Tου Δημ. Σταθακόπουλου
Δρα κοινωνιολογίας της ιστορίας και
πολιτισμού ( οθωμανικής περιόδου)
Παντείου Πανεπιστημίου, δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, μέλους της Ένωσης Ευρωπαϊκών
Δικηγορικών Συλλόγων ( CCBE, Βρυξέλες ) –
Μουσικολόγου.
Τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ – «1821, γέννηση (γένεση) ενός έθνους/ κράτους» και ήδη
μετονομασθείσας σε «1821»
Τα ημαρτημένα ( άστοχα )
(
μέρος 8ο , εκπομπή της
15ης Μαρτίου 2011 )
“Το ξανακοίταγμα
και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας παρουσιάζει εκτός από επιστημονικό ενδιαφέρον
και ιδιαίτερη γοητεία. Μπορεί μάλιστα να παραγάγει έως και αριστουργήματα.
Αρκεί εκείνος που το επιχειρεί να διαθέτει εικονοκλαστικό πνεύμα και
ενσυναίσθηση. Δίχως συνδυασμό αυτών των δύο και ισορροπία μεταξύ τους, οι νέες
προσεγγίσεις μοιάζουν να έχουν βγει από την κοιλιά κάποιου ανερμάτιστου και
ημιμαθούς εφήβου. Ή μίας χολωμένης γριάς…”
Χ. Α.
Χωμενίδης/ συγγραφέας
Νομίζαμε ότι
φτάσαμε στο τέλος της πολυδιαφημιζόμενης σειράς του ΣΚΑΙ -1821, η γέννηση (γένεση) ενός έθνους/κράτους, που
μετονομάστηκε σε 1821, αλλά απ’ ότι πληροφορηθήκαμε θα υπάρξει και 9η ( με τις καλύτερες στιγμές της σειράς !! sic), αλλά και 10η με τα συμπεράσματα.
Σαφώς η εκπομπή υπερεκτιμήθηκε ( ακόμα και από έμενα στα σχόλιά μου για το 1ο
επεισόδιο). Δεν πρωτοτύπησε. Σίγουρα δεν ήταν αντικειμενική. Δεν ήταν
πλουραλιστική και διαλεκτική , δεν «φανέρωσε»
νέα βιβλιογραφικά στοιχεία και χ.φ αντιθέτως είχε έλλειμμα ή/ και απέκρυψε
ή παρερμήνευσε αυτά. Δεν
ξεκαθάρισε θέματα, αντιθέτως άφησε έλλειμμα δημιούργησε σύγχυση και συχνά οργή
. Είχε σαφώς αποδομητικό χαρακτήρα, στο όνομα της δήθεν «αλήθειας» ( ποιάς απ’ όλες
άραγε ; ) , ήταν μονοδιάστατη , μονοσήμαντη, με προειλημμένο προσανατολισμό
και με σαφώς «ρατσιστική» διάθεση κατά των αγωνιστών ( σίγουρα και κατά του ρόλου της
εκκλησίας για την οποία δεν ανέφερε
απολύτως τίποτα, παρά μόνον τα τυχόν
αρνητικά) ενώ μερικές φορές «χρησιμοποίησε/
εκμεταλλεύθηκε » ως άλλοθι
νομιμοποίησής της, την παρουσία
όντως αντικειμενικών καθηγητών/
σχολιαστών ( οι οποίοι ευτυχώς είχαν το θάρρος της
γνώμης τους και είπαν δημοσίως πολλά από τα ημαρτημένα της ), – ακριβώς για να επιβεβαιώσει με την εξαίρεση
αυτή -, τον κανόνα, που ήταν η
προειλημμένη αποδομητική θεσφατικού
χαρακτήρα άποψή της στα πλαίσια της δημόσιας ( μέσω τηλεόρασης ) αναμόρφωσης του ελληνικού λαού, αποκλείοντας φορείς
που σίγουρα λόγω παράδοσης και πηγών/ αρχείων είχαν « έννομο
συμφέρον» στην «οικοδόμηση» αυτής
της εκπομπής και όχι φυσικά στην διαφημιστική τους παρουσία στο «γυαλί»,
στερώντας τους τον λόγο και σφυρίζοντας δήθεν αδιάφορα να προσποιούνται
πως δεν ήξεραν τάχα ότι υπάρχει «Όμιλος
απογόνων αγωνιστών 1821» και πως δήθεν ουδέποτε έλαβαν επιστολές του
προσφοράς των αρχείων, πλην όμως scripta manent και απλώς εκτίθενται . Βεβαίως
η τηλεφωνική πρόσκληση που δέχτηκε ο
πρόεδρος του ομίλου κ. Κ.Πλαπούτας την 14 και 15 Μαρτίου 2011 για συμμετοχή στο
πάνελ της 10ης συμπερασματικής εκπομπής μόνον ως παρελκυστική θα
μπορούσε να θεωρηθεί και προφανώς έγινε
όχι από αγαθή αντικειμενική πρόθεση, αλλά για να νομιμοποιήσει ο όμιλος εκ των υστέρων την «αυθαιρεσία», πλην όμως φευ !!!
Στην εκπομπή, ο αληθινός ρόλος και η προσφορά του Κολοκοτρώνη κτυπήθηκαν
ανηλεώς και μαζί μ’ αυτόν όλοι οι
αγωνιστές που συμπορεύθηκαν μαζί του,
χαρακτηριζόμενοι με το νεολογισμό/ ποδοσφαιρικό όρο «οπαδοί» (sic ). Ο θετικός ρόλος της εκκλησίας έλλειψε παντελώς , όπως και η «παράδοση/
πολιτισμός/ δημοτικό τραγούδι » που
ναι μεν χαρακτηρίστηκαν – και
σίγουρα είναι – «χθόνια ζωοποιός
δύναμη», αλλά «σημάνθηκαν» με αρνητικό
πρόσημο , ως βαρίδια μη εκσυγχρονισμού μας και ως τέτοια τάχα πρέπει να εξαλειφθούν και αυτό θα γίνει με τον σπόρο της «αναμόρφωσής μας» σιγά σιγά ( σε
βάθος 20 -30 ετών), μεταξύ άλλων και με την νεόκοπη τηλεοπτικού είδους εκπαίδευσή μας, ούτως ώστε με την
πάροδο των ετών αυτών οι νέες γενιές να είναι ένας πλήρης «αναδομούμενος» – σε οποιοδήποτε νέο κοινωνικό μόρφωμα
εξυπηρετεί ποικίλους «αλλότριους» σκοπούς
– , κοινωνικός πολτός , κατοίκων ενός χώρου και
όχι Πολιτών της διαχρονικής αξίας ( καλής ή κακής δεν έχει σημασία ) Ελλάδας.
Όμως απ’ ότι διεφάνη – και ελπίζω αυτά τα ενστικτώδη
ανακλαστικά να λειτουργούν πάντα, ως
άλλο κρυφό σχολειό -, σχεδόν όλοι,
ή οι περισσότεροι αρνηθήκαμε την
τηλεοπτική «αναμόρφωσή μας», χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως δεν
νιώθουμε σύγχρονοι άνθρωποι , ενώ
μας ξαναδόθηκε η ευκαιρία να αναδιφήσουμε στις πηγές, να μιλήσουμε
και να διαφωνήσουμε μεταξύ μας, όμως
έτσι «κοινωνήσαμε κοινών τόπων» ως «πείσμονες», οι δε βιβλιοπώλες έκαναν χρυσές δουλειές, αφού
επώλησαν όλους τους «Παπαρρηγόπουλους» που είχαν στις
αποθήκες τους !!! Υπ’ αυτή την έννοια, η
εκπομπή μας έκανε καλό ( σ’ εμάς πνευματικής εγρήγορσης και σ’ άλλους
εμπορικό !! ) γι’ αυτό προσωπικά τους ευχαριστώ !!!
Όπως είχα
γράψει και στο 5ο
σχολιαστικό μου άρθρο: « Ελλάδα –
Τουρκία, πορείες «ενηλικίωσης» και « αναμόρφωσης » των λαών τους ( αφήνοντας
καθ’ υπαγόρευσιν οριστικά πίσω το ένθεν και ένθεν ιστορικό καταγεγραμμένο
παρελθόν τους) εν μέσω οικονομικής κρίσης. Οι πληθυσμοί των χωρών
ενηλικιώνονται συνήθως με κρότο,
βίαια, ορμητικά, και συγκρουσιακά ( Έλληνες και Τούρκοι το έκαναν μεταξύ τους ,
αλλά και στα εσωτερικά τους, ήδη από το 1071 μέχρι σήμερα). Σίγουρα οι σχέσεις μας με τη γείτονα χώρα
πρέπει να φτιάξουν και ει δυνατόν να τελειοποιηθούν, αυτό όμως δε θα γίνει με
την αλλοίωση των ιστορικών γεγονότων και προειλημμένων αναμορφωτικών και
αποφατικών επιστημονικών «τηλεοπτικού τύπου»
συμπερασμάτων. Δεν είναι τίμιο και για
τις δύο πλευρές γιατί θα έχουν στηριχθεί στο ψέμα . Οι τίμιες σχέσεις στηρίζονται στην αλήθεια, έστω και στην
αποδοχή της αλήθειας του άλλου. Οι τίμιες σχέσεις γνωρίζουν, δεν διαγράφουν (
καταγράφουν ) και δεν δηλητηριάζονται από το παρελθόν, κοιτούν καλόπιστα και
θετικά το παρόν και ατενίζουν ισότιμα, αξιοπρεπώς και αισιόδοξα το μέλλον, διαφορετικά χάνεται
η «αρχή της μεσότητας», του Αριστοτέλη και γεννάται ύβρις, για εμάς και τους
προγόνους μας ( έλληνες και τούρκους αντιστοίχως ) !!! Από
«αναμόρφωση» περνάμε εμείς, από «αναμόρφωση» πέρασαν ή και περνάνε οι τούρκοι,
με τη διαφορά ότι στην γείτονα οι έννοιες πατρίδα και κράτος ακόμα συνάδουν,
γι΄ αυτό στέκονται στα πόδια τους και μάλιστα ανασηκώνονται δυναμικά, σε
αντίθεση μ’ εμάς που οι έννοιες πατρίδα και κράτος ήταν εξ αρχής διακριτά χωριστές ή αντιπαλευόμενες και δεν
συνάδουν ( δυστυχώς
), εξ ού και οι παθογένειές μας».
Προσωπικά θα ήθελα να συνάδουν και όσο αυτό δεν γίνεται, μεταξύ των δύο
επιλέγω «Πατρίδα/ παράδοση», ως διαρκώς όμως εξελισσόμενη και προσαρμοζόμενη σύγχρονη έννοια και όχι ως μουσειακό ιδεολόγημα , θα μπορούσα δε
να την δω ( έως της δημιουργίας του
ελληνικού δέοντος κράτους ) να υπάρχει με διακριτά χαρακτηριστικά μέσα σ’
ένα Ευρωπαϊκό ομόσπονδο «κρατικό»
μόρφωμα.
Σε επίρρωση των απόψεών μας, ήρθαν να
συμπληρωθούν δύο αξιόλογα άρθρα στην «Καθημερινή
της Κυριακής/ 13.03.2011» , τον μεν πρώτο της κ. Τ.Καραϊσκάκη, το δε
δεύτερο του κ. Αγγ. Στάγκου, ενώ δεν θ’ αναφερθώ ειδικώς στο άρθρο του κ. Θ.
Βερέμη , στην ίδια εφημερίδα για το «έθνος»,
γιατί αφενός τα έχουμε ξαναπεί σε προηγούμενα σχόλια, αφετέρου αναφέρθηκε σε
πασίγνωστες έννοιες και γεγονότα, ενώ ειδικώς έχει απαντήσει προσφάτως με αρθρογραφία ο ακαδημαϊκός
ιστορικός κ. Κων/ νος Σβολόπουλος ως εξής:
«
Με αφορμή την εξακολουθητική διατύπωση
απόψεων για τη νεώτερη ελληνική ιστορία, θα όφειλαν, κατά την άποψή μου, να αποκαθαρθούν ορισμένες βασικές
ιστορικές έννοιες:
- Η δημιουργία έθνους στην ελληνική περίπτωση ουδόλως
προϋπέθετε την ύπαρξη κράτους.
Έχει καταδειχτεί ήδη, από τα μέσα του 19ου αιώνα, η συνέχεια
επί τρεις χιλιετίες των Ελλήνων.
Το νέο ελληνικό έθνος – σύμφωνα με τους κορυφαίους πρόσφατα ειδικούς Βακαλόπουλο,
Σβορώνο, Ζακυθηνό και Βρυώνη – δημιουργήθηκε κατά τις αρχές τουλάχιστο
του 13ου αιώνα.
Η υπαγωγή του ελληνικού έθνους σε κριτήρια που αφορούν τους αφρικανικούς
λαούς, ταυτίζοντας
την αφετηρία του με τη δημιουργία της νεώτερης Ελλάδος ως κράτους,
αντιφάσκει προκλητικά με την επιστημονική αλήθεια. - Η αντιπαράθεση μουσουλμάνων και χριστιανών,
αντικατοπτρίζοντας ορισμένα σύγχρονα φαινόμενα, δεν αρκεί για να εκφράσει την αντίθεση
μεταξύ δεσπότη και υποτελούς που διαχώριζε Τούρκους και Έλληνες επί
μακρούς αιώνες.
Εύλογα είναι τα ερωτήματα: τι παρακίνησε τους Έλληνες να εξεγείρονται
επανειλημμένα και σε βαθμό εντεινόμενο κατά του δυνάστη τους; τι παρώθησε,
ακόμη, να προσέλθουν λάτρεις της ελευθερίας από όλο τον κόσμο για να
χύσουν το αίμα τους στην ελληνική γη; - Σύμφωνα με το κλασικό δόγμα του πολιτικού
φιλελευθερισμού, το οποίο με αφετηρία τη Γαλλική Επανάσταση έγινε δεκτό
από όλους τους δημοκρατικά σκεπτόμενους πολίτες, ο υπόδουλος έχει το
δικαίωμα όχι μόνο να διεκδικεί την ελευθερία του αλλά και να στρέφεται με
κάθε τρόπο κατά του «τυράννου» που του την στερεί. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης,
κηρύσσοντας την Ελληνική Επανάσταση, επιδοκιμάζει την πράξη των
Τυραννοκτόνων και επισείει την αιματοβαμμένη χλαμύδα του Καίσαρα για να
εγείρει τους υποδούλους.
Την «ματωμένη» αυτήν ελευθερία εγκωμίασε και ο Διονύσιος Σολωμός στον
«Ύμνο».
Κατά το προηγούμενο έτος, στη
διάρκεια ημερίδων πάνω σε μείζονα θέματα της πνευματικής μας ζωής, η Ακαδημία
Αθηνών επιλήφθηκε της ειδικότερης πραγμάτευσης και των αρχών αυτών. Πιστεύω ότι
η παράβλεψή τους δεν επιτρέπει την κατανόηση και την ερμηνεία της Επαναστάσεως του 1821 και του
χαρακτήρα του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους» .
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο, παρά μόνον
το θαυμασμό μου στον ακαδημαϊκό άνδρα και το κείμενό του.
Το άρθρο της κ. Καραϊσκάκη
τιτλοφορείται « με τη ρετσινιά του
Γραικύλου». Απολαύστε το ολόκληρο:
« Σήμερα
( Κυριακή 13.03.2011 ), θα μεταδοθεί στη Γαλλία το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ
του Canal+ «Με τον Ντομινίκ Στρος-Καν στο ΔΝΤ» και οι Γάλλοι τηλεθεατές θα
ακούσουν από το στόμα του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι «οι
Έλληνες είναι βουτηγμένοι μέσα στα σκατά. Και πάρα πολύ μάλιστα! Όταν μια
γυναίκα λέει ότι δεν έχει ψωμί να φάει, λέει αλήθεια. Αυτός ο θυμός είναι θεμιτός.
Οι άνθρωποι στον δρόμο έχουν την αίσθηση ότι τους εξαπάτησαν. Κι όμως είναι οι
ίδιοι που μαγείρεψαν τα στοιχεία και που δεν πληρώνουν φόρους. Η φοροδιαφυγή
είναι το εθνικό τους σπορ. Αλητεία στο έπακρον. Και επιπλέον, είναι οι πιο
πλούσιοι!».
Δεν
πρωτοτυπεί ο Στρος-Καν. Ανήθικους και γελοίους μας αποκαλούν από την εποχή των
Λατίνων. Ο Κάτωνας, ο Ρωμαίος Δημοσθένης, μας χαρακτήριζε ευτελείς και
αφερέγγυους (Πλούταρχος, «Μάρκος Κάτων»). Ο Κικέρωνας ονόμαζε τους Έλληνες
«Γραικύλους» (Στ. Α. Κουμανούδης, «Συναγωγή νέων λέξεων»), δηλαδή κατώτερους,
ανάξιους και έκτοτε φέρουμε ως ρετσινιά αυτή την ονομασία. Δεν υπάρχει
αμφιβολία, έλεγε ο Άγγλος υπουργός Εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργός της
Αγγλίας (1827) Τζορτζ Κάνινγκ, ότι οι Έλληνες είναι μια συμμορία αχρείων. Ως
σκυλολόι, κοινωνία αποκρουστική, έθνος αγροίκο, διεφθαρμένο, αλαζονικό,
σιχαμένο μας περιγράφουν οι Δυτικοί μέχρι τα σύγχρονα χρόνια. Ούτε αποτελεί το
πρώτο συμβάν έντυπου χλευασμού της χώρας μας το πρόσφατο δημοσίευμα του Focus.
Ως «Μπανανία του Πλάτωνος» ανέφερε την Ελλάδα γερμανικό περιοδικό όταν το 1988
είχε αναλάβει την προεδρία της ΕΟΚ.
Όντως η Ελλάδα είναι χώρα ανώριμη
(από τη διαρκή ξενοδουλεία), σε αρκετούς τομείς υπανάπτυκτη, με κόμματα
προσωποπαγή, πελατειακά, πολιτικό σύστημα ανεύθυνο, μεσαίες τάξεις
καιροσκοπικές… Όντως, το σύνολο των φορολογικών μας εσόδων αγγίζει το 6,9%
του ΑΕΠ, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 27,3%.
Όμως, φοροφυγάδες, δεν έχει μόνο
η Ελλάδα. Το ένα τρίτο του παγκόσμιου πλούτου -20 τρισ. δολάρια- είναι
φυγαδευμένο σε φορολογικούς παραδείσους, με απώλειες δισεκατομμυρίων για τις
κυβερνήσεις. Σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις υποβάλλουν τους πολίτες σε
λιτότητα, ενώ αδυνατούν να επιβάλουν φορολογική δικαιοσύνη. Η αναδιανομή
εισοδήματος γίνεται με την αντίστροφη φορά (πάγωμα μισθών και συντάξεων, αύξηση
φόρων) και ο πλούτος καταλήγει στις τσέπες των ολίγων, που μένουν μακριά από τη
φορολογική τσιμπίδα. Το 1/3 των εκατό μεγαλύτερων εταιρειών του Χρηματιστηρίου
του Λονδίνου δεν κατέβαλε καθόλου φόρο τη διετία 2005-2006 (The Guardian). Την
ίδια περίοδο 700 μεγαλοεπιχειρηματίες της Γερμανίας φοροδιέφευγαν. Παντού στην
Ευρώπη, π.χ. στη Γερμανία ή τη Γαλλία η διαφθορά έχει πολλά πρόσωπα (Ζίμενς,
Φολκσβάγκεν, Μάνεσμαν, Ντόιτσε Ποστ) ή (Ελφ-Ακιτέν, Κρεντί Λιονέ, Βοκιέ,
Μπετανκούρ). Αλλά αυτό δεν τους αφαιρεί τον τίτλο της χρηστής πολιτείας.
Δύσκολο να αποσείσουμε το σιδηροπαγές προσωπείο που σκιαγράφησαν άλλοι για
μας και το αποτελειώνουμε οι ίδιοι. Διότι, κάθε μέρα προσφέρουμε έτοιμες στο
πιάτο τις αποδείξεις της αναξιότητάς μας. Δεν θα διασωθούμε με τον
στρουθοκαμηλισμό, τον αυτο-οικτιρμό ή την ανταπόδοση των ύβρεων, αλλά με το
περιμάζεμα της κληρονομιάς μας (υλικής και πνευματικής), την ανάσυρση του
αυτοσεβασμού, την αίσθηση του μέτρου, του δικαίου, και την οικουμενική παιδεία.».
Στο
προηγούμενο σχόλιό μου για το 7ο
επεισόδιο, μεταξύ άλλων είχα αναφέρει: «Αντιθέτως
βαθιά θλίψη με πιάνει όταν σκέφτομαι το ολίγιστον δικό μας κομματικό πελατειακό
αναξιόπιστο και μισελληνικό κράτος που ολημερίς σκέφτεται τρόπους
παγίδευσης των πολιτών του ( ουσιαστικά υπηκόων από το υπό +ακούω ), που με την
σειρά τους ολημερίς σκέφτονται
τρόπους διαφυγής από την αναλγησία του
και όλα αυτά σ’ ένα ασταθές οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον που απλά «δηλώνουμε την ασημαντότητά μας».
Και είχα κλείσει το σχολιαστικό αυτό 7ο άρθρο μου με την εξής
ευχή: « …. γι’ αυτό χρειάζεται ένας νέος
ελληνικός διαφωτισμός για ιδία χρήση και κατανάλωση, όχι όμως με εν γνώσει μας
αλλοίωση στοιχείων, αλλά με την ωφέλιμη
επεξεργασία των παλαιών και την ενσωμάτωση των συνεχώς νεοανακαλυπτόμενων !!!»
Ο δε κ. Αγγ. Στάγκος στο
άρθρο του με τίτλο «Η χαμένη έννοια του
κράτους» μεταξύ
άλλων ανέφερε: « Στην Ελλάδα δεν έγινε
ποτέ αντιληπτή η πλήρης σημασία της έννοιας του κράτους. Γι’ αυτό δεν
ευδοκίμησε σαν αρχή η εξασφάλιση της συνέχειας του κράτους, γι’ αυτό, αλλά και
για άλλους λόγους, έγινε τρόπος σκέψης η «ισοπέδωση προς τα κάτω», γι’ αυτό
πολιτεία και κοινωνία έχουν γίνει σήμερα κυριολεκτικά «πολτός», τουλάχιστον για
τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Τη διαπίστωση την έκαναν τελευταία και οι
απεσταλμένοι της τρόικας, όταν άρχισαν να περιφέρονται στις κρατικές υπηρεσίες
και τους οργανισμούς. Άρα, γνωρίζουν και οι εταίροι πλέον την πραγματικότητα. Η
συνεχής υπονόμευση κάθε έννοιας κράτους μέσω της καθημερινής πρακτικής
αξιωματούχων και πολιτών συμβάλλει αποφασιστικά στην ανεπάρκειά του. Το
χειρότερο όμως είναι ότι έχει οδηγήσει σε μία παρατεταμένη περίοδο παρακμής που
βαθαίνει όλο και περισσότερο. Τώρα πια είναι δύσκολο να ελπίζει κανείς ότι οι
Έλληνες με τη δική τους βούληση, και ενώ δεν το έχουν κάνει ποτέ, θα δώσουν
στην έννοια του κράτους τις σωστές διαστάσεις για να μπούμε σε περίοδο εθνικής
ανασυγκρότησης. Γι’ αυτό αρκετοί πολίτες, πατριώτες με όλη τη σημασία της
λέξης, ελπίζουν πλέον μόνο στην τρόικα και στην ενοποίηση της Ευρωζώνης και
τρέμουν στην ιδέα της απομάκρυνσης της Ελλάδας από αυτήν ».
Έχω γράψει πάρα πολλές φορές (
κυρίως σε νομικά/ δικηγορικά έντυπα, αλλά και σε προηγούμενα σχόλιά μου για το
1821 ), ότι: «σ’ εμάς οι έννοιες πατρίδα και
κράτος ήταν εξ αρχής διακριτά χωριστές ή
αντιπαλευόμενες και δεν συνάδουν ( δυστυχώς ), εξ ου και οι παθογένειές μας» και ότι σ’ αυτή την παραφωνία, αν πρέπει
υποχρεωτικά να διαλέξω, καταφανώς είμαι
με το μέρος της πατρίδας/ παράδοσης διότι
ιστορικά και διαπιστωτικά μας διατήρησε ως διακριτή εθνική οντότητα μέσα
σε πολυεθνικές αυτοκρατορίες, χωρίς να έχουμε κράτος, αντιθέτως το κράτος από
μόνο του ( χωρίς την στήριξη της
παράδοσης που κουβαλάει ) δεν μ’ ενδιαφέρει αυτή την στιγμή, διότι σαφώς ( στην
περίπτωσή μας ) αντιπαλεύεται την
ίδια την κοινωνία του, υποβαθμίζοντας τα μέλη της σε υπηκόους ( υπό +ακούω ), μη θέλοντας ν’ αναβαθμιστεί σε Πολιτεία με Πολίτες !! Την «συγκεκριμένη λοιπόν και μόνον στιγμή » ,
βλέπω πως το κράτος είναι ο ουσιαστικός
αντίπαλός μου, και «πατριωτικά» ελπίζω σε μια ενοποιημένη Ευρώπη ( ίσως με ομόσπονδες πολιτείες/states) , όπου θα μπορώ ( ενδεχομένως ) να υπάρχω σαν
ελληνο-ευρωπαϊκή παράδοση/ πατρίδα/ πολιτεία/state, κάτι που σαν λαός ξέρω να
κάνω ήδη από την αρχαιότητα ( ρωμαϊκή
εποχή ). Αυτό φυσικά έρχεται ( εάν
έρθει ποτέ ) σαν αναγκαστικό αποτέλεσμα της δικής μας ανικανότητας να
φτιάξουμε επί 180 χρόνια ένα σοβαρό ανεξάρτητο κράτος, διότι εάν το είχαμε
φτιάξει δεν θα υπήρχαν αυτές οι
λύσεις μονόδρομοι και ειλικρινά
με τρομάζει στην παρούσα φάση κάθε τυχόν
κρατική εσωστρέφεια που θα μας απομονώσει και θα μας ρίξει σε «αυτισμό». Τώρα το γιατί είμαστε ή γίναμε
έτσι, το έχουμε αναλυτικά μνημονεύσει στα παρόντα σχόλια/ άρθρα και κατά την
ταπεινή μας άποψη, ο Κολοκοτρώνης, οι αγωνιστές, η εκκλησία ( κλήρος και ανθρωπιστική της φιλοσοφία ),
ή ο Καποδίστριας και η παράδοσή μας ( ως
ζωοποιές χθόνιες δυνάμεις ) δεν
ευθύνονται ( τουλάχιστον κατ’
αποκλειστικότητα , ίσως σε ένα μικρό ανεκτό και μη αλλοιωτικό μέτρο, αλλά όχι
να έχουν και το «ανάθεμα» ) και ούτε χρειαζόμαστε την «αναμόρφωσή μας» επ’ αυτών με εκπομπές σαν αυτή του ΣΚΑΙ για το
1821, με την αποδόμηση των πυλώνων και την θεμελίωση αδόκιμων νέων. Αντιθέτως η
ταπεινότητά μου πιστεύει πως τα βασικά στοιχεία που ευθύνονται για την σύγχρονη
ασημαντότητά μας και τον μονόδρομο της αναγκαστικής συμμετοχής μας σε μια
ομόσπονδη Ευρώπη ( εάν γίνει πότε )
για να σωθούμε, είναι οι δυνάμεις που
θέλησαν/ θέλουν να μας αποκόψουν από τους αξιακούς μας πυλώνες και καταφανώς υποστηρίζουν οι
παράγοντες της εκπομπής. Βεβαίως όσο θα παραμένουμε «ασήμαντοι» η μόνη μας ελπίδα είναι η Ευρώπη, ευελπιστώντας πως ίσως
κάποτε κάνουμε: «το περιμάζεμα της
κληρονομιάς μας (υλικής και πνευματικής), την ανάσυρση του αυτοσεβασμού, την
αίσθηση του μέτρου, του δικαίου, και την οικουμενική παιδεία » όπως έγραψε η κ. Τ. Καραϊσκάκη , αλλά «…γι’ αυτό χρειάζεται ένας νέος ελληνικός διαφωτισμός για ιδία χρήση
και κατανάλωση, όχι όμως με εν γνώσει μας αλλοίωση στοιχείων, αλλά με την ωφέλιμη επεξεργασία των παλαιών και την
ενσωμάτωση των συνεχώς νεοανακαλυπτόμενων», όπως
έγραψα παλαιότερα.
