Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ως αξιολογία των ακριτικών σημείων

Μια σαλτσα εννοιων οπως καμπυλη Γκαους, κατανομη Παρετο για να ψαρωσουν οι μη σχετικοι για να δηλωθει στο τελος το αυτονοητο. Η παρακμη της σκεψης?

Μια ακόμη εξαιρετική επιστημονική προσπάθεια του κ. Ν. Λυγερού, για να μπερδευτούμε, να προβληματιστούμε ή μήπως και γιατί όχι να τρελαθούμε!!!
Πάντως, κατανοώ ότι φρονίμως ποιών, ο κ. Λυγερός, περίμενε να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός που είχε ξεσηκωθεί τελευταία με την ΑΟΖολαγνεία και με την λιτή του ανάλυση(!!!), βάζει τέλος, μιας δια παντός, στην επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε από νομικούς, διεθνολόγους, οικονομολόγους, στρατηγικολόγους, δημοσιολόγους, καιλοιπολόγους, που είχαν χωριστεί σε ΑΟΖομάχους και ΑΟΖοκλάστες, λέγοντάς μας (ο κ. Λυγερός), πολύ απλά ότι με τα «μαθηματικά γνωρίζουμε τη σημαντικότητα των άκρων μιας οντότητας», οπότε καθαρίσαμε με την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Δηλαδή πλέον μπαίνουν τα πράγματα στην σωστή τους θέση. Το θέμα της ΑΟΖ λύνεται και μην ανησυχούμε γιατί λύνεται πολύ απλά μάλιστα, με τον μαθηματικό νοητικό τρόπο των παιγνίων της τοποστρατηγικής.Και αφού ο κ. Λυγερός άφησε στο πλάϊ την θεωρητική προσέγγιση για την σκόνη
του Candor που υπάρχει ανάμεσα στα ελληνικά νησιά,και τα διαγράμματα Voronoi που μας λύνουν την οριοθέτηση της χωρικής θάλασσας, προχωράει σήμερα στην διευθέτηση της ΑΟΖ με τα νοητικά του σχήματα της θεωρίας των μαθηματικών παιγνίων.
Εγώ βέβαια, μέχρι σήμερα, είχα την εντύπωση από όσα διάβαζα για πολλά χρόνια ότι η ΑΟΖ είναι θαλάσσια ζώνη η οποία οριοθετείται με νομικά κριτήρια και συμβατικές ή εθιμικές νομικές προδιαγραφές, με συμφωνία μεταξύ των ενδιαφερομένων Κρατών ή με προσφυγή τους- όταν δεν μπορούν να συμφωνήσουν- σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.
Τελικά όμως πλανιόμουν πλάνην οικτράν και την πάτησα και πήγαν χαμένα τα τόσα χρόνια σπουδών και εμπειρίας, αφού σύμφωνα με τα νοητικά μαθηματικά παίγνια του κ. Λυγερού, η ΑΟΖ μπορεί να οριοθετηθεί χωρίς να μπαίνει καθόλου στη μέση το διεθνές δίκαιο θαλάσσης.
Δηλαδή, μας λέει ο κ. Λυγερός, εφαρμόζοντας τα παίγνια των μαθηματικών μοντέλων, αφού εντοπίσουμε τα ακρότατα σημεία της ΑΟΖ, με τις «πολλαπλότητες του Riemann μέσω του μοντέλου της καμπύλης του Gauss»,και «χωρίς να προβληματιστούμε και να αναρωτηθούμε αν το μοντέλο της κατανομής του Pareto, το οποίο δίνει μεγαλύτερη σημασία στα άκρα, δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικό», το πρόβλημα (κατά τον κ. Λυγερό)εξηγείται λόγω της τοπικής προσέγγισης και οφειλεται στο ότι «Έχουμε συνηθίσει να εξετάζουμε τα νησιά μας έχοντας στο μυαλό μας τα 6 ΝΜ, τα 10 ΝΜ και τα 12 ΝΜ».
Καταλάβατε;;;;
Φυσικά! Από αυτά που γράφει ο κ. Λυγερός, καταλάβαμε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ όσο νομίζουμε, γιατί τα Κράτη που θέλουν να οριοθετήσουν την ΑΟΖ δεν χρειάζονται πλέον τους νομικούς κανόνες, αλλά νοητικά μαθηματικά, αφού το «πλαίσιο έχει φυσιολογικά επιπτώσεις στην τοποστρατηγική και μας προσφέρει δυνατότητες ερμηνείας του χώρου» και έτσι η θαλάσσια ζώνη της ΑΟΖ, οριοθετήθηκε πια στα νοητικά μας μαθηματικά παίγνια της τοποστρατηγικής!!!
Βέβαια εγώ, μετά τα παραπάνω απορώ γιατί έχω και μια ακόμη απορία;;;
Ρε γαμώτο,αν ήταν τόσο απλά τα θέματα οριοθετήσεως των ΑΟΖ με τα γειτονικά μας κράτη με εφαρμογή των μαθηματικών μοντέλων εφαρμόζοντας μάλιστα τον τύπο «π(200)2 τ. ΝΜ», που μας δίνει ο κ. Λυγερός, για την αξία που αποκτούν τα ακριτικά νησιά μας Καστελόριζο και Γαύδος, αφού από αυτόν τον τύπο τα δύο αυτά νησιά «αποκτούν έμφαση στην επιρροή τους και όχι μόνο στην ίδια τους την οντότητα», τότε γιατί δεν το λέμε αυτό στους Τούρκους για το Καστελόριζο και στους Λίβυους για την Γαύδο, ώστε να καταλάβουν επιτέλους πως θα γίνει η οριοθέτηση της ΑΟΖ;;; και ότι μάλιστα μπορεί να γίνει πολύ απλά, χωρίς ανερμάτιστους γύρους συνομιλιών;;; Και από την άλλη, γιατί να τρωγόμαστε και εμείς μεταξύ μας στα κανάλια και τις εφημερίδες, καθηγητές, ακαδημαϊκοί, πρέσβεις, δημοσιογράφοι, ειδικοί και ανειδίκευτοι, αφού τελικά, όπως λέει και ο κ. Λυγερός, τα πράγματα είναι τόσο πολύ απλά επειδή η αξιολογία κι όχι η αξιολόγηση ενσωματώνει τη δράση στο πλαίσιο της ύπαρξης;;; Με άλλα λόγια αφού κατά τον κ. Λυγερό, οριοθέτηση της ΑΟΖ συνδυάζει το ον με το έργο κι αναδεικνύει αυτό το φιλοσοφικό νοητικό σχήμα, ότι είναι (δηλαδή) το έργο που δημιουργεί το ον» γιατί να μην θεωρήσουμε ότι η ΑΟΖ μπορεί εύκολα να οριοθετηθεί;;;
Και μάλιστα επειδή μπορούμε να την οριοθετήσουμε τόσο πολύ εύκολα, τότε θα πούμε στους Τούκους και τους Λίβυους να μην τσακωνόμαστε γιατί μέσω της ΑΟΖ αποκτούμε και εμείς κάποιο οντολογικό νόημα ύπαρξης αφού η ΑΟΖ, ως έργο, μας δημιουργεί ως όντα!!! Βέβαια αν μας πάρουν στα σοβαρά ή βάλουν τα γέλια, σε αυτό δεν θα φταίει ο κ. Λυγερός αλλά… τα νοητικά παίγνια!!!
