σε 4000 ανδρες.
Το πραξικοπημα δειευκολυνε πολυ τους Τουρκους, αλλα και χωρις αυτο ο Μακαριος θα τους διευκολυνε ακομα περισσοτερο, διοτι πολυ απλα δεν θα υπηρχε καν εθνοφρουρα για να αμυνθει.
Βλπεπετε ο παπας σκοπευε να βασιστει στο…..”Εφεδρικον Σωμα της Αστυνομιας” και στον……σοβιετικο Στολο……….
Πηγή: Ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία: Το πραξικόπημα άνοιξε την πόρτα στον Αττίλα
http://mignatiou.com/2017/07/as-min-echoume-tin-paramikri-amfivolia-to-praxikopima-anixe-tin-porta-ston-attila/
Αφου δεν μπορουμε να πουμε δημοσιως οτι οι Αμερικανοβρεττανοι (και βεβαιως η δικη μας βλακεια) εστρωσαν το χαλι στους Τουρκους στην Κυπρο, διοτι θα “κινδυνευσει ο φιλοδυτικος προανατολισμος της χωρας”, πιπιλιζουμε τη φαιδρη καραμελα περι “προδοσιας”.
Βεβαιως πριν τα ριξουμε στους Αμερικανους, πρεπει να θυμομαστε οτι οταν προσεφεραν την Ενωση στο πιατο το 1964, οι μακαριακοι εκαναν τους δυσκολους.
Σε καποιο αλλο ιστολογιο, ο κυριος Ροδιτης διηγειται το εξης περιστατικο. Στο μεσοδιαστημα αναμεσα στους δυο Αττιλες, Αμερικανοι παρατηρητες επισκεφθηκαν Κυριους εγκλωβισμενους σε καποιο ξενοδοχειο της Κυρηνειας. Αυτοι αρχισαν τις καταρες εναντιον τους, για να παρουν την απαντηση: “Γιατι φωναζετε; Σας δοθηκε η ευκαιρια σας!”
Ουτε οι “χουντικοι” λοιπον, ουτε οι Αμερικανοι, ουτε καποιοι φανταστικοι “προδοτες”, ουτε ο Καραμανλης ειναι οι κυριοι υπευθυνοι. Ο κυριος Ροδιτης ειναι αξιεπαινος διοτι με το βιβλιο του “Κουραγιο Πηνελοπη” συνεβαλλε να ξεσκεπαστει ο πραγματικος υπευθυνος, αυτος που κατονομασε και ο Γ. Παπανδρεου: Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΑΠΠΑΣ, Ο ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ, Ο ΑΡΧΟΜΑΝΗΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ, ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΡΚΕΨΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.
Μάλιστα κύριε ΝF, είδες κι εσύ το φως το αληθινόν από το “Κουράγιο Πηνελόπη” του Ροδίτη! “Ο κόκκινος παπάς” λοιπόν, “ο Κάστρο της Μεσογείου” αυτός φταίει για όλα. Ο απελευθερωτικός αγώνας ενός ολόκληρου λαού προδόθηκε από έναν παπά!
Έτσι, λάδι ο Καραμανλής με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου του ’59-60′ που έμπαζε την μέχρι πρότινος απούσα Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη στο παιχνίδι και νομιμοποιούσε την εγκατάλειψη της Ένωσης, λάδι πάλι ο Καραμανλής που με την εισβολή του Αττίλα ΙΙ το ’74 δεν κουνήθηκε φύλλο, λάδι και η χούντα των Αθηνών υπό το ψώνιο τον Ιωαννίδη, που πίστευε ότι προσέφερε πολύτιμη υπηρεσία στον κύριο πάτρωνα ύπαρξης και διατήρησης του καθεστώτος του, την Ουάσιγκτον και τον Κίσινγκερ – που κάτι τέτοιους “δικτατορίσκους της κατσαρόλας” τους έτρωγαν με το κουτάλι – για να κράξει στο τέλος ότι τον εξαπάτησαν. Δεν τον εξαπάτησαν απλά τον Ιωαννίδη οι Αμερικάνοι. Τον ταπείνωσαν και τον εξευτέλισαν και μαζί του ταπείνωσαν και εξευτέλισαν τον ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο.
Τα έχω γράψει εκατό φορές, αλλά στου κουφού την πόρτα…
Η εγκατάλειψη της Ένωσης άρχισε στις Σεϋχέλλες με τον Μακάριο. Αυτό λεν οι μαρτυρίες των συνεξορίστων του. Εκεί συμβιβάστηκε με τον Τορναρίτη και τον Πήαρσον που έστειλαν οι Άγγλοι και συμφώνησε να φύγει από την εξορία των Σεϋχελλών και να πάει στο Μ. Βρετανία, στην πλατεία Συντάγματος. Ο Καραμανλής (η τότε Ελλάς, δεμένη όπως πάντα στους συμμάχους) τού είπε: Ό,τι θέλεις εσύ κάνουμε. Κι έκαναν ό,τι ήθελε και ό,τι ενέκρινε ο Μακάριος. Δεν μπορούσε καμιά Ελλάδα (ούτε του Καραμνλή) να του… επιβάλει την Ένωση!!
Και να τη ζητούσε η Ελλάδα, θα την έλεγαν (οι γνωστοί πια στην Ιστορία μας) επεκτατική και… ιμπεριαλιστική! Δεν τον ξανάκαναν για τη Μ. Ασία;
Κι όταν ο Γ. Παπανδρέου, τέσσερα χρόνια αργότερα, δοκίμασε και με ολόκληρη Μεραρχία να αλλάξει το δόγμα “Η Κύπρος Αποφασίζει και η Ελλάς Συμπαρίσταται” τον είπαν και γέρο και ανίκανο, περίπου και “προδότη”! Και μέχρι σήμερα συνεχίζουν τα ίδια, με αιχμές του δόρατος πανεπιστημιακούς, μάλιστα, τύπου
[διαχειριστής: διεγράφησαν ονόματα].“Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”.
Δηλαδή δεν κατάλαβα, αν όλες μαζί οι ηγεσίες της Κύπρου θέλουν συγκυβέρνηση με την Τουρκία στο νησί, ο οποιοσδήποτε Έλληνας πρωθυπουργός ή ΥΠΕΞ θα πρέπει να το συνυπογράψει;
Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τον Καραμανλή ούτε για τον Μακάριο, που υπέγραψαν την επαίσχυντη Συμφωνία της Ζυρίχης και αυτό ήταν και νομικά πλέον η εγκατάλειψη της Ένωσης.