Θα έχετε προφανώς διαπιστώσει πως
παρακολουθώ συχνά και τον τουρκικό τύπο
, μοιράστηκα δε μαζί σας κάποια
ενδιαφέροντα άρθρα. Από τις εφημερίδες Milliyet, Cumhuriyet, Radikal, Taraf, Zaman και Yeni Çağ της 10ης
και 11ης Μαρτίου 2011, σταχυολόγησα τα παρακάτω αποσπάσματα, τα οποία έρχονται να
συμπληρώσουν την κοινωνική εικόνα της
σύγχρονης Τουρκίας, πέραν των όσων «δυναμικών» και αναπτυξιακών καλών
αναφέραμε στο προηγούμενο 7ο
άρθρο μας. Ειδικότερα και στα πλαίσια της τουρκικής παραδοξότητας:
Η
έγκριτη δημοσιογράφος Σεζίν Ονέϊ σε άρθρο της με τίτλο «Εποχή
πνευματικών παγετώνων» (Taraf 10/3), εκφράζοντας την ανησυχία της για
την πορεία εκδημοκρατισμού της Τουρκίας γράφει:
«Ο δείκτης δημοκρατίας στην
Τουρκία κινείται συνεχώς την περιοχή του μηδέν. Ένας χλωμός ήλιος προβάλλει πού
και πού το πρόσωπό του και πάνω που λέμε, να, θα λιώσουν τα χιόνια, η Βασίλισσα
του Χιονιού του παραμυθιού του Άντερσεν επιστρέφει, μας δίνει δύο παγωμένα
φιλιά, που ούτε σκοτώνουν την ελπίδα της δημοκρατίας, ούτε της επιτρέπουν να
ανθίσει, αφήνοντάς μας να πορευόμαστε μέσα σε μια ‘βιώσιμη αθλιότητα’ εις
αναζήτηση της ουτοπίας της δημοκρατικής Τουρκίας…» !!!
Και συνεχίζει:
« Δεν είναι μόνο που σήμερα, 68
δημοσιογράφοι είναι στη φυλακή και τα τελευταία δύο χρόνια έχουν κατατεθεί
εναντίον εφημερίδων και δημοσιογράφων περί τις 2.000 μηνύσεις για τις οποίες
συνεχίζεται η ανακριτική διαδικασία (υπάρχουν, έτσι, δημοσιογράφοι που μερικές
φορές περνούν ολόκληρη την ημέρα τους στις εισαγγελίες), είναι, επίσης, το
γεγονός ότι η Τουρκία είναι ‘πρωταθλήτρια’ του 2010 μεταξύ των 47 χωρών μελών
του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην παραβίαση δικαιωμάτων (την ακολουθούν κατά
σειρά η Ρωσία, Ρουμανία, Ουκρανία κλπ): με 80 καταδικαστικές αποφάσεις για
παραβίαση του ‘δικαιώματος ελευθερίας και ασφάλειας’ (άρθρο 5 της Ευρωπαϊκής
Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα), 42 καταδίκες για παραβίαση του
‘δικαιώματος δίκαιης δίκης’ (άρθρο 6)».
Ο δημοσιογράφος Ερντάλ Γκιουβέν έγραψε στη Radikal, : «όλα τα στοιχεία αποδεικνύουν τη στρεβλότητα
του συστήματος δικαιοσύνης και, κυρίως ότι η στρεβλότητα είναι συστηματική και
το πρόβλημα δομικό».
Εν τω μεταξύ , τα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και
η κοινή γνώμη παρακολουθούν εμβρόντητα και σαστισμένα τις εξελίξεις, στις
οποίες συμπεριλαμβάνεται και η προσαγωγή στην εισαγγελία Κωνσταντινούπολης του
πράκτορα της Τουρκικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΜΙΤ) Κασίφ Κοζίνογλου ως
κατηγορούμενου στη δίκη Εργκενέκον, τον οποίων τα μέσα χαρακτηρίζουν ως «σκοτεινή προσωπικότητα». Είναι γνωστό
πως η στάση που τηρεί η τουρκική
κυβέρνηση στο Κουρδικό δημιουργεί στους τρίτους παρατηρητές ομοίως σάστισμα.
Μάλιστα όπως λέει ο πανεπιστημιακός,
ακτιβιστής και συγγραφέας Μουράτ Μπελγκέ, «η
κυβέρνηση φαίνεται πραγματικά να πιστεύει ότι εφόσον οι Κούρδοι δεν
ξυλοκοπούνται πλέον στους δρόμους και δεν κακοποιούνται στις φυλακές, έχει εκπληρώσει το ανθρώπινο καθήκον της
απέναντι τους και εξοργίζεται μπροστά στα πολλά και δίκαια αιτήματά τους για
αυτοπροσδιορισμό». Από την άλλη
πλευρά, ο κοινωνιολόγος Ισμαήλ Μπεσικτσί, καταδικάστηκε από το 11ο Κακουργιοδικείο
Κωνσταντινούπολης σε φυλάκιση 15 μηνών, επειδή σε άρθρο του χρησιμοποίησε τη
λέξη «Κουρδιστάν» και έγραψε τη λέξη
«Καντίλ» (πρόκειται για τα όρη Καντίλ στο βόρειο Ιράκ) με ‘Q’, γράμμα που δεν
υπάρχει στο τουρκικό αλφάβητο !!! Ο 71
ετών σήμερα Μπεσικτσί θεωρείται ο πρώτος τούρκος επιστήμονας που με το έργο του
–ήδη από τη δεκαετία του ’70–
υποστήριξε ότι «όχι μόνο υπάρχουν
κούρδοι, αλλά έχουν γλώσσα, ιστορία, πολιτισμό » [έναντι της προ ολίγων ακόμα ετών επίσημης τουρκικής θέσης ότι ‘οι
κούρδοι είναι τούρκοι των ορέων και το όνομα ‘κιούρτ’ τους προσάφθηκε γιατί
εκεί ψηλά στα βουνά που ζουν, περπατώντας στα χιόνια βγάζουν ήχους ‘καρτ-κουρτ’
( sic )] ,
μένοντας συνολικά 17 χρόνια στη φυλακή
χάνοντας τη θέση του στο πανεπιστήμιο και υφιστάμενος , φυσικά, πολλών ειδών
ταλαιπωρίες στη ζωή του.
Η κ. Ρία
Όομεν Ρόϊτεν (ΕΛΚ, Ολλανδία),
εισηγήτρια της Ε.Ε για την πρόοδο της Τουρκίας στα ανθρώπινα δικαιώματα στα
πλαίσια της ένταξής της, επισημαίνει μεταξύ άλλων και την υποχρέωση της
Τουρκίας να υπογράψει και να κυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το
Δίκαιο της Θάλασσας που αποτελεί κοινοτικό κεκτημένο, καλεί δε την Τουρκία να αποσύρει τα στρατεύματά της
από τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου και τις δύο κοινότητες να κεφαλαιοποιήσουν
την επιτευχθείσα πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, υπογραμμίζοντας την ανάγκη
ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, ενώ τονίζει ότι η Ε.Ε θα παρακολουθήσει από κοντά
τις δίκες των γνωστών δημοσιογράφων Νεντίμ Σενέρ και Αχμέτ Ισίκ [που συνελήφθησαν στις 6/3 και φυλακίστηκαν,
όπως δήλωσε ο εισαγγελέας, ‘ως ύποπτοι συμμετοχής στην τρομοκρατική οργάνωση
Εργκενέκον’], αλλά και των άλλων κρατουμένων δημοσιογράφων. Το Τ/ΥΠΕΞ
δήλωσε ότι η έκθεση «θίγει μόνο μερικώς
τα θετικά βήματα στον τομέα των μεταρρυθμίσεων, είναι ουσιαστικά μονόπλευρη και
περιλαμβάνει μερικά απαράδεκτα στοιχεία». Στην ίδια
γραμμή ο Τ/Πρωθυπουργός σχολιάζοντας, άφησε ενεούς τους τούρκους τηλεοπτικούς
σχολιαστές με τις δηλώσεις του ότι «η
Έκθεση είναι ανισόρροπη (υπονοώντας ότι είναι ανισόρροποι αυτοί που την
συνέταξαν )» και ότι «αυτοί κάνουν τη
δουλειά τους και εμείς θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε».
Σε όλα
αυτά, ήρθε, στις 8 Μαρτίου, (Παγκόσμια
Ημέρα της Γυναίκας), να προστεθεί άλλη μια «αποκάλυψη». Οι «νύφες-
παιδιά», δηλ. τα κορίτσια κάτω των 16 ετών που είναι «σύζυγοι» και ενδεχομένως μητέρες και ο αριθμός τους φτάνει σήμερα
στην Τουρκία τα πέντε εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες (5.500.000) !!!
Το γεγονός ότι κορίτσια σε παιδική ακόμα ηλικία,
δίνονται από τις οικογένειές τους σε γάμο – για
λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς κλπ – στις κλειστές κοινωνίες των χωριών
της Ανατολής, είναι γενικώς γνωστό στην Τουρκία. Πριν από τρία χρόνια, η
εφημερίδα ‘Χουριέτ’ είχε δημοσιεύσει
ρεπορτάζ στο οποίο ο αριθμός των κοριτσιών αυτών υπολογιζόταν σε 3.000.000.
Όμως, πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Πληθυσμιακών Μελετών του
Πανεπιστημίου Χατζέτεπε της Άγκυρας αποκάλυψε ότι ο αριθμός τους, στην
πραγματικότητα ξεπερνάει τα πέντε εκατομμύρια. Το νούμερο αυτό δημοσιοποιήθηκε
την περασμένη Τρίτη (8/3) από την πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών «Uçan Süpürge/ Μαγικό Σκουπόξυλο», κ.Χαλιμέ Γκιουνέρ, σε πάνελ που
οργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Σκοπός του εν λόγω πάνελ
ήταν να ανακοινωθεί το Ερευνητικό Πρόγραμμα για τις «νύφες-παιδιά» που θα πραγματοποιήσει ο Σύλλογος σε συνεργασία με το
Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης (Κέντρο
Μελέτης για τα Προβλήματα Γυναικών, που επικεφαλής του είναι η καθηγήτρια
Φατμαγκιούλ Μπερκτάϊ ) σε 54 (από
τους 81) νομούς της Τουρκίας και τα αποτελέσματά του μαζί μ’ ένα σχετικό
ντοκιμαντέρ αναμένεται ν’ ανακοινωθούν τον Οκτώβριο του 2011.
Μερικοί άλλοι αριθμοί για τη βία που υφίστανται οι
γυναίκες στην Τουρκία από τους συζύγους και/ή τις οικογένειές τους είναι ότι 27
γυναίκες δολοφονήθηκαν τους δύο πρώτους μήνες του 2011 από τους νυν ή πρώην
συζύγους τους και δύο κορίτσια –16 και 19
ετών– έπεσαν θύματα αδελφοκτονίας για «λόγους
τιμής». Στην οκταετία 2002-2010 δολοφονήθηκαν συνολικά 4.280 γυναίκες κι
αυτό σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία –της
Αστυνομίας και της Στατιστικής Υπηρεσίας– που κατά γενική ομολογία δεν
θεωρούνται ασφαλή. «Ποια γυναίκα στα χώματα αυτά νοιάζεται για την Ημέρα της Γυναίκας; Για
την κοινωνία μας η σημερινή ημέρα δεν είναι μέρα για γιορτές αλλά ημέρα
πένθους! Η βία και οι διακρίσεις που επιβάλουμε στις γυναίκες μας είναι το
πρώτο πράγμα για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε ως λαός» έγραφε στις
9/3 ο Σεμίχ Ιντίζ στην εφημερίδα «Μιλλιέτ» για να συμβάλλει κι’ αυτός με τις διαπιστώσεις του στην
απαισιοδοξία των «πνευματικών παγετώνων»
της Σεζίν Ονέϊ που αναφέραμε στην αρχή της αναφοράς μας στον τουρκικό τύπο.
Μετά λοιπόν από
αυτά, όταν θα τεθεί το ερώτημα από τους παράγοντες της εκπομπής, γιατί έγινε η
επανάσταση του 1821 και εάν ήταν εθνική ή κοινωνική, ελπίζω να ξέρετε καλύτερα
και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τι ν’ απαντήσετε. Ήταν εθνικοκοινωνική γιατί οι
πρόγονοί μας δεν άντεχαν να βιώνουν ως ραγιάδες αυτά που το 2011 φαίνεται
δυστυχώς να βιώνει ακόμα η τουρκική κοινωνία στην πορεία ωρίμανσής της και παρά
την οξύμωρη αξιοζήλευτη δυναμική εξωτερική πολιτική και την οικονομική της
πρόοδο !!!
Ερχόμαστε
τώρα στα σχόλια μας για το τελευταίο 8ο επεισόδιο ( έρχονται βέβαια το 9ο και το 10ο συμπερασματικό /
σχολιαστικό επεισόδιο την 22η και 29η Μαρτίου 2011
αντιστοίχως, στο οποίο τελευταίο, όπως προανέφερα, εκλήθη τηλεφωνικώς «κατόπιν εορτής» να συμμετάσχει και ο Όμιλος
απογόνων αγωνιστών 1821, απλά για να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο κατασκεύασμα
της εκπομπής) και το πάνελ της εκπομπής στο οποίο βρέθηκαν οι:
κ. Θ. Βερέμης, Π.Τατσόπουλος και για πρώτη φορά ο
σεναριογράφος/σκηνοθέτης της εκπομπής κ. Ανδ.Αποστολίδης ( στο στούντιο ) , ενώ σε link
ήταν η καθηγ. κ. Αγγελομάτη ( Ιόνιο πανεπ.), ο ομοτ. Καθηγ. κ. Γ.Κολιόπουλος (
ΑΠΘ ) και λίγο αργότερα ο κ. Ιακ. Μιχαηλίδης ( ΑΠΘ ).
Το επεισόδιο τιτλοφορείτο: « Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ» και ενώ περιμέναμε να
δούμε την περίοδο του Οθωνα και το Σύνταγμα, ξαφνικά έγινε ένα πισωγύρισμα και
άντε πάλι από την αρχή. Δηλαδή, τι είναι έθνος ; ποιοι είμαστε οι Έλληνες ; η
γλώσσα μας, οι σφαγές, οι μύθοι του
κρυφού σχολειού , η βολεμένη εκκλησία, η σχολική στρογγυλεμένη παιδεία, η
πανεπιστημιακή εμβάθυνση, ξαφνικά θυμηθήκαμε και τον Σολωμό και την ρήση του: «
εθνικό είναι ότι είναι αληθινό» ( με πια ματιά άραγε ; ) κ.λ.π. Έλεος πια, κουράστηκα με τα ίδια και τα ίδια.
Το μάθαμε το μάθημά μας, ευχαριστούμε πολύ. Είμαστε μυθοπλάστες, ψευδοέθνος,
χαρμάνι (sic) λαών, γλωσσών και εθίμων, που οι πρόγονοί μας
έκαναν ένα μεγαλειώδες 1821 μόνον και μόνον για να ενωθεί η πανσπερμία τους, η
δε ελληνικότητα τους φορέθηκε σαν τον γάϊδαρο με την σέλα από τα συμφέροντα των
Βαυαρών ( διότι ήθελαν να βασιλεύσουν σε
δήθεν καθαρό αρχαίο έθνος και όχι σε αρβανιταράδες πλιατσικολόγους !! ) ,
όποιος δε πιστεύει κάτι διαφορετικό είναι κατά τον κ. Π.Τατσόπουλο: “θορυβώδης μειοψηφία, διαχειριστές οργής
σαν τον Χίτλερ !! και Προκρούστης (sic)” , ενώ ο κ. Τατσόπουλος κατ’
αντιδιαστολή , προφανώς θεωρεί πως είναι η ήρεμη πλειοψηφία, ο διαχειριστής της
νουνέχειας και της δημοκρατικότητας σαν τον … ( ας βάλει όποιο όνομα επιθυμεί ) και
ο θεραπευτής/ιατρός Γαληνός ( θα
μας θεραπεύσει την προκρούστεια συμπεριφορά ), καλό όμως θα ήταν να είναι
και λίγο νομικός για να δει μήπως προσβάλλοντας/ δυσφημώντας έτσι το λαϊκό αίσθημα εμπίπτει στα άρθρα του Συντάγματος και το 362 επ. του Π.Κ !!
Δεν μπορώ πάλι να επαναλαμβάνω τα
ίδια. Για τα θέματα του κρυφού σχολειού και πως το εννοούσαν, τον ρόλο της
εκκλησίας, την αγ. Λαύρα, το ελληνικό έθνος, την δημοτική παράδοση και την
γλώσσα έχω ήδη αναφερθεί στα προηγούμενα
σχολιαστικά μου άρθρα και θα ήταν παραβίαση της οικονομίας του κειμένου
να τα ξανα-παραθέσω. Απλά σας παραπέμπω σ’ αυτά. Παρατήρηση: Στο
προηγούμενο 7ο
σχολιαστικό μου άρθρο είχα αναφερθεί εκτενώς στο έργο του Βυζάντιου « Βαβυλωνία» και πως η πανσπερμία των γλωσσικών ντοπιολαλιών που
ακούγονται στο έργο είναι απλές παραλλαγές της ελληνικής (όπως υπήρχαν και στην αρχαιότητα ) και όχι διαφορετικές γλώσσες
ξεχωριστών λαών. Στο σημερινό επεισόδιο οι παράγοντες της εκπομπής αναφέρθηκαν
εκτενώς σ’ αυτό, αλλά με την αρνητική του ματιά, ότι δήθεν επρόκειτο για
«χαρμάνι» λαών/ γλωσσών. Κύριοι, μήπως με διαβάζετε ανελλιπώς και ντρέπεστε να
μας το πείτε !!!
Εκτός των προαναφερομένων
επαναλήψεων, στο σημερινό επεισόδιο μάθαμε / διδαχθήκαμε πως αν οι ηθοποιοί της
σειράς μιλούσαν μεταξύ τους, τότε η παραγωγή θα έπρεπε να μας έχει υπότιτλους
!!! Όσοι από εμάς/ εσάς, έχουμε δει την
«Βαβυλωνία» στο σινεμά ή στο θέατρο,
δεν νομίζω να χρειαστήκαμε υπότιτλους, ούτε όταν διαβάζουμε ή τραγουδάμε παλιά
δημοτικά τραγούδια θέλουμε μετάφραση ( πχ Τραγούδια ρωμαίικα. Popularia Carmina Craeciae recentioris,1860 του Πάσσωβ/Passow) , ούτε τ’ απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, εκτός και δεν ξέρουμε καλά
ελληνικά και ντοπιολαλιές, ως γεννημένοι στο Κολωνάκι και περιφερόμενοι στις
γνωστές καφετέριες, οπότε τότε ναι, συγχωρείστε, όντως θα θέλατε υπότιτλους !!! Εκτός πάλι και οι παραγωγοί εννοούσαν πως θα
έβαζαν όλους τους ηθοποιούς να μιλούν μόνο αρβανίτικα και όχι ελληνικά , όπως έκαναν με το νανούρισμα της
Μεσολογγίτισσας στο επεισόδιο για την έξοδο του Μεσολογγίου. Ε, τότε , πράγματι
θα θέλαμε υπότιτλους. Αλλά οι αρβανιτόφωνοι ήταν και ελληνόφωνοι. Ποιο το
πρόβλημα να τους έβαζαν να μιλούν ελληνικά,
έστω κι’ αν ήταν αρβανιτόφωνοι έλληνες σαν τους Σουλιώτες, ή τους
Υδραιο-Σπετσιώτες; Ψευτοδιλήμματα !!
Επίσης στην 8η εκπομπή μάθαμε , πως οι Βαυαροί επειδή ήταν «αρχαιοελληνολάτρες» επινόησαν μια κατ’
επίφαση ελληνικότητα την οποία μας την «φόρεσαν»
και η οποία επίπλαστα συνέδεε την σύγχρονη εποχή τους με την αρχαία Ελλάδα ,
παραλείποντας το οθωμανικό ( ουσιαστικά
και Βυζαντινό ) παρελθόν των κατοίκων της «μικρής Ελλάδας», διότι ως γνήσιοι εθνικιστές, ήθελαν να είναι οι “rulers” / διοικητές/ βασιλείς της
κοιτίδας του ευρωπαϊκού πολιτισμού και
μέσω αυτών να νομιμοποιούνται εις βάρος των υπολοίπων ευρωπαίων που ήταν
κι’ αυτοί πνευματικοί κληρονόμοι της αρχαιότητας λόγω της αναγέννησης !!!
Ξέχασαν όμως να μας πουν ( το στιγμάτισαν η κ. Αγγελομάτη και ο κ.
Κολιόπουλος ), πως η ελληνικότητα όπως έχει αποδείξει ο Παπαρρηγόπουλος, ο Σάθας, Σβορώνος, ο
Βακαλόπουλος, ο Φ. Κουκουλές, ο Σπ. Βρυώνης ο Ν. Πολίτης, ο Μέγας, ο Σ. Καράς,
ο Samuel Baud Bovy, η Ελ. Γλυκατζη Αρβελέρ κ.ά είναι διαχρονική αξία σίγουρα
ιστορικο-πολιτιστική, αλλά για τους γενετιστές και «αιματολογική» ( βλ. The genetic composition of the inhabitants of Greece”,
Θεσ/νίκη 1993, Κων/ νος Τριανταφυλλίδης
( καθηγ. γενετικής, τμήμα Βιολογίας ΑΠΘ ), ιατρικές εκδόσεις Γαληνός,
Τσιμισκή 128, Θεσ/νίκη ), ενώ αναφορές όπως του Γαβριήλ Καλλονά ( Κορινθίου ) που υπογράφει ως Έλλην το
1580 ( το ανέφερε η κ. Αγγελομάτη ), ή
σαν αυτή του Νεκτάριου Ιεροσολύμων που αναφέρεται στον άρχοντα Ιωάννη
Τζερνοτάμπεη ( 1517 ) και την ονομασία του «μέγας σημαιοφόρος της Ελλάδος» από τους
Σιναϊτες μοναχούς ( προσωπική μου έρευνα
), τους είναι παντελώς άγνωστα στοιχεία, απ’ ότι φάνηκε !!!
Το χ.φ
του Νεκτάριου Ιεροσολύμων
Τέλος από τον πανεπιστημιακό ερευνητή κ. Σοφό, μάθαμε πως η φουστανέλα
είναι αλβανική φορεσιά την οποία υιοθέτησαν οι Έλληνες ( διότι προφανώς πριν ήταν ξεβράκωτοι . Την βράκα από πού την υιοθέτησαν
οι νησιώτες, ξέρετε; Εγώ ξέρω, αλλά δεν σας λέω, περιμένω να μου απαντήσετε την
επόμενη φορά !!! ). Άλλο ένα αναπόδεικτο «επιστημολογικού» τύπου θέσφατο, που πάει να καταρρίψει το άλλο θέσφατο
πως τα πάντα είναι Ελληνικά. Έλεος με τα ψευτοδιλήμματα αυτά !!!!
Αγαπητοί κύριοι, κοιτάξτε γύρω σας τους πολιτισμούς της ανθρωπότητας και
θα δείτε ότι επί χιλιάδες χρόνια ( σε
πολλά μέρη ακόμα και σήμερα ) οι άνδρες φορούσαν «χιτώνες» κοντούς ή μακριούς ( π.χ
σκωτσέζοι ), κάτι που και οι αρχαίοι
Έλληνες συνήθιζαν, οι Βυζαντινοί Έλληνες ( δέστε τις αγιογραφίες των εκκλησιών ) και φυσικά οι αγωνιστές.
Γιατί δηλ. να είναι αλβανική φορεσιά και όχι σκωτσέζικη ή αρχαιοελληνική μέσω
του βυζαντίου, ή γιατί ακόμα καλύτερα να μην
πείτε πως ο «χιτών» ήταν το πιο συνηθισμένο ανδρικό ένδυμα σε
πάμπολλους λαούς επί χιλιάδες χρόνια και να λήξει εκεί το θέμα ; Τι να πω ;
Αρχαιοελληνικός χιτών βυζαντινοί χιτώνες μεσαιωνικός χιτών+άσκαυλος γκάϊντα
Την «άνευρη» 8η
εκπομπή και τα πάμπολλα «ημαρτημένα της»,
αξιοπρεπώς διέσωσαν η κ. Αγγελομάτη και ο κ. Κολιόπουλος με τις εύστοχες και καίριες
επιστημονικές παρατηρήσεις τους, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κ.
Πορτοσάλτε να τους διακόπτει για «διαφημιστικά»
μηνύματα !! Καλό ήταν αυτό, για να θυμόμαστε πως η όλη εκπομπή/ παραγωγή ήταν
απλά ένα τηλεοπτικό προϊόν που έπρεπε να «πουλήσει»
και φυσικά αυτό θα συνέβαινε μόνο εάν δημιουργούσε «κρότο» γύρω της !!!
Επειδή, άλλα περιμέναμε να δούμε από
την εκπομπή και άλλα είδαμε ( ελλειμματικά και επαναληπτικά ), είμαι υποχρεωμένος για το ενιαίο
των κειμένων μου , αλλά κυρίως για την συνοχή των σημαντικών ιστορικών
γεγονότων ν’ αναφερθώ στην αντιβασιλεία και στον Οθωνα.
Ο Otto Friedrich Ludwig von
Wittelsbach
(01.06 1815 – 14 .07.
1867), γνωστός ως Όθων, –μόλις
6 ετών όταν ξέσπασε η Ελληνική επανάσταση-, ήταν ο δευτερότοκος γιος του
βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄
και της Θηρεσίας
Σάζεν Άλτενμπουργκ. Το 1832,
εκλέχθηκε Βασιλέας της Ελλάδας, ύστερα από την
άρνηση του Λεοπόλδου της Σαξωνίας
( γιου του δούκα του Sachsen-Coburg-Saalfeld
Φραγκίσκου) που είχε αρχικά επιλεγεί, προτιμώντας να γίνει Βασιλιάς του
νεοσύστατου Βασιλείου του Βελγίου. Έτσι, στις 25 Ιανουαρίου 1833
σε ηλικία 17 ετών, ο ανήλικος Όθωνας αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο , από την
βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», εν
μέσω λαϊκών επευφημιών, συνοδευόμενος από τριμελή Αντιβασιλεία
Βαυαρών (που θα κυβερνούσε μέχρι αυτός να
ενηλικιωθεί το 1835), καθώς και
πολυμελή βαυαρικό τακτικό στρατό ( από
3.850 στρατιώτες) που βαθμιαία συμπληρώθηκε από «εθελοντές», στην πλειοψηφία
τους Γερμανούς.