Παύλος Γ. Φωτίου

Στο σχόλιο “Submitted by κώστας (not verified) on Mon, 21/02/2011 – 13:50”.
Αγαπητέ συσχολιαστή κ. Κώστα.
Φυσικά ανέλαβα και φέρω το κόστος της γελοιοποιήσεώς μου, ειρωνευόμενος, όπως παρατηρήσατε, τα γραφόμενα υπό του κ. Ν. Λυγερού, με επίγνωση ότι μπορεί και να παρερμηνεύω όσα έχει γράψει, αφού είμαι ειλικρινώς αστοιχείωτος με τις μαθηματικές έννοιες και τα νοητικά σχήματα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας,για την σημασία που έχουν τα ακρότατα σημεία στην οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Και το κόστος της γελοιοποιήσεώς μου το αναλαμβάνω επειδή γνωρίζω τί είναι η ΑΟΖ, τί σημασία έχουν τα νησιά και οι βράχοι στην οριοθέτησή της, και πως οριοθετείται η ζώνη αυτή μεταξύ των Κρατών, και για αυτό ανέλαβα και την ευθύνη να γελοιοποιηθώ, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι η ΑΟΖ, δεν οριοθετείται με μαθηματικά αλλά με νομικά κριτήρια!!!
Τα μαθηματικά έρχονται ύστερα από την τελική απόφαση οριοθετήσεως να χαράξουν τις γραμμές στον χάρτη και ύστερα έρχονται και οι γεωγράφοι για να μας πουν ποιές είναι οι οριοθετικές συντεταγμένες που μπήκαν στον χάρτη, για να ξέρουν όλα τα Κράτη τί ανήκει και σε ποιό.
Τέλος,κατά την άποψή μου, όλο το άρθρο του κ. Λυγερού θα μπορούσε να συνοψισθεί σε δύο φράσεις όπου γράφει: α)”Με άλλα λόγια η ΑΟΖ δίνει την πραγματική αξία ενός νησιού, όπως είναι το Καστελόριζο ή η Γαύδος, διότι δίνει έμφαση στην επιρροή του και όχι μόνο στην ίδια του την οντότητα” και β)ότι τα ακριτικά σημεία δεν είναι ασήμαντες λεπτομέρειες.
Αλλά αυτά είναι πασίγνωστα και καθόλου πρωτότυπα ή καινοφανή για τους νομικούς, και συνεπώς όλα τα άλλα στοιχεία της αναλύσεως, είναι κατ’ εμέ φληναφήματα(ασχέτως εάν εσείς κ. Κώστα διαφωνείτε).
Δηλαδή, και για να το φέρω στην νομική του διάσταση το θέμα (αφού η ΑΟΖ μπορεί μεν να είναι θάλασσα, και να μετριέται σε ναυτικά μίλια, είναι όμως νομική έννοια), ο κ. Λυγερός έχει γράψει όλη του την ανάλυση, για να μας πει πως τα νησιά Καστελόριζο και Γαύδος, ως ακρότατα σημεία, αποκτούν σημασία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ όταν και μόνον όταν, προσδιοριστεί η επήρεια την οποία θα έχουν!!!
Μα, αυτή την επήρεια, κ. Κώστα, δεν την προσδιορίζουν τα μαθηματικά, ούτε τα θεωρητικά παίγνια, ούτε τα φιλοσοφικά νοητικά σχήματα, αλλά τα νομικά κριτήρια, που θα συμφωνηθούν από τα Κράτη ή θα ορισθούν από το διεθνές δικαιοδοτικό όργανο να εφαρμοστούν σε κάθε μια συγκεκριμένη περίπτωση.
Άρα, αν εσείς κ. Κώστα, καταλάβετε αυτό το τελευταίο, τότε δεν θα είστε αστοιχείωτος (αν και νομίζω από το ύφος του σχολιασμού σας ότι δεν πρέπει να είστε), ως προς την νομική έννοια της ΑΟΖ και την σημασία των νησιών, ενώ εγώ δυστυχώς θα εξακολουθώ να είμαι ως προς τα νοητικά φιλοσοφικά σχήματα και τα μαθηματικά παίγνια.
Παύλος Γ. Φωτίου

Προς Submitted by Ανώνυμος (not verified) on Tue, 22/02/2011 – 00:38.
Κύριε ή Κυρία, εγώ έχω γίνει κουραστικός;;; ή η τόση ανερμάτιστη και εν πολλοις ατεκμηρίωτη αθρογραφία για την ΑΟΖ ως πανάκεια;;;
Φαίνεται όμως ότι και εσείς παρακολουθείτε όλη αυτή την αρθρογραφία και δεν σας κουράζει. Παρά μόνο όταν εγώ αντιδρώ προσπαθώντας να φέρω το ζήτημα εκεί που ανήκει. Στο δίκαιο θαλάσσης. Δεν χω τις τεχνικές γνώσεις να βάζω συναγερμό για όσες δημοσιεύσεις γίνονται για την ΑΟΖ και τα άλλα εθνικά ζητήματα που έχουν σχέση με το δίκαιο θαλάσσης ή και το γενικό διεθνές δίκαιο.
Αν πάλι κ. Ανώνυμε, δεν σας αρέσουν τα σχόλιά μου ή έχετε κάποια άλλη επιχειρηματολογία,πολύ ευχαρίστως να τα συζητήσουμε αφού ο αξιοπρεπής ιστοχώρος του Αντίβαρου μας δίνει το βήμα.
Όσον αφορά την θεμιτή κριτική σας: “Και είναι και περίεργες οι απόψεις σας του ναι μεν αλλά και θα δούμε και δεν είναι ακριβώς όπως νομίζουμε και ζήτω που καήκαμε”, θα μου επιτρέψετε να διερωτηθώ αν είναι όντως περίεργες οι απόψεις μου και που και σε τί. Γιατί εάν τις έχετε καταγράψει είναι και σταθερές και αναλυτικές σε αρκετά σημεία, αλλά το σημαντικότερο, και τεκμηριωμένες, γι’ αυτό και οσάκις τις καταθέτω υπάρχει δυσκολία να αντικρουστούν.
Για την ΑΟΖ δεν θεωρώ φρόνιμο να γράψω για να μην κουράσω περισσότερο απ’ όσο όταν σχολιάζω.
Αν όμως θελήσετε ανατρέξτε στην ιστοσελίδα http://www.anixneuseis.gr/?p=4097, όπου θα αναγνώσετε και κάποια στοιχειώδη ανάλυσή μου για το θέμα (μάλιστα ο “Ινφόγνώμων” έχει δημοσιεύσει ομοίως το σχετικό μου άρθρο, όπου υπάρχει και αναταλλαγή απόψεων για την ΑΟΖ).
