Ἄν εἶσαι πατριώτης, μοῦ περισσεύει ἄν εἶσαι γκέι.

Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».

ΣΤΑ ΕΠΙΜΑΧΑ πού δέν εἶναι ἐθνικῶς ἐπείγοντα ἐπιφυλάσσω στόν ἑαυτό μου τήν πολυτέλεια νά σχολιάζω τίς ἐξελίξεις μέ τήν ἀναγκαία ἀπόσταση τοῦ χρόνου. Τό συναίσθημα δέν εἶναι ποτέ καλός σύμβουλος σέ τέτοιες περιπτώσεις. Ἄν βιαστεῖς, μπορεῖ νά πληγώσεις ἀνθρώπους. Νά τούς ἀδικήσεις. Νά τούς στιγματίσεις. Ἀποφάσισα λοιπόν ἀκολουθῶντας μιά φωνή πού μοῦ ἔρχεται ἀπό τήν πεφωτισμένη γενιά τοῦ 1930, τήν φωνή τοῦ Γιώργου Θεοτοκᾶ, ν’ ἀφήσω τήν σκέψη μου νά «κατακαθίσει». Ὁ Θεοτοκᾶς, θεῖος τοῦ συνταγματολόγου Νίκου Ἀλιβιζάτου, συχνά μιλοῦσε γιά τήν «κατακαθισμένη σκέψη» (… ἀλλά καί γιά τούς «κατακαθισμένους τόπους»). Ξανακοιτάζοντας λοιπόν τήν φωτογραφία ἀπό τό περίπτερο τῆς ἐπιτροπῆς ΛΟΑΤΚΙ στό Gay Pride μέ τούς ὑπουργούς, τούς ὑφυπουργούς καί τούς οἰκονομικούς ἀξιωματούχους τῆς Κυβερνήσεως πού κατ’ οὐσίαν συγκροτοῦν τήν κεντροαριστερή νομενκλατούρα τῆς ΝΔ, ἀντικρίζοντας τούς παλιμπαιδίζοντες καί καμαρωτούς μέ τά σορτσάκια τους ἤ χωρίς (Γεραπετρίτης, Σκέρτσος, Πατέλης, Γιατρομανωλάκης κ.ἄ.), αἰσθάνθηκα βαθειά ἐνόχληση. Ὄχι γιά τούς λόγους πού θά ἤθελε νά ὑποθέσει κανείς, δέν εἶναι ταυτοτικό τό ζήτημα. Οὔτε ρατσιστικό οὔτε ὁμοφοβικό. Πολλά νέα παιδιά ἀπό αὐτή τήν κοινότητα εἶναι φίλοι μου καί φίλες μου, καί δέν κάνουμε παρέα ἁπλῶς, ὅταν μπορῶ τούς στέκομαι. Ὄχι ἐπειδή εἶναι gay, ἀλλά γιατί εἶναι νέοι καί ζοῦν σέ μιά χώρα ὅπου ἡ ἀξιοκρατία εἶναι δυστυχῶς ἀκόμη ζητούμενο.

Ὅσο κοίταζα τήν φωτογραφία λοιπόν καί διάβαζα ἀναρτήσεις τῶν μελῶν τῆς κεντροαριστερῆς νομενκλατούρας στό διαδίκτυο, συνειδητοποιοῦσα ὅλο καί περισσότερο τούς βαθύτερους λόγους τῆς ἐνόχλησής μου. Ὑποθέτω καί πολλῶν ἄλλων. Ὁ πρῶτος εἶναι ὅτι αὐτή ἡ ὁμάδα προβάλλει συστηματικά τόν ἑαυτό της ὡς μέλος μιᾶς κοινότητας μόνον καί ὄχι ὡς μέλος τοῦ Ἔθνους στό σύνολό του. Αὐτό τό ἀγνοεῖ. Ἡ Ἑλλάς εἶναι Ἔθνος ὅμως, ὄχι κοινότητα. Ἔθνος παραλάβαμε ἀπό τούς προπάτορές μας, Ἔθνος θά τούς παραδώσουμε, ὄχι κοινότητα. Ἡ συγκεκριμένη ὁμάδα ἐξαντλεῖ τήν δημόσια δράση της στήν ὑπερήφανη διακήρυξη τῆς διαφορετικῆς σεξουαλικῆς ἐπιλογῆς. Μιλᾶ διαρκῶς μέ ὑπερηφάνεια γιά τόν ἀτομικό καί ἰδιωτικό της βίο, ἀλλά ἐλάχιστες ἄν ὄχι καθόλου φορές γιά τό Ἔθνος καί τήν πατρίδα. Πού εἶναι σέ τελική ἀνάλυση τό κοινό μας σπίτι. Ἔθνος καί πατρίδα εἶναι ἔννοιες πού τίς ἀποστρέφεται καί τίς χαρίζει ἀνοήτως στήν Ἀκροδεξιά.