Η επιτροπή αντιβασιλείας του Οθωνα,
αποτελείτο από τους Βαυαρούς Άρμανσμπεργκ (πρόεδρο),
Μάουρερ, Έιντεκ, Γκρένερ και Άμπελ, η δε περίοδός τους κράτησε από το 1832
μέχρι το 1835 και υπήρξε εξαιρετικά σκληρή. Από τα πρώτα διατάγματά τους ήταν η
διάλυση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων των οπλαρχηγών και επειδή υπήρξαν
έντονες αντιδράσεις και κάποιες εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα. Στο διάστημα αυτό
συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν πολλοί γνωστοί καπετάνιοι, ενώ πέρασαν από δίκη
τον Θ. Κολοκοτρώνη, τον Δημ. Πλαπούτα ( και τον Κίτσο Τζαβέλα ), οι οποίοι
αρχικά καταδικάστηκαν σε θάνατο, αλλά η ποινή τους μετατράπηκε σε 20 χρόνια
φυλάκιση και τελικά τους δόθηκε χάρη όταν ενηλικιώθηκε ο Οθωνας. Μνημειώδης
έχει μείνει η στάση των δικαστών Αν.Πολυζωϊδη ( πρόεδρου ) και Γ.Μ.Τερτσέτη ( τους
δίκασαν κι’ αυτούς για αρνησιδικία )
που δεν υπέγραψαν την απόφαση καταδίκης εις
θάνατον “επί εσχάτη
προδοσία” . Ο πολέμιος του Ι.
Καποδίστρια Μακεδόνας ( από
το Μελένικο, που σήμερα ανήκει στη Βουλγαρία ) δικαστής Αναστάσιος Πολυζωΐδης , στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και φυλακίστηκε. Με την αποφυλάκισή
του αποκαταστάθηκε πλήρως παρασημοφορούμενος, ενώ διορίστηκε
Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και Σύμβουλος Επικρατείας. Ομοίως για τον
Καθολικό στο θρήσκευμα, Ζακυνθινό και φίλο του Σολωμού, δικαστή Γεώργιο Μάρκο
Τερτσέτη , ο Γ. Βλάχος έγραφε: «Το
όνομα Γεώργιος Τερτσέτης αποτελεί οιονεί έμβλημα της μνήμης ημών της εθνικής
και συγκορυφοί εις ένα άνδρα, εις μιαν καρδίαν, νεαράν πάντοτε υπό τον
παγετόν του γήρως, εις μίαν γλώσσαν, έντονον ηχούσαν πάντοτε από του βήματος,
τας παραδόσεις ημών τας εθνικάς, τας αναμνήσεις του χθεσινού έτι παρελθόντος
ημών, τους πόθους του νυν έλληνος και τα ιερά αυτού καθήκοντα, τας δάφνας του
πρώην έλληνος και την ιεροτάτην αυτού κληρονομίαν» (Ανάλεκτα
τ. Β’, σελ. 108). Για την απολογία
του στη δίκη του Θ. Κολοκοτρώνη, ο Γ. Βαλέτας
γράφει στ’ Απαντά του: «Η Απολογία αυτή δεν ήταν μια προσωπική
υπόθεση. Ήταν μια μάχη ηθική, μάχη εθνική. Ξέσπασμα πατριωτισμού, καταρράχτης
Εθνικισμού, ηφαίστειο κατηγορίας που με τους μύδρους του χτύπησε την αυθαιρεσία
και την αδικία των Βαυαρέζων. Περισσότερο από δική του Απολογία, είναι μια
διαμαρτυρία του κατατρεγμένου λαού. «Ποιος είσαι εσύ, φωνάζει σε μια
στιγμή στο Μάσσωνα, που παίζεις με ημάς στη γη της γεννήσεώς μας».
Και αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που γνώριζε την Γαλλική καταγωγή του ( από
την Προβηγκία στα μέσα του 17ου αιώνα ) και λόγω καθολικής πίστης και
σπουδών ήταν σαφώς προσανατολισμένος στη Δύση, αλλά λάτρης των αγωνιστών του
’21 , της γλώσσας τους ( αυτός δεν ήθελε υπότιτλους όπως ο κ.
Α.Αποστολίδης του ΣΚΑΙ ) και των δημοτικών τραγουδιών. Μάλιστα ο Δ. Σολωμός σε μια επιστολή, του λέει για το
ύφος των ποιημάτων που έγραφε εμπνεόμενος από την παράδοση : «Χαίρομαι να παίρνονται για ξεκίνημα τα
δημοτικά τραγούδια. Ήθελα, όμως, όσοι μεταχειρίζονται τη κλέφτικη γλώσσα, να
παίρνουν την ουσία και όχι την μορφήν, μ’ εννοείς. 1η Ιουνίου 1833» !!!
Η καταδικαστική απόφαση κατά Δ.
Πλαπούτα και Θ.Κολοκοτρώνη. Λείπουν οι υπογραφές του Αν.Πολυζωϊδη και Γ.Μ
Τερτσέτη.
Επί αντιβασιλείας, η διοίκηση του
Κράτους ήταν έντονα συγκεντρωτική και γραφειοκρατική, με εισαγόμενη νομοθεσία ,
χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν τις τοπικές ιδιομορφίες, παρότι ομολογουμένως έγινε
μια προσπάθεια να μαζευτούν και να κωδικοποιηθούν τα δικαστικά ήθη και έθιμα
των ελλήνων ( απαντήσεις Δημογεροντιών,
1833 ), όπως απέδειξε η μελέτη του καλού μου φίλου
δικηγόρου-ιστορικού/αρχαιολόγου Μιχ. Βλάμου σε έκδοση του Δικηγορικού Συλλόγου
Πειραιά ( 1999).
Το κράτος διαιρέθηκε σε 10 νομούς και 42 επαρχίες με επικεφαλής τους
νομάρχες και έπαρχους. Επίσης στα Βαυαρικά πρότυπα ιδρύθηκαν δημοτικά σχολεία
σε όλους τους δήμους με υποχρεωτική φοίτηση για παιδιά άνω των 6 ετών ( με 7ετή φοίτηση ) . Ελληνικά σχολεία σε
όλες τις επαρχίες ( με 3ετή φοίτηση),
καθώς και γυμνάσια στην έδρα κάθε νομού (4ετή
φοίτηση), με έμφαση στον κλασικισμό την
αρχαιολατρία, ( όπως την
αντιλαμβανόντουσαν οι βαυαροί και όχι όπως βιωματικά την ένιωθαν οι ντόπιοι )
ενώ ελάχιστη βάση δινόταν στην απόκτηση θετικών και τεχνικών γνώσεων.
Ενδεικτικό
Ελληνικού Σχολείου Σοπωτού Καλαβρύτων
από την προσωπική συλλογή του γράφοντος.
Η αντιβασιλεία διατήρησε ορισμένες από
τις τομές που έγιναν στον τομέα αυτό από τον Ι. Καποδίστρια και έτσι έχουμε την
επαναλειτουργία των αλληλοδιδακτικών σχολείων, διορισμό νέων δασκάλων,
αναδιοργάνωση του Ορφανοτροφείου και της Βιβλιοθήκης στην Αίγινα. , ενώ τέλος ιδρύθηκε η Αρχαιολογική
υπηρεσία για την συλλογή και την προστασία των αρχαιοτήτων. Παράλληλα και για
το θέμα της απονομής δικαιοσύνης,
ιδρύθηκαν τα λεγόμενα Πρωτόκλητα Δικαστήρια, 3 εμποροδικεία, 2 Εφετεία και 1
Ακυρωτικό Δικαστήριο.
Εν τω μεταξύ, η ελλαδική εκκλησία,
εξακολουθούσε να υπάγεται στη διοίκηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Κων/πόλεως, γεγονός οξύμωρο , μιας και θα έπρεπε διοικητικά να λογοδοτεί σε «υπόδουλη» εκκλησία, οπότε προς θεραπεία
αυτού, η αντιβασιλεία προχώρησε στη συγκρότηση επταμελούς, μικτής επιτροπής για
την εκπόνηση Σχεδίου Κανονισμού ή Εκκλησιαστικού Συντάγματος, βάσει του οποίου
αποφασιζόταν η εκκλησιαστική ανεξαρτησία του Βασιλείου της Ελλάδος και η σύσταση
Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Έτσι, από το 1833
η Εκκλησία της Ελλάδας θα είχε μόνο δογματική και πνευματική εξάρτηση από το
Πατριαρχείο και όχι διοικητική, θα ήταν δηλαδή αυτοκέφαλη με ανώτατη
εκκλησιαστική αρχή την πενταμελή Ιερά Σύνοδο. Εννοείται πως αυτό επέφερε και την
πρώτη ρήξη με το Πατριαρχείο, ενώ η διάλυση μονών και εκκλησιών , με την
εκποίηση της περιουσίας τους και μια υφέρπουσα λογική «καισαροπαπισμού» έκανε ακόμα πιο αναξιόπιστη στα μάτια του λαού την
αντιβασιλεία, η οποία ήθελε να αποκόψει τον λαό από το διαχρονικό
αρχαιο-βυζαντινο-νεοελληνικό παρελθόν και παρόν του, κάνοντάς τον ένα νέο υβρίδιο αρχαιοελληνικο/ βαυαρικού
τύπου υπήκοο, παραλείποντας το βυζάντιο και την οθωμανική ( μεταβυζαντινή ή νεοελληνική ) περίοδο ,
δημιουργώντας έτσι ρήξη και ανακολουθία στον λαό, ο οποίος όμως ενστικτωδώς δεν
το δεχόταν, αντιδρούσε, και καλά θα
κάνει να αντιδρά ακόμα στα υβριδικού τύπου πολιτιστικά μοντέλα που οι «νεοβαυαροί» προσπαθούν να του «φορέσουν» !!!
Η Αντιβασιλεία διέλυσε τα άτακτα
στρατεύματα και για την απορρόφηση των παλαιών πολεμιστών θεσπίσθηκε η
συγκρότηση 10 ελαφρών ταγμάτων τακτικού στρατού αμιγώς ελληνικών, που όμως δεν
συμπληρώθηκαν λόγω του μικρού αριθμού προσέλευσης ανδρών για κατάταξη, οπότε
τελικά καταρτίσθηκαν μόνο δύο ελαφρά τάγματα ακροβολιστών ,τα οποία ενσωμάτωσαν
εθελοντές από τη Μάνη και τη Στερεά Ελλάδα, όμως στα τεχνικά σώματα,
πυροβολικό-μηχανικό, η παρουσία των αλλοδαπών αξιωματικών και βαθμοφόρων είχε
την πλειοψηφία.
Τελικά, το 1834 η πρωτεύουσα του κράτους μεταφέρθηκε από
το Ναύπλιο στην Αθήνα και η πρώτη
βασιλική κατοικία ( 1836-1843 ), – μέχρι να
κτιστούν τ’ ανάκτορα ( σημερινή βουλή)-, ήταν το αρχοντικό Σταμ. Δεκόζη –Βούρου στην πλατεία Κλαυθμώνος
εκεί που σήμερα βρίσκεται το μουσείο της πόλεως των Αθηνών ( Ι. Παπαρρηγοπούλου 7 ) και για το λόγο αυτό, ένας όροφός του είναι αφιερωμένος στη μνήμη του
τότε βασιλικού ζεύγους, Οθωνα και
Αμαλίας Oldenburg (1818-1875), το οποίο δεν απέκτησε διάδοχο.
Η βασιλεία του Οθωνα, σαφώς ηπιότερη
από την περίοδο της αντιβασιλείας, χαρακτηριζόταν από αναποφασιστικότητα,
σχολαστικότητα και αυταρχισμό, με συνέπεια τις επανειλημμένες προστριβές του
ακόμη και με το στενό αυλικό του περιβάλλον. Ήθελε να ιδρύσει νοσοκομεία,
σχολεία ( ίδρυσε και το Πολυτεχνείο το
1837 ), να τακτοποιήσει τα θέματα της γης, όρισε και δασάρχες, κυνήγησε του
λήσταρχους των βουνών, έδωσε και αμνηστίες , και το 1838 με την σύμφωνη γνώμη
των ζώντων αγωνιστών και της εκκλησίας, όρισε την 25η Μαρτίου ως
εθνική γιορτή, εκείνο όμως που θεωρείται σταθμός στην ιστορία του, ήταν η νύκτα
της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, όταν ο λαός (και τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων) απαίτησαν την παραχώρηση «Συντάγματος» ( ηγούντο ο Μακρυγιάννης και ο Δημ. Καλλέργης ), που τελικά δόθηκε το
1844.
Το διάταγμα
του 1838 για την 25η
Μαρτίου. Το Σύνταγμα ( 1843-44 )
Η Αγγλία μάλιστα πίστευε πως ο κοινοβουλευτισμός
θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα της, ενώ η Γαλλία ήθελε να φαίνεται υπέρ
της παραχώρησης ελευθεριών. Αλλά και η Ρωσία επιδίωκε την ενδεχόμενη παραίτηση
του Οθωνα με την πιθανή προώθηση στον θρόνο κάποιου Ρώσου πρίγκιπα. Ως συνήθως
, και όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, μοχλός πίεσης των 3 μεγάλων δυνάμεων ήταν οι
οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας, οπότε η Ρωσία ξαφνικά και λόγω προφασιζόμενης ανασφάλειάς
της, υποβάθμισε την φερεγγυότητα της Ελλάδας και απαίτησε άμεση καταβολή των
τοκοχρεολυσίων των 2 πρώτων δόσεων του 1833,
καθώς και την επιστροφή των προκαταβολών
της 3ης δόσης. Με την στάση αυτή, δήθεν κλονισμένες συμφώνησαν και οι υπόλοιπες
2 δυνάμεις με αποτέλεσμα ο Οθωνας ν’ αναγκαστεί να καταφύγει σε αντιλαϊκά μέτρα
(σταμάτησε την εκτέλεση έργων, ανέστειλε
την καταβολή μισθών, απέλυσε κόσμο, έκοψε συντάξεις κ.λ.π ) και να
δημιουργήσει οργή στον λαό που εκδηλώθηκε με διαδηλώσεις και στάσεις ( οποιαδήποτε σχέση με το σήμερα είναι εντελώς
τυχαία !!!! ).
Η νύχτα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 αποτέλεσε το τέλος της απόλυτης μοναρχίας στην Ελλάδα και η
κυβέρνηση του Ανδρ. Μεταξά προετοίμαζε
εθνική συνέλευση και διενέργεια εκλογών. Στην Εθνοσυνέλευση αυτή έλαβαν μέρος
αντιπρόσωποι /”πληρεξούσιοι”
απ’ όλες τις περιοχές που έλαβαν μέρος στην Επανάσταση αλλά δεν είχαν ακόμα
απελευθερωθεί !! Έτσι προέκυψε θέμα αυτοχθόνων και ετεροχθόνων ελλήνων, μιας
και είχε αποφασιστεί πως μόνο Έλληνες πολίτες ήταν δεκτοί στα δημόσια
επαγγέλματα, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό από τις δημόσιες θέσεις όλων αυτών
που προέρχονταν από τις υπόδουλες ακόμη περιοχές, (οι οποίοι έπρεπε να μπουν στη διαδικασία της πολιτογράφησης),
γεγονός που προκάλεσε την έντονη
αντίδραση των ετεροχθόνων μ’ αποτέλεσμα η απόφαση να ενταχθεί στα
Ψηφίσματα και όχι στο Σύνταγμα !!
Η νέα μορφή πολιτεύματος που προέκυψε ήταν ηγεμονική, διαδοχική,
συνταγματική και κοινοβουλευτική. Ο βασιλιάς διατήρησε την εκτελεστική εξουσία
, ενώ μοιραζόταν τη νομοθετική. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα θα ήταν η ορθοδοξία ( πάνω από το 90% δήλωναν ορθόδοξοι ), ενώ
οποιαδήποτε άλλη αναγνωρισμένη θρησκεία θα ήταν ανεκτή.
Επίσης η ελλαδική εκκλησία, όπως προαναφέρθηκε, θα ήταν μεν διοικητικά
αυτοκέφαλη, αλλά δογματικά ενωμένη με το Πατριαρχείο της Κων/λης.
Σημαντική διάταξη αφορούσε και το θέμα
της διαδοχής, όπου βάσει του Συντάγματος κάθε μελλοντικός διάδοχος του
Ελληνικού θρόνου θα έπρεπε να είναι ορθόδοξος, γεγονός που προκάλεσε
αντιδράσεις μιας και η Συνθήκη του Λονδίνου δεν προέβλεπε κάτι τέτοιο,
με την παρέμβαση όμως της ορθόδοξης Ρωσίας το θέμα ξεπεράστηκε.
Αν και αναμέναμε ( φαντάζομαι κι’ εσείς ) ν’ ακούσουμε κάτι για τα παραπάνω, δυστυχώς
τίποτα. Ίσως πάλι να ήταν καλύτερα για να μην δούμε και άλλα «ημαρτημένα» .!!!
Εν αναμονή του 9ου , αλλά κυρίως του 10ου συμπερασματικού επεισοδίου.
.
36 comments
κε Σταθακόπουλε, συγχαρητήρια για μία ακόμη φορά για τις άμεσες επισημάνσεις. Είναι απορίας άξιον πώς οι ανεκδιήγητοι συντελεστές της εκπομπής όχι μόνο δεν δίνουν σημασία στις πανταχόθεν κριτικές, αλλά συνεχίζουν απτόητοι το “θεάρεστο” έργο τους με ύφος τουλάχιστον “χιλίων καρδιναλίων”. Στην παραζάλη του αχαλίνωτου προοδευτισμού τους έφθασαν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι εάν οι ηθοποιοί μιλούσαν, η παραγωγή έπρεπε να έχει υπότιτλους, εννοώντας ότι οι συντελεστές της Επανάστασης δεν μιλούσαν Ελληνικά. Ας λάβουν, λοιπόν, την απάντησή τους : Έχετε δίκιο, κύριοι, δεν μιλούσαν τα δικά σας Ελληνικά τα φραγκεμένα. Ούτε ο Μακρυγιάννης μιλούσε Ελληνικά, ούτε ο Κολοκοτρώνης, ούτε κανένας. Δεν μιλούσαν με λόγια, αλλά με το αίμα τους, οπότε εσείς ως γνήσια τέκνα της αντι-ηρωϊκής ισοπέδωσης πώς να τους καταλάβετε; Ακόμη και οι υπότιτλοι ελάχιστα θα σας βοηθούσαν. Εν πάση περιπτώσει, κύριοι του ΣΚΑΪ, από που αντλείτε την εξουσία να αυτοπροβάλλεσθε ως αλάνθαστοι κριτές των ηρώων του ’21; Τους ίδιους γιατί απαξιοίτε επιδεικτικά να τους ακούσετε, αλλά αναζητείτε υπότιτλους; Τα απομνημονεύματά τους στα Ελληνικά τα έγραψαν, μήπως και γι’ αυτά θέλετε μετάφραση; Μακάρι να είχαμε και σήμερα περισσότερους τέτοιους “αλλόγλωσσους” πρόθυμους να θυσιάσουν τη ζωή τους για την Ελλάδα, παρά Ελληνόφωνους έτοιμους να θυσιάσουν την Ελλάδα για την ζωή τους.
Συγχαρητήρια κι από εμένα. Εξοργιστικό είναι επίσης ότι όσοι πολίτες θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για την εκπομπή, παρουσιάσθηκαν ως αυτοί που διαβάζουν “μόνο τα σχολικά εγχειρίδια” λες και μόνο οι του Σκάι μελετούν βιβλιογραφία, όπως επίσης και ότι εγώ τουλάχιστον δεν είδα στην Καθημερινή να δημοσιευθεί έστω μία από τις επιστολές διαμαρτυρίας των πολιτών για τη συγκεκριμένη εκπομπή. Μια χαρά δουλεύει η λογοκρισία στην Ελλάδα.
Κύριοι σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή στα σχόλια/ επισημάνσεις μου, καθώς και για τις δικές σας εύστοχες παρατηρήσεις τις οποίες πάντοτε λαμβάνω υπόψιν.
Δ.Σ
Δύο επισημάνσεις κ. Σταθακόπουλε:
1. Βάζουν όλοι το κλασικό ερώτημα “τι παρακινεί τους Έλληνες να ξεσηκωθούν το 1821” και φυσικά το απαντά ο καθένας ανάλογα με αυτό που θα ήθελε να δει: ταξική επανάσταση (μαρξιστική σχολή), εθνική επανάσταση ή συνδυασμό των δυο. Γιατί αυτό το ερώτημα δεν μπαίνει ποτέ σε συνδυασμό με το απλό ερώτημα: ποιος σχεδιάζει και οργανώνει την επανάσταση; Προσωπικά δεν με πείθει το ότι “Σκουφάς, Τσακάλωφ, Ξάνθος..” ξεσηκώνουν τους Υψηλάντηδες και σ’ αυτό συνηγορούν πλήθος στοιχείων διάσπαρτων σε ελληνικές και ξένες πηγές.
2. Γιατί άραγε και η σειρά του ΣΚΑΙ απέφυγε να αναφερθεί στο πώς αντιμετωπίστηκε σε διπλωματικό επίπεδο η επανάσταση από το 1820 ως το 1830 (Αγγλία, Αυστρία, Γαλλία, Ρωσία);
Υ.Γ. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε άποψη περί “θρησκείας” από επιστήμονες ιστορικούς που δεν μπορούν όχι μόνο να καταλάβουν το στοιχειώδες: θρησκεία = ύψιστο πολιτισμικό στοιχείο μιας κοινωνίας, αλλά επιπλέον έχουν προφανή θεολογικά μεσάνυχτα, αφού ταυτίζουν την Ορθοδοξία με ιερωμένους και αποσιωπούν (ηθελημένα;) την αντιπαλότητα μεταξύ δυτικών και ανατολικών Χριστιανών (από τον 6ο αιώνα) που οδηγεί τελικά στο Σχίσμα. Συνεπώς, νομίζω ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε και άποψη “χωρίς πάθος” περί των προηγούμενων ερωτημάτων.
Αγαπητέ Περικλή,
πάρα πολύ σωστές επισημάνσεις. Συντάσσομαι και τις συνυπογράφω !!
Δ.Σ
Η επιμονή να απομονωθεί η αντίσταση του γένους στο κλασικοπόνηρο “τι παρακινεί τους Έλληνες να ξεσηκωθούν το 1821” εξυπηρετεί τις κάθε λογής ερμηνείες αυτών πού πρέπει να τοποθετήσουν τους αγώνες σέ μηχανιστικά μοντέλα ιστορίας ή φωταδισμού γιά να απαξιωθεί η ιδέα του ελληνισμού και να επιπλεύσουν οι προσκυνημένοι αποδομιστές κάθε χρώματος.
“Τι παρακινεί τους Έλληνες να ξεσηκωθούν το 1770” με τους 3000 σφαγιασμένους στην Τριπολιτσά και άλλους τόσους στην Τρίκκη;
“Τι παρακινούσε τους Έλληνες να ξεσηκώνονται καί να σφαγιάζονται παρεκτός τής διάθεσης γιά ελευθερία;”
Οι επαναστάσεις θά γίνονταν ξανά και ξανά μέχρι που οι συνθήκες (γενικός ξεσηκωμός και ξένη συμπαράσταση )θά έφερναν την ελευθερία.
Συγχαρητήρια και απο εμένα, συνεχίστε έτσι !!!
κε Γεωργίου, επιτρέψτε μου να επεκτείνω τον εύστοχο συλλογισμό σας. Σκοπός τους δεν είναι η απαξίωση μόνον της ιδέας του Ελληνισμού, αλλά κυρίως της έμφυτης διάθεσης των Ελλήνων για ελευθερία. Γι’ αυτό, καταβαραθρώνονται οι ήρωες ως “ιδιοτελείς και απλοϊκοί κατσαπλιάδες”, ενώ οι αντίπαλοί τους εξυψώνονται σε “ρεαλιστές ηγέτες”. Το πρόβλημά τους δεν είναι το ’21, αυτό έχει παρέλθει προ πολλού. Το μείζον πρόβλημα έγκειται στην προετοιμασία του μέλλοντος και στην διαμόρφωση των “κατάλληλων” προτύπων των επόμενων γενεών : η αγάπη για την ελευθερία, η αυτοθυσία και ο ηρωϊσμός είναι για τους αγράμματους σκοταδιστές, ενώ οι μορφωμένοι προοδευτικοί πρέπει να φέρονται ως προσγειωμένοι οσφυοκάμπτες. Των “φρονίμων” τα παιδιά δεν αφήνουν να εμφανισθούν ήρωες για να τους πολεμήσουν εκ των υστέρων, τους συκοφαντούν προκαταβολικά για να είναι σίγουροι.
Επιτρέψτε μου το παρακάτω, να το έχω ως προμετωπίδα κειμένων μου. Είναι εντελώς μα εντελώς έτσι: “Σκοπός τους δεν είναι η απαξίωση μόνον της ιδέας του Ελληνισμού, αλλά κυρίως της έμφυτης διάθεσης των Ελλήνων για ελευθερία. Γι’ αυτό, καταβαραθρώνονται οι ήρωες ως “ιδιοτελείς και απλοϊκοί κατσαπλιάδες”, ενώ οι αντίπαλοί τους εξυψώνονται σε “ρεαλιστές ηγέτες”. Το πρόβλημά τους δεν είναι το ’21, αυτό έχει παρέλθει προ πολλού. Το μείζον πρόβλημα έγκειται στην προετοιμασία του μέλλοντος και στην διαμόρφωση των “κατάλληλων” προτύπων των επόμενων γενεών : η αγάπη για την ελευθερία, η αυτοθυσία και ο ηρωϊσμός είναι για τους αγράμματους σκοταδιστές, ενώ οι μορφωμένοι προοδευτικοί πρέπει να φέρονται ως προσγειωμένοι οσφυοκάμπτες. Των “φρονίμων” τα παιδιά δεν αφήνουν να εμφανισθούν ήρωες για να τους πολεμήσουν εκ των υστέρων, τους συκοφαντούν προκαταβολικά για να είναι σίγουροι”.
Ευχαριστώ για τον πολύτιμο συμπερασματικό συλλογισμό σας, τον οποίο όχι μόνον προσυπογράφω, αλλά θα χρησιμοποιώ ως “moto” ..!!!
Φιλικά,
Δ.Σ
Kύριε Σταθακόπουλε,
Θα ήθελα κι εγώ να σας συγχαρώ: δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε σε όλα τα σημεία, και δυστυχώς/ευτυχώς έχω κάποιες διαφωνίες για την σούπα της “συνέχειας” του “Ελληνισμού”, όπως εκφράζεται και εδώ (εγώ θα την έβλεπα ως συνέχεια του ελληνορωμαϊκού Πολιτισμού, του Γένους των Ρωμαίων δηλαδή). Δεν είναι όμως το θέμα μας αυτό.