Θα χαιρόμουν να μου γράφατε εάν διαφωνείτε και γιατί η ΑΟΖ δεν είναι νομικό ζήτημα και εάν πιστεύετε ότι η επανάληψη των ίδιων απόψεων δεν αποτελεί στοιχείο της μάθησης, αφού και η ΑΟΖ έχει γίνει πλέον τόσο πολύ γνωστή και την έχουμε μάθει αλλά φοβούμαι και αυτό επιχειρώ με τις συνεχείς παρεμβάσεις μου να κάνω, να της αποκαταστήσω την νομική της αξία και σπουδαιότητα, όταν φυσικά η αρθρογραφία της την αποστερεί ή την διαστρεβλώνει.
Ευχαριστώ για τον σχολιασμό σας και δεν το παίρνω κατάκαρδα ότι μπορεί να είμαι και χαλασμένος τηλέγραφος αφού επαναλαμβάνω τις απόψεις μου με σταθερότητα επαγρυπνήσεως μην ακούμε γοητευτικές και πομπώδης εκφράσεις και καλλιεργούμε φρούδες ελπίδες και υποκύπτουμε στην αδιέξοδη αισιοδοξία για επίλυση ζητημάτων που δυστυχώς δεν είναι τόσο πολύ αισιόδοξη η λύση τους. Συγγνώμη εάν με εκλάβετε ως πεσσιμιστή, αλλά σκεφτείτε τί είναι προτιμότερο;; η αλήθεια στην ενημέρωση ή η απογοήτευση όταν έρθει το αποτέλεσμα;;
Φιλικά
Παύλος Γ. Φωτίου

Αγαπητέ συσχολιαστή κ. Κώστα.
Καταρχάς ευχαριστώ για την προσοχή που δώσατε στην απάντησή μου.
Καθόσον το «Αντίβαρο», μας δίνει την δυνατότητα, θα μου επιτραπεί λοιπόν να συνεχίσω την ανταλλαγή σκέψεων και απόψεων, αφού βλέπουμε ότι το ζήτημα δεν είναι γελοίο, αλλά χρειάζεται συζήτηση.
Μου έχετε γράψει τις ακόλουθες δύο παραγράφους: 1) «χρησιμοποιείτε μία ισοδυναμία (όταν και μόνον όταν) που δεν διακρίνω στο άρθρο του κυρίου Λυγερού. Διαπιστώνω αντιθέτως μία απλή συνεπαγωγή και μάλιστα ενδιαφέρουσας κατεύθυνσης» και 2) «Οι ισοδυναμίες ξέρετε, στα μαθηματικά, είναι αρκετά ανιαρές, λόγω στασιμότητας ή αεικινησίας, σε αντίθεση με τις συνεπαγωγές, οι οποίες οδηγούν σ’ ένα στόχο.
Υπάρχει πάντως και ο στόχος -για να μην αδικώ- της ισοδυναμίας».
Ως προς την πρώτη σας παράγραφο. Εγώ συμπέρανα αυτό που στην μαθηματική γλώσσα λέτε «ισοδυναμία» με την φράση μου «όταν και μόνον όταν», από τα γραφτά του κ. Λυγερού και ιδιαίτερα από την παράγραφό του “Με άλλα λόγια η ΑΟΖ δίνει την πραγματική αξία ενός νησιού, όπως είναι το Καστελόριζο ή η Γαύδος, διότι δίνει έμφαση στην επιρροή του και όχι μόνο στην ίδια του την οντότητα”.
Συνεπώς, εγώ κατάλαβα πως μόνο όταν αυτά τα νησιά γίνει αποδεκτό πως έχουν επήρεια, τότε έχουν σημασία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Και ναι, αν το κατάλαβα σωστά, αυτό ακριβώς συμβαίνει με την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Δηλαδή το πρόβλημα στην οριοθέτησή της (και εδώ θα πρέπει να μην εξαιρέσουμε την Υφαλοκρηπίδα όπου ισχύουν ομοίως τα ίδια), βρίσκεται στο εάν στις προς οριοθέτηση θαλάσσιες περιοχές παρεμβάλλονται νησιά και το πιο σοβαρό είναι αν αυτά είναι απομακρυσμένα από το ηπειρωτικό έδαφος, ή από άλλα νησιά ή από νησιωτικές συστάδες και σε ποιο Κράτος από τα δύο που θέλουν να οριοθετήσουν την θαλάσσια ζώνη, ανήκουν τα νησιά (και εδώ πάλι, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και τους βράχους από όλο το σκεπτικό της οριοθετήσεως, αλλά ας μην το πάμε παραπέρα γιατί θα ξεφύγουμε πολύ).
(Παρενθετικά παρακαλώ διαβάστε και αυτή την παρατήρησή μου: Οι οριοθετήσεις της Κύπρου με τα τρία Κράτη, Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο, έχουν γίνει στην μέση γραμμή των εκατέρωθεν ακτών ΕΠΕΙΔΗ δεν υπάρχουν ανάμεσα στα Κράτη, άλλες γεωφυσιογνωμίες στην θάλασσα. Σημειώστε επίσης ότι το ίδιο συμβαίνει και στην Μ. Θάλασσα. Και ο νοών νοείτω!!!)
Ως προς την δεύτερη παράγραφό σας.
Καίτοι αντιλαμβάνομαι με αυτά που γράφετε πως στην επιστήμη των μαθηματικών, άλλο είναι η ισοδυναμία και άλλο η συνεπαγωγή, και πως η τελευταία οδηγεί σε κάποιο στόχο, εγώ, άσχετος (και όπως σας είχα δηλώσει μάλιστα ευθαρσώς παραπάνω, και με επίγνωση, «αστοιχείωτος»), ως προς την μαθηματική ανάλυση και τα τοποστρατηγικά θεωρητικά νοητικά παίγνια, εξέλαβα πως, με αυτά που γράφει ο κ. Λυγερός για τις «πολλαπλότητες του Riemann», για το «μοντέλο της καμπύλης του Gauss» και το μοντέλο της κατανομής του Pareto», το οποίο όπως γράφει πάλι ο κ. Λυγερός «δίνει μεγαλύτερη σημασία στα άκρα», εξέλαβα λοιπόν ότι ο κ. Λυγερός, θέλει πάλι να μας πει με άλλο τρόπο, πως το Καστελόριζο και η Γαύδος, ως ακρότατα σημεία, αποκτούν μεγαλύτερη αξία και σπουδαιότητα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, όταν τους αποδοθεί πλήρης επήρεια.
Αν λοιπόν κ. Κώστα, αυτό αποτελεί και την έννοια της μαθηματικής συνεπαγωγής, τότε μπορώ να σας δηλώσω απερίφραστα πως, ΕΑΝ στα υπόψη νησιά δοθεί πλήρης επήρεια τότε ΝΑΙ, ο εθνικός μας στόχος έχει επιτευχθεί στο ακέραιο!!! Αλλά;;; εδώ βάλαμε ένα υποθετικό «εάν». Το οποίο υποθετικό «εάν» στα μαθηματικά νομίζω θέλει να σημαίνει παραδοχή για προχωρήσουμε και να λύσουμε το πρόβλημα. Αυτό όμως το «εάν», δυστυχώς, δεν μπαίνει και δεν χρησιμοποιείται διόλου στο δίκαιο θαλάσσης.