Ήταν κάτι ανάλογο με την κωλοτούμπα της Βάρκιζας εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ που αφόπλισε το ΕΑΜ και επίσης με την καθαίρεση των ηρώων αξιωματικών της Μικρασιατικής εκστρατείας, που εγκατέλειψαν τους Έλληνες στα σκυλιά.
@Ελευθέριος
Διάβασα το βιβλίο του Μάνου Χατζηδάκη “Πώς φτάσαμε στον “Αττίλα” 1968-1974″ που κυκλοφόρησε μαζί με την “κυριακάτικη δημοκρατία”. Βλέπω πιάνετε στο στόμα σας τον μακαριστό Χριστούδουλο. Θα είστε κι εσείς μέρος του κατεστημένου της κεντροαριστεράς που τόσο τον πολέμησε. Να μάθετε να μην ειρωνεύστε την άλλη άποψη κύριε.
Καθυστερημένα, διότι μόλις τώρα το είδα, να απαντήσω στον Άγγελο Θεμελή: ναι, είναι μία προσωπική μου υπόθεση εργασίας. Δεν έχω κανένα δεδομένο ως προς αυτό. Το αποτέλεσμα, ο «φαινότυπoς» στέκει με αυτό το σενάριο.
Δηλαδή: δεν ήθελε να τραβήξει την Κύπρο προς καμία κατεύθυνση, είτε υπέρ, είτε κατά. Οι λόγοι μας είναι ασαφείς, οπότε ως προς τους λόγους εικάζω τον συγκεκριμένο, μάλλον συναισθηματικής/ιστορικής φύσης. Η ουσία είναι ότι στην πράξη, την απόφαση (για άρνηση) την πήρε εξ ολοκλήρου η Κυπριακή πλευρά, δηλαδή ο Τ. Παπαδόπουλος, και η Ελλαδική πλευρά συνήργησε όσο μπορούσε ως προς αυτό. Τα θυμάμαι τα γεγονότα πολύ καλά (δείτε και το oxistosxedioanan.com το οποίο τότε ενημέρωνα σε καθημερινή βάση).
Πέντε φορές τηλεφώνησε ο Αμερικανός Πρόεδρος τον έλληνα πρωθυπουργό μέσα σε 2 ημέρες. Τόσα τηλεφωνήματα δεν έχει κάνει σε 20 χρόνια. Κυρίως όμως το εξής: η καθυστέρηση για 7-8 μέρες της συνόδου κορυφής των αρχηγών των κομμάτων στην Αθήνα έδωσε τον απαιτούμενο χρόνο στον Παπαδόπουλο να καλλιεργήσει το κλίμα που ήθελε στην Κύπρο. Και επειδή αυτό ήταν γνωστό (δηλαδή, οι σκέψεις του Καραμανλή ως προς την καθυστέρηση και την ταύτιση με την άποψη του Παπαδόπουλου) στους πολιτικούς αρχηγούς, γι’ αυτό πχ ο Γιώργος Παπανδρέου (ο οποίος ήταν υπέρ της λύσης) προέβη σε μία διπλωματική απρέπεια, για να μην πω ασέβεια, και εκδήλωσε δημοσίως την θέση του υπέρ της λύσης τη Μεγάλη Τετάρτη το βράδυ, δύο ώρες περίπου πριν το προσχεδιασμένο διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Έτσι, ο ΓΑΠ έγινε ο πρώτος ηγέτης που ανακοίνωσε τη θέση του ΠΡΙΝ μάλιστα τον Πρόεδρο της Κύπρου. Αυτό το θεώρησα μεγάλη ύβρι και σε άλλες συνθήκες θα μπορούσε να γίνει πρωτοσέλιδο.
Ο ΚΚ λοιπόν, 7-8 ημέρες μετά συγκάλεσε το συμβούλιο αρχηγών (με δικαιολογία το Πάσχα…) και στο τέλος, αφού όλοι οι ηγέτες πήραν την θέση τους (ο ΣΥΝασπισμός του Κωνσταντόπουλου θυμίζω ΥΠΕΡ της λύσης), ο ίδιος διατύπωσε απλώς μία πολύ αυστηρά διατυπωμένη φράση, η οποία ζύγιζε «τα θετικά και τα αρνητικά» του Σχεδίου. Και μόλις λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση, το State Department, δήλωσε «ικανοποιημένο από το ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έλαβε υπόψιν τα θετικά της λύσης» χωρίς να αναφέρει ότι μιλούσε και για τα αρνητικά. Η εντύπωσή μου ήταν ότι επρόκειτο για μία «κανονισμένη» διατύπωση, η οποία όμως δρούσε ως red herring (όπως θα έλεγαν οι Βρετανοί), δηλαδή παραπλανητικά για την ουσία του ζητήματος, η οποία, όπως είπα, ήταν ότι το κλίμα είχε ήδη καλλιεργηθεί εναντίον της λύσης στην Κύπρο και το θέμα είχε λήξει. Εκείνη τη μέρα είχε ήδη συρθεί και το ΑΚΕΛ στην τελική πρόταση «ΟΧΙ για να τσιμεντωθεί το ΝΑΙ» παρόλο που το 35% των μελών του δήλωνε ανοιχτά την πρόθεσή του υπέρ της λύσης. Όλα κρίθηκαν λοιπόν στην καθυστέρηση. Τώρα, αν υπάρχει άλλη εξήγηση για τους λόγους, ας τεθεί και ας αξιολογηθεί.
Η γνώμη μου και μόνο είναι αυτή που διατύπωσα και ασφαλώς διαφωνίες δεκτές!
Ανδρέας.
@ Παναγιώτης
Διαβάσατε λοιπόν το συγκεκριμένο βιβλίο. Είναι μία πρόοδος. Και τι συμπέρασμα βγάλατε; Εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι δεν ευθύνονταν η δικτατορία για την τουρκική εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο; Γιατί αυτό αν δεν κάνω λάθος πήγατε να ισχυρισθείτε στο αρχικό σας σχόλιο, για το οποίο δικαίως εισπράξατε την ειρωνεία, καθώς αυτό δεν συνιστά άποψη, αλλά άγνοια των ιστορικών γεγονότων, για τα οποία μιας και βγαίνετε δημοσίως να μιλήσετε, οφείλετε να γνωρίζετε.