Η συγκεκριμένη εκπομπή είναι απαράδεκτη. Έρχεται αυτός ο ανεκδιήγητος παρουσιαστής, αμετροεπής και αμόρφωτος (αυτός με τα αχτένιστα μαλλιά, ξέχασα τ’ όνομά του…), και σηκώνει το δάχτυλο σε καθηγητές πανεπιστημίου…χωρίς να έχει μπει στον κόπο να ολοκληρώσει τις σπουδές του, να πάρει ένα πτυχίο…πόσα άραγε πήρε από τον όμιλο που τον έβαλε μπροστά σ’ αυτή την προπαγάνδα; …
Ο δε κ. Βερέμης έχει γεμίσει τον λόγο του με αντιφάσεις, και σας ευχαριστούμε θερμά που μπήκατε στον κόπο να τις απαριθμήσετε στα κείμενά σας, διότι εμείς οι νέοι πλήττουμε και μόνο με την σκέψη να κάνουμε αναλύσεις για τέτοιες άρρωστες καταστάσεις…
Θα ήθελα ν’ αναφερθώ στον Μακάριο Μελισσουργό/Μελισσηνό, ο οποίος αν και πλαστογράφος (προκειμένου να διασώσει εκτάσεις για το ποίμνιό του, μέσα στην Τουρκοκρατία, αν και καμιά φορά έκανε πλαστογραφήσεις και για ευτελείς λόγους, όπως αυτήν του Chronicon Maius), ήτανε ο πρώτος που σήκωσε επανάσταση στο Λεπαντο, την σημερινή Ναύπακτο, κατά των Τούρκων, η οποία και πνίγηκε στο αίμα, με αυτόν και τον αδελφό του Θεόδωρο να διαφεύγουνε στην Νεάπολη (Νapoli).
Ο ίδιος στο Chronicon Maius γράφει, ως Σφραντζής (ψευδο-Σφραντζής) πολλές φορές την άποψή του για τον Τούρκο: και αν και πάνω από χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης, περιγράφει έναν βαρβαρικό λαό, και μια Ρωμαιοσύνη να στενάζει υπό την κατοχή του.
Γιατί καμιά αναφορά στους αδελφούς Μελισσηνούς;!! Αν τα περνούσανε καλά με τους Τούρκους, γιατί να κινήσουνε Επανάσταση;
Θυμάστε μια παλιά εκπομπή, των Ανιχνεύσεων, στην ΕΡΤ 3, με την ανεκδιήγητη και είρωνα Κουλούρη, να τα βάζει με Ζουράρι και το καθηγητή Σιασο; Οι Σιασος-Ζουράρις ξετίναξαν το βιβλίο της Κουλούρη, και παρά την σθεναρή της αντίσταση, δεν ήξερε τί να πει, όταν φανερά παρέθεσε πηγή, όπου γίνεται αναφορά σε Τούρκους, και η Κουλούρη μετέτρεψε το “Τούρκος” σε “Οθωμανός”. Κάτι το εντελώς αντιεπιστημονικό και αντιιδεολογικό, να παραλάσσεις πηγή, και να παραθέτεις την παραλαγή σου ως πηγή…
Γιατί να καλέσουν την Κουλούρη και όχι τον κ. Βρυώνη; Γιατί τον Άνθινο (στους Φακέλλους) και όχι τον π. Γεώργιο Μεταλληνό ή τον Μητροπολίτη Μεσογαίας, φερ’ ειπείν;
…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα είναι οτι την αποψη του ντοκυμαντερ την συμμερίζονται και προοθούν ιστορικοί του εξωτερικού.
Αυτά είναι δημοσιευμένα στο ιντερνετ και θα τα βρείς στην πρώτη σελίδα κάνοντας google “Tourkokratia”:
The Tourkokratia – Was it Really That Bad?
http://www.helleniccomserve.com/tourkokratia.html
http://www.ahistoryofgreece.com/turkish.htm
“The very fact that the present-day Greek government (as it did under the Junta) is assuming some sort of right over these Patriarchates is of interest and actually based on no historical precedence…after all, there was no such phenomenon as ‘Greece’ in a political sense prior to the Revolution of 1821 EVER! For this reason it is also incorrect to say that Greece was occupied by the Turks for 400 years. There was no Greece to occupy. We use the name Greece to refer to the geographic area in which ancient City States (that were independent countries after all) evolved and fought.”
Αγαπητέ Κυριακέ, είπες: “δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε σε όλα τα σημεία, και δυστυχώς/ευτυχώς έχω κάποιες διαφωνίες για την σούπα της “συνέχειας” του “Ελληνισμού”, όπως εκφράζεται και εδώ (εγώ θα την έβλεπα ως συνέχεια του ελληνορωμαϊκού Πολιτισμού, του Γένους των Ρωμαίων δηλαδή”.
Η παρατήρησή σου είναι σωστή και άν μπορέσεις να βρείς την διδακτορική μου διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ή στην εθνική βιβλιοθήκη, ή της βουλής, ή στη Μπενάκειο κ.λ.π ( υπάρχει ), για τις ιστορικές και κοινωνικές δομές του οθωμανικού πολιτισμού και τη συμβολή των ρωμηών σ’ αυτόν, μάλλον θα συμφωνήσουμε 🙂 !!
φιλικά,
Δημ. Σταθακόπουλος
The Tourkokratia – Was it Really That Bad?
http://www.helleniccomserve.com/tourkokratia.html
http://www.ahistoryofgreece.com/turkish.htm
Ευχαριστώ δεν τα είχα υπ’όψιν μου.
Δ.Σ
“…για την σούπα της “συνέχειας” του “Ελληνισμού…Δεν είναι όμως το θέμα μας αυτό” …
Το θέμα μας είναι πάντοτε αυτό ,μακριά από κάθε είδους συνταγές μαγειρικής , παρανόησης και σκοπιμότητας γιά έννοιες πού εθνοσωτήρες , παγανιστές ,ξενόδουλοι στιγμάτισαν αρνητικά ,αλλά όχι οριστικά.
Δέν θά αρνηθούμε φοβικά λέξεις πού είναι ιστορικές , σημαίνοντα καί σημαινόμενα μαζί, όπως Ελληνισμός ,Ρωμηοσύνη, Γρεκός ,ακόμη και Βυζάντιο (σκεπτόμενοι το μεγαλείο του).
Κύριε Γεωργίου,
Θα αρνούμαι πεισματικά να αποκαλώ την ρωμαϊκή Αυτοκρατορία “Βυζάντιο”, γιατί το ήθελε ο Ιερώνυμος Βολφ.
Θα αρνούμαι πεισματικά να αποκαλώ τους Ρωμαίους Γραικούς, κακοδόξους δηλαδή, διότι βόλευε στον Κάρολο τον Μέγα να ονομάσει Ρωμαίους τους Φράγκους του.
Θα αρνούμαι πεισματικά να αποκαλώ τους Ρωμαίους Έλληνες, διότι το ήθελαν δέκα (10) άνθρωποι αρχαιολάγνοι, στην υπερχιλιετή ιστορία της Ρωμαιοσύνης. Με τελευταίον τον Γ. Γεμιστό και τους Μαθητές του.
Πώς είναι δυνατόν όλοι οι χρονικογράφοι της Άλωσης να μιλούν για Ρωμαίους, κι ο Νικόλαος Χαλκοκονδύλης (που σαν νεο-παγανιστής και φανατικός Πλατωνιστής μετέτρεψε το όνομά του σε Λαόνικος) να μιλάει για Έλληνες, αποκαλώντας την Κωνσταντίνου Πόλη “Βυζάντιο”. Οι Γεμιστοί και οι Χαλκοκονδύληδες βάλανε βούτυρο στο ψωμί της Δύσης, όπως ακριβώς ο κ. Ράμφος σήμερα δίνει χέρι βοηθείας στους αποδομιστές να ρίξουνε την ταφόπλακα στην Ορθοδοξία, κατασυκοφαντώντας την (αναφορά στις εμφανίσεις του στην συγκεκριμένη εκπομπή).
Επί δεκαοχτώ αιώνες, κύριοι, υπάρχουνε Ρωμαίοι. Και μέσα στην Τουρκοκρατία υπάρχουνε Ρωμαίοι, και μέχρι το 1922 υπάρχουνε Ρωμαίοι, στην Πόλη, στην Μαύρη Θάλασσα και στην Μικρασία. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, από τον 2ο π.Χ. μέχρι τις αρχές του 20ου μ.Χ. αιώνα υπάρχουν Ρωμαίοι. Και οι αποδείξεις βρίσκονται παντού, ακόμα και στις επιγραφές των κτιρίων, όπως στην των Ρωμαίων Σχολή, στην Τραπεζούνται (που βρίσκεται ακόμη άθικτη!).
Πού πηγαίνουν τώρα όλοι αυτοί, και πώς συρρικνώνεται η “Ρωμαιοσύνη” στο (πραγματικά) ιδεολόγημα του “Ελληνισμού”, αυτό είναι όντως ένα φαινόμενο ιστορικό, που αντί να το ερευνούμε, το θεωρούμε φυσικό. Ξεκινάμε από το “δεδομένο” ότι είμαστε “Έλληνες”, χωρίς ακόμα να καταλαβαίνουμε “τί λογής Έλληνες” θέλουμε να είμαστε. Τόσο γενικός είναι αυτός ο προσδιορισμός…οι ξένοι μας λένε νεο-Γραικούς, ακριβώς για να τονίσουνε πού μας τοποθετούν. Νομίζω καταλαβαινόμαστε…
Δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε τους Βερέμηδες με ιδεοληψίες. Καιρός είναι να ξαναδούμε τις πηγές, και να πάψουμε να μετατρέπουμε το “Ρωμαίος” σε “Έλλην”.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι από τις αρχές του 19ου αιώνα ζούμε με απλουστευμένο σύστημα μουσικής γραφής. Από το 1982 με απλουστευμένη γραφή, χωρίς τόνους και πνεύματα. Σήμερα φτάσαμε να μην έχουμε ούτε Θεό, ούτε ταυτότητα.
Ή θα κερδίσουμε το στοίχημα, και θα αναδείξουμε την χριστιανική ρωμαϊκή μας ταυτότητα, ή θα ξαν’ αρχίσουμε από το σημείο όπου οι φορείς του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού μας έκαναν Έλληνες, οριστικά και αμετάκλητα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι τα πράγματα έχουνε αλλάξει από τότε, και δεν θα υπάρχουνε φιλέλληνες, ούτε Μαιζον για να μας βγάλει καθαρούς…
Κύριε Σταθακόπουλε,
Σας ευχαριστώ θερμά για την τιμητική σας απάντηση: σας γνωρίζω και σας θαυμάζω. Νομίζω έχετε εμφανιστεί και στην εκπομπή Αρχονταρίκι, παλαιότερα: θα βρω οπωσδήποτε την διατριβή σας.
Με τιμή,
Κυριακός
O Jean Baptiste Lully υπήρξε μεγάλος αυλικός
συνθέτης, στην Αυλή του Lous ΧΙV.
Συνέθεσε την μουσική για την κωμωδία του Μολλιέρου “Ο Αρχοντοχωριάτης”.
Μιλάμε για το δεύτερο ήμισυ του 17ου αιώνα.
Σ’ αυτόν τον αιώνα, ο αξιότιμος κ.κ. Βερεμης τονίζει ότι οι Τούρκοι/Οθωμανοί είχανε “ηρεμίσει”, διότι “αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να πέφτει ο παράς”.
Τόσο ο Μολλιέρος όσο και ο Lully ήτανε εκτός τόπου και χρόνου, όταν περιγράφουν την αγριότητα του Τούρκου;
Ή μήπως ο Μοτσαρτ ήτανε κι αυτός εκτός τόπου και χρόνου, στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν σαρκάζει την αγριότητα του Τούρκου στην “Αρπαγή από το Σεράι”, όπου ο Οσμιν ενσαρκώνει τον κλασσικό Τούρκο που σκοτώνει αργά το θύμα του, βασανίζοντάς το…
Μήπως το Αντίβαρο θα έπρεπε να κάνει ένα βιντεάκι που να αναφέρεται στην εικόνα που είχε η Δύση για την Τουρκία; Έτσι, για να φανεί πόσο ανατολίτης είναι ο κ. Βερεμης, και πόσο αμερικανοτσολιάδ… ουπς, να με συγχωρείτε, πόσο ανατολίτες εννοώ, είναι στο ΣΚΑΙ;
Σας παραθέτω βιντεάκια υψηλής τέχνης και αισθητικής!!
1. http://www.youtube.com/watchv=tZmcSEP1TY8&feature=related
2.
http://www.youtube.com/watch?v=fBFigs-fjLs&feature=related
3.
http://www.youtube.com/watch?v=o2B7sdnnQjY&feature=related
Aυτό είναι το πρώτο: Μότσαρτ, τέλη 18ου αιώνα
(το 2ο και το 3ο είναι του 17ου).
http://www.youtube.com/watch?v=tZmcSEP1TY8&feature=related
Χωρίς πνεύμα αντιπαράθεσης , ο καθένας ασφαλώς μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται.Αναφέρθηκα στό ότι δέν πρέπει να απεμπολείται κανένα όνομα που μάς ανήκει ως ιστορικά καταγραμμένο , πολύ πρίν τον Βόλφ ή τόν Καρλομάγνο. Ασφαλώς και τα γραπτά του π.Ρωμανίδη μπορούν να μας ορίζουν ρωμαίους αλλά μπορείς να είσαι ρωμηός-έλληνας ή ρωμηός-αρμένιος.
Οσο γιά το άν σήμερα φτάσαμε χωρίς Θεό ,μπορεί να υπάρχουν καί πάλι 7000 που δέν κλίνουν γόνυ στόν Βάαλ.
Τέλος, οι φιλέλληνες μάς “έβγαλαν καθαρούς” Ρωμαίους ή ‘Ελληνες ;
Ευχαριστώ γιά τήν ανοχή σας.
“Νομίζω έχετε εμφανιστεί και στην εκπομπή Αρχονταρίκι, παλαιότερα;”
Ναι όντως. Ημουν προσκεκλημένος στο Αρχονταρίκι μαζί με τον Χρ. Τσιαμούλη σε μιά εκπομπή για την λόγια μεταβυζαντινή μουσική και τους ρωμηούς συνθέτες της οθωμανικής αυτοκρατορίας ( της Πόλης και της αυλής ).
φιλικά,
Δ.Σ
K. Γεωργίου,
Αμάν με τον π. Ι. Ρωμανίδη!! Μην κάνει κανείς και αναφερθεί σε πηγή, αμέσως αποκαλείται “ρωμανιδικός” (sic). Εγώ ούτε θεολόγος είμαι, ούτε με τα εκκλησιαστικά ασχολούμαι. Ο π. Ι Ρωμανίδης έγραψε εκτενώς για τις δογματικές διαφορές μεταξύ Ρωμαίων και Φράγκων. Και το πλήρωσε αυτό βέβαια, ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ, με την σθεναρή αντίσταση του Βατικανού, και τον πόλεμο λάσπης σε βάρος του προσώπου του.
Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τον π. Ιωάννη, διότι οι γνώσεις μου στα περί της Θεολογίας είναι ελάχιστες.
Θα επιμείνουμε: από τον 2ο αιώνα π.Χ. ως τον 16ο αιώνα οι “Έλληνες” είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Ο όρος Έλλην, ήδη από τα χρόνια της Pax Romana παραπέμπει στον ελληνόφωνα/ελληνιστή. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, ελληνιστές υπήρξαν ακόμα και Εβραίοι. Ο Φίλιππος, μαθητής και απόστολος του Χριστού, ήταν Εβραίος, ελληνιστής.
Εγώ αναφέρθηκα στα χρονικά της Άλωσης: όλοι γράφουνε για Ρωμαίους, πλην του Λαο-Νικου / Νικο-Λαου Χαλκοκονδύλη, μαθητού του Γεμιστού, που αρνείται ακόμα και την Κωνσταντίνου την Πόλη να την αποκαλέσει με το όνομα που διατήρησαν ακόμα και οι Οθωμανοί, μέχρι τον 20ο αιώνα, βαπτίζοντάς την “Βυζάντιο” (διότι ήταν πιο αρχαιοπρεπές βλέπετε!).
Και θα τονίσω: δεν υπάρχει ο προσδιορισμός “Ρωμηός” πουθενά, αλλά Ρωμαίος, μέχρι και τα τέλη του 16ου αιώνα.
Όταν αρχίσουμε και διαβάζουμε τις πηγές ΧΩΡΙΣ να τις διαστρεβλώνουμε, τότε ίσως να βγούμε από το τρομερό αδιέξοδο, πριν τσακιστούμε…
Στο Χρονικόν του Μωρέα, στο πρωτότυπο, παρατίθεται ο πόλεμος μεταξύ Φράγκων και Ρωμαίων. Πώς γίνεται, και στις μεταφορές στην νεο-ελληνική το “Ρωμαίος” μετατρέπεται σε “Έλληνας”, είναι πραγματικά άξιο απορίας…
Προς Κυριακό και λοιπούς Ρωμιούς!
Προφανώς δεν έχετε ελληνική συνείδηση καταγωγής αλλά ρωμαίϊκη! Ρωμαϊκή γνήσια, δηλ. Λατίνου κατά το γένος; Δεν διανοούμαι ότι κάποιος το…διανοείται! Συνεπώς αλλοφύλλου (όποιου!) υπηκόου της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που έγινε πρώτα ορθόδοξος και ακολούθως -λόγω νοηματικής ανεπάρκειας ίσως της αρχικής του γλώσσας και έλλειψης γραφής- κοινώνησε στην υπερισχύουσαν ελληνικήν! Την συνείδηση αυτή προφανώς δεν διαμορφώσατε εκ μελέτης και ιστορικής αναδιφήσεως αλλά σας μετεδώθη πρωτίστως δια της προφορικής παραδόσεως των κατά γένος προγόνων σας! Από τον παππού και τη γιαγιά σας!
Εμένα ο δικός μου παππούς και γιαγιά, αγράμματοι και οι δύο, μικρό παιδί όταν ήμουνα προ πολλού, μου είπαν ότι είμαι … Έλληνας! Που προφανώς έτσι τους το μετέδωσαν οι δικοί τους γονείς που γεννήθηκαν επί αγγλοκρατίας και οι παππούδες τους επί ενετοκρατίας! Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου (Επτάνησα) κανέναν δεν άκουσα ποτέ (ιδίως τους παλιούς) να αυτοαποκαλείται ρωμιός ή γραικός ή ότι άλλο! Άγνωστες λέξεις που πρωτοάκουσα στο σχολείο και διερωτόμουν τι ράτσα είναι και που κατοικεί!
Για κόκκαλα Ελλήνων μίλησε και ο (δικός μας) Σολωμός!
Προφανώς οι δικοί μου πρόγονοι (ασχέτως καθαρότητος δεν μ’ ενδιαφέρει!) μιλούσαν και σκέπτονταν εξ’ αρχής ελληνικά και κυρίως είχαν ιστορική συνείδηση περί αυτού, στην δε ορθοδοξία προσχώρησαν κάποτε, δεν είναι του παρόντος το πως και γιατί!
Τι θα γίνει με μας; Και όλους σαν και μας σε όλη την Ελλάδα;
Μας θεωρείτε τόσο εξαφανισθέν είδος που δεν αξίζει ούτε η μουσειακή του έκθεση ως προστατευόμενο είδος στο κράτος που διαμορφώθηκε σήμερα και περιλαμβάνει εδάφη που εμείς ζούσαμε πάντα; Δεν μοιάζετε με τους σύγχρονους λαθρομετανάστες από τις ορδές των οποίων (δικαίως αν κρίνουμε από σας!) φοβόμαστε την αλλοτρίωση;
Διακατέχεστε από τέτοια αλαζονική έπαρση ότι πλέον μας αλώσατε ολοσχερώς, είδωλα καταπεσόντα και εμείς του ισοπεδωτικού ολοκληρωτισμού σας ώστε η χώρα αυτή να σας ανήκει ψυχή τε και σώματι;
Τελικά όσο το μελετώ επιβεβαιώνω μια παλιά μου υποψία! Ναι είμαστε μια χώρα διχασμένη! Ναι είμαστε μια χώρα με χοντρικά δύο ταυτότητες σε σύγκρουση μεταξύ τους! Τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ (φιλοσοφία, πολίτης-πολιτισμός, δημοκρατία) και τη ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ (Ιουδαϊσμός-ορθοδοξία, υπήκοος-δογματισμός, αυτοκρατορία). Και αδυνατούν να συνυπάρξουν! Με κακή προοπτική για τον πρώτο λόγω της ενδογενούς τάσης για απόλυτη κυριαρχία του δευτέρου!
Πόσο δίκιο έχουν τελικά διάφορα συνθήματα παρ’ όλο που τα αναμασούν και κάποιοι βλάκες! ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΣΑΙ! Τεκμήριον είναι η ιστορική-πολιτιστική σου συνείδηση, όχι η γλώσσα σου ή η ανάλυση του DNA σου!
Και εγώ σαν Έλληνας έχω πολλά να καυχηθώ για την συνεισφορά του πολιτισμού μου στην ανθρωπότητα και σ’ αυτόν επενδύω για το μέλλον. Ψάχτε και σεις οι ρωμιοί για τη δικιά σας και -ιδίως- πόσο περήφανη μπορεί να αισθάνεται και τι περίλαμπρη θέση καταλαμβάνει η χώρα της ρωμιοσύνης στο παγκόσμιο στερέωμα σήμερα, που από το 1821, για το οποίο τόσον κόπτεσθε να αποδείξετε ότι σε δεσποτάδες και καλόγερους ανήκει για να καρπώνεστε όλα τα λάφυρά του, οικοιοποιηθήκατε όλο και περισσότερο το κράτος ορθώνοντας λάβαρο την ρωμαιο-ορθοδοξία και έκτοτε πρωτίστως κυβερνάται κατά τις δικές σας κυρίαρχες αξίες, τις δικές σας αντιλήψεις και πρακτικές, παρά τις υποκριτικές κραυγές σας!
Joannes Cananus Hist., De Constantinopoli oppugnata. {3144.001}
Διήγησις περὶ τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει (t1)
γεγονότος πολέμου κατὰ τὸ ͵ϛϡλʹ ἔτος, (t2)
ὅτε ὁ Ἀμουρὰτ Πεὶς παρέπεσε ταύτῃ μετὰ (t3)
δυνάμεως βαρείας καὶ παρολίγον ταύτην ἐκράτει, (t4)
εἰ μὴ ἡ ὑπέραγνος Μήτηρ τοῦ Κυρίου ταύτην (t5)
ἐφύλαξε, συγγραφεῖσα παρὰ κυρίου (t6)
Ἰωάννου τοῦ Κανανοῦ (t7)
1. «Μυστήριον βασιλέως κρύπτειν (1)
καλόν, τὰ δὲ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἀνακη-
ρύττειν ἔνδοξον»· εἶπε γὰρ ὁ ἄγγελος τῷ Τωβήτ.
Τοῦτο νῦν καὶ ἐμὲ λίαν ὠθεῖ καὶ θαρρύνει καὶ τολμηρὸν
ποιεῖ κήρυκα, ὅπως τὸ πανθαύμαστον θαῦμα τῆς Πα- (5)
ναγίας μου διηγήσομαι. Ἐκκόπτει δ’ ἐμὲ ἡ ἀπειρία τοῦ
λόγου, ἀντωθεῖ δ’ ἐμὲ πάλιν καὶ ἕλκει τὸ ἴδιον τῆς
ὀρέξεως, τὸ ἀνθρώπινον πάθος. Καὶ ἥττημαι, καὶ τὴν
ἧτταν ὁμολογῶ, καὶ ἀπὸ τούτων τὴν ἱστορίαν ἠρξάμην.
Καὶ δέομαι τοὺς ἀναγινώσκοντας ταύτην καὶ τῶν γραμ- (10)
μάτων τὴν πεῖραν ἔχοντας, μήτε τὸν κόρον τοῦ λόγου
ἀκηδιάσωσι μήτε τὴν σολοικοβάρβαρον καταγνώσονται
φράσιν, ἐπεὶ κἀγὼ τῆς ἀπειρίας μου τῶν γραμμάτων
ὁμολογῶ τὴν ἀσθένειαν. Ἀλλὰ οὐδὲ διὰ σοφοὺς ἢ λο-
γίους ἔγραψα ταῦτα, ἀλλὰ διὰ ἰδιώτας καὶ μόνον, ὡς @1 (15)
καὶ ἐγὼ ἰδιώτης, ἵνα οἱ ἰδιῶται ὡς ἰδιῶται ἀπεριέργως
καὶ ἀκαταγνώστως ἀναγινώσκουσι ταύτην. Διὰ δὲ δὴ
ταῦτα πάντα τολμηρὸς ἐγενόμην γραφεύς τε καὶ κῆρυξ,
καὶ τὸ πολυθρύλητον θαῦμα τῆς Παναγίας καὶ τὴν
καθ’ ἡμῶν τῶν Ἀγαρηνῶν ἐπιδρομὴν καὶ τὴν πολιορ- (20)
κίαν τῆς πόλεως ἱστόρησα κατὰ τὴν τοῦ λόγου μου
δύναμιν, καὶ ἀπὸ τούτων ἠρξάμην.
2. Ἐν ἔτει τριακοστῷ δευτέρῳ τῆς ἡγεμονίας τῶν
βασιλέων Μανουὴλ τοῦ Παλαιολόγου καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
Ἰωάννου, ἐν τῷ ἑξακισχιλιοστῷ ἐννακοσιοστῷ τριακο- (25)
στῷ ἔτει, ἰνδικτιῶνος πεντεκαιδεκάτης, δεκάτῃ μηνὸς
Ἰουνίου, ἡμέρᾳ τρίτῃ, τῆς ἡμέρας ὥρᾳ δευτέρᾳ, κατέ-
δραμεν αὖθις ἄφνω στρατιὰ καθ’ ἡμῶν Μουσουλμάνων,
δὶς πέντε τὸν ἀριθμὸν χιλιάδες, ἔχοντες καὶ στρατάρχην
ἄνδρα μανὸν καὶ αἱματοβόρον, καὶ τὸ ὄνομα τούτου Μι- (30)
χάλπαις ἐκαλεῖτο, καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν τὴν
ὑπὸ τὴν βασιλικὴν ἐξουσίαν ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ ὑπὸ
τὴν ἑαυτῶν ἐποιήσαντο, καὶ ἡμᾶς ἀπεστέρησαν τῆσδε
τῆς πόλεως πάντα τὰ πλησίον, καὶ ταύτης <τὰ χωρία>
ἔφθειραν, ἐλεηλάτησαν, ᾐχμαλώτευσαν, καὶ τοὺς μὲν (35)
τῶν ἀνδρῶν κατέσφαξαν, τοὺς δὲ καὶ πόρρω τοῦ Ἰκο-
νίου καὶ Ἀρατζάπητας Κύφας διαβιβάσαντες, τὰς δὲ
γυναῖκας ἀσελγῶς αἰσχρουργήσαντες, τὰ δὲ βρέφη εἰς
περιτομὴν τῷ Μωάμεθ προσέφερον, καὶ πᾶν ζῶον ὑπό-
ζυγον καὶ ἀζύγων διέφθειραν καὶ ἠφάνισαν. Τὴν δὲ (40)
ζημίαν τῶν γεννημάτων καὶ τῶν ἀμπελώνων τὴν λύμην @1
τίς ἄρα καὶ ποία δυνήσεται γλῶσσα ταύτην ἐξιχνιάσαι;
Καὶ γὰρ ἐν τῷ καιρῷ τῆς συγκλείσεως ἀπαραπροσδο-
κήτως κατέδραμον καὶ ἡμᾶς ἀπέκλεισαν, καὶ ὑπὸ τὴν
δεσποτείαν αὐτῶν πάντα τὰ ἔξω ἐγένοντο. Τὸ δὲ καὶ (45)
πῶς καὶ πόθεν καὶ δι’ ἥντινα ἡ συμφορὰ καὶ φθορὰ
καὶ ταῦτα τὰ δεινότατα χαλεπὰ τοῖς δυστυχοῖς καὶ
ἀθλίοις ἐπέβη Ῥωμαίοις σιωπᾶν ἡμῖν ἄμεινον ἔδοξεν.