Ἐάν ἄκουγα τόν οἰκονομικό σύμβουλο τοῦ πρωθυπουργοῦ ἤ τόν ὑφυπουργό Πολιτισμοῦ οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀξιωματοῦχοι τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας νά ὁμιλοῦν τακτικότερα μέ τήν ἰδιότητά τους γιά τήν ἐθνικότητα καί ὄχι γιά τήν κοινότητά τους μόνον, ἄν μᾶς ἔδειχναν ὅτι βλέπουν τόν ἑαυτό τους πρωτίστως ὡς μέλη τοῦ Ἔθνους καί ἔπειτα ὡς μέλη μιᾶς κοινότητας, τότε ἄλλη, ἐντελῶς ἄλλη, θά ἦταν ἡ προσέγγισή μας. Ἐδῶ ὅμως ἡ ἔννοια «ἐθνική ὑπερηφάνεια» θεωρεῖται ἀκροδεξιά. Δέν τήν ἐπιτρέπει ὁ ξενόφερτος made in USA politically correct φιλελευθερισμός τῆς κοινότητας. Ἰδεολόγημά της εἶναι ὁ ἀποχρωματισμός καί ἡ πολυεθνικότητα. Ὁ παγκοσμιοποιημένος, χωρίς ρίζες, πολίτης. Δυστυχῶς.

Ὁ δεύτερος λόγος πού ἡ φωτογραφία τῆς κεντροαριστερῆς νομενκλατούρας τοῦ Μεγάρου Μαξίμου μέ ἐνοχλεῖ, εἶναι ἡ συγκυρία. Πολλά μέλη τῆς νομενκλατούρας εἶναι γονεῖς. Καί τήν περασμένη Κυριακή συνέπεσε νά ἑορτάζεται ἡ ἀπό πολλοῦ χρόνου καθιερωμένη ἑορτή τοῦ πατέρα. Δέν ἐντόπισα στό διαδίκτυο ὅμως ἀναρτήσεις ἤ φωτογραφίες μέ ὕμνο στόν Ἕλληνα πατέρα ὁ ὁποῖος εἶναι μαζί μέ τήν Ἑλληνίδα μάνα ἡ κινητήριος δύναμη τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας. Οὔτε κανένα διάγγελμα σέ ἐπίπεδο πρωθυπουργοῦ. Ἄκουσα πολλά γιά τίς νομοθετικές ρυθμίσεις σχετικά μέ τόν γάμο τῶν ὁμοφύλων, μέ τήν αἱμοδοσία, μέ τίς θεραπεῖες μεταστροφῆς, ἀλλά μία ζεστή κουβέντα γιά τόν πατέρα, ὄχι.

Ἄν ἀποδεχθοῦμε ὅμως ὅτι στόν 21ο αἰῶνα ἡ οἰκογένεια ἀλλάζει μορφή καί στήν ἤδη παραδοσιακή προστίθενται νέες, πῶς θά ζήσουμε χωρίς τήν στοιχειώδη ἀλληλεγγύη; Τό νά ἑορτάζεις τό Gay Pride καί νά ἀγνοεῖς τήν ἑορτή τοῦ πατέρα εἶναι διάκριση καί ρατσισμός. Ἄλλη θά ἦταν ἡ προσέγγισή μας καί ἐδῶ, ἄν ἑόρταζες καί τό ἕνα καί τό ἄλλο!

Ὁ τρίτος λόγος πού ἡ φωτογραφία μοῦ προκάλεσε ἐνόχληση εἶναι τά δικαιώματα. Ἡ ὁμάδα αὐτή δίδει μεγάλη μάχη γιά τά δικά της δικαιώματα, τά δικαιώματα τῶν «μειονοτήτων», ἀλλά ταυτοχρόνως πολέμησε μέ πάθος κατά τήν διάρκεια τῆς πανδημίας τά δικαιώματα τῶν πλειονοτήτων. Χιλιάδες Ἕλληνες δέν θά ξεχάσουν ποτέ τίς διακρίσεις πού ἔγιναν εἰς βάρος τους. Τά Gay Pride διεξήγοντο κανονικά διότι οἱ διοργανωτές εἶχαν «δόντι» στό Μαξίμου, ἀλλά ὅταν ἐπρόκειτο γιά τήν ἄσκηση τοῦ θρησκευτικοῦ καθήκοντος καί τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν τά μέλη τῆς ὁμάδας αὐτῆς ἔδιναν πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες σκληρές μάχες γιά τήν συρρίκνωση τῶν δικαιωμάτων χιλιάδων Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων (πού ἤθελαν νά παρακολουθήσουν μιά λειτουργία, μιά περιφορά εἰκόνας, τήν τελετή ὑποδοχῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός). Ἔδιναν μάχες γιά τήν συρρίκνωση τῶν δικαιωμάτων χιλιάδων Ἑλλήνων πατριωτῶν πού ἤθελαν νά παρακολουθήσουν μιά παρέλαση ἤ μιά ὁμιλία γιά τήν ἀνεξαρτησία.