Eγώ πάλι, μόλο που δεν διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο, υποστηρίζω ότι οι Αμερικάνοι υπέβαλλαν και στήριξαν τη δικτατορία στην Ελλάδα, με κύριο στόχο τον διαμελισμό και την παράδοση της μισής Κύπρου στους κατακτητές της. Επί Παπαδόπουλου τον Νοέμβριο του ’67, έγινε η ανάκληση της ελληνικής μεραρχίας, επί Ιωαννίδη το ’74 έγινε η ολοκλήρωση του σχεδίου με ενορχηστρωτή τον Κίσινγκερ και χρηματοδότηση της CIA.
http://mignatiou.com/2017/07/as-min-echoume-tin-paramikri-amfivolia-to-praxikopima-anixe-tin-porta-ston-attila/
Τα πεπραγμένα της ηγεσίας της Εκκλησίας την περίοδο της δικτατορίας είναι γνωστά. Ψάξτε και γι’αυτά αν θέλετε κανένα βιβλίο, προτού να καταφεύγετε σε αστήρικτους χαρακτηρισμούς και ετικέτες. Διότι ατυχώς για σας δεν υπήρξα ποτέ μέρος κανενός κατεστημένου και ούτε καν το στήριξα με την ψήφο μου, αντιθέτως είμαι εναντίον του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, του οποίου θεμελιακό στοιχείο αποτελεί και η λεγόμενη κεντροαριστερά.
Για τον μακαριστό Χριστόδουλο, ότι ήταν «απορροφημένος στις μελέτες του» την περίοδο της χούντας, δεν το δήλωσα εγώ, αλλά ο εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου (4/3/2001).
Να ξεκαθαρίσει και αυτό το fake news:
Στις 4 Μαρτίου 2001 ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έδωσε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος και σε κάποια στιγμή ρωτήθηκε για τα βασανιστήρια επί δικτατορίας από την ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η πλήρης αυθόρμητη απάντησή του στο πολύ συγκεκριμένο ερώτημα ήταν η εξής:
«Ομολογώ ότι δεν ήξερα πως γίνονταν βασανιστήρια, πως υπήρχε ΕΑΤ-ΕΣΑ. Όλα αυτά ήρθαν στο φως μετά. Δεν πειράζει, μπορεί να τα ήξερε ο τότε αρχιεπίσκοπος, αν τα ήξερε και σιώπησε έκανε άσχημα. Στον κύκλο μου δεν είχα ακούσει τέτοια πράγματα, δεν άκουγα ξένους σταθμούς, εκ των υστέρων τα έμαθα. Θα πει κανείς ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Μπορεί, γιατί εγώ τότε σπούδαζα».
Έκτοτε οι φράσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν καταχρηστικά εναντίον του για να δηλώσουν την άγνοιά του για το ότι είχαμε δικτατορία ή διάφορα άλλα πράγματα. Ουσιαστικά αυτό που έλεγε στο ραδιόφωνο («εντός έδρας» μάλιστα) είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που νομίζει ο κόσμος ότι είπε.
Ανδρέας.
Α! δεν το είπε εκπρόσωπός του, το είπε ο ίδιος, ακόμη χειρότερα..!
Εκλεκτός της χούντας των συνταγματαρχών στη θέση του Αρχιεπισκόπου ήταν ο Ιερώνυμος, ο πρωθιερέας της Φρειδερίκης και επιφανές στέλεχος της παραθρησκευτικής οργάνωσης «Ζωή» με τις «Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες», των οποίων οι καθοδηγητές επιδίδονταν στο θεάρεστο και πολύ χριστιανικό έργο διαφώτισης των ελληνόπαιδων για «τον αγώνα της χριστιανικής Ελλάδας κατά του άθεου κομμουνισμού».
Αυτός λοιπόν ο Ιερώνυμος, κάθε άλλο παρά «απασχολημένος με το διάβασμα» ήταν στην διάρκεια της επταετίας. Γνώριζε πολύ καλά και από πρώτο χέρι τη βαρβαρότητα της δικτατορίας. Το ομολογεί ο ίδιος στα απομνημονεύματά του κάνοντας λόγο για τις αναφορές που έφταναν στο γραφείο του για τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Αρχιγραμματέας του Ιερώνυμου ήταν τότε, ο κατοπινός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Τόσο πολύ ήταν απορροφημένος με τα σχολικά και θρησκευτικά του καθήκοντα, που δεν έτυχε να περάσουν από τα χέρια του αυτές οι αναφορές;
Πρόκειται για “fake news” λοιπόν, ή για καταφανές ψέμα του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου;
Ας αναφέρει κάποιος έστω και ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Εκκλησίας εκείνης της περιόδου, που να διαφοροποιήθηκε απέναντι στους συνταγματάρχες του «Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών».
Στις 15/7/1999 ο μητροπολίτης Λέρου, μεταξύ άλλων, ζητώντας συγνώμη για την περίοδο της χούντας θα δηλώσει:«Δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο της Ιεράς Συνόδου που να είναι αντάξιο της αποστολής της».
Παρέλειψα για τα παραπάνω να αναφέρω την Πηγή:
https://www.thepressproject.gr/article/100599/Ekklisia—Katoxi—Xounta-As-milisoume-loipon
Αν θεωρεί το “Αντίβαρο” ή οποιοσδήποτε τρίτος ότι αυτά συνιστούν παραπληροφόρηση ας βγεί να τα διαψεύσει.