Τῆς δὲ πικροτάτης μάχης ἐκείνης καὶ τοῦ φρικτοτάτου
πολέμου τὸ πέρας χρὴ διηγήσασθαι. (50)
3. Τὸ μὲν γὰρ πρῶτον στράτευμα τῶν Μουσουλ-
μάνων ἐκείνων τῇ δεκάτῃ τοῦ Ἰουνίου κατέδραμε καὶ
ἡμᾶς ἀπέκλεισεν, ὡς προέφημεν, τῇ δὲ εἰκοστῇ τούτου
ἑτέρα ἐφάνη στρατιὰ Μουσουλμάνων ὡς νέφος χαλάζης
πλῆρες καὶ τετρυγὸς ὀλέθριον καὶ πᾶσαν καὶ παντοίαν (55)
τὴν ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων ἠμαύρωσαν γῆν, καὶ ὡς φλὸξ
ἀστραπῆς καιομένης πάντα κατέκαυσε καὶ ἐνεπύρισε,
καὶ πᾶν ξύλον κάρπιμον καὶ δένδρον εὔκαρπον καὶ τὰς
κουρβούλας τῶν ἀμπελώνων ἐκ ῥίζης ἀπέτεμον, καὶ
πᾶν ἄλλο δεινὸν καὶ ὀλέθριον καθ’ ἡμῶν ἐποιήσαντο. (60)
Ὁ δὲ στρατάρχης ὁ μέγας καὶ πάντων ἐκείνων ἀμηρᾶς
καὶ δεσπότης ἔφθασεν. Ἦλθε μανὸς καὶ ἠγριωμένος,
ἀλαζὼν ἐπηρμένος, ὑπέρογκος καὶ γαυριώμενος καὶ τὴν
ὀφρὺν εἰς οὐρανὸν αἴρων, καὶ ὑψηλὸς παρὰ πάντας ἐνό-
μιζεν εἶναι, καὶ ὑπελάμβανε παρ’ αὑτοῦ διοικεῖσθαι τὰ @1 (65)
πάντα, καὶ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν αὐτοῦ ἄγεται ἅπας ὁ
κόσμος. Ἀλλὰ καὶ πάμπολλα ἄγων μηχανικώτατα καὶ
μαχιμώτατα ἔργα, προσδοκῶν δι’ αὐτῶν μέρος τοῦ τοί-
χου χαλάσαι τῆς πόλεως καὶ ἀπὸ τούτου ταύτην κατα-
κρατῆσαι καὶ τοὺς Ῥωμαίους αἰχμαλωτίσαι καὶ τοῦ (70)
Χριστοῦ τὸ ὄνομα ἀποσβέσαι. Ἀλλὰ καὶ στρατιὰς στρα-
τιῶν καὶ γενεὰς γενεῶν καὶ πλήθη πληθῶν, πεζῶν καὶ
ἱππέων, ἔσχε τοσοῦτον ὥστε ἅπας ὁ κόσμος ἐκεῖνος ἐσκέ-
πετο ὑπ’ ἐκείνων.
4. Τότε δὲ αὐτοῦ τῇ κελεύσει τοῦ Μουρὰτ Πείς, τῇ (75)
κλήσει <τε> τοῦ δεσπότου τῶν Τούρκων, ποιοῦνται πα-
στίαν μίαν. Ἀλλ’ αὕτη ἡ μία πολλὰς ὑπερέβην μεγί-
στους· καὶ γὰρ ἀπὸ τὸ ἓν ἄκρον τῆς πόλεως τῆς Χρυσίας
ἕως τὸ ἕτερον ἄκρον τῆς Ξυλοπόρτης ἐκράτει. Καὶ ἦν
δὲ ἡ παστία πλησίον τοῦ κάστρου ὅσον τόξου βολήν, (80)
καὶ οὐ πλέον. Καὶ ἦν δὲ πᾶσα στερεὰ καὶ ὀχυρωτάτη
ἀπὸ ξύλων μεγίστων καὶ χονδρῶν σανίδων. Καὶ πλοκο-
τὰς ἀπὸ βέργας ἔθηκαν ἔμπροσθεν τῆς παστίας, ἵνα
δέχωνται τὰς σαγίττας τῶν τόξων καὶ τῶν τζαγρῶν
τῶν Ῥωμαίων, καὶ τῶν βουμπάρδων τὰς πέτρας. Ὄπι- (85)
σθεν δὲ ταύτης ἐθέσπισεν ἵνα ἵστανται στρατιῶται ἐκ
πασῶν γενεῶν τοῦ στρατεύματος τούτου τολμηροὶ καὶ
ἀνδρεῖοι, τὸ μέν, ὡς τὸ ἔθος, εἰς προσοχὴν τῆς παστίας,
τὸ δὲ ἵνα φυλάσσονται δι’ ἐκείνης, οἱ δὲ ἵνα μάχονται
ἐξ ἐκείνης ὄπισθεν μετὰ τζαγρῶν τε καὶ τόξων καὶ τῶν @1 (90)
σκευῶν τῶν μεγάλων καὶ τῶν μικρῶν τῶν ἀπείρων ὧν
ἔφερον διὰ τούτου.
5. Τὰς δὲ σκευὰς τὰς μεγίστους ἐκείνας, ὁποίας
εἶχον τὰς ἐλπίδας ὅτι δι’ ἐκείνας τὰ τείχη τῆς πόλεως
θέλουν χαλάσειν καὶ ἀπὸ τούτου τὴν πόλιν αἰχμαλωτί- (95)
σαι, ἔστησαν περιέργως εἰς τόπον ἐν ᾧ σοῦδαν οὐκ εἶχεν
ὁμοίαν σουδῶν τῶν ἑτέρων, ἀλλὰ κεχαλασμένη ὑπῆρχεν,
καὶ ἔκπαλαι γέμουσαν χῶμαν, καὶ ἄντικρυς ταύτης
πύργος εὑρέθην ἐκ συμβάσματος λίαν σεσαθρωμένος καὶ
ἐσκισμένος ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω. Καὶ προσδοκῶντες (100)
οἱ Τοῦρκοι ὅτι τῶν μεγίστων βουμπάρδων αἱ πέτραι τὸν
σεσαθρωμένον πύργον ἐκεῖνον θέλουν χαλάσειν, καὶ ἐπεὶ
ὁ τόπος σοῦδαν οὐκ ἔχει τοὺς Τούρκους νὰ ἐμποδίσῃ,
ἀκωλύτως εἰς τὸ ἔξω κάστρον θέλουσι φθάσειν, καὶ ἐκ
τοῦ χαλάσματος τοὺς Ῥωμαίους θέλουν διώξειν, καὶ τὴν (105)
πόλιν θέλουν δουλώσειν. Πλὴν εἰς κενὸν ἐκατήντησε
τέλος ἡ τῶν ἀσεβῶν προσδοκία, ἐπεὶ ἑβδομήκοντα βόλια
τῆς σκευῆς τῆς μεγίστης ἐκείνης τὸν σεσαθρωμένον
ἐκεῖνον ἔκρουσε πύργον, καὶ οὐδεμίαν βλάβην τοῖς Ῥω-
μαίοις τοῦτο προὐξένησεν, ἀλλ’ οὐδὲ τοῖς Τούρκοις ὠφέ- (110)
λειαν. Πλὴν γὰρ ὁ τόπος καὶ σοῦδα καὶ πύργος πλησίον
ὑπῆρχεν Κυριακῆς τῆς ἁγίας, μέσον Ῥωμανοῦ τοῦ ἁγίου
καὶ τῆς Χαρσῆς τε τὴν πύλην, καὶ πλησιέστερον τούτων
εἰς τὸν ποταμὸν τὸν ἐπονομαζόμενον Λύκον. Καὶ ταῦτα
μὲν περὶ τῶν βουμπάρδων τὴν ἀπραξίαν. @1 (115)
6. Περὶ δὲ τῶν ἄλλων τῶν κατασκευῶν τῶν μα-
χίμων, τῶν παντοίων ἐκείνων τῶν κατὰ τῆς πόλεως
εἰργασμένων εἰς πολιορκίαν ἐκείνης, καὶ ἀφανισμὸν τῶν
Ῥωμαίων, τίς διηγήσεται ἄρα; πλὴν ἐκ τῶν πολλῶν
ὀλίγας διηγήσομαι ἄρτι. Πύργους ξυλίνους μεγίστους (120)
μὲ τροχοὺς σιδηροδεσμουμένους πολλοὺς ἐποιήσαντο τότε,
ὅσον τὸ ὕψος τῶν πύργων τῆς πόλεως· μᾶλλον καὶ ὑπε-
ρεῖχον ἐκείνους. Καὶ ζεύγη βοῶν καὶ βουβαλίων ἀπείρων
εἴχασιν ἐξ ἑτοίμου, ἵνα τοὺς πύργους ταυρίσουν μετὰ
σχοινίων καὶ πλησίον τῆς σούδας φέρωσιν καὶ ἐξ ἐκεί- (125)
νων τὸ ἔξω κάστρον πολεμήσωσι καὶ ἀφανίσουν. Ἀλλὰ
καὶ φαλκούνια ἐποιήσαντο καὶ χελώνας καὶ ἀρκουδά-
μαξα καὶ ἄλλα πολλὰ ξύλινα καὶ μηχανικώτατα ἔργα,
καὶ ἑλεπόλεις ἐκατεσκεύασαν καὶ μηχανικὰς ἀγκάλας
μὲ τροχοὺς μικρούς, καὶ μεγάλας σκεπαστὰς καὶ μεσέας (130)
ὑπὲρ ἀριθμὸν διεπράξαντο, καὶ κατέναντι τῶν πόρτων
τῆς πόλεως τεράστια μεγάλα εἰργάσαντο, κάστρη ξύ-
λινα ὑπερμεγέθη ἐποιήσαντο μὲ τροχοὺς σιδηροδεσμου-
μένους, ὥστε τοὺς θεωροῦντας ἐκεῖνα καὶ ἀγνοοῦντας
τῶν κάστρων τοὺς πολέμους, καὶ τὸ ἀχρησίμευτον γὰρ (135)
ἐκείνων καὶ λίαν ἐξέπληξε καὶ μέγα ἐθρόησεν.
7. Ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν ἄλλοι ἔσκαπτον ἐκ τῆς
παστίας ὄπισθεν, καὶ εἰς βάθος πολὺ ἐκατέβησαν, ὡς
ἵνα κάτωθεν ἀπὸ τὴν κάτω ὄψιν τῆς σούδας περάσωσιν
ἀθεώρητοι τὴν νύκτα ἄνω ἱσταμένων Ῥωμαίων καὶ μα- (140)
χομένων, καὶ φθάσωσιν εἰς τὰ τείχη τοῦ καθολικοῦ καὶ
μεγίστου κάστρου τῆς πόλεως, καὶ κόψωσι τοῦτο λα- @1
θραίως πάντων, καὶ πουντελειάσωσιν κατὰ τὸ ἔθος τῶν
πολεμούντων, εἶτα πῦρ εἰς τὰ ξύλα τῶν πουντελείων
ἀνάψωσιν, ὅπως τὴν ξυλίνην κατασκευὴν τὴν κρατοῦ- (145)
σαν τὸ κάστρον καταφλέξωσιν, καὶ ἄφνω πεσοῦνται τὰ
τείχη τῆς πόλεως, καὶ ἅμα εὐθὺς τῶν Τούρκων τὰ στρα-
τεύματα θρασέως κατὰ τῶν Ῥωμαίων εἰσβάλλουσιν καὶ
ἐκ τοῦ χαλάσματος ἐκείνους διώξουσιν καὶ τὴν πόλιν
κρατήσουσιν. Ἄλλοι τοὺς ἀγωγοὺς ἀνεγύρευον τοὺς ἔκ- (150)
παλαι τὸ νερὸν εἰς τὰς στέρνας τῆς πόλεως ἔφερον,
ὅπως τινὰ ἐξ αὐτῶν ἐπιτύχωσιν, καὶ λαθραίως τῶν
Ῥωμαίων διὰ τοῦ ἀγωγοῦ ἐντὸς γενήσονται τῆς πό-
λεως νυκτός, καὶ ἀπαραπροσδοκήτως ταύτην κρατή-
σουσι καὶ αἰχμαλωτίσουσιν. (155)
8. Πλὴν καὶ κήρυκας ἐξαπέστειλε πανταχόθεν ὁ
δεσπότης τῶν Τούρκων, καὶ ἐδιελάλησαν οὕτως, καὶ εἶ-
πον ἐνόρκως ὅτι τῆς πόλεώς τε τὸν πλοῦτον καὶ τὸν
λαὸν ἅπαντα ὁ ἀμηρᾶς εἰς διαγουμὰν παραδίδη καὶ
κοῦρσος τοῖς Μουσουλμάνοις, καὶ φθάσετε εἰς τὸ κέρδος. (160)
Ταῦτα μὲν εἶπε, μετὰ τεχνάσματος δὲ τοιούτου ὅπως
νὰ συναχθῶσι τὰ στρατεύματα πάντα τῶν Μουσουλ-
μάνων, ὁποῖον καὶ ἐγένετο τότε. Ὡς γὰρ ἐξεχύθη ἡ
φήμη εἰς τὰ ἔθνη τῶν Μουσουλμάνων πῶς ἐπαραδόθην
ἡ πόλις εἰς διαγουμὰν καὶ αἰχμαλωσίαν, σχεδὸν ἐκ πά- (165)
σης γῆς καὶ γενεᾶς Μουσουλμάνων ἔφθασαν πρὸς τὸ @1
κέρδος μὴ μόνον οἱ ἐπιστήμονες εἰς τὰ κούρση καὶ τοὺς
πολέμους, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀνεπιστήμονες καὶ σαρλίδες, του-
τέστι πραγματεῦται, καταλλάκται, μυροψοὶ καὶ τζαγκά-
ροι, ἀλλὰ καὶ Τούρκων πολλοὶ καλογέροι. Ὑπὲρ αἰτίας (170)
τοιαύτης ἐσυνήχθησαν πάντες, οἱ μὲν στρατιῶται διὰ
τὸ κοῦρσος, οἱ δὲ σαρλίδες ἵνα ἀγοράσουν τὰ κουρσιμαῖα,
ἤγουν τοὺς αἰχμαλώτους, καὶ οἱ μὲν τὰς γυναῖκας, ἄλλοι
τοὺς ἄνδρας, ἄλλοι τὰ βρέφη, καὶ ἄλλοι τὰ ζῶα, καὶ
ἄλλοι τὰ πράγματα, οἱ δὲ Τουρκοκαλογέροι τὰς καλο- (175)
γραίας ἡμῶν κέρδος καὶ κοῦρσος εὐεργεσίαν νὰ ἔχουν
παρὰ τοῦ δεσπότου τῶν Τούρκων. Διὰ γοῦν τὴν προσδο-
κίαν ταύτην ἐσυνάχθησαν ἐκ πάσης τῆς γῆς Μουσουλ-
μάνων ἀναρίθμητα πλήθη, ὥστε ἐκατεθαύμαζον πάντες
οἱ θεωροῦντες τὴν πλησμονὴν τοῦ φωσάτου. (180)
9. Τότε δὴ καὶ σαγίττας συνῆξαν τοσοῦτον ἀνα-
ρίθμητον πλῆθος ὥστε ἐδυσπιστοῦμεν τὸ πρῶτον τὴν
φήμην τοῦ λόγου ἕως τοῦ πολέμου τὴν ὥραν. Ἡ δὲ συ-
ναγωγὴ τούτων ἐγένετο οὕτως. Πᾶσα οἰκία παντὸς ἀν-
θρώπου τοῦ εὑρισκομένου εἰς τὴν δεσποτείαν τῶν Τούρ- (185)
κων ἀνατολῆς καὶ δύσεως πάσης δέδωκε τούτων ἑκάστη
ἀπὸ δέκα ἕως εἴκοσι σαγίττας τῶν τόξων. Ἀλλὰ καὶ
πλείονας τούτων ἐδόξευσαν τοῦ πολέμου τὴν ὥραν,
ὁποίας τὸ ἁρματοφυλάκιον εἶχε τοῦ Τούρκου καὶ τὰ ταρ-
φάσια τοῦ φωσάτου. Εἶχε καὶ μετ’ αὐτοῦ τότε σιδηρο- (190)
δεσμουμένους τοὺς ἀποκρισιαρίους τοῦ βασιλέως, ὁποίους @1
αὐτὸς ᾐτήσατο μᾶλλον ἵνα πέμψῃ περὶ εἰρήνης τε καὶ
ἀγάπης. Αὐτὸς δὲ ὡς βάρβαρος ὠμὸς καὶ ἀπάνθρωπος
σίδηρα καὶ φυλακὰς αὐτοὺς κατεδίκασε, καὶ τοὺς ἀναι-
τίους ὡς ὑπαιτίους ἠπείλει εἰς θάνατον, προβαλλόμενος (195)
δὲ τάχα καὶ αἰτίαν, ἀλλὰ ψυχράν· ἔλεγε γάρ· «Διότι με
οἱ Ῥωμαῖοι ἀναισχύντως συνέτυχον, διὰ τοῦτο αὐτοὺς
εἰς φυλακὴν κατεδίκασα».
10. Ἀλλὰ καὶ τότε τις τῶν Μουσουλμάνων ὑψη-
λός τε καὶ μέγας καὶ φοβερὸς παρ’ ἐκείνοις, ὡς ὅτι ἐκ (200)
σειρᾶς τε καὶ γένους τοῦ Μουχουμὲτ κατήγετο. Τοῦτον
καὶ ὡς πατριάρχην αὐτὸν ἐτιμοῦσαν, καὶ ὡς προφήτην
αὐτὸν προσεκύνουν, καὶ ἐσέβοντο τοῦτον ὡς αὐτὸν τὸν
Μωάμεθ. Τοσοῦτον καὶ τοιοῦτος μέγιστος ἦν οὖν ἐκεῖνος
ὅτι τὴν θυγατέραν τοῦ ἀμηρᾶ καὶ δεσπότου τῶν Μου- (205)
σουλμάνων παρθένον οὖσαν ἥρπαξε παρὰ γνώμην ἐκεί-
νου καὶ ἔφθειρε καὶ ἐκράτησε, καὶ ἔσχεν ἐκείνην ἐν τῷ
κοιτῶνι καὶ τῷ κλινιδίῳ ἐκείνου, καὶ οὐδεὶς ἐτόλμησεν
αὐτὸν σκῶψαι ἤ τι εἰπεῖν πρὸς ἐκεῖνον. Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον
ὁ ἀμηρᾶς καὶ ἀδελφὸς ὁ τῆς κόρης εἶπεν· «Ἡγίασε ταύ- (210)
την ἡ συνουσία τοῦ πατριάρχου τοῦ συγγενοῦς τοῦ Μωά-
μεθ, καὶ τὸ γεννηθὲν ἐξ ἐκείνης ἅγιον ἔστω ὡς ἐξ αἵμα-
τος τοῦ Μωάμεθ κατὰ τὸν νόμον καὶ ἁγιασμὸν τοῦ Ῥα-
σοὺλ Μαχουμέτη». Αὐτὸς δὲ ὁ μέγιστος καὶ πολὺς παρ’
ἐκείνοις ὁ εὐγενὴς πατριάρχης, ὃν εἶχον προορατικὸν καὶ (215)
προφήτην, τοὔνομα Μηρσαΐτης τῇ Περσικῇ διαλέκτῳ
ἀπέστειλεν ἀποκρισιαρίους ἀπὸ τῆς Προύσης ἧς ἐκατοί- @1
κει πρὸς τὸν δεσπότην τῶν Τούρκων, καὶ εἶπεν· «Ὅρα
μήπως συνάψῃς πόλεμον μετὰ τῶν Ῥωμαίων καὶ τὸν
στρατὸν ἀπολέσῃς καὶ τὰ γένη τῶν Μουσουλμάνων, (220)
ἕως ὅτε ἐγὼ νὰ φθάσω καὶ δηλώσω τὴν ὥραν τῆς συμ-
πλοκῆς τοῦ πολέμου, ὡς ὁ μέγας ἡμῖν διδάσκει Ῥασοὺλ
ὁ προφήτης. Καὶ γινώσκω δὲ τοῦτο ὡς προορατικὸς καὶ
προφήτης». Ταῦτα δὲ ἀκούσας τῶν Τούρκων ὁ δεσπότης
ἔπραξεν ὡς ὡρίσθην, καὶ ἀνέμενε τὸν ψευδοπροφήτην. (225)
Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀλίγας ἔφθασεν.
11. Ἦλθεν ὁ Μηρσαΐτης καὶ πατριάρχης τῶν
Τούρκων μετὰ πεντακοσίους Τουρκοκαλογέρους, ἐπὶ ἡμιό-
νου καθήμενος, καὶ τῷ σχήματι σοβαρώτατος καὶ τὸ
μεγαλεῖον δεινότατος. Τὰ δὲ πλήθη τῶν Μουσουλμάνων (230)
εἰς ὑπαπαντὴν ἐξέδραμον τὴν ἐκείνου, καὶ ὡς ἄγγελον
ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάντα τὰ μωροθαύμαστα γένη τῶν
Τούρκων ὑπεδέξαντο τοῦτον, καὶ μὴ μόνον τοὺς πόδας
ἐκείνου ἠσπάζοντο καὶ τὰς χεῖρας, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἡμιόνου
τοὺς χαλινοὺς καὶ τοὺς πόδας οὗ ἐποχεῖτο. Ὁμοίως καὶ (235)
ὁ δεσπότης τῶν Τούρκων δουλοπρεπῶς ὑπεδέξατο τοῦτον.
Αὐτὸς δὲ σοβαρὸς καὶ μεγαλουπέροχος ἑωρᾶτο τοῖς πᾶσιν.
Πλὴν δὲ ἐπηρμένος καὶ γεγαυριωμένος ὡς ὑψηλός τε
καὶ μέγας καὶ ὡς ἀπόγονος τοῦ Μωάμεθ ἐκατεδέξατο
μόλις, καὶ ἐφθέγξατο ταῦτα· «Γινώσκετε, Μουσουλμά- (240)
νοι, καὶ σὺ αὐτὸς ὁ πάντων τούτων δεσπότης. Ἐγὼ
μὲν ἀπεστάλην παρὰ τοῦ μεγάλου προφήτου Ῥασοὺλ
Μαχουμέτη, ἵνα ὑμῖν εἴπω τοῦ πολέμου τὴν ὥραν, ὡς @1
προορατικὸς καὶ προφήτης, ὅπως δουλώσωμεν τοὺς Ῥω-
μαίους καὶ αἰχμαλωτίσωμεν καὶ τὴν πόλιν. Ἑτοιμά- (245)
ζεσθε δὲ πρὸς τοῦτο ἕως ὅτου νὰ φθάσει ἡ ὥρα, ὁποίαν
ἐγὼ γινώσκω». Καὶ ταῦτα εἰπόντος ἀπέβη τοῦ ἡμιόνου
οὗ ἐποχεῖτο, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν τένταν τὴν ἱσταμένην
ἀπὸ κεντούκλου, καὶ ἤρξατο ἀναγινώσκειν τὰς βίβλους
τοῦ Μωάμεθ καὶ τὰ Ῥάμπλια πράττειν. Μετὰ ὑποκρί- (250)
σεως δὲ ταῦτα ἐποίει, ὡς ἵνα ἀπατῶνται οἱ Τοῦρκοι
καὶ προσκυνοῦν καὶ δοξάζουν ὡς προφήτην ἐκεῖνον, καθὰ
καὶ ὁ δεσπότης τῶν Τούρκων καὶ πάντες οἱ Μουσουλ-
μάνοι ἀληθῆ καὶ βέβαια κρατοῦσιν πάντα τὰ λαληθέντα
ἐκ τούτου, καὶ πάντες τὴν κέλευσιν ἔμενον τὴν ἐκείνου, (255)
ἵνα προστάξει τοῦ πολέμου τὴν ὥραν καὶ δράμωσι πάντες
καὶ κρατήσουν τὴν πόλιν καὶ τοὺς Ῥωμαίους αἰχμα-
λωτίσωσι πάντας.
12. Ταύτη δὴ ἡ κενὴ καὶ ματαία ἐλπὶς μέγα
θράσος καὶ τόλμην καὶ εὐφροσύνην τοῖς Τούρκοις ἐνέ- (260)
πλησε τότε, καὶ ἀπὸ τούτου ἔχαιρον καὶ ἐσπατάλουν.
Ἀλλὰ καὶ καθ’ ἡμέραν καὶ νύκτα τὰς παλάμας
ἐκρότουν, καὶ τοῦ Μηρσαΐτη τὴν φωνὴν ἀνέμενον ὡς
ἀγγέλου ἀληθεστάτου, ὡς ἵνα αἰχμαλωτίσουσι τοὺς Ῥω-
μαίους. Ἀλλὰ καὶ καθ’ ἡμέραν καὶ νύκταν καὶ ὥραν (265)
τὴν γλῶσσαν αὐτῶν καθ’ ἡμῶν ὡς δίστομον ξίφος ἠκό-
νισαν καὶ φωνὰς ἀγρίους καὶ ἀνημέρους ἔλεγον ἀναι- @1
δῶς καὶ ὑβριστικῶς. Μὴ μόνον κατὰ πατριαρχῶν τε καὶ
βασιλέων αἰσχροτάτας φωνὰς ἀνέπεμπον, ἀλλὰ καὶ κατὰ
τῆς πίστεως ἡμῶν τολμηρῶς ὀνειδίζοντες καὶ ἀναιδῶς (270)
βλασφημοῦντες ἔλεγον· «Ποῦ ὁ Θεός σας ὦ σκοτεινοὶ
Ῥωμαῖοι; ποῦ ὁ Χριστός σας; ποῦ εἶναι οἱ ἅγιοί σας νὰ
σὰς βοηθήσουν; Αὔριον τὴν πόλιν ἐπέρνομεν, καὶ ἐσᾶς
αἰχμαλώτους καὶ σκλάβους ἔχομεν, καὶ τὰς γυναῖκάς
σας καὶ τὰ παιδία σας ἔμπροσθεν ὑμῶν ἀτιμάσομεν, (275)
καὶ τὰς καλογραίας σας μὲ τοὺς Τουρκοκαλογέρους μας
νὰ παντρέψομεν. Μὰ τὴν πίστιν μας ἀλήθεια ὁ προ-
φήτης μας ἔτζη λέγει». Ταῦτα δὲ ὡς βέβαια καὶ ὁμο-
λογούμενα οἱ ἀσεβεῖς εἴχασι, καὶ διὰ τοῦτο τὸν Θεὸν
ἡμῶν ὀνείδιζον ἀσεβῶς ταῦτα. (280)
13. Ὡς δὴ ἔφθασεν ἡ τελεία ἡμέρα τοῦ πολέμου
τῶν Τούρκων, ὁποίαν παρ’ ἐκείνοις ὁ μέγας προεθέσπισε
Μηρσαΐτης ὁ προφήτης ἐκείνων, εἶπε πρὸς τὸν στρατάρ-
χην καὶ δεσπότην τῶν Μουσουλμάνων· «Μὴ βράδυνε
ἐπὶ πλέον, ἀλλὰ ταχέως τὰς τάξεις τάξον καθοπλισθῆ- (285)
ναι, καὶ πᾶν μηχανικώτατον καὶ πολεμικώτατον ἔργον
ἔχοντες ἐξ ἑτοίμου, καὶ σὺν τούτοις γενέσθω τῆς πόλεώς
τε πλησίον ὅσον τόξου βολὴν εἰς τὸ κάστρον. Καὶ σύν-
θημα» εἶπε «προστάσσω τοιόνδε. Ὅταν ἐφ’ ἵππου ὑψη-
λοῦ με καθήμενον θεωρήσητε καὶ ἐν δεξιᾷ τῇ χειρί μου (290)
σπάθην γεγυμνωμένην θεάσητε καὶ τρὶς τῆς φωνῆς μου
ἀκούσητε, μετὰ βοῆς καὶ κραυγῆς καὶ ὁρμῆς καὶ κρότων
καὶ ὀργάνων κατὰ τῶν Ῥωμαίων εἰσβάλετε. Καὶ αὐτο- @1
μάτως πεσοῦνται τὰ τείχη τῆς πόλεως, καὶ ἀκωλύτως
γένεσθε ἐντὸς καὶ ταύτην αἰχμαλωτίσατε». Καὶ ταύτας (295)
μὲν τὰς ληρολογίας ὁ Μηρσαΐτης ὡς βεβαίας ὁμολογῶν
τοῖς Μουσουλμάνοις δημηγορῶν ἔλεγεν, ὡς ἔχων τὰς
προφητείας ἐκ τοῦ Μωάμεθ καὶ Ῥασοὺλ Μαχουμέτη τὰς
βίβλους.