Ἡ κεντροαριστερή νομενκλατούρα τοῦ Μαξίμου εἶχε πολύ εὔκολο τό «ἐπιτρέπεται» ἄν ἐπρόκειτο γιά πορεῖες τῆς Ἀριστερᾶς καί γιά παρελάσεις τοῦ Gay Pride καί πολύ εὔκολο τό «ἀπαγορεύεται» ἄν ἐπρόκειτο γιά θρησκευτικές τελετές καί γιά ἐθνικές ἐπετείους τῆς νεώτερης ἱστορίας μας. Γι’ αὐτό ἄλλως τε δέν θά δεῖτε κανένα μέλος της σέ φωτογραφία ἀπό καμμία τέτοια τελετή. Ἄν καί ἐδῶ ἡ ὁμάς δέν ἔκανε διακρίσεις –ἔχω πλήρη εἰκόνα γιά τό τί γινόταν στό Μαξίμου ἐκείνη τήν περίοδο, ἀπό σεβασμό σέ κάποιους ἀκαδημαϊκούς, δέν ἔγραψα ὀνόματα– καί ἐπέτρεπε ἤ ἀπαγόρευε ταυτοχρόνως καί τά δύο, κανένα πρόβλημα δέν θά ὑπῆρχε σήμερα. Καμμία πικρή γεύση. Ἡ μεροληψία της ὅμως ὑπέρ τοῦ ἀτομικοῦ καί εἰς βάρος τοῦ ἐθνικοῦ καί τοῦ συλλογικοῦ, ἦταν πρωτοφανής.

Εἶχα κατά καιρούς τήν εὐκαιρία νά ἐξηγήσω στόν καθηγητή Γιῶργο Γεραπετρίτη (τόν ὁποῖο ὡς ἐπιστήμονα πολύ ἐκτιμῶ) γιατί κατά τήν γνώμη μου ἡ Κυβέρνηση παράγει πρόβλημα εἰς βάρος τοῦ ἑαυτοῦ της, ἐνῶ θά μποροῦσε νά εἶναι ταυτοχρόνως καί μέ τήν παράδοση καί μέ τήν νεωτερικότητα χωρίς νά τῆς προσάπτει κανείς τό παραμικρό. Εἶχα τήν εὐκαιρία ἐπίσης πέρυσι στό περιθώριο ἐκδήλωσης στό Ζάππειο νά πῶ στόν ὑφυπουργό Γιῶργο Γιατρομανωλάκη ὅτι τό πρόβλημα δέν εἶναι οὔτε ἡ σεξουαλική του ταυτότητα οὔτε ὅτι εἶναι νιόφερτος στό κόμμα ὅπως νομίζει, ἀλλά ὅτι πρέπει νά κάνει καλά τήν δουλειά του. Καί νά μήν ἐπιτρέπει ὁ ἴδιος καί ἡ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου του –εἶχε συμβεῖ τότε καί ἀνακλήθηκε ἆρον ἆρον ἡ ἀπόφαση– νά ἐγγράφονται στά μητρῶα τοῦ Ὑπουργείου φιλοσκοπιανοί σύλλογοι ὡς «Μακεδονικοί».

Ἐάν εἶσαι πατριώτης, μοῦ περισσεύει ἄν εἶσαι γκέι. Στήν πραγματικότητα λοιπόν δέν θυμώνουμε γιατί οἱ φωτογραφίες μᾶς δείχνουν ὑπουργούς τῆς ΝΔ παρόντες σέ Gay Pride. Θυμώνουμε γιατί οἱ φωτογραφίες μᾶς θυμίζουν ἀπό ποῦ εἶναι μονίμως ἀπόντες. Θυμώνουμε γιατί ἐκτός ἀπό τήν ἀτομική ταυτότητα πού πρέπει νά τονίζεται ὑπάρχει καί ἡ ἐθνική ταυτότητα. Ἡ ὁποία πρέπει νά ὑπογραμμίζεται!

Ἄν καί πάντοτε ὑπάρχει καιρός καί μάλιστα χωρίς νά χρειαστεῖ «θεραπεία μεταστροφῆς» –ἁπλῶς σεβασμός στήν ἄλλη ἄποψη– γιά νά ξαναβρεῖ ἡ παράταξη τό κέντρο βάρους της, πολύ φοβᾶμαι πώς αὐτή ἡ ὁμάδα δύσκολα θά ἀλλάξει ἄποψη γιά τά πράγματα. Θά συμφωνήσω μέ τόν πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη: Ὅπως τόνισε στό Capital.gr, «τυπικῶς» εἶναι ΝΔ.

Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Τε. 22 Ίουνίου 2022, φ. 42.286 σελ. 1, 3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 23/6/2022).