Συνεπώς, κ. Κώστα, μπορεί να έγραψα την φράση «όταν και μόνον όταν» χωρίς να ήξερα αν στα μαθηματικά δηλώνει «ισοδυναμία», αλλά ως συλλογιστική φράση στο κείμενό μου, που ήθελε να δηλώνει κατηγορηματικό λόγο. Γι’ αυτό και έγραψα μάλιστα ότι, κατ’ εμέ, η όλη ανάλυση του κ. Λυγερού συνοψίζεται στην επήρεια που θα προσδιοριστεί στα νησιά Καστελόριζο και Γαύδος, ως ακρότατα σημεία. Και το έγραψα, επειδή ξέρω ότι αυτή την επήρεια, δυστυχώς δεν την προσδιορίζουν μαθηματικοί τύποι, πολλαπλότητες, μοντέλα και καμπύλες, ώστε να μπορεί να διασφαλιστεί ενδεχομένως με την αξιοπιστία των μαθηματικών το αποτέλεσμα, αλλά εξαρτάται, και πάλι δυστυχώς, από νομικο-πολιτικούς παράγοντες (χωρίς βέβαια από εδώ να αφαιρέσω αλλά τους συνοψίζω στον όρο “πολιτικούς” και τρία άλλα στοιχεία:την οικονομικο-στρατιωτική ισχύ, την διπλωματική δεξιοτεχνία-ερείσματα και τέλος –και μην διαβαστεί παράξενα αυτό το τελευταίο- το «λάδωμα» των δικαστών, αν το θέμα της οριοθετήσεως φτάσει σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο).
Και εάν συνεπώς κ. Κώστα, κάνοντας πλέον λογοπαίγνιο, οι “ισοδυναμίες” των μαθηματικών μπορεί να είναι ανιαρές, όπως μου γράψατε,πιστεύω πως με την “συνεπαγωγή” που γίνεται με αυτή την ανταλλαγή σχολίων, μπορούμε να επιτυγχάνουμε τον στόχο μας: να υπάρχει ενημέρωση, να γίνεται καλοπροαίρετη συζήτηση, να ασχολούνται οι μαθηματικοί με τα μαθηματικά, οι γεωλόγοι με την γεωλογία, οι γιατροί με ιατρικά, κ.λ.π. κ.λ.π., και φυσικά όταν τα εθνικά ζητήματα γίνονται μαξιλάρι για αυτοπροβολή και προσδοκίες.
Παύλος Γ. Φωτίου

“Στο σχόλιο Submitted by κώστας (not verified) on Thu, 24/02/2011 – 14:37”.
Κύριε Κώστα,
Οι διαπραγματεύσεις οριοθετήσεως μεταξύ των Κρατών για τις θαλάσσιες ζώνες ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα, καταρχάς καταλήγουν στην υιοθέτηση της μέσης γραμμής όταν δεν υπάρχουν νησιά ή βράχοι. Εάν υπάρχουν, τότε πρέπει τα Κράτη να κάνουν παραδοχή ποσοστού επήρειας για κάθε νησί ή νησιωτικό σύμπλεγμα καθώς και να συμφωνήσουν εάν κάποιοι και ποιοι βράχοι μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση, ή έχουν από μόνοι τους οικονομική ζωή ώστε και αυτοί οπουδήποτε και αν βρίσκονται να έχουν δικαίωμα στις θαλάσσιες ζώνες.
Φερ’ ειπείν, το 1977, στην συμφωνηθείσα μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας Υφαλοκρηπίδα, στα νησιά Οθωνοί και Ερεικούσα, δόθηκε επήρεια 2/3, και η γραμμή που χαράχτηκε δυτικά της Κέρκυρας(εδώ χρειάστηκε η βοήθεια των μαθηματικών, των γεωμετρών και των γεωγράφων), ήρθε ανατολικότερα της μέσης γραμμής δηλαδή προς την Κέρκυρα (ευτυχώς σε αυτή την περιοχή δεν υπάρχει πετρέλαιο, αλλά βορειότερα στην Υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας – που τελικά η οριοθέτησή της έμεινε σε εκκρεμότητα κυρώσεως από την Αλβανία- όπου έχει εντοπισθεί κοίτασμα αμφιβόλου όμως δυνατότητος οικονομικής εκμεταλλεύσεως).
Το ΔΔΧ το 2009, στην υπόθεση «Snake (Serpent) Island» μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας, δέχτηκε ότι το υπόψη ουκρανικό νησί είναι βράχος και του έδωσε 12νμ ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα (όση δηλαδή νομίμως δικαιούται κάθε βράχος ως χωρική θάλασσα!!!), και έτσι στην τελική χάραξη ευνοήθηκε η Ρουμανία
(βλέπε και http://www.icj-cij.org/docket/files/132/14985.pdf).
Επίσης, το 1979 στην υπόθεση Anglo-French Channel Arbitration, νησιά Αγγλικής κυριαρχίας που βρίσκονται στην θάλασσα της Μάγχης, αλλά κοντά στις Γαλλικές Ακτές, εγκλωβίστηκαν σε Υφαλοκρηπίδα της Γαλλίας και τους δόθηκαν 12νμ περιμετρικής θαλάσσιας περιοχής ως Υφαλοκρηπίδα της Αγγλίας.
Στην συνέχεια για τα ερωτήματά σας:
1)- έχετε διαπιστώσει κάποιο παράδειγμα σε παγκόσμια κλίμακα ότι η ΑΟΖ εξαρτήθηκε από την οικονομία ή την στρατιωτική ισχύ δύο κρατών;
>>> π.χ. αν δούμε την υπόθεση του Κόλπου Μέην μεταξύ Καναδά και ΗΠΑ, το Συμβούλιο Δικαστών (που συγκροτήθηκε το 1979 μέσω του ΔΔΧ και συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο Κρατών να προτείνει την χάραξη ΑΟΖ), το 1984, αφού καθόρισε την ίση απόσταση ως οριοθετική γραμμή, την μετατόπισε βορειότερα προς Καναδά ώστε τα ¾ της πλούσιας σε αλιεύματα περιοχής Georges Bank, να ανήκουν στις ΗΠΑ.
(Δείτε και http://mainelaw.maine.edu/academics/oclj/pdf/vol14_oclj_73.pdf, με πολύ καλή ανάλυση πολλών περιπτώσεων οριοθετήσεως θαλασσίων ζωνών από διεθνή δικαιοδοτικά όργανα).
2) – έχετε διαπιστώσει ότι παρακάμφθηκε το Διεθνές Δίκαιο Θάλασσας, προς όφελος τού οικονομικά ή στρατιωτικά ισχυρότερου;
>>> καταρχάς δεν παρακάμπεται ποτέ το διεθνές δίκαιο θαλάσσης, αλλά έχει «εφευρεθεί» η νομική αρχή της «ευθυδικίας», ώστε να αποδίδεται κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δίκαιο αποτέλεσμα , όπως π.χ. στην υπόθεση Υφαλοκρηπίδας μεταξύ Λιβύης και Μάλτας το 1985, όταν το ΔΔΧ μετακίνησε την μέση γραμμή προς την πλευρά της Μάλτας (επικαλούμενο κάποιους εξωνομικούς λόγους για να εφαρμόσει την παραπάνω αρχή).