14. Καὶ αὐτὸς μὲν εἶπε ταῦτα· ὁ δὲ στρατάρχης (300)
καὶ δεσπότης τῶν Τούρκων τὸ κελευσθὲν ἐκπληρώσας
καὶ προστάξας τὰς τάξεις ἁπάσας καθοπλισθῆναι, καὶ
πᾶσαν τὴν παρασκευὴν τοῦ πολέμου φέροντες ἀνὰ χεῖρας,
εὐθὺς τὰ πλήθη τῶν Μουσουλμάνων καὶ τὰ στρατεύ-
ματα πάντα τὸ προσταχθὲν ἐκπληροῦσι, καὶ μὲ ὅπλα (305)
παντοῖα καὶ παρασκευὰς τὰς μεγίστας καὶ τὰ μηχα-
νικώτατα ἔργα ἐσπάραξαν κατὰ τάξιν. Καὶ οἱ μὲν σκά-
λας ἔφερον, καὶ σκάλας παντοίας, μικρὰς καὶ μεγάλας,
ἄλλοι δὲ τζόκους, καὶ ἕτεροι συστάς, καὶ ἄλλοι πῦρ μετὰ
μαζαλάδων, ἕτεροι δὲ σκλώπους, ἄλλοι δὲ σιδηρᾶ μά- (310)
χιμα ὅπλα δρεπανηφόρα μετὰ κονταρίων μακρέων τὰ
ἐπονομαζόμενα φάλκας, ἕτεροι δὲ σκουτάρια στερεὰ καὶ
μεγάλα, καὶ τὰ πάντα μετὰ σιδήρων, καὶ πλοκοτὰς
δὲ ἄλλοι, καὶ παβέζια ἄλλοι, ἄλλοι δὲ ἀγγύρας σιδη-
ρέας, καὶ ἄλλο πᾶν πολεμικὸν ἔργον ἔφερον ἀνὰ χεῖρας. (315)
Καὶ κατάφρακτοι πάντες μετὰ ἰσχυρᾶς καὶ σιδηρᾶς πα-
νοπλίας καὶ περικεφαλαίας μεγίστους. Καὶ τοσοῦτον
ὑπῆρχε τῆς στρατιᾶς ἐκείνης τὸ πλῆθος ὅτι ἀπὸ τὸ ἓν @1
ἄκρον τῆς πόλεως τῆς Χρυσίας ἄχρι καὶ τὸ ἕτερον τὸ
ἄκρον τῆς Ξυλοπόρτης ἐκράτει. (320)
15. Οἱ δὲ στρατηγοὶ τοῦ φωσάτου τὰς συντάξεις
τῶν Τούρκων ἔστησαν κατὰ τάξιν πλησίον τοῦ κάστρου,
ὡς ἐθέσπισεν ὁ ψευδοπροφήτης. Τοὺς δὲ τοξότας ἐκείνους
τοὺς ἀναριθμήτους τῶν Τούρκων ἐκέλευσαν πάντας ὁμοῦ
τοξεύειν ἐπάνω τοῦ κάστρου καὶ τῶν προμαχιονίων, ὡς (325)
ἵνα λαβώσουν καὶ φονεύσουν τινὰς τῶν Ῥωμαίων, καὶ
φοβηθῶσιν οἱ ἄλλοι καὶ φύγωσιν ἐκ τοῦ τείχους, καὶ
ἀπὸ τούτου ἄδειαν εὕρουν καὶ ἀναβῶσιν οἱ Μουσουλ-
μάνοι ἐπάνω ἀνεμποδίστως, καὶ κρατήσουν τὴν πόλιν.
Ὁ δὲ λαὸς τῶν Ῥωμαίων ὁρῶν τὰ πολεμικὰ καὶ μάχιμα (330)
ἔργα τῶν Τούρκων, καὶ τὴν πλησμονὴν τοῦ φωσάτου
γενεῶν τῶν ἀπείρων, καὶ τὴν ὁρμὴν τῶν Ταρτάρων καὶ
τῶν Μουσουλμάνων τὴν τόλμην, καὶ τὰ πρὸ ὀλίγου
πραχθέντα, ὅτι ἐντὸς εἰς τὰς σούδας ἀπέκτειναν οἱ Τοῦρ-
κοι Ῥωμαίους καὶ ἄλλους ἔμπροσθεν εἰς τὰς πόρτας, (335)
ἐδειλίασαν μέγα, καὶ σχεδὸν πρὸς φυγὴν οἱ πλείονες
ἐθεώρουν. Ὢ ὥρας τῆς πικροτάτης ἐκείνης, ὢ λύπης
τῆς ἀφορήτου, ὢ ἀπελπισίας μεγίστης.
16. Τίς οὐκ ἔφριξε τὴν ἡμέραν ἐκείνην; τίς οὐκ
ἐτρόμαξε τὴν ὥραν ταύτην ὁρῶν τοὺς Ῥωμαίους εἰς (340)
τοσαύτην δειλίαν καὶ τοὺς Μουσουλμάνους εἰς θράσος
τοσοῦτον; Καὶ τίς τῶν ἀκαταπλήκτων τότε οὐ κατε-
πλήγη καὶ τῶν ἀνδρείων οὐκ ἐφοβήθη, οὐχὶ τὸν θάνατον,
οὐχὶ τὸν θάνατον λέγω, φυσικὸς γὰρ ὑπάρχει, ἀλλὰ τῆς
μεγαλοπόλεως ταύτης τὴν ἅλωσιν καὶ τὴν αἰχμαλω- @1 (345)
σίαν τοῦ γένους, τῶν γυναικῶν τὰς ἀτιμίας, τῶν σω-
φρόνων τὰς αἰσχρουργίας, τὴν περιτομὴν τῶν βρεφῶν,
τῶν ναῶν τὴν ἀπώλειαν, τῶν ἁγίων εἰκόνων τοὺς ἐμ-
παιγμούς, τοῦ μεγίστου Θεοῦ τὴν σοφίαν ὑμνητήριον
τοῦ Μωάμεθ καὶ κατοικητήριον τῶν δαιμόνων καὶ μασγή- (350)
διον ἀποκαταστῆσαι τοῦ Ῥασοὺλ καὶ Μωάμεθ. Τὸ δὲ
χεῖρον καὶ βλαβερὸν καὶ μυριοπλάσιον τοῦ κακίστου θα-
νάτου κάκιστον τῇ μεταθέσει καὶ ἀπωλείᾳ τῆς εὐσεβοῦς
πίστεως τῶν Χριστιανῶν πρὸς τῶν Μουσουλμάνων τὸ
σέβας καὶ τὴν περιτομὴν τοῦ Μωάμεθ. Ὢ θρήνου μεγί- (355)
στου ἄξιος ἡ ὥρα ἐκείνη, ὢ τρικυμίας ἀκατασχέτου.
Τίς ἡμῶν τὰς οἰμωγὰς οὐ συνεπένθησε τότε; τίς ἀκοὴ
φέρει τὸ ἄκουσμα, ποία ὄψις τὸ θέαμα; Καὶ γὰρ εἰς τὰς
τοσαύτας καὶ τοιαύτας καὶ τηλικαύτας ἀνάγκας οὐ-
δένα βοηθοῦντα ἢ διεγεῖραι ἢ παροτρῦναι ἡμεῖς εἴχομεν, (360)
ἐπεὶ ὁ μὲν εἷς βασιλεὺς κατατρυχόμενος ὑπῆρχεν ἐκ νό-
σου καὶ γήρους, καὶ οὐκ ἠδύνατο ὁπλισθῆναι ἢ ἀναβῆναι
ἐφ’ ἵππου, ἀλλὰ ἐντὸς τοῦ παλατίου εὑρίσκετο καὶ τὸ
κατὰ δύναμιν ἔπραττεν. Ὁ δ’ ἄλλος ἀνέβη ἐφ’ ἵππου
καθωπλισμένος ὡς ἔδει, καὶ τὴν πύλην ἐξῆλθε Ῥωμανοῦ (365)
τοῦ ἁγίου, καὶ ἔστη ἐκεῖσε πλησίον τῆς πόρτης.
17. Ὡς δὲ ἔφθασεν ἡ ὥρα ὁποία ἣν ὁ ἄθεος ἀνέ-
μενε Μηρσαΐτης, ἤγουν ἡ μία ἐκάζοθεν ἐκ τὸ μέσον
ἡμέρας, ἀνέβην ἐφ’ ἵππου ὑψηλοῦ καὶ μεγάλου, καὶ οἱ
περὶ ἐκεῖνον πεντακόσιοι ἄνδρες τοὺς ἔφερεν Τουρκοκα- (370)
λογέρους, ὡς ἵνα ἔχωσιν οὗτοι κέρδος καὶ κοῦρσος τὰς @1
καλογραίας τῆς πόλεως, ἀνεβόησαν ὕμνον τῇ Περσικῇ
διαλέκτῳ πρὸς τὸν Μωάμεθ καὶ εὐφημίας πρὸς Μηρσαΐ-
την. Καὶ τρὶς ἐποιήσαντο τοῦτο, ἕως ὅτε αὐτὸς ἔλθη
πρὸς τὴν μάχην. Πλὴν καὶ σκουτάριον ἐβάσταζον ἔμ- (375)
προσθεν τούτου μέγιστον παρὰ φύσιν, ὡς ἵνα θαυμά-
ζουσιν ἀπὸ τούτου τὰ μωροθαύμαστα ἔθνη τῶν Μου-
σουλμάνων τὸν Μηρσαΐτην ἐκεῖνον. Αὐτὸς δὲ ὅταν πλη-
σίον ἦλθε πρὸς τὰς συντάξεις τῶν Μουσουλμάνων, ἀνε-
βόησε μέγα, «Ῥασούλ, Ῥασοὺλ Μαχουμέτη». Καὶ (380)
γυμνώσας τὸ ξίφος καὶ ὠθήσας τὸν ἵππον, καὶ κράξας
πρὸς τὰς συντάξεις τὸ «Ἀλὰχ Ταγκρύ, Ῥασοὺλ Μαχου-
μέτη», συνανεβόησαν ἅμα καὶ τῶν Μουσουλμάνων τὰ
πλήθη, καὶ μετὰ ὁρμῆς καὶ κραυγῆς καὶ κρότων καὶ ὀρ-
γάνων καὶ μυρίων ἄλλων ἀλαλαγμάτων τε καὶ σαλπίγ- (385)
γων ἔφθασαν εἰς τὰ τείχη τοῦ κάστρου ἀπὸ τῆς Ξυλοπόρ-
της ἕως καὶ τῆς Χρυσίας, τὴν αὐτὴν λέγω καὶ μίαν ὥραν
τῆς ἡμέρας ἐκείνης. Καὶ πᾶν πολεμικὸν ὄργανον ἔφερον
ἀνὰ χεῖρας, καὶ ἠκούμβησαν εἰς τὰ τείχη, ἔθηκαν σκάλας,
ἀνέβαιναν εἰς τὸ κάστρον, ἐτρυποῦσαν τοὺς πύργους. (390)
Καὶ οὐδεὶς εὑρέθην ὁ ἐμποδίσας ἐκείνους ἐκ τοῦ μεγίστου
φόβου καὶ δειλίας ὁποίας ἔλαβον οἱ Ῥωμαῖοι.
18. Τίς γὰρ οὐκ ἐτρόμαξε τὴν ὥραν ἐκείνην; τίς
οὐκ ἔφριξε ταύτης τὴν θέαν; τίς ἀκοὴ φέρει τὸ ἄκουσμα,
ποία ὄψις τὸ θέαμα; Καὶ γὰρ ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ μυ- (395)
ριάδας βελῶν, τουτέστι σαγίττας, ἐτόξευσαν ἐπάνω τῶν @1
Ῥωμαίων, καὶ ἔπεσον εἰς τὰ τείχη τῆς πόλεως καὶ
ἐντός, ὥστε καὶ τὸν αἰθέρα ἐκάλυψαν καὶ αὐτὸ τὸ φῶς
τοῦ ἡλίου ἐσκέπασαν, καὶ ἡμᾶς πάντας φόβος ἐκράτησε
καὶ δειλία ἐξέπληξε, καὶ μικρὸν ἀπεκρύβημεν. Ἀλλ’ οὐ (400)
μακράν, ἀλλ’ ὄπισθεν τῶν προμαχιονίων ἐστάθημεν. Ὡς
δὲ οἱ Τοῦρκοι γυμνὸν τὸ κάστρον ἀπὸ ἀνθρώπους ἰδόντες
ὑπέλαβον ἀφυλάκτως εἶναι, καὶ μετὰ θράσους μεγίστου
καθ’ ἡμῶν εἰσβάλλουσι πάντες. Καὶ οἱ μὲν μετὰ σκαλῶν
ἀνέβαινον δι’ ᾧ εἰς τὸ κάστρον, οἱ δὲ καὶ μὲ τὰς ἀγγύρας (405)
καὶ τὰς φάλκας ἐκείνας. Ἄλλοι δὲ ἐτρυποῦσαν μὲ συ-
στὰς τοὺς πύργους, ἄλλοι ἐχαλοῦσαν μὲ τζόκους τὸ
κάστρον, ἄλλοι ἔκαψαν τὰς πόρτας τοῦ ἔξω κάστρου,
καὶ πᾶν τολμηρὸν καὶ ἀνδρεῖον οἱ ἀσεβεῖς ἐποιοῦντο
πρὸς κατάπληξιν τὴν ἡμετέραν. Ταῦτα ὁρῶντες οἱ δυ- (410)
στυχεῖς καὶ ἀπελπισμένοι Ῥωμαῖοι εἰς ἑαυτοὺς ἐπανῆλ-
θον, καὶ περιεργασθέντες πῶς πόθεν, ἀλλαχόθεν χεῖραν
οὐκ ἔχοντες βοηθείας οὔτε τινὰ πρὸς τὸ διεγεῖραι καὶ
παροτρῦναι τὸν λαὸν πρὸς τῶν Τούρκων τὴν μάχην τὴν
παροτρῦναι τὸν λαὸν πρὸς τῶν Τούρκων τὴν μάχην τὴν
φρικτοτάτην ὥραν ἐκείνην. Καὶ ἐξενεγκόντες οὗτοι ἑαυ- (415)
τοὺς διεγείρονται πρὸς ἀνδρείαν καὶ τόλμην. Καὶ γὰρ
οἱ δειλοὶ τὸ πρότερον καὶ φυγοὶ καὶ κατατρυπούμενοι
ἄφνω τολμηροὶ εὑρέθησαν καὶ γενναῖοι πολεμισταὶ καὶ
ἀνδρεῖοι καὶ περιφρονηταὶ τῶν πληγῶν καὶ δεινῶν λα-
βωμάτων καὶ τῶν παντοίων θανάτων. (420)
19. Καὶ τῆς Παναγίας τῇ βοηθείᾳ τῇ τόλμῃ ῥω-
σθέντες ὁρμῶσι ξιφήρεις κατὰ τῶν ἀσεβῶν καὶ μὲ λίθους,
καὶ ὡς καπνοῦ κινήσαντος σμῆνος ἄλλος ἐπ’ ἄλλῳ διε- @1
γείρεται, καὶ ἀνίσταται γένος ἅπαν καὶ ἡλικία πᾶσα,
καὶ ἕκαστος μεθ’ ὧν ἠδύνατο ὅπλων, ἕτεροι δὲ καὶ ἄνευ (425)
τῶν ὅπλων, ἄλλοι μετὰ ξιφῶν τε καὶ κονταρίων. Ἕτεροι
δὲ οὐδὲ ἐξ αὐτῶν εὐποροῦσαν, ἀλλὰ τὰς ταύλας ὅπου
ἐτρώγαν καὶ τὰ τυμπάνια τῶν βουτζίων ἔδησαν μὲ σχοι-
νία, καὶ ἐβάσταζαν ἀντὶ σκουταρίων. Τινὲς δὲ οὐδὲ μετ’
αὐτῶν εἰς τὸν πόλεμον ἦλθον, ἀλλὰ μὲ λίθους καὶ μόνον (430)
ἐμάχοντο τολμηρῶς καὶ ἀνδρείως, ὡς κατάφρακτοι μετὰ
παντοίων τῶν ὅπλων. Καὶ ἕτερος ἔτερον, καὶ ἄλλος
ἄλλον, καὶ πρὸς ἀλλήλων ἀλλήλοις ἀνδρείως καὶ θαρ-
σαλέως ἠγωνίζοντο, καὶ ἐπαροτρύναντο πρὸς τὴν σφο-
δροτάτην μάχην ἐκείνην, λέγων «Ναὶ, ὦ φίλοι, ὦ ἀδελ- (435)
φοί, ὦ συμπατριῶται, ἀγωνισώμεθα σήμερον, σπουδά-
σωμεν, προκινδυνεύσωμεν ἑαυτοὺς ὑπὲρ ἐμαυτῶν καὶ γυ-
ναικῶν καὶ τέκνων καὶ ὑπὲρ ἐλευθερίας τοῦ γένους καὶ
τῆς πατρίδος ἡμῶν καὶ τῆς μεγαλοπόλεως ταύτης, καὶ
τὸ μεῖζον, τῆς ἀληθοῦς πίστεως τῶν Χριστιανῶν. Τί (440)
οὖν, ἐὰν μὴ νῦν ἀποθάνομεν; Οὐ τεθνηξόμεθα πλέον;
Ποιήσωμεν τὴν ἀνάγκην φιλοτιμίαν, δράμωμεν πρὸς τὸν
κίνδυνον τοῦ πολέμου ὡς οἱ μάρτυρες πρὸς τὸ στάδιον
τῶν τυράννων». Ταῦτα διαλεγομένων καὶ παροτρυνο-
μένων πρὸς ἀλλήλους ἔσπευδον πάντες, καὶ ἠγωνίζοντο (445)
ὡς κεκραιπαληκοὶ καὶ βεβαπτισμένοι ἐξ οἴνου, καὶ ὡς
ἐκ συνθήματος ἅμα ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄκρου τῆς πόλεως ἄχρι
καὶ τοῦ ἑτέρου ἐν μιᾷ φωνῇ καὶ ὁρμῇ καὶ κραυγῇ κατὰ @1
τῶν πολεμίων εἰσβάλλουσι, καὶ σφοδροτάτου συρραγέν-
τος πολέμου καὶ καρτερωτάτης τῆς μάχης ἐφ’ ἱκανῆς (450)
τε τῆς ὥρας πολλοὶ ἐκ τῶν δύο μερῶν ἐλαβώθησαν καὶ
ἀπέθανον.
20. Τὸ δὲ ἀκατάπληκτον τῶν ἀνδρικωτάτων καὶ
γενναιοτάτων Ῥωμαίων δειλοὺς καὶ τρεπτοὺς τοὺς Μου-
σουλμάνους ἀπέδειξεν. Καὶ τοὺς μὲν ἀναβαίνοντας μετὰ (455)
τῆς φάλκας ἐπάνω τοῦ ἔξω κάστρου τὰς κεφαλὰς ἀπέ-
τεμον τούτων καὶ πρὸς βασιλέα ἔφερον, τοὺς δὲ Μου-
σουλμάνους τοὺς ἄλλους τοὺς ἐτρυποῦσαν τὸ κάστρον
καὶ τοὺς πύργους, ἀπέκτειναν ἐντὸς εἰς τὰς τρύπας.
Τὰ δὲ πλήθη τὰ ἄλλα τὰ γεγαυριωμένα καὶ ἐπηρμένα (460)
τῶν Τούρκων ἐλάβωσαν, ἐφόνευσαν, ἐδίωξαν, καὶ τὰ
πολεμικὰ καὶ μαχιμώτατα τούτων ἔργα ἐπήρασι. Καὶ
μὴ μόνον οἱ στρατιῶται καὶ οἱ ἐπιστήμονες τοῦ πολέμου
ἠργάζοντο ταῦτα, ἀλλὰ καὶ τῆς πολιτείας οἱ ἄρχοντες
καὶ τῆς χώρας οἱ ἐπιστήμονες καὶ τὸ κοινὸν ἅπαν καὶ (465)
τῶν ἱερέων καὶ τῶν μοναχῶν τὰ συστήματα καὶ τῶν
ἀρχιερέων οἱ κρείττονες καὶ πνευματικῶν τῶν ὁσίων οἱ
ὁσιώτατοι· καὶ τῶν ἔξω χωρῶν οἱ ἄνθρωποι τολμηροὶ
καὶ γενναῖοι καὶ περιφρονηταὶ τῶν πληγῶν καὶ τραυ-
μάτων καὶ τῶν θανάτων ἐφάνησαν. (470)
21. Ἀλλὰ καὶ γυναῖκες πολλαὶ εἰς ἀνδρὸς θράσος
μεταλλαττόμεναι ἐπὶ τοῦ πολέμου τὴν ὥραν τὴν φρικτο-
τάτην ἐκείνην οὐκ ἀπεκρύβησαν, οὐδὲ ὡς γυναῖκες ἐδει-
λίασαν, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον τοῦ πολέμου τὴν ὥραν εἰς τὸ @1
ἔξω κάστρον ἔφθασαν, καὶ αἱ μὲν πέτρας εἰς τὸ τεῖχος (475)
ἀνέβαζον πρὸς τοὺς πολεμιστὰς τῶν Ῥωμαίων, καὶ ηὐ-
δρείωναν αὐτούς, καὶ ὠθοῦσαν αὐτοὺς πρὸς τὴν μάχην
καὶ τὸν πόλεμον· ἄλλαι δὲ ἐκρατοῦσαν ᾠὰ καὶ στουππιά,
καὶ τοὺς λαβωμένους ἰάτρευον· ἄλλαι ὕδατα καὶ οἴνους
ἐπότιζον αὐτοὺς φλεγομένους τῇ δίψῃ ἐκ τοῦ πολέμου· (480)
ἄλλαι δὲ τοὺς γνησίους αὐτῶν ἀδελφοὺς καὶ τέκνα καὶ
τοὺς ὁμοζύγους κατεμπόδιζον μὴ καταβῆναι ἀπὸ τοῦ
τείχους τοῦ κάστρου καὶ τοῦ πολέμου σχολάσαι, ἀλλὰ
ἀφόβως καὶ ἀκλονήτως καὶ θαρσαλέως πολεμίζειν τοῖς
Τούρκοις ἔλεγον. Ἀλλὰ καὶ μετὰ προσοχῆς καὶ στρα- (485)
τιᾶς ἐκεῖναι περιεπάτουν ἐκεῖσε. Ἐστρατεύοντο δὲ καὶ
πρὸς ἀλλήλας, μία τὴν ἄλλην ἐνουθέτει, καὶ ἔλεγεν·
«Βλέπε μὴ πλησιάσῃς τὸ κάστρον τὸ μέγα, ὅτι τῶν
Τούρκων αἱ σαγίτται κρόνουν ἐκεῖσε καὶ εἰς τὸ μέρος
ἐκεῖνο, ἀλλὰ περιπατεῖτε πλησίον εἰς τὸ μέρος τοῦ ἔξω (490)
κάστρου, ἵνα σκέπεσθε ὑπὸ τούτου». Πλὴν ἐλαβώθησαν
καί τινες μὲ σαγίττας. Καὶ οὐδὲ αὐτὸ τὰς ἄλλας ἐθρόη-
σεν, ἵνα εἰσέλθουσιν ἐντὸς τοῦ κάστρου τῆς πόλεως, ἀλλὰ
ἐσπούδαξαν καὶ ἐκεῖναι τὸ δυνατὸν αὐτῶν εἰς τὴν μάχην
μέχρι τὸ πέρας ἴδωσι τοῦ πολέμου. (495)
22. Ἐπεὶ δὲ καὶ πρὸς δυσμὰς ἐξέκλινε τὸ φῶς
τοῦ ἡλίου, καὶ οἱ Ῥωμαῖοι ἀκλονήτως ἵσταντο πρὸς
τὴν μάχην τὴν φρικτοτάτην τῶν Τούρκων, καὶ ἠγωνί-
ζοντο καὶ ἀνδρείως, οἱ ἀσεβεῖς ἀπὸ τούτων καὶ ἄπρακτοι
εὑρεθέντες καὶ ᾐσχυμμένοι καὶ ἡττημένοι ἀναιδῶς στρα- @1 (500)
φέντες ἔφευγον. Καὶ δῆλον ὅτι τὰ πολεμικὰ καὶ μάχιμα
τούτων ὅπλα τὰ μὲν πλησίον τοῦ κάστρου τοῖς Ῥω-
μαίοις ἄκοντες καταλείψαντες, τὰ δὲ μακρότερα ἑκόντες
τῷ πυρὶ παρέδωκαν. Καὶ τέρας ἔδοξε τοῦτο καὶ ἐξαίσιον
ἔργον, πῶς οἱ ἐπηρμένοι καὶ γαυριώμενοι τὸ πρότερον (505)
ἄφνω κατηφεῖς εὑρέθησαν καὶ ἀχρεῖοι, καὶ πῶς οἱ πρό-
τερον ἐπεθύμουν τὸν πόλεμον τῶν Ῥωμαίων, ἀπαραπρο-
σδοκήτως τὸ λοιπὸν ἔφυγον ἀπὸ τούτων. Καὶ γὰρ ἀλη-
θῶς τοῦτο ἔργον ἀοράτως ἐπέμφθη ἐκ δυνάμεως θείας.
Καὶ οἱ Ῥωμαῖοι τοῦτο ἰδόντες ἐξεπλήττοντο μὲν τὸ (510)
θαῦμα, ἔχαιρον δὲ τὴν φυγήν τε τῶν πολεμίων ἐκείνων,
καὶ χαίροντες ἔλεγον· «Ὢ γλυκύτητα ἡμέρας ταύτης
καὶ ὥρας, ὢ μεταλλαγῆς θαυμασίας καὶ ἐναλλαγῆς
ἀνελπίστου, ὢ ἀπαραπροσδοκήτου ἐλευθερίας καὶ εὐφρο-
σύνης, ὢ εὐθυμίας ἀνεκλαλήτου καὶ ἡδονῆς ἀνεκφρά- (515)
στου».