Ναι κ.Ελευθέριε. Αποκόμισα τη γνώμη ότι οι κυβερνήσεις του Γ.Παπαδοπούλου 1967-1973(και όχι 1974 όπως πολλοί ψευδώς και παραπλανητικώς διαδίδουν) ΔΕΝ ευθύνεται την τουρκική εισβολή. Αντίθετα είχε ετοιμάζει πλήρες σχέδιο απόκρουσης ενδεχόμενης τουρκικής εισβολής με επωνυμία “Αφροδίτη 1973″(αποστολή αεροναυτικών δυνάμεων στο νησί) που ΔΕΝ εφαρμόστηκε τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974 και γιαυτό ευθύνονται ΑΛΛΟΙ. Αυτό που εσείς ισχυρίζεστε είναι το κυρίαρχο αφήγημα της λεγόμενης μεταπολίτευσης για να διώξει από πάνω της την ευθύνη ότι το 33% του κυπριακού εδάφους φαγώθηκε το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974. Επί Δημοκρατίας δηλαδή. Σας έγραψα και πιο πάνω να μάθετε να ακούτε και την άλλη άποψη και να μην έχετε έπαρση και αλαζονεία ότι τα ξέρετε όλα. Και κάτι τελευταίο. Από τα 8 χρόνια της αρχιεπισκοπίας του μακαριστού και της προσπάθειας του να αφυπνίσει την ελληνική κοινωνία με τα φλογερά κηρύγματα και τον πατριωτικό λόγο εσείς μείνατε σ’… αυτή τη δήλωση. Τι να πει κανείς…
Α, τώρα κατάλαβα! Αυτή που μάθαμε να λέμε επταετή δικτατορία στην Ελλάδα, θα πρέπει να τη χωρίσουμε στην εθνοσωτήρια περίοδο υπό τον καλό Γεώργιο Παπαδόπουλο και σε αυτή που οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου υπό τον αδίστακτο και σκοτεινό Ιωαννίδη που ανέτρεψε τον Νοέμβριο του 1973 τον πρώτο. Κι άσχημο ποιον θα βάλουμε σε αυτό το “western made in usa”?
Αν δεν ήταν όλη αυτή η τραγωδία με τη χώρα στον γύψο, τους βασανισμούς και το Κυπριακό, θα μπορούσε ίσως κανείς να την εκλάβει κι ως μια σπαγγέτι έκδοση: https://www.youtube.com/watch?v=JGhp3Nfhs8g
Αγαπητέ Ελευθέριε, απαντώ.
Το πρώτο στραβό της πηγής το διαπίστωσες και μόνος σου, όταν μας έδωσες την πληροφορία από εκεί, η οποία αποδείχθηκε λάθος. Ναι, ο ίδιος το είπε απαντώντας στην ερώτηση που είπα πριν. Άρα, η δήλωση δεν ήταν γενικής χρήσης για να τη χρησιμοποιούμε, όπως τη χρησιμοποίησες πιο πάνω, λες και είπε ότι δεν γνώριζε ότι είχαμε χούντα τότε. Είπε λοιπόν, αυθόρμητα και ειλικρινά ότι δεν γνώριζε περί βασανισμών. Και αυτό πράγματι ίσχυε για τον περισσότερο κόσμο. Ούτε άκουγε ο πολύς κόσμος ξένους σταθμούς.
Επίσης, ο Μπογιόπουλος δεν είναι και η πιο αξιόπιστη πηγή. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μία δική τους υποκειμενικότητα βέβαια. Τέλος πάντων, διάβασα το κείμενο και το σχολιάζω ως εξής
Είναι μάλλον ανιστόρητο να καταγγέλεται ο Δαμασκηνός. Ευτυχώς, δεν έχουν όλοι τις ίδιες ιδεολογικές αγκυλώσεις. Έτσι, για να τιμηθεί ο ρόλος του Δαμασκηνού στη σωτηρία πολλών εβραίων της Ελλάδος, θέσπισαν «βραβείο Δαμασκηνού». Αυτό απαντάει αυτομάτως σε όλα. Αναζήτηση σε βιβλία και πηγές θα δώσει λεπτομέρειες για τη δράση και το έργο του.
https://www.ekirikas.com/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85/
Την ανακοίνωση του Αγίου Όρους δεν την αμφσβητώ. Επ’ ουδενί όμως δεν βγάζω τα συμπεράσματα που ίσως βγάζουν άλλοι. Το Άγιο Όρος έχει ζωή αιώνων και θα συνεχίσει να έχει. Κράτη μπορεί να διαλύονται και να δημιουργούνται, αυτοκρατορίες μπορεί να διαλύονται και να δημιουργούνται, αλλά το Άγιο Όρος ήταν, είναι και θα είναι εκεί.
Πάμε παρακάτω. Η «Ζωή» ήταν μία «παραθρησκευτική οργάνωση», με προτεσταντικές δομές, δηλαδή με δομές που δεν είναι της ώρας να αναλυθούν. Η ουσία είναι ότι η Ζωή τη δεκαετία του 1960 ήταν περίπου όπως το ΚΚΕ εσωτερικού στα τέλη της δεκαετία του 1970 (και ίσως το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980). Ως προς τι; ως προς τη μαζικότητα. Ήτανε πολύς κόσμος στη Ζωή τότε και υπήρχε πράγματι μεγάλη επιρροή. Τα συμπεράσματα από κει και πέρα είναι λίγο εύθραυστα, όπως εύθραυστο και επιπόλαιο συμπέρασμα είναι κάθε γενίκευση.
Όσο για τις σχέσεις των δικτατόρων με την Εκκλησία, το πρόβλημα ξεκινάει από το τι εννοούμε «Εκκλησία». Η χούντα λοιπόν όταν ανέλαβε βρήκε μία εκκλησιαστική εξουσία. Αρχιεπίσκοπος ήταν ο Χρυσόστομος Β. Τι έκανε; τον ξήλωσε. Ξήλωσε όλη τη Σύνοδο και έφτιαξε δική της, αριστίνδην. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Ιερώνυμος είχε εκπαραθυρωθεί. Οι Μητροπολίτες που έγιναν Μητροπολίτες έχασαν τις θέσεις τους (και όσοι απέμειναν, προσπαθούσαν να τις ξανακερδίσουν δικαστικά). Ορισμένοι από τους παλαιούς επανήλθαν. Γιατί να θεωρείται «Εκκλησία» κάποιος που «τα βρήκε» με την χούντα και όχι κάποιος που δεν ήταν αρεστός; Γιατί σχετικά με την Εκκλησία παίρνει η κοινή γνώμη με τόση ευκολία κάθε παρασπονδία, κάθε στραβοπάτημα ενός οιουσδήποτε ιερέα και το χρεώνει γενικώς στην «Εκκλησία» και δεν του καταλογίζει ατομικά το όποιο ατόπημα; Γιατί; Ας το σκεφτεί ο καθένας ξεχωριστά. Πάντως, όταν ένας γιατρός παίρνει φακελάκι δεν καταδικάζουμε την ιατρική επιστήμη, ούτε όλους τους γιατρούς συλλήβδην.
Ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τις σχέσεις της Εκκλησίας με τη χούντα θα βρεις εδώ
http://www.amen.gr/article/ekklisia-kai-21i-apriliou-wra-gia-mia-suggnwmi
Όσο για τον Χριστόδουλο, δεν ήταν βέβαια «αρχιγραμματέας» σε όλη τη διάρκεια της επταετίας. Ίσως έγινε προς το τέλος, δεν γνωρίζω ακριβώς πότε. Εσύ γνωρίζεις; Επί της ουσίας πάντως, το κρίσιμο είναι άλλο και ως προς αυτό προσωπικά θεωρώ ειλικρινή τη δήλωσή του ότι δεν γνώριζε για τους βασανισμούς της ΕΣΑ, ότι δεν άκουγε ξένους σταθμούς και ότι όλα αυτά τα έμαθε μετά. Εσύ δεν τη θεωρείς ειλικρινή; θεωρείς ότι αυθόρμητα σε ερώτηση στον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας όσο ήταν ο ίδιος Αρχιεπίσκοπος ρωτήθηκε για τα βασανιστήρια ώστε να κρύψει με ένα τέτοιο ψέμμα την γνώση του ή ίσως τη συνέργειά του; Εντάξει, άλλοι πιστεύουν και στα Ούφο. Ο καθένας ό,τι νομίζει. Ρώτα όμως και κανέναν άνθρωπο της ίδιας ηλικίας που θα είχε σήμερα ο Χριστόδουλος να θυμηθεί πότε άκουσε για πρώτη φορά για όλα αυτά και αν άκουγε ο ίδιος ξένους σταθμούς.
Ανδρέας.
Ανδρέα,
καλή η προσπάθειά σου, αλλά ανεπαρκής και δεν με πείθει.
Δεν μιλάμε για έναν απλό ιερέα, αλλά γι’ αυτόν που κατόπιν ανήλθε στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, με τη γνωστή διεκδίκησή του να έχει λόγο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, ο οποίος επί Ιερώνυμου ήταν αρχιγραμματέας του. Και έθεσα το εξής απλό ερώτημα:
Όταν ο εκλεκτός της χούντας Αρχιεπίσκοπος, ομολογεί ο ίδιος στα απομνημονεύματά του για τις αναφορές που έφταναν στο γραφείο του για τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, μπορεί να πιστέψει λογικά κάποιος ότι ο αρχιγραμματέας του είχε άγνοια; Εγώ λέω ότι λέει ψέμματα, για να αποκρύψει, όχι μόνο απ’ τους δικούς του αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό του, την ένοχη σιωπή του αν όχι τη συνεργασία του με το καθεστώς.
Και νομίζω ότι η δική σου θεώρηση, δεν έχει να κάνει με λογική διεργασία αλλά με την πίστη, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση βρίσκει κακή εφαρμογή δυστυχώς.
Όσο για την ανακοίνωση του Αγίου Όρους, αν την βρίσκεις δικαιολογημένη, τι να πώ, σηκώνω τα χέρια ψηλά και παραιτούμαι κάθε περαιτέρω συζήτησης επί του θέματος.
Δηλαδή λες ότι ρωτήθηκε ως Αρχιεπίσκοπος στο ραδιόφωνο της Αρχιεπισκοπής για τα βασανιστήρια, ώστε να πει ένα ωμό ψεύδος, να πεί ότι είχε πλήρη άγνοια επειδή μελετούσε, ενώ στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν είχε άγνοια, αλλά είχε και συνεργασία με το καθεστώς. Χωρίς μάλιστα να γνωρίζεις πότε έγινε γραμματέας, πότε έγινε αρχιγραμματέας και τι σημαίνει αυτό.
Και αυτό είναι η «λογική διεργασία» που δεν έχει σχέση με κανενός είδους «πίστη».
Μάλιστα. Τώρα κατάλαβα.
(Δεν είπα ότι είναι δικαιολογημένο τίποτα. Απλά έδωσα το περίγραμμα των συνθηκών και τη διάρκεια ζωής.)
@ admin
Το σύντομο άρθρο «Κύπρος: 43 χρόνια μετά την εισβολή» συνοψίζει εξαιρετικά τα σπουδαιότερα θέματα της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής για τη περίοδο που καλύπτει. Η λεπτομέρεια στην οποία αναφέρθηκα σχετικά με τα κίνητρα της θέσης των Κώστα Καραμανλή και Πέτρου Μολυβιάτη, θα μπορούσε ίσως, να αποτελεί μια απλή υποσημείωση στην όλη υπόθεση του σχεδίου Ανάν. Και όπως έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο μπορεί να είναι μια εύλογη εξήγηση, μια υπόθεση εργασίας, αλλά μέχρι εκεί. Εφόσον δεν υπήρξε ποτέ επίσημη σχετική δήλωση. Όσο λογική και να φαίνεται μια τέτοια εξήγηση σε ορισμένους, λόγω των ιστορικών εξελίξεων, τέτοια επίσημη δήλωση δεν θα μπορούσε να είχε γίνει ποτέ με βάση την θεωρητική και πρακτική μου εμπειρία στα περί πολιτικής.
Τώρα αν κάποιος θα επιθυμούσε να διερευνήσει σε βάθος τα συναισθηματικά κίνητρα της απόφασης του Κώστα Καραμανλή και του Πέτρου Μολυβιάτη (ο οποίος υπήρξε διπλωμάτης και στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή για δεκαετίες-πιθανόν και κατά την περίοδο των διαπραγματεύσεων Ζυρίχης-Λονδίνου), θα έπρεπε να διεισδύσει σε ανάλυση του τύπου Erik Erikson στις μελέτες του “Gandhi’s Truth” και “Young Man Luther”. Είναι τόσο δύσκολο να αποκρυπτογραφήσει κανείς «ψυχολογικά απωθημένα». Κατά τη γνώμη μου πάντα.