3)- διαπιστώνετε ότι μεταξύ Ελλάδας/Κύπρου και μεταξύ Ελλάδας/Αιγύπτου απαιτείται προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο;
>>> α) μεταξύ Ελλάδος – Κύπρου δεν θα απαιτηθεί, ενώ β) μεταξύ Ελλάδος – Αιγύπτου απ’ ότι ξέρω, οι συζητήσεις τελματώθηκαν με ευθύνη των Αιγυπτίων και αν δεν προσέλθουν σε νέο γύρο (και όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα η πολιτική κατάσταση στην χώρα αυτή, δεν διαφαίνεται πολύ σύντομα), και εάν φυσικά η περιοχή έχει οικονομικό ενδιαφέρον, μοναδική λύση δίδεται από διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.
(Σημειώστε εδώ την εξής βασική παράμετρο: Για να διαπιστωθεί ότι υπάρχει οικονομικό ενδιαφέρον, ευνόητο είναι να απαιτούνται έρευνες. Ενώ λοιπόν, έρευνες μπορούν να γίνουν από πλευράς μας σε θαλάσσιες περιοχές που θεωρούμε ότι ανήκουν αδιαμφισβήτητα στην Ελληνική Υφαλοκρηπίδα, γιατί το δικαίωμα των ερευνών μας ανήκει ab initio και ipso facto και δεν χρειάζεται προηγουμένως η οριοθέτησή της, τέτοιες έρευνες δεν μπορούν να γίνουν για την ΑΟΖ επειδή σε αυτήν τα δικαιώματα και της ερεύνης και της εκμεταλλεύσεως ασκούνται μετά την οριοθέτησή της και η ενδεχόμενη απλώς εξαγγελία της δεν τα ενεργοποιεί. Αυτό το σχόλιο έρχεται για αν διευκρινίσει και πολλά άλλα θέματα που τελευταία έχουν αναλυθεί στρεβλά).
Συνεπώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι και ο κ. Λυγερός με την ανάλυσή του, δεν μας προσφέρει λύσεις ή απόψεις με νομικές παραμέτρους αλλά μπορεί να μας δίνει νοηματική αξία στα ακρότατα σημεία -νησια και βράχοι- που επηρεάζουν τις περιπτώσεις οριοθετήσεων, αλλά η ουσία δεν είναι μαθηματική.
Πιστεύω να σας απάντησα ενδεικτικά.
Παύλος Γ. Φωτίου

Στον σχολιασμό Submitted by κώστας (not verified) on Sat, 26/02/2011 – 16:20.
Κύριε Κώστα
Να ξεκινήσω με την προτελευταία παράγραφο του σχολιασμού σας και να σας τονίσω ότι δεν συζητώ τα νομικά ζητήματα με πολιτική σκέψη. Από την άλλη πλευρά συμμερίζομαι ότι οι νομικές μας εκκρεμότητες μπορεί να επηρεάζονται από την πολιτικο-διπλωματική τους διαχείριση (όπως σας έχω γράψει παραπάνω).
Η άποψή σας: «…οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι,η στήριξη αυτή δεν είναι λευκή επιταγή ούτε θα ολισθήσουμε στη θέση ισορροπιστή μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών της γείτονος», με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Παράλληλα, να λάβετε υπόψη ότι,αρνούμαι κατηγορηματικά να δεχτώ ότι έβαλα ποτέ πλάτη σε πολιτική ή σε σκοπιμότητα του είδους που περιγράφετε, όταν για πάρα πολλά χρόνια είχα την τιμή να διαχειριστώ εθνικά ζητήματα, με κύριο μέλημα την τεκμηριωμένη για κάθε περίπτωση επιχειρηματολογία βασισμένη στο δίκαιο θαλάσσης και το γενικότερο δημόσιο διεθνές δίκαιο. Όμως είναι ευνόητο πως για την μελέτη και τεκμηρίωση των εθνικών απόψεων είναι αναγκαίο να γίνεται σε βάθος ανάλυση όλων των στοιχείων που νομικά υπεισέρχονται και τα επηρεάζουν,ώστε να μπορεί να στηριχθεί βασίμως κάθε αντεπιχείρημα.
Παρακαλώ επίσης,να διαβάζετε τον σχολιασμό μου με μοναδικό κριτήριο ότι επιχειρώ να φέρω αυτά τα ζητήματα στο σωστό κατά την άποψή μου νομικό πλαίσιο,όπου κατά την γνώμη μου ανήκουν, και να παραθέτω τεκμηριωμένα στοιχεία για ενημέρωση,ώστε να μην συμβαίνει όπως έχω τονίσει,παραπληροφόρηση και να μην καλλιεργούνται φρούδες ελπίδες και αδιέξοδη αισιοδοξία,όπως έχω περιγράψει σε προηγούμενα σχόλιά μου για την ΑΟΖ.
Τα σχόλια και η ενημέρωση,δεν επιδιώκουν κ. Κώστα,να αλλοτριώσουν την άποψή σας,εφόσον πιστεύετε πως η ΑΟΖ είναι αυτή που χρειάζεται η πατρίδα μας για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τους θαλάσσιους και υποθαλάσσιους πόρους.
Εάν την άποψή σας την έχετε αποκρυσταλλώσει με βάση το διεθνές δίκαιο, θα σας παρακαλούσα:
1)να μου δώσετε εκείνα τα επιχειρήματα που θεωρείτε ότι υποστηρίζουν πως η ΑΟΖ πλεονεκτεί σε σύγκριση με την Υφαλοκρηπίδα, 2)γιατί πιστεύετε ότι είναι πιο εύκολη η οριοθέτησή της ΑΟΖ έναντι της δεύτερης;;3)τί σας κάνει να πιστεύετε ότι θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τον βυθό και το υποθαλάσσιο υπέδαφος διαφορετικά ή πιο γρήγορα, ή πιο αποτελεσματικά με την ΑΟΖ;;4)επίσης έχετε πεισθεί ότι, εξαγγέλλοντας την ΑΟΖ δηλαδή η μονομερής διακήρυξη από πλευράς μας μας προσφέρει νομικό πλεονέκτημα ή αυτόματη κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας;;5)πως τεκμηριώνετε ότι, με την απλή διακήρυξη μπορούμε να ασκήσουμε ακόμη και το απλούστερο εξ αυτών που είναι η απλή έρευνα;;6)θεωρείτε ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τους πόρους της χωρίς να την οριοθετήσουμε;;7)νομίζετε ότι τα ζητήματα αλιείας υπολείπονται ενδιαφέροντος,όταν οι έλληνες αλιείς μπορεί να αποστερηθούν περιοχές που προηγουμένως αλίευαν αφού πλέον, μετά την οριοθέτηση ΑΟΖ στις περιοχές μας,δεν θα υπάρχει πουθενά ανοικτή θάλασσα;;
Εκτός τέλος εάν έχετε πεισθεί -και διερωτώμαι από τι;; – ότι,είτε μέσω διαπραγματεύσεων είτε με δικαστική διευθέτηση θα δικαιωθούν όλοι μας οι στόχοι.