23. Καὶ γὰρ ταῦτα τῶν πολυάθλων Ῥωμαίων λε-
γόντων ἔχαιρον ἅμα καὶ σκιρτῶντες εὐθύμουν, τὰς πα-
λάμας ἐκρότουν, καὶ τρανῶς τὸν Θεὸν εὐχαρίστουν, καὶ
τὴν Παναγίαν ἀνέπεμπον ὕμνους, καὶ ἐκ ψυχῆς δοξά- (520)
ζοντες ἔλεγον· «Τοῦτο τὸ πολυύμνητον καὶ πολυθρύ-
λητον καὶ ἐξαίσιον καὶ ἐξαίρετον καὶ θαυμάσιον καὶ
θαύματος ἄξιον θαῦμα τῆς Παναγίας ἀληθῶς καὶ ἀναμ-
φιβόλως ὑπῆρχεν, ὡς καὶ τὰς μαρτυρίας ἔχομεν παρὰ
μαρτύρων ἀπαραγράπτων κατὰ τοὺς φιλευσεβεῖς νόμους. (525)
Φάσκοντες γὰρ αἱ παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαρτυρίαι ἀξιο- @1
πιστότεραί εἰσιν. Ἐπειδὴ δὲ οἱ ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι ἡμῶν
δέδωκαν μαρτυρίαν τοιαύτην, πάνυ ἐστὶν ἀληθέστατον
τὸ θαῦμα τῆς Παναγίας. Ἔλεγεν γὰρ Μηρσαΐτης καὶ
πατριάρχης τῶν Τούρκων, ὅτι ἡ πόλις ἐπρόκειτο παρ’ (530)
ἡμῶν αἰχμαλωτισθῆναι, ὡς οἱ σοφοὶ τῆς Περσίας εἰς
τὸν καιρὸν τοῦ Μωάμεθ ἐψηφοφόρησαν περὶ τούτου, καὶ
εὗρον ὅτι εἰς τὸ ἔτος καὶ τὸν μῆνα καὶ τὴν ἡμέραν
ταύτης τῆς ὥρας ἡ πόλις παρ’ ἡμῶν πρόκειται κρατη-
θῆναι. Καὶ ἔμελλε τοῦτο γενέσθαι κατὰ τὴν δύναμιν (535)
τῶν ἀστέρων καὶ τὴν τέχνην τῶν ἀστρονόμων».
24. Ἀμὴ ἡ γυναῖκα ἐκείνη ἡ ὀξέα φοροῦσα καὶ
περιπατοῦσα τοῦ κάστρου καὶ τῶν προμαχιονίων ἐπάνω
ἀφόβως τοῦ πολέμου τὴν ὥραν, ἐκείνη ἀντέπραξε τὰς
δυνάμεις τῶν ἄστρων καὶ τὴν τέχνην τῶν ἀστρολόγων. (540)
Πλὴν οὐκ ἀπὸ γῆς οὐδὲ ἐξ ἀνθρώπων τὴν δύναμιν εἶχεν,
ἀλλ’ ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀοράτου δυνάμεως. Ὁμοίως καὶ τὰ
στρατεύματα πάντα τῶν Τούρκων ἐσυνεμαρτύρουν ἐνόρ-
κως τὸν Μηρσαΐτην ἐκεῖνον, καὶ ἐδιηγοῦντο πρὸς πάντας
ὅτι τοῦ πολέμου τὴν ὥραν, ὅταν μὲ θράσους καὶ ὁρμῆς (545)
ἀκρατήτου ἔφθασαν εἰς τὰ τείχη τοῦ κάστρου, ἵνα ἀνα-
βῶσιν ἐπάνω καὶ διώξωσι τοὺς Ῥωμαίους καὶ τὴν πόλιν
αἰχμαλωτίσουν, τότε εἶδον γυναῖκαν ὀξέα ῥοῦκα φοροῦ-
σαν καὶ περιπατοῦσαν ἐπάνω τῶν προμαχιονίων τοῦ ἔξω
κάστρου. Καὶ ταύτην ἰδόντες, σκότος καὶ ζάλη καὶ τρό- (550)
μος καὶ φόβος ἄφνω εἰς τὰς ψυχὰς εἰσῆλθε τῶν πάντων, @1
καὶ πρὸς φυγὴν ἔβλεψαν, καὶ εἰς πόλεμον οὐδὲ ὅλως, καὶ
ἀπὸ δυνάμεώς τε καὶ τέχνης τῆς γυναικὸς γὰρ ἐκείνης
ἔλαβον τὴν δειλίαν, καὶ ἠλευθερώθη ἡ πόλις.
25. Ἐγένοντο δὲ ταῦτα κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ ἑξα- (555)
κισχιλιοστοῦ ἐννακοσιοστοῦ τριακοστοῦ ἔτους, μηνὸς Αὐ-
γούστου κδʹ, ἡμέρᾳ δευτέρᾳ, ὥρᾳ τῆς ἡμέρας ἑβδόμῃ.
Καὶ παρὰ μὲν τῶν Τούρκων ἐλαβώθησαν καὶ ἀπέθανον
ἐπέκεινα μιᾶς χιλιάδος, ἐκ δὲ τῶν ἡμετέρων μετὰ ἀλη-
θείας ἐλαβώθησαν μὲν ἐλάττονες ἀπὸ ἑκατόν, ἀπέθανον (560)
δὲ οὐ πλείονες τῶν τριάκοντα. Καὶ χαίρετε, ὦ φίλοι,
χαίρετε τὸ μὲν τὴν ἐλευθερίαν τῆς πόλεως, τὸ δὲ τῶν
Ῥωμαίων τὸ γενναῖον καὶ ἀκατάπληκτον, τὸ δὲ τὸ παν-
θαύμαστον θαῦμα τῆς Παναγίας, καὶ ταύτην ὑμνήσατε,
δοξολογήσατε, καὶ ὕμνους εὐχαριστηρίους ἀναπέμψατε (565)
εἰς τὸ μέγιστον ἔργον τῆς ἐλευθερίας, ἧς εὐεργετήθημεν
παρὰ τῆς ἐνδόξου καὶ ἀειπαρθένου Μητρὸς τοῦ Κυρίου,
καὶ Θεοῦ, καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτῷ ἡ
δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. @1
Κύριε Χονδρογιάννη,
Σας παραθέτω το ταπεινό γραπτό ενός απλού, και όχι λογίου, Ρωμαίου, του Ιωάννου του Κανανού. Βλέπετε, εβραϊκό όνομα, Χριστιανικό, και λατινικό επίθετο…και η γλώσσα; Η των Ρωμαίων Γλώσσα, όπως έλεγε την ελληνική ο Κων. Ζ’ ο Πορφυρογέννητος.
Μελετήστε το γραπτό αυτό. Όταν το κάνετε, μπορούμε να συζητήσουμε.
Το πρόβλημα είναι καθαρά πρόβλημα Παιδείας. Κάποτε έβγαιναν μαχαίρια, μεταξύ καθαρευουσιάνων και δημοτικιστών. Και οι μεν και οι δε κάνανε τεράστια ζημιά στον λαό μας. Σήμερα βγαίνουνε “μαχαίρια” μεταξύ αποδομιστών και εθνικοφρόνων.
Επιτρέψτε μας λοιπόν να εκφράζουμε ελεύθερα τις απόψεις μας!
Δεν χωράει πια τίποτα, πέρα από τον μύθο (είτε των αποδομιστών είτε των εθνικιστών);
Το σχόλιό σας είναι γεμάτο από ανακρίβειες κι έλλειψη γνώσης για το αντικείμενο που γράφετε. Δεν είναι δυνατόν να προβάλλετε το επιχείρημα “το τάδε και το δείνα μου έμαθαν οι γονείς μου” “τί να κάνω τώρα με αυτά τα ασυνάρτητα που ακούω από εσάς, και ανατρέπουν ό,τι ήξερα μέχρι τώρα”. Εν ολίγοις, αυτό κραυγάζετε μέσω του κειμένου σας. Οι σεβαστοί γονείς σας δεν μπορεί να ευθύνονται για την μόρφωσή σας: είστε υπεύθυνος γι’ αυτήν, εδώ και χρόνια. Δεν μπορεί να ευθύνονται οι γονείς μας για τα πάντα: η Μόρφωση είναι καθαρά προσωπικός αγώνας. Αν και (απ’ ότι κατάλαβα) αρκετά νεώτερός σας, τολμώ να σας γράψω ευθέως: οι πηγές υπάρχουν. Το TLG υπάρχει (κάνετε google: TLG). Η πληροφορία πια υπάρχει, και έχει πρόσβαση σ’ αυτήν και “η κουτσή Μαρία”.
Δεν δικαιλογείστε ούτε για το ύφος, ούτε για την έκπληξή σας για τα “καινούργια” που ακούτε. Δεν πρόκειται ν’ αντιμετωπίσετε ούτε Βερέμηδες ούτε Κουλούρηδες ούτε Δραγώνες με τσιτάτα δασκάλου που απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού.
Άλλαξαν οι καιροί κύριέ μου.
Θέλει πολύ δουλειά, πολύ μελέτη και άσκηση η γνώση.
Η Αλήθεια ΔΕΝ φοβίζει, παρά μόνο τον βαρειά δογματισμένο.
Καλά όταν μας έρθει η όρεξη να μάθουμε όλες τις λεπτομέρειες της άλωσης θα πάρουμε κάνα πιό παχύ βιβλίο. Νάναι και εικονογραφημένο!
Αυτό τι μας το πέταξες; Επίδειξη πολυμάθειας μας κάνεις; Ευρυμάθεια εγώ δεν διακρίνω!
Μας αποδεικνύεις ότι μόνο σε Ρωμαίους αναφέρεται; Γιατί, σε άλλη πολυμαθέστατη έρευνά σου, σου προέκυψε ότι κάθε έλληνας του αρχαίου ελληνικού χώρου είχε μεταναστεύσει στην Κωνσταντινούπολη και ή εξαφανίστηκε πλήρως σαν ράτσα ή αλλοτριώθηκε σε ρωμιό; Εγώ το ξέρω από το δημοτικό ότι στην Κωνσταντινούπολη έλληνα αν εύρισκες, μούτσος καραβιού θα ήταν!
Η εμμονή σου με την Κωνσταντινούπολη και τα “βυζαντινά” -δέχομαι το αδόκιμον του όρου- σε κάνει να “βυζαντινολογείς”, όρο που τον καθιστάς τελείως δόκιμο! Σίγουρα κατάγεσαι και από εκεί! Ή κάπου εκεί! Πράγμα που σέβομαι, σεβάσου όμως και συ τους “αυτόχθονες” αυτής της χώρας και άσε αυτήν την Πολιτικο-κεντρική/αυτοκρατορική αντίληψη (=δογματική, αυταρχική) που άλλο σκοπό δεν έχει παρά την επιβολή του θρόνου στους “ιθαγενείς”! Έλεος πιά, το δημοκρατικό πολιτισμό μας τον θεωρείτε αδυναμία! Γίνεστε όντως επικίνδυνοι!
Σας ευχαριστώ κ. Χονδρογιάννη για τα χονδρά τα λόγια σας.
Να ‘στε καλά. Θα μου θυμίζεται ότι οι πρόγονοί μου, εκ Τραπεζούντας, κάνανε λάθος να φάνε σφαίρες το ’40 (ο ένας) κι ο άλλος να πάθει φυματίωση και κρυοπαγήματα…μια φορά τους ξεσπίτωσανε, δεύτερη φορά τους είπανε τουρκόσπορους, τρίτη φορά τους βάλανε να πολεμήσουνε…για ποιόν;
Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιοί είναι οι Γραικύλοι. Ούτε δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς πώς είναι δυνατόν να προκύπτουν τόσοι και τόσοι σπιούνοι, σε δύσκολους καιρούς…
Ο Πατριάρχης Αυτωριανός, σε εγκύκλιό του προς το υπόδουλο ποίμνιο, όταν οι Φράγκοι αλώσανε την Πόλη, έγραφε, μεταξύ άλλων “εσμέν Ρωμαίοι, αυτό γαρ αρκεί”. Δεν έχει ανάγκη την Πόλη η Ρωμιοσύνη.
Kαλό σας ξημέρωμα…
Και κάτι άλλο για να εξηγούμαι!
Ούτε αποδομιστής είμαι ούτε εθνικόφρων!
Ελληνικής παιδείας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο!
Βερέμηδες και λοιπούς κανείς δεν νομίζω να τους παίρνει στα σοβαρά ούτε σαν ιστορικούς ούτε σαν πνευματικές μορφές! Μεροκάματο βγάζουν στις ΜΚΟ πους τους θρέφουν! Επομένως πολιτική πρέπει να είναι η εξόντωσή τους και τότε θα χαθούν! Μόλις ο κρουνός του χρήματος κλείσει!
Να θεωρώ όμως καθήκον μου να υπερασπιστώ το έθνος μου το ελληνικόν δια μέσω της ρωμαιο-ορθοδοξίας είναι η απόλυτη παράνοια!
Ποιός ισοπέδωσε τον ελληνισμό πολιτισμό άν όχι η ορθοδοξία;
Ποιός θέτει θέμα σήμερα για το αν είμαι έλλην ή ρωμαίος;
Όχι κύριοι ελληνο-ορθόδοξοι(άλλο υβρίδιο και τούτο!) ή ρωμαιο-ορθόδοξοι. Απέναντι στους αποδομιστές δεν μπορούμε να πάμε μαζί γιατί δεν διεκδικούμε τα ίδια πράγματα!
Αυτοί είναι νεοταξίτες εγώ έλληνας και σεις ρωμιοί! Και όταν χαθούν οι νεοταξίτες να δείτε που εμείς και σεις θα τρώμε τα μουστάκια μας!
Υ.Γ.
“εμείς και σεις θα τρώμε τα μουστάκια μας!”
Σε ιδεολογικό επίπεδο αναζήτησης μιας κοινής ταυτότητάς μας εννοείται, η οποία θα μας προσδιορίζει από ΚΟΙΝΟΥ εις το μέλλον. Όχι σε επίπεδο αποδοχής όπως παρεξήγησες με το παραπάνω σου σχόλιο!
Κύριε Χονδρογιάννη,
Σας έγραψα ότι φαίνεστε μεγαλύτερος στην ηλικία από μένα, διότι γράφετε
σαν τους ανθρώπους της γενιάς του πατέρα μου: ο γραπτός σας λόγος έχει
την φόρτιση των ανθρώπων που περάσανε από τις ηρωικές συζητήσεις της
δεκαετίας του ’80…το ελάττωμα αυτής της γενεάς είναι ότι όλα για σας
έχουν πολιτική βάση, το παραδέχεστε δεν το παραδέχεστε…φαίνεται
από τον τρόπο που σκέφτεσθε! Λυπάμαι που θα το γράψω, αλλά αυτή η γενεά,
η δική σας, κατέστρεψε το μέλλον ΜΑΣ στην Ελλάδα…
Γράψατε ότι δεν διακρίνετε “ευρύτητα” στο νου, στην σκέψη μου. Δεν μ’ ενοχλεί αυτό,
ειλικρινά. Ωστόσο δεν γνωρίζετε ότι είμαι μαθηματικός, σε ερευνητικό επίπεδο,
οπότε επιτρέψτε μου να κρίνω ΚΑΙ εγώ, από την μεριά μου, ποια μυαλά είναι
τετράγωνα, ποιά σφαιρικά και ποια ορθογώνια…με καταλαβαίνετε…ελπίζω…
Για μένα η ιστορία είναι πάθος, αλλά όχι χομπυ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα
στην σημερινή Ελλάδα, κι έζησα στο πετσί μου τις αντιφάσεις της καθημερινότητας.
Όταν είχα την τύχη να βρεθώ στο εξωτερικό, μπορούσα πλέον να σκέφτομαι, και
να εκφράζω τα πιστεύω μου, ελεύθερα. Διότι στην σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχει
ελευθερία λόγου.
~~~
Δεν παραδέχομαι παρά λίγους των κοινωνικών επιστημών, διότι φτιάχνουνε μια
ολόκληρη ιδεολογία με παραδείγματα. Δεν είναι δυνατόν με παραδείγματα να συνθέσει
κανείς μια ιδεολογία, ούτε φυσικά να εκφράσει μιαν αλήθεια. Έρχεται το αντιπαράδειγμα,
και διαλύει την jenga… και τέτοια αντιπαραδείγματα βρίσκω συνέχεια
στον λόγο διασήμων νεο-Ελλήνων διαννοουμένων, φορέων των κοινωνικών επιστημών.
Ο σεβαστός, αγαπητός κι αξιότιμος κ. Σ. μου επιτέθηκε, με τον τρόπο του,
σε εκπομπή του, για επιστολή μου, όπου διόρθωνα κάποια πράγματα που
είπε, και δεν έπρεπε να πει…η “επίθεσή” του ήταν μέσω παραδειγμάτων.
Αν μου ‘δινε αντίλογο, θα του είχα δώσει, δημόσια, τα αντιπαραδείγματα
όπου θα διέλυαν την θεώρησή του. Βλέπετε…δεν υπάρχει ΑΠΟΔΕΙΞΗ στις
κοινωνικές επιστήμες. Όλα αντιμετωπίζονται προσεγγιστικά…
Αν δεν έχει εντρυφήσει κανείς στην μαθηματική σκέψη, δεν αισθανθεί την
χαρά της επίλυσης ενός δύσκολου προβλήματος, δεν θα γίνει στον αιώνα τον
άπαντα άνθρωπος συνεπής με τον λόγο του. Αν δεν έχει εντρυφήσει στην ΑΠΟΔΕΙΞΗ
θεωρημάτων, δεν πρόκειται να γίνει πραγματικός κοινωνιολόγος, ούτε
ιστορικός, ούτε τίποτα…
Οπότε, η κριτική μου είναι σκληρή, όπως και των συναδέλφων μου που
συνήθως αποφεύγουν να μπαίνουνε σε συζητήσεις σε τέτοια μπλογκς, πάνω
σε τέτοια θέματα. Για ευνόητους λόγους…όχι φυσικά από αδυναμία,
αλλά από αδυναμία των άλλων να τους καταλάβουνε…
~~~
Επειδή δεν αρκούμαστε στην απλή μελέτη των πηγών, καθημερινά, ούτε καν αισθάνομαστε
ότι η “συστηματική” μελέτη αρκεί για να βρει κανείς το φως, ρωτάμε κ. Χονδρογιάννη…
ερχόμαστε σε επαφή με τους σημαντικότερους ανθρώπους που κάνουν έρευνα, κι έχουνε
εξιδεικευθεί, πάνω σ’ αυτό που ρωτάμε.
Αρνήθηκα να γράψω, κατόπιν παρακίνησης ενός πολύ γνωστού δημοσιογράφου, για τον
ψευδο-Σφραντζή. Όχι γιατί υπάρχουνε άλλοι που θα μπορούσαν να γράψουνε καλύτερα
(εγώ άλλωστε είμαι ο τελευταίος που θα δικαιούταν να κάνει κάτι τέτοιο!), αλλά
διότι τα κίνητρα του συγκεκριμένου φίλου εξυπηρετούσαν παράξενους σκοπούς…δεν
θ’ αναφέρω ούτε τ’ όνομά του, ούτε τ’ όνομα του εντύπου (γνωστότατου ομίλου),
στο οποίο κλήθηκα να γράψω. Ο πραγματικός λόγος: μου υπογραμμίστηκε ότι θα
πρέπει να δώσω έμφαση στο ότι ο Μελισσουργός-Μελισσηνός ήταν Επίσκοπος Μονεμβασίας,
και ταυτοχρόνως δαιμόνιος πλαστογράφος…είχα ήδη κάνει τρίμηνη έρευνα, θυσιάζοντας
τον ελάχιστο ελεύθερό μου χρόνο, ερχόμενος σ’ επαφή (μέσω αλληλογραφίας), με
τους σημαντικότερους ιστορικούς, σε Η.Π.Α., Γερμανία και Αγγλία. Η άρνησή μου
να συμμετάσχω σε αυτή την προπαγάνδα σήμαινε και την θυσία όλων των ωρών
που αφιέρωσα σ’ αυτή την μελέτη.
~~~
Eπειδή σας έχω αναφέρει την ιδιότητά μου, αλλά δεν έχω καμία διάθεση
να εκτεθώ παραπάνω, σταματώ τον διάλογο εδώ, με αυτό το τελευταίο μου μήνυμα,
που το γράφω θυσιάζοντας χρόνο, αλλά το κάνω διότι με πονάει αυτό που
γίνεται αυτή την στιγμή.
Αυτά που κατέθεσα για την ταυτότητά μας δεν αποτελούν μόνο παρατηρήσεις,
από ανάγνωση πηγών.
Ταπεινά εξέφρασα την άποψή μου, στο Αντίβαρο, ότι δεν ήταν σωστό να
υπάρξει άμεσα απάντηση με πρόχειρα βιντεακια, στην εκπομπή του ΣΚΑΙ. Έπρεπε να
τελειώσουν οι εκπομπές, και με ηρεμία και μεράκι να γίνει έρευνα. Αλλά
έρευνα που να μην έχει “τρύπες”, να μην είναι διάτρητη. Κάπου άκουσα
τον αξιότιμο κ. Χολέβα ν’ αναφέρεται (σ’ εκπομπή του π. Γ. Μεταλληνού)
στον “τελευταίο λόγο του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου”, όπου ενώνονται
όλοι οι προσδιορισμοί “Ρωμαίος, Γραικός, Έλλην”. Η εκπομπή ήταν μια
απάντηση στο 1821 του ΣΚΑΙ. Είδα τον αγαπητό π. Γεώργιο να κουνά
το κεφάλι καταφατικά, συγχαίροντας τον κ. Χολέβα, τονίζοντας “όλα δικά
μας είναι, και το Γραικός, και το Έλληνας, και το Ρωμαίος”.
Κρίμα…σκέφτηκα ότι αυτοί οι τόσο σημαντικοί άνθρωποι εκτίθενται στους
Βερεμο-Δραγωνο-Ρεπουσο-Κουλουρηδες, διότι χρησιμοποιούν τον “Φραντζή”,
όπως είπε ο κύριος Χολέβας, για να στηρίξουνε ένα ιδεολόγημα. Κρίμα,
διότι ο κ. Χολέβας δεν ήξερα ότι αναφερόταν στο Chronicon Maius του
ψευδο-Σφραντζή, του Μελισσηνού. (Στο τρίτο βιντεάκι-απάντηση του
Αντιβάρου αναφέρονται οι Αδελφοί Μακάριοι και Θεόδωρος, αλλά το
πραγματικό τους όνομα ήταν Μελισσουργοί: πλαστογράφησαν τα ονόματά
τους, για να ταυτιστούν με την γνωστή ρωμαϊκή οικογένεια ευγενών,
τους Μελισσηνούς).
Ο “τελευταίος λόγος”, του Κωνσταντίνου XI Παλαιολόγου δεν βρίσκεται
στο βραχύ χρονικό, το λεγόμενο Μinus, που έχει συγγράψει ο πραγματικός
Σφραντζής.
Επειδή έχω μελετήσει, συστηματικότατα, και τα δυο χρονικά, και
την εξαιρετικά μεγάλη βιβλιογραφία (συμπεριλαμβανομένων δημοσιεύσεων
σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, που αναφέρονται στον ψευδο-Σφραντζή),
μπορώ να καταθέσω με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο λόγος αυτός είναι παρμένος
από την επιστολή, στα λατινική, το επισκόπου Leonardo, Γενοβέζου, εκ Χίου.
Ο Μελισσηνός, καθώς κι ένας άλλος άγνωστος χρονικογράφος, παίρνουν
αυτή την επιστολή, και την μεταφράζουν στην ελληνική, στην “των Ρωμαίων
γλώσσα”. Οι μετάφραση του Μελισσουργού/Μελισσηνού έγινε στην Νεάπολη
της Ιταλίας, στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα. Εκεί το “Graeci”, του
Φράγκου, μεταφράστηκε σε “Έλλην”. Και βέβαια αυτό είναι μια κατάκτηση,
εφόσον Έλλην σήμαινε ανέκαθεν ελληνιστής, στην καλύτερη περίπτωση,
αν όχι παγανιστής.
Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ…αποδείχθηκε, και υπάρχει
εκτενής αλληλογραφία, ότι και η επιστολή του Λεοναρντο εμπεριέχει
πολλά πλαστά γεγονότα. Ένα από αυτά είναι ο “τελευταίος λόγος”,
του ηρωικού βασιλιά. Θα σας στενοχωρήσω, διότι και ο Δούκας
έχει πάρει τις πηγές του από τον Λεοναρντο, όταν αναφέρεται
στην Άλωση. Γι’ αυτό κι ο μεγάλος ιστορικός Μ.Φ., στην αμερική,
μου ‘γραψε ότι δεν υπάρχει ούτε ένας αυτόπτης μάρτυρας Ρωμαίος,
ελληνόφωνας, που να έγραψε γι’ αυτά τα γεγονότα…
Αυτός ο γνωστός ιστορικός, πατριώτης, σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, μου
έγραψε ότι η κατάσταση είναι χαοτική. Η περίοδος μεταξύ 15ου-19ου αιώνος
είναι γεμάτη με πλαστά/πλαστογραφημένα/αλλοιωμένα κείμενα.
Γι’ αυτό προέτρεψα, ταπεινά, η “απάντηση” στον ΣΚΑΙ να είναι
αποτέλεσμα πραγματικής έρευνας, κι όχι copy & paste γνωστών
θέσεων, νεο-Ελλήνων διανοουμένων.
Για μένα η ταυτότητά μου δεν είναι εφεύρημα, αλλά είναι κάτι που
μπορώ να το ψηλαφήσω…δεν θα γράψω παραπάνω πράγματα…θα
μπορούσα να γράφω για ώρες ακόμα…ο “Ελληνισμός” και αυτά
τα τσιτάτα για τους “αρχαίους ημών προγόνους” ποτέ δεν με
γέμισαν, όπως με γέμισε η ζεστασιά της Ρωμιοσύνης.
Ταπεινά,
Κ.Π.
Με λίγη ακόμη προσπάθεια εκατέρωθεν και νομίζω ότι αρχίζουμε να συνεννοούμαστε! Εν τάχει!
1) Ορθά προσδιορίζεις την ηλικία μου και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι η γεννιά μου οδήγησε την Ελλάδα στο σημερινό της χάλι στέλνοντας μάλιστα στις νεώτερες γεννιές το λογαριασμό! Η γενική αυτή όμως διαπίστωση δεν καθιστά το κάθε επί μέρους άτομο συνυπεύθυνο και ισουπεύθυνο κατά το Παγκάλειον “μαζί τα φάγαμε!” Μειοψηφούσα άποψη ήμουν από παλιά (ασχέτως κομματικής επιλογής) μειοψηφούσα και τώρα! Και πάλι δεν το εννοώ κατά τρέχουσες πολιτικά αντιλήψεις και σχηματισμούς! Δύσκολο να το αποσαφηνίσω εδώ, αλλά ελπίζω ότι εσύ με εννοείς! Σίγουρα στη δεκαετία του ’80 που ήμουν και νέος εγκλωβίστηκα σε τότε τρέχουσες αντιλήψεις, για πολύ μικρό διάστημα μάλιστα ήμουν και σε κομματική νεολαία! Αλλά δεν “χωρούσα”! Έκτοτε έχει περάσει πολύς καιρός! Είχα και γώ δικαίωμα (η υποχρέωση;) να μεγαλώσω, δεν νομίζεις;
2) Χαίρομαι που είσαι μαθηματικός, αποδεικτικές ικανότητες λοιπόν έχεις κατά τεκμήριον και θεωρίες άριστα συγκροτημένες! Παρατήρηση μόνο κάνω, ότι τα μαθηματικά θεμελιώνονται σε “αξιώματα”, προφανή και αναντίρρητα για την εν λόγω επιστήμη, αλλά για τις κοινωνικές επιστήμες όπως και συ εμμέσως παραδέχεσαι, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο!. Άρα μιλούμε για ιδεολογικά κατασκευάσματα που πρέπει συνεχώς να ερευνώνται και να επιβεβαιώνονται στην καθημερινή πράξη αφ’ ενός αλλά και στο διηνεκές αφ’ ετέρου, όχι μόνον τα θεωρήματα και οι αποδείξεις τους, αλλά και η ορθότητα και ισχύς των αξιωμάτων!