Από καθαρή σύμπτωση (δεν διεκδικώ κανενός είδους εύσημα) έτυχε να βρεθώ πολύ κοντά στο θέμα των διαπραγματεύσεων στην συνάντηση στο Μπούργκενστοκ της Λουκέρνης στις 23 Μαρτίου 2004. Προϊστάμενοι και συνάδελφοί μου από τον χώρο όπου εργαζόμουν ήταν παρόντες και συμμετέχοντες στα τεκταινόμενα. Όσα έμαθα ευχαρίστως τα συνεισφέρω στη συζήτηση:
Ο Κώστας Καραμανλής είχε μόλις εκλεγεί στις 7 Μαρτίου 2004, μόλις δυο εβδομάδες πριν τη συνάντηση. Η συνάντηση εκείνη, ήταν ίσως το μεγαλύτερο θέμα που αντιμετώπιζε η κυβέρνησή του μαζί με τις τεράστιες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των έργων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες τον Αύγουστο του 2004.
Οι Καραμανλής – Μολυβιάτης είχαν προετοιμασθεί κάνοντας επαρκείς συζητήσεις με τον Τάσσο Παπαδόπουλο και υπήρχε απόλυτη ταύτιση απόψεων. Το «νέο» σχέδιο Ανάν (5ο) που αιφνιδιαστικά παρουσιάστηκε στη Κυπριακή και Ελληνική Κυβέρνηση στο Μπούργκενστοκ, είχε αλλάξει και πάλι και οι νέοι όροι ήταν κατά πολύ δυσμενέστεροι για Ελλάδα και Κύπρο από αυτούς σε προηγούμενα «σχέδια». Στο Μπούργκενστοκ η συνεργασία των δυο πλευρών (Ελλάδας και Κύπρου) ήταν άριστη και είχε επιτευχθεί απόλυτη ταύτιση απόψεων και θέσεων. Το «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συνπαρίσταται» δεν ήταν υπεκφυγή από την Ελληνική πλευρά, αλλά η πλέον ισχυρή θέση με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως και διεθνή και πιο συγκεκριμένα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Κύπρος ήταν πλέον ανεξάρτητο κράτος μέλος της Ε.Ε. Δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερη διατύπωση των θέσεων των δυο κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περισσότερες λεπτομέρειες από πλευράς της Νέας Δημοκρατίας υπάρχουν στον σύνδεσμο:
http://www.newdemocracy.gr/index.php/site/article/to-oxi-toy-kwsta-karamanlh-sto-sxedio-anan-kai-h-stash-ths-elladas
Οι διεθνείς πιέσεις προς τους δυο ηγέτες, Τάσσο Παπαδόπουλο και Κώστα Καραμανλή υπήρξαν εντονότατες, εκβιαστικές, μέχρι εχθρικές. Αλλά η στάση των δυο ήταν απόλυτα συμπαγής και άντεξαν. Δεν έκαναν όπως τους είχε ζητηθεί δηλώσεις αποδοχής του σχεδίου. Αντίθετα εξέφρασαν επιφυλάξεις και άφησαν τα γεγονότα να κυλήσουν προς το δημοψήφισμα. Κατά το μεσοδιάστημα η συνεργασία και ο συντονισμός των δυο πλευρών παρέμεινε συνεχής και άψογος.
Επίσης, είμαι σε θέση να γνωρίζω από αξιόπιστες πηγές στην Ουάσιγκτον ότι διατέθηκαν σημαντικά κονδύλια για την προώθηση του σχεδίου και την εξασφάλιση μιας θετικής ψήφου στο δημοψήφισμα. Χωρίς αυτά και την στήριξη σχεδόν όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων σε Κύπρο (Αναστασιάδης, κλπ. ) και Ελλάδα (Σημίτης, Γ. Παπανδρέου, Μητσοτάκης-Μπακογιάννη, Συνασπισμός, δηλαδή σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, κλπ.), το ποσοστό του όχι μπορεί να ξεπερνούσε και το 90%.
Τέλος, να θυμίσω ότι οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις του τότε Έλληνα πρωθυπουργού και μελών της κυβερνήσεως του άρχισαν μετά την εξέλιξη στο Κυπριακό δημοψήφισμα, όπως επίσης και η αναγνώριση των Σκοπίων από την κυβέρνηση George W. Bush ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» την επομένη των Αμερικανικών εκλογών τον Νοέμβριο του 2004, μπορούν να χαρακτηρισθούν ως «pay back» [ανταπόδοση] προς την Ελληνική Κυβέρνηση για τη στάση της στο σχέδιο Ανάν.
Ευχαριστώ για τα σχόλια και την επαναφορά στο θέμα. Διάβασα τα σχόλια και το άρθρο και έχουμε την ίδια οπτική και αντίληψη για τα γεγονότα. Σε άρθρο 500 λέξεων μόνο να συνοψίσει κανείς μπορεί.
Θα ξαναδώσω το αφιέρωμα εκείνης της εποχής, το οποίο ελλείψει ευρύτερης διεισδυτικότητας του διαδικτύου το 2004, έπαιξε επάξια τον ρόλο του.
http://www.oxistosxedioanan.com
Η τύχη το έφερε, ο ανηψιός Κώστας από τη θέση του ως Έλληνα πρωθυπουργού, με τη στάση του αυτή σε αγαστή συνεργασία με τον τότε ηγέτη της Κύπρου Τάσο Παπαδόπουλο, να αντισταθμίσει εν μέρει την ντροπή της υπογραφής του μπάρμπα του, στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959, το βάρος της οποίας πληρώνει έκτοτε η Κύπρος.
Το ΟΧΙ αυτό του Τάσου Παπαδόπουλου, που ο ελληνικός Κυπριακός λαός ορθά στήριξε στο δημοψήφισμα του 2004, είναι που διασώζει μέχρι σήμερα το μαρτυρικό Νησί απ’ το να το έχει καταπιεί ολόκληρο η Τουρκία.
@ admin
Από την αρχή θεώρησα ότι είχαμε την ίδια οπτική και αντίληψη για τα συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά και γενικότερα για τα εθνικά θέματα, όπως παρουσιάζονται στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ. Και πάλι θα γράψω ότι εκτιμώ την δουλειά που γίνεται και κατανοώ την προσπάθεια, τον χρόνο και κόπο που απαιτείται. Γι’ αυτό προσπαθώ να μην διεκδικώ “δικαιώματα” στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ, όπως κάνουν καλοπροαίρετα πιστεύω μερικοί φίλοι σχολιαστές από την οπτική γωνία της “δημοκρατίας” και της “ελευθερίας της έκφρασης” – συνήθη επιχειρήματα των συν-Ελλήνων μας. Η θέση μου είναι ότι ο δημιουργός, αυτός που έχει την ευθύνη και κάνει την δουλειά θέτει και τους κανόνες.