Όσον αφορά την οριοθέτηση Ρουμανίας – Ουκρανίας,εγώ δεν διάβασα έτσι στην συλλογιστική του δικαστηρίου, το οποίο δεν αναγνώρισε το “Φιδονήσι” ως νησί, αλλά ως βράχο και μάλιστα δεν αποδέχτηκε ούτε το κριτήριο της δυνατότητας να συντηρήσει ανθρώπινη διαβίωση ή να έχει ως βράχος από μόνος του οικονομική ζωή, όπως θέλει το άρθρο 121(3), για να του αναγνωρισθεί δικαίωμα σε ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα.
Αλλά τέλος πάντων, το τι αποφάσισε εκεί το δικαστήριο,έχει μόνο διδακτικό χαρακτήρα,ως παράδειγμα της νομικής συλλογιστικής των δικαστηρίων,όπως και τα άλλα παραδείγματα που σας ανέφερα στον προγενέστερο σχολιασμό μου, αφού το ίδιο το ΔΔΧ,έχει αποφανθεί πως καμία προηγούμενη διευθέτηση που έχει κάνει,δεν αποτελεί δεδικασμένο και νομολογία την οποία οφείλει να ακολουθεί,γιατί την κάθε μια περίπτωση την εξετάζει και την θεωρεί ως μοναδική (unicum).
Όμως, έχετε κάνει και κάποιες άλλες σημαντικές παρατηρήσεις που νομίζω ότι θα πρέπει να εστιάσω την απάντησή μου παρακάτω. Γράφετε:
1)«Εν πάση περιπτώσει, κατά την άποψή μου, οφείλουμε -καταρχήν- να διακηρύξουμε την ΑΟΖ μας και όποιος διαφωνεί, ας βρει με τι τρόπο θα εκφράσει τη διαφωνία του.Αλλά, αν διαφωνεί η Τουρκία εν παραδείγματι,η διαφωνία αυτή μένει χωρίς αντίκρυσμα,όσο δεν αποδέχεται το διεθνές δίκαιο θάλασσας:δεν θα κάτσουμε να συνομιλήσουμε με παρανόμους».
>>> Δεν είναι έτσι τα πράγματα από νομικής πλευράς. Επειδή:
>>> Α)η μονομερής διακήρυξη δεν σημαίνει τίποτα και γι’αυτό δεν πρόκειται να αντιδράσει κανένας.
Οι αντιδράσεις θα υπάρξουν όταν αρχίσουμε έρευνες σε περιοχές που η Τουρκία θεωρεί ότι έχει νόμιμα δικαιώματα, και ακόμη περισσότερο, όταν αρχίσει προετοιμασία για να αναπτυχθεί εγκατάσταση εκμεταλλεύσεως. Και σημειώστε ότι και οι εταιρείες δεν αναλαμβάνουν τέτοιες εργολαβίες, όταν υπάρχουν προβλήματα μεταξύ των Κρατών. Τώρα, ποιες μεθόδους αντιδράσεως δέχεται ή ανέχεται το διεθνές δίκαιο, είναι θέμα που απαιτεί συζήτηση, γιατί οι νόμιμες ενέργειες – αντίδραση περιλαμβάνουν ευρύ φάσμα.
>>>Β)η Τουρκία, δεν φαίνεται με την πρακτική της να μην αποδέχεται το δίκαιο θαλάσσης,αφού εφαρμόζει όλες τις εθιμικού δικαίου προβλέψεις, ασκώντας τα εθιμικά δικαιώματα που της αναγνωρίζονται,μάλιστα με φροντίδα και επιμέλεια για τα συμφέροντα και ενδιαφέροντά της,και η ΑΟΖ αλλά και η Υφαλοκρηπίδα,είναι θεσμοί που έχουν εθιμική ισχύ,αυτό επίσης το κάνει και με την χωρική της θάλασσα.
>>>Γ)επειδή η ΑΟΖ και η Υφαλοκρηπίδα,όπως είπαμε είναι θεσμοί εθιμικού δικαίου,δεν είναι δυνατόν να μην καθίσουμε να διαπραγματευτούμε επειδή η Τουρκία παρανομεί σε άλλα ζητήματα. Ξέρετε το διεθνές δίκαιο δεν απορρίπτει συλλήβδην ένα Κράτος εάν παρανομεί (μπορεί να σας φαίνεται παράξενο, αλλά δυστυχώς έτσι είναι!!!). Επίσης,το εάν η Τουρκία παρανομεί σε άλλα ζητήματα (ανθρώπινα δικαιώματα,Κύπρος), νομίζω πως, καλό θα ήταν εμείς να επιδιώξουμε με την διπλωματία και την πολιτική μας να την οδηγήσουμε προς το ΔΔΧ και όχι σε επίλυση των ζητημάτων ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας με διμερείς διαπραγματεύσεις,γιατί τότε η Τουρκία θα πρέπει να αποδεχτεί την δικαιοδοσία του δικαστηρίου, οπότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου σε βάρος της (για τα παραπάνω στην παρένθεση θέματα).
Γι’αυτό άλλωστε και δεν συζητά από το 1974 την παραπομπή της Υφαλοκρηπίδας στο ΔΔΧ (δεν σας κρύβω μάλιστα,ότι δεν είναι ορατή ούτε και η προσφυγή,επειδή για να φτάσουμε στο δικαστήριο, πρέπει να συμφωνήσουμε σε «συνυποσχετικό» που το βλέπω αδύνατο.Συνεπώς κρίνω ότι,η καλλίτερη λύση,στις παρούσες συνθήκες είναι να μην υπάρξει λύση – εφόσον δεν διαθέτουμε τα διεθνή εκείνα ερείσματα που να μας ευνοούν).
2)Γράφετε: «Αν υπάρχει σκέψη -από πλευράς τους- η διαφωνία αυτή να εκδηλωθεί με “σκληρό” τρόπο, οφείλουμε να την προειδοποιήσουμε (ως φίλη και γείτονα χώρα) ότι σκέφτεται αυτοκαταστροφικά».
>>> Νομίζω πως εμείς,το καλλίτερο που έχουμε να κάνουμε είναι,όπως συνέβαινε τόσα χρόνια,να προβάλλουμε τις θέσεις μας στις συνομιλίες και επειδή δεν θα καταλήγουμε σε διευθέτηση,να επιμένουμε στην παραπομπή στο ΔΔΧ και όπως σας έχω περιγράψει και παραπάνω,η διαιώνιση των εκκρεμοτήτων,νομίζω πως δεν είναι βλαπτική των συμφερόντων μας, έως ότου να διαμορφωθούν καλλίτερες συνθήκες. Η βιασύνη είναι κακός σύμβουλος σε αυτά τα θέματα και οι γείτονες ξέρουν καλά ότι εμείς βιαζόμαστε πάντοτε και σε όλα χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό μακράς πνοής. Άλλωστε και πετρέλαιο και φυσικό αέριο να έχουμε σε αφθονία μπορεί να περιμένει την κατάλληλη εποχή για να μας αποδώσει τους καρπούς του, αφού αν υποθέσουμε πως μπορούσαμε να τα αντλήσουμε θα χρειαστούν 5-7 χρόνια προετοιμασίας μέχρι την στιγμή εκείνη.