Παρεπιπτόντως, έμαθα και γώ κάποια μαθηματικούλια, μαζί με φυσική και χημεία και λοιπά, όχι για να εντρυφήσω ιδιαιτέρως σε κάποιο από αυτά αλλά για να μπορώ να τα χρησιμοποιώ δημιουργικά και κατά συνθετικό τρόπο ώστε να γίνω … μηχανικός! Και είμαι και του εξωτερικού (Ιταλία), επειδή κάτι ανέφερες!
Για την ιστορία, όσον αφορά τη σχέση μου με τα μαθηματικά και τις εφαρμοσμένες επιστήμες εν γένει, πρωτοετής μελετώ μαθηματική ανάλυση, αφήνουν τα μάτια το βιβλίο και ταξιδεύει ο νούς! Τι σημαίνουν όλα αυτά; Δυό “αριθμοί” κυκλοφορούν, μηδέν και άπειρο και ανάμεσά τους σχέσεις μεταξύ χ και ψ. Φιλοσοφία! Ύπαρξη και μή ύπαρξη και στη μέση τα όντα, εμείς οι ανώνυμες και μεταβαλλόμενες υπάρξεις στον αντιληπτό μας χώρο και χρόνο, να ψάχνουμε τις “σχέσεις” για τη μεταξύ μας συμβίωση και πως αυτές εξελίσσονται/μεταλλάσσονται για κάθε δυνητική τιμή ενός χ! L’ etre et le zero κατά J.P.Sartre, μηδέν και άπειρο τα μαθηματικά, A και Ω (αρχή και τέλος) η θεολογία, όλοι με το ίδιο υπαρξιακό ερώτημα ξεκινούν, προσπαθώντας αν όχι να δώσουν απάντηση στο ίδιο (πράγμα κατά τη γνώμη μου αδύνατο για το πεπερασμένο της ανθρώπινης αντίληψης και το γιατί το περιγράφουν τα ίδια τα μαθηματικά: ορίζονται ως αντίστροφες ΟΡΙΑΚΕΣ τιμές! Άρα άφθαστες και από την ανθρώπινη αντίληψη!) τουλάχιστον να διερευνήσουν και να χαράξουν μια πορεία ανάμεσά τους! Μήπως όχι απλά μηχανιστική αλλά και βιωματική προσέγγιση (εμπειρική ψηλάφηση κατά Χ. Γιανναρά);
3) Το σχόλιο μου πάνω στην επίκληση πηγών και στις εξ’ αυτών αποδείξεις είναι α) Κάθε πηγή “φωτογραφίζει” συγκεκριμένη πτυχή της ιστορίας στο χώρο και στο χρόνο. Έχει λοιπόν δική της “οπτική γωνία” (=αντίληψη, άποψη, ιδεολογία), συγκεκριμένο “κάδρο” (=χώρος τεκταινομένων) και χρονική στιγμή! Το σύνολο των υπαρχουσών πηγών δεν είναι ποτέ αρκετό να περιγράψει συνολικούς χώρους, καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής τους και φυσικά εμπεριέχεται πέρα από το στοιχείο της υποκειμενικότητας και η αντικειμενική αδυναμία της πλήρους, ολικής και λεπτομερούς θέασης/αντίληψης του συνόλου των γεγονότων! Για να δώσω ένα παράδειγμα! μπορούν όλες οι υπάρχουσες πηγές και όσες άγνωστες αποκαλυφθούν ακόμα να μου απαντήσουν στο ερώτημα: Τι απέγιναν οι κάτοικοι του αρχαίου ελληνικού κόσμου, πόσοι ήταν και τι συνεχή εξέλιξη είχαν μέσα στο χώρο και στο χρόνο, γενικά αλλά και κατά περιοχή; Εξαφανίστηκαν; όλοι ή πόσοι; Επιμοίχθηκαν, αλλοτριώθηκαν; Κατά πόσον, κατά πότε και κατά πιά περιοχή ειδικά αλλά και συνολικά! Τέτοια Charts δεν νομίζω να ισχυρίζεται κανείς ότι υπάρχουν!
β) Εξακολουθώ να ισχυρίζομαι ότι η επίκληση των πηγών, όσες και αν είναι αυτές, επέχει ρόλο “νομιμοποίησης” προειληφθησών πεποιθήσεων δηλαδή “επιβεβαίωσης” του ιδεολογήματός μας όπου και βάσει αυτού ερμηνεύονται! Αυτό είναι φυσιολογικό ως απόρροια της χριστιανικής αγωγής! Με απαρχή το “πίστευε και μή ερεύνα” (να μήν ερευνάς αν πρέπει να πιστεύεις εννοεί!) έπεται το “ερευνάτε τας Γραφάς” (τας γραφάς της πίστεως για θεολογική μελέτη με… ΑΝΑΝΤΊΡΡΗΤΗ όμως την ΠΙΣΤΉ!). Ισχύουν και τα δύο χωρίς να αντικρούονται στη χριστιανική αντίληψη! Για να το θέσω μαθηματικά! Τα θεωρήματά σου μπορεί να είναι τέλεια και αδιάσειστες φυσικά οι αποδείξεις, στηριζόμενα όμως στα ΑΞΙΩΜΑΤΑ σου. Εδώ είναι λοιπόν που διαφωνούμε! Και όπως είπαμε και παραπάνω τα αξιώματα σε τέτοιου είδους θέματα δεν είναι ούτε προφανή και αυταπόδεικτα ούτε καθολικώς αποδεκτά!
4) Ο λόγος που η τοποθέτησή μου έναντί σου ήταν οξεία και ίσως ειρωνική ελπίζω σιγά σιγά να σου γίνεται αντιληπτός. Έκανες ένα βαρύ σφάλμα ως καλός χριστιανός που θέλεις να είσαι αλλά που κατά τη δική μου θεώρηση είναι εγγενές της ίδιας της κοσμοθεώρησης του Χριστιανισμού. Το κατανοώ μεν αλλά δεν μπορώ να το επιτρέπω. Με όλη σου τη βιασύνη να σαρώσεις τους “απίστους” με γνώσεις και επιχειρήματα δεν πρόσεξες την κραυγή κάποιων που απλά σου έλεγαν: “Είσαι αυτός που είσαι και πιστεύεις ότι θέλεις όμως υπάρχουμε και μείς, δεν μπορείς να μας προσδιορίζεις και να μας επιβάλλεις τα δικά σου πιστεύω βάσει των δικών σου θέλω, μην μας ξαναστέλνεις στην πυρά!” Όταν σου έλεγα για Κωνσταντινουπολο-κεντρική θεώρηση σήμαινε ότι ιστορικά δεν είχε η πόλη αυτή για όλους μας την ίδια σημασία, για τους Έλληνες της δυτικής Ελλάδος π.χ. δεν ήταν η πρωτεύουσα “ΤΟΥΣ”, δεν ήταν δημιούργημα του πολιτισμού “τους”, ούτε με διοίκησή “δική τους”! Ήταν απλά το κέντρο μιας εξουσίας της οποίας ήταν υπήκοοι! Όχι “πολίτες” κατά το δικό τους “πολίτευμα” του κράτους-δήμου! Όταν σου επεσήμανα “αυτοκρατορική” αντίληψη αυτό σήμαινε κάτι! Αυταρχική, υποδουλωτική, ισοπεδωτική προς τον υπήκοο! Δεν σε αμφισβητήσαμε εμείς ως οντότητα/ταυτότητα ούτε ως μέρος αναπόσπαστο αυτής της χώρας, εσύ το αρνήθηκες για μας! Και σε έπιασαν και οι κλάψες για τους παπούδες σου, στον Πόντο και στην Αλβανία, λες και εμείς δεν τους τιμάμε, και δεν πολέμησαν (μαζί με όλους!) για τούτη δω τη χώρα που οι ίδιοι είναι ισότιμα μέλη, εσύ μάλλον δεν θέλεις να ξέρεις ότι έχουμε και μείς τη δική μας ιδιαίτερη ιστορία! Η οποία μάλιστα διδάσκεται και σε όλα τα σχολεία του κόσμου και δεν εννοείται μορφωμένος άνθρωπος που να μην την γνωρίζει και θαυμάζει χωρίς να υπονοώ κάτι μειωτικό προς όποιον άλλον! Και της οποίας εσύ δεν βλέπω να θέλεις να είσαι κοινωνός!
Το γιατί η θεώρηση αυτή, ολοκληρωτικής αντίληψης είναι εγγενής του Χριστιανισμού μην το ξεκινήσω τώρα, έχει πολύ πράμα, σε άλλη ευκαιρία!
Να σε γεμίζει λοιπόν η “ζεστασιά της ρωμιοσύνης”, η ταυτότητα σου φυσικά και δεν είναι εφεύρημα αλλά ούτε και η δικιά μας, την οποία δεν χρειάζεται να ψηλαφήσουμε γιατί μας κρατάει αγκαλιά! Δεν σου προτείνω να διαβάσεις τσιτάτα δικά μου ή άλλων για τους “αρχαίους ημών προγόνους” -έτσι κι αλλιώς στο “ημών” δεν θέλεις να είσαι μέσα- αλλά τους ίδιους, όχι για προγονολατρία ή μίμηση αλλά γιατί διδάσκουν τρόπο σκέψης και ήθος, αποδεκτό και θαυμαστό σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής έως σήμερα (Στην Αγγλία πρόσφατα ακούω εισήγαγαν τη μελέτη των αρχαίων ελληνικών σε όλα(;) τα σχολεία) και θυμίσου ότι οι “Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας” από αυτούς έμαθαν “γράμματα” για να τους θεωρείς εσύ “Μεγάλους”!
Και τώρα το μεγάλο μυστικό! Όλα αυτά σε 6 δευτερόλεπτα σου τα ετοίμασα με copy & paste ως νεο-Έλλην διανοουμένος! Χαίρε!
Kύριε Χονδρογιάννη,
Η ακύρωση ενός σεμιναρίου μ’ έδωσε μια ολόκληρη ώρα διάλειμμα, εκεί που δεν το περίμενα: αφιέρωσα σχεδόν την μισή για να διαβάσω το κείμενό σς, και απαντώ κάπως βιαστικά, διότι ο χρόνος πιέζει αφόρητα.
(Ι) Δεν στηρίζονται η μαθηματική σκέψη και λογική σε αξιωματικές θεωρήσεις. Πίσω από όλα βρίσκονται τα θεμέλια και η θεωρία κατηγοριών. Είναι δυνατόν μια αξιωματική θεώρηση ενός κλάδου να αποτελεί πόρισμα για έναν άλλο κάδο, του δένδρου που κατηγοριοποιεί τα μαθηματικά.
Δεν θα αναφέρω παραδείγματα, αν και θα το ‘θελα, διότι ίσως παρεξηγηθώ…
Επίσης, αν και τα μαθηματικά εξελίσσονται, και υπάρχουν σχολές και τάσεις (κονστρουκτιβισμός, διαισθητισμός, κλπ.), η ενότητά τους είναι πασιφανής, για έναν που τα μελετά. Αν ανοίξετε το the Princeton Companion to Mathematics (ένα πόνημα του Gowers, στο οποίο ο κορυφαίος μαθηματικός Μιχάλης Δαφέρμος έχει συγγράψει το κεφάλαιο για την θεωρία της Σχετικότητας) θα δείτε την ενότητα των μαθηματικών, σε ένα απίστευτο μεγαλείο.
Ούτε ο κύριος Γιανναράς, ούτε ο κ. Ράμφος, ούτε κανένας των κοινωνικών επιστημών δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει από κοντά την εξελιξη της επιστήμης. Και αυτό οφείλεται στο μεγάλο κενό που υπάρχει στην μαθηματική παιδεία και εκπαίδευση στην Ελλάδα, και στην αποσύνδεση των μαθηματικών από την καθημερινότητα, και στον παραμερισμό τους σαν κάτι που ανήκει στους “λίγους” και τους “εκλεκτούς”.
Αν μπείτε στον κόπο να βρείτε το βιβλίο The Moscow Puzzles (Boris Kordemsky, μπορείτε να το παραγγείλετε από το amazon), θα συνειδητοποιήσετε ότι τα προβλήματα είναι παρμένα από την ρωσική καθημερινότητα. Αυτά τα προβλήματα τα λύνουν, στην Ρωσία, παιδιά του δημοτικού. Μέσω αυτών γίνονται πολίτες προβληματισμένοι, αποκτώντας εργαλεία επίλυσης προβλημάτων, που δημιουργούνται από την ίδια την ζωή. Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Και ούτε θα υπάρξει ποτέ, κατά την γνώμη μου, έτσι πως βαδίζουμε…
Θα διαφωνήσω λοιπόν με τα σχόλιά σας πάνω στα μαθηματικά. Με όλο τον σεβασμό, τον ειλικρινή σεβασμό μου, θα σας καταθέσω ότι η αντίληψή σας για τα μαθηματικά, είναι αντίληψη ενός ανθρώπου που δεν έχει εντρυφήσει σε αυτά.
Και όταν γράφω, με λύπη, ότι οι θεωρητικοί μας, σαν το Ράμφο και τον Γιανναρά, και άλλους πολλούς, δεν μπορούν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη των επιστημών, δεν το γράφω για να τους υποτιμήσω, αλλά για να αναδείξω το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα στην χώρα μας. Η αμπελοφιλοσοφία και η αοριστολογία βαπτίζονται ως διανόηση.
Θα αντιγράψω για θα επικολλήσω, σχόλιό μου σε άλλη ανάρτηση, όπου αποτελεί και πάγια θέση μου:
~~~
Υπάρχουν επιστημονικά περιοδικά (journals), με κριτές (referees) και συγκεκριμένο
citation index/impact factor κλπ., δηλαδή με δείκτη εγκυρότητας.
Ένας πραγματικός επιστήμονας, είτε των θετικών είτε των κοινωνικών επιστημών,
δημοσιεύει πρώτα σε journal, και μετά μπορεί να επαναδημοσιεύσει, αναφέροντας
την πηγή της δημοσίευσης, όπου θέλει: είτε σε φυλλάδιο της Μητρόπολής του, είτε
σε εκδοτικό οίκο της γειτονιάς του…κλπ. κλπ.
Αν δεν εκτεθεί ένα πόνημα, ένα σύγγραμμα, με τον παραπάνω έγκυρο τρόπο,
στην διεθνή επιστημονική κοινότητα, δεν αποτελεί παρά ένα πρόχειρο (draft)
σημείωμα.
Θα παραμείνουμε στην αγνωσία μας αν συνεχίσουμε να ζούμε στην
γυάλα μας, αποξενωμένοι και απομονωμένοι από τον περιβάλλοντα χώρο μας.
Ο γαλλο-Ρωμηός επιστήμονας Jean-Falier Papadopoulos, άνοιξε τα μάτια
των ιστορικών, μετά από 400 χρόνια πλάνης, με τις δημοσιεύσεις του
στα κορυφαία επιστημονικά περιοδικά. Σήμερα ο καθηγητής Μάριος Φιλιππίδης,
ακολουθεί.
Ας αφήσουμε τα παχιά τα λόγια, και ας στραφούμε προς την ορθή επιστημονική
σκέψη.
~~~
Kύριε Χονδρογιάννη, ή θα παραμείνουμε αγκυστρωμένοι στα κομπλεξ μας,
ή θα ανοίξουμε τα μάτια μας, και θα ΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ επιτέλους.
Εύκολα ένας αμπελοφιλόσοφος, αοριστολόγος, μπορεί να βάλει ένα
Χ, με την μπουρδολογία του, σε μια σημαντική δουλειά, αποτέλεσμα
συστηματικής μελέτης και κόπου, με επιστημονική μεθοδολογία.
Σας ξαναγράφω: ελευθερία λόγου ΔΕΝ υπάρχει στην Ελλάδα.
Δεν θα επανέλθω σε αυτή την συζήτηση, αυτή την φορά το καταθέτω
ειλικρινά, διότι δεν έχουμε κάτι παραπάνω να πούμε. Αλλά ταπεινά
σας προτρέπω να υπολογίσετε το μήνυμά μου αυτό, και να μην το πετάξετε
στον κάλαθο των αχρήστων, διότι σας το γράφει ένας άνθρωπος νέος,
που ζει αυτή την στιγμή στο εξωτερικό, στην “καρδιά της Δύσης”.
Με τιμή
Τελευταίο σχόλιο!
Τελευταίο, γιατί αισθάνομαι ήδη να έχω καταχραστεί την φιλοξενία του ιστοτόπου αυτού! Και με τις παρακάτω τελευταίες επισημάνσεις νομίζω ότι θα έχω εκθέσει πλήρως τις απόψεις μου και εξαντλήσει τον σχολιασμό μου!
1) Ας προσέξουν μερικοί, διότι με όπλο τον οίστρο τους και κάστρο την ήδη εξουσιαστική ισχύ τους για την πλήρη επικράτηση των ιερών και οσίων πεποιθήσεων και απόψεων τους, βεβηλώνουν άλλων “ιερά και όσια”! Σε παλαιότερες εποχές, όπως π.χ. στους πρωτο-“βυζαντινούς” χρόνους, αυτό μπορεί να ήταν εφικτό και μάλιστα επιβαλλόμενο! Αλλά την σήμερον ημέραν λογικές “κατακρημνισμένων ειδώλων” δεν νομίζω να έχουν θέση! Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν όχι λατρεία αλλά τιμές τουλάχιστον σε αλλότριες θεότητες και ιδίως κατά την διάρκεια συν-κοινωνίας ή φιλοξενίας όπου θεωρούταν υποχρέωση! Διαφορετική στάση που οδηγεί σε διαφορετικές συμπεριφορές και αξίζει νομίζω να τονισθεί!
2) Επανερχόμενοι στο κύριο άρθρο περί 1821 επαναλαμβάνω ότι η κύρια εντύπωση μου από όση αρθρογραφία και αν έχω διαβάσει, συγγραφέων και ερευνητών με “βαρύγδουπους” τίτλους και ιδιότητες είναι αυτή της ΚΑΡΠΩΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΦΥΡΩΝ! Συμπεριλαμβανομένης της τηλεοπτικής εκπομπής! Από Ελληνο ή Ρωμαιο-ορθόδοξους κυρίως σ’ αυτόν τον ιστοχώρο, από “προλετάριους” ή οικονομο-θεωρητικούς σε άλλον, από “αστούς” στον παράλλον, από “ελληνιστές” ή “νεοταξίτες” στον παραδίπλα! Όλοι έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα πηγών και αριθμητικής για να αποδείξουν ότι “ομοϊδεάτες” τους το έκαναν ή έστω “συμμετείχαν ενεργότατα” για να μοιραστούν το κλέος και -κυρίως!- την απορρέουσα εξουσιαστική ισχύ! Να επιβεβαιώσουν τα ιδεολογήματά τους και την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους και μάλιστα κατά τον τρόπο που ανέλυσα στο παραπάνω σχόλιο!
Πιστεύουν αλήθεια ότι το πρόβλημα εμού και άλλων πολλών είναι αν η Αγία Λαύρα είναι μύθος ή πραγματικότητα; Οτι μ’ ενδιαφέρει αληθινά πόσοι παπάδες συμμετείχαν και αν ο Κολοκοτρώνης κοινώνησε ‘ξομολογημένος ή όχι; Να μετράω κρυφά σχολειά; Μήπως και αν τα πτυχία τους ήταν αναγνωρισμένα από το τότε ΔΙΚΑΤΣΑ; Να μετρήσω “κατσαπλιάδες” ή καραβοκυραίους; Λιμοκοντόρους από το Φανάρι ή όπου αλλού;
Η ιστορική αλήθεια θα αναφωνήσουν! Τα γεγονότα πρέπει να τα ξέρουμε και με λεπτομέρειες! Για να κρίνουμε και να συγκρίνουμε! Ναι αλλά όταν η εμμονή στην παράθεση στοιχείων γίνεται αυτοσκοπός, ή κρύβει ιδιοτέλεια ή οδηγεί στην παγίδα “ψάχνοντας για το δέντρο χάσαμε το δάσος!”
Η πολύ απλή διαπίστωση και ουσία του πράγματος για μας τους μή επαϊοντες και λοιπό “όχλο”, ότι ο καθένας που συμμετείχε σ’ αυτό τον αγώνα μπήκε με όση ψυχή διαθέτει, με όση σωματική ρώμη, με όποια μέσα -και όποια ιδιοτέλεια έστω- το ότι ενώθηκαν όλοι αυτοί και υπερέβησαν τις δυνάμεις τους κάνοντας ότι καλύτερο μπορούν για την επίτευξη ενός ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΟΧΟΥ και αυτό είναι το ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ του πράγματος και κύριο δίδαγμα του ’21, μάλλον θεωρείται αμορφωσιά!
Αντί λοιπόν -λέω εγώ!- οι περισπούδαστοι ερευνητές μας και καθηγητές πολλών τίτλων να αναλίσκουν αμέτρητες εργατοώρες για να μετρούν παπάδες ή μπέηδες ή κατσαπλιάδες ας ερευνήσουν καλύτερα τι απέγινε η κληρονομιά του ’21, πως την διαχειριστήκαμε μέχρι σήμερα και πως την αντιλαμβανόμαστε και την διαχειριζόμαστε ΤΩΡΑ! Έχει να πέσει πολύ δάκρυ!
Αγαπητέ κ. Κυριακέ,
γράφετε το εξής
«(Στο τρίτο βιντεάκι-απάντηση του Αντιβάρου αναφέρονται οι Αδελφοί Μακάριοι και Θεόδωρος, αλλά το πραγματικό τους όνομα ήταν Μελισσουργοί: πλαστογράφησαν τα ονόματά τους, για να ταυτιστούν με την γνωστή ρωμαϊκή οικογένεια ευγενών, τους Μελισσηνούς).»
Δεν είμαι σίγουρος που αναφέρεστε. Το τρίτο βιντεάκι, του οποίου το υλικό βρίσκεται ολόκληρο εδώ, δεν αναφέρει τα ονόματα Μακάριος και Θεόδωρος. Αναφέρει μόνο γενικά «αδελφοί Μελισσηνοί» (σελίδα 19)
http://library.antibaro.gr/video/1821/antikrouseis_3_tourkokratia.pdf
Εκτός αν αναφέρεστε σε άλλο σημείο. Παρακαλώ διευκρινήστε.
Ανδρέας.
Σας ευχαριστώ θερμά: αναφέρεστε στους Μελισσηνούς. Το όνομά τους
ήταν Μελισσουργοί, και το πλαστογραφήσαν (και οι δύο) σε Μελισσηνοί,
για να συνδέσουνε να ονόματά τους με τους γνωστούς οφφικιάριους.
Θα πρέπει να αναγράφονται ως Μελισσουργοί-Μελισσηνοί, όπως το υιοθετεί
η επιστημονική κοινότητα, διότι δεν είναι οι αυθεντικοί Μελισσηνοί.
Research on the sixteenth-century forgery that turned Sphrantzes’ authentic work, the Chronicon Minus, into the celebrated but inauthentic Chronicon Maius through the hand of Makarios Melissourgos-Melissenos has achieved Homeric proportions. On scholarly efforts to find a way through a labyrinth of
primary, forged, and elaborated sources, see, among others, Jean B. Falier-Papadopoulos, “Phrantzès est-il
réellement l’auteur de la grande chronique qui porte son nom?,” in Aktes du IVe Congrès international des
études byzantines, Bulletin de l’Institut Archéologique Bulgare 19 (1935): 177-89. Franz Dölger, “Ein
literarischer und diplomatischer Fälscher des 16. Jahrhunderts: Metropolit Makarios von Monembasia,” in
Otto Glaunig zum 60. Geburtstag, Festangabe aus Wissenschaft und Bibliothek (Leipzig, 1936), 25-36, and
repr. in idem, Byzantinische Diplomatik: 20 Aufsätze zum Urkundenwesen der Byzantiner (Ettal, 1956),
371-83; Raymond-Joseph Loenertz, “Autour du Chronicon Maius attribué à Georges Phrantzès,” in
Miscellanea G. Mercati, Studi e Testi 123 (Vatican City, 1946), 273-311; Nikolaos B. Tomadakis, Peri;
JAlwvsew” th'” Kwnstantinoupovlew” (1453) (Athens, 1953; repr. 1993), 137-66; Vasile Grecu, “Das
Memoirenwerk des Georgios Sphrantzes,” Actes du XIIe Congrès international d’études byzantines 1
(Belgrade, 1963): 327-41; idem, “Georgios Sphrantzes. Leben und Werk. Makarios Melissenos und sein
Werk. Die Ausgaben,” BS 26 (1965), 62-73; Ioannes K. Khasiotes, Makavrio”, Qeovdwro” kai; Nikhfovro”
oiJ Melisshnoi; (Melissourgoiv) (16o”-17o” aij.) (Thessalonica, 1966); Marios Philippides, “The Fall of
Constantinople: Bishop Leonard and the Greek Accounts,” Greek, Roman and Byzantine Studies 22 (1981):
287-300; idem, “Suvgcrone” [Ereune” sta; Keivmena tou’ Sfrantzh`,” Parnassov” 25 (1983): 94-99; idem,
“An ‘Unknown’ Source for Book III of the Chronicon Maius by Pseudo-Sphrantzes,” BSEB 10 (1983):
174-83; idem, “Patriarchal Chronicles of the Sixteenth Century,” Greek, Roman and Byzantine Studies 25
(1984): 87-94; E. D. Dzhagatspanian, “Mirovozzrenie Vizantijskogo Istorika XÚ v. Georgiq
Sfrandzi,” Kavkaz i Vizantiq 3 3 (1982): 45-63. In addition, see now R. Maisano, “Il manoscritto
Napoletano II. E. 25 e la storia della tradizione dello pseudo-Sfranze,” jItaloellhnika:v Rivista di cultura
greco-moderna 2 (1989): 103-21; Thierry Ganchou, “Le Mésazon Démétrius Paléologue Cantacuzéne a-t-il
figuré parmi les Défenseurs du Siège de Constantinople (29 Mai 1453)?,” REB 52 (1994): 245-72, esp.
245-58; and idem, “Sur quelques Erreurs relatives aux derniers Défenseurs grecs de Constantinople en
1453,” QhsaurivsmataÚ Periodiko;n tou` JEllhnikou` jInstitouvtou Buzantinw`n kai; Metabuzantinw`n
Spoudw`n th`ı Benetivaı 25 (1995): 61-82.
Philippides, M. “Chronicle of the Turkish Sultans.” In Historians of the Ottoman Empire. Eds. C.
Kafadar, H. Karateke, and C. Fleischer. Harvard University, Center for Middle Eastern
Studies. Cambridge, MA, 2008. Electronic article, 6 pp.
———. “Damaskenos the Stoudite.” In Historians of the Ottoman Empire. Eds. C. Kafadar, H.
Karateke, and C. Fleischer. Harvard University, Center for Middle Eastern Studies.
Cambridge, MA, 2008. Electronic article, 6 pp.
Κύριε Σταθακόπουλε, θερμά συγχαρητήρια για την εμπεριστατωμένη ανάλυσή σας , σε αντίθεση με τις αποσπασματικές αναλύσεις των μισθωμένων εργολάβων-αποδομητών πίστης και πατρίδας, που κυρίως συναγελάζονται στα “ουράνια”-καθημερινά-λαμπράκηκα στέκια των διαδόχων της κυρίας “συνωστισμός στην Σμύρνη”. Με κάθε ευκαιρία, τα “ελεύθερα” ραδιόφωνα-τηλεοπτικοί σταθμοί-εφημερίδες τους γελοιοποιούν και διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια και φιμώνουν τον αντίλογο των ακροατών ή επιστημόνων που τυχόν διαφωνούν με τον νεοταξικό, νεοεποχήτικο σταλινισμό τους, παραβλέποντας, άλας, το “κακούς κακώς απωλέσει”!