Είδα στα γρήγορα το oxistosxedioanan πριν απαντήσω προηγουμένως και θα το ξαναδώ πιο προσεκτικά γιατί σίγουρα περιέχει πάρα πολύ υλικό.
Οι θετικές μου απόψεις για την στάση των Καραμανλή-Μολυβιάτη στο σχέδιο Ανάν δεν παραμένουν θετικές και σ’ άλλα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως την εντελώς άστοχη και βλαπτική παραχώρηση (από Καραμανλή-Μπακογιάννη) του ονόματος Μακεδονία για σύνθετη ονομασία χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα. Παγκόσμια διαπραγματευτική πρωτοτυπία. Τα δε περί βέτο στο Βουκουρέστι, παραμύθια. Βέτο ποτέ δεν μπήκε γιατί απλά είχε συμφωνηθεί εκ των προτέρων να μην τεθεί το θέμα στην ατζέντα. Αυτό όμως, μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε επόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ και τότε να δούμε αν η κυβέρνηση της εποχής θέσει βέτο…
Η τελική διευκρίνιση για να ενισχύσει την πρότερη θέση !
Μου κάνει πάντως μεγάλη απορία κι αλγεινή εντύπωση, κάτι που παρέλειψα στο προηγούμενο σχόλιο και δεν αντέχω να μην παρατηρήσω προτού φύγω για λίγες μέρες διακοπές – να φύγω Παναγιά μου, να πάω ν’αναβαπτιστώ στα γαλανά νερά του Αιγαίου, το οποίο βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι είναι αυτό που θα σώσει και πάλι την άμοιρη Πατρίδα μας – ότι ο Κωστάκης πήρε λέει από την Ελβετία τηλέφωνο τον Μίκη να ρωτήσει τη γνώμη του για το σχέδιο Ανάν και ο τελευταίος είχε αρχικά θετική γνώμη, την οποία άλλαξε τελευταία στιγμή, όταν τυχαία διάβασε μια ανάλυση του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου! Μα καλά κοτζάμ πρωθυπουργός της χώρας πάει σε κρίσιμες συναντήσεις που αφορούν μείζων και ζωτικό εθνικό θέμα με μηδενική προετοιμασία και χωρίς να συμβουλευθεί κάποιον στρατηγικό αναλυτή ή έστω έμπειρους διπλωμάτες κι αισθάνεται την ανάγκη να καταφύγει στην γνώμη του κατά τεκμήριο Πατριώτη, αλλά γνωστού για τις παλινωδίες και την αμετροέπειά του ψηλού;
Τουλάχιστον ο Τάσος Παπαδόπουλος – όπως κάπου κάποτε είχα διαβάσει και δεν έχω την ευχέρεια αυτή τη στιγμή να τεκμηριώσω – είχε λέει συμβουλευθεί τον Νίκο Λυγερό (στρατηγικό αναλυτή), ο οποίος είχε κάτσει και είχε μελετήσει τις κάπου πέντε χιλιάδες σελίδες του σχεδίου Ανάν και είχε απαντήσει στον Κύπριο Πρόεδρο, ότι τυχόν συναίνεσή του σε αυτό θα ήταν η καταστροφή της Κυπριακής Δημοκρατίας, και ο Τάσος ευτυχώς έπιασε σε βάθος το ζήτημα και με το περίφημο διάγγελμά του έδωσε την σωτήρια κατεύθυνση του ΟΧΙ στον Κυπριακό λαό. Ακούει κανείς να μας διαφωτίσει επ’ αυτού ή τα πάντα σ’αυτή τη χώρα λειτουργούν επι ποδός κι εκ του προχείρου;
@ Ελευθέριος
Στην ζωή υπάρχουν συγκυρίες, υπάρχουν επιλογές, υπάρχουν ευθύνες.
Το να λέμε ότι κάτι που μας αρέσει, ή κάτι που δεν μας αρέσει, ενώ είμαστε πολύ μακριά από το γεγονός, “το έφερε η τύχη”, δεν δυναμώνει την αξιοπιστία της θέσης μας.
Άγγελε,
η χρονική διαφορά στην ανάρτηση, λόγω του “moderation” σε μένα, δεν διευκολύνει τον διάλογο αλλά το προσπερνάμε.
Θα ήταν πιο γόνιμο για την συζήτηση, αν θα ήσουν σε θέση να απαντήσεις στο αμέσως προηγούμενο μη αναρτηθέν ακόμη σχόλιο, όπου θίγω για καταστάσεις, έτσι όπως παρουσιάζονται σε δικό σου σχόλιο, όπου τα πράγματα φαίνονται να παίζονται στην κυριολεξία πάνω σε μια κλωστή, ή σα μια ζαριά που ρίχνουμε στην τύχη κι όπως κάτσει, χωρίς καμιά προετοιμασία – τουλάχιστον από ελληνικής πλευράς, – χωρίς μελέτη, χωρίς σχεδιασμό κι επομένως χωρίς επιλογή.
Όσο για ευθύνη, άστο, ας μην το συζητάμε καλύτερα, δεν μου έρχεται στο μυαλό κανένας Έλληνας ηγέτης – πλην ίσως του Καποδίστρια – που να ανέλαβε ποτέ ευθύνη για τυχόν ζημιά που μπορεί να προκάλεσε στη χώρα που τάχθηκε να υπηρετήσει∙ Καθένας, λιγότερο ή περισσότερο, την αντιμετώπιζε σχεδόν σαν τσιφλίκι του.