Τώρα αν η Τουρκία σκέφτεται να «κερδίσει» σε διαπραγματεύσεις με όπλο την ισχύ της,συμφωνώ απόλυτα να της επισημαίνεται ότι «εάν επιθυμεί να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου,τότε προθύμως θα την ακολουθήσουμε»(το είχε πει ο Γ. Παπανδρέου το 1964)και θα πρέπει να δείχνουμε πως είμαστε αποφασισμένοι και γαία πυρί μειχθήτω!!!
3)Γράφετε: «Όσο για την Αίγυπτο……»
>>> Ναι, μέχρι να ξεκαθαρίσει το γεωπολιτικό τοπίο της περιοχής, δεν είναι δυνατόν να γίνουν συζητήσεις, γιατί δεν υπάρχει συνομιλητής.

Κύριε Κώστα, πιστεύω ότι σας έχω παραθέσει τις απόψεις μου σε όλα τα ζητήματα που έχετε θίξει και φυσικά δεν υποχρεούστε να μου απαντήσετε στα ερωτήματα που έθεσα τα οποία μπορεί να μην είναι ρητορικά, αλλά θεωρείστε τα ως τέτοια.
Παύλος Γ. Φωτίου

Στον σχολιασμό Submitted by κώστας (not verified) on Tue, 01/03/2011 – 23:14.
Κύριε Κώστα,βλέπω πως με μεγάλο ενδιαφέρον επιχειρούμε να διερευνήσουμε σε βάθος πολύπλοκα ζητήματα για την ΑΟΖ και με χαροποιεί ότι η συζήτηση μετά τις παρατηρήσεις σας,με κάνει να επανέλθω για να σας διευκρινίσω τις απόψεις μου,στα σημεία που έχετε θίξει σε απάντηση των ερωτημάτων μου.
Διατυπώνετε την άποψη:«δεν μηδενίζω την έννοια της υφαλοκρηπίδας έναντι της αοζ. Προτάσσω την έννοια της αοζ σε σχέση μ’ αυτήν της υφαλοκρηπίδας για έναν απλούστατο λόγο: είναι πιο πρόσφατη έννοια».
>>>>Δεν ξέρω πώς εννοείτε ότι η έννοια της ΑΟΖ προτάσσεται έναντι της Υφαλοκρηπίδας,με αιτίαση ότι είναι πιο πρόσφατη έννοια, αφού η ΟΑΖ δεν είναι καθόλου πρόσφατη νομική έννοια.
Εάν με την άποψή σας περί πιο πρόσφατης εννοίας,χωρίς να μηδενίζετε την έννοια της Υφαλοκρηπίδας,εννοείτε αυτό που έχει αναπτυχθεί από τον καθηγητή κ.Καρυώτη,ότι η ΑΟΖ έχει υπερκεράσει την Υφαλοκρηπίδα,προσωπικά διαφωνώ κατηγορηματικά.
Όμως,για την έννοια της ΑΟΖ ως πιο πρόσφατης, επιτρέψτε μου να σας δώσω συνοπτικά κάποιο σύντομο ιστορικό. Σημειώστε ότι,η έννοια της υπήρχε σε υβριδική μορφή από την δεκαετία του 1940,όταν κράτη της Λατινικής Αμερικής είχαν διακηρύξει Αποκλειστική Ζώνη Αλιείας,σε μέγεθος 200νμ,για την προστασία της φάλαινας,με σύγχυση μάλιστα με την χωρική τους θάλασσα,σε ίσο μέγεθος. Από το 1956,η Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ,επεξεργαζόταν τις ρυθμίσεις των πρώτων τεσσάρων διεθνών συμβατικών κειμένων, που ολοκληρώθηκαν(κατά την πρώτη διεθνή διάσκεψη για το δίκαιο θαλάσσης),το 1958 στην Γενεύη,και μία από αυτές που τα κράτη συμφώνησαν,ήταν η Σύμβαση περί αλιείας,η οποία έθετε τα πρωτόλεια της νομικής ζώνης αλιείας, χωρίς όμως συγκεκριμένο μέγεθος,αλλά με πρόνοιες συνεργασίας μεταξύ των κρατών. Διεθνείς τριβές και καταχρηστικά δικαιώματα αλιείας,υπήρχαν μεταξύ των κρατών και είχαν αχθεί ενώπιον του ΔΔΧ(υπόθεση Αλιείας βόρειας θάλασσας το 1951 μεταξύ Νορβηγίας – Αγγλίας, οι γνωστοί πόλεμοι του «μπακαλιάρου» μεταξύ Αγγλίας – Ισλανδίας από το 1950 έως το 1974). Όταν το 1973 συγκροτήθηκε η Τρίτη διεθνής διάσκεψη του ΟΗΕ,για ενιαία συμβατική ρύθμιση όλων των θεμάτων που έχουν σχέση με την θάλασσα και τους ωκεανούς,η οποία ολοκλήρωσε το 1982 την Σύμβαση του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης,είχε ωριμάσει και η ανάγκη για την ΑΟΖ και έτσι η σύμβαση περιέλαβε 15 άρθρα για αυτήν.Η νομική κατάσταση της ΑΟΖ συζητήθηκε en passant στο ΔΔΧ στην υπόθεση οριοθετήσεως της Υφαλοκρηπίδας μεταξύ Τυνησίας και Λιβύης το 1985,και το δικαστήριο γνωμάτευσε πως η ΑΟΖ έχει περάσει στον χώρο του εθιμικού δικαίου. Άρα,ΑΟΖ μπορεί να διεκδικείται και να οριοθετείται από όλα τα κράτη,ασχέτως εάν έχουν κυρώσει την Σύμβαση 1982,όπως έχει γίνει και με την Τουρκία στην Μ. Θάλασσα και το Ισραήλ με την Κύπρο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Περαιτέρω μου απαντάτε στα ερωτήματά μου ως εξής:
1. Η αοζ, όπως γνωρίζετε, συμπεριλαμβάνει υπέδαφος, νερό και αέρα. Πιο διευρυμένη έννοια οπωσδήποτε σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα.
>>>Σωστό, εκτός από τον αέρα που δεν τον περιλαμβάνει. Αλλά ότι περιλαμβάνει την επιφάνεια της θάλασσας και την θαλάσσια μάζα, αυτό δεν σημαίνει ότι πλεονεκτεί,αφού το ενδιαφέρον μας βρίσκεται στην εκμετάλλευση των πόρων του βυθού και του υποθαλασσίου υπεδάφους που τα περιλαμβάνει και η Υφαλοκρηπίδα. Αναφορικά μάλιστα με την εκμετάλλευση των ρευμάτων της θαλάσσιας μάζας της ΑΟΖ,σημειώστε ότι οι τεχνικές μέθοδοι για παραγωγή ενέργειας που θα μπορούσε να παρουσιάζει οικονομικό ενδιαφέρον,είναι και χρονοβόρος αλλά και υπερβολικά κοστοβόρος,ακόμη και για τα πιο τεχνολογικά ανεπτυγμένα κράτη.
2. Με την αοζ ξεπερνιέται το “κώλυμα” της τουρκικής ηγεσίας (ξεπερνιέται από την ίδια εννοώ) περί casus belli.
>>> Αν εννοείτε ότι μέσω της οριοθετήσεως της ΑΟΖ,οι Τούρκοι θα ανακουφιστούν από την αιτία πολέμου που τους αυτοπαγιδεύει σε σκληρή στάση απέναντι μας,δεν μπορώ να συλλάβω την συλλογιστική σας. Όπως είναι γνωστό η ΑΟΖ μετράται έξω από την Χωρική Θάλασσα, οπότε, αντιθέτως, η Τουρκία δεν μπορεί,φαντάζομαι,να αποδεχτεί πως θα προχωρήσει σε συζητήσεις οριοθετήσεως με ελληνική χωρική θάλασσα 12νμ (και αυτό φυσικά ισχύει και για την Υφαλοκρηπίδα, αλλά και εάν το ζήτημα και των σύο ζωνών αχθεί σε δικαστική επίλυση)
3. Δεν έχω δηλώσει ότι θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τον βυθό και το υποθαλάσσιο υπέδαφος διαφορετικά ή πιο γρήγορα, ή πιο αποτελεσματικά με την αοζ. Ούτε το αντίθετο έχω δηλώσει βέβαια.
>>>Η απάντησή σας εδώ με αιφνιδιάζει αφού το δεύτερο εδάφιό της μου αναιρεί την αρχική σας τοποθέτηση. Πάντως, η εκμετάλλευση των πόρων του βυθού και του υποθαλασσίου υπεδάφους είτε λέγεται ΑΟΖ είτε Υφαλοκρηπίδα, απαιτεί τον ίδιο χρόνο και τις ίδιες τεχνολογικές εργασίες και δαπάνη.
4. Η μονομερής (πώς αλλιώς άραγε να είναι;) διακήρυξη της αοζ μας,πράγματι πιστεύω ότι μας προσφέρει νομικό πλεονέκτημα: κάνουμε μία νόμιμη και νομική κίνηση. Ποτέ δεν θα χαρακτήριζα κάτι τέτοιο ως μειονέκτημα
>>>Καίτοι δεν είναι ζήτημα επί της ουσίας, επειδή εντοπίζω ότι σας ενοχλεί ως υπερβολική η έκφραση «μονομερής διακήρυξη»,αποσύρω τον επιθετικό προσδιορισμό «μονομερής». Παρά ταύτα στην διεθνοδικαιϊκή βιβλιογραφία χρησιμοποιούνται οι εκφράσεις: unilateral claims, unilateral declaration, αλλά επίσης και declaration, claim, proclamation, εναλλακτικώς για την ίδια νομική αξία. Έχω υιοθετήσει την φράση «μονομερής διακήρυξη» για έμφαση.
>>>Τώρα επί της ουσίας της παρατηρήσεώς σας. Πιστεύετε ότι η διακήρυξη της ΑΟΖ μας προσφέρει το νομικό πλεονέκτημα ότι κάνουμε κάτι νόμιμο. Φυσικά και είναι νόμιμο δικαίωμα η διακήρυξη, αλλά δεν παράγει νομικά αποτελέσματα, όπως σας είχα γράψει,αφού για να ασκηθούν τα προβλεπόμενα κυριαρχικά δικαιώματα,πρέπει προηγουμένως να οριοθετηθεί η ζώνη. Αντίθετα όπως επίσης σας είχα γράψει,η Υφαλοκρηπίδα και χωρίς να έχει οριοθετηθεί παρέχει στα κράτη δικαιοδοσία να ασκήσει το κυριαρχικό δικαίωμα της απλής έρευνας,πράγμα που δεν το παρέχει η ΑΟΖ, ούτε και αν ακόμη διακηρυχθεί.
5. Δεν συνέδεσα διακήρυξη και έρευνα. Αντιθέτως, οριοθέτηση με την Κύπρο, μας δίνει τα δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο θάλασσας.
>>>Πράγματι η οριοθέτηση με την Κύπρο ενεργοποιεί όλα τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, που,όπως λέτε,απορρέουν από το διεθνές δίκαιο θάλασσας. Το ζήτημα είναι να οριοθετηθεί (και εδώ ας μην προχωρήσουμε, καίτοι αν έχετε διαβάσει τα θέματα της ΑΟΖ, που έχουν αναρτηθεί στο «Αντίβαρο», αλλά και σε άλλες ιστοσελίδες, θα έχετε εντοπίσει με την ανταλλαγή απόψεων και σχετικές με το ζήτημα αυτό απαντήσεις).
Στο 6ο ερώτημά μου (θεωρείτε ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τους πόρους της χωρίς να την οριοθετήσουμε;;), απαντάτε: «όχι, με επιφύλαξη». Η επιφύλαξή σας δεν είναι κατανοητό σε τι συνίσταται. Αν συνδυάσουμε και την συζήτησή μας που έχει προηγηθεί,δεν φαίνεται πουθενά ότι,χωρίς την οριοθέτηση της ζώνης είναι δυνατή η εκμετάλλευση των πόρων της.
7. Δεν γνωρίζω τα ζητήματα αλιείας που αφορούν σε ανοιχτές θάλασσες.
>>>Για την αλιεία,παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:α)στις οριοθετημένες ΑΟΖ,η αλιεία υπό άλλων κρατών πλην των περικλείστων της περιοχής, απαγορεύεται,άρα για τους έλληνες αλιείς εκ των πραγμάτων θα περιορισθούν οι περιοχές αλιείας (και θα απολεσθούν ακόμη και περιοχές που προηγουμένως αλίευαν),β)η ΑΟΖ χαράσσεται και οριοθετείται έξω από την Χωρική Θάλασσα των κρατών(όπου επίσης απαγορεύεται η αλιεία υπό άλλων κρατών,ακόμη και των περικλείστων),γ)εάν λάβουμε υπόψη ότι η Ανοικτή Θάλασσα(εκεί η αλιεία ανήκει στις ελευθερίες χρήσεως των ανοικτών θαλασσών και είναι δικαίωμα που το απολαμβάνουν όλα τα κράτη), όταν οριοθετηθεί ΑΟΖ,βρίσκεται έξω από την ΑΟΖ και δεδομένων των αποστάσεων που υπάρχουν ανάμεσα στα κράτη στην Μεσόγειο(που είναι παντού μικρότερες των 400νμ, ώστε ένα κράτος να μην μπορεί να οριοθετήσει μονομερώς τα δικαιούμενα 200νμ),δεν θα υπάρχει πουθενά Ανοικτή Θάλασσα και άρα οι έλληνες αλιείς δεν θα έχουν περιοχές αλιείας όπου προηγουμένως αλίευαν ελεύθερα,δ)τέλος σημειώστε ότι αν αντιθέτως οριοθετηθεί Υφαλοκρηπίδα,η αλιεία δεν επηρεάζεται σχεδόν καθόλου.
Κύριε Κώστα, εάν μετά από αυτή την ανταλλαγή απόψεων, υπάρχουν σημεία που νομίζετε πως χρειάζονται συζήτηση, είμαι στην διάθεσή σας και ας ευχαριστήσουμε το “Αντίβαρο” που μας ανέχεται παρέχοντας το βήμα.
Παύλος Γ. Φωτίου