Μπογιόπουλος: η επιτομή της “αντικειμενικότητας”, της “αμεροληψίας” . Το είδαμε με τα άρθρα του για το Κατίν. Ακόμη πιστεύει ο άνθρωπος ότι το έπραξαν οι …γερμανοί! Αυτός ο μητροπολίτης Λέρου στις 15/11/1999 που δεν είδε κείμενο αντάξιο της Ιεράς Συνόδου ποιος είναι; Δεν έχει όνομα; Μια παραπομπή; Μήπως εννοούσε τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην οποία ανήκει το νησί του; Τον Αθηναγόρα και την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Κων/πόλεως; Κι ο Αθηναγόρας (που τόσο σέβονται οι διάφοροι προοδευτικοί και φιλοοικουμενιστές) χουντικός;Μήπως αυτός ο Μητροπολίτης Λέρου , που δεν του άρεσαν τα κείμενα της Συνόδου, ήταν ο….. Νεκτάριος; Θέε μου συγχώρα με…
@ Ελευθέριος
Καλά είναι όταν διαβάζουμε κάτι να το σκεφτόμαστε, να χρησιμοποιούμε την κρίση μας και να προσπαθούμε όσο το δυνατόν να είμαστε “αντικειμενικοί”.
Αλλιώς, λοιπόν, το “διάβασα” εγώ το τηλεφώνημα στον Μίκη, αν όντως έγινε.
Ο Κώστας Καραμανλής ήθελε να επηρεάσει τον Χριστόφια είτε ενισχυτικά με τις προσπάθειες του Τάσσου Παπαδόπουλου, είτε γιατί ο Παπαδόπουλος δεν είχε τη δυνατότητα. Γι’ αυτό τον λόγο θεωρώ ότι επικοινώνησε με τον Μίκη Θεοδωράκη (και πάλι, αν το έκανε.) Τώρα όταν επιδιώκεις κάποιο αποτέλεσμα μέσω τρίτου, πρέπει να λάβεις υπ’ όψη σου την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα, την ψυχοσύνθεση του ατόμου. Ο Μίκης, Ελευθέριε, όπως είναι ευρέως γνωστό έχει κάποια “ιδέα” για τον εαυτό του. Άρα! Τι πιο αποτελεσματικός και κολακευτικός τρόπος από να του ζητήσεις τη γνώμη του για κάτι.
Μόνο ένας τελείως αδαής και εμπαθής θα ερμήνευε ένα τέτοιο συμβάν (αν συνέβη), πιστεύοντας ότι ο Κώστας Καραμανλής ήταν αμαθής και απροετοίμαστος για τον σχέδιο Ανάν και έψαξε τον Θεοδωράκη για να μάθει το θέμα και να πάρει συμβουλές…
Αλλά και πάλι … η εμπάθεια είναι κακός σύμβουλος. Καμιά φορά μας κάνει να πλάθουμε ιστορίες και ιστορίες για να ερμηνεύσουμε κάτι απλό. Έχω πιάσει τον εαυτό μου επανειλημμένα να πέφτω σ’ αυτή την παγίδα, ακόμη και σε σχόλια που έχω γράψει εδώ μέσα. Σ’ όλους μας συμβαίνει.
Για να τελειώνουμε είμαι σε θέση να σε διαβεβαιώσω απ’ όσα είχα μάθει ότι ο Κώστας Καραμανλής ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος για εκείνες τις συναντήσεις (με τη βοήθεια του πολύπειρου Πέτρου Μολυβιάτη) και απόλυτα συντονισμένος με τον Πρόεδρ της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο.
Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να απέδωσε ελλειμματικά, αλλά όχι εκεί.
@ Άγγελος Θεμελής
Την εμπάθεια πού την είδες; Ίσα-ίσα που αναγνώρισα στον Κώστα Καραμανλή την διαφοροποίησή του για το σχέδιο Ανάν, σε σχέση με όλο το υπόλοιπο κοινοβουλευτικό πολιτικό φάσμα πλήν ΚΚΕ, και αυτό ήταν θετικό γιατί ενεργούσε τη στιγμή εκείνη ως πρωθυπουργός.
Η στάση του εκείνη, δεν ξεπλένει βέβαια την ντροπή του μπάρμπα του με το διαρκές έγκλημα σε βάρος της Κύπρου για τη Συμφωνία της Ζυρίχης, αλλά ήταν τρόπον τινά μια αντιστάθμιση. Δεν έχω πρόβλημα να αποδεχθώ και την ερμηνεία σου για το τηλεφώνημα στον Μίκη. Πάλι καλά που πήρε αυτόν και όχι τον άλλο τον ψηλό, του οποίου δυστυχώς τη θέση για σύνθετη ονομασία, που να περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, υιοθέτησε η κυβέρνησή του και μάλιστα με την ουσιαστική προσθήκη της ρήτρας «ισχύει έναντι όλων» (erga omnes).
@ Παναγιώτης
Το θέμα μας δεν ήταν ο Μπογιόπουλος και όλα όσα αυτός αναφέρεται, αλλά η δήλωση του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου ότι την περίοδο της χούντας δεν έτυχε ν’ακούσει για βασανιστήρια κλπ. γιατί διάβαζε.
Και στη δήλωσή του αυτή, είτε ψεύδεται για να καλύψει την ένοχη σιωπή του αν όχι τη συνεργασία του με το χουντικό καθεστώς, είτε λέει την αλήθεια, πράγμα που τον τοποθετεί στο επίπεδο ενός απολιτίκ ιδιώτη (το αγγλικό “idiot” είναι μια ακόμη ελληνική λέξη, έχουσα ρίζα στην αρχαία Ελλάδα), τη στιγμή που ο Αλέξανδρος Παναγούλης, ο Σπύρος Μουστακλής και τόσοι άλλοι, βασανίζονταν άγρια ή μέναν παράλυτοι στα κολαστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ για τις ιδέες και για την αντιδικτατορική δράση τους, διαλέγετε και παίρνετε.
Σας προτείνω δε, αν βρίσκεστε οπουδήποτε κάπου κοντά σε θάλασσα, μιας και βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, να πάτε να βουτήξετε το κεφάλι σας στα νερά μπας και ξεπλύνουν αυτές τις αραχνιασμένες ιδέες που κουβαλάτε. Καλά μπάνια!
@ Ελευθέριος
Με τη φράση πιο πάνω: “Μόνο ένας τελείως αδαής και εμπαθής . . .”
Απευθυνόμουν στην “υφήλιο”, όχι προσωπικά σε σένα … απλά συντακτικά δεν μου βγήκε σωστά… ελπίζω έτσι να το κατάλαβες !
